[Play][V.1][Start !!] Role : The world

BoSs-KuNg~

ความเดิมตอนที่แล้ว



Stella Item
Stella Recovey skill
Stella Passive skill
Stella Active skill
Stella Special ability

"ถ้างั้นก็คงต้องเป็นที่ๆมีพายุทรายเมื่อ...."ยังไม่ทันจะพูดจบเด็กสาวก็เงียบไปก่อนที่ดวงตาข้างซ้ายของเธอจะค่อยๆเปลี่ยนกลับไปเป็นสีน้ำเงิน "เควส.... ขอไปส่งเควสก่อนได้มั้ยอ้า ~"สเตล่ายื่นกระดาษส่งเควสโทรมๆที่หมกอยู่ในการเป๋ากระโปรงของเธอมาหลายวันให้กับเอฟฟี่ ด้วยน้ำเสียงและท่าทางที่ต่างไปจากเมื่อครู่โดยสิ้นเชิง

ภายในห้วงแห่งความมืดมิด ได้ปรากฏร่างของโดมินิคที่ยืนกุมขมับด้วยความตกใจอยู่เพียงลำพัง "บ้าชัดๆ ยัยเด็กนี่ไม่ได้ต่อต้านเรา แต่กสับเปลี่ยนจิตโดยที่ไม่ได้เกิดจากความต้องการของชั้น นี่เป็นผลจากการที่ต้องระงับพลังที่มากเกินไปสำหรับร่างนี้อย่างงั้นรึ ?"ชายหนุ่มพึมพัมออกมา

"บัดซบ แม้แต่การแทรกแทรงง่ายๆก็ทำไม่ใด้ ต้องรออีกนานแค่ไหนกันถึงจะสามารถสับเปลี่ยนจิตได้อีกกัน !! ถ้าการต่อสู้ทางนั้นจบลงซะก่อน ชั้นจะไม่ให้อภัยแกแน่ยัยเด็กปากเสีย !!!"โดมินิคสบถออกมาอย่างฉุนเฉียว ก่อนที่เขาจะหลับตาลงเพื่อรวบรวมสมาธิอีกครั้ง

หญิงสาวมองร่างของสเตล่าที่อยู่ตรงหน้าเธอ ดูเหมือนเธอเองก็จะไม่ได้สูงกว่าสเตล่าซักเท่าไรนัก หญิงสาวค่อยๆจ้องที่ใบหน้าแสนจะแตกต่างจากจอมมารนั่น ดูเหมือนว่ามันจะเปลี่ยนได้โดยสิ้นเชิงเลยทีเดียว ใบหน้าของเด็กสาวไร้เดียงสาที่เธอเห็นในตอนนี้เผลอทำให้เอฟฟี่ยิ้มออกมาเล็กน้อยกับท่ายื่นกระดาษเก่าๆใบหนึ่ง

เอฟฟี่ : อืม . . . ไปส่งเควสกันก่อนก็ได้ - เธอเดินนำทางสเตล่าไปยังสถานที่ส่งเควส - ว่าแต่เธอจะส่งเควสอะไรล่ะ ถ้าเป็นแมลงต่างๆล่ะก็ชั้นว่าเธอน่าจะจัดการหมดแล้วแต่ถ้าเป็นพวกแพะกับเศษไม้ล่ะก็ชั้นว่าเธอยังขาดจำนวนแพะบางตัวไปนะ ? - เอฟฟี่เอ่ยถามสเตล่าขึ้นก่อนที่เธอจะยื่นใบส่งเควส -

"ฮึ ฮือ ชั้นเชือดครบตามจำนวนแล้วตังหากล่ะ ไม่่เชื่อดูให้ดีๆสิเออ"สเตล่ายิ้มกว้างพลางคว้าก้อนกระดาษมาคลี่ออกแล้วชี้ให้ดูเลข 9 ที่เลือนลางจนยากที่จะมองเห็นได้ด้วยตาปล่าว [เควสล่าแกะกับไม้ แกะ เก้า ตัว ไม้ หนึ่งตัว ดูตรงนี้ ผมเชือดครบแล้วนะ เธอว์]

(ถ้ามีเงินมากกว่านี้ล่ะก็ ชั้นจะต้องได้กินของอร่อยๆเยอะแยะไปหมดแน่ๆ ฮุ ฮุ ฮุ)เด็กสาวคิดพลางเดินไปยังเควสเซ็นเตอร์ที่เอฟฟี่นำทางให้ "เอ้านี่ งานที่ชั้นต้องทำอย่างยากลำบากเชียวนะยะ รีบๆประทับตราแล้วส่งเงินมาๆ"เด็กสาวโยนกระดาษเควสเน่าๆให้กับเด็กสาวที่ทำหน้าที่ รับ-ส่ง เควสอย่างมีมารยาทเช่นเคย

"นี่ๆ พี่สาวมิโกะตาขวาง ชั้นอยากทำเควสเพิ่มด้วยล่ะ~"สเตล่าพูดพลางกระตุกชายเสื้อของเอฟฟี่เบาๆ

AS [        l     - - l - - - - l - - - - l - - - - ] ( ย้ายแผนที่ออกมานอกเมือง 2 ขีดย่อย , ต่อสู้ 1 ช่องหลัก )

ดูเหมือนว่าพลังของสเตล่าจะรุดหน้าขึ้นทั้งด้วงและแมลงมุมที่เคยรุมรังแกเธอในครั้งแรกไม่สามารถทำอะไรเธอได้เลย เอฟฟี่ที่ตามมาด้วยเห็นว่าคงจะไม่ต้องช่วยเหลือสเตล่าเท่าไรนักเนื่องจากตอนนี้เธอสามารถสู้ตัวคนเดียวได้อย่างเต็มประสิทธิภาพ

เอฟฟี่ : เก่งดีเหมือนกันนี่นา ? - หญิงสาวเอ่ยขึ้นพร้อมกับปรบมือให้กับสเตล่า - ดูเหมือนเธอจะมีความสามารถมากกว่าที่ชั้นคิดเอาไว้ซะอีกนะ . . . . หรือว่ามันจะเป็นเหตุผลที่หมอนั่นเลือกตัวเธอกันแน่นะ . . . . - หญิงสาวเอ่ยขึ้นเบาๆด้วยนิสัยคิดมากของเธอเช่นเคย -

3 : LV Up ( 9 Point : อั้พอะไรบ้างกำกับไว้เลยเน่อ ) ( อีก 507 Exp อั้พอีก 1 LV )

Hp 50 // Mp 32

Gain : 560 G // Insect leg *30 // Insect horn *30 // Insect body *30

"โฮ๊ โฮะ โฮะ โฮะ โฮะ มันแน่อยู่แล้วนี่เคอะ ชั้นคือท่านหญิงสเตล่าเชียวนะ เออ ของแค่นี้ชิวๆค่ะ"เด็กสาวเชิดหน้าหัวเราะเสียงสูงทันทีเมื่อใด้ยินคำชม "เดี๋ยวชั้นจะแสดงให้ดูเองว่า แรงของชั้นมันยังเหลือพอจะเชือดได้อีกทั้งฝูง ริคคุง คุณเซชิเลีย !!"สเตล่าพูดพลางเอามือสะบัดผมไปด้านหลังก่อนที่หนวดโลหะคู่ของเธอจะพุ่งขึ้นมาจากด้านหลัง "เอาล่ะๆ เหล่าด้วงน้อยที่น่ารักของชั้นอยู่ไหนกันเอ่ย~"เด็กสาวพูดด้วยน้ำเสียงอินโนเซ็นต์สุดๆโดยลืมเปลี่ยนสีหน้าที่เต็มไปด้วยความชั่วร้ายของเธอ ~

เสร็จสิ้น : Dex 2 Vit 3 Str 4 - รอการอั้พเดท -

เอฟฟี่ได้ยิ้มจางๆออกมาอีกครั้งหนึ่งในความแก่นแก้วของหนูสเตล่าดูเหมือนว่ารอยยิ้มของเธอจะหลุดออกมาง่ายขึ้นเมื่อได้อยู่กับเด็กสาวที่ร่าเริงคนนี้ ดูเหมือนว่าแมลงทั้งหลายจะถูกกำหราบไปด้วยน้ำมือของสเตล่าในคราเดียว จึงทำให้ไม่หลงเหลือแมลงให้สาวน้อยค้นหาอีกต่อไป ขณะที่สเตล่าทำหน้าตาบูดด้วยความเสียอารมณ์เธอก็ได้เหลือไปเห็นฟองอากาศสีดำลอยไปมาแทน แต่ดูเหมือนว่ามันจะกระจัดกระจายกันออกไปห่างกันมากเนื่องจากโมเลกุลที่กระจายไปตามอากาศอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนว่าฟองอากาศ 5 ตัว ตรงหน้าของสเตล่าจังก็กำลังจะหายไปแล้วเสียด้วย !!

"กรี๊ดดดด คิดว่าจะปล่อยให้หนีหรอย้า !!!! " เด็กสาวปล่อยพลังไฟฟ้าออกมาอย่างกระวนกระวาย หนวดโลหะสองเส้นเริ่มประกอบกันเป็นป้อมปืนขนาดใหญ่ตรงหน้าของเด็กสาว แต่เพราะอาการลนของสเตล่า ทำให้มันประกอบออกมาบิดเบี้ยวอย่างเห็นได้ชัด "ตายซะๆๆๆๆ ตายซ้า !!!"สเตล่าอัดพลังที่ไม่เสถียรบรรจุเป็นกระสุนให้กับป้อมปืนไม่สมประกอบ และเมื่อยิงออกมา.......

บรึ้ม !!!!!!!!!!!

ระเบิดไฟฟ้าขนาดมหึมาแผ่กระจายไปทั่วบริเวณ รวมถึงเจ้าฟองน้ำผู้โชคร้ายกลุ่มนั้นด้วย "คิดว่าจะเสียเวลามากกว่านี้ซะอีกนะ แต่ก็ทำได้สมกับเป็นยัยเด็กโง่นี่จริงๆ"เสียงของผู้ชายที่เอฟฟี่คุ้นเคย ดังเล็ดลอดออกมาจากกลุ่มควันจากการระเบิดครั้งใหญ่

"รอนานมั้ย ? เอฟฟี่...." โดมินิคเดินออกมาจากกลุ่มควันนั้นอย่างช้าๆ ก่อนที่เขาจะทักทายกับสาวชุดมิโกะตรงหน้าด้วยรอยยิ้มอันชั่วร้าย....

เอฟฟี่ค่อยๆลุกขึ้นมาหลังจากที่นั่งแลดูสเตล่าเก็บกวาดมอนสเตอร์เล่น และหันมามองที่ร่างของจอมมารทันที

เอฟฟี่ : โดมินิค ? - หญิงสาวเอ่ยขึ้นพร้อมกับใบหน้าที่เปลี่ยนกลับเป็นเหมือนเคยของเธอ - ดูเหมือนการต่อสู้เมื่อครู่จะจางหายไปแล้วล่ะนะ - หญิงสาวเอ่ยขึ้นมาบอกโดมินิคก่อนทันทีเป็นอย่างแรก - เป้าหมายต่อไปล่ะ ?

"ท่าทางเฉยชาจริงนะ ชั้นเรียกเธอมาผิดจังหวะรึปล่าว ?"ชายหนุ่มย่างสามขุมเข้ามาหาสาวมิโกะพลางยกมือขึ้นเชิดคางของเอฟฟี่ขึ้นมา "เธอมีที่ๆอยากไปก่อนรึไง ?"โดมินิคถามโดยยื่นหน้าเข้ามาไกล้สาวเจ้ามากขึ้นจนแทบจะชนกัน

แววตาที่เยือกเย็นของเธอได้จางหายไปหมดสิ้นเหลือแต่เพียงแววตาใสซื่อที่ดูไร้เดียงสาของเธอเผยออกมาเธอหลบสายตาของโดมินิคและดึงหน้าของเธอกลับมาอย่างรวดเร็ว

เอฟฟี่ : ทำอะไรของนายน่ะ . . . - หญิงสาวก้มหน้าลงและพูดค่อยเสียงลงเรื่อยๆ - ชั้นแค่ถามความคิดเห็นนายดูแค่นั้นเอง . . . ไม่ได้มีเจตนาอะไรนอกเหนือไปจากนั้นซักหน่อย - เธอยังคงก้มหน้าหลบสายตาของจอมมารอยู่ -

"ท่าท่างคงจะจบไปแล้วอย่างที่เธอว่านั่นแหละ น่าเบื่อจริงๆ"โดมินิคขยับออกมาจากเอฟฟี่พลางมองขึ้นไปบนท้องฟ้า "เธอมีธุระเหมือนกันไม่ใช่หรอ ถึงได้มาที่นี่..."ชายหนุ่มพูดต่อโดยเดินหันหลังให้สาวเจ้า "เพราะงั้นคราวนี้ก็เป็นตาที่ชั้นจะต้องช่วยเธอบ้างยังไงล่ะ"

คำพูดที่ไม่น่าจะมีวันหลุดจากปากของโดมินิค จะเป็นความรู้สึกที่แท้จริงของเขาแน่หรือ ?

หญิงสาวรู้สึกแปลกใจกับคำพูดที่ชายหนุ่มปั้นขึ้นมาซึ่งมันผิดวิสัยทัศน์ของเขาโดยสิ้นเชิง

เอฟฟี่ : . . . . . ? คิดอะไรอยู่น่ะ ? - หญิงสาวจับจ้องมองชายหนุ่มซักพักและเอ่ยต่อ - ชั้นจัดการธุระของชั้นเสร็จแล้วล่ะตอนนี้ชั้นกำลังจะออกหาข้อมูลตำแหน่งที่แน่นอนของ Ifrit และ Undine อยู่ เหลือเพียงแค่สองสิ่งนี้เท่านั้นก็จะสามารถเปิดประตูแห่งแสงเพื่อไปยังโลกอีกฝั่งได้

"ตอนนี้ชั้นมองแค่เธอเท่านั้น มันแปลกขนาดนั้นเลยรึไง ?"ชายหนุ่มพูดไม่เปลี่ยนสีหน้า เขาค่อยๆเดินออกห่างจากเอฟฟี่มากขึ้นก่อนที่เขาจะวาดมือทั้งคู่ของเขาออก พริบตานั้นท้องฟ้าเหนือศรีษะของโดมินิคก็เปิดออกทันที ฝูงเขี้ยวบินพุ่งกรูออกมาจากรูโหว่นั่นเป็นจำนวนมาก ก่อนที่พวกมันทั้งหมดจะพุ่งตัวออกไปคนละทิศละทาง

"สายตาของชั้น มองเห็นทุกสิ่ง..."โดมินิคเอ่ยเบาๆพลางหลับตาลง ชายหนุ่มเริ่มรวมสมาธิทั้งหมดเพื่อเชื่อมต่อการมองเห็นกับฝูงแฟรงค์ทั้งหมดที่เขาปล่อยออกไป

ชายหนุ่มใช้เวลาในการรวบรวมข้อมูลไม่นานนัก เขาค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆและเริ่มเดินเข้าหาเอฟฟี่อีกครั้งก่อนจะค่อยๆวางมือของเขาลงบนศรีษะของเอฟฟี่ เพื่อใช้พลังไฟฟ้าอ่อนๆส่งข้อมูลของเขาให้กับหญิงสาว แต่ชายหนุ่มกลับรู้สึกสะดุดบางอย่างระหว่างส่งข้อมูล สาเหตุของสิ่งนั้นคือ.....

ดูเหมือนวิธีโทรจิตของชายหนุ่มจะไมไ่ด้ผลกับเอฟฟี่เนื่องจากธาตุที่เป็นคนล่ะขั้วกัน หญิงสาวมองจอมมารด้วยหน้าตาที่งุนงงและแปลกใจเล็กน้อย

เอฟฟี่ : ทำอะไรน่ะ ? . . . . . - เธอยิ่งมองจอมมารในภาพพจน์ที่เธอไม่เคยคิดมาก่อนมากขึ้นไปอีก -

ดูเหมือนว่าการใช้เขี้ยวบินสำรวจครั้งนี้ของชายหนุ่มจะสูญปล่าวเนื่องจากว่าเขาไม่สามารถจับตำแหน่งของอิฟริทได้เลยรวมไปทั้งมังกรที่คอยปกป้องทะเลสาบก็ได้หายตัวไปแล้วเสียด้วย จากที่อยู่เดิมของอันดิเน่ก็ได้เปลี่ยนย้ายไปเสียแล้ว

(ถ่ายไฟฟ้าเข้าไปในตัวของยัยนี่ไม่ได้งั้นรึ เป็นตัวปัญหากว่าที่คิดเหมือนกันนะ) "ดูเหมือนว่าชั้นจะส่งภาพให้กับเธอโดยตรงไม่ได้ แต่ชั้นก็มองไม่เห็นอะไรที่พอจะเป็นเป้าหมายได้เลย"ชายหนุ่มตอบคำถามอย่างเซ็งๆ ดูเหมือนอะไรๆก็ขัดคอเขาไปซะหมดจนแสดงออกทางสีหน้าได้อย่างชัดเจน

"แล้วทางเธอไม่มีเบาะแสของพวกภูติที่กำลังตามล่ากันอยู่เลยรึไง ?"โดมินิคคลายพลังของเขาลง รูโหว่บนท้องฟ้าค่อยๆสมานกลับดังเดิม ฝูงเขี้ยวบินที่กระจัดกระจายออกไปก็ค่อยๆระเบิดเป็นผงทรายทีละตัวๆ ก่อนจะยิงคำถามใหม่ไส่หญิงสาวตรงหน้า

หญิงสาวค่อยๆหยิบคัมภีร์เวทย์มนต์ของตนขึ้นมาและเปิดอ่านข้อมูลที่ตนเองได้รวบรวมมาได้

เอฟฟี่ : อิฟริทรุ้สึกจะไปมาไม่เป็นหลักแหล่งน่ะตอนนี้ข้อมูลเลยยังไม่แน่ชัดนักแต่ว่าอันดิเน่น่าจะอยู่ที่ทะเลสาบเน็นในถ้ำที่ใกล้เมืองนี้ ถ้าเกิดเขายังไม่อพยพหนีไปซะก่อนล่ะนะ - เมื่อหญิงสาวเอ่ยจบเธอก็เก็บคัมภีร์ลงไปทันที - ตอนนี้ชั้นคงต้องแยกตัวออกไปก่อนล่ะนะ ชั้นยังมีหน้าที่ส่วนตัวที่จะต้องไปทำอีกไว้เจอกันคราวหน้าแล้วกันนะเจ้าแห่งอัสนีบาต

เมื่อเอ่ยจบหญิงสาวก็ได้กระโดดหายไปทันที ตอนนี้จอมมารคงจะต้องดำเนินแผนการลับของตนเองผู้เดียวเสียแล้ว . . . . .

"ถึงจะเจอตัวหมากที่ใช้การได้ แต่กลับใช้ยากกว่าที่คิด.... เอาเถอะพอแค่นี้ก่อนก็แล้วกัน..."ชายหนุ่มพึมพัมกับตัวเองเบาๆก่อนที่ร่างของเขาจะเริ่มเปลี่ยนเป็นทรายและค่อยๆสลายไป เหลือทิ้งไว้เพียงร่างของสเตล่าที่นั่งขยี้ขมับตัวเองอย่างมึนงง "เอ๊ะ เอ๊ะ เอ๊ !!!!!!"

"นี่นายออกมาหรอยะ นี่ !! อย่าเงียบไปซี่เจ้าบ้า"สเตล่ากุมตาซ้ายของเธอโดยพยายามจะสื่อสารกับโดมินิค แต่ทุกอย่างกลับตกอยู่ในความเงียบ "ชั้นจำทางกลับไม่ได้นะยะ ช่วยนำทางกลับหน่อยซี่...."เด็กสาวเริ่มพูดเสียงสั่น น้ำตาเม็ดเล็กๆค่อยๆผุดออกมาจากดวงตา แต่ไม่ว่ายังไงโดมินิคก็ไม่ยอมพูดคุยกับเธอเลย นั่นทำให้สเตล่าจำเป็นต้องเดินป่าเพียงลำพัง....

ยิ่งสเตล่าเดินเร็วขึ้น ต้นไม้รอบๆตัวของเธอก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นและรกร้างมากขึ้น มันดูเลวร้ายยิ่งกว่าเมื่อครู่มากขึ้นไปอีก"ฮึกๆๆ แง้ๆๆๆๆๆๆ ละ...ห...ล...ง.. หลงทางแล้วอ้า....."เด็กสาวปล่อยโฮออกมาพลางล้มตัวลงไปนั่งกับพื้น...

การเดินทางฝ่าฟ้าครึ้มของเด็กสาวยามค่ำคืนนั้นได้เริ่มขึ้นด้วยการหลงทาง โดยที่อีกส่วนนึงในร่างกายของเธอก็ไม่ยอมแยแสเธอเสียเลย เพียงครู่เดียวเสียงของเด็กสาวก็ได้ไปกระทบกับฝูงแมลงที่หลับบนต้นไม้เข้าทำให้พวกมันกรูออกมาหาสเตล่าทันที แต่ดูเหมือนว่าการโจมตีของฝูงแมลงจะไม่ระแคะระคายผิวของเธอเลยแม้แต่น้อยเหมือนกับเธอกำลังโดนสาดเทด้วยเบบี้ ออย อยู่ยังไงยังงั้น ( อ่อนโยนต่อผิวเด็ก )

+ Dex 2 Vit 3 Str 4 // Point : 24 // LV Up 8 : อีก 2737 จะอั้พเลเวล // Status : Hp 75 Mp 57 รอการอั้พเดท -

Gain : Insect leg 150 , Insect horn 150 , Insect body 150

Total : Insect leg 202 , Insect horn 180 , Insect body 282

หลังจากที่ฝูงแมลงทั้งหมดได้จมใต้สายฟ้าของสเตล่าแล้วก่อนที่จะมีกลุ่มเมฆลอยออกมาจากป่าที่ใกล้เคียงนั่น ดูเหมือนว่าพวกมันจะมีกลิ่นกำมะถันอยู่ที่ตัวด้วย

Action : 1 ) กวาดสู้ต่ออย่างไร้ปราณี 2 ) หึหึ รู้แล้วที่แท้พวกมันก็คือ . . . . ( พิมพ์บอกว่ารู้อะไร ) 3 ) ลองดูซักตัวก่อน 4 ) อื่นๆโปรดระบุ

To Be Continue

nutchsnon

ความเดิมตอนที่แล้ว


Lan Blado Item
Lan Blado Recovery skill
Lan Blado Passive skill 1
Lan Blado Passive skill 2
Lan Blado Active skill
Lan Blado Speacial ability

หญิงสาวรีบพุ่งเข้ามาจับข้อแขนของแรนไว้ทันทีก่อนที่เขาจะลงมือควงดาบเรย์อิเซนของเขา

? ? ? : "ใจเย็น ๆ ดินาย....มีอะไรพูดกันดีดีก็ได้" เมื่อพูดจบเธอตัดสิ้นใจปล่อยจิตสังหารของมาอยากเต็มที่จนถ้ำสะเทือนเพราะแรงกดดันของเธอ"ถ้าไม่หยุดล่ะก็ ชั้นไม่เกรงใจล่ะ" แววตาเธอดูจริงจังมาก

อันดิเน่รีบพูดเอ่ยห้ามหญิงสาวปริศนาคนนั้นทันทีก่อนที่จะเกิดการปะทะกันขึ้น โดยที่เธอเองก็ยังไม่ได้ติดใจอะไรแรนอยู่ดี ดูเหมือนเธอจะไม่ฉุกคิดเลยแม้แต่น้อยว่าแรนนั้นกำลังจะเงื้อดาบเข้าหาตัวของเธอเอง

Undine : เดี๋ยวก่อนสิ แรนเขาคงแค่ตกใจคนแปลกหน้าเท่านั้นเอง - หญิงสาวเอ่ยขึ้นและใช้วาจาอย่างสันติเพื่อไม่ให้เกิดการวิวาทกันขึ้นเสียก่อน - ยกโทษให้เขาเถอะนะมีอะไรค่อยๆพูดกันก็ได้

กะแล้วเชียวว่าต้องมารับดาบของเรา ขอโทษนะที่เล็งไว้ก็คือเธอนั่นแหละ แรนปล่อยกระแสเวทย์ของเรย์อิเซนฟาดไปที่ร่างของนักดาบหญิงเข้าอย่างจัง

ดูเหมือนว่ามันจะเป็นภาพการเคลื่อนที่ของหญิงสาวที่แรนได้เงื้อดาบซัดพลังเวทย์มนต์เข้าไป

? ? ? : "คิก... ฝีมือดีนี่น่า แต่ชั้นไม่อยากประมือกับนายหรอนะ เพื่อนชั้นกำลังรออยู่"

เธอได้ใช้สันดาบแตะที่ไหล่ของแรนเบาๆและกระโดดข้ามตัวของแรนไปยืนข้างๆอันดิเน่ทันที

? ? ? : "undine คะ ดูเหมือนมาคุณจะเก็บเอาของอันตรายมาซะแล้วล่ะ ยกเลิกสัญญาแล้วมา pact กับชั้นเถอะ"

Undine : ไม่ได้หรอกนะ . . . ตอนนี้ . . . . . แรนเขายัง . . . . - ยังไม่ทันที่อันดิเน่จะเอ่ยจบตัวเธอเองก็ค่อยๆเซ เหมือนทรงตัวไม่ค่อยจะอยู่ เธอได้เรียกหอกวารี Trident ขึ้นมาเพื่อยันตัวเองไว้เสียก่อน - แรน . . . . - เสียงหอกกระทบกับพื้นพร้อมกับร่างของทูติวารีที่ล้มสลบลงไป ด้วยการที่ฝืนใช้พลังอย่างต่อเนื่องกำเริบและเธอเองก็คงจะคิดมากกับเรื่องที่กำลังเกิดขึ้นนี้อยู่ ดูเหมือนว่าพลังวารีที่คอยช่วยควบคุมในตัวของแรนจะค่อยๆอ่อนตัวลงไปด้วย แต่จนครั้งสุดท้ายเธอเองก็ยังคิดถึงแต่ผู้อื่นอยู่มากกว่าตนเอง -

อึก! กาฝากเริ่มอาละวาดอีกแล้ว แสดงว่าตอนนี้อัลดิเน่เริ่มอ่อนแอลงถึงขึ้นวิกฤติแล้วสินะ ไม่ได้การต้องรีบแล้ว - แรนวาดดาบไปข้างหลังของตัวเอง
Lan : เรย์อิเซน ฝากยกเลิกสัญญาแห่งทูติของเรากับอัลดิน่ให้ที - ว่าแล้วแรนก็ฟาดเป็นคลื่นพลังใส่ นักดาบหญิงให้เพื่อหยุดการเคลื่อนไหวก่อน แล้วขว้างเรย์อิเซนไปที่ท้องของอัลดิเน่

Reisen : อัลดิเน่ซามะ ขอโทษด้วย เราแค่ไม่อยากให้นายของเราต้องแบกรับความทุกข์ทรมานไปมากกว่านี้อีกแล้ว - เรย์อิเซนเปลี่ยนสะภาพของดาบกลายเป็นน้ำเข้าไปในร่างกายของอัลดิเน่ เพื่อเข้าไปตัดกระแสเวทของอัลดิเน่ให้สำเร็จ

ดูเหมือนว่าพลังแห่งทูติน้ำจะซับซ้อนไว้มากกว่าข้อมูลที่เรย์อิเซนรู้เกี่ยวกับทูติตนต่างๆมาก แม้ว่ากระแสเวทย์มนต์ที่เชื่อมต่อระหว่างอันดิเน่และแรนจะขาดลงแต่ดูเหมือนว่าพันธสัญญานั้นจะไม่ถูกตัดทอนลงไปได้ แต่กระนั้นก็ทำให้พลังของอันดิเน่ที่คอยค้ำจุนแรนนั้นหวนกลับไปที่ตัวของเธอทั้งหมด ทำให้ตอนนี้คงจะเหลือแค่เรียวโคคนเดียวเท่านั้นที่กำลังพยายามต่อสู้ผนึกพลังจอมมารในตัวของแรนอยู่ ทางด้านเรย์อิเซนที่ยังพยายามยกเลิกพันธสัญญาอยู่นั้นก็ยิ่งเสียพลังมากขึ้นไปเรื่อยๆเนื่องจากพลังของทูติวารีนั้นเริ่มกล้าแกร่งขึ้นเรื่อยๆ ดูเหมือนว่าเธอจะไม่สามารถหาทางลบพันธสัญญานั้นออกไปได้อย่างสมบูรณ์แบบ

อึก!! เรย์อิเซน? แย่แล้วจิตของเรย์อิเซนเริ่มอ่อนแรงลงแล้วงั้นหรอ? บ้าจริง นี่เรากะจังหวะตอนที่อัลดิเน่อ่อนแอพลาดรึนี่ เวลามีไม่มากแล้วด้วย

Lan : ขอโทษนะ อัลดิเน่ ถึงจะยกเลิกได้ไม่สมบูรณ์ก็เถอะ แต่พลังเวทย์ของเธอคงจะกลับไปหาเกือบหมดแล้วล่ะ.. เรย์อิเซนกลับมา! - แรนดึงจิตของเรย์อิเซนกลับมาไว้บนมืออีกครั้งและเรียกริวโคออกมาด้วยเช่นกัน

Ryuko : ท่านจะบ้าหรืออย่างไร? เรียกข้าออกมาแบบนี้แล้วกาฝากนั่นล่ะ! - ตุบ!! เริ่มแน่นที่หน้าอกอีกแล้ว เหงื่อบนใบหน้าของแรนเริ่มผุดออกมาจนสามารถสังเกตุเห็นได้อย่างชัดเจน

Lan : เถอะน่าก็จะสร้างหมอกในน้ำน่ะมันต้องใช้ไฟร้อนๆนี่นา - Rule Active. แรนสร้างเปลวไฟของริวโคออกมาโดยใช้น้ำของเรย์อิเซนครอบคลุมไฟของริวโคไว้

Lan : ขอบคุณนะแล้วก็...ลาก่อน.... - แรนทำการระเบิดไฟที่ริวโคสั่งสมไว้ออกมาจนทำให้กิดฟองจำนวนมาก จากนั้นก็รีบกระโดดออกไปจากหน้าต่างหนีไปทันที

ไม่มีเสียงตอบรับกลับใดๆของอันดิเน่ ดูเหมือนเธอจะยังไม่ฟื้นตัวขึ้นมาเท่าไรนัก แต่เธอก็ยังยิ้มส่งให้ชายหนุ่มบางๆก่อนที่เขาจะพุ่งตัวออกไป เมื่อชายฝั่งขึ้นบกมาได้ ภาพแรกที่เขาได้เห็นก็คือมังกรแห่งวารีกำลังอาลวาทและขับไล่พวกนักล่าไปจากทะเลสาบแห่งนี้อยู่ ซึ่งดูเหมือนว่าพลังของมังกรนั้นจะรุนแรงมากเลยทีเดียว ผิดกับใต้น้ำนั้นที่แสนสงบนิ่งไม่เหมือนกับบนพื้นผิวน้ำในตอนนี้ ดูเหมือนว่าในระแวกนั้นจะมีชายหนุ่มนั่งจงกลมรอใครบางคนอยู่เสียด้วย

ไม่นานนักพลังวารีที่เคยช่วยเหลือร่างกายของชายหนุ่มก็ได้คลายหายไปหมดสิ้นเพียงแต่ว่าความรู้สึกของคู่พันธสัญญามันเริ่มที่จะออกอาการโหยหาซึ่งกันและกันอยู่ แต่ตอนนี้ยังคงเป็นแค่ช่วงเริ่มต้นเท่านั้น ดูเหมือนว่าอันดิเน่เองนั้นก็จะไม่ได้ตามแรนขึ้นมาด้วย แต่เธอเองก็ไม่ไ่ด้ปล่อยเกาะชายหนุ่มไปเสียทันที ดูเหมือนว่าที่ข้อมือของแรนจะมีรอยสักที่เพิ่มขึ้นมาติดมาด้วยซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของคู่พันธสัญญา จากรอยสักนั้นได้เปร่งรัศมีของอันดิเน่ออกมาเสียด้วย

หลังจากขึ้นฝั่งมาได้แล้ว แรนพยายามหลีกเลี่ยงการต่อสู้ของมังกรวารีกับนักล่าคนอื่นๆ ท่าทางจะลำบากแฮะ แต่ว่า นั่นใครนะหลบอยู่ตรงต้นไม้อยู่คนเดียวเหมือนกับรอใครอยู่ แต่ว่าตอนนี้ข้อมือร้อนผ่าวเอามากๆ การโหยหายเริ่มแล้วสินะ แต่เพื่อไม่ให้อัลดิเน่ต้องหายไปแค่นี้สะบายมาก แรนเดินเข้าไปในป่าทั้งแบบนั้น โดยไม่สังเกตุเห็นชายหนุ่มที่มองเค้ามาตั้งแต่ตอนที่ขึ้นมาจากฝั่งเลยแม้แต่น้อย หายเข้าไปในป่าทั้งแบบนั้น

ดูเหมือนในป่านี้จะอันตรายมากกว่าที่แรนได้คิดไว้ ( พื้นที่แมพสีแดง ) มอนสเตอร์แต่ล่ะตัวนั้นอยู่ในระดับสูงและเป็นพวกกระหายเลือดเสียด้วย ดูเหมือนที่นี่จะไม่ใช่สถานที่สำหรับนักผจญภัยระดับต้นเลย ทั้งทางทิศเหนือและทิศใต้นั้นมีเงาเมืองลางๆอยู่ไกลจากที่นี่ออกไปพอสมควรและดูเหมือนในดันเจี้ยนเองก็มีชุมชนขายของเล็กๆด้วย

แย่ล่ะสิไม่เคยผ่านทางแถวนี้มาก่อนเลย มีแต่มอนท่าทางแข็งแกร่งทั้งนั้น คงต้องพยายามเดินไปโดยที่ไม่ถูกล่าซะแล้ว ดูจากพื้นที่ที่เราอยู่คงต้องขึ้นเหนือไปก่อนล่ะนะ ตัดสินใจได้อย่างนั้นเลยจึงเริ่มเดินทางเลาะไปตามป่าละแวกนั้นเพื่อเข้าเมืองทางเหนือทันที

ระหว่างทางเดินดูเหมือนแรนจะสวนผ่านกับคู่รักหญิงสาวคู่หนึ่งซึ่งกำลังเดินลงไปที่ดันเจี้ยนที่เขาพึ่งผ่านขึ้นมา ดูเหมือนหญิงสาวคนหนึ่งรู้ถึงการตื่นขึ้นของจอมันการ์ดและได้เดินเลี่ยงไปทางอื่นที่อันตรายน้อยลงทันที ดูเหมือนพวกเธอจะไม่ทันได้สังเกตุเห็นชายหนุ่มเดินผ่านไปด้วยเนื่องจากกำลังอยู่ในโลกส่วนตัวกันสองต่อสอง จากระยะทางแล้วดูเหมือนว่าแรนจะต้องค้างกลางป่าระหว่างทางไปเมืองทางเหนือเสียแล้ว

Lan : เห ท่าทางจะเข้าดันเจี้ยนคนเดียวไม่ได้สินะต้องไปเป็นคู่แบบนั้น อืมมม เราเองก็ไม่ค่อยถนัดสู้แบบประสานด้วยสิ แต่ก่อนอื่นต้องหาที่พักก่อนแล้วล่ะ - แรนเดินเข้าไปในป่ามองหาลำธารเล็กๆเพื่อใช้อาบดื่มได้ เมื่อพบก็ทำการหาฟืนหาผลไม้ในระแวกนั้นทานทันที -

ค่ำคืนที่โดดเดี่ยวของชายหนุ่มค่อยๆ่ผ่านไปทีล่ะนิดๆ ทั้งที่เขาอยากจะหลับตาลงแต่ก็ยังรู้สึกกระวนกระวายใจเสมอด้วยผลของพันธสัญญานั่นเอง หรือว่าตัวเขาเองกันด้วยก็ไม่ทราบแน่ชัด ดูเหมือนว่าเวลายามวิกาลจะเป็นช่วงที่อันตรายที่สุดแล้วก็ว่าได้แต่ดูเหมือนว่าตัวของแรนเองจะไม่สามารถควบคุมสมาธิเพื่อให้นิ่งเฉยได้นานนักเพราะการรบกวนจากพันธสัญญาที่มีส่วนด้วย ดูเหมือนว่ารอบด้านนักล่าจะยังคงออกตามหาเป้าหมายของพวกเขาอย่างไม่หยุดหย่อนและเหน็ดเหนื่อยทำให้ไม่มีสัตว์ร้ายมากมายในระแวกนี้เสียเท่าไร คงจะมีแค่วันรุ่งขึ้นที่กำลังเฝ้ารอชายหนุ่มอยุ่ในตอนนี้

ตุบๆ... มาสิ แรน....   อีกแล้ว เสียงของใครคอยกระสิบเรียกหาเรา ....  เปรี้ยง!!! เสียงสายฝนในวันนั้น ทั้งๆที่เป็นเสียงแค่หยดน้ำร่วงลงมาจากฟากฟ้าเท่านั้น แต่กลับเป็นเสียงที่ดังสนั่นไปด้วยเสียงกรีดร้องของมนุษย์ที่ถูกเหล่าปีศาจไล่ฆ่าอย่างไม่มีความปราณี เลือดสีแดงสดของมนุษย์ย้อมเมืองๆนั้นอย่างน่าเวทนายิ่งนัก และตอนนั้นเราเองที่อาศัยอยู่นอกเมืองต้องกลับมาที่อาณาจักรอีกครั้ง เพื่อไปช่วยท่านแม่ที่อยู่ในตำหนักใหญ่ของอาณาจักรนี้ ตึกๆๆๆ แฉะๆๆๆ!! เสียงฝีเท้าของเราที่วิ่งผ่านทางส่วนต่างๆของเมืองนั้นเต็มไปด้วยศากศพทั้งของปีศาจ ทหาร หรือแม้แต่กระทั่งผู้หญิง เด็ก นอนกันเกลื่อนกลาดไปตามทางของเรา ต้องไปช่วย ขอแค่ท่านแม่คนเดียวก็พอ! จู่ๆ สเกลตั้นไนท์โผล่ออกมาจากร้านค้าร้านหนึ่ง เข้ามาขวางทางแรนไว้

Lan : อย่ามาขวาง!  - เราเรียกร่ายมนต์ผสานธาตุจากศิลาประจุเวทเท่านั้น เพราะตอนนี้เรายังไม่สามารถร่ายมนต์ได้แม้แต่ขยับช้อนก็ยังทำไม่ได้เลย ฉัวะ!! กราวๆๆ กระดูกที่ถูกฟันขาดครึ่งในคราวเดียวร่วงหล่นลงมากองกับพื้น ไม่รอช้าเรารีบตรงไปที่ปราสาททันที  หลังจากเข้ามาในปราสาทนั้น มีแต่ศพของทหารระดับสูงล้มตายกันเต็มไปหมด นี่มันอะไรกัน? ใครเป็นคนทำเรื่องแบบนี้ ชิ...  ท่านแม่! ยิ่งวิ่งเข้าไปลึกเท่าไหร่ก็ยิ่งเจอปีศาจที่กินซากศพของมนุษย์อยู่คอยขวางทางเราอยู่ร่ำไปจนไปถึงพระที่นั่งของพระราชา ตึง!!!
หลังจากที่เปิดประตูบานใหญ่ออกมา ภาพแรกที่เราเห็นก็คือ ....  ร่างของพระราชที่ถูกดาบสีดำสนิทเสียบอยู่ในท้องของพระอง และคนที่อยู่เบื้องล่างพระวรกายของท่านก็คือ จอมมาร ไซเซอร์!!  

Lan: ไซเซอร์!!!!!  - สติของเราขาดไปอย่างสิ้นเชิงและวิ่งเข้าไปหาไซเซอร์ทันที จอมมารเองเมื่อได้ยินเสียงตะโกนของเราก็สะบัดร่างของพระราชาออกไปและหันมารับดาบของเราแทน

ไซเซอร์ : โฮ่ ยังเหลือชาวบ้านที่อยู่ในเมืองนี้อยู่อีกหรือนี่ นึกว่าหนีกันไปหมดแล้วซะอีก - ไซเซอร์สะแยะยิ้มแล้วใช้พลังความมืดต้านดาบของเรามาอย่างง่ายดาย - "เหอะ อ่อนแอจริงๆ อ่อนแอเหลือเกิน มนุษย์อย่างพวกเจ้ามันก็มีดีแค่จิตใจโสมมที่คอยแต่จะเอาเปรียบกันเองและเขี่ยทิ้งเมื่อหมดประโยชน์แล้วก็เท่านั้นแหละ! - อึก ไม่ไหวสู้ไม่ได้เลย... ขณะที่แรนกำลังแย่อยู่ จู่ๆประตูที่อยู่ใกล้ๆพระที่นั่งก็ถูกเปิดออก ทั้งสองที่ประดาบกันอยู่หันไปทางเสียงนั้นก็ พบกับพระราชินีของอาณาจักรนี้

Lan : หนีไป!! ท่านแม่!!!!.....

Lan : อ๊า!!!! - แรนสะดุ้งตื่นขึ้นมา ใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตาเหมือนเมื่อก่อน อีกแล้วความฝันนั้น... ถ้าเรามีพลังมากพอล่ะก็ ถ้าเรามีพลังมากพอล่ะก็ -So!!!!!! เสียงคำรามของชายหนุ่มดังขึ้นด้วยความโกรธเกรี้ยวในความอ่อนแอของตัวเอง ที่ไม่อาจช่วยใครได้เลย ไม่มีเลยซักคน...

แสงแดดยามเช้าส่องเจริดจ้ามาที่ชายหนุ่มเป็นสัญญาณวันใหม่พร้อมที่จะออกก้าวเดินต่อไปแล้ว ความฝันเมื่อวานนี้ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไรนัก แรนได้ตื่นขึ้นมาที่ป่าระหว่างทางไปเมือง Deidon hold ดูเหมือนว่ามันจะยังไม่มีอะไรผิดปกติไปมากกว่าสถานการณ์ของเขาเองเสียแล้ว อีกไม่กี่ชั่วยามนับจากเวลาการเดินเท้าเขาก็คงจะได้เหยียบกับเมืองเบื้องหน้าเขาแล้วล่ะ

เมื่อเดินทางได้ซักพักก็เห็นตัวเมืองแล้ว เห เป็นเมืองที่เจริญรุ่งเรืองอยู่เหมือนกันนะ อาจได้เบาะแสอะไรบางอย่างก็ได้ ก่อนอื่นเรายังไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่หลบหนีจากปราสาทของอัลดิเน่นอกจากผลไม้ลูกเล็กๆนั่นเลยแฮะ ดีล่ะเข้าไปในเมืองเลยดีกว่า ว่าแล้วแรนก็รีบก้าวตรงไปยังเมือง ที่อยู่ตรงหน้าตนอย่างไม่รีรอ

เห มีแต่สิ่งปลูกสร้างทั้งนั้นเลย ผู้คนก็เยอะเหมือนกัน แรนเดินชมรอบๆตัวเมืองด้วยความสนใจ ทำให้เค้าคิดถึงเมื่อตอนยังเป็นเด็กที่ได้วิ่งเล่นอย่างเด็กปรกติทั่วไปยิ่งนัก อ๊ะใกล้ๆมีที่พักอยู่ รีบไปจองที่พักก่อนค่อยออกมาหาข้อมูลเพิ่มเติมดีกว่า ว่าแล้วก็รีบเข้าไปที่ โรงแรมเพื่อขอจองที่พักทันที

หญิงสาวคนหนึ่งนั่งทำงานอย่างขยันขันแข็งที่หน้าเคาร์เตอร์ ดูเหมือนเธอจะตั้งใจทำหน้าที่เป็นพิเศษมากกว่าปกติ เธอเอ่ยตอนรับแรนที่เข้ามาจองห้องพักในโรงแรมทันที



? ? ? : ยินดีต้อนรับค่ะ ต้องการห้องพักแบบไหนและจะพักอยุ่กี่วันค่ะ ? - ดูเหมือนเธอจะถามตรงๆและแข็งกระด้างเกินไปเสียหน่อยแต่ก็เข้าเรื่องเลยพอดิบพอดีเช่นกัน -

Player Reaction : เต็มแล้วขึ้นใหม่เลยจ้า

tourt0ur

Anna : tourt0ur
Action sloth [- - - - l - - - - l - - - - l - - - - l - - - - ]


Anna Item
Anna Recovery skill
Anna Passive skill
Anna Active skill
Anna Special ability
Room mate :

ที่อยู่อาศัย :


ดาบผ่านร่าง anna ไปเหมือนฟันลม เพราะมันคือภาพติดตา เธอได้อยู่ข้างหลังชายหนุ่มคนนั้นเสียแล้ว "คิก... ฝีมือดีนี่น่า แต่ชั้นไม่อยากประมือกับนายหรอนะ เพื่อนชั้นกำลังรออยู่" เธอยืนหันหลังชนกันหลังของชายหนุ่มแล้วเอาสันดาบเคาะที่ไหล่เบา ๆ พลางคิดในใจว่าถ้าลากโทโดลงมาด้วยคงจะดีกว่านี้ "undine คะ ดูเหมือนมาคุณจะเก็บเอาของอันตรายมาซะแล้วล่ะ ยกเลิกสัญญาแล้วมา pact กับชั้นเถอะ"พูดจบเธอกระโดดข้ามหัวเป้าหมายของเธอมาอยู่ข้าง ๆ กับ undine

Undine : ไม่ได้หรอกนะ . . . ตอนนี้ . . . . . แรนเขายัง . . . . - ยังไม่ทันที่อันดิเน่จะเอ่ยจบตัวเธอเองก็ค่อยๆเซ เหมือนทรงตัวไม่ค่อยจะอยู่ เธอได้เรียกหอกวารี Trident ขึ้นมาเพื่อยันตัวเองไว้เสียก่อน - แรน . . . . - เสียงหอกกระทบกับพื้นพร้อมกับร่างของทูติวารีที่ล้มสลบลงไป ด้วยการที่ฝืนใช้พลังอย่างต่อเนื่องกำเริบและเธอเองก็คงจะคิดมากกับเรื่องที่กำลังเกิดขึ้นนี้อยู่ ดูเหมือนว่าพลังวารีที่คอยช่วยควบคุมในตัวของแรนจะค่อยๆอ่อนตัวลงไปด้วย แต่จนครั้งสุดท้ายเธอเองก็ยังคิดถึงแต่ผู้อื่นอยู่มากกว่าตนเอง -
ดูเหมือนว่าอาการของชายหนุ่มจะกำเริบขึ้นแต่ดูเหมือนเขายังจะรับมือมันได้อยู่ เขาได้ซัดคลื่นดาบมาขัดขวางการเคลื่อนไหวของแอนนาและพยายามจะตัดพันธสัญญาจากอันดิเน่ด้วยเหตุผลบางอย่างทันทีหลังจากนั้น เขาก็ได้ชักดาบเพลิงของเขาออกมาพร้อมกับดาบธาตุน้ำและแปรเปลี่ยนน้ำที่อยู่ล้อมรอบสถานที่ให้กลายเป็นตัวช่วยถ่วงเวลาและหนีไปในทันที

anna ได้แต่ยื่นตะลึงกับเหตุการณ์ตรงหน้า เธอไม่เคยพบผู้ที่มีพลังแบบนี้มาก่อนเมื่อเธอตั้งสติได้จึงรีบไปดูอาการของ undine "เปงงัยมั่งคะ" ดูเหมือน undine จะอ่อนแรกมากกว่าที่คิด "ทำยังงัยดีล่ะเนี๊ยะ ทำงัยงัยดี ๆ " เธอเริ่มกระวนกระวาย อย่างไรเธอก็คือผู้หญิง อารมณ์จึงอ่อนไหวเป็นธรรมดา เธอเริ่มร้องไห้ ทันใดนั้นก้อมีเสียงชายคนหนึ่งดังขึ้นมาในหัว มันเป็นเสียงที่เธอคุ้นเคยแต่นึกไม่ออกว่าเคยได้ยินที่ไหน "อฏิฐานซิ แอนนา อย่างตั้งใจนะ" เธอเลยตัดสินใจทำตามคำพูดนั้นถึงเธอจะไม่แน่ใจแต่ก็ยังดีกว่าไม่ทำอะไรเลย "ได้โปรด ทำให้ undine เป็นเหมือนเดิมด้วย" เธอตั้งจิตอฐิฐานอยู่หลายรอบจนในที่สุดก็ได้มีแสงสว่างมากออกมาจากตัวของเธอ ตัวเธอลอยขึ้นเหนือพื้นดินเล็กน้อยเมื่อแสงนั้นดับลง เธอก็เห็นว่า undine กลับสู่ปกติแล้ว "ปะปะเป็นไปได้งัยเนี๊ยะ"แล้วเธอก็หมดแรงสลบไป

เมื่อแอนนาได้ลืมตาตื่นขึ้นมาโทโดก็คงจะโดนยุงหามไปเรียบร้อยแล้ว ทูติวารีอันดิเน่ได้นั่งเคียงข้างและคอยดูแลแอนนาอยู่อย่างใกล้ชิด ดูเหมือนว่าระหว่างที่แอนนาหลับอยู่อันดิเน่ได้ป้อนยาเพิ่มพลังเวทย์ในตัวของเธอเพื่อเพิ่มพลังฟื้นฟูให้มีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น

Undine : ตื่นแล้วเหรอ ? - หญิงสาวยิ้มให้กับแอนนา - เขาดันหนีไปซะแล้วล่ะ ตอนนี้เราเองก็คงจะทำได้แค่ติดตามเธอไปทำภารกิจช่วยโลกของเธอล่ะนะ - หญิงสาวเอ่ยขึ้นโดยมีแววตาที่เป็นห่วงกังวลเล็กน้อย - เอาล่ะ ลองเล่าเรื่องราวของเธอให้เราฟังหน่อยสิ

"คือว่าโลกใบนี้อาจจะถึงการดับสูญ เนื่องจากมีผู้ต้องการจะรวมโลกทั้ง 2 เข้าด้วยกันอ่ะค่ะ ลำพังพลังของพวกเราไม่สามารถหยุดได้ต้องพึ่งพลังจากพวกท่าน" อยู่ดีดีสติแอนนาก้อหลุดลอยไปเสียงที่ออกจากปากเธอเป็นเสียงของผู้ชาย "เธอคือ undine ใช่มั๊ย เราขอแนะนำตัวก่อนนะ เราคือ Vayn พ่อของ anna ก่อนที่เราจะให้กำเนิดแอนนานั้นเราคือสุดยอดมานาซึ่งถูกสร้างโดยพ่อของเราอีกที พลังที่ใช้รักษาเธอเมื่อกี๊ก้อเป็นส่วนหนึ่งที่ anna ได้รับมา ดูเหมือนเธอจะทำสัญญากับผู้อื่นไปแล้วนี่" เธอ(เขา??) นิ่งไปซักครู่ "งั้นก็ทำสัญญาเสทือนกับ anna ล่ะกัน ไม่งั้นเธอจะต้องทรมานจากการห่างจากคู่สัญญา"เสียงนั่นเริ่มอธิบาย "วิธีการคือเธอจะต้องร่วมวิญญาณเข้ากับแอนนา ปกติแล้วไม่มีใครสามารถทำได้แต่ ด้วยพลังของเราที่เหลืออยู่จะสามารถทำได้ เธอจะไม่ได้โดน ร่างนี้ดูดกลืน แต่เป็น หนึ่งเดียวกัน และที่สำคัญ มันจะช่วยไม่ให้เจ้าทรมาน ไม่ทำให้เจ้าเสียพลังมากในการใช้พลังด้วย สนใจมั๊ย เรามีเวลาไม่มากเท่าไร" คนที่อ้างว่าเป็นพ่อของ anna ได้ยื่นข้อเสนอ "ถ้าเจ้าตกลง เราจะตามหาชายคนนั้นให้เจ้า เพราะการเดินทางครั้งนี้ต้องไปทั่วทุกที่บนโลกทั้ง 2 "

อันดิเน่นิ่งเงียบไปซักครู่ด้วยใบหน้าที่ครุ่นคิดหนักของเธอ ดูเหมือนว่าภาระช่วยเหลือโลกใบนี้ก็สำคัญไม่แพ้กันเลยทีเดียว แม้ว่าจะเป็นจริงตามที่เสียงของพ่อของแอนนากล่าวมาก็ตาม . . . .

Undine : เราจะรอเวลาอีกซักพักนึงน่ะ ตอนนี้เราเองคงยังไม่เปลี่ยนคู่พันธสัญญาไปอีกซักพักนึงล่ะ ถึงจะเจ็บปวดซักแค่ไหนก็ตาม เราเองก็ยังอยากจะรู้ความเป็นไปของชายผู้นั้นอยู่เพราะฉะนั้นเราเองคงยังไม่ตัดสินใจทำพันธสัญญากับใครอื่นตอนนี้หรอก - เธอค่อยๆยกมือขวาขึ้นมากุมระหว่างหน้าอก ออกไปทางซ้ายเล็กน้อยก่อนที่จะลุกขึ้นมา - อย่างที่ว่านั่นล่ะเราจะติดตามเธอไปจนกว่าภารกิจจะเสร็จสิ้นโดยที่ยังไม่เปลี่ยนคู่พันธสัญญาของเรา แบบนี้จะได้รึเปล่าล่ะ ?

"ว่าแล้วว่าเจ้าต้องตอบแบบนี้ สมแล้วที่เป็นเจ้า งั้นเราฝาก annaด้วยล่ะกัน อ่อ อย่าบอกเรื่องที่เราคุยกับเจ้าให้ anna รู้นะ" ร่างของannaได้หลับตาลง "อ้าว ชั้นหลับไปตอนไหนน่ะ  ><  เวลาสำคัญแท้ ๆ " ตอนนี้เธอแปลกใจมากที่เธอไม่มีความรู้สึกอย่างจะทำสัญญากับ undine อีกแล้ว "ว๊าย ตายล่ะ ลืมโทโดสนิทเลย จะโกรธเรามั๊ยอ่า ตกลงเธอเอ่ย ท่านจะไปกับข้ามั๊ย พอดีเพื่อนข้ารออยู่ข้างบนอ่ะค่ะ" เธอส่งยิ้มให้ undine  ว่าแล้วทั้งคู่ก้อขึ้นไปหาโทโดบนบก "โทโดจ๋า..... รอนานมั๊ยขอโทดนะ" เธอก้มหัวขอโทษ ปลก ๆ

โทโดที่นั่งจงกลมรอแอนนาอยู่นั้นได้แอบงีบหลับใต้ต้นไม้ในระแวกนั้นระหว่างรอเสียแล้ว เขานั่งบิดไปมาด้วยความเมื่อยและหลับอย่างสบายใจใต้ร่มเงา

Undine : นี่น่ะเหรอ ? คนรักของเธอน่ะ - ดูเหมือนอันดิเน่จะเอ่ยวาจาแปลกๆออกมาจากการเดาสุ่มของเธอ อีกอย่างนึงคือตัวเธอเองนั้นเป็นทูติที่อาศัยอยู่ใต้บาดาลอยู่นานหลายปีจึงไม่ค่อยจะรู้จักกับขนบธรรมเนียมของมนุษย์ซักเท่าไรนัก -

โทโดถึงกับซะดุ้งโหยงขึ้นมาทันใด เขารู้สึกเหมือนได้ยินอะไรแปลกๆจึงสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที เขาค่อยๆซลึมซลือลุกขึ้นมาและถามไปยังแอนนา

โทโด : คุยอะไรกันเหรอครับ ? แล้วนี่คุณอันดิเน่ใช่ไม๊อ่า ?

anna หน้าแดงก่ำเมื่อได้ยินประโยคดังกล่าวเลยรีบแก้ตัวไฟแลบ พร้อมยกไม้ยกมือประกอบ"ไม่ช่าย ๆ ๆ ไม่ช่าย นะ นี่รูมเมทชั้น เอ่ย เรา เอ่ยข้า โอ๊ย พูดไม่ถูกแล้ว" ระหว่างนั้นโทโดก็เข้ามาพอดี "ไม่มีอะไรหรอกไม่ได้พูดเรื่องอะไรกันเลย" เธอรีบพูดสวนไปทันควัน เมื่อเหตุการณ์ชุลมุนจบลง เธอจึงวางแผนต่อไป "undine คะ ท่านพอจะรู้จักที่อยู่ของภูติประจำธาตุต่าง ๆ ที่เหลือหรือป่าวคะ" เธอถามขณะทั้ง 3 กำลังนั่งกินอาหารเย็น เมื่อกินเสร็จ "โทโดเอางัยดีเราจะกลับบ้านก่อนหรือไปเมืองถัดไปดี ใจจิงชั้นอยากจะแวะไปหาลูกะอ่ะนะ แต่กลัวว่าคนอื่นจะไม่สะดวก" ดูเหมือนเธอจะสนใจในตัวลูกะตั้งกะตอนนี้ที่สู้กะหญิงโรคจิตนั่นแล้ว อาจจะเป็นเพราะเจอคนที่แข็งแกร่งกว่าตนก็เป็นได้

หญิงสาวทำหน้าครุ่นคิดซักครู่ เธอหลับตาลงและจับจิตสัมผัสของเทพตนอื่นอยู่ซักพักหนึ่งและลืมตาขึ้นมา

Undine : ชั้นจับสัมผัสของ Sylph ไม่ได้เลยน่ะ แต่ Ifrit ตอนนี้เขาคงจะอยู่แถวๆเมือง Capua nor ล่ะนะ - อันดิเน่ตอบกลับมาต่อแอนนา - จริงด้วยสิในเมื่อเราจะเดินทางไปกับพวกเธองั้นเราจะอนุญาติให้พวกเธอใช้ความสามารถพิเศษส่วนหนึ่งของเราได้ก็แล้วกัน - อันดิเน่หยิบดาบเล่มนึงขึ้นมามอบให้แก่แอนนา - คริสตอลลาเม่ เป็นดาบที่ไม่มีคมและไม่มีวันหักน่ะ มันอาจจะไม่เหมาะในการใช้เชิงรุกเท่าไหร่แต่ก็สามารถใช้แทงด้วยความคมที่มีอยุ่บ้าง ดาบเล่มนี้สามารถเรียกน้ำได้แม้ท่ามกลางทะเลทรายและผู้ถือสามารถควบคุมวารีได้ดั่งใจนึก เราจะให้เธอยืมใช้ระหว่างการเดินทางและจะนำคืนทีหลังนะ - หญิงสาวยิ้มให้แอนนาและกล่าวต่อไปทันที - ว่าแต่มีแผนการว่าจะไปที่ไหนก่อนล่ะ ?



Gain : Cristalarme

"ขอบคุณค่ะ" เธอรับดาบแล้วลองเอามาถือดู "ตัวดาบควบคุมง่ายดีค่ะ อย่างนี้ค่อยใช้ได้คล่องหน่อย" เธอนำดาบที่ได้มาทัดไว้ที่เอวด้านหลังแล้วลงมือเก็บข้าวของ "อ้าว ของยังชีพหมด - - คงต้องกลับไปตลาดก่อนแล้วล่ะโทโด" ระหว่างทางกลับเมืองเธอได้พอกับมอนสเตอร์เข้าพอดี (เจอ mill 6 ตัว)
(ยังใช้ดาบคู่เดิมอยู่นะ ให้แอนนาใช้สกิลพิเศษตลอด แล้วให้ใช้ strom blade จนกว่าจะไม่สามารถใช้ได้ พอไม่สามารถใช้ได้แล้วให้ลองเปิด zen )

1 LV UP // get : 3 point //Cotton * 6

ดูเหมือนว่าพวกแอนนาจะสามารถฝ่าฝูงแกะไปได้อย่างง่ายดายเพราะว่าอันดิเน่นั้นได้ออกมาร่วมสู้เองด้วย

อันดิเน่ : คนที่ไม่ทำงานก็ไม่สมควรที่จะได้รับอาหาร จริงมั้ยล่ะ ? - หญิงสาวยิ้มให้พร้อมกับเก็บหอกสามง่ามของเธอหลังจากการต่อสู้จบลง -

โทโดยิ้มแหยๆเล็กน้อยด้วยพลังของอันดิเน่ที่แสดงออกมา เธอนั้นไม่ได้ใช้สกิลใดๆเลยแค่ตะวัดปลายหอกของเธอเท่านั้นเอง

โทโด : เอ่อ . . . . มันก็จริงนะครับ แต่แบบนี้ผมกลัวว่าผมเองจะไม่ได้กินอาหารเพราะไม่ได้แตะตัวมอนสเตอร์นะครับ - ชายหนุ่มหัวเราะฝืดๆออกมา -

และแล้วพวกแอนนาก็ได้กลับมาที่เมือง Halure ดูเหมือนว่าพวกเธอจะได้เนื้อแกะมาเป็นอาหารเย็นของวันนี้แล้วล่ะนะ

(อัพ dex 1 luk 2 - รอการอั้พเดท -)
แอนนาถึงกับหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินบทสนทนาข้างต้น
พอเข้ามาในเมือง anna ได้เดินไปส่งเควส "ส่งเควส กำจัด wood 1 mii 9 ค่ะ" เธอเซ็นชื่อที่สมุดเควส แล้วเธอก็ไปที่ธนาคารต่อ "อัพสมุดค่ะ" แล้วเธอก็พา undine ไปที่บ้านของเธอ "เชิญค่า ห้องนอนอยู่ชั้น 2 นะคะ" เธอเดินนำ undine ไปที่ห้องนอน..... "จัดของเลยนะค่ะปกติโทโดเค้าจะนอนด้วย แต่นี่เด๋วให้เค้าไปนอนข้างล่างเอา (โทโดคงไม่ว่าอะไรนะ ^^")" แล้วจึงตะโกนลงมาข้างล่างบอกโทโดว่า "โทโด นายไปเตรียมอุปกรณ์ก่อนเลยนะเด๋วชั้นเปลี่ยนเสื้อผ้าแปป" แล้วเธอก็ปิดประตู "เอ่อ ขอเรียกว่าเธอ จะได้มั๊ยคะ" แล้วเธอก้ค่อย ๆ ถอดเสื้อผ้าที่ชื้นจากน้ำออก เผยให้เห็นรอยแผลเป็นขนาดใหญ่ที่กลางหลัง ซึ่งปกติจะไม่มีใครสังเกตุเห็นได้ ดูเหมือนว่าเธอจะนึกขึ้นได้ว่าได้เผยรอยแผลเป็นให้คนอื่นเห็นจึงรีบเปลี่ยนเสื้อทันที "จัดของไปก่อนนะคะ เด๋วชั้นจะลงไปทำอาหารก่อน" แล้วเธอก็เดินไปทำอาหาร ซึ่งเมนูวันนี้เธอเอาเนื้อแกะมาทำเนื้อแกะตุ๋นกับสเต็กแกะ "ทานข้าวได้แล้วค่า" เธอเดินไปเรียก undine

ดูเหมือนว่าอันดิเน่จะแปลกใจเล็กน้อยกับแผลเป็นบนหลังของแอนนาแต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนักเพราะว่ายังไงซะแอนนาเองก็เป็นนักรบที่มีฝีมือระดับหนึ่ง รอยแผลเป็นของนักดาบจึงเป็นเรื่องปกติ หญิงสาวค่อยๆเดินตามแอนนนาลงมาหลังจากที่เธอจัดห้องเสร็จ ทางด้านโทโดเองก็ได้ย้ายลงมานอนด้านล่างแล้วโดยไม่ได้ขัดอะไรเพราะเขาเข้าใจในเหตุผลหลักนั้นดี ทั้งสามได้นั่งลงบนโต๊ะอาหารและพนมมือพร้อมกัน มีแต่อันดิเน่เท่านั้นที่หยิบเนื้อย่างขึ้นมาด้วยพลังวารีของเธอโดยที่ไม่ได้เอ่ยตามประเพณีและไม่ได้ใช้ช้อนซ้อมหรือตะเกียบเลย เธอนั่งจ้องเนื้อชิ้นขนาดกลางนั่นอยู่พักนึงก่อนที่จะหยิบหอกไทร์เด้นของเธอออกมาและทำท่าจะหั่นเนื้อสเต้ก. . . ทางด้านชายหนุ่มได้แต่เหงื่อแต่ซีดและมองสถานการณืด้วยอาการช้อกทันที ดูเหมือนว่าเขาจะจินตนาการอะไรบางอย่างไปไกลเกินควรซะแล้ว

anna ก็ตกใจพอ ๆ กับโทโด กับ การกินของ undine "เอ่อ.... ปกติกินข้าวแบบนี้หรอคะ  เราว่าใช้วิธีแบบพวกเราดีกว่านะ เผื่อออกเดินทางไปเด๋วคนอื่นจะตกใจ แหะ ๆ  " เธอได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ แล้วก็สอนวิธีกินข้าวแบบคนทั่วไป "นี่แรกว่า ช้อน นี่ก็ส้อม นี่ก้อ มีด นะคะ เราจะใช้ของพวกนี้ในการกินอาหาร " เธอสาธิตให้ดู "ดูซิค่ะ ขนาดคนไม่ธรรมดาอย่างโทโด ยังช๊อคเลย " เมื่อกินกันเส็ดเรียบร้อยแล้ว ทั้ง 3 จึงแยกย้ายกันไปพักผ่อน

กลางดึกคืนนั้น
anna เธอได้ตื่นขึ้นมาเพราะฝันร้าย "ฝันนั่นมาอีกแล้วหรอ..." เธอนั่งทดสายตาออกไปนอกหน้าต่างด้วยแววตาเศร้าสร้อยพลางรำพัน "ท่านพ่อ-ท่านแม่"

โทโดได้แต่ยิ้มแห้งๆออกมาเงียบๆ เนื่องจากโดนแอนนาแซวเล่นเล็กน้อยจากเผ่าพันธุ์ของตัวเองซะแล้ว แต่ชายหนุ่มก็ไม่คิดอะไรมากเทสียเท่าไรเนื่องจากเริ่มคุ้นเคยกับแอนนามากขึ้นแล้ว ทางด้านอันดิเน่ได้นั่งฝึกซ้อมวิธีทานอาหารแบบคนทั่วไป ดูเหมือนมันจะไม่ค่อยสะดวกกับเธอเสียเท่าไรนัก แต่เธอก็พยายามฝึกซ้อมจนสามารถใช้ได้นิดๆหน่อยๆ
ค่ำคืนที่แสนเงียบสงัดแอนนาได้ตื่นขึ้นมาเพราะฝันร้ายของเธอเมื่อครั้งนานมาแล้ว แต่ว่าเวลาเดียวกันนั่นเองอันดิเน่เองก็ได้ลุกตื่นขึ้นมาเหมือนกับแอนนา ดูเหมือนเธอจะกำลังกระวนกระวายใจกับเรื่องบางอย่างอยู่ ตัวของเธอเองกำลังพยายามติดต่อใครบางคนอยู่อย่างสุดความสามารถ ดูเหมือนจะเป็นคู่พันธสัญญาของเธอแต่ดูเหมือนว่าจะไม่สำเร็จเนื่องจากถูกปฏิเสธ หญิงสาวได้ลุกขึ้นมาจากที่นอนและทำท่าเหมือนจะแอบไปทีไ่หนเสียก่อน แต่ก็ต้องไปเห็นแอนนาที่ลุกขึ้นมา

อันดิเน่ : อา . . . . - เธอยืนค้างอยู่ซักพักหนึ่งโดยไม่เอ่ยอะไรออกมา -

Player Reaction : เต็มแล้วขึ้นใหม่เลยจ้า

nutchsnon

ความเดิมตอนที่แล้ว


Lan Blado Item
Lan Blado Recovery skill
Lan Blado Passive skill 1
Lan Blado Passive skill 2
Lan Blado Active skill
Lan Blado Speacial ability

หญิงสาวคนหนึ่งนั่งทำงานอย่างขยันขันแข็งที่หน้าเคาร์เตอร์ ดูเหมือนเธอจะตั้งใจทำหน้าที่เป็นพิเศษมากกว่าปกติ เธอเอ่ยตอนรับแรนที่เข้ามาจองห้องพักในโรงแรมทันที



? ? ? : ยินดีต้อนรับค่ะ ต้องการห้องพักแบบไหนและจะพักอยุ่กี่วันค่ะ ? - ดูเหมือนเธอจะถามตรงๆและแข็งกระด้างเกินไปเสียหน่อยแต่ก็เข้าเรื่องเลยพอดิบพอดีเช่นกัน -

จริงด้วยสิยังไม่ได้คิดถึงเรื่องเวลาที่จะอยู่ที่นี่เลยแฮะ  แต่ก็เอาเถอะเรื่องนั้นเอาไว้ทีหลังดีกว่าตอนนี้อยากอาบน้ำมากกว่าอะไรซะอีก

Lan : เราขอเป็นสัปดาห์หนึ่งก็แล้วกันครับ

หญิงสาวเขียนใบเสร็จให้กับชายหนุ่มและบุ้คห้องของเขาไว้ให้จากนั้นเธอก็ได้ยื่นกุญแจห้องปกติของโรมแรมนี้ให้กับแรนทันที

? ? ? : 1 สัปดาห์ ถ้ายังจะอยู่ต่อมากกว่าเวลาที่กำหนดไว้ให้บอกล่วงหน้าด้วยก่อนที่เวลาจะหมดลงนะค่ะ เรื่องการใช้บริการเราจะเก็บตามจริงสามารถเช็คได้ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไปนะค่ะ - เธอยื่นกุญแจให้กับชายหนุ่ม พร้อมกับตั้งหน้าตั้งตาทำงานของเธอต่อไป -

อ้าว ที่นี่พักแบบเป็นรายเดือนอย่างนั้นแต่อ๊ะราคาก็ไม่สูงด้วย... เอาไว้ตัดสินใจเรื่องเวลาได้ก่อนค่อยไปเปลี่ยนระยะเวลาเช่าก็แล้วกันเนอะ - แรนรับกุญแจจากพนักงานสาวเมื่อสักครู่ก็ตรงดิ่งไปที่ห้องของตัวเองทัน แรนมองดูห้องรอบๆ เอ... มีเตียง สอง? อ้าว ดูเหมือนว่าห้องนี้มีคนใช้อยู่ก่อนแล้ว? จะเป็นคนแบบไหนกันนะ ก่อนอื่นก็อาบน้ำก่อนดีกว่า
แรนเรียกริวโคกับเรย์อิเซนออกมา จะให้คอยสะกตกาฝากนั่นตลอดคงจะไม่ไหวหรอก  ปลดปล่อย - คลาย - ประสาน

Ryuko : ให้ตายสิ แรน ท่านเป็นห่วงพวกเราไม่เป็นเรื่องอีกแล้วนะ - Reisen : ไม่เอาน่าริวโคฉันว่า ได้พักบ้างก็ดีเหมือนกัน แต่ห้ามแรนห้ามแอบหนีไปไหนคนเดียวอีกล่ะ  
Lan : อือ ว่าจะไปชำระกายซะหน่อยน่ะ อยู่ที่ปราสาทของอัลดิเน่ มันไม่มีเหงือไคลเลยแต่พอออกมาแล้วรู้สึกต่างกันจริงๆ - แรนยิ้มเจื่อนๆให้ทูติประจำดาบทั้งสอง ก่อนจะหันหลังเข้าห้องน้ำไป - น้ำจากฝักบัวค่อยๆไหลกระทบกับร่างกายของแรนอย่างช้าๆ และบนร่างกายที่ขาวซีดนั้นก็มีตราสีดำอยู่บนหน้าอกด้านซ้าย ซึ่งตอนนี้มันลามไปถึงหัวไหล่ซ้ายแล้วด้วย ลงแบบนี้คงต้องย้ายจิตของเรย์อิเซนย์ให้ไปอยู่กับริวโคซะแล้ว อือ? จะว่าไปที่ข้อมือขวาของเราก็มี - แรนมองดูข้อมือข้างขวาของตัวเอง ก็เห็นอักขระของพันธสัญญาแห่งทูตอยู่ ถึงจะเห็นไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ก็เถอะ คงเพราะยังยกเลิกไม่สมบูรณ์เลยยังเหลือตรานี่ไว้สินะ แต่เราไม่รู้สึกถึงกระแสเวทของอัลดิเน่ในร่างกายเลยแม้แต่น้อย แสดงว่าเธอ... ตั้งใจจะตามหาเราสินะ... แรนกำมือแน่น หลังจากอาบน้ำเสร็จ ชายหนุ่มก็รีบแต่งตัวและเดินออกมาจากห้องน้ำทันทีที่เดินออกมาจากห้องน้ำ ก็พบว่าทั้งริวโคทั้งเรย์อิเซนกลับไปเป็นดาบและพิงไว้ตรงหัวเตียงซะแล้วเป็นสัญญาณบอกว่ามีคนเข้ามาในห้องนี้งั้นหรอ?  ใครกัน จับจิตสังหารแล้วก็ยืนยันตัวตนไม่ได้เลย ... - แรนเรียก B.Katana ออกมาแล้วค่อยๆเดินไปยังห้องนั่งเล่นอย่างระมัดระวัง มือสังหารหรอ? ไม่สิ ตั้งแต่มาที่เมืองนี้เราไม่เคยสร้างความบาดหมางให้ใครแล้วก็ไม่ได้ทิ้งร่องรอยอะไรไว้ให้คนในอาณาจักรเดิมตามตัวเลยเจอได้ง่ายๆเลยนี่นา - แต่พอเดินมาถึงห้องนั่งเล่นก็ได้ยินเสียงใครบางคนอยู่ในห้องนี้อยู่จริงๆ คงไม่ใช่เพราะคิดไปเองแล้วสิ เอาล่ะนะ แรนตั้งท่าเตรียมวิ่งไปเข้าหาเสียงที่ดังออกมา

Ryoko : แรนเดี๋ยว! - ริวโคเหมือนจะบอกอะไรซักอย่าง แต่แรนกลับพุ่งเข้าหาคนที่อยู่ในห้องนี้เสียแล้ว

ภาพเบื้องหน้าของแรนคือเด็กผู้หญิงผมสีม่วงท่าทางอินโนเซ้นกำลังนั่งรื้อของในตู้เย็นที่แรนยังไม่ได้คิดจะเปิดขึ้นมาเพื่อจ่ายเงินเพิ่มเลย ใบกะหล่ำปีที่คาอยู่ในมือและปากของเธอพร้อมกับนมหนึ่งกล่องที่ถูกเปิดแล้วและเหลืออยุ่เพียงครึ่งกล่องวางอยุ่ข้างๆหญิงสาว เธอค่อยๆหันมาทำหน้าเป๋อเล๋อเมื่อเห็นแรนพุ่งออกมาด้วยดาบคู่ใจของเขา ดูเหมือนเธอจะไม่ได้ตกใจอะไรเลย



? ? ? : . . . . .  - หญิงสาวมองแรนและเอียงคอเล็กน้อยด้วยความสงสัย -

ทั้งที่มันน่าจะเป็นแรนมากกว่าที่สมควรจะสงสัยในตัวของเธอคนนี้ ดูเหมือนจะไม่มีจิตอาฆาตหรือกลิ่นควาเลือดจากหญิงสาวผู้นี้เลย เธอค่อยๆเขี้ยวและกลืนใบกะหล่ำปีที่คาอยุ่ที่ปากของเธอลงไปทันที และรีบคว้าขวดนมข้างๆดื่มจนหมด มือของเธอยังถือหัวกระหล่ำที่ยังสวาปามไม่หมดไว้แน่น และมองมาที่ชายหนุ่มที่กำลังตกใจกับการปรากฏตัวของเธอ

ด้วยนิสัยที่ไม่ค่อยคิดเล็กคิดน้อยเรื่องของคนอื่นเท่าไหร่ จึงไม่อยากจะถามอะไรทันทีอีกอย่างท่าทางเด็กคนนี้จะหิวมากด้วย แรนก็เลย...

Lan : อ้าว.. นึกว่าขโมยซะอีก - แรนถอนหายใจและวางลดดาบลง แล้วเดินไปหยิบกระหล่ำปลีจากมือของสาวน้อย - จะหยิบมาทานทั้งๆที่ไม่รู้ว่าล้างรึยังไม่ได้นะ รอก่อนก็แล้วกันเดี๋ยวจะทำอะไรให้ทาน - แรนนั่งลงและค้นตู้เย็นบ้าง และเตรียมของขึ้นมาทำอาหาร - ไปนั่งรอตรงนั้นก่อนนะ เดี๋ยวเสร็จแล้วจะยกไปให้ อ้อแล้วก็อย่าไปแตะดาบที่พิงไว้ตรงนั้นนะ มันอันตรายน่ะ - แรนชี้นิ้วไปตรงที่ตัวเองบอกให้สาวน้อยไปนั่งคอย ส่วนตัวเองก็ตั้งหน้าตั้งตาทำอาหารสำหรับสองที่ต่อไป - จะว่าไป เด็กคนนี้คือรูมเมทของเรางั้นหรอ? เอาเถอะค่อยถามก็แล้วกัน...

หญิงสาวนั่งเรียบร้อยที่โต๊ะอาหาร เธอแกว่งเท้าไปมาและฮำเพลงรอพร้อมกับมองไปรอบห้อง ดูเหมือนเธอจะเหลือบสายตามองไปที่ดาบและเอียงคอเล็กน้อยก่อนที่จะหันไปมองอย่างอื่นต่อ ซักพักหญิงสาวก็วิ่งเข้าไปในห้องนอนของแรนและกระโดดเล่นบนเตียงรอชายหนุ่มทำอาหารอย่างร่าเริง ก่อนที่เธอจะเปลี่ยนเป็นนอนกลิ้งไปกลิ้งมาแทนและเดินมายังดาบที่พิงอยู่ที่กำแพงและจ้องอยู่ซักพักอย่างไม่คลาดสายตา

? ? ? : . . . . . - สายตาของเธอจับจ้องที่เรียวโคอย่างใกล้ชิดอยู่นานก่อนที่จะหาวออกมาและเดินไปนั่งรอบนโต๊ะอาหารเหมือนเคย -

Lan : เสร็จแล้วล่ะ อ๊ะ - แรนมองไปเห็นสภาพเตียงที่เละเทะทั้งหมอนที่กระจัดกระจายไปตามพื้นห้องข้างในสร้างความหนักใจให้แรนไม่น้อย แต่ก็เอาเถอะไม่ได้ไปแตะริวโคกับเรย์อิเซนก็ไม่มีปัญหา - แรนยกข้าวห่อไข่กับสลัดมาที่โต๊ะทานข้าว พอนั่งลงกับเก้าอี้ปุ๊บแรนก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองเหมือนมีน้องสาวที่ต้องคอยดูแลเหมือนเมื่อก่อน -

Lan : ทานแครอทกับมะเขือเทศไหม? - แรนยกผักสองชิ้นขึ้นมาให้สาวน้อยเห็นเพื่อถามความเห็น

หญิงสาวพยักหน้าลงและหยิบหัวแครอทและมะเขือเทศในมือของแรนมานั่งเคี้ยวทานเล่นทันที ดูเหมือนว่าเธอจะชอบมองไปที่ริวโคเป็นพิเศษ หลังจากที่เธอนำผักที่แรนแสดงขึ้นมากินเล่นจนหมดไปแล้วอย่างละหัว เธอก็ได้เดินไปริมหน้าต่างและมองออกไปบนท้องฟ้าด้านนอก หญิงสาวอ้าปากแปลกใจเล็กน้อยก่อนที่จะมานั่งเล่นที่โต๊ะอาหารต่อและหยิบข้าวห่อไข่กินทันที โดยไม่ขออนุญาติจากแรน

Lan : นี่ๆ ไม่ต้องรีบกินแบบนั้นก็ได้ อ๊ะดูสิเลอะหมดแล้ว : แรนใช้กระดาษทิชชู่ที่อยู่ข้างๆ ค่อยแตะแก้มที่เลอะซอยของข้าวห่อไข่ - เหมือนกันจริงๆ เหมือนกับ โรล (Roll) น้องสาวของเราไม่มีผิด - แรนยิ้มเหนื่อยๆก่อนที่จะละมือออก และเก็บจานที่ทานเสร็จแล้วขึ้นมา -

Lan : ตอนนี้ก็ดึกแล้วพักที่นี่เถอะนะ อ้อแล้วก็ใช้เตียงที่หนูเล่นเมื่อกี้นะ อีกเตียงนึงเป็นของคนอื่นเค้า - แรนพูดพลางเก็บจานที่ใช้เสร็จแล้วไปที่อ่างล้าง และทำการล้างมันจากนั้นก็กลับไปที่ห้องนอนของตน ก็เห็นว่าสาวน้อยคนนี้ท่าทางสนใจริวโคอยู่ไม่น้อย

Lan : ลองจับดูสิ - แรนคลายมนต์ป้องกันออก Ryuko : เดี๋ยวสิแรน ท่านยังไม่ หวา!! -

หญิงสาวยกดาบขึ้นมาทันทีดูเหมือนเธอจะเพ่งไปที่อัญมณีสีแดงที่ติดอยู่บนดาบริวโคอย่างใจจดใจจ่อ ดูเหมือนว่าเธอจะแค่ชอบของสวยงามเหมือนผู้หญิงทั่วๆไป จากนั้นเธอก็ค่อยๆวางริวโคลงกับที่เหมือนเดิม จากนั้นเธอก็จ้องไปที่เรย์อิเซนเหมือนกันแต่กลับเดินออกห่างอย่างรวดเร็วทันที คงจะเป็นเพราะว่าไม่มีอัญมณีประดับบนตัวดาบจึงทำให้ไม่เป็นที่สนใจของหญิงสาว ถึงแม้เรย์อิเซนจะเป็นดาบในตอนนี้แต่เธอก็เป็นผู้หญิง ดูเหมือนเธอจะถูกเมิณเนื่องจากความสวยงามซึ่งเป็นประเด็นใหญ่เสียแล้ว หญิงสาวค่อยๆเดินวนทั่วห้องอยู่สองสามรอบและหยุดลงพร้อมหันมามองที่แรน

? ? ? : . . . . . . . - ดูเหมือนเธอจะพยายามสื่อสารอะไรบางอย่าง . . . . -

อ่ะฮะๆ ท่าทางจะชอบพวกเพรชพลอยสินะ ไม่เอาน่าเรย์อิเซน ทรงดาบของเธอของสวยไม่แพ้กันหรอกนะ แรนโทรจิตปรอบใจเรย์อิเซน สุดท้ายนางก็ยอมแต่โดยดี ส่วนสาวน้อยเองก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าแรน ทำท่าเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างแต่แรนไม่ค่อยได้ยินเสียงของหญิงสาวตรงหน้าซะเท่าเขาจึงนั่งลงเพื่อฟังเธอพูดใกล้ๆ

? ? ? : แกรนด์ฟอล์ . . . . - คำพูดแรกที่ไม่น่าจะหลุดออกมาจากของหญิงสาวตัวเล็กๆได้ ได้ถูกเอ่ยออกมาสั้นๆ แววตาของเธอยังคงนิ่งเหมือนเดิมและมองมาที่แรน -

Lan : แกรนด์ฟอล์? เมืองที่อยู่บนฟากฟ้านั่นน่ะหรอ?  - จากแววตาที่ของสาวน้อยที่มองมาที่ตัวเเรน..ไม่สิไม่ได้มองเพื่อนสนทนาแต่มองมาที่ตราเวทที่ข้อมือข้างขวาของแรน

Lan : อย่าบอกนะว่าเธอรู้จักตราเวทนี้น่ะ ? -

? ? ? : ไม่ใช่ . . . ไม่รู้ . . . - หญิงสาวยังคงตอบสั้นๆเหมือนเดิมและมองผ่านบานหน้าต่างออกไป -

Lan : หรอ  เอาเถอะ ขอโทษที่พูดเสียงดังไปหน่อยนะ เอาเป็นว่าเราเข้านอนกันเลยดีกว่าไหม ? ตอนนี้ก็ดึกแล้วด้วย - แรนเดินไปที่เตียงปล่อยให้สาวน้อยยืนมองออกไปจากบานหน้าต่างนั้น - บ้าจริงๆเลยแฮะ  คงเป็นเพราะตราเวทนี่เรียกหาอัลดิเน่อยู่แน่เลย ว่าแต่อัลดิเน่ยังคงสะบายดีอยู่รึเปล่านะ นักดาบคนนั้นคงจะคอยดูแลเธอตอนที่นางกำลังอ่อนแออยู่รึเปล่า ... ไม่ๆ เพื่อไม่ให้อัลดิเน่ต้องทรมานอีกเราต้องไม่ไปพบนาง - แรนส่ายหน้าให้ความคิดฟุ้งซ่านหลุดออกไปจากสมองของตัวเองแล้วกลับไปสนใจสาวน้อยต่อ

Lan : มาสิ ที่นอนพร้อมแล้วนะ - แรนยื่นมือไปหาสาวน้อย -

หญิงสาวส่ายหน้าดูเหมือนว่าเธอจะบอกว่าเธอยังไม่อยากนอนและเดินวนรอบห้องอีกรอบหนึ่ง เธอโค้งคำนับแทนคำขอบคุณต่อหน้าแรนและเดินออกไปทางประตูโรงแรมทันที

? ? ? : . . . . . - ดูเหมือนเธอจะพูดอะไรบางอย่างแล้วก็จากไปในทันที -

ขอ - ให้ - ปลอด -ภัย-นะ? อย่างนั้นหรอ? ไม่หรอกน่าคงคิดไปเอง แรนลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินไปเก็บริวโคและเรย์อิเซนเข้าที่เหมือนเดิม แรนมองไปที่ห้องนอนอีกฝั่งหนึ่งที่ยังคงปิดอยู่และดูเหมือนว่าเจ้าของห้องยังไม่กลับมาเสียทีจึงทำให้แรนเริ่มเป็นห่วงเลยเดินลองไปที่ล็อปบี้เพื่อถามถึงเรื่องนี้ หลังจากแรนลงมาที่ล็อบบี้เสร็จก็พบกับพนักงานคนเดิมจึงรีบเดินไปหาหล่อนทันที่

Lan : เอ่อ ขอโทษนะครับ พอดีเห็นรูมเมทห้องที่ผมไปพักบ้างรึเปล่าครับ คือตอนนี้เค้ายังไม่กลับมาที่ห้องเลยเป็นห่วง - แรนถามพนักงานหน้าฟอร์นด้วยความเป็นห่วงจริงๆ

หญิงสาวยังนั่งทำงานต่อและตอบกลับคำถามที่ชายหนุ่มถามขึ้นมา

? ? ? : คุณพักอยู่ในห้องคนเดียวนะค่ะ หรือว่าเพราะสาเหตุที่มันมีสองเตียงเหรอค่ะ ? คือว่าโรงแรมเราจัดอย่างต่ำห้องล่ะสองเตียงน่ะค่ะจึงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ขออภัยที่ไม่ได้บอกล่วงหน้าด้วยนะค่ะ - เธอกล่าวขออภัยและลุกขึ้นมาโค้งตัวเล็กน้อยก่อนที่จะนั่งลงและทำงานจัดการเรื่องต่างๆในโรงแรมต่อไป -

เมื่อได้ฟังแบบนั้นแรนจึงรู้สึกโล่งใจ

Lan : ไม่เป็นไรครับ ทางนี้ต่างหากที่คิดมากไป - แรนแก้ต่างไม่ให้พนักงานรู้สึกผิด - ถ้างั้นผมขอตัวออกไปทำธุระข้างนอกหน่อยนะครับ - ว่าแล้วแรนก็รีบตรงดิ่งออกไปจากโรงแรมทันที แรนเดินมาหยุดอยู่ที่ป้ายประกาศและแผนที่ของเมือง รับข่าวสารการรับเควสและแผนที่ของเมือง เอาล่ะก่อนอื่นเราต้องนำเรย์อิเซนไปอัพเกรดก่อน เพราะสูญเสียความคงทนตอนที่เข้าไปตัดกระแสเวทของอัลดิเน่ จากนั้นค่อยหาข้อมูลของอัลดิเน่แล้วก็แกรนลอฟ์เลยแล้วกัน

ว่าแล้วแรนจึงบึ่งไปที่ ร้านอัพเกรดทันที อัพเกรด LV.1 Reisen - Gold 1000G ATK+2 DEX+2 AGI+1 หลังจากนั้นแรนจึงไปรับเควสที่กิล (สำนักงาน) ของเมือง

อ่านต่อเรปหน้า

jeloly

ความเดิมตอนที่แล้ว

Megurine Ruka : jeloly


Ruka Item
Ruka Recovery skill
Ruka Passive skill
Ruka Active skill
Ruka Special ability
Room mate :


ลูกะได้สติกลับคืนมาอีกครั้งแบบไม่เต็ม 100 เท่าไหร่ เธอมองดูชายหนุ่มที่สลบอยู่ด้านล่างของตัวเธอ น้ำตาที่เคยไหลรินออกมาจากดวงตาก็เหือดแห้งทิ้งไว้เป็นแค่เพียงคราบบนใบหน้าของลูกะ เธอค่อยๆเอามือลูบใบหน้าของชายหนุ่มตรงหน้าอย่างช้าๆและอ่อนโยน ราวกับว่าเธอไม่ได้เห็นเขาเป็นคู่ต่อสู้แต่อย่างใด ลูกะหยิบเซตโต คันนะ ที่วางอยู่บนพื้นขึ้นมาอีกครั้ง ค่อยๆพะยุงตัวเธอขึ้นจากร่างของชายหนุ่มและนั่งอยู่ข้างๆแทน ไม่นานนักลูกะก็ค่อยๆก้มลงไปจูบที่บริเวรริมฝีปากของชายหนุ่มผมฟ้า

? ? ? : ทำอะไรย๊าาาาาา !!!!! - เสียงของหญิงสาวผมสีเหลืองกรีดร้องดังขึ้นพร้อมเดินดุ่มๆเข้ามาทันที - เอเซียชั้นไม่สนใจนายแล้ว !! - ว่าแล้วเธอก็เตะเสยร่างของชายหนุ่มที่สะบักสะบอมลอยข้ามกำแพงคฤหาศของตัวเองออกไปนอกรั้วทันที - หึ !!! - เธอเชิดหน้าใส่ลูกะพร้อมกับเดินกลับคฤหาศไปทันที -

ดูเหมือนภารกิจนี้ของเธอจะไม่สำเร็จเสียแล้ว ตอนนี้เธอคงจะต้องกลับไปที่บ้านพักของตัวเองซะกระมัง

ลูกะรีบวิ่งตามไปจับมือหญิงสาวผมเหลืองทันที

" เด๋วก่อนชั้นมีเรื่องจะถามเธอเกี่ยวกับหมอนั่น .... "

เธอถามหญิงสาวตรงหน้าทันที โดยไม่ได้สนใจเหตุการณ์ที่พึ่งเกิดขึ้นมาแต่อย่างใด

เธอทำสีหน้าไม่พอใจใส่ลูกะทันทีพร้อมกับตะโกนแว้ดๆใส่ตอบคำถามที่ลูกะถามขึ้น

? ? ? : ทำไมไม่ไปถามกันเองล่ะเชอะ !! สวีทกันมากไม่ใช่เหรอ หึ !! - หญิงสาวงอลตุ้บป่องและสบัดแขนออกจากลูกะทันที -

ลูกะ : เด๋วก่อนสิ ...... สวีทอะไรกันเมื่อกี้มันก็แค่เป็นการจูบขอบคุณเฉยๆ ชั้นไม่ได้จะแย่งแฟนคนอื่นซะหน่อย เพราะยังไงชั้นก็ไม่สนใจผู้ชาย ......

หญิงสาวได้ยิ้มระรื่นขึ้นอย่างแฝงไปด้วยความชั่วร้าย

? ? ? : ไม่สนใจงั้นเหรอ ? เมื่อกี้ชั้นยังเห็นเธอขึ้นคร่อมตัวของเอเวียอยู่แว้บๆเลยนี่นา อย่ามาโกหกนะ !! ชั้นไม่ฟังคำแก้ตัวจากเธออีกแล้วจะไปไหนก็ไปเลยก่อนที่ชั้นจะ  . . . . - คลื่นสีดำได้ห่อหุ้มตัวของหญิงสาวปริศนาอีกครั้งหนึ่งแต่ดูเหมือนครั้งนี้จะไม่ได้มากมายอะไร และเธอก็ควบคุมมันไว้อย่างรวดเร็วด้วยตัวเธอเอง - ก่อนที่ชั้นจะโมโหไปมากกว่านี้ หึ !! - ว่าแล้วเธอก็สะบัดหน้าใส่ลูกะและปิดประตูคฤหาสใส่ทันที -

ลูกะไม่ได้สนใจคำพูดของหญิงสาวแต่อย่างใด ในหัวตอนนี้ของเธอมีแต่คำถามว่า คนที่สั่งให้ฆ่าฮายาเตะนั้นเป็นใคร เธออาจจะรู้ก็ได้

ลูกะ : ฟังเหตุผลหนะเป็นไหม ? เอะอะไม่พอใจทำตัวเป็นเด็ก ชั้นแค่มีเรื่องอยากจะถาม ก็บอกแล้วว่าไม่สนใจ ถ้าไม่เปิดประตูให้ชั้นจะพังเข้าไปจริงๆนะ - เธอตะโกนออกไปให้หญิงสาวได้ยิน -

ไม่มีเสียงตอบรับใดๆจากหญิงสาวผู้นั้นดูเหมือนเสียงของลูกะจะไม่ลอดผ่านบานประตูตรงหน้าเข้าไปเลย ลูกะจึงเคาะประตูอยู่นานเป็นเวลาประมาณ 5 นาที

? ? ? : เปิดให้แล้ว !! มีธุระอะไรอีกล่ะ เชอะ !! - หญิงสาวพูดกับลูกะอย่างไม่ค่อยพอใจซักเท่าไรนัก -

ลูกะ : เธอพอจะรู้อะไรเกี่ยวกับมีดเล่มนี้บ้างไหม - ลูกะยื่นมีดที่ได้ชายปริศนามอบให้มาจากความฝันของเธอ -

ดูเหมือนว่าหญิงสาวตรงหน้าจะรู้จักมีดเล่มนั้นเสียด้วย จากหน้าตาที่เปลี่ยนไปของเธอ

? ? ? : กินโซ . . . . - หญิงสาวเอ่ยขึ้นเบาๆก่อนที่จะยืนมองมีดเล่มนั้น ดุเหมือนเธอจะไม่ยื่นมือมาจับหรือแตะต้องสิ่งนั้นเลย - ชั้นไม่รู้แน่ชัดหรอกนะ แต่ว่าคนที่ชื่อโอวานน่าจะรุดีเกี่ยวกับของแบบนี้ - หญิงสาวเอ่ยขึ้นถึงคนคนหนึ่งที่น่าจะรุ้เรื่องราวนี้

ลูกะ : กินโซ ..... ใครคือกินโซ และ โอวานด้วย แล้วทำไมคนที่ให้มีดชั้นมา ถึงอยากให้ชั้นฆ่าชายคนนั้นหละ ? แล้วมายูมิไปเกี่ยวอะไรกับเรื่องพวกนี้ด้วย ทำไมคนที่ให้มีดเล่มนี้มาถึงรู้ว่า เธอเดินไม่ได้ ?

หญิงสาวตอบกลับไปที่ลูกะด้วยท่าทางที่เชิดนิดหน่อย

? ? ? : กินโซก็ชื่อของมีดเล่มนั้นไงเล่า ส่วนเรื่องว่าเขารู้ว่ามายูมิของเธอเดินไม่ได้ชั้นก็ไม่รู้หรอกนะว่าพวกเขารู้ได้ยังไง . . . - เธอหยุดตอบลงเมื่อได้ยินว่าลูกะนั้นถูกส่งมาจากชายปริศนาคนหนึ่งเพื่อให้ฆ่าชายหนุ่มผมสีฟ้า - อืม . . . . โอวานเขาน่าจะยังอยุ่ในเมืองนี้จนถึงอาทิตย์หน้านะ ชั้นก็ไม่ค่อยรู้จักกับเขานักหรอกนะเธอคงจะต้องตามหาเขาเองแล้วล่ะ

ลูกะ : อืม ..... เข้าใจหละ ..... งั้นชั้นขอใช้ห้องน้ำซักครู่ได้ไหม ?

หญิงสาวมองลูกะด้วยสีหน้าที่เหมือนอยากจะไล่เธอไป แต่ว่ามันก็จะดูน่าเกลียดเกินไปถ้าไล่คนที่กำลังต่อสู้อยุ่กับพลังปลดปล่อยแห่งธรรมชาติ

? ? ? : เข้าใจแล้ว !! เชอะ ~ รีบๆใช้แล้วก็ไปซะ - หญิงสาวชี้ไปที่ห้องน้ำในคฤหาสของเธอและให้ลูกะเข้ามาในคฤหาสของเธอ -

ลูกะเดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว ซักพักเธอก็หยุดอยู่หน้าห้องน้ำก่อนจะถามหญิงสาวผมเหลืองอีกครั้ง

ลูกะ : มีพวกผ้าพันแผลไหม ?

? ? ? : เชอะ !! แค่ของแบบนั้นทำไมชั้นจะไม่มี - หญิงสาวหยิบชุดปฐมพยาบาลชุดหนึ่งให้กับลูกะ ดูเหมือนว่าจะมีอุปกรณ์ทั่วไปครบครันอยู่ในกล่องใบนี้ -

ลูกะถอดเสื้อผ้าของเธอออกทั้งหมด แต่เธอก็ไม่ได้สนใจคนอื่นแม้แต่น้อย รวมทั้งเรื่องที่เธอลืมใส่บราเซียและแพนตี้ออกมาจากบ้าน

ลูกะ : ฝากหน่อยนะ .....

ว่าแล้วเธอก็หยิบชุดปฐมพยาบาลเข้าไปในห้องน้ำกับเธอ เสียงน้ำที่ดังออกมาทำให้รู้ว่า ลูกะคงจะเข้าไปชำระล้างร่างกายของตนเองภายในห้องน้ำ

หญิงสาวปริศนาหน้าแดงขึ้นมาทันทีและยืนถือชุดของลูกะโดยยิ้มแห้งๆ

? ? ? : ไม่อายบ้างรึไงนะ . . . .  - เธอบ่นเบาๆออกมาก่อนที่จะไปอบซักแห้งชุดของลูกะให้ ก่อนที่จะนำชุดชั้นในของตัวเองมาให้หญิงสาวเพราะดูเหมือนว่าจะสามารถใช้ขนาดเดียวกันได้ - ชั้นวางชุดของเธอไว้หน้าห้องตรงนี้นะ - หญิงสาวตะโกนบอกลูกะและเดินไปยังห้องนั่งเล่นของตัวเองทันที - เชอะ !! คนอะไรกันยุ่งยากจริงๆเลย - เธอนั่งลงจิบชาด้วยอารมณ์บูดของเธอทันที -

หลังจากลูกะชำระร่างกายเสร็จเธอก็นำผ้าพันแผลมาพันไว้รอบๆบริเวรส่วนที่เป็นหน้าอกของเธอ เธอเดินออกมาหยิบผ้าเช็ดตัวที่หญิงสาวเตรียมไว้ให้แต่กลับไม่ได้เช็ดร่างกายแต่อย่างใด เธอเดินถือเสื้อผ้าตัวเปียกตามหาหญิงสาวทันที

ลูกะ : ชั้นยังไม่ได้ถามชื่อเธอเลย ชื่ออะไรหรอ แล้วเป็นอะไรกับหนุ่มผมฟ้านั่น ???

น้ำจากผมหยดลงสู่พื้นห้องนั่งเล่นโดยไม่สนใจว่าจะเป็นบ้านของเธอหรือไม่

หญิงสาวตกใจกับกริยาแปลกๆของลูกะเธอรีบลุกขึ้นมาและเอาผ้าขนหนูพันไว้ที่ตัวของหญิงสาวทันที

อาเธน่า เทนนอส : ทำอะไรของเธอน่ะ !! เฮ้อ ~ - หญิงสาวถอนหายใจออกมาก่อนที่จะแนะนำตัวเอง - อาเธน่า เทนนอส เป็นชื่อของเทพธิดาที่งดงามที่สุดบนโลกแห่งนี้เลยใช่มั้ยล่ะ ? - หญิงสาวตอบลูกะแบบเป็นนัยโดยไม่แนะนำชื่อตัวเองตรงๆ - เธอก็ไปเช็ดตัวหรือใส่เสื้อผ้าซักอย่างซะก่อนเถอะ - หญิงสาวนิ่งเงียบไปซักพักกับคำถามของลูกะ - ชั้นกับเอเซีย . . . . ชั้นเองก็ไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกันน่ะ - หญิงสาวยิ้มจางๆออกมาและนั่งลงที่เก้าอี้ในห้องนั่งเล่น -

ลูกะ : อาเธน่า เทนนอส ... ชื่อเรียกยากเหมือนกันแหะ ...... อืมขอเรียกเป็นยัยตัวเปี๊ยกหัวเหลืองได้ไหม ??? ...... และีอีกอย่างชั้นชอบที่ตัวเปียกๆแบบนี้มากกว่าหนะทำไมหรอ ?? แล้วทำไมถึงไม่แน่ใจตัวเองหละ เมื่อกี้ยังว่าโน่นว่านี่ชั้นอยู่เลยหนิ .......

ลูกะพูดออกไปอย่างหน้าเฉยโดยไม่สนใจความรู้สึกนึกคิดของอีกฝ่าย

หญิงสาวที่กำลังนั่งจิบชาอยู่ถึงกำสำรักพรวดออกมาเลยทีเดียวเมื่อได้ยินลูกะพูดว่ายัยเปี๊ยกหัวเหลือง

อาเธน่า เทนนอส : ชั้นไม่ได้ตัวเตี๊ยะซะหน่อย !! - หญิงสาวพูดขึ้นพร้อมกับทำท่างอลเล็กน้อยก่อนที่จะนิ่งเงียบอีกครั้ง - ชั้นยังไม่แน่ใจตัวเอง เพราะอะไรชั้นก็ไม่รู้เหมือนกันน่ะ ชั้นก็ยังรอให้เอเซียเป็นคนหาคำตอบนั้นให้กับชั้นเหมือนกัน - หญิงสาวค่อยๆจิบชาต่อเล็กน้อยก่อนที่จะมีเสียงตะโกนและเคาะประตูดังมาจากด้านนอก - เฮ้อ ~ ใครอีกล่ะเนี่ย แขกเยอะจริงๆเลยนะวันนี้ - หญิงสาวเดินไปตรงหน้าประตูและเปิดออกโดยปล่อยให้ลุกะอยู่ที่ห้องนั่งเล่น -

ลูกะเดินสำรวจภายในห้องนั่งเล่นนั้นรอตัวแห้ง

- ทำการสำรวจทั้งห้องนั่งเล่น ว่ามีอะไรที่พอจะเป็นเบาัะแสเกี่ยวกับมีดกินโซ และ โอวาน -

ดูเหมือนในคฤหาศนี้จะไม่มีของดังกล่าวที่ว่าเลยแม้แต่ชิ้นเดียว ดูเหมือนว่าจะมีแต่ของที่ดูราคาแพงเต็มไปหมดทั่วบ้าน ระหว่างนั้นเองลูกะก็ได้ยินเสียงเอะอะหน้าบ้าน

อาเธน่า เทนนอส : พวกนายห้ามเข้ามานะ !! - เสียงของหญิงสาวตะโกนขึ้น ดูเหมือนจะมีกลุ่มคนหนึ่งคู่ยืนคุยกับเธออยู่ที่หน้าคฤหาส -

ลูกะหยิบ เซตโต คันนะ และเดินไปหาอาเธน่าทันที เมื่อได้ยินเธอตะโกนอะไรบางอย่าง

ลูกะ : มีอะไรงั้นหรอ อาเธน่า ??

อาเธน่า เทนนอส : ห้ามเดินมาทางนี้น้า !! - หญิงสาวบังลุกะไว้ทันทีเพื่อไม่ให้กลุ่มคนด้านนอกมองเห็นภาพด้านใน -

หญิงสาวปริศนา : เห ? ที่แท้ก็แอบซ่อนคู่ยูริไว้ในบ้านเองสินะถึงไม่ยอมให้พวกเราเข้ามาน่ะ - หญิงสาวเหล่ไปที่อาเธน่าเล็กน้อย -

อาเธน่า เทนนอส : ไม่ใช่ย่ะ !! เธอคนนี้แค่ติดมาหลังจากที่ . . . . - ภาพที่ลูกะจูบกับเอเซียนั้นได้ผุดขึ้นมาที่หัวของอาเธน่าทันที - เอเซีย !!! นายเป็นอะไรกับผู้หญิงคนนี้กันห๊า !!

ดูเหมือนสถานการณ์จะดูวุ่นวายน่าดูที่หน้าคฤหาสแห่งนี้

ลูกะทำหน้านิ่งเฉยเหมือนเดิม ดูเหมือนจะไม่ทุกข์ร้อนกับเรื่องที่เธอจูบริมฝีปากของแฟนอาเธน่าแม้แต่น้อย

ลูกะ : อ้าวแฟนเธอหนิ อาเธน่า ว่าแต่ผู้หญิงคนที่อยู่ข้างๆหมอนั่นก็แฟนด้วยงั้นหรอ ??

เธอยังคงถามโดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของใครทั้งสิ้นเหมือนเดิม

ชายหนุ่มได้ถามตัดบทขึ้นมาทันทีหลังจากที่ลูกะพูดจบ

เอเซีย : " เอ่อ... คุณลูกะครับ ผมมีเรื่องจะคุยด้วยน่ะครับ เรื่องของ มายูมิจัง และเหตุผลที่จ้องจะเอาชีวิตผมด้วยครับ "

คำพูดดังกล่าวของหญิงสาวทำให้สาวน้อยทั้งสองหน้าแดงขึ้นทันที และหันมาส่งสายตาไฟแล้บขึ้นให้กันและกันทันที

ดูเหมือนว่าอาเธน่าจะไม่สามารถเอ่ยความในใจของเธอออกไปได้และหันหลังกลับเข้าไปยังคฤหาสทันทีทิ้งให้ลูกะยืนอยู่กับเอเซียตรงหน้าคฤหาสและพูดคุยเรื่องสำคัญกัน

ลูกะ : เอาเป็นว่าเรื่องพวกนี้เรากลับไปคุยพร้อมกับมายูมิด้วยเลยจะดีกว่าไหม ? ยังไงก็ไปด้วยกันหมดนี่แหละ .....

ลูกะยืนถามความเห็นของชายหนุ่มตรงหน้า ก่อนจะนึกเรื่องสำคัญได้อย่างนึง

ลูกะ : อ๋อ อาเธน่า เมื่อกี้เธอมีเรื่องจะพูดกับแฟนเธอหนิ .... ชั้นว่าก็มาถามตรงนี้เลยสิ ไหนๆก็เจอหน้ากันแล้ว ..... หรือว่าเธอไม่กล้าถาม ??? งั้นชั้นถามให้เองเลยนะ .....

เอเซีย : " ก่อนอื่นใส่เสื้อผ้าก่อนเถอะครับ " - ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นมาต่อลุกะที่กำลังนุ่งน้อยห่มน้อยตรงหน้าเขา  -

ทางด้านอาเธน่าได้หันมาและหน้าแดงฉ่าทันที ดูเหมือนสายตาของเธอจะอยากให้ลูกะตะโกนคำนั้นออกไปเพื่อถามชายหนุ่ม แต่ดูเหมือนว่าเธอจะอ้าปากไม่ขึ้นเลยแม้แต่น้อยจึงได้แต่เงียบและมองมายังลูกะ

ลูกะ : ไม่เข้าใจพวกนี้เลย ........ เอาเป็นว่าตอนนี้เรากลับไปที่บ้านพักของมายูมิก่อนละกัน

ลูกะพูดตัดบทโดยลากอาเธน่ากลับมาที่ห้องนั่งเล่นกับเธอด้วย ลูกะถอดผ้าขนหนูออกและนำมาเช็ดหัวต่อ และทันใดนั้นที่เธอกำลังจะแต่งตัว

ลูกะ : ไอนี่ไม่จำเป็นสำหรับชั้นเท่าไหร่หนะ

เธอยื่นบราเซียและแพนตี้ที่อาเธน่าเตรียมไว้ให้ ส่งคืนกลับดูเหมือนลูกะจะไม่รู้้ด้วยซ้ำว่าการปกปิดร่างกายของหญิงสาวมันสำคัญแค่ไหน

ลูกะ : ว่าแต่ชั้นว่าเธอพูดถามออกไปเลยดีกว่า เรื่องระหว่างเธอกับแฟนเธอหนะ

ลูกะถามอาเธน่าในขณะที่กำลังแต่งตัวอยู่ในห้อง

หญิงสาวมองลูกะด้วยสายตาแปลกๆอยู่ครู่หนึ่งและส่ายหน้าทันที ดูเหมือนว่าเธอจะแปลกใจในตัวของลูกะเป็นอย่างมาก

อาเธน่า เทนนอส : เอ่อ . . . . แปลกจริงๆเลยนะเธอเนี่ย . . . - เมื่อลูกะเอ่ยถามขึ้นมาระหว่างที่กำลังแต่งตัวของตัวเองอยู่นั้นอาเธน่าก็เงียบขึ้นพักใหญ่ๆพักหนึ่งจนกระทั่งลูกะแต่งตัวเสร็จและเดินออกมา - ชั้นก็อยากถามอยู่หรอก . . . - หญิงสาวเงียบลงอีกครั้งหนึ่ง -

ลูกะเดินออกไปยืนหยุดอยู่ตรงหน้าของอาเธน่าอีกครั้ง มือข้างหนึ่งกำเซตโต คันนะ และกินโซ เอาไว้อย่างแน่น ส่วนอีกข้างก็จับที่ปลายคางอาเธน่าอย่างนุ่มนวลให้เธอเงยหน้ามามองลูกะ

ลูกะ : หรือว่าเธอจะเป็นประเภทชอบเพศเดียวกันแบบชั้น อย่างที่ผู้หญิงคนนั้นพูดหละ ......

เธอกระซิบบอกเบาๆ หน้าของลูกะเองก็ค่อยๆเลื่อนเข้าไปใกล้ใบหน้าของอาเธน่าเช่นกัน

อาเธน่ารีบสบัดหน้าหนีจากลูกะทันทีและก้มหน้าลง

อาเธน่า เทนนอส : ไม่ใช่ !! - เธอตะโกนขึ้นมาและหลุดปากพูดขึ้น - ชั้นชอบเอเซียคนเดียวเท่านั้น !! ถึงเวลาจะล่วงเลยผ่านมานานแล้ว ถึงเขาจะลืมมันไปก็เถอะ ชั้นจะรักเขาแค่คนเดียวเท่านั้นและตลอดไป !! - หญิงสาวยกมือขึ้นปิดปากเธอทันทีเมื่อเธอลืมตัวว่าเอเซียและหญิงแปลกหน้ายังยืนรออยู่ที่หน้าประตู - . . . . . - ใบหน้าของเธอแดงก่ำขึ้นในขณะที่เธอนำมือปิดปากของเธออยู่ เพร้ง เสียงกระจกในห้องนั่งเล่นถูกพลังสีดำของเธอพังออกทันที ดูเหมือนเธอจะหนีหน้าชายหนุ่มตรงหน้าไปเสียแล้ว -

Player Reaction : เต็มแล้วขึ้นใหม่เลยจ้า

Eureka_GL_World

Asia : Eureka_GL_World


Asia Item
Asia Recovery skill
Asia Passive skill
Asia Active skill
Asia Special ability

" ทําไมเหรอครับ ? อาตัน "

ผมถามอาตันด้วยสีหน้างง ๆ

" อาตัน คุณลูกะไปหรือยังครับ หรือว่าเธอยังอยู่ที่นี้เหรอ ผมรู้สึกได้ว่ามีคนอื่นอยู่ในนี้นะครับ "

ผมถามอาตัน พร้อมเดินเข้าไปในบ้านเพื่อตามหาตัวคุณลูกะ
เพราะผมต้องการคุยกับเธอหลายเรื่อง
ทั้งเหตุผลที่เธอจ้องเล่นงานผม และอีกทั้งโรคของมายูมิจัง

ระหว่างนั้นเองลูกะก็ได้เดินออกมาพร้อมกับผ้าจนหนูผืนสั้นๆทั้งที่ยังตัวเปียกอยู่พร้อมกับดาบคู่ใจของเธอ

คังโดริ มิทสึ : เห ? ที่แท้ก็แอบซ่อนคู่ยูริไว้ในบ้านเองสินะถึงไม่ยอมให้พวกเราเข้ามาน่ะ

อาตัน : ไม่ใช่ย่ะ !! เธอคนนี้แค่ติดมาหลังจากที่ . . . . - ภาพบางอย่างได้ผุดขึ้นมาที่หัวของอาตันทันที - เอเซีย !!! นายเป็นอะไรกับผู้หญิงคนนี้กันห๊า !! - หญิงสาวตะโกนถามขึ้นทันทีเนื่องจากภาพเหตุการณ์นั้นได้ผุดขึ้นมาที่หัวของเธอโดยกระทันหัน -

หลังจากคำพูดนั้นของอาตันทำให้คังโดริยิ่งเหล่เอเซียหนักกว่าเก่าเสียอีก ดูเหมือนเธอกำลังจะใช้จินตนาการในทางผิดๆอยู่เสียด้วย

คังโดริ มิทสึ : เห ? - หญิงสาวเหล่ที่เอเซียเล็กน้อย -

" เอ่อ... เป็นอะไรน่ะเหรอครับ ก็คงคนรู้จักน่ะครับ ถึงเพิ่งจะรู้จักกันเมื่อเช้าก็เถอะ "

ผมตอบด้วยนํ้าเสียงปกติธรรมดาของตัวเอง จากนั้นผมก็หันไปมองที่คุณลูกะถึงอาตันจะเดินปิดร่างของเธอจนเหลือแต่หน้า
แต่อาตันจะไปยืนบังทําไมกันล่ะนิ แต่เอ... ไหงอยู่ ๆ เห็นคุณลูกะแล้วรู้สึกแปลก ๆ แฮะ แต่ก็ช่างเถอะ
หรือว่าเธอเป็นคนทําให้เราลอยไปอยู่ในป่าตอนหลับหว่า... แล้วตอนที่ผมสลบไปมันเกิดอะไรขึ้นบ้างเนี้ย !!
ไว้ก่อนดีกว่า เข้าเรื่องหลักก่อนล่ะกัน

" เอ่อ... คุณลูกะครับ ผมมีเรื่องจะคุยด้วยน่ะครับ เรื่องของ มายูมิจัง และเหตุผลที่จ้องจะเอาชีวิตผมด้วยครับ "

หญิงสาวนุ่งผ้าขนหนูอยู่ด้านหน้ากลุ่มคนทั้งหมด ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้ใส่ใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตอนนี้เลย

ลูกะ : อ้าวแฟนเธอหนิ อาเธน่า ว่าแต่ผู้หญิงคนที่อยู่ข้างๆหมอนั่นก็แฟนด้วยงั้นหรอ ?? - หญิงสาวพูดด้วยสีหน้านิ่งขึ้นมาัตัดบรรยากาศทันที -

คำพูดดังกล่าวของหญิงสาวทำให้สาวน้อยทั้งสองหน้าแดงขึ้นทันที และหันมาส่งสายตาไฟแล้บขึ้นให้กันและกันทันที

คังโดริ มิทสึ & อาตัน : เอเซีย !! - หญิงสาวทั้งสองตะโกนขึ้นมาแต่จู่ๆทั้งคู่ก็เงียบไปอย่างไร้สาเหตุดูเหมือนพวกเธอจะฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้เสียก่อน -

อาตัน : หึ !! - เธอเดินสะบัดหน้ากลับเข้าไปในคฤหาสทันทีโดยปล่อยให้เอเซียยืนอยู่กับลูกะและคังโดริหน้าคฤหาส -

คังโดริ มิทสึ : ไปซะแล้ว . . . - ดังโดริรีบเปลี่ยนเป้าสายตามาจี่มองที่เอเซียอย่างไม่ขาดสายเลยทีเดียว - เอาเถอะ มีอะไรจะรีบถามลูกะไม่ใช่เหรอ ? - หญิงสาวกอดอกพร้อมกับเหล่ตาข้างนึงมาที่เอเซีย -

" อ๊ะ อาตัน ! "

ไปซะแล้ว... ผมทําอะไรผิดอีกล่ะเนี้ย... แต่ตอนนี้ต้องเอาเรื่องนี้ก่อนล่ะนะ

" คุณลูกะครับ ผมขอคําตอบของคําถามเมื่อสักครู่หน่อยจะได้ไหมครับ "

ผมทั้งหน้าตาจริงจังแล้วขอคําของจากคุณลูกะ

แต่... ไหงทําไมเป็นอย่างงี้ คุณลูกะ ทําไมไม่ใส่เสื้อผ้าให้มิดชิดอีกแล้วล่ะเนี้ย

" ก่อนอื่นใส่เสื้อผ้าก่อนเถอะครับ "

ดูเหมือนเธอจะไม่ฟังเอเซียซักเท่าไรนักและเอ่ยถามอาตันขึ้น

ลูกะ : อ๋อ อาเธน่า เมื่อกี้เธอมีเรื่องจะพูดกับแฟนเธอหนิ .... ชั้นว่าก็มาถามตรงนี้เลยสิ ไหนๆก็เจอหน้ากันแล้ว ..... หรือว่าเธอไม่กล้าถาม ??? งั้นชั้นถามให้เองเลยนะ .....

หญิงสาวหยุดชะงักและหันมาเหมือนจะห้ามลุกะไว้

ผมหันมามองอาตัน แล้วทําหน้าสงสัย

" มีอะไรรึครับ อาตัน มีอะไรก็ถามมาเลยครับ "

แต่ผมก็ยิ้มให้คุณลูกะ แบบปกติธรรมดาของผม

ดูเหมือนหญิงสาวจะไม่ได้ฟังชายหนุ่มและเดินเข้าไปในบ้านโดยที่เปิดประตูค้างไว้อยู่ สถานการณ์นั้นได้เงียบอยู่นานมากจนกระทั่งพวกเธอเริ่มพึมพำอะไรกันสองคนอีกครั้งหนึ่ง

คังโดริ มิทสึ : - ยิ้มด้วยท่าทางมีเลศนัย - เห ? สงสัยเขาต้องแอบทำอะไรกันอยู่แน่เลยล่ะเอเซีย ~ - เธอค่อยๆแง้มประตูให้กว้างขึ้นทันทีเพื่อเข้าไปแอบดูแต่แล้วเสียงของอาตันก็ได้ดังก้องออกมาด้านนอก

อาตัน : ไม่ใช่ !! ชั้นชอบเอเซียคนเดียวเท่านั้น !! ถึงเวลาจะล่วงเลยผ่านมานานแล้ว ถึงเขาจะลืมมันไปก็เถอะ ชั้นจะรักเขาแค่คนเดียวเท่านั้นและตลอดไป !! - หญิงสาวยกมือขึ้นปิดปากเธอทันทีเมื่อเธอลืมตัวว่าเอเซียและหญิงแปลกหน้ายังยืนรออยู่ที่หน้าประตู - . . . . . - ใบหน้าของเธอแดงก่ำขึ้นในขณะที่เธอนำมือปิดปากของเธออยู่ เพร้ง เสียงกระจกในห้องนั่งเล่นถูกพลังสีดำของเธอพังออกทันที ดูเหมือนว่าเธอจะกหนีหน้าเอเซียไปซะแล้ว -

คังโดริเองได้แต่ยืนอึ้งอยู่หน้าประตูและเหล่สายตามาที่เอเซียทันที เธอทำหน้างอลน่ารักแบบเล็กน้อยและจิกสายตาแต่เธอก็เปลี่ยนหน้าตาของเธอกลับเป็นปกติทันที

คังโดริ มิทสึ : ตามไปสิค่ะคุณเอเซีย ชั้นกับคุณลูกะจะไปรอที่บ้านของมายูมิก่อนแล้วกัน - หญิงสาวยิ้มให้กับชายหนุ่มและหันหลังมุ่งหน้าไปยังบ้านของมายูมิทันที -

" เข้าใจล่ะครับ แล้วเจอกันที่บ้านมายูมินะครับ ! "

ผมรีบวิ่งตามอาตันไปทันที

อาตัน ! อาตัน ! อาตัน !
คุณยังรู้สึกแบบนั้นอยู่สินะครับ
ถ้าอย่างนั้นถ้าอย่างนั้น !

อุ้ย !

อะไรกัน ความเจ็บปวดนี้... คือว่าจะเป็นแผลจากการต่อสู้เมื่อกี้
บ้าน่า ก็คุณคังโดริ อุ้ย !!

อยู่ ๆ ทั่วทั้งร่างของผมก็ร้อนขึ้น รวมทั้งอาหารเจ็บปวดตามร่างกายเริ่มกําเริบขึ้นมาแล้ว

แต่ว่า... แต่ว่า... อาตันน่ะ อาตัน !

ผมยังคงวิ่งตามอาตันไปด้วยความเร็วเท่าเดิม จนกระทั่งเห็นร่างของหญิงผมทอง
ผมจึงรีบตะโกนเรีียกเธอให้ดังที่สุึด

" อาตัน ~ !!! "

หญิงสาวหอบแฮกเนื่องจากเธอไม่เคยวิ่งไปไหนไกลซักเท่าไรนัก เธอค่อยๆหันมามองชายหนุ่มที่วิ่งตามเข้ามาอย่างไม่ทิ้งระยะด้วยใบหน้าที่แดงก่ำของเธอ ดูเหมือนว่าเธอกำลังพยายามจะวิ่งต่อแต่ว่าเหยียบชายกระโปรงยาวชุดโกธิคของเธอเข้าเสียก่อน

อาตัน : อุ้บ . . . . - หญิงสาวล้มลงกับพื้นแต่เธอก็พยายามยันตัวขึ้นมาและตะโกนไปที่เอเซีย - ตามมาทำไมเล่า !! ชั้น . . . ชั้น . . .  - หญิงสาวเงียบเฉยไปดื้อๆ ดูเหมืือนว่าเธอจะไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้และได้แต่มองสวนมาที่ดวงตาของชายหนุ่ม -

" ไม่เป็นไรนะครับ ! "

ผมรีบวิ่งเข้ามาประคองร่างของเธอที่ล้มลงไป

" ในที่สุดก็จับได้แล้วนะครับ "

ผมยิ้มให้อาตัน ในขณะที่ประคองร่างของเธอไว้ในอ้อมแขน

อุ้ย...
เอาอีกแล้ว เจ็บ...

ตาของผมเริ่มมองอะไรไม่้เห็นอีกแล้ว
ไม่ชอบเอาซะเลยไอสภาพแบบนี้ของตัวเอง ตอนผมยังหลับตอนนี้ไม่ได้

" ยังจําได้ไหมครับ ที่ผมสัญญาจะอยู่ข้างอาตันไปตลอดน่ะครับ "

หญิงสาวซะดุ้งขึ้นมาเล็กน้อยและหน้าแดงก่ำเธอค่อยๆนิ่งลงในอ้อมแขนของชายหนุ่ม แต่เธอก็ยังไม่ยอมหันไปมองหน้าของเขา

อาตัน : เชอะ !! นายน่ะดูแลตัวเองยังไม่ได้เลยจะมาดูแลชั้นได้ยังไงเล่า - หญิงสาวพูดงอลๆเล็กน้อยขึ้นมา - เอเซีย . . . . . - เธอเอ่ยขึ้นมาเบาๆก่อนที่จะเงียบไป -

" ฮะฮะ นั้นสินะครับ "

ผมหัวเราะ เล็ก ๆ พร้อมยิ้มตอบ

แย่ล่ะ... ทําไมเห็นอาตันมี 2 คนไปได้ล่ะ...
แต่ว่าตอนนี้น่ะ... ยังหรอก...

อาตันเรียกชื่อของผมเบา ๆ ทําให้ผมได้สติคืนมา

" ครับ ?? "

หญิงสาวหน้าแดงเล็กน้อยและมองไปทางอื่นโดยยังคงหันหลังให้กับชายหนุ่มอยู่

อาตัน : ระ . . เรื่องแบบนี้นายก็ต้องเป็นคนพูดก่อนสิ . . . . . นายจะปล่อยให้เลดี้อย่างชั้นเป็นคนเอ่ยก่อนรึยังไง ? - หญิงสาวยังทำท่างอลฮายาเตะอยู่เล็กน้อย -

" ครับ "

ผมพยุงตัวอาตันขึ้นมายืนให้ดี ๆ แล้วถึงจะเริ่มพูด

" ผมเคยสาบานไว้ว่า จะอยู่เคียงข้างอาตันตลอดไป... แต่สุดท้าย ก็ต้องแยกจากกันจนได้ "

ผมพูดด้วยนํ้าเสียงเบา ๆ แล้วค่อย ๆ ก้มหน้าพูดประโยคต่อไป

" แต่ในที่สุด วันที่ผม... วันที่ผมได้พบอาตันอีกครั้งก็มาถึง... ผมขอโทษ... ที่วันนั้นผมทําอะไรแย่ ๆ ไป "

หลังจากพูดประโยคนี้จบ ผมก็เงียบไป 2 วิ
เพราะผมกําลังรวบรวมพลัง พลังที่จะพูด พูดเรื่องที่ผมอยากพูดมากที่สุด

" เพราะอย่างงั้น ถึงผมจะห่วยแตก ชอบทําให้อาตันโกรธอยู่เสมอ... แต่... แต่ว่า ผมขออยู่เคียงข้างอีกสักครั้งได้หรือเปล่าครับ "

ผมเงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มให้เธอ หญิงสาวที่ผมรัก

หญิงสาวค่อยๆหันหลังและเดินออกห่างจากเอเซียเล็กน้อยและหันกลับมายิ้มอย่างเป็นธรรมชาิติให้ เธอค่อยๆยื่นมือซ้ายของเธอ ออกมาให้กับเอเซีย

อาตัน : งั้นชั้นจะมอบมือซ้ายข้างนี่ให้กับนายก็แล้วกันนะ - หญิงสาวยื่นมือข้างซ้ายของเธอให้กับชายหนุ่มพร้อมกับเอ่ยคำเดิมขึ้นเมื่อครั้งเธอและเขาพบกันครั้งแรก -

Athena Tennos a.k.a. : A-tan : เข้าร่วมปาร์ตี้ - รอการอั้พเดทจ้า -

ผมยื่นมือซ้ายของผมไปจับมือซ้ายของเธอ

อุ้ย... เจ็บ... ไม่ไหวแล้ว...

ตาของผมเริ่มมองไม่เห็นอะไรอีกแล้ว
ผมค่อย ๆ หมดสติลงไป
และร่างของผมก็ค่อย ๆ พุ่งเข้าไปซบไหล่ของอาตัน

ขณะที่ชายหนุ่มกำลังหลับไหลอยู่นั้น เขาก็ได้รู้สึกถึงพลังความมืดที่เริ่มครอบงำตัวของเขา แต่ดูเหมือนว่ามันจะเป็นพลังที่ใช้ในการเยียวยาเสียด้วย เพียงครู่เดียวพลังนั้นก็ค่อยๆหายไปทีล่ะน้อยๆ เมื่อเขาได้ตื่นขึ้นมาก็พบว่าตนเองได้กลับมาที่คฤหาสของอาตันอีกรอบหนึ่ง อาตันเองนั้นกำลังนั่งอยู่ที่ขอบเตียงด้านซ้ายของชายหนุ่มและจิบชารอชายหนุ่มลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง

อาตัน : ไม่ไหวเลยนะเอเซียเนี่ย - เธอพูดโดยเอียงข้างให้กับชายหนุ่มและเก๊กจิบชาเล็กน้อย - ว่าแต่เรื่องช่วยโลกของนายนะช่วยเล่าให้ชั้นฟังหน่อยสิ ? เผื่อว่าชั้นจะช่วยอะไรนายได้บ้างนะ เอเซีย

ผมที่เพิ่งตื่นยังอยู่ในอาการมึน ๆ งง ๆ เล็กน้อย
แต่เมื่ออาตันถามผมก็ตอบกลับไปทันที

" ได้ครับ แต่ผมว่าไปคุยกันที่บ้านมายูมิดีกว่านะครับ สงสัยคงรอพวกเราจนเบื่อกันแล้วแน่ ๆ "

ผมลุกขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็วและเดินไปที่หน้าประตู

" ขอบคุณนะครับ อาตันช่วยผมไว้อีกแล้ว ไปกันเถอะครับ "

หลังจากที่ล้อกประตูและลงกลอนแล้ว หญิงสาวได้เดินตามเอเซียมาพร้อมกับเกาะแขนเขาไว้ข้างหนึ่งเธอยิ้มให้กับชายหนุ่มและเดินตามเขาไปในทันที ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมาถึงจุดนัดพบช้าไปซักหน่อย แสงไฟอ่อนๆได้ส่องผ่านกระจกหน้าบ้านบ่งบอกถึงเวลาค่ำ แต่ดูเหมือนว่าคู่หนุ่มสาวจะไม่ได้วิตกกับช่วงเวลายามวิกาลนี้เลย ทันทีที่พวกเขากลับมาถึงก็ได้พบว่าพวกลูกะและคนอื่นๆได้เริ่มรับประทานอาหารแล้ว

คังโดริ มิทสึ : มาช้าไปหน่อยนะค่ะคุณเอเซีย - หญิงสาวยิ้มให้พร้อมกับแซวชายหนุ่มเล่นเหมือนปกติ -

ชายหนุ่มผมสีเงินได้นั่งกินอย่างรวดเร็วเหมือนกับว่าจะมีคนมาแย่งอาหารของเขายังไงยังงั้น ดูเหมือนเขาจะชอบอาหารฝีมือของคนที่ทำมากเป็นพิเศษซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าลูกะหรือมายูมิเป็นคนลงมือ

" ขอโทษนะครับ ที่มาช้า พอดีตอนอยู่กับอาตัน อยู่ ๆ ผมก็สลบไปน่ะครับ "

ผมสะกิดอาตันให้เข้าไปนั่งเก้าอี้เพื่อร่วมวงทานอาหาร ก่อนที่ผมจะนั่งตาม

" ทานล่ะนะครับ "

ผมตักอาหารที่ใกล้มือที่สุดมาชิม

" อ๊ะ อร่อยมากเลยครับ มายูมิจังเป็นคนทําเหรอ "

ผมเอ๋ยถามมายูมิจัง

ชายหนุ่มผมเงินนั่งสำลักอย่างอึดอัดอยู่บนโต๊ะนั้นได้ค่อยๆหันมามองที่เอเวียพร้อมกับจะสื่อสารอะไรบางอย่างผ่านสายตาของเขา

มายูมิ ไทม์ : ไม่ใช่หรอกค่ะ วันนี้พี่ลูกะเป็นคนทำน่ะค่ะ

" ว้าว สุดยอดไปเลยนะครับ คุณลูกะเนี้ย ด้านการต่อสู้ก็เก่ง ทําอาหารก็อร่้อย แถมหน้าตาก็สวย ใครที่ได้อยู่กับคุณลูกะ คงมีความสุขมาก ๆ เลยนะครับ "

ผมยิ้ม แล้วพูดชมเชย คุณลูกะ

" ผมว่าพวกเราทานข้าวเสร็จแล้ว ค่อยมาคุยธุระกันนะครับ "

อาตันได้ค่อยๆนั่งลงข้างๆเอเซียและสอกเบาๆเข้าที่ท้องของเขาก่อนจะนั่งลงกินโดยทำเป็นไม่รู้เรื่อง

อาตัน : - บ่นพึมพำคนเดียว - เชอะ . . . เอเซียเนี่ยชอบเป็นแบบนี้ทุกทีเลย

ไม่ได้รวมกลุ่มทานอาหารอย่างสนุกสนานแบบนี้มานานเท่าไหร่กันแล้วนะ...
รู้สึก...ดีจริง ๆ

แต่รู้สึกเวลาแห่งความสุขจะหมดไปรวดเร็วจริง ๆ
เพราะถ้าทุกคนอิ่มกันแล้ว
ก็คงต้องเริ่มคุยเรื่องเคลียด ๆ กัน ซะแล้ว

" อาตัน คุณคังโดริ อร่อยไหมครับ "

ผมยิ้มถามทั้งคู่

อาตันนั่งกินเงียบเฉยไม่ยอมตอบชายหนุ่มแต่อย่างใด แต่เขาน่าจะเดาได้ว่าหญิงสาวก็คงจะชอบอาหารที่ลูกะทำเหมือนกัน ขณะที่มายูมิและลูกะกำลังเก็บจานอยู่นั้นลูกะเองก็ได้หันมาถามอาตันขึ้น

ลูกะ : ว่าแต่ อาเธน่า ตกลงเธอบอกไปแล้วสินะเรื่องนั้น

หญิงสาวถึงกับหน้าแดงขึ้นมาและหยิบพัดขึ้นมาใบหน้าส่วนปากไปถึงเหนือจมูกของเธอทันทีและทำเป็นกระแอมขึ้นเพื่อเปลี่ยนเรื่อง คังโดริเองก็ยิ้มออกมาเล็กๆก่อนที่จะเริ่มถามเข้าประเด็นทันที

คังโดริ มิทสึ : เอาล่ะจะเริ่มจากตรงไหนก่อนดีล่ะค่ะ ?

หลังจากที่ลูกะได้นำรูมเมทของเธอไปพักผ่อนทีห้องแล้วเธอก็ได้เดินมานั่งร่วมวงด้วยและหยิบมีดเล่มนึงลงมาวาง

ลูกะ : งั้นเรามาเริ่มกันเลยดีกว่า

เธอวางมีดสั้นไว้บนโต๊ะเพื่อให้ทุกคนได้เห็นมัน

Player Reaction : เต็มแล้วขึ้นใหม่เลยจ้า

BoSs-KuNg~

ความเดิมตอนที่แล้ว



Stella Item
Stella Recovey skill
Stella Passive skill
Stella Active skill
Stella Special ability

4 ) เด็กสาวไม่สนใจกลุ่มเมฆพวกนั้น แล้วออกเดินไปอย่างมั่วซั่วไร้ทิศทาง ดูเหมือนเพราะการร้องไห้อย่างต่อเนื่องของสเตล่า(ตอนฆาตกรรมหมู่ฝูงแมลงก็ยังร้องอยู่)ทำให้เธอไม่ได้รู้สึกถึงกลิ่นกำมะถันพวกนั้นเลย.....

AS : [         l         l        l         l        ] ( 2 ช่องAS กำหนดการต่อสู้ 2 ครั้ง , ย้ายแผน As 2 ขีดย่อย ย้ายที่ต่อ 1 ฝูง ครั้งที่แล้วอย่างละ 3 ฝูง = ที่เหลือคือได้อีกอย่างละ 3 ฝูง )
( ป.ล. ล่า 20 ฝูงไม่ได้น้าเพราะมันอยู่แค่ฝูงล่ะแมพย้าย 1 ทีใช้ 2 AS ย่อย , กำหนดสู้ 1 As เราจะกำหนดให้เท่าที่ AS เหลือของวันนี้นะ )

ดูเหมือนว่าโล่เหล็กกล้าของหญิงสาวจะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆทำให้แม้แต่ผึ้งยักในป่าก็ไม่สามารถทำอะไรเธอได้ในตอนนี้ เหล่าฝูงแมลงและเศษไม้ได้ร่วงหล่นตามทางด้วยกระแสไฟฟ้าของเธอจนกระทั่งหญิงสาวไม่สามารถเดินต่อไปได้อีก ดูเหมือนว่าโดยรอบป่าตอนนี้จะโล่งโจ้งจนไม่เหลืออะไรให้เธอล่าอีกแล้ว

+ Agi 6 Dex 20 Vit 3 Str 4 // 4 LV Up : Point 12 : อีก 2297 จะอั้พเลเวล : เลเวลปัจุบัน 16 // Status : Hp 95 Mp 77

Gain : Insect leg 150 , Insect horn 150 , Insect body 150 , Branch 150 , Beesting 150 , Honey 50

Total : Insect leg 352 , Insect horn 330 , Insect body 432 , Branch 153 , Beesting 150 , Honey 50

"ฮึกๆๆ แง้ๆๆๆ ไม่เอาแล้ว เหนื่ออ้ะ หิวแล้วด้วย แง้ๆๆ"สเตล่าลงไปนั่งกับพื้นพลางปล่อยโฮลั่น ถึงแม้เธอจะไม่ได้รับการโจมตีจากมอนสเตอร์เลย แต่ขาเล็กๆของสเตล่าไม่สามารถทนได้ถึงขนาดนั้น ข้อเท้าของเธอช้ำเลือดจนเริ่มมีอาการบวม ทั่วทั้งขาของเด็กสาวเต็มไปด้วยแผลขีดข่วนจากกิ่งไม้และเศษหินในป่า

"ฮือ.... ฮึ..ก ฮึก... เจ็บอ้ะ ง่วงแล้วด้วย...."สเตล่าค่อยๆคลานไปพึงหลังกับต้นไม้ใหญ่ใกล้ๆ บาดแผลจากการเดินป่าเป็นเวลานานปรากฏไปทั่วร่างของเธอ ด้วยความเหนื่อล้า เด็กสาวค่อยๆหลับไป ท่ามกลางเศษซากมอนสเตอร์จำนวนมหาศาล ที่ถูกพลังแห่งสายฟ้าบดขยี้จนแหลกเละ....

เสร็จสิ้น : Use Dex 2 Str 10 - รอการอั้พเดท -

ระหว่างที่สเตล่ากำลังหลับไหลนั้น เธอก็ได้ยินเสียงเหมือนมีคนอยู่ในบริเวณเดียวกัน



? ? ? : เด็กสาวตัวเล็กๆมาทำอะไรแถวนี้กันนะ . . . . - เขาบ่นพึมพำเล็กน้อยก่อนที่จะก้มลงมองดูที่สเตล่า - อืม . . . . - ใบหน้าเขาค่อยๆจดจ้องที่หน้าของเธอ -

เด็กสาวค่อยๆหรี่ตามองเจ้าของเสียงตรงหน้าเธอ "กรี๊ดดดดดดด !!!!!!"สเตล่าเหวี่ยงหมัดขวาซัดเข้าไปที่ใบหน้าของผู้ชายคนนั้นสุดแรงจนเขากระเด็นออกห่างไป "ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต ไอ้วิปริตยามวิกาล อย่าเข้ามาน้า"สเตล่าคลำหาทั้งก้อนหินและเศษไม้ใกล้ๆตัวเธอ กระหน่ำปาไส่ชายหนุ่มคนนั้นด้วยความเร็วที่ยิ่งกว่าเขี้ยวบินของโดมินิคเสียอีก

โครกกกกก ~ เสียงท้องร้องของเด็กสาวดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่ว ทำให้การโจมตีด้วยก้อนหินนับร้อยๆของสเตล่าหยุดลงไป

"หิวแล้วอ้ะ...." (พยายามนึกถึงแม่ชีอินเด๊กเวลาพูดคำนี้ )

กำปั้นเหล็กของหญิงสาวเฉี่ยวหน้าของขายหนุ่มไปอย่างเฉียดฉิว เขาเอียงหน้าหลบและหันกลับมาเก๊กหล่อ

? ? ? : อย่าตกใจกลัวไปซี่ ชั้น . . .  - ผัวะ ผลัก เพร้ง บึ้ก โครม เปรี้ยง เสียงปาข้าวของของสเตล่าเข้าเป้าหมาย 100 % ทุกนัดที่เธอโหลดเอาไว้จนชายหนุ่มล้มหน้าคว่ำไปกับพื้น เขาค่อยๆลุกขึ้นมาตั้งหลักขณะที่หนุสเตล่าหมดแรงเพราะความหิว - อั้ก . . . - เลือดกำเดาของเขาไหลออกตามจมูกเนื่องจากเศษทรัพยากรธรรมชาติที่สเตล่าได้ทำการเขวี้ยงใส่เขา - ใจเย็นก่อนเซ่ เฮ้อ ~ คงจะเย็นลงแล้วสินะ - เขาค่อยๆหยิบข้าวปั้นขึ้นมาและยื่นให้เด้กสาว - อะเอาไปก่อนมีแค่นี้ล่ะ หญิงสาวตัวเล็กแบบเธอมาทำอะไรในที่แบบนี้เหรอ ? นี่มันไกลมากเลยนะ

"หนะ.... นาย... นายคิดจะวางยาสลบชั้นสินะไอ้บ้า !! " เด็กสาวเอามือซ้ายปกปิดบริเวณอกของตัวเองเอาไว้พลางยกแขนเตรียมข้างก้อนหินไส่อีกชุด

โครกกกกกก !!!!

"อึ้ก !! ชะ.... ชั้นไม่ขอบใจหรอกนะยะไอ้เจ้าบ้า"สเตล่าปล่อยก้อนหินก้อนนั้นแล้วรีบคว้าก้อนข้าวปั้นนั้นมาสวาปามอย่างรวดเร็วด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อ ~

"อ้อ อือๆ อ้ออีเอดอ๋นอ๋ายอ่างอ่ะอ๊ะ อั๊นอี้เอียดเอ้าอ้ะ (ก็มีเหตุผลหลายอย่างอ่ะนะ ชั้นขี้เกียจเล่าอ่ะ)"เด็กสาวตอบคำถามของชายหนุ่มคนนั้นโดยที่ในปากของเธอยังเต็มไปด้วยข้าวปั้น

"งืมๆๆ นี่ พาชั้นไปส่งเควสหน่อยสิ แค่ข้าวปั้นห่วยๆของนาย มันไม่ทำให้ชั้นอึ่มหรอกนะยะ"สเตล่ายื่นใบส่งเควสที่พึ่งจะใหม่ไปเมื่อหลายชั่วโมงที่แล้ว ให้กับชายหนุ่มพลางเลียนิ้วมือที่ยังมีเม็ดข้าวหลงเหลืออยู่.....

? ? ? : เอ่อ . . . ชั้นจะช่วยเธอก็ได้ ยังไงซะท่านย่าก็กล่าวไว้ว่าเด็กนั้นเป็นสิ่งที่มาค่าที่สุดบนโลกใบนี้ - ชายหนุ่มแบกตัวของสเตล่าขึ้นที่หลังของเขาและเดินทางกลับไปยังเมืองทันที -

ณ เมืองอันสงบเงียบหญิงสาวท่าทางหมดสภาพได้มาส่งเควสเพื่อชีวิตอันหรูหราและฟุ่มเฟือยในความฝันของเธอ พนักงานมองสเตล่าด้วยใบหน้าที่แปลกใจในสภาพของเด็กสาวทันที รอยประทับตาอันส่งค่าและเงินรางวัลได้ถูกวางให้หญิงสาว ดูเหมือนมันน่าจะช่วยให้เด็กน้อยกระปี้กระเปล่าขึ้นได้ไม่น้อยเลยทีเดียว

? ? ? : เอาล่ะในเมื่อเสร็จแล้วชั้นไปเลยแล้วกันนะ - ชายหนุ่มทำท่ากำลังจะเดินจากไปในทันทีที่เขาสเร็จภารกิจ -

"อ๊ะ !! เดี๋ยวสิๆ นายช่วยพาชั้น... ไปส่งที่ท่าเรือหน่อยได้มั้ย ?"สเตล่ารั้งชายหนุ่มคนนั้นไว้ด้วยน้ำเสียงเล็กๆของเธอ ก่อนจะขอร้องให้เขาช่วยเธออีกครั้งพลางเอาเงินรางวัลจากเควสมากุมเอาไว้ที่หน้าอกด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

ชายหนุ่มปริศนาค่อยๆหันมาและยิ้มให้สเตล่า

? ? ? : ก็ได้นะ ยังไงซะท่านย่าก็เคยบอกไว้ว่า . . . . - ดูเหมือนชายหนุ่มจะยังพูดไม่จบสเตล่าก็เดินดุ่มไปก่อนเสียแล้ว - ดะ . . . . เดี๋ยวสิ !! โถ่ ~ เด็กสมัยนี้ไม่ฟังคำสั่งสอนของผู้ใหญ่กันเลยนะ

และแล้วสเตล่าก็ได้มาถึงที่ท่าเรือ ดูเหมือนว่าเรือขบวนสุดท้ายยังไม่ออกทะเลไป ดูเหมือนว่าหลังจากแยกออกจากเซ็ทสึโบได้พักหนึ่งดวงของเธอก็กลับมาเป็นปกติอีกครั้งหนึ่ง

"อ้า ทำได้ดีมากเลยนะนาย งั้นชั้นไปนะ"เด็กสาวรีบวิ่งไปที่ท่่าเรืออย่างรวดเร็ว "ชั้นชื่อสเตล่า !! สเตล่า ฮิลลิ่ง ขอ...บ... โชคดีละกันนะ เจ้าข้าวปั้นโรคจิต"สเตล่าหันมาโบกมือพลางตะโกนบอกลาชายหนุ่มคนนั้น...

บนเรือสำราญอันหรูหราผู้คนบนเรือต่างแต่งกายด้วยชุดราตรีสุดเลิศ ต่างกับเด็กสาวตัวจ้อยที่เกือบถูกหิ้วออกไปจากเรือเพราะเนื้อตัวที่มอมแมมสุดๆของเธอ นั่นทำให้สเตล่าตอนนี้อารมณ?บูดพอสมควร เธอตบเท้าเสียงดังไปตามทางสะพานเดินเรือเพื่อตามหาห้องพักของตัวเอง....

ข้าวปั้นโรคจิต : ข้าวปั้นโรคจิตงั้นเรอะ !! มันไม่ดีเลยนะที่จะเจาะจงผู้มีพระคุณด้วยชื่อแปลกๆแบบนั้นน่ะ ชั้นชื่อ . . . สงสัยจะไม่ทันแล้วล่ะมั้ง - ชายหนุ่มยืนมองเรือที่กำลังลับขอบทะเลไป และยอมรับชื่อใหม่ของเขาอย่างจำยอม -

ห้องพัก Vip ที่กะลาสียังไม่เชื่อและเกือบจับสเตล่าโยนตกทะเลเนื่องจากสภพาของเธอในขณะนั้น ถ้าหากสเตล่ายืนยันป้ายห้องไม่ทันล่พก็อาจจะเป็นอาหารปลาไปแล้วก็ได้ ดูเหมือนว่าห้องบนเรือะไม่หรูหรามากมายนัก แต่ก็ดูดีกว่าห้องพักที่บ้านของคู่หูของเธอถมเถ ดูเหมือนว่าเธอจะต้องเสียเวลาบนเรืออีกหนึ่งวันในการเดินทางกลับไปที่ Deidon Hold ซะแล้ว

Player Reaction : เชิญจ้า

"เชอะ เจ้าหน้ามึนนั่นมันอะไรกัน(กะลาสี)บังอาจมาทำรุนแรงกับเลดี้แบบนี้ ชั้นไม่ย่างสดบนเรือนี่ก็เป็นพระคุณรุณช่องมากแล้วนะยะ !!" สเตล่าบ่นไปพลางกระทืบเตียงในห้องพักของเธอไปพลางอย่างเสียอารมณ์ ก่อนที่เธอจะถอดเสื้อผ้าเพื่ออาบน้ำ

"เฮอะ เจ้าพวกไม่มีมารยาท เดี๋ยวชั้นจะพังก๊อกน้ำแก้เผ็ดซะเลย"เด็กสาวยิ้มอย่างชั่วร้ายก่อนจะเข้าไปนั่งหมุนๆแกะๆก๊อกปล่อยน้ำในอ่างจากุซซี่

"กรี๊ดดดด เจ็บๆๆ หนอยแน่เจ้าก๊อกบ้านี่ ทำไมมันไม่ทำออกมาให้พังง่ายๆล่ะยะ นี่แหนะๆ"ผลจากการกระทำของเด็กสาวทำให้เล็บของเธอแทบหัก ก่อนจะวีนแตกและเตะอ่างจากุซซี่อีกสองสามที.....

"อือๆๆ สบายตัวดีจังเลย~"สเตล่าเดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำอย่างอารมณ์ดี (แล้วในห้องน้ำก่อนหน้านี้ล่ะ..)พลางคลำหาสิ่งที่น่าจะเป็นเสื้อผ้าของเธอ....

"ห๊ะ ห๊า !!!! หายไปไหนแล้วววววว เสื้อผ้าชั้นหายไปหนายยยยยยย !!!" เด็กสาวกรี๊ดลั่นเมื่อสิ่งที่น่าจะเป็นเสื้อผ้าของเธอหายไปจากตระกร้าด้านนอก คงเป็นเพราะพนักงานที่เข้ามาเสริฟอาหารตามเวลาคิดว่าเป็นขยะกระมัง....

"ทำไงดีอ้ะ.... T^T" สเตล่าพูดออกมาเบาๆโดยที่ทั้งเนื้อทั้งตัวของเธอตอนนี้ มีเพียงผ้าเช็ดตัวจิ๋วเพียงผืนเดียว....

ดูเหมือนว่าชุดโกทิคของเธอจะไม่ได้หวนคืนมาอย่างทันใจนัก สาวน้อยนุ่งน้อยนั่ง None - Inside ตัวเปียกหัวชื้นอยู่นานนับดาว ก็ยังไม่มีใครเอาชุดมาคืนเธอที่ห้องเสียที สงสัยว่าเธอจะต้องเริ่มภารกิจลับหาชุดที่ถูกชิงไปคืนมาด้วยตัวเองเสียแล้ว แต่ว่าดูเหมือนกะลาสีเรือบนเรือนี้จะไม่ค่อยไ้วใจเธอซักเท่าไร เธออาจจะถูกโยนตกทะเลก็เป็นได้ถ้าออกไปด้วยผ้าเตี่ยวแบบนี้ !!

Player Reaction : เชิญจ้า

"หนอยยยย หงุดหงิดแล้วนะ ไอ้เจ้าพวกไม่มีมารยาท !!!" สเตล่าลุกขึ้นจากเตียง ตรงไปรัวปุ่มกดเรียกรูมเซอร์วิทอย่างบ้าคลั่ง "อาหารย่ะ อาหาร เอาอาหารมาเสริฟที่ห้องชั้นทีสิยะ เอาที่ถูกที่สุดนะยะ แล้วก็ต้องเสริฟพร้้อมรถเข็นด้วยนะ ไม่งั้นไม่ยอมจริงๆด้วย !!" เด็กสาวสั่งเป็นชุดๆ หวังว่าปลายสายของเธอคงยังไม่หูชาหรอกนะ...

กริ๊ง ~ เสียงกริ่งหน้าห้องของสเตล่าดังขึ้น และสัญญาณของภารกิจของเด็กสาวก็เริ่มขึ้น ณ เวลานั้นเช่นกัน

ด้วยป้ายที่เธอแอบไปแขวนไว้หน้าห้องว่า เชิญเปิดเข้ามาได้เลยเมื่อมาถึง ทำให้รูมเซอร์วิทของเธอเปิดประตูห้องมาแบบกล้าๆกลัวๆ เด็กสาวอาศัยจังหวะนั้นรีบใช้ร่างเล็กๆของเธอ มุดเข้าไปใต้รถเข็นที่มีผ้าสีขาวคลุมปิดอยู่อย่างรวดเร็ว และด้วยแมมโม่ที่เด็กสาวเขียนทิ้งไว้บนเตียงว่า [เอาอาหารมาวางไว้แล้วไปให้พ้นๆ] ทำให้พนักงานจ้ำอ้าวออกไปจากห้องพักอย่างหัวเสีย แต่กลับไม่ได้มีแต่เขาที่ออกมาจากห้องนั้น !!

"ตอนนี้ล่ะ !!" สเตล่าฉวยโอกาสมุดออกมาจากรถเข็ดเมื่อรถเลื่อนไปจนถึงหัวมุม(ต้องจอดเพื่อเลี้ยว) เธอรีบมุดออกมาอย่างแนบเนียนและรีบกระโดดไปคว้าขอบเรือด้านนอกเอาไว้ (นึกถึงเกมสายลับอย่างสปินเตอร์เซล หรือทูมไรเดอร์)ก่อนจะเล่นฉากหวาดเสียว โดยค่อยๆใช้แขนไต่ไปตามขอบเรือ โดยมีเป้าหมายอยู่ที่ห้องเปลี่ยนเสื้อของพนักงาน

"ฮึ ฮื่อ เพราะเจ้าแว่นโง่สิ้นหวังบ้ากาม ทำให้ชั้นมีแรงเหลือเฟือจะทำแบบนี้ได้เลยเชียวล่ะ~"สเตล่าเอ่ยชมเซ็ทสึโบจากใจจริง ที่ทำให้เธอเล่นบทสายลับหัวเห็ดผู้มีร่างกายแข็งแรงมากพอจะไต่ไปตามขอบเรือแบบนี้ได้ และเมื่อสายตาของสาวน้อยไปเจอะเข้ากับหน้าต่างบานใหญ่ของเรือที่มีแสงสีส้มๆส่องลอดออกมา...

"นั่นแหละห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า !! ย้าห์"เด็กสาวใช้แรงทั้งหมดกระโดดหมุนตัวขึ้นมาจากขอบเรือ พุ่งทะลุหน้าต่างบานนั้นไปอย่างแรง "mission complete !!" เด็กสาวลงถึงพื้นอย่างงดงามพร้อมกับผ้าขนหนูที่ปลิวว่อนออกไปอย่างเข้าจังหวะ ก่อนจะลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆและเอ่ยประโยคสุดเท่ของเธอ

ตุบ !! เสียงของร่างเล็กๆตัวเปลือยปล่าวล้มทั้งยืนลงกับพื้น ใช่แล้ว หลังหน้าต่างบานนี้ไม่ใช่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าพนักงานแต่อย่างใด แต่มันคือห้องจัดงานเลี้ยงดินเนอร์ภายในห้องโถงขนาดใหญ่บนเรือ เพื่อให้แขกที่มาพักได้มารีแลกซ์กัน แต่จากสภาพของสเตล่าที่พวกเขาได้เห็นเมื่อครู่ มันคงจะไม่ใช่มื้อดินเนอร์ หรือ การรีแลกซ์ ที่ดีซะแล้ว.... [สถานะพิเศษของหนูสเตล : ช๊อก หลับสนิทศิษย์ส่ายหน้า~]

หลังจากที่หญิงสาวได้เปิดเผยต่อปวงชนทั้งหมดบนเรือสำราญและสลบเหมือดไปแล้วเธอก็ได้รู้สึกตัวอีกทีในห้องของคนอื่นเสียแล้ว ตอนนี้เธอกำลังนอนอยุ่บนเตียงด้วยชุดแสกสีขาวยาวอยู่



มิซากะ มิโคโตะ : ทำอะไรของเธอกันแน่น่ะ - หญิงสาวในชุดโกทิคที่ดูเหมือนเด็กๆเอ่ยถามสเตล่าขึ้นทันที - ชั้นคิดว่าจะออกมาตามหาเธอเพราะว่าออกมาเสียนานแล้วเลยค่อนข้างเป็นห่วง ทางนู้นเองก็บ่นถึงเธอทุกวันเลยนะ แต่ที่ไหนได้ . . . . - มิซากะเอามือปิดใบหน้าที่ซีดเซียวของเธอและทำหน้าเครียดทันที - ที่แท้ . . . . ที่แท้ . . . . สเตล่า คงจะเป็นเพราะหมอนั่นบังคับให้เธอทำอะไรแบบนี้สินะ ชั้นว่าเลิกพูดเรื่องนี้ดีกว่านะ - หญิงสาวตัดบททันที - เอาเป็นว่าทุกคนเป็นห่วงเธอมากนะ แต่ที่ไม่สามารถออกมาตามหาเธอได้ทันทีเพราะว่าจู่ๆแม่น้ำทางเดินเรือจาก Deidon Hold มายัง Halure ก็เกิดเป็นน้ำแข็งไปเสียก่อนเพราะด้วยเหตุอะไรก็ไม่รู้ชั้นจึงต้องขึ้นเรือลำนี้มาแทน - หญิงสาวเอามือลูบหัวของสเตล่าอย่างนุ่มนวนและอ่อนโยน - เฮ้อ ~ อย่าทำให้คนอื่นเป็นห่วงอีกนะ ยินดีต้อนรับกลับแล้วกัน ถึงจะแปลกๆไปหน่อยก็เถอะ . . .

To Be Continue

nutchsnon

ความเดิมตอนที่แล้ว


Lan Blado Item
Lan Blado Recovery skill
Lan Blado Passive skill 1
Lan Blado Passive skill 2
Lan Blado Active skill
Lan Blado Speacial ability

เมื่อได้ฟังแบบนั้นแรนจึงรู้สึกโล่งใจ

Lan : ไม่เป็นไรครับ ทางนี้ต่างหากที่คิดมากไป - แรนแก้ต่างไม่ให้พนักงานรู้สึกผิด - ถ้างั้นผมขอตัวออกไปทำธุระข้างนอกหน่อยนะครับ - ว่าแล้วแรนก็รีบตรงดิ่งออกไปจากโรงแรมทันที แรนเดินมาหยุดอยู่ที่ป้ายประกาศและแผนที่ของเมือง รับ ข่าวสารการรับเควสและแผนที่ของเมือง เอาล่ะก่อนอื่นเราต้องนำเรย์อิเซนไปอัพเกรดก่อน เพราะสูญเสียความคงทนตอนที่เข้าไปตัดกระแสเวทของอัลดิเน่ จากนั้นค่อยหาข้อมูลของอัลดิเน่แล้วก็แกรนลอฟ์เลยแล้วกัน

ว่าแล้วแรนจึงบึ่งไปที่ ร้านอัพเกรดทันที อัพเกรด LV.1 Reisen - Gold 1000G ATK+2 DEX+2 AGI+1 หลังจากนั้นแรนจึงไปรับเควสที่กิล (สำนักงาน) ของเมือง

ลงทะเบียนรับเควส NM-1และ2 จากนั้นจึงกลับมาที่หน้าประตูเมืองเพื่อออกไปทำภาระกิจ
Reisen : แรน ท่านจะเริ่มทำภาระกิจตอนนี้เลยหรอ?  Ryuko : ข้าว่าก็ดีนะ จะได้ยืดเส้นยืดสายด้วยไงล่ะ  Lan : ก็ถูกอย่างที่ริวโคว่าแหละนะ อย่างน้อยก็ทำเควสเก็บเงินไปก่อนค่อยหาข่าวของอัลดิเน่กับแกรนลอฟก็ได้นี่นา

Command -En แมงมุม 6 ตัว ด้วง 6  Turn 1 เรียก Ryuko ออกมาเริ่มโจมตี จากแมงมุมก่อน  เมื่อ MP ต่ำกว่า 30% (3) ให้เปลี่ยนมาใช้ Reisen แทน

AS : [        l       - l - - - - l - - - - l - - - - ] ( กำหนดการต่อสู้ 1 ช่อง , ย้ายแผนที่ 2 ขีดย่อย , รับเควส 2 เควส 1 ขีดย่อย )

Lan Hp 10 / 10 : Mp 10 / 10 : Atk 13 + 30 > 43 ( ดาบริวโค ) Evade 52 Def 16 โจมตี Trixter 30 / 30 ( 1 ) Atk : 10 Evade : 15 Def : 10 Dex : 5 > Atk 43 - Def 10 > 33 - 30 > 0 / 30

Trixter 30 / 30 ( 2 ) Atk : 10 Evade : 15 Def : 10 Dex : 5 โจมตี Lan Hp 10 / 10 : Mp 9 / 10 Atk 13 + 30 > 43 ( ดาบริวโค ) Evade 52 Def 16 > Dex 5 - Evade 52 > Miss

Lan Hp 10 / 10 : Mp 9 / 10 : Atk 13 + 30 > 43 ( ดาบริวโค ) Evade 52 Def 16 โจมตี Trixter 30 / 30 ( 2 ) Atk : 10 Evade : 15 Def : 10 Dex : 5 > Atk 43 - Def 10 > 33 - 30 > 0 / 30

Trixter 30 / 30 ( 3 ) Atk : 10 Evade : 15 Def : 10 Dex : 5 โจมตี Lan Hp 10 / 10 : Mp 8 / 10 Atk 13 + 30 > 43 ( ดาบริวโค ) Evade 52 Def 16 > Dex 5 - Evade 52 > Miss

Lan Hp 10 / 10 : Mp 8 / 10 : Atk 13 + 30 > 43 ( ดาบริวโค ) Evade 52 Def 16 โจมตี Trixter 30 / 30 ( 3 ) Atk : 10 Evade : 15 Def : 10 Dex : 5 > Atk 43 - Def 10 > 33 - 30 > 0 / 30

Trixter 30 / 30 ( 4 ) Atk : 10 Evade : 15 Def : 10 Dex : 5 โจมตี Lan Hp 10 / 10 : Mp 7 / 10 Atk 13 + 30 > 43 ( ดาบริวโค ) Evade 52 Def 16 > Dex 5 - Evade 52 > Miss

Lan Hp 10 / 10 : Mp 7 / 10 : Atk 13 + 30 > 43 ( ดาบริวโค ) Evade 52 Def 16 โจมตี Trixter 30 / 30 ( 4 ) Atk : 10 Evade : 15 Def : 10 Dex : 5 > Atk 43 - Def 10 > 33 - 30 > 0 / 30

Trixter 30 / 30 ( 4 ) Atk : 10 Evade : 15 Def : 10 Dex : 5 โจมตี Lan Hp 10 / 10 : Mp 6 / 10 Atk 13 + 30 > 43 ( ดาบริวโค ) Evade 52 Def 16 > Dex 5 - Evade 52 > Miss

Lan Hp 10 / 10 : Mp 6 / 10 : Atk 13 + 30 > 43 ( ดาบริวโค ) Evade 52 Def 16 โจมตี Trixter 30 / 30 ( 4 ) Atk : 10 Evade : 15 Def : 10 Dex : 5 > Atk 43 - Def 10 > 33 - 30 > 0 / 30

Trixter 30 / 30 ( 5 ) Atk : 10 Evade : 15 Def : 10 Dex : 5 โจมตี Lan Hp 10 / 10 : Mp 5 / 10 Atk 13 + 30 > 43 ( ดาบริวโค ) Evade 52 Def 16 > Dex 5 - Evade 52 > Miss

Lan Hp 10 / 10 : Mp 5 / 10 : Atk 13 + 30 > 43 ( ดาบริวโค ) Evade 52 Def 16 โจมตี Trixter 30 / 30 ( 5 ) Atk : 10 Evade : 15 Def : 10 Dex : 5 > Atk 43 - Def 10 > 33 - 30 > 0 / 30

รวม Agi เกิน 100 ได้ตีต่อเนื่อง

Lan Hp 10 / 10 : Mp 5 / 10 : Atk 13 + 30 > 43 ( ดาบริวโค ) Evade 52 Def 16 โจมตี Trixter 30 / 30 ( 6 ) Atk : 10 Evade : 15 Def : 10 Dex : 5 > Atk 43 - Def 10 > 33 - 30 > 0 / 30
______________________________________________________

ฺำLan Hp 10 / 10 : Mp 5 / 10 : Atk 13 + 30 > 43 ( ดาบริวโค ) Evade 52 Def 16 Dex 7 โจมตี Beetle ( 1 ) Hp 50 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 > Atk 43 - 15 > 28 - 50 > 22 / 50

Beetle ( 1 ) Hp 22 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 โจมตี ฺำLan Hp 10 / 10 : Mp 4 / 10 : Atk 13 + 30 > 43 ( ดาบริวโค ) Evade 52 Def 16 Dex 7 > Dex 5 - Evade 52 > Miss

ฺำLan Hp 10 / 10 : Mp 4 / 10 : Atk 13 + 30 > 43 ( ดาบริวโค ) Evade 52 Def 16 Dex 7 โจมตี Beetle ( 1 ) Hp 22 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 > Atk 43 - 15 > 28 - 22 > 0 / 50

Beetle ( 2 ) Hp 50 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 โจมตี ฺำLan Hp 10 / 10 : Mp 3 / 10 : Atk 13 + 2 > 15 ( ดาบเรย์อิเซน ) Evade 56 Def 16 Dex 8 > Dex 5 - Evade 56 > Miss

Lan Hp 10 / 10 : Mp 3 / 10 : Atk 13 + 2 > 15 ( ดาบเรย์อิเซน ) Evade 56 Def 16 Dex 8 โจมตี Beetle ( 2 ) Hp 50 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 > Atk 15 - 15 > (0) 1 > 49 / 50 > Lan Mp + 2

Beetle ( 2 ) Hp 49 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 โจมตี ฺำLan Hp 10 / 10 : Mp 5 / 10 : Atk 13 + 2 > 15 ( ดาบเรย์อิเซน ) Evade 56 Def 16 Dex 8 > Dex 5 - Evade 56 > Miss

Lan Hp 10 / 10 : Mp 5 / 10 : Atk 13 + 2 > 15 ( ดาบเรย์อิเซน ) Evade 56 Def 16 Dex 8 โจมตี Beetle ( 2 ) Hp 50 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 > Atk 15 - 15 > (0) 1 > 48 / 50 > Lan Mp + 2

Beetle ( 2 ) Hp 48 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 โจมตี ฺำLan Hp 10 / 10 : Mp 7 / 10 : Atk 13 + 2 > 15 ( ดาบเรย์อิเซน ) Evade 56 Def 16 Dex 8 > Dex 5 - Evade 56 > Miss

Lan Hp 10 / 10 : Mp 7 / 10 : Atk 13 + 2 > 15 ( ดาบเรย์อิเซน ) Evade 56 Def 16 Dex 8 โจมตี Beetle ( 2 ) Hp 50 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 > Atk 15 - 15 > (0) 1 > 47 / 50 > Lan Mp + 2

Beetle ( 2 ) Hp 47 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 โจมตี ฺำLan Hp 10 / 10 : Mp 7 / 10 : Atk 13 + 2 > 15 ( ดาบเรย์อิเซน ) Evade 56 Def 16 Dex 8 > Dex 5 - Evade 56 > Miss

Lan Hp 10 / 10 : Mp 9 / 10 : Atk 13 + 2 > 15 ( ดาบเรย์อิเซน ) Evade 56 Def 16 Dex 8 โจมตี Beetle ( 2 ) Hp 50 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 > Atk 15 - 15 > (0) 1 > 46 / 50 > Lan Mp + 2

Beetle ( 2 ) Hp 47 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 โจมตี ฺำLan Hp 10 / 10 : Mp 10 / 10 : Atk 13 + 30 > 43 ( ดาบริวโค ) Evade 52 Def 16 Dex 7 > Dex 5 - Evade 52 > Miss

ฺำLan Hp 10 / 10 : Mp 10 / 10 : Atk 13 + 30 > 43 ( ดาบริวโค ) Evade 52 Def 16 Dex 7 โจมตี Beetle ( 2 ) Hp 47 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 > 43 - 15 > 28 > 18 / 50

Beetle ( 2 ) Hp 47 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 โจมตี ฺำLan Hp 10 / 10 : Mp 10 / 10 : Atk 13 + 30 > 43 ( ดาบริวโค ) Evade 52 Def 16 Dex 7 > Dex 5 - Evade 52 > Atk 15 - Def 16 > 1 > 9 / 10

ฺำLan Hp 10 / 10 : Mp 9 / 10 : Atk 13 + 30 > 43 ( ดาบริวโค ) Evade 52 Def 16 Dex 7 โจมตี Beetle ( 2 ) Hp 47 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 > 43 - 15 > 28 > 0 / 50

Beetle ( 3 ) Hp 45 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 โจมตี ฺำLan Hp 9 / 10 : Mp 9 / 10 : Atk 13 + 30 > 43 ( ดาบริวโค ) Evade 52 Def 16 Dex 7 > Dex 5 - Evade 52 > Atk 15 - Def 16 > 1 > 8 / 10

Lan Hp 8 / 10 : Mp 9 / 10 : Atk 13 + 30 > 43 ( ดาบริวโค ) Evade 52 Def 16 Dex 7 โจมตี Beetle ( 3 ) Hp 47 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 > 43 - 15 > 28 > 22 / 50

Beetle ( 3 ) Hp 45 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 โจมตี ฺำLan Hp 8 / 10 : Mp 8 / 10 : Atk 13 + 30 > 43 ( ดาบริวโค ) Evade 52 Def 16 Dex 7 > Dex 5 - Evade 52 > Miss

Lan Hp 8 / 10 : Mp 8 / 10 : Atk 13 + 30 > 43 ( ดาบริวโค ) Evade 52 Def 16 Dex 7 โจมตี Beetle ( 3 ) Hp 22 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 > 43 - 15 > 28 > 0 / 50

Beetle ( 4 ) Hp 45 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 โจมตี ฺำLan Hp 8 / 10 : Mp 7 / 10 : Atk 13 + 30 > 43 ( ดาบริวโค ) Evade 52 Def 16 Dex 7 > Dex 5 - Evade 52 > Miss

Lan Hp 8 / 10 : Mp 7 / 10 : Atk 13 + 30 > 43 ( ดาบริวโค ) Evade 52 Def 16 Dex 7 โจมตี Beetle ( 4 ) Hp 50 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 > 43 - 15 > 28 > 22 / 50

Beetle ( 4 ) Hp 22 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 โจมตี ฺำLan Hp 8 / 10 : Mp 6 / 10 : Atk 13 + 30 > 43 ( ดาบริวโค ) Evade 52 Def 16 Dex 7 > Dex 5 - Evade 52 > Miss

Lan Hp 8 / 10 : Mp 6 / 10 : Atk 13 + 30 > 43 ( ดาบริวโค ) Evade 52 Def 16 Dex 7 โจมตี Beetle ( 4 ) Hp 22 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 > 43 - 15 > 22 > 0 / 50

Beetle ( 5 ) Hp 50 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 โจมตี ฺำLan Hp 8 / 10 : Mp 5 / 10 : Atk 13 + 30 > 43 ( ดาบริวโค ) Evade 52 Def 16 Dex 7 > Dex 5 - Evade 52 > Miss

Lan Hp 8 / 10 : Mp 5 / 10 : Atk 13 + 30 > 43 ( ดาบริวโค ) Evade 52 Def 16 Dex 7 โจมตี Beetle ( 5 ) Hp 50 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 > 43 - 15 > 28 > 22 / 50

Beetle ( 5 ) Hp 22 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 โจมตี ฺำLan Hp 8 / 10 : Mp 4 / 10 : Atk 13 + 30 > 43 ( ดาบริวโค ) Evade 52 Def 16 Dex 7 > Dex 5 - Evade 52 > Miss

Lan Hp 8 / 10 : Mp 4 / 10 : Atk 13 + 30 > 43 ( ดาบริวโค ) Evade 52 Def 16 Dex 7 โจมตี Beetle ( 5 ) Hp 22 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 > 43 - 15 > 22 > 0 / 50

Agi เกิน 100 ได้โจมตีต่อเนื่อง

ฺำLan Hp 8 / 10 : Mp 3 / 10 : Atk 13 + 2 > 15 ( ดาบเรย์อิเซน ) Evade 56 Def 16 Dex 8 โจมตี Beetle ( 6 ) Hp 50 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 > Dex 8 - Evade 20 > Miss > Mp + 2

Beetle ( 6 ) Hp 50 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 โจมตี ฺำLan Hp 8 / 10 : Mp 5 / 10 : Atk 13 + 2 > 15 ( ดาบเรย์อิเซน ) Evade 56 Def 16 Dex 8 > Dex 5 - Evade 56 > Miss

ฺำLan Hp 8 / 10 : Mp 5 / 10 : Atk 13 + 2 > 15 ( ดาบเรย์อิเซน ) Evade 56 Def 16 Dex 8 โจมตี Beetle ( 6 ) Hp 50 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 > Atk 15 - Def 15 > (0) 1 > 49 / 50 > Mp + 2

Beetle ( 6 ) Hp 49 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 โจมตี ฺำLan Hp 8 / 10 : Mp 7 / 10 : Atk 13 + 2 > 15 ( ดาบเรย์อิเซน ) Evade 56 Def 16 Dex 8 > Dex 5 - Evade 56 > Miss

ฺำLan Hp 8 / 10 : Mp 7 / 10 : Atk 13 + 2 > 15 ( ดาบเรย์อิเซน ) Evade 56 Def 16 Dex 8 โจมตี Beetle ( 6 ) Hp 49 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 > Atk 15 - Def 15 > (0) 1 > 48 / 50 > Mp + 2

Beetle ( 6 ) Hp 49 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 โจมตี ฺำLan Hp 8 / 10 : Mp 9 / 10 : Atk 13 + 2 > 15 ( ดาบเรย์อิเซน ) Evade 56 Def 16 Dex 8 > Dex 5 - Evade 56 > Atk 15 - Def 16 > 1 > 7 / 10

ฺำLan Hp 8 / 10 : Mp 9 / 10 : Atk 13 + 2 > 15 ( ดาบเรย์อิเซน ) Evade 56 Def 16 Dex 8 โจมตี Beetle ( 6 ) Hp 48 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 > Atk 15 - Def 15 > (0) 1 > 47 / 50 > Mp + 2

Agi เกิน 100 ได้โจมตีต่อเนื่อง

Lan Hp 7 / 10 : Mp 10 / 10 : Atk 13 + 30 > 43 ( ดาบริวโค ) Evade 52 Def 16 Dex 7 โจมตี Beetle ( 6 ) Hp 47 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 > 34 - 15 > 28 > 19 / 50

Beetle ( 6 ) Hp 19 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 โจมตี ฺำLan Hp 7 / 10 : Mp 9 / 10 : Atk 13 + 2 > 15 ( ดาบเรย์อิเซน ) Evade 56 Def 16 Dex 8 > Dex 5 - Evade 56 > Miss

Lan Hp 7 / 10 : Mp 9 / 10 : Atk 13 + 30 > 43 ( ดาบริวโค ) Evade 52 Def 16 Dex 7 โจมตี Beetle ( 6 ) Hp 47 / 50 Atk : 15 Evade : 20 Def : 15 Dex : 5 > 34 - 15 > 28 > 0 / 50

1 Lv up : Next 180 // 3 Status Point left // Hp + 5 , Mp + 5

Gain : Gold 12 : Insect leg *6 , Insect horn 6 , Insect body 6

จบการต่อสู้

Lan : ฮู่ว ก็ประมาณนี้ล่ะมั้งนะ ขอบใจทั้งสองคนมากนะ หือ? - แซกๆๆๆๆ เสียงพุ่มไม้สั่นไหวระรัว แรนสัมผัสได้ถึงจิตของสิ่งมีชีวิตหลายดวงที่กำลังมุ่งหน้ามาทางเค้า

Comard En : แมงมุม 30 ตัว ด้วง 30 ตัวและ pinball 20 ตัว - เรียกทั้งเรย์อิเซนและริวโคออกมา ใช้สกิล Rule ไปที่กลุ่มของด้วงก่อน หลากมี MP เหลือพอที่จะใช้สกิลอีกครั้ง ให้ใช้ Rule โจมตีใส่กลุ่มของ Pinball ต่อเลย เมื่อหมดให้เรียกริวโคกลับไป แล้วใช้เรย์อิเซนสู้ต่อ เมื่อฟื้น MP เต็ม เรียกริวโคออกมาพร้อมกันจากนั้นใช้ Rule ปิดการต่อสู้

(หลังจากจบการต่อสู้แรนจะเริ่มเคลื่อนไหวไม่สะดวกเพราะเลือดสีเขียวของเหล่าแมลงทั้งหลายบนตัวของแรน กลับไปเข้าที่พักทันที (คราวนี้จะจีบให้ได้เรยคอยดู) )

AS : [        l         l         l   - - - l - - - - ] ( 1 ช่องกำหนดการต่อสู้ , 2 ย่อยย้ายกลับเมือง , ยังไม่ขึ้นวันใหม่ที่ไทยยังไม่เต็มน้า )

ป.ล. แมลงจำนวนยังไม่เพิ่มเพราะฉะนั้นเปลี่ยนอัตตราเป็น 24 : 24 : 20 ตามลำดับแทนนะจ้า

Lan Hp 15 / 15 : Mp 15 / 15 : Atk 12 + 20 + 4 + 40 > 76 Magic 12 + 40 > 52 ( ดาบริวโค & เรย์อิเซน ) Evade 52 Def 16 Dex 7 โจมตี กลุ่มแมลงด้วยสกิล Rule > Trixter Def 10 + Magic 5 Against Rule = 128 - 15 = 113 > Beetle Def 15 + Magic 5 Against Rule = 128 - 20 = 108 > Pinbomb Def 20 + Magic 10 Against Rule = 128 - 30 = 98 > Rule เน้นใช้โจมตี ( ริวโค ) กิน Mp เพิ่ม 20 % ( 3 ) Total 9 - 15 > Mp 6 / 15

Hp + 30 Mp + 30 // Status point 18 Left // Up 6 Level : Next 440 : Lv ปัจุบัน 6 > - รอการอั้พเดท -

Gain : Gold 80 : Balloon 20 , Insect horn 20 , Insect body 40 , Insect leg 20

ฝูงแมลงได้ถูกฝ่ากระจายด้วยเปลวเพลิงของเพลงดาบคู่ในกำมือของแรนอย่างง่ายดาย แต่ดูเหมือนมันจะกินพลังเวทย์ของเขาอย่างมากเลยทีเดียวดูเหมือนว่าเขาจะไม่สามารถใช้ได้อย่างต่อเนื่องนัก ทว่าทันทีที่ปลายดาบของแรนกระทบเข้าที่ฟองดำลอยฟ้านั้นกลิ่นกัมถันรุนแรงก็ได้ระเบิดออกมา ใช่แล้ว ร่างจริงของมันก็คือระเบิดลอยได้นั่นเอง สเก็ดระเบิดเฉียดตัวของชายหนุ่มไป เนื่องจากความไวของเขาทำให้ไม่ได้รับความเสียหายมากนัก ดูเหมือนว่าเขาคงจะต้องกลับไปตั้งหลักที่เมืองก่อนซะแล้ว

แรน Hp 1 / 15 : Mp 6 / 15 > ไว้อั้พให้ทีหลัง

Lan : อุ๊บบ้าจริง ฟองระเบิดนั่นของใครกันนะ ฮ่า~ แฮกๆ - Ryuko ข้าเองก็ไม่ทันสังเกตุเหมือนกันว่าฟองอากาศนั่นมาปรากฏอยู่ตรงหน้าแรนได้อย่างไร ส่วนเรย์อิเซนเองตอนนี้คงหลับไปแล้ว เพราะใช้พลังเวทคุ้มครองท่านไว้ ส่วนข้าเองก็ขอไปดูแลกาฝากในตัวท่านก็แล้วกัน - ว่าแล้วริวโคก็กลับเข้าไปที่ปานของแรนตามเดิมเรย์อิเซนเองก็เช่นกัน
หลังจากที่ฝ่าฝูงแมลงออกมาได้เพราะแรงระเบิดเมื่อซักครู่ แรนจึงรีบกลับไปที่เมืองเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บของตัวเองทันที แต่ทว่าเลือดที่เปื้อนร่างกายของแรนนั้นเริ่มเหนียวและแข็งตัวอย่างช้า ทำให้ขยับได้ไม่ถนัดนัก กว่าจะกลับไปที่พักได้ต้องใช้เวลาอยู่พอสมควร  แรนเดินเข้าไปในโรงแรมทั้งสะภาพแบบนั้น เป็นที่สะดุดตาของลูกค้าคนอื่นๆมาก จนทำให้พนักงานหน้าฟอนร์ต้องรีบมาหาแรน

Info sending: +STR/INT 5 +Agi 4 Vit/Dex+2 - รอการอั้พเดท -
HP +4 MP+10 of up Vit and Int
Total HP : +34 MP: +40

? ? ? : แย่แล้วไปทำอะไรมากันค่ะ !! - เธอพยุงตัวของแรนไว้ก่อนที่ชายหนุ่มจะล้มลงและโทรเรียกรถพยาบาลฉุกเฉินทันที -

เช้าวันรุ่งขึ้นชายหนุ่มได้พบว่าตัวเองอยู่ในห้องพักคนไข้ ดูเหมือนว่าแผลของเขาจะยังไม่หายดีนักแต่ก็ได้รับการปฐมพยาบาลอย่างดี ดูเหมือนว่าพนักงานที่โรงแรมนั้นจะเป็นคนพาเขามาส่งที่โรงพยาบาลนี่ ที่ชั้นวางของด้านข้างได้มีเบอร์และโทรศัพท์มือถือทิ้งไว้ให้ ดูเหมือนว่าเธอคงจะต้องรีบกลับไปทำงานเช่นกันจึงไม่สามารถอยู่ด้วยตลอดเวลาได้ ขณะที่เขาลุกขึ้นมาก็ได้พบหญิงสาวผมสีม่วงคนเดิมยืนหันหลังให้เขาอยู่ เธอค่อยๆหันมาที่ชายหนุ่มเมื่อเขาลุกขึ้นมานั่งบนเตียงนอนของเขา

? ? ? : . . . . . - หญิงสาวได้ยื่นมือของเธอออกมาด้านหน้าและใช้มนต์รักษาขั้นสูงให้กับเขา ดูเหมือนว่ามนต์นี้จะฟื้นฟูแค่พลังเวทย์ที่ส่งออกมาจากดาบทั้งสองของชายหนุ่มเท่านั้น และมันได้ส่งผลโดยตรงผ่านรอยเวทย์มนต์บนตัวของแรนเสียด้วย เธอค่อยๆลดมือลงและรีบกระโจนออกจากหน้าต่างห้องพักของแรนทันที -

Lan : หนีไปอีกแล้ว หรือว่าเด็กคนนั้นจะตามเรามาตลอดเลยนะ - แรนหันกลับมามองดูรอบๆห้อง คิดในใจ ' ตายล่ะหว่า จำได้แค่ว่าเดินไปถึงหน้าโรงแรมแล้วสติก็หลุดไปดื้อๆ คงได้ใครช่วยพามาส่งที่นี่สินะ'   ไหนจะเด็กคนเมื่อกี้อีกที่ฟื้นพลังให้ริวโคและเรย์อิเซนอีก นี่เราจะทำให้คนอื่นลำบากไปถึงเมื่อไหร่นะ - แรนนั่งนิ่งไปพักหนึ่งสีหน้าครุ่นคิดบางอย่าง - ถ้าอย่างนั้นเด็กคนนั้นคงจะรู้แล้วสินะเรื่องที่รักษาพลังกายให้เราไม่ได้น่ะ - แรนพยายามลองลุกขึ้นมาจากเตียงเพื่อตรวจสอบตัวเองว่ายังเจ็บตรงไหนอีกรึเปล่า

แปล๊บ !!! เหมือนมีกระแสไฟช็อตร่างของแรนตอนกำลังจะลุกขึ้น  โอยเจ็บ
Reisen : ข้าไม่ยอมให้ท่านไปไหนทั้งๆที่มีสภาพแบบนั้นหรอกนะคะ - ที่แท้ก็เป็นเรย์อิเซนที่ใช้กระแสเวทไปแตะแผลนั่นเอง - ถ้าไม่อยากโดนดีมากกว่านี้ก็ยอมนอนนิ่งๆไปซักวันเถอะค่ะ ฝืนตัวเองมากไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก - เรย์อิเซนบ่นใส่ชายหนุ่ม สุดท้ายแรนก็ต้องทำตามที่เธอบอก

Lan : เธอคิดว่าไง เรย์อิเซน เรื่องเวทมนต์ฟื้นพลังเวทที่เด็กคนนั้นใช้น่ะ? - แรนถามความเห็นเรย์อิเซนที่กำลังนั่งปลอกผลไม้อยู่ข้างๆ (ค่าแอ๊ปเปิ้ลลูกละเท่าไหร่นี่)
Reisen : ข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ไม่เคยเห็นมนุษย์ที่ใช้ศาสตร์ฟื้นฟูพลังเวทขนาดฟื้นพลังให้กับทูตประจำราศีอย่างพวกข้าเลย จะมีก็แต่ต้องฟื้นพลังแลกกับอายุไขของคู่สัญญาเท่านั้นแต่เรื่องมนุษย์ใช้เวทมนต์ฟื้นพลังให้ทูติน่ะไม่เคยได้ยินมาก่อน ... - เรย์อิเซนเงียบไปมือก็หยุดไปด้วย เธอหันมามองเจ้านายตัวเองด้วยสีหน้าจริงจัง - อีกอย่าง เด็กคนนั้นคงจะรู้สะภาพของนายท่านตอนนี้แล้วล่ะค่ะ - แล้วเธอก็เริ่มปลอกใหม่อีกครั้ง แรนนั่งก้มหน้าลง

Lan : ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ก็มีคนที่รู้เรื่องกาฝากนี่เพิ่มมา สองคนแล้วสินะ? - แรนทิ้งตัวลงนอนทั้งแบบนั้นจนถึงตอนเย็น

ยามเย็นอันสงบเงียบ ดูเหมือนว่าหญิงสาวผมสีม่วงคนนั้นจะเดินกลับมาหาเร็นที่ห้องอีกครั้งหนึ่ง พร้อมกับยื่นหัวกะหล่ำปลีให้เขาหนึ่งหัว พร้อมกับจ้องชายหนุ่มด้วยแววตาที่เป็นประกาย โดยที่ไม่สนใจเรย์อิเซนและริวโคที่นั่งอยู่ข้างๆแรนเลย

? ? ? : . . . . . - ดูเหมือนเธออยากจะกินอาหารฝีมือของแรนอีกครั้งหนึ่ง -

หลังจากที่เธอวางหัวกะหล่ำไว้ที่แรนแล้วเธอก็เดินวนรอบๆห้องอีกที แน่นอนล่ะที่นี่มันโณงพยาบาลจะมีห้องครัวในห้องได้อย่างไรกัน หญิงสาวค่อยๆเดินมาที่แรนและหยิบหัวกะหล่ำเขียวคืนทันที จากนั้นเธอก็นั่งลงแทะมันเล่นทีล่ะใบ ทีล่ะใบ

Player Reaction : เต็มแล้วขึ้นใหม่เลยจ้า

jeloly

ความเดิมตอนที่แล้ว

Megurine Ruka : jeloly


Ruka Item
Ruka Recovery skill
Ruka Passive skill
Ruka Active skill
Ruka Special ability
Room mate :


ลูกะยืน งง เล็กน้อยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทำไมต้องหนีไปแบบนั้นด้วย แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมายเธอเดินไปหาหญิงสาวที่เป็นแฟนของชายหนุ่มผมฟ้าีอีกคน

ลูกะ : ลูกะคะ ยินดีที่ได้รู้จัก ชั้นว่าจะกลับไปหามายูมิก่อน ช่วยบอก 2 คนนั้นด้วยนะคะว่าให้ตามไปด้วย

เธอพูดจบก็ออกเดินทางกลับไปหามายูมิทันที

หญิงสาวยืนเงียบและมองไปทางที่อาเธน่าหายตัวออกไป เธอหันหลังและเดินตามลูกะกลับไปยังบ้านพักของมายูมิทันที

มายูมิ ไทม์ : กลับมาแล้วเหรอค่ะพี่ลูกะ ~ - หญิงสาวยิ้มรับและเข็นรถเข็นออกมาต้อนรับลูกะกลับมาที่บ้านพักทันที - เห ? คนที่ตามมานั่นใครเหรอค่ะพี่ลูกะ ? - หญิงสาวเอ่ยถามขึ้น และในขณะเดียวกันชายหนุ่มผมสีเงินก็ได้วิ่งเข้ามาที่หน้าบ้านทันที -



? ? ? : ขอผมสอบถามรายระเอียดบางอย่างด้วยได้ไม๊ครับ ?

ลูกะ : เพื่อนแฟนเจ้าหนุ่มผมฟ้าเมื่อเช้าหนะ พอดีมีเรื่องจะคุยด้วยกันก็เลยชวนมาค้างที่บ้านพักของเราเลยน่าจะง่ายกว่า

หลังจากตอบคำถามรูมเมทเสร็จลูกะก็ชักเซตโต คันนะ จ่อหน้าชายหนุ่มปริศนาที่วิ่งเข้ามาหาพวกเขาทันที

ลูกะ : นายเป็นใคร ....... มาทำไม ............

ชายหนุ่มหยุดลงและยกมือขึ้นแสดงให้เห็นว่าเขาปราศจากอาวุธทันที

? ? ? : เดี๋ยวสิครับ ผมมาดีนะ ผมแค่อยากจะรู้ว่าจะใช่คนเดียวกันรึเปล่าที่ทำให้เจ้าของบ้านหลังนี้ไม่สามารถเคลื่อนที่ได้อย่างปกติน่ะ - ชายหนุ่มอธิบายขึ้น -

ลูกะ : แสดงว่านายมีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ที่ทำให้มายูมิเดินไม่ได้สินะ ....

ลูกะยังคงเอาเซตโต คันนะ จ่อหน้าชายคนเดิมไว้ แต่อีกมือเธอกลับหยิบกินโซขึ้นมาให้ชายคนนั้นดู

ลูกะ : งั้นรู้จักมีดเล่มนี้ไหม ?

ชายหนุ่มมองที่มีดและทำหน้าสงสัย

? ? ? : เอ่อ ผมไม่รู้จักมีดเล่มนี้หรอกครับ แล้วผมก็ไม่ใช่คนที่ทำให้คุณมายูมิเดินไม่ได้ด้วย แต่ผมคิดว่าผมน่าจะรู้จักกับคน คนนั้นน่ะครับ - ชายหนุ่มยิ้มแห้งๆเมื่อเห็นปลายดาบตรงหน้าของเขา -

ลูกะลดเซตโต คันนะ และ กินโซ ลงและชักชวนชายหนุ่มเข้ามาภายในบ้านเพื่อคุยเรื่องพวกนี้

ลูกะ : มายูมิสงสัยวันนี้แขกเราจะเยอะซะแล้ว เราไปเตรียมอาหารเพิ่มกันดีกว่า

เธอฝากเซตโต คันนะ และ กินโซให้มายูมิถือไว้ เข็นรถเข้าไปยังห้องครัวด้วยกัน

ลูกะ : สองคนนั้นนั่งรอที่ห้องนั่งเล่นไปก่อนนะ .....

แขกทั้งสองได้นั่งรออยู่ที่ห้องรับแขกเพื่อรอให้คนที่เหลือมารวมตัวกันเสียก่อน มายูมิเองก็ได้เริ่มลงมือช่วยลูกะทำอาหารเย็นของวันนี้

มายูมิ ไทม์ : พี่ลูกะ ดูเหมือนว่าวันนี้จะมีเรื่องสำคัญที่จะหารือกันเลยนะคะ - หญิงสาวเอ่ยขึ้นขณะที่กำลังหั่นผักอยู่ -

ลูกะ : อืม .......

ในหัวลูกะตอนนี้มีแต่เรื่องที่จะช่วยให้รูมเมทของเธอให้กลับมาเดินได้ีอีักครั้ง เธอจึงไม่ได้ตอบอะไรมายูมิมากนัก

ลูกะ : มายูมิ ...... ถ้าเกิดว่า ........ ชั่งมันเถอะ ..........

เธอรีบตัดบทและเดินเอาเนื้อที่เธอหั่นไว้ลงไปผัดในกระทะ

ดูเหมือนว่าแขกที่เหลืออีกสองคนจะยังมาไม่ถึงจุดหมาย ในขณะที่เวลานั้นก็เริ่มล่วงเลยผ่านมานานแล้ว ดูท่าทางพวกเขาจะไม่ได้มาที่นี่อีกซักพักหนึ่ง ดูเหมือนว่าผู้หญิงผมสีชมพูที่ตามมาด้วยจะเผลอหลับในบนโซฟาไปแล้วเหลือแต่ผู้ชายผมเงินอีกคนหนึ่งที่กำลังนั่งรออย่างใจจดใจจ่อ มายูมิเองก็ได้นำจานต่างๆและช้อนซ้อมเพื่อจัดเตรียมโต๊ะอาหาร

มายูมิ ไทม์ : เอ . . . สองคนนี้เหรอค่ะพี่ลูกะ ที่เขามีธรุะกับพวกเราน่ะ ?

ลูกะ : ที่จิงมันมีอีก 2 คนแต่รู้สึกพวกนั้นจะไม่ยอมมาซะแล้วสิ .....

เธอถอนหายใจออกมา พรางจัดเตรียมอาหารบนโต๊ะให้พร้อม และเดินออกไปหาแขกทั้ง 2 คนที่รออยู่ตรงห้องรับแขก

ลูกะ : ขอโทษที่ทำให้คอยนะ .... อาหารเตรียมเสร็จหละ มาทานด้วยกันเลย

ลูกะเชิญชวนแขกทั้ง 2 คนให้ตามไปทานอาหาร ก่อนจะเดินนำไปนั่งทานข้างๆมายูมิก่อน

ลูกะ : มายูมิ อ้ามมมม ~

ลูกะตัดชิ้นเนื้อเล็กๆจากส่วนของเธอป้อนให้รูมเมท พร้อมกับรอยยิ้มอันอ่อนโยน

มายูมิ ไทม์ : อ้ามมมม ~ - เด้กสาวอ้าปากรับอาหารที่ลูกะป้อนให้เธอ ใบหน้าที่แสนไร้เดียงสาและรอยยิ้มที่เป็นธรรมชาติของเธอนั้นแสดงออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ -

? ? ? : โอ้ว เนื้อนี่อร่อยมากๆเลยล่ะครับ - ชายหนุ่มผมสีเงินเอ่ยขึ้น - ใครเป็นคนทำเหรอเนี่ย ?

ขณะเดียวกันดูเหมือนว่าชายหนุ่มผมสีฟ้าจะได้เดินมารวมตัวที่บ้านลูกะแพร้อมกับอาเธน่าแล้วเหมือนกัน

ลูกะ : ชั้นทำเองหนะ ทำไมหรอ ?? ....... มายูมิรอแป๊ปนะเด๋วชั้นมา

ลูกะบอกชายหนุ่มผมเงินก่อนจะวิ่งออกไปรับแขกอีกสองคน

ลูกะ : อ้าวมากันแล้วสินะ ทั้งสองคน จะได้คุยกันเรื่องที่พูดค้างไว้ซักที ยังไงก็ไปหาอะไรกินในห้องครัวพร้อมๆกับทุกคนเลยละกัน

เมื่อชายหนุ่มผมเงินได้ยินคำเอ่ยของลูกะก่อนที่เธอจะออกไปต้อนรับแขก เขาก็ถึงกับสำลักความอร่อยและความโหดของคนทำขึ้นมาทันที

เอเซีย : " ขอโทษนะครับ ที่มาช้า พอดีตอนอยู่กับอาตัน อยู่ ๆ ผมก็สลบไปน่ะครับ " ชายหนุ่มได้นั่งลงที่โต๊ะอาหารและเตรียมตัวลงมือทานทันที " ทานล่ะนะครับ อ๊ะ อร่อยมากเลยครับ มายูมิจังเป็นคนทําเหรอ "

มายูมิ ไทม์ : ไม่ใช่หรอกค่ะ วันนี้พี่ลูกะเป็นคนทำน่ะค่ะ

ลูกะนั่งลงทานอาหารข้างๆรูมเมทของเธอเช่นเดิม ในขณะที่เธอนั่งหั่นชิ้นเนื้ออยู่นั้น

ลูกะ : ชั้นทำอาหารเป็นนี่มันผิดมากสินะ ........

ลูกะยังก้มหน้าก้มตาหั่นชิ้นเนื้อไปเรื่อยๆ จนชิ้นเนื้อก้อนใหญ่ๆกลายเป็นชิ้นเล็กๆพอดีคำเต็มจานของเธอแทน

เอเซีย : " ว้าว สุดยอดไปเลยนะครับ คุณลูกะเนี้ย ด้านการต่อสู้ก็เก่ง ทําอาหารก็อร่้อย แถมหน้าตาก็สวย ใครที่ได้อยู่กับคุณลูกะ คงมีความสุขมาก ๆ เลยนะครับ " - ชายหนุ่มเอ่ยชมลูกะก่อนที่จะนั่งลงทานอาหารและเอ่ยเข้าเรื่องด้วยทันที - " ผมว่าพวกเราทานข้าวเสร็จแล้ว ค่อยมาคุยธุระกันนะครับ "

มายูมิเองเห็นพี่สาวของเธอกำลังน้อยใจนั่งหั่นเนื้อเล่นก็เลยใช้ซ่อมจิ้มเนื้อเล็กๆที่ลูกะหั่นออกขึ้นมาและป้อนให้กับเธอ

มายูมิ ไทม์ : นี่ค่ะีพี่ลูกะ อ้ามมมม ~

ลูกะอ้าปากรับสิ่งที่รูมเมทเธอป้อนและเคี้ยวอย่างช้าๆเพื่อลิ้มรส ซึ่งเองก็ไม่รู้ว่าความอร่อยมันคืออะไร

ลูกะ : อืม ...

นั่นคงเป็นคำตอบสำหรับเอเซียที่ลูกะจะบอก จนในที่สุดเธอก็ทานอาหารในจานตัวเองหมดและเริ่มทยอยเก็บกวาดในส่วนที่เรียบร้อยแล้ว

ลูกะ : ว่าแต่ อาเธน่า ตกลงเธอบอกไปแล้วสินะเรื่องนั้น

เธอเอ่ยขึ้นขณะเดินเก็บจานไปไว้ที่อ่าง

หญิงสาวถึงกับหน้าแดงขึ้นมาและหยิบพัดขึ้นมาใบหน้าส่วนปากไปถึงเหนือจมูกของเธอทันทีและทำเป็นกระแอมขึ้นเพื่อเปลี่ยนเรื่อง

หญิงสาวผมสีชมพู : เอาล่ะจะเริ่มจากตรงไหนก่อนดีล่ะค่ะ ?

ลูกะเก็บจานเสร็จก็มานั่งข้างมายูมิเหมือนเดิมเพียงแต่เธอเขยิบเข้าไปใกล้รูมเมทมากขึ้น

ลูกะ : ง่วงยังมายูมิ ถ้าง่วงแล้วพี่พาไปนอนก่อนไหม ? นี่ดึกมากแล้วนะ ส่วนพวกแขกคงไม่ต้องห่วงนะ คืนนี้ชั้นให้พวกนี้มานอนค้างที่บ้านเราเลย นานๆทีจะมีคนมานอนเยอะๆ ~

เธอมอบรอยยิ้มอันอ่อนโยนให้มายูมิอีกครั้ง ดูเหมือนรูมเมทเธอคนเดียวเท่านั้นที่จะทำให้ลูกะยิ้มอย่างอ่อนโยนได้

มายูมิหาวหวอดออกมาเล็กน้อยก่อนที่จะยิ้มให้กับลูกะและพยักหน้าลงเบาๆ ดูเหมือนว่าเธอเองก็จะเริ่มง่วงขึ้นมาแล้วเหมือนกัน

หญิงสาวผมสีชมพู : อืม . . . เอาเป็นว่าเรื่องที่ต้องคุยกับเธอและน้องสาวคนนั้นของเธอไว้คุยพรุ่งนี้ก็ได้นะ ตอนนี้เราจะเริ่มคุยเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับพวกเธอก่อน ไว้พรุ่งนี้เราจะเล่าเนื้อหาที่คุยในวันนี้ให้คร่าวๆก็แล้วกันนะ

ลูกะเข็นรถรูมเมทเธอกลับไปที่ห้องนอน และค่อยๆอุ้มขึ้นไปนอนบนเตียงพร้อมกับห่มผ้าให้

ลูกะ : ฝันดีนะ เจอกันตอนเช้าจ้ะ

เป็นคำพูดสุดท้ายก่อนที่เธอจะเดินไปปิดไฟและออกจากห้องไป ลูกะใช้เวลาไม่นานนักก็กลับมาหาแขกของเธอ พร้อมกับเซตโต คันนะ และ กินโซ เช่นเดิม

ลูกะ : งั้นเรามาเริ่มกันเลยดีกว่า

เธอวางกินโซไว้บนโต๊ะเพื่อให้ทุกคนได้เห็นมัน

เอเซีย : " มีดเล่มนี้มัน...  มันเกี่ยวอะไรกับเหตุการ์ณครั้งนี้รึครับ " - ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย -

คังโดริ มิทสึ : กินโซ . . .

ดูเหมือนว่าด้านของอาเธน่าเองจะเงียบกริบและไม่พุดเอ่ยอะไรขึ้นมาเลย

ลูกะมองอาเธน่าอยู่ซักพักนึง ก่อนจะหันไปหาคังโดริทันที

ลูกะ : มันเกี่ยวมากเลยหละเอเซีย และรู้สึกว่าจะมีคนรู้เกี่ยวกับเจ้านี่อีกแล้ว ใช่ไหมคุณคังโดริ ..... เพราะว่าชั้นได้มาจากชายคนนึงโดยที่เค้าบอกว่าให้สังหารผู้ชายผมฟ้า ก่อนที่จะไปถึงสะพานแห่งแสงอะไรซักอย่าง และรู้สึกว่าชายผมฟ้าก็คงเป็นนายนั่นแหละเอเซีย ..... ว่าแต่อีกคนชื่ออะไรยังไม่ได้ถามเลยเพราะรู้สึกจะเข้ามามีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องพวกนี้เหมือนกันนะนายหนะ

เธอหันไปหาหนุ่มผมสีเงินอีกคนที่ยังไม่ทราบชื่อ

ฮาเซโอะ : ผมชื่อฮาเซโอะน่ะครับ แต่ผมคิดว่าผมคงไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องมีดนี้หรอก แต่เป็นเรื่องของเด็กผู้หญิงที่นั่งรถเข็นคนเมื่อกี้น่ะฮะ - ชายหนุ่มอธิบายขึ้นต่อลูกะ -

คังโดริ มิทสึ : กินโซ ( คนแต่งคิดชื่อเท่ๆแบบนี้ออกมากได้จากคำว่า กิน + Soul ><" ) มันเป็นกริชของยมทูติที่เอาไว้สังหารเหล่าผู้ที่เดินบนเส้นทางแห่งแสงสว่างน่ะ ผู้ที่โดนมีดเล่มนี้เข้าไปจะถูกทำลายพลังทั้งหมดลงทันที . . . รวมไปทั้งพลังที่หลับไหลในตัวของเอเซียด้วย - หญิงสาวทำหน้าครุ่นคิดซักครู่หนึ่ง - ดูเหมือนอีกฝ่ายก็จะเริ่มเคลื่อนไหวแล้วสินะ . . .

ฮาเซโอะ : เอ่อ . . . ถ้าเป็นสะพานแห่งแสงผมขอตามไปด้วยคนได้รึเปล่าครับ ? เนื่องจากผมก็ไม่รู้ตำแหน่งที่แน่นอนของสถานที่นั้นเหมือนกัน แต่ผมคาดว่าพวกเราน่าจะได้เจอคนที่ทำให้มายูมิกลายเป็นแบบนั้นไปนะครับ - ชายหนุ่มยิงข้อเสนอขึ้นมา -

ลูกะ : คังโดริ รู้สินะว่ามีดนี้เป็นของใคร และก็ฮาเซโอะก็รู้คนที่ทำให้มายูมิเป็นแบบนี้ เอางี้ พรุ่งนี้เราเริ่มออกเดินทางพร้อมกันเลยจะดีไหม ใครขัดข้องอะไรหรือปล่าว ? แต่สำหรับมายูมิแล้วชั้นคงจะไม่พาไปนะ เพราะว่าร่างกายของเธออ่อนแอมาก ชั้นกลัวว่าเธอจะเป็นอะไรไปก่อน .....

เธอนั่งก้มหน้าอยู่กับโต๊ะ เพราะไม่รู้ว่าการเดินทางครั้งนี้จะจบเมื่อไหร่ และ มายูมิจะเป็นอะไรไหมเมื่อตอนที่เธอไม่อยู่

ขณะเดียวกันชายหนุ่มผมฟ้าก็ได้เอ่ยถามลูกะขึ้นด้วยความสงสัย

เอเซีย : " แล้ว... ทําไมคุณลูกะถึงต้องทําตามที่เขาบอกด้วยล่ะครับ "

ลูกะ : ขอเสนอที่น่าสนใจไงหละ ..........

เธอไม่ยอมบอกความจริง ได้แต่พูดอ้อมๆไป

ลูกะ : ตกลงพรุ่งนี้จะไปกันทั้งหมดเลยไหม หรือว่าใครไม่อยากไป ?

ฮาเซโอะ : ทุกคนต่างมีเป้าหมายที่นั่น ผมว่าคงจะไม่มีใครไม่ไปล่ะมั้งครับ . . .

คังโดริ มิทสึ : คุณลูกะยังมีอีกเรื่องนึงน่ะ คือว่าเราต้องการความช่วยเหลือจากมายูมิจังด้วยน่ะสิ . . . - หญิงสาวเอ่ยขึ้นเบาๆเหมือนไม่อยากจะให้ใครได้ยินซักเท่าไรนัก -

ลูกะ : ทำไมต้องให้มายูมิไปลำบากด้วยหละ .....

สายตาอันเย็นชา และ จิตสังหารของลูกะจ้องไปที่คังโดริทันที ที่เธอพูดแบบนั้น

คังโดริ มิทสึ : ชั้นเองก็ไม่อยากให้มายูมิออกไปเสี่ยงอันตรายด้วยหรอกนะ . . .  แต่ว่ามายูมิมีพลังที่จะใช้เปิดประตูแห่งแสงหลับไหลอยู่ในตัวของเธอ . . . เราจะเลือกทางอื่นก็ได้โดยต้องไปขอความช่วยเหลือจากทูติทั้งสามธาตุของโลกฝั่งนี้แต่ว่าตอนนี้ทูติแห่งธาตุคงเคลื่อนไหวกันหมดแล้ว คงเป็นไปได้ยากที่จะหาตัวพบน่ะ . . . - หญิงสาวเอ่ยโดยอ้างอิงเหตุผลขึ้นมา ความจริงแล้วเธอเองก็ไม่อยากจะให้เด็กตัวเล็กๆมาเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย -

Player Reaction : จะเต็มแล้วขึ้นใหม่เลยจ้า

melontaro

ความเดิมตอนที่แล้ว

MelloN : melontaro


MelloN Item
MelloN Recovery skill
MelloN Passive skill
MelloN Active skill
Mellon Special ability
Room mate :


เมล่อนได้เข้ามาที่พักของโรงแรมและเช็คอิน ภายในห้องของโรงแีรมที่เงียบสงบ มีสามสาวนั่งอยู่บนเตียง ภายในห้องพักของโรงแรม

มีเตียงอยู่2ตัว เตียงด้านหนึ่งมีอลิสนั่งอยู่ และเตียงอีกด้านมีเมล่อนและอาสะจังนั่งอยู่ ( อาสะจังหลับ )

เมล่อนเริ่มพูดคุยกับ อลิส ภายในห้องนั้น เมล่อนถามขึ้นกับอลิสว่า เธอรู้มัย้ว่าถํ้าตรงป่านั้นมันคืออะไรเหรอ?

หญิงสาวนั่งเล่นหมอนในห้อง ดูเหมือนว่าอาสะจังจะยังนอนหลับอยู่โดยไม่ยอมตื่นขึ้นมาเลย

ชิงุเระ อาสะ : *ป๊อง ~ ตู้คาราโอเกะ  . . . - หญิงสาวละเมอออกมาเล้กน้อยและงืมงำๆหลับต่อไป -

อลิซ : เอ ? ชั้นเองก็ยังไม่เคยเข้าไปเลยน่ะ ชั้นก็เพิ่งจะหลงไปโผล่แถวนั้นเหมือนกัน . . . . - หญิงสาวทำท่าครุ่นคิด - หรือว่า . . . เธอจะพอรุ้เรื่องเหรอ เล่าให้ฟังหน่อยสิว่าหลังถ้ำนั้นเป็นยังไง ? - หญิงสาวถามด้วยสีหน้าที่สนใจ ดูเหมือนว่ามันจะเป็นคำถามที่เมล่อนไม่ค่อยอยากจะท้าวความถึงซักเท่าไรนัก -

หลังถํ้านั้นน่ะเหรอ เมล่อนพูดขึ้น เมล่อนเริ่มอธิบายเรื่องเกี่ยวกับในถํ้านั้น ภายในถํ้านั้นอะนะเป็นเหมือนรู้สึกว่าจะอยุ่ภายใต้นํ้าน่ะนะ

ส่วนบนนํ้าก็เป็นหมู่บ้านร้างแปลกๆ ที่เจอตั้งแต่ผู้ชายผมขาว ผู้หน้าตาที่คุ้นเคย หรือคฤหาส์ที่มีคริสตัลอยู่ด้านล่าง และ ชายที่มีผมสีขาวที่ตอนนี้หายไปไหนไม่รู้

หญิงสาวนั่งฟังอย่างสนใจ แต่เธอก็เอะใจขึ้นเมื่อได้ยินเมล่อนเอ่ยถึงชายหนุ่มผมสีขาวคนหนึ่ง

อลิซ : เอ๋ ? - เธอทำหน้าเป่อเหลอเล้กน้อยและถามขึ้นว่า - ไม่ได้มาด้วยกันหรอกเหรอ ? เขาอาจจะหลงทางแล้วก็ได้ล่ะมั้ง ?

เมล่อน ก็พูดขึ้นต่อหลังจากที่อลิสถาม ตอนแรกก็มาด้วยกันอยู่หรอก แต่ว่าหลังจากนั้นก็หายไปไหนไม่รู้

ว่าจะตามหาก็หาไม่เจอซะที เหมือนจะคลาดกันละมั้ง พอเริ่มหาไปเรื่อยๆ ก็มาเจอเธอที่ทางออกของถํ้าน่ะนะ

ดูเหมือนอาสะจังจะขี้เซาผิดปกติ ยันสองทุ่มแล้วเธอก็ยังไม่ยอมตื่นขึ้นมาเสียทีจนกระทั่งอลิซเองก็เริ่มง่วงแล้ว ดูเหมือนว่าที่ปลายผมที่งอนออกมาคล้ายหูกระต่ายของเธอจะกระดุกกระดิกได้ด้วย

อลิซ : ฮ้าววว ~ เริ่มง่วงแล้วล่ะสิ เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ค่อยออกไปล่ามอนสเตอร์แล้วกันนะวันนี้ชั้นพักก่อนล่ะ - ว่าแล้วเธอก็ไปนั่งที่โซฟาตัวนึงให้ห้องและนั่งกอดเข่างีบทันที -

เมื่อถึงครั้งตกดึก อาสะได้ลากเมล่อนมานั่งเป็นเพื่อนเนื่องจากเธอกลัวความมืดและไม่สามารถที่จะหลับตาลงได้เนื่องจากหลับมาทั้งวันแล้ว เธอพยายามปลุกเมล่อนให้ตื่นอยู่ตลอดเวลาเพื่อนั่งเป็นเพื่อนเธอยันเช้า

เมล่อนลุกขึ้นมาถาม งั้นไปเดินเล่นกันซักนิดมั้ยละ อาสะจัง เผื่ออาจจะหายง่วงได้ ( ถ่างตาคุย -*- )

ชิงุเระ อาสะ : มืดแบบนี้จะไปเดินที่ไหนเล่า ~ ก็ได้งะพาไปสิ - หญิงสาวยอมรับข้อเสนอและให้เใล่อนพาเธออกไปเดินเล่นยามวิกาลใกล้รุ่งสางทันที -

ทางด้านอลิซดูเหมือนเธอจะหลับท่าเดิมค้างนานมากเลยทีเดียว เหมือนกบัว่าเธอไม่ได้เคลื่อนที่เลยแม้แต่นิด หรือหายใจออกมาเลย

นั่นสินะ จะเดินที่ไหน งั้นก็คงแถวๆ สวนสาธรณะละกัน เมล่อนพูดขึ้นและจุงอาสะจังไปที่ม้านั่ง เ้มล่อนยืน

เครื่องดื่มที่มีความอุ่นๆหน่อยให้อาสะจังและพาไปนั่งที่ม้านั่งและ มองท้องฟ้าไป ที่ม้านั่งตรงข้ามได้มีคนนั่งอยู่ คนนั้นคือ ?

ที่ม้านั่งในสวนสาธารณะได้มี ฉ.18+ ของชายหนุ่มสองคนนั่งอยู่นั่นเองดูเหมือนพวกเขากำลังจะทำกิจพิเศษยามวิกาลในสวนสาธารณะข้างๆกับห้องน้ำชายทำให้ไม่สามารถเผยแพร่ออกมาอย่างเป็นทางการได้ อาสะจึงรีบลากเมล่อนไปยัสถานที่อื่นทันที เธอได้ลากพาเมล่อนไปเรื่อยๆจนถึงขอบฝั่งของเมือง ตรงนี้สามารถมองเห็นมหาสมุทรได้อย่างถนัดตาเลยทีเดียว แต่ด้วยเหตุผลที่เมืองอยู่ทางทิศตะวันตกจึงไม่สามารถมองเห็นอรุณสางได้อย่างโรแมนติกเท่าที่ควรนัก อาสะได้นั่งลงรับลมอันดามันอย่างร่าเริง

ชิงุเระ อาสะ : เฮ้อ ~ สงบเงียบดีจังเลยนะ แถมอากาศยังสดชื่นอีกด้วย เนอะเมล่อน ~♫ - หญิงสาวยิ้มออกมาและถามกับคู่หูของเธอที่อยู่กันสองคนริมหน้าผา -

เมล่อน มองไปยังสุดขอบทะเลที่ตัดกับท้องฟ้ายามคํ่าคืนที่ใกล้จะถึงรุ่งสาง หืม ~ นั่นสินะ สงบเงียบดีจริงๆ

เมล่อนเริ่มมีแรงขึ้นมาหน่อย ถึงจะไม่ได้นอน เห็นอะไรดีๆที่ริมหน้าผา แล้วงั้นเราก็กลับโรงแรมเลยมั้ย กลับไปตอนนี้ก็น่าจะ

เช้าๆละมั้ง อาหารก็คงสั่ง ที่โรงแรมกลับกันหรือยังละ ?

ชิงุเระ อาสะ : อื้ม ~♫ - เด็กสาวตอบกลับคู่หูของเธอก่อนที่จะเดินทางกลับโรงแรมกันโดยหลักเลี่ยงเส้นทางมรณะนั่น -

ณ ที่ห้องของเมล่อนดูเหมือนว่าอลิซได้สั่งอาหารขึ้นมาก่อนเสียแล้ว ดูเหมือนว่ากองอาหารจะเยอะล้นโต๊ะเลยทีเดียว และเธอก็ได้ใช้เงินของเมล่อนจ่ายซะด้วย

อลิซ : อ๊ะ !! กลับกันมาพดีเลย ~ รีบกินกันให้เสร็จแล้วก็ออกไปหาอะไรล่ากันหน่อยดีกว่าชั้นเบื่อจะแย่อยู่แล้วล่ะ ~ - เธอพูดขึ้นพร้อมกับนั่งลงที่โต๊ะอาหาร -

Gold : - 50 ค่าอาหารเช้า ~

อืมนั่นสินะ เมล่อนนั่งลงที่โต๊ะและเริ่มกินข้าวไปด้วย และเริ่มเปิดประเด็นขึ้น แล้วพวกเราจะไปล่าตัวอะไรกันงั้นเหรอ

ถ้าแถวๆรอบเมืองก็คงมี พวก แมงมุม หรือ ด้วงอะนะ ถ้าไปสู้กันจนอัพซักเลเวล คงจะเดินทางได้ง่ายขึ้นละน่อ

อลิซ : แน่นอนล่ะ ยิ่งเก่งขึ้นอะไรๆก็จะยิ่งสะดวกมาขึ้น - เธอหยิบแครอทและผักต่างๆในถาดอาหารแต่ล่ะใบมารวมกันไว้ที่จานของเธอและแทะเล็มกินทีล่ะนิดๆ -

ชิงุเระ อาสะ : แล้วตู้คาราโอเกะชั้นล่ะ เมล่อน ~ - หญิงสาวเอ่ยลากเสียงอ้อนขึ้นพร้อมกับทำตาใสแป๋วมาที่คู่หูของเธอ -

เมล่อนพูดขึ้นกับอาสะจัง จะได้ตู้คาราโอเกะ ก็ต้องเก่งขึ้นเยอะๆแล้วหาเงินมาซื้อไงละ ตัดฉากไปหลังจากฉากอาหารบนโต๊ะ

ในป่ารอบเมือง เมล่อนพูดขึ้นงั้นก็ลุยกันเถอะตรงนั้นมีฝูงด้วงอยู่ซัก 5 ตัวละมั้ง เมล่อนพุ่งเข้าไปและ ละเลงสว่านใส่เหล่าม่วงสีนํ้าตาลตรงนั้น

ดูเหมือนว่าสว่านของเธอจะเข้าเป้าง่ายกว่าปกติมาก ไม่ใช่แค่เสียงเพลงซัพพอทของอาสะจังเท่านั้นดูเหมือนว่าจะเป็นความสามารถพิเศษของอลิซเองเสียด้วย เส้นด้ายมายาได้รัดตัวของฝูงแมลงไว้อย่างเหนี่ยวแน่นและบางใส ดูเหมือนว่ามันจะไม่หลุดออกไปง่ายๆเสียด้วย ทำให้เมล่อนสามารถหลับตาจิ้มแมงมุมได้โดยไม่ต้องออกแรงใดๆเลย

Gain : exp 250 : Gold 10 : ไม่ได้รับไอเท็มเนื่องจากละลายหายไปกับสายมรณะของอลิซ // รวมกับแมงมุมป่าที่เจอเท็นโด : Up 1 Level : 3 Status point left

อลิซ : ง่ายจังเลยนะ . . . . - เธอเอ่ยขึ้นมาเบาๆก่อนที่จะลดมือลงด้วยท่าทางเสียอารมณ์ เล็กน้อย -

ชิงุเระ อาสะ : ง๊า ~ 10 เหรียญเองงะ หยอดตู้เพลงทีเดียวก้ะหมดแล้ว - เด็กสาวบ่นเล็กๆก่อนที่จะเก็บเหรียญลงกระเป๋าสะตาง -

ขณะเดียวกันเมล่อนก็สัมผัสถึงบางอย่างจากป่าด้านข้างได้ ดูเหมือนมันจะเป็นการต่อสู้ที่รุนแรงทีเดียว

เมล่อนพูดกับอลิส พลังของเธอนี่สุดยอดเลยแหะ เหมือนจะทําให้โจมตีเข้าเป้าทันทีก็ยังได้เลยนะเนี่ย ว่าแต่รู้สึก

ถึงพลังที่เผยแพร่ให้ถึง บรรยากาศ มาคุเลยแหะ ไปดูกันเถอะ เมล่อน อลิส อาสะ ได้พุ่งตรงเข้าไปที่ป่าได้พบกับ . . .

เบื้องหน้าของเมล่อนได้พบกับกองเลือดที่นองเต็มพื้นหญ้าไปหมดทั่วบริเวณและมีเด็กสาวคนหนึ่งกำลังเคลื่อนไหวเล็กน้อยอยู่ที่กลางสนามก่อนที่เธอจะนิ่งไป . . . . ป่าโดยรอบบริเวณถูกทำลายและกระจัดกระจายไปทั่วบ่งบอกถึงการต่อสู้ที่ดุเดือดที่เพิ่งจบลงไปไม่นาน ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะปลอดภัยขึ้นมากแล้ว

เมล่อนพูดขึ้น สภาพป่าอะไรละเนี่ย อย่างกับสนามรบ มีแต่เลือดทั้งนั้นเลยแหะ ว่าแต่เงาผู้หญิง

ที่กลางสนามนั่นมันใคร เมล่อนพุ่งตรงเข้าไปก็ได้พบกับ . . .

กับรอยที่ดูเหมือนมีคนเคยต่อสู้กันอยู่ระแวกนั้น ดูเหมือนว่าเมล่อนจะมาช้าไปซักหน่อยจึงไม่เจออะไรนอกจากร่องรอยการต่อสู้ของเก่าที่เกิดขึ้น

ชิงุเระ อาสะ : เมล่อน . . . . นี่มันป่าข้างเมือง Deidon hold เหรอ ? ไม่เหมือนเมืองของพวกเราเลยนะ . . . . - หญิงสาวยิ้มฝืดๆออกมาก่อนที่จะดึงแขนเมล่อนไว้แน่น -

อลิซ : ในเมืองคงจะมีคนที่เราตรวจสอบเรื่องทีเ่กิดขึ้นได้นะ ? ถ้าพวกเธออยากรู้ล่ะก็ . . . - หญิงสาวเอ่ยถามแบบเป็นนัย -

ทุกๆเมืองก็น่าจะมีคนที่รู้จักเมืองที่อยู่นั้นดีๆละน่ะ แต่ว่ารอยเลือดนี่มันก็แปร่งๆแหะ เหมือนอย่างกับเข่นฆ่ามากกว่าการต่อสู้

เพราะเลือดนองซะเต็มสนามหญ้า ทันใดนั้นได้มีฝูงด้วงพุ่งเข้ามาหลาย 10 ตัว เมล่อนถามขึ้นกับอลิซ

เธอทําให้มันอยู่ในแนววิถีเดียวกันได้มั้ย เจ้าพวกด้วงนี่น่ะ ฉันว่าจะเอาสว่านติดกับโซ่ที่ห้อยขวดเหล้าของฉัน

แล้วขว้างทะลวงทั้งหมดพร้อมกันน่ะ

หญิงสาวยิ้มขึ้นเล็กน้อยด้วยใบหน้าที่เปลี่ยนไป แต่เป็นแค่ชั่วครู่เดียวเท่านั้นก่อนที่ใบหน้าเธอจะกลับมาไร้เดียงสาเหมือนเดิม

อลิซ : ได้สิไม่ยากนักหรอก - หญิงสาวใช้ด้ายมายาเจาะทะลวงช่วงลำตัวของด้วงปีกแข็งทั้งหมดและลากพวกมันมาอัดเป็นแนวเดียวกันทันที -

ชิงุเระ อาสะ : ชั้นคงจะไม่ต้องออกแรงแล้วล่ะมั้งแบบนี้น่ะ - หญิงสาวพูดขึ้นก่อนทีี่่จะหัวเราะออกมาดังๆและยืนมองพวกเมล่อนต่อสู้ -

เมล่อนขว้างสว่านเข้าทะลวงที่ด้วงตัวแรกแล้วพุ่งตรงเพื่อใช้สว่านในการทะลวงแมลงด้วงปีกแข็งลงไป . . .

ดูเหมือนว่าหลังจากที่มีอลิซมาอยู่ในปาร์ตี้แล้วช่องโหว่ของผู้ใช้เวทย์มนต์ของทีมเมล่อนจะถูกปิดลงทันที ขณะนี้ดูเหมือนฝูงด้วนข้างหน้าจะเป็นเหมือนแค่เศษแมลงไร้น้ำยาเท่านั้น

1 Lv up อีก 142 เลเวลจะอั้พ // Gold 10 + 20 = 30 g // Statuse point : 6 left - รอการอั้พเดท -
Gain : Insect horn *10 , Insect body *10

อลิซ : เฮ้อ ~ วันนี้น่าเบื่อจังเลย กลับเถอะ - หญิงสาวถอนหายใจออกมาเบาๆและรอเมล่อนตัดสินใจเมล่อน -

ฮื่อเมล่อนตอบรับปากของอลิส ว่าแต่ที่เมืองนี่มันน่าจะมีเบาะแสให้เราน่าไปค้นหาน่ะอย่างดันเจี้ยนเงี้ย

อลิสเธอคิดว่ามีที่ไปแล้วจะทําไรให้เจ๋งๆไปเลยมั้ยล่ะ เมล่อนเอ่ยถามอลิสเกี่ยวกับข้อคิดเห็น

อลิซ : อืม . . . . ชั้นก็มีอยู่หลายที่นะ - หญิงสาวหมุนตัวออกมาด้านหน้าของเมล่อน - ไว้กลับไปชั้นจะบอกสถานที่น่าสนใจให้หลายๆที่แล้วกันนะ - หญิงสาวยิ้มขึ้นเล็กน้อยก่อนที่จะเดินออกตัวนำไปยังที่พักในเมือง -

อืม มีอยู่หลายที่เลยเหรอเนี่ย เมล่อนถามกับอลิสขึ้นว่า เหมือนเธอจะรู้เรื่องเกี่ยวกับเมืองนี้ดีแหะอยุ่แถวๆนี้มานานแล้วเหรอ?

อลิซ : โลกนี้ต่างหากล่ะ - หญิงสาวเอ่ยขึ้นอย่างเป็นนัยและเดินนำเข้าห้องพักไปทันที -

ชิงุเระ อาสะ : เมล่อน ~ เดี๋ยวชั้นจะเอาของจากแมลงไปขายน้า ~ - หญิงสาวเอ่ยขึ้นพร้อมกับวิ่งลงไปด้านล่างทันทีโดยปล่อยให้เมล่อนอยู่เฝ้าห้องกับอลิซสองคน -

อลิซ : ชั้นอยุ่เฝ้า้ห้องก็ได้นะ ถ้าเธอมีอะไรจะไปทำน่ะ - หญิงสาวยิ้มให้และนั่งกอดเข่าบนโซฟาเช่นเคย -

เมล่อน ไม่เป็นไรหรอกเฝ้าห้องอยู่เนี่ยละ ว่าแต่ เธอนี่เหมือนคนแปลกๆยังไงก็ไม่รู้แหะ รู้จักเกี่ยวกับโลกนี้ดี

แสดงว่ามันยังมีโลกอื่นอีกสินะ ?

หญิงสาวยิ้มเล็กๆและไม่เอ่ยตอบอะไรเมล่อน เธอนั่งกอดเข่าอยู่นิ่งๆและพูดขึ้นว่า

อลิซ : เดี๋ยวเธอก็จะรู้เองนั่นล่ะ - หญิงสาวเอ่ยแบบเป็นนัยและนั่งกอดเข่าเงียบไบนโซฟาเช่นเคย - อ้อ !! จริงด้วย ชั้นรู้แล้วล่ะว่าชั้นจะไปที่ไหน ถ้าพวกเธอมีเป้าหมายเราคงจะแยกกันพรุ่งนี้ล่ะนะ

เมล่อนพูดขึ้นอืม ~ ก็คงยังไม่มีเป้าหมายอะไรละน่ะ ก็คงเดินทาง ตามไปด้วยละมั้งเพราะไงก็ไม่ค่อยมีไรทําอยู่แล้ว

ถ้าผจญภัยก็คงต้องไปเรื่อยๆนั่นละ ไม่อยู่เป็นหลักเป็นแหล่ง คงก็ต้องตามเธอนั่นละอลิส

อลิซ : อื้ม ~ งั้นก็ได้พรุ่งนี้ชั้นจะเป็นคนนำทางให้แล้วกันนะ - หญิงสาวยิ้มรับพร้อมกับเปิดทีวีดูฆ่าเวลาขณะที่อาสะจังได้ออกไปขายของข้างนอก -

Player Reaction : จะเต็มแล้วขึ้นใหม่เลยจ้า