|
แก้ไขล่าสุด Eureka_GL_World เมื่อ 5-5-2010 22:25
ต่อจากด้านบน : LINK
ใช้เปลี่ยนทิศทาง 1 , กระแสลมรบกวนให้ชะงัก 1 , กระแสลมโจมตีทิ่มแทง 1 , กระสุนวงจักร ( ลมระเบิด ) 1 , กระแสลมพันธนาการ 1 , เบี่ยงเบนกระแสลมป้องกันคังโดริ 1
= 6 / 2 = 4 ขีดย่อยที่ใช้ไป
AS : [ l - - - - l - - - - l - - - - l - - - - ]
การต่อสู้ที่ดุเดือดเริ่มขึ้นในร้านคาเฟ่เล็กๆระหว่างสายลมได้เริ่มต้นขึ้น สายลมเย็นภายในร้านไม่ได้ช่วยให้บรรยากาศเบาบางลงเลย ชายปริศนาเป็นฝ่ายรุกก่อนโดยไม่เอ่ยปากใดๆหลังจากเริ่มการต่อสู้ซึ่งในสถานที่เล็กๆที่ยากต่อการเคลื่อนไหวและเอเซียเองยังต้องปกป้องผู้หญิงคนนึงด้วย ใบมีดที่พุ่งเข้ามาหาเอเซียทุกขณะแต่เขาก็ยังพะวงถึงหญิงสาวผู้อ่อนแอคนนั้นอยู่ แม้ว่าเอเซียจะตะโกนใหญิงสาวหนีไปแต่เธอก็ไม่สามารถทำได้ เพราะว่าตอนนี้ขาของเธอไม่สามารถก้าวต่อไปได้นั่นเองและเธอก็รู้สึกเป็นห่วงเอเซียที่จะต้องมารับหน้าต่อสู้กับชายหนุ่มแปลกหน้าคนนั้นเธอจึงไม่สามารถวิ่งหนีออกจากการต่อสู้ได้ ทันใดนั้นฝ่ามือประจุลมระเบิดของเอเซียก็ซัดเข้าที่กลางตัวของชายหนุ่มปริศนาอย่างเต็มแรง และเขาก็ได้พุ่งกลับไปที่คังโดริเพื่อป้องกันแรงกระแทกจากแรงระเบิดทันที ชายหนุ่มปริศนาคนนั้นจะหนีไปรึยังนะ ? เขาจะได้รับผลจากการโจมตีเมื่อกี้นี่ซักเท่าไรกันเชียวไม่นานนักหลังจากแรงดันอากาศได้ลดลง คังโดริที่อยู่ในอ้อมแขนของเอเซียรู้สึกปลอดภัยและอบอุ่นเธอคิดว่าเวลานี้มันช่างยาวนาวเสียเหลือเกิน แต่ . . . ทันใดนั้นชายหนุ่มปริศนาก็เดินออกมาจากผ้าม่านในคาเฟ่แห่งนั้น ดูเหมือนพลังลมระเบิดจะส่งผลต่อเขาบ้างไม่มากก็น้อย
ชายหนุ่มปริศนา : หึหึ !! เจ้าหนุ่ม เจ้าคงจะเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านลมจริงๆสินะ ถึงแม้ตอนนี้เราจะยังตัดสินกันไม่ได้เนื่องจากข้ามีภารกิจที่จะต้องไปทำต่อ แต่ทว่าคราวหน้าถ้าเราเจอกันอีกข้าจะไม่ออมมือให้เจ้าอีกหรอกนะ จนกว่าจะถึงวันนั้น . . . . . . วันที่แกรนด์ฟอล(พื้นผิวท้องฟ้า)ตกลงมา เราคงจะได้เจอกันอีก
หลังจากเอ่ยเสร็จชายหนุ่มปริศนาก็ใช้กระแสลมห่อหุ้มตัวและหายไปในพริบตา ทิ้งความกลัวและความระแวงให้คู่หนุ่มสาวในร้านน้ำชาเล็กแห่้งนั้น พร้อมทั้งแก้ปัญหาต่างๆที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้กันเองทั้งหมด คังโดริกระวนกระวายใจ รีบเอ่ยปากถามเอเซียทันทีหลังจากที่ชายหนุ่มปริศนาคนนั้นหายไป
คังโดริ มิทสึ : คุณเอเซีย เราจะทำยังไงกันดีล่ะค่ะ ? ทั้งเรื่องร้านนี้ ทั้งเรื่องเจ้าของร้าน ไหนจะคนแปลกหน้าคนนั้นอีก
บอกตามตรง ผมก็ไม่รู้เหมื่อนกันว่าจะทํายังไงต่อไปดี ทั้งเรื่องร้านนี้ เจ้าของร้าน แล้วก็... ชายสวมหน้ากากนั้นด้วย
แต่ถ้าจะให้พูดถึงความรู้สึกตอนนี้ มันโล่งอกสุด ๆ ไปเลย ถ้าหากการต่อสู้ยืดเยื้อต่อไปล่ะก็... ผมก็ไม่รู้ว่าจะสู้ได้หรือเปล่า และ คังโดริจัง จะเป็นยังไงต่อไป...
พอผ่านจุดนั้นมาได้ก็โล่งอกสุด ๆ
ผมเริ่มหันซ้ายหันขวาดูสภาพพื้นที่ ศพที่คาคว่าเป็นเจ้าของร้านนํ้าชา และ ร้านนํ้าชาที่พังทลายไปเพราะลมระเบิด
" คงต้องไปแจ้งความไว้ก่อนล่ะนะ ไปกันเถอะ "
ผมและคุณ คังโดริ ได้ไปแจ้งความไว้กับตํารวจ ระหว่างที่ตํารวจกําัลังถามถึงลักษณะคนร้าย และที่มาที่ไปของเรื่องราว ผมก็ได้แต่เงียบให้คุณ คังโดริ ตอบ
ผมสับสนหนักยิ่งขึ้นไปกว่าเดิม ทั้ง ๆ ที่เพิ่งมาเมืองนี้ได้เพียงไม่นานเท่านั้น ก็เกิดเรื่องแบบนี้เข้าซะแล้ว แต่สิ่งนึงที่ทําให้ผมคิดหนักเข้าไปอีกก็คือ สิ่งที่ชายสวมหน้ากากคนนั้นพูดเอาไว้ก่อนจะหายไป
วันที่แกรนด์ฟอล(พื้นผิวท้องฟ้า)ตกลงมา อย่างงั้นเหรอ... มันคืออะไรกัน... แล้วถ้ามีจริง ๆ เมื่อไหร่ล่ะ... คําถามมากมายไหลเข้ามาในหัวไม่หยุด
แต่สิ่งที่มาหยุดความคิดของผมนั้น ก็คือคําพูดของตํารวจที่ทําการไต่สวนพวกเราอยู่ ผมจําไม่ได้ว่าเขาพูดว่าอะไร แต่พวกเราก็เดินออกไปข้างนอก
ผมพยายามจะหยุดคิดเรื่องนั้นเอาไว้ก่อน แล้วคิดถึงเรื่องในปัจจุบันดีกว่า ใช่แล้ว ผมยังไม่มีบ้านพักอาศัยในเมืองนี้เลย
" เอ่อ... คุณคังโดริ คือ ผมขอโทษนะครับ ผมขอแยกตัวไปก่อนนะครับ "
คุณคังโดริ ทําหน้าตกใจเล็กน้อย ก็แหงอยู่แล้วเพิ่งจะเกิดเรื่องบ้า ๆ นั้นไป และอยู่ ๆ คนที่อยู่ร่วมเหตุการ์ณเดียวกับเธอมาบอกลา คงต้องตกใจอยู่แล้วล่ะมั้ง ( ? )
" ผมว่า ผมจะไปหาที่พักสักหน่อย วันนี้ทั้งวันมีแต่เรื่องจนไม่มีเวลาไปหาที่พักเลย ขอโทษด้วยนะครับ "
ขณะที่ชายหนุ่มกำลังจะวิ่งไปคังโดริได้รีบคว้ามือชายหนุ่มไว้ แต่แล้วเธอก็ปล่อยมือของชายหนุ่มออกด้วยความเขินอาย เธอรู้ว่ามันเป็นการเสียมารยาทแต่เธอก็เผลอตัวทำไปซะแล้ว
คังโดริ มิทสึ : ข . . ขอโทษค่ะ . . .
เธอทั้งรู้สึกเสียใจลึกๆแล้วก็แปลกใจที่เอเซียไม่ได้ออกอาการตื่นตกใจกับเหตุการณ์ทีเ่กิดขึ้นแลเยแถมยังจะไปหาที่พักได้สบายใจเฉิบอีก แต่เธอก็มีความหวังเล็กๆที่จะได้เจอกับเขาอีก
คังโดริ มิทสึ : ค่ะ คุณเอเซีย ไว้พบกันคราวหน้าแล้วกันนะค่ะชั้นเองก็คงจะต้องกลับไปรอ Room mate ที่จะย้ายเข้ามาวันนี้เหมือนกันป่านนี้เขาคงอาจจะมารอที่บ้านแล้วก็ได้
หลังจากกล่าวเสร็จคังโดริก็ได้จากลาและเอเซียเองก็ได้แยกทางออกไปเพื่อไปยังที่พักผ่อนของตัวเอง
ระหว่างที่ผมกําลังเดินไปตามเส้นทางที่แผ่นกระดาษบอก ผมมองไปรอบ ๆ ตัวอีกครั้ง ถึงได้รู้สึกว่า ถ้าหากไม่เกิดเรื่องแบบนั้นเข้า ผมคงคิดว่าที่นี้มันสงบสุขสุด ๆ ไปเลย
แต่เมื่อมาคิดดูแล้วที่นี้คงมีแต่คนที่มีความสามารถพิเศษชั้นสูง มารวมตัวกัน ก็สยองแล้ว
" เดินตรงไปเรื่อย ๆ เลยสินะ "
ผมมองไปที่กระดาษแล้วบ่นพรึบพรับ แต่อันที่เป็นตัวผม แค่ทางตรงธรรมดาก็ทําให้มันยุ่งยากได้...
อ๊ะ เด็กคนนั้น รู้สึกลูกโป่งของเธอจะติดต้นไม้อยู่ล่ะมั้ง ต้องทําอะไรสักอย่างแล้ว
" นิเธอ เดี๋ยวพี่จะขึ้นไปเอาลงมาให้เอง "
อ๊ะ คุณยายคนนั้นกําลังแบกของอยู่ ท่าทางจะหนักมากเลยนะ
" คุณยายครับ ผมช่วยเองครับ "
... แล้วจะถึงไหมล่ะนิ... ถึงจะบ่นกับตัวเองมากมายขนาดไหน ผมก็ติดที่จะเดินเข้าไปช่วยเหลือผู้คนก่อนตัวเองเสมอ
แต่ในที่สุดก็ถึงจนได้สินะ ดูเหมื่อนจะเป็นตึกแถว คล้ายหอพักทั่วไปนะ ผมจึงเดินขึ้นไป ผมรู้สึกโล่งอกที่มาถึงสักที
ห้องนี้สินะ... กดกริ่งก่อนล่ะกัน
" สวัสดีคร้าบ มีใครอยู่ไหมคร้าบ รู้สึกว่าผมจะต้องมาอยู่ที่นี้น่ะคร้าบ "
จะเป็นคนแบบไหนกันนะ... รูมเมทของผม...
เอเซียได้สร้างวีรกรรมความดีไว้ตลอดทางเดินเลยทีเดียวความดีของเขาน่าจะช่วยบั่นทอนความโชคร้ายของเขาให้เป็นดีได้ ( ล่ะมั้ง ) หลังจากที่เอเซียยืนรออยู่หน้าห้องซักพักคังโดริก็ได้เดินมาหยุดตรงหน้าห้องที่เขายืนอยู่ เธอรู้สึกแปลกใจนิดๆ และคิดอะไรแผลงๆหน่อยๆ
คังโดริ มิทสึ : อุ๊ย !! คุณเอเซีย . . . มาทำอะไรแถวนี้เหรอค่ะ ? เมื่อกี้คุณบอกว่าจะต้องไปหาที่พักไม่ใช่เหรอ ? หรือว่า . . . .
หญิงสาวกำลังจะเอ่ยอะไรซักอย่างเธอก้มหน้าก้มตาพยายามหลบสายตาจากพ่อบ้านหนุ่ม
" อ๊ะ คุณคังโดริ บังเอิญจังนะครับ "
ผมยิ้มให้เธอพร้อมเอามือซ้ายจับหัวตัวเอง แต่ เอ๊ จริงสิ คุณคังโดริเป็นคนในเมืองนี้ ที่จริงหากเอากระดาษนี้ให้คุณคังโดริ ดูแต่แรกก็คงได้ตําแหน่งที่แน่นอนไปแล้ว !
ทําไมตูถึงได้ฉลาดเป็นกรดอย่างงี้ !!
" เอ่อ... คือไอกระดาษใบนี้มันบอกทางผม มาทางนี้น่ะครับ ผมคิดว่าห้องพักของผมน่าจะอยู่แถว ๆ นี้ ล่ะมั้ง "
ผมยื่นกระดาษบอกทางแผ่นเล็ก ๆ ให้เธอดู
หญิงสาวได้หยิบกระดาษแผนที่เล็กๆของชายหนุ่มขึ้นมาดู เธออมยิ้มและค่อยๆหันมาทางเอเซีย
คังโดริ มิทสึ : ยินดีต้อนรับสู่บ้านพักค่ะคุณเอเซีย ^^ ชั้น คังโดริ มิทสึ เป็นรูมเมทคนใหม่ของคุณเอง จากวันนี้ไปฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ คุณเอเซีย
หลังจากแนะนำเสร็จคังโดริก็หันไปยิ้มกระหยิ่ม ยื่นกุญแจบ้านพักให้กับเอเซีย
คังโดริ มิทสึ : ห้องนอนของคุณอยู่ชั้นบนด้านขวามือนะค่ะ คุณเอเซียจะลองเดินดูบ้านก่อนก็ได้นะค่ะ ~
คังโดริยิ้ม รู้สึกว่าเธอจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษหลังจากที่เอเซียได้มาเป็นรูมเมทคนใหม่ของเธอในวันนี้
Event - Intro [ Clear ]
- หาห้องพักของตัวเอง , ทำความรู้จักกับ Room mate และ ขอกุญแจห้องมาให้ได้
REWARD : กุญแจห้องพัก * 1 - ได้รับแล้ว -
Stater KIT * 1 Pack ( apple gel * 3 , orange gel * 3 ) - ได้รับแล้ว -
" เอ๋ "
อะไรน่ะ บังเอิญอีกแล้วเหรอ ? ไม่ใช่สิ นั้นไม่ใช่ปัญหาซะหน่อย !
ไหงรูมเมทของผม ถึงเป็นคุณ คังโดริล่ะ ไม่สิ ทําไมถึงเป็นผู้หญิงต่างหาก ! ใครมันกําหนดให้ผู้ชายมาอยู่ร่วมห้องกับผู้หญิงฟระ ! หวังว่าคนอื่น ๆ ที่ถูกไอกระดาษนี้นําทางมา
คงไม่มีรูมเมทเป็นเพศตรงข้ามหรอกนะ !! ด้วยความที่ว่าผมกําัลงสับสนอยู่ พอผมรู้สึกตัวอีกทีก็มาอยู่ในห้องซะแล้ว
" อ่าว ผมเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ "
เกิดอะไรขึ้นสายลมมันพัดพาตัวผมให้เข้ามาหรือยังไง ไม่ ๆ ๆ ไ ม่มีทางแน่ ๆ ที่สําคัญ... นี้มันห้องที่สีหวานน่าดูเลย ไม่จริงน่า ผู้ชายแมน 100 % ( ? )
อย่างผม ต้องมาพักที่นี้ไปแบบไม่มีกําหนดหรือนิ สีชมพู สีเขียว ตุ๊กตา ได้ใจจริง ๆ อ๊าก แล้วไหงคุณ คังโดริ ถึงยิ้มระริ่นอย่างงั้นล่ะคร้าบ
เพิ่้งผ่านเหตุการ์ณรุนแรงระดับ 5 มาไม่ใช่หรือยังไง ทําไมถึงยังยิ้มอยู่ได้ล่ะเนี้ย ยังไงก็เถอะ
" ผม เอเซีย ครับ ฝากตัวด้วยนะครับ ตั้งแต่วันนี้ผมจะทําหน้าที่ในฐานะ รูมเมทให้ดีที่สุด "
เมื่อเด็กหนุ่มได้ทำหน้าตกใจและทำการแนะนำตัวแล้ว หญิงสาวก็ได้เดินไปนั่งที่โต๊ะในห้องนั่งเล่นเธอหยิบแมกกาซีนอะไรบางอย่างขึ้นมาดู รู้สึกเหมือนเธอจะผ่อนคลายจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้อย่างเร็วไวเมื่อชายหนุ่มย้ายมาเป็นรูมเมทของเธอ
คังโดริ มิทสึ : อืม . . . . ที่นี่ก็ปิดไปแล้วแฮะ แย่จังเลยน้า
เธอเปิดดูแม๊กกาซีนที่น่าจะเกี่ยวกับ Part Time ของที่ต่างๆในเมืองนี้
" คุณ คังโดริ ชอบทํางานพิเศษเหรอครับ ผมขอดูด้วยคนสิครับ "
เห... คุณ คังโดริ ชอบทํางานพิเศษหรือนิ เป็นแบบนี้คงพอคุยกันได้ล่ะนะ ( มั้ง )
เอ๋... อะไรล่ะนิ บ้าน่า !!
จากที่ดู ๆ มันเต็มหมดแล้วนิหว่า ! รู้สึกเมื่อ 2 - 3 วันก่อน ยังมีให้เลือกเต็มไปหมดเลยไม่ใช่หรือไงกัน... โม้ชัด ๆ
แต่นั้น... หาคนมาจัดการแมลงมุม ที่มาก่อกวนแถว ๆ หน้าเมืองงั้นเหรอ... รางวัล... 1000 G งั้นเหรอ...
นอกเมือง...
ในตอนนั้น คําพูดของชายสวมหน้ากากก็ผุดขึ้นมาอีกครั้งนึง " วันที่แกรนด์ฟอลตกลงมา "
พอดีเลย ถ้าได้ออกไปนอกเมืองหน่อยอาจจะได้ข้อมูลอะไรบ้างก็ได้ ตัดสินใจล่ะ
" เอ่อ... คุณคังโดริ นี้น่ะ ไปทํากันเถอะ ยังไงก็แค่แมลงมุม เงินก็ไม่น้อยนะครับ "
คังโดรินั่งอ่านข้อมูลข้างชายหนุ่มเธอค่อยๆเขยิบเข้ามาใกล้ๆทีล่ะเล็ก แต่ก็ต้องชงักเพราะว่าเอเซียได้ถามคำถามขึ้นมา
คังโดริ มิทสึ : อ . . อ๋อ !! ใช่ค่ะชั้นก็ชอบทำงานพิเศษตามสถานที่ต่างๆเหมือนกันชั้นอยากฝึกงานหลายๆแบบเพื่อให้ทำอะไรหลายๆอย่างเป็นน่ะค่ะ
เธอยิ้มให้ชายหนุ่มและแอบมองใบหน้าของเขาในขณะที่เขากำลังจ้องมองหางานพิเศษอยู่ เธอค่อยๆยื่นหน้าเข้ามา . . . แต่ก็หลบออกไปเพราะว่าเอเซียได้หันหน้ามาพอดีเลย
คังโดริ มิทสึ : เอ ? แมงมุมในป่าข้างเมืองเหรอ ? - มีคุณเอเซียอยู่คงจะไม่เป็นไรล่ะมั้งเธอคิดในใจ - ได้ค่ะคุณเอเซีย ~ ^^
ว่าแล้วเธอก็ลุกขึ้นและมุ่งหน้าไปที่ประตูหน้าบ้านทันที
ขึ้น Reply ใหม่พร้อมกับ Sub Event intro ได้เลยจ้า
ต่อได้ที่ LINK |
|