[Play][V.1][Start !!] Role : The world

Eureka_GL_World · โพสต์ 2-5-2010 02:11:03

แก้ไขล่าสุด tesstrossa เมื่อ 3-5-2010 02:23

AS : [ - - - - l - - - - l - - - - l - - - - l - - - - ]
Asia : Eureka_GL_World

Asia Item
Asia Recovery skill
Asia Passive skill
Asia Active skill
Asia Special ability
Room mate :

ที่อยู่อาศัย :

" เอ... น่าจะใช่แล้วล่ะมั้ง... "

ผมเอ๋ยกับตัวเองเบา ๆ ในขณะที่ตัวผมยืนอยู่หน้าเมืองที่มีชื่อว่า Aspio เป็นเมืองที่สงบร่มเย็น เต็มไปด้วยพฤกษาสีเขียวขจี

ผมชื่อ " Asia " เป็นชื่อที่ฟังดูแปลกๆ ถ้าเทียบกับชื่อคนแถว ๆ นี้ เป็นชื่อที่ พ่อ แม่ สุดที่รัก (?) ตั้งให้ ผมเองก็ไม่ทราบเหตุผล ที่พ่อกับแม่ ตั้งชื่อแปลกๆนี้ให้ แต่มันก็ไม่ได้เลวร้ายเท่าฐานะของครอบครัวผม ตั้งแต่ผมจําความได้ ก็มีแต่เจ้าหนี้มากมาย มาไล่ตามทวงหนี้ก้อนโต บางครั้งก็กะเล่นกันถึงชีวิตเลยทีเดียว ผมเลยต้องทํางานตั้งแต่เด็ก ๆ จนมีความสามารถหลากหลาย ถึงจะเป็นความสามารถที่ได้มาแบบไม่ค่อยจะภูมิใจเท่าไหร่ก็เถอะ
หลังจากที่เงินสะสมจากงานพิเศษของผม บรรลุไปถึงหลักล้าน พ่อแม่ของผมก็ได้หายสาปสูญไปพร้อมๆกับเงินก้อนนั้น
ให้ตายเถอะ ความรู้สึกตอนนั้นไม่รู้จะสรรหาอะไรมาบรรยายเลยจริง ๆ

เรื่องของผมเอาไว้แค่นี้่ก่อนดีกว่า ไม่ค่อยอยากจะนึกถึงซักเท่าไหร่นัก

" เอาล่ะ วันนี้ก็เต็มที่เหมื่อนเดิมล่ะกัน !! "

ผมตะโกนปลอมใจตัวเองให้มีความรู้สึกไม่ท้อแท้ แล้ววิ่งเข้าไปในตัวเมือง เพื่อจะไปทํางานพิเศษที่ร้านนํ้าชาแห่งหนึ่ง
จะว่าไป ที่นี้ช่างสงบสุขจริงๆ เข้ามาแล้วไม่อยากออกไปจากเมืองนี้เลยจริงๆ เมืองสีเขียวที่เย็นสบายนี้
ทําให้รู้สึกเหมื่อนเรื่องอดีต กลายเป็นเรื่องตลกไปเลย ผมเดินไปตามเส้นทางเรื่อยๆ อวัยวะส่วนหัวของตัวเองไม่อยู่นิ่ง
ต้องหันมองซ้ายมองขวาตลอดเวลา จนมาถึงร้านนํ้าชาเล็ก ๆ

" อ๊ะ ที่นี้ล่ะมั้ง... "

ผมเดินเข้าไปในร้าน ภายในเป็นร้านเล็ก ๆ มี โต๊ะกลม ๆ และ เก้าอี้ ไม่มากนัก ตั้งอยู่ทางด้านขวา
ส่วนด้านซ้ายจะเป็นเคาเตอร์ คิดเงินยาวไปจนสุดร้าน ผมเดินเข้าไปกดกริ่งบนเคาเตอร์

" สวัสดีครับ ผมเอเซียครับ ! พนักงานเสริมที่มาติดต่อขอเข้า้ทํางานครับ ! "

ผมตะโกนเสียงไม่ดังมาก เพื่อจะทดสอบว่ามีใครอยู่ในร้านหรือเปล่า ...

เสียงของเอเซียส่งไปถึงเด็กผู้หญิงคนนึงในร้านดูท่าทางเธอน่าจะเป็นเด็กใหม่ที่มาสมัคร Part time ด้วยเช่นเดียวกับตัวเขาเอง
? ? ? : สวัสดีค่ะคุณ . . . . เอเซียสินะค่ะ ตอนนี้เจ้าของร้านไม่อยู่คุณคงจะต้องรอการลงทะเบียนอย่างเป็นทางการณ์เพื่อบรรจุทำงานในร้านก่อนนะค่ะ
หลังจากที่เธออธิบายเหตุผลให้พ่อบ้านหนุ่มฟัง เธอก็เดินเข้ามาพร้อมกับยิ้มให้และแนะนำตัวของเธอเอง
คังโดริ มิทสึ : แล้วก็ฉันมีชื่อว่า คังโดริ มิทสึ นะค่ะชั้นก็เป็นพนักงานใหม่ที่มาทำงานเสริมเหมือนกันค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะคุณเอเซีย ^^

" คะ...ครับ "

ผมแทบจะไม่รู้สึกตัวเลยว่า ผมกําลังหลงใหลไปกับรอยยิ้มของ คุณคังโดริ ดู ๆ ไปแล้วเธอก็คง อายุไม่ห่างจากผมมากนัก
พอจ้องมองไปที่ใบหน้าของเธอ หน้าผมคงต้องแดงแล้วแน่ๆ ผมจึงต้องหันหน้าไปทางอื่นเพื่อไม่ให้สบตา

" งั้นผมขอนั่งรอ ตรงนี้นะครับ " ผมนั่งลงบนเก้าอี้ หน้าเคาเตอร์

บรรยากาศในร้านตอนนี้ รู้สึกได้เลยมันเงียบสนิท คุณคังโดริ ก็นั่งเฉยๆ ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
อันที่จริง ผมอยากจะชวนเธอคุยอยู่ แต่ไม่รู้จะคุยเรื่องอะไรนิสิ ผมจึงมองออกไปนอกหน้าต่าง มองต้นไม้ที่นอกร้านสะบัดกิ่งกางไปตามสายลม

" ผมขอยืมครัวหน่อยนะครับ "

หลังจากที่เหม่อลอยอยู่นาน ผมจึงตัดสินใจจะทําอะไรสักอย่างเพื่อให้หลุดพ้นจากบรรยากาศแบบนี้
ผมลุกจากเก้าอี้ เดินเข้าไปในเคาเตอร์หยิบแก้วนํ้าชาเล็ก ๆ มา 2 แก้ว จากนั้นก็ก้มมองหาใบชาภายในเคาเตอร์

" อ๊ะ เจอแล้ว ชาเขียวสินะ "

ผมพรึบพรับเล็กน้อยก่อน ที่จะต้มนํ้าด้วยกานํ้าร้อนขนาดเล็ก พอนํ้าเดือดกําลังพอดีก็เริ่ม เทน้ำเดือดลวกป้านชาและถ้วยน้ำชา
และ ใส่ใบชาลงไป โดยกะปริมาณใบชา 1 ชช แล้วเทน้ำเดือดลวกใบชาอย่างรวดเร็ว จากนั้นรีบเทน้ำทิ้งเพื่อเป็นการปลุกใบชาให้ตื่น
แต่ผมก็เริ่มใส่นํ้าร้อนลงไปอีกครั้ง โดยยกกาน้ำชาสูงๆ ความแรงของน้ำร้อนที่กระทบกับใบชาจำช่วยให้น้ำชามีรสชาติและกลิ่นที่ดี
จากนั้นผมก็รอให้ใบชากรอง สําหรับชาเขียวจะใช้เวลาประมาณ 3 นาที
เมื่อเวลาผ่านไปครบ 3 นาที ผมจึงนํานํ้าชามาเสริมให้ คุณคังโดริ

" ชาเขียวครับ ลองดื่มดูสิครับ "

ผมยิ้มให้เธอ ก่อนที่จะนั่งลงที่เก้าอี้ตัวเดิม และจิบนํ้าชาส่วนของตัวเอง และเฝ้ารอว่าเธอจะตอบกลับมาอย่างไร เกี่ยวกับรสชาติชาที่ผมชง

คังโดริซังยิ้มรับและรับถ้วยมาจากเอเซียด้วยท่าทีที่เรียบร้อยและเขินอายเล็กน้อย

คังโดริ มิทสึ : ดูท่าทางคุณจะชำนาญการชงชามากเลยนะค่ะ แค่ได้ยินจากเสียงเทน้ำร้อนของคุณก็สามารถรู้ได้เลยว่าคุณน่าจะเป็นมืออาชีพ

เธอเริ่มจิบชาในถ้วยที่เอเซียชงให้ก่อนที่ชาจะชิงเย็นไปซะก่อน

คังโดริ มิทสึ : อื้ม . . . ให้ความรู้สึกผ่อนคลายมากเลยค่ะ ^^ ดูเหมือนคุณจะเป็นมืออาชีพจริงๆด้วยเจ้าของร้านคงจะต้องชอบคุณมากๆเลยล่ะค่ะแต่ว่าคุณเอเซียชงชาได้อร่อยแบบนี้ทำถึงมาทำงานตามร้านเล็กๆแบบนี้ล่ะค่ะ ?

" อ๋อ ผมรับจ้างทํางานทุกอย่างน่ะครับ ไม่ว่าจะเป็นงานแบบไหนก็ตาม "

ผมตอบกลับไปตรง ๆ โดยไม่ได้คิดอะไรเลยสักนิด แต่ผมรู้สึกอุ่นใจขึ้นมาหน่อย
เพราะชาเขียว 2 แก้ว ทําให้บรรยากาศเงียบๆพังทลายลงไปได้ ผมคุยกับึคุณ คังโดริ ในหลาย ๆ เรื่อง
จนเวลาล่วงเลยไปได้พักหนึ่ง

" เจ้าของร้านยังไม่มาอีกเหรอนิ... ผมยังไม่ได้ไปเดินดูที่พักเลยนะนิ "

ระหว่างที่เอเซียและคังโดริได้นั่งรอให้เจ้าของร้านกลับมาก็ได้มีเสียงกึกกักที่ประตูหน้าร้านชายหนุ่มในผ้ากันเปื้อนที่เปลอะไปด้วยเลือดคาดว่าเขาน่าจะเป็นเจ้าของร้านแห่งนี้ มือข้างซ้ายของเขาได้ขาดหายเหลือไว้แต่กระดูกและเลือดแดงสดที่ไหลลงมาตามทางเดิน

? ? ? : อั้ก !! ห . . . . ห . . . น . . นี . . . .

เมื่อสิ้นเสียงจังว่ะสุดท้ายเขาก็ได้ล้มลงไปต่อหน้าคู่หนุ่มสาวในร้านคาเฟ่เล็กนี้ ทำให้ทั้งคู่ตกใจมาก

คังโดริ มิทสึ : กรี๊ดดดด !!

เสียงของหญิงสาวกรีดร้องด้วยความกลัวและเสียสติ แววตาของเธอมืดมัวเหมือนจะควบคุมสติตัวเองไม่อยู่

ทันใดนั้น ชายลึกลับท่าทางน่าสงสัยก็เดินเข้ามาหลังจากที่ชายหนุ่มในผ้ากันเปื้อนได้ล้มสิ้นสมหายใจไป ท่าทางของเขาไม่ได้ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นใดๆเลย

NPC : ชายหนุ่มปริศนาท่าทางไม่เป็นมิตร
Status & Info : ? ? ?

ชายหนุ่มปริศนา : ฮึ่ม !! ตายซะแล้วเหรอเนี่ย กะว่าจะถามอะไรซักหน่อย . . . หืม ? มีผู้เห็นเหตุการณ์เหรอเนี่ย สงสัยคงต้องเก็บซะด้วยซะแล้ว อย่าหาว่าข้าใจร้ายเลยนะ !!

+ VS

ชายหนุ่มปริศนาปัดเพลงดาบผ่าลมตรงมาหาเอเซียทันทีหลังจบบทสนทนา !!

สายลมพุ่งตรงไปที่ คังโดริ ผมไม่รีรอที่จะพุ่งเข้าำไปเบื้องหน้าของเธอ สายลมที่พุ่งเข้ามานั้นอยู่ๆก็เปลี่ยนเส้นทางมาหมุนวนอยู่รอบตัวของผม
ทําให้ คังโดริ ประหลาดใจ แต่คนที่ประหลาดใจมากกว่าเธอก็คงไม่พ้นชายหนุ่มปริศนาตรงหน้าพวกผม
แต่ในเวลานั้นผมกับรู้สึกสับสน อะไรกัน ทําไมล่ะ ทั้งๆที่เมืองนี้ดูสงบร่มเย็นขนาดนี้ ทําไมถึงได้มีไอตัวประหลาดแบบนี้โผล่ออกมาได้ ?
แต่เรื่องนั้นช่างก่อน ในตอนนี้เราต้องปกป้อง คุณคังโดริ ไว้ให้ได้

" ลมน่ะ... "

กระแสผมที่หมุนอยู่รอบๆตัวผม พุ่งกลับไปยังเจ้าของพลังที่ปล่อยมันออกมา จนชายผู้นั้นกระเด็นไปเล็กน้อย

" สายลมน่ะ... ไม่มีทางสวนกระแสผมได้หรอก "

ใช้ไปแค่ 1 ครั้งยังไม่ลดจ้า AS : [ - - - - l - - - - l - - - - l - - - - l - - - - ]

ชายหนุ่มปริศนาสามารถปัดป้องลมที่เอเซียย้อนศรคืนมาได้ทันควัญแต่ก็ทำให้เขากระเด็นเสียหลักไปเล็กน้อย แต่ที่เขาประหลาดใจเป็นที่สุดก็คือเด้กหนุ่มอายุเพียงแค่นี้สามารถสะท้อนวิชาเพลงดาบลมของเขากลับมาได้ชั่วพริบตาเดียว

ชายหนุ่มปริศนา : เป็นไปได้ยังไงกัน ! ? อ้อข้าลืมไปว่าเมืองนี้เป็นที่รวมตัวของผู้มีความสามารถพิเศษระดับสูง ความสามารถของเจ้าคงจะเป็นอะไรที่เกี่ยวกับสายลมสินะ

คังโดริซึ่งอยู่ในกลุ่มไร้ควาสามารถ ( LV 0 ) ได้แต่ยืนหลบอยู่ข้างหลังเอเซีย สติของเธอได้กลับคืนมาบ้างเนื่องจากเธอเป็นห่วงเอเซียที่กระโดดเข้ามารับคมดาบแทนเธอจะเป็นอะไรไป

คังโดริ มิทสึ : เอเซีย นายเป็นใครกันแน่น่ะ ?

หญิงสาวถามด้วยน้ำเสียงสั่นคลอน ทั้งกลัวชายหนุ่มบ้าคลั่งใต้หน้ากาก และก็มีความสุขโดยที่เธอไม่รู้ตัวด้วยเช่นกัน

ชายหนุ่มปริศนาหยิบมีดสั้นแบบพกพาขึ้นมาและพุ่งตัวเข้ามาที่เอเซียด้วยความเร็วสูงทันที

ชายหนุ่มปริศนา : ขอข้าทดสอบพลังของเจ้าหน่อยเถอะพ่อหนุ่ม !! ว่านอกจากลมแล้วเจ้าจะมีน้ำยาแค่ไหนกัน !!

ชายหนุ่มปริศนาพุ่งเข้ามาหมายจะเอามีดปาดคอของชายหนุ่มที่ยืนปกป้องสาวน้อยอยู่ด้วยความเร็วสูง ลมทั่วห้องกระจัดกระจายไปไม่เป็นทิศทาง ดูเหมือนเขาจะเป็นผู้เชี่ยวชาญการใช้ลมเช่นกันกับเอเซีย

เร็วจริง ๆ ดูท่าจะเป็นผู้เชี่ยวชาญการใช้ลมสินะ สมแล้วใช้ลมเสริมความเร็วสินะ ทําัยังไงดีล่ะ การโจมตีด้วยลมแบบเมื่อกี้ จะทําอะไรเขาได้ไหมนะ...
ยังไ่ม่อยากเอา " ไอนั้น " ออกมาเลยแฮะ สงสัยคงต้องจัดการให้ได้ในทีเดียว

" คุณคังโดริ หนีไปครับให้ไกลที่สุดเท่าที่ทําได้เลย !! "

ผมตะโกนขึ้นไม่หวังคําตอบกลับของเธอ และตอนนั้นใบมีดก็ใกล้คอของผมเข้ามาทุกที ผมตัดสินใจใช้ลมให้พุ่งเข้าไปที่ชายผู้นั้น ทําให้การเคลื่อนไหวของเขาชะงัก
แล้วกระโดดหลบมีดของชายปริศนา แต่ความไวนั้นมันสุดยอดจริงๆ ตามมาไล่แทงผมต่อด้วยความเร็วที่ผมเกือบจะตามไม่ทัน
แย่แล้วความเร็วอะไรกันนิ ขืนปล่อยไว้แบบนี้ถ้าจะไม่ดีแน่ อ๊ะ กระแสลมนั้น ผมใช้กระแสลมรอบๆห้อง จับตัวกันเป็นศรลมทิ่มแทงไปที่ร่างของเขา ทําให้เขาชะงักไปครู่นึง
ตอนนี้ล่ะ ! ผมเริ่มทําการสะสมกระแสลมรอบๆตัวให้มารวมตัวกันที่ฝ่ามือขวา ในจังหวะที่เขาชะงักอยู่นั้นเอง
ทําให้กระแสลมแถว ๆ ฝ่ามือ พัดด้วยความเร็ว 0 กิโลเมตรต่อชั่วโมง และค่อย ๆ เพิ่มอัดตราความเร็ว 10 กิโล 30 กิโล 100 กิโล
ความเร็วของกระแสลมที่ฝ่ามือข้างขวาของผม เริ่มเร็วขึ้นเรื่อย ๆ ผมหันหลังเพื่อมองดูว่า คุณคังโดริ ได้ทําตามที่ผมแนะนําหรือยัง
ผลก็คือ เธอก็ยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม

" คุณคังโดริ มัวทําอะไรอยู่ครับ "

ยังไม่ทันได้คําตอบจากเธอ ผมก็รู้สึกได้ว่าชายปริศนาเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้งแล้วพุ่งตัวมาอยู่ข้างหน้าผมซะแล้ว
แย่แล้ว... ช่วยไม่ได้ คงต้องทําแล้วสินะ !
ผมใช้มือซ้ายจับแขนข้างที่ถือมีดของเขาไว้ มือขวาของผมเริ่มสั่นเพราะแรงลม

" สายลมเอ๋ย จงมาผนึกร่างของชายผู้นี้ให้ผมสักครู่เถอะ ! "

กระแสผมเปลี่ยนไปคล้ายเชือกผนึกร่างของชายสวมหน้ากากไว้ แต่ผนึกนั้นคงจะอยู่ได้ไม่นานนักเพราะแขนซ้ายของเขาเริ่มขยับได้แล้ว ทั้งๆที่เพิ่งผนึกไปแท้ ๆ
แต่ก็คงไม่ทันหรอก

" นายคงรู้สินะ ถ้าหากลมเกิดเคลื่อนไหวด้วยความเร็วสูง จะเกิดอะไรขึ้น... ใช่แล้ว... แรงดันของลมก็จะระเบิดออกมา ลมระเบิดยังไงล่ะ ! "

เมื่อจบประโยคดูเหมือนชายสวมหน้ากากจะเริ่มออกแรงในการแก้ผนึกมากขึ้น แต่ก็ไม่ทันซะแล้ว ความเร็วของลมที่ฝ่ามือ 1000 กิโลเมตร ผมยัดใส่เข้าไปกลางกายของเขา และลมก็ระเบิดขึ้น

" ตอนนี้ล่ะ ! "

ผมรีบพุ่งไปหาคุณ คังโดริอย่้างรวดเร็วพร้อมกางกระแสลมป้องกัน เพื่อป้องกันการระเบิดของลม...

NPC : เ ชิ ญ ค รั บ

ต่อที่ : Link

tourt0ur · โพสต์ 2-5-2010 09:05:54

แก้ไขล่าสุด tesstrossa เมื่อ 8-5-2010 18:29

Anna : tourt0ur Action sloth [- - - - l - - - - l - - - - l - - - - l - - - - ]

Anna Item
Anna Recovery skill
Anna Passive skill
Anna Active skill
Anna Special ability
Room mate :

ที่อยู่อาศัย :

ณ. เมืองกันไกลโพ้น Anna ได้รับคำสั่งจากอาจารย์ให้ไปใช้ชีวิตที่เมือง Halure พอได้รับคำสั่งดังนั้น Anna จะรีบรุดหน้าไปยังสถานที่ดังกล่าว
"ถึงแล้วซินะ" เบื๊องหน้าของเธอนั้นเป็นสถามนที่ที่ยังคงความเป็นธรรมชาติอยู่ส่วนหนึ่ง แล้วเธอก็ได้สังเกตุเห็นป้ายบอกทาง "หือ? บ้านพัก" ว่าแล้ว เธอกเดินตามป้ายนั้นไป ตามทางมีตันไม้ขึ้นอยู่ประปราย ด้านหน้ามีบ้านเรียงรายไปหมด "หลังไหนล่ะเนีย อาจารย์บอกว่าติดต่อที่พักไว้ให้แล้ว - -" ระหว่างทางนั้นได้มีชายคนหนึ่งเดินสวนมา "นาย ขอโทษนะ นายรู้จักบ้านหลังนี้หรอป่าว"เธอพูดพร้อมยื่นที่อยู่ให้ชายคนนั้นดู

เด็กหนุ่มผมน้ำตาลหันกลับมาในชุดสูตรสีดำ จากแววตาหญิงที่เป็นนักรบชำนาญการสามารถรับรู้ได้ว่าเขาคงจะไม่ใช่คนธรรมดาเป็นแน่

? ? ? : หืม ? อ๋อออ คุณคงจะเป็นนักเรียนใหม่ที่ย้ายเข้ามาสินะครับ ขอผมเช็คข้อมูลนักเรียนซักครู่นะครับผม

เด็กหนุ่มเอ่ยอย่างเป็นหลักการเพื่อที่หญิงสาวผมสีน้ำเงินเข้มคนนี้จะได้ตามข้อมูลเขาทัน

โทโดโรกิ ซากุราโกะ : ข้อมูลยืนยันนะครับผม คุณชื่อแอนนาสินะครับ เป็นอัศวินที่มาทำภารกิจที่เมืองแห่งนี้สินะครับ ผมชื่อ โทโดโรกิ ซากุราโกะ และคุณอยู่บ้านพักหลังเดียวกับผมนะครับ กรุณาตามผมมาทางนี้เลยนะครับผมจะนำทางให้ เมื่อไปถึงบ้านแล้วผมจะมอบกุญแจให้คุณเองครับผม

เด็กหนุ่มกล่าวพร้อมกับเริ่มก้าวเดินไปทิศทางของบ้านพักทันที

"หือ? เธอคือคนที่จะพักร่วมกะเราน่ะหรอ ว่าอยู่ว่าหน้าคุ้น ๆ เหมือนเคยเจอที่ไหน .... อ่อ ในแผ่นพับด้านหลังที่อยู่นี่เอง(กว่าจะนึกออกจะเฉื่อยชาไปไหน??)" เธอประหม่าเล็กน้อยเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่อยู่บ้านเดียวกับเด็กหนุ่ม แต่ ช่างเถอะ ว่าแล้วธอก้อเดินตามหลังไป "นี่นาย!! ช่างเถอะ มะ ไม่มีไรหรอก" แวบหนึ่งเธอสัมผัสได้ถึงทักษะการต่อสู้ของคน ๆ นั้น ได้ "น่าสนใจดีนี่คน ๆ นี่" เธอคิดในใจ ซักพัก anna ก้อได้มาถึงหน้าบ้านหลังหนึ่ง "ชื่อนายเรียกยากจังมีชื่อเล่นที่เรียกได้สั้น ๆ หน่อยมั๊ย? แล้วหลังนี้มีกี่หองนอนกี่ห้องน้ำกันล่ะ?" เธอพูดพลางวางสัมพาระไว้ข้าง ๆ ตัว แต่ยังถ่อห่อผ้าที่ใช้ห่อดาบเอาไว้ "ชั้นรู้ว่าเราพึ่งจะเจอกันแต่ชั้นขอถามนายตรง ๆ เลยนะว่า นายไม่ใช่คนธรรมดาใช้มั๊ย เมื่อกี๊ชั้นจับจิตสังหารได้อ่ะ ว่างัย แล้วท่าทางนายจะมีฝีมือซะด้วย ชั้นว่าจะชวนนายไปฝึกด้วยกันหน่อย?" เธอไม่พูดปล่าวแต่จับจ้องไม่วางตา "ถ้าไม้อ่อนไม่ได้ผลคงต้องใช้ไม้แข็งล่ะ" เธอคิดในใจ

ชายหนุ่มยิ้มด้วยท่าที่เป็นมิตร ดูท่าทางเขาจะเกร็งไปทั้งตัวซะด้วยในขณะตอบคำถาม เขารีบตอบแบบตรงประเด็นทันที

โทโดโรกิ ซากุราโกะ : สัมผัสของการต่อสู้ของคุณใช้ได้เลยนี่ครับ ผมไม่ได้มีแผนการจะปิดบังอะไรจากคุณหรอก แต่ว่าเราเพิ่งจะพบกันได้ไม่นานมันอาจจะทำให้คุณไม่กล้าอยู่บ้านหลังเดียวกับผมก็ได้ อันที่จริงแล้วผมเป็นแวมไพร์เลือดประสมน่ะครับผม เรื่องการต่อสู้ผมก็คงจะไม่ได้มีฝีมืออะไรมากมายอาจจะเป็นคู่ฝึกซ้อมให้คุณได้ไม่ดีเท่าที่ควรนะครับผม

เขาเอามือจับคางตัวเองและทำท่าครุ่นคิด . . .

โทโดโรกิ ซากุราโกะ : อืม . . .งั้นเรียกผมว่า โทโด แล้วกันนะครับผมน่าจะสั้นและจำง่ายขึ้นมาเยอะเลยนะฮะ ส่วนเรื่องห้องนอนคุณสามารถใช้ห้องนอนด้านบนของผมได้เลยนะครับผมจะย้ายไปนอนในห้องเก็บของเองครับผม ห้องน้ำมีห้องเดียวอยู่ด้านล่างมุมขวานะครับผม นี่กุญแจบ้านครับผม

เขาพยายามเป็นมิตรกับหญิงสาวรูมเมทของเขาแบบตัวเกร็ง คงจะเป็นเพราะว่าเขาไม่ค่อยจะคบหากับใครและเป็นเพื่อนกับคนอื่นได้ยากมากๆ เลยทำให้เขาต้องฝึกทักษะนี้เพิ่มเติม

Event - Intro [ Clear ] อย่าเพิ่งขึ้น Reply ใหม่ยังเหลือที่อีกเยอะมากๆจ้า
- หาห้องพักของตัวเอง , ทำความรู้จักกับ Room mate และ ขอกุญแจห้องมาให้ได้
REWARD : กุญแจห้องพัก * 1 - ได้รับแล้ว -
Stater KIT * 1 Pack ( apple gel * 3 , orange gel * 3 ) - ได้รับแล้วรอการอั้พเดท -

anna จับสังเกตุได้ว่าคู่สนทนาของตนเองเกร็งพอดู จึงไม่อยากจะซักไซ้ไรมาก "โทโด... เพราะดีนะ"เธอส่งยิ้มให้ "เรื่องห้องนอนนะนายไม่ต้องย้ายไปนอนที่อื่นหรอก เด๋ซเราใช้ห้องเดียวกันนั่นแหละ สะดวกดี เพราะงัย ๆ ชั้นก้อง่าย ๆ สบาย ๆ อยู่แล้ว ส่วนเรื่องฝึกน่ะ เอาไว้ก่อนก้อได้ชั้นไม่รีบ"ว่าแล้วเธอก้อหอบของไปไว้ในบ้าน "อ่อ นายช่วยไรชั้นอย่างจิ นายมีรายชื่อคนที่อยู่ในเมืองเดียวหรือป่าว(สกิล LV.2) ชั้นอยากได้นิดหน่อยนะ" เธอพูดเส็ดก้อเดินหอบเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำไป แต่ทว่าทันใดนั้น......

โทโดก็ได้เิดินมาที่ห้องน้ำขณะที่แอนนากำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าและยื่นรายชื่อนักเรียนย้ายเข้าใหม่ที่อยู่ที่เมืองนี้

Reanbell : Elena valdemilovna putina
Anna : Todorogi Sakurako
Megurine Ruka : Mayumi Time
Angel : Ruri Matsuri
Ulquiorra Schiffer : Yashiro Tsubasa

"อ้าวได้แล้วหรอ วางไว้บนโต๊ะกินข้าวเลยเด๋วออกไป ^^ " anna กำลังถอดเสื้อออกเหลือแต่ผ้าคาดอกเธอก็เหลือบไปเห็นสิ่งที่เธอกลัวมากที่สุดในชีวิต ถึงเธอจะเป็นผู้กล้าผ่านสนามรบมานับครั้งไม่ถ้วนก็ตามแต่ยังงัยเธอก็เป็น หญิงสาวคนหนึ่งจึงไม่แปลกที่มีสิ่งที่กลัวอยู่(ไอ้ตัวนี้คนเขียนก็กลัวมาก ๆ เหมือนกัน - -) "กรี๊ดดดดดดดดดดดด แมลงสาบบบบบบบบ" เธอเจอกับแมลงสาบตัวหนึ่ง ห่างจากที่ที่เธอแขวนเสื้อไปประมาณ 2 ซ.ม. เธอกตกใจกลัวสุดขีดจึงรีบวิ่งออกมาจากห้องน้ำพร้อมร้องไห้ไปด้วย"โทโด!!! ช่วยด้วย ฮือ ๆ " เธอวิ่งออกมาอย่างไม่คิดชีวิตโผลเข้ากอด ชายหนุ่มโดยยังไม่รู้สึกตัว "โทโคคุงจ้า ช่วยจัดการแมลงสาบให้ทีดิ ฮือ ๆ "เธอยังร้องไม่หยุด "..... ว้าย!!" เธอพึ่งนึกขึ้นได้ว่า เธอกับคนที่เธอกอดอยู่นั้นคนล่ะเพศกันแถมพึ่งเคยเจอกันอีก เธอจึงรีบสปริงตัวออกอย่างรวดเร็ว ไม่ใช้เพราะความเขินอายที่แนบเนื้อกับชายหนุ่มแต่เป็นเพราะกลัวคน ๆ นั้นจะเห็นรอยแผลเป็นตรงเหนือเนินออกขึ้นมาเล็กน้อยเพราะปกติเสื้อจะบังเอาไว้ "นะ.. นายช่วยทีนะชั้นจะไปเปลี่ยนผ้าไม่องไม่อาบมันแระน้ำ T_T " anna รีบหอบกระเป๋าวิ่งเข้าห้องพร้อมหยิบกระดาษที่ตนเองวานโทโดเป็นธุระให้ "ตายล่ะ หมอนั่นยิ่งไม่ค่อยเปงมิตราอยู่เจอเหตุการณ์แบบเมื่อกี๊ไปยิ่งไม่เป็นมิตรเขาไปใหญ่แน่ ๆ เลย ภารกิจของเราทำคนเดียวไม่ได้ด้วยล่ะซิ" เธอบ่นกับตนเอง anna เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วได้สังเกตุเหนเด็กหญิงผมสีชมพูเดินอยู่ด้านนอก anna จับสัมผัสถึงจิตสังการอันแรงมากของเด็กคนนั้นได้ "บ้าน้า!! แบบนั้นไม่ใช้คนแล้ว น่าจะเอามาเป็นพวก " เธอบ่นอยู่คนเดียวแต่พอนึกขึ้นได้ว่าป่านนี้เย็นมากแล้ว จึงเดินลงมาข้างล่าง " ไงค่ะ โทโด จัดการเสร็จยัง เด๋วจะทำอาหารเย็นเป็นการตอบแทนอยากกินไรล่ะ เห็นแบบนี้ชั้นกก็ศึกษาเรื่องพวกนี้เหมือนกันนะ " ถึงเธอจะเก่งทางด้นการต่อสู้แต่อาจารย์ของเธอเป็นเชฟมือทองของราชวงศ์เหมือนกันจึงไม่แปลกที่เธอจะได้รับประสบการ์ด้านนี้มาด้วย "อ่อแต่ถ้าเป็นเลือด คงต้องหาเอาเองน่ะ เพราะถ้าหาจากชั้นนายอาจจะเสียเลือดแทนก็ได้ ^^ " เธอพูดติดตลก

นักรบผู้สูงศักด์ได้วิ่งหนีสิ่งมีชีวิตหนวดแข็งออกมาจากห้องน้ำและโผใส่ชายหนุ่มอย่างไม่คิดชีวิต โทโดเองก็ตกใจไม่น้อยนึกว่ามีคนวางระเบิดไว้ในห้องน้ำซะอีก เขาอมยิ้มเล็กน้อยแล้วเดินไปที่ประตูห้องน้ำ

โทโด : เดี๋ยวผมจะจัดการแมลงสาบให้แล้วกันนะครับ

ว่าแล้วชายหนุ่มก็หยิบไม้ช้อตยุงเข้าไปในห้องน้ำ เสียงไฟฟ้าแปร๊ปๆ ดังเป็นจังว่ะ สิ่งมีชีวิตหน้าขนชักดิ้นชักงอในห้องน้ำอย่างทรมาณและลาจากโลกนี้ไปแล้ว ท่าเต้นอเมริกันเอ็กเพรโซ่ของแมลงสาบตัวนั้นขณะโดนช้อต . . . เอ่อ เลิกอธิบายดีกว่านะ เอาเป็นว่ามันตายไปแล้วละกัน หลังจากนั้นแอนนาก็เดินลงมาหลังจากทำการเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องตัวเองเสร็จ

โทโด : เรียบร้อยแล้วล่ะครับผม อืม . . . เรื่องอาหารผมกินอะไรก็ได้นะ ผมไม่จำเป็นต้องกินเลือดเสมอๆหรอกครับ เอาเป็นอะไรที่กินง่ายๆแล้วกันนะครับ

ชายหนุ่มตอบหญิงสาว หน้าตาของเขายังคงนิ่งเหมือนเดิม เขาเดินเข้าไปในห้องครัวเพื่อเตรียมพร้อมช่วยทำอาหาร

"ง่าย ๆ หรอ... ข้าวไข่เจียวล่ะกัน (ให้ตายเหอะ!!ศิษย์เอกของเชฟมือทองจะทำข้าวไข่เจียว + +)" ขณะที่ anna กำลังปรุงอาหารโดยมีโทโดเป็นลูกมือ "เอ่อ นายอยู่ที่นี่มานานหรือยัง นายพอจะรู้จัก หญิงที่ผมสีชมพู ๆ ใส่เสื้อโชว์สะดือมั่งมัย พอดีเมื่อกี๊ชั้นเห็นจากหน้าต่างห้องนอนอ่ะ รู้สึกว่าจะแข็งแกร่งมาก น่าจะเอามาร่วมในการปฏิบัติภารกิจ"เธอทำอาหารเสร็จแล้ว ทั้งคู่เลยมานั่งกินกันบนโต๊ะอาหาร "ดูท่าหมอนี่จะไม่ค่อยจะเฟรนรี่ เท่าไรเลยนะ เอางี้ระหว่างนี้ชั้นจะช่วยขัดเกลาให้เอง"เธอคิดในใจ "ระหว่างทานอาหาร "เอาล่ะ ในเมื่อนายยอมบอกว่านายคืออะไรแล้วถึงตาชั้นมั่งล่ะ"เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ ช้า ๆ "ชั้นคือ...อ๊ะ! นายสัมผัสอะไรได้มั๊ย"เธอกำลังจะเล่าเรื่องแต่ถูกขัดจังหวะด้วยพลังบางอย่างด้านนอกบ้าน "เกิดไรขึ้นกัน เราไปดูกันเถอะ ชักสังหรไม่ดีเลย"anna รีบคว้าดาบแล้วลากโทโดออกไปข้างนอกบ้าน

ชายหนุ่มยิ้มแห้งๆ เมนูวันนี้มันจะง่ายเกินไปไม๊เนี่ย !! แต่ว่ามันเป็นครั้งแรกที่รูมเมทเขาตั้งใจทำให้ เขาไม่บ่นอะไรทั้งสิ้นบรรจงพนมมือขึ้นหลังเสียงอิตาดากิมัสช้อนสแตนเลทได้จ้วงลงยังสนามรบทันใด

โทโด : อะไรกัน !! สัมผัสที่นุ่มลิ้นแบบนี้กับฟองไข่ที่ยังฟูอยู่เหมือนยังสดอยู่ในกระทะเลยรศชาติของเครื่องปรุงที่เข้ากันได้อย่างพอดีนี่มัน . . . . . . .

ก่อนที่ชายหนุ่มจะลงมือกินเสร็จหญิงสาวก็ได้ลากเข้าออกไปข้างนอกเพื่อตามสัมผัสที่เธอจับได้ ณ ใจกลางเมืองเมื่อเธอมาถึงก็เห็นพื้นพังทลายต่อกันเป็นทาง ซากอาคารที่แหว่งไปเป็นบางส่วน และเด็กผุ้หญิงผมสีชมพูยาวที่มีดาบคาตาน่าสีดำยืนอยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วย . . .

"เกิดไรขึ้นเนี่ยะ.... อ๊ะ!! เด๊กคนนั้นนี่น่า" anna มาถึงดูเหมือนเหตุการณืจะจบลงแล้วแต่เธอก็พบกับเป้าหมายที่เธอตามหาแล้วจึงเดินดุ่ม ๆ เข้าไปหา เด็กหญิงผมสีชมพูที่ถือคาตานะสีดำ "นี่เธอ .... เธอนั่นแหละ ที่นี่เกิดอะไรขึ้นหรอค๊ะ"anna ถามอย่างเป็นมิตรแต่ก็ไม่ประมาทตั้งสมาธิพร้อมรบอยู่ตลอดเพราะเธอรู้ดีว่าผู้ที่เธอพูดอยู่นั้นฝีมือไม่ธรรมดาแต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ใส่ใจในสิ่งที่เธอพูดเลย " - - " ในขณะที่บรรยากาศเริ่มตรึงเครียดขึ้นได้เกิดเหตุการณ์ที่ไม่ขาดคิดขึ้น ได้มีการโจมตีปริศนาพุ่งมาทาง anna เธอหลบได้อย่างฉิวเฉียด เธอยังไม่เห็นตัวผู้ที่โจมตีมา ขณะที่เธอยังมองหาคนที่โจมตีเธอก็ได้มีเงาตะครุ่ม ๆ พุ่งเข้ามาหา เธอจึงได้สปริงตัวลังกาหน้าอ้อมไปทางดานหลังพร้อมตั้งหลัก เธอโยนห่อผ้าขึ้นแล้วใช้มือขวากระตุกเชือกออกมาแล้เอามือซานคว้าดาบทั้ง 2 เล่มซัดไปยังเป้าหมายพร้อมพุ่งตัวไปจับดาบแล้วโจมตีใส่ "Metamorphosis" ได้มีม่านพลังล้อมตัว anna ไว้ เพล้ง ทั้งคู่ปะทะกันอย่างรุงแรง แต่เนื่องด้วย anna ให้พลังลดพลังโจมตีของอีกฝ่ายจึงทำให้กำลังที่มาปะทะน้อยหว่าแรงที่เธอปะทะไปทำให้เป้าหมายกระเด็น (ตามหลักของฟิสิกฟ์เรื่อง แรงกิริยาเท่ากับแรงปฏิกิริยา อ่ะนะ ) เป้าหมายกระเด็นไปไกลพอสมควร เมื่อเงาจางลง เธอก็ได้พบกับ...

ภาพที่ปรากฏหน้าหญิงสาวคือมอนสเตอร์ซัมม่อนดูเหมือนจะมีคนควบคุมมันอยู่จากตำแหน่งอื่น ปีศาจตนนั้นพุ่งเข้าจู่โจมแอนนาอย่างต่อเนื่องทันที

"ตัวไรน่ะ???!!!" เธอตกใจเนื่องมาจาก โลก ที่เธออยู่ไม่เคยเจอสิ่งแบบนี้มาก่อนเธอจึงเริ่มวิเคาะห์ "จับคลื่นชีวิตไม่ได้เลยแหะ โทโด!! นายเคยเห็นสิ่งมีชีวิตรูปแบบนี้มาก่อนหรอป่าว" ทว่าโทโดอยู่ไกลไปกว่าจะสื่อสารกันเข้าใจ "เอาล่ะ จะเป็นตัวไรเราก็ต้องสู้ก่อนล่ะ นี่เจ๊... เจ๊นั่นแหละมาช่วยกันหน่อย"anna ขอความร่วมมือจากสาวผมชมพู แต่ทว่า สัตว์ร้ายนั่นเริ่มลงมือก่อน พุ่งเข้ามาหาแอนนา "ได้เวลาเริงระบำแล้ว~~~" เธอเอี้ยวตัวหลบแล้วใช้ดาบข้างหนึ่งรับการโจมตีไว้อีกเล่นโจมตีเข้าที่คือของสัตว์ร้ายนั้น "ไม่รู้สึกไรเลย!!" ดาบของเธอโดนเข้าที่เป้าหมายอย่างจัง แต่ เธอกลับไม่รูสึกว่าฟันโดน แล้วอยู่ดีดีมันก็เปลี่ยนเป้าหมายไปโจมตีโทโด มันพุ่งไปด้วยความเร็วสูง "โทโด! หน๊อย ไม่มีทางเลือก" anna สูดลมหายใจเขา แล้วลืมตาขึ้น ตาเธอได้เปลี่ยนไปเป็นสีม่วงจากสีฟ้า เธอพุ่งไปด้วยความเร็วดุจพายุครั่งมาอยู่ตรงหน้าโทโดแต่ทว่าช้าเกินไปที่จะออกอาวุธหรือป้องกัน แถมถ้าหลบโทโดอาจจะได้รับอันตราย ถึงเธอจะรู้จักกับโทโดได้ไม่นานแต่เธอจะให้คนอื่นมาเจ็บเพราะตนเองไม่ได้ พลั่ก!!! anna รับการโจมตีเข้าอย่างจัง เลือดกระเซ๊น ไปทั่ว เธอหันมาหาโทโด "ไงนาย มะ.. ไม่เป็นไรนะ" แล้วเธอก็หมดสติลง

ดูเหมือนเสียงของเธอจะไปไม่ถึงหญิงสาวชมพูคนนั้นดูเหมือนว่าเธอจะไม่สนใจเสียงของคนแปลกหน้าซักเท่าไร - พลั้ก - เสียงกระทบของปีศาจบนตัวของหญิงสาวดังขึ้นเพราะว่าเธอกระโดดนำตัวไปรับแทนรูมเมท ดูท่ากระดูกเธอจะหักไป2 - 3ท่อนเลยทีเดียว โทโดรับร่างหญิงสาวที่ลอยมากับอากาศ สายตาที่แน่นิ่งของเขาไม่สั่นคลอนแต่อย่างใด เขาวางร่างหญิงสาวที่หมดสติไว้ข้างหลังเขาและหยิบหอกออกมาตั้งท่าป้องกันไว้ดูเหมือนสัตว์ร้ายจะเปลี่ยนเป้าหมายไปยังหญิงสาวผมชมพูแทนซะแล้ว

โทโดโรกิ ซากุราโกะ : คุณแอนนาเนี่ยเป็นคนดีจริงๆนะครับ - ชายหนุ่มพูดเอ่ยเบาๆขณะตั้งท่า - เขาคิดในใจว่าคงไม่สามารถเคลื่อนที่ไปไหนได้สะดวกนักถ้าเขาพลาดนิดเดียวคุณแอนนาอาจจะถึงกับชีวิตเลยก็ได้

Player reaction : เชิญจ้า

clubtime · โพสต์ 2-5-2010 10:19:37

แก้ไขล่าสุด clubtime เมื่อ 21-5-2010 10:12

AS : [ - - - - l - - - - l - - - - l - - - - l - - - - ].
Angel : clubtime

Angel Item
Angel Recovery skill
Angel Passive skill
Angel Active skill
Angel Special ability
Room mate :

ที่อยู่อาศัย :

ณ ที่เมืองแห่งหนึ่ง ที่ชื่อว่า Deidin Hold เป็นเมืองที่มีลักษณะคล้ายโรงงาน(น่าจะอย่างนั่น) (เด็กหญิงนี่Angelนะ)
มีเด็กหญิงคนหนึ่งได้เดินทางมาถึง เด็กหญิงคิด"ทำไมเราต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยน้า" แล้วก็ถอนหายใจ และเดินไปเรื่อยๆภายในเมือง แล้วก็เพิ่งจะนึกได้ว่าจะต้องไปหา ห้องพัก นี่น่า เด็กหญิงก็ได้รีบไปยังที่อยู่ของห้องพัก ที่จดไว้ในกระดาษ แต่ด้วยความเร่งรีบ เพราะว่าตัวเองได้มาช้า(มัวแต่เดินในเมือง) ก็ได้ไปชนกับผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งมีผมสีฟ้า หน้าตาน่ารัก แต่มีอะไรก็ไม่รู้อยู่ที่หลัง แล้วเด็กหญิงก็พูดว่า "เป็นอะไรมั้ยค่ะ"

สาวน้อยผมทวินเทลสีฟ้าได้หยุดและมองไปที่เด็กสาวหน้าใหม่ของเมืองนี้

? ? ? : จากการประเมิณผลแล้วรูริได้เดินชนผู้อื่นในที่สาธารณะ จากการคำนวนความเร็วในการเคลื่อนที่แล้วท่าทางเขาคงจะเร่งรีบเพราะต้องการไปทำอะไรซักอย่างสินะ รูริพูดกับตัวเอง ~

สาวน้อยเอ่ยสำเนียงเครื่องจักรกับตัวเองต่อหน้าเด็กหญิงผมสี่ม่วงอ่อน ซึ่งอาจจะทำให้เด็กสาวแปลกใจในท่าทีการพูดของเธอเอง

? ? ? : ต้องขออภัยในความประหมาทเลินเล่อของรูริด้วย รูริไม่ทันระวังจึงทำให้คุณเสียเวลาเดินชนรูริและเสียเวลารับคำขอโทษจากรูริซึ่งเป็นเวลา 5 นาที ที่เสียไป รูริต้องขอโทษด้วยนะค่ะ รูริก้มหัวขอโทษ ~

เทนชิ รู้สึกงุนงง กับการพูดของสาวน้อย ทวินเทล แต่ก็รู้สึกว่าตัวเองผิดไปเลยซะงั้น เทนชิก็ได้บอกกับสาวน้อยทวิน "เรา เองก็ขอโทษด้วยละกัน" แล้วเทนชิก็ได้รีบไปยังทีพักอย่างรวดเร็ว พอมาถึงที่พัก เทนชิ ก็ถึงกับอึง ทำไมบ้านหลังใหญ่อย่างนี้ นี่หรอที่พักของเรา เทนชิก็คิดขึ้นมา "จริงสิroom mateเราละ" แล้วเทนชิก็ได้เดินไป กดกริ่งหน้าบ้านแล้ว ก็พูดว่า "มีใครอยู่มั้ยค่ะ" แล้วเด็กสาวก็ได้ยืนรออยู่หน้าบ้าน

ทว่า . . . . . ไม่เสียงตอบกลับแต่อย่างใดจากบ้านพักหลังนี้ ท่าทางคู่หูร่วมพักของเทนชิจะยังไม่กลับมา

ระหว่างที่เทนชิกำลังยืนรอหญิงสาวผมสีเขียวคนเดิมที่เดินชนกับเธอเมื่อซักครู่นี้ก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าบ้านที่คาดว่าน่าจะเป็นที่พักใหม่ของเธอ

? ? ? : สวัสดีอีกครั้งค่ะ รูริกล่าวทักทาย ~ มีธุระอะไรสำคัญที่ต้องการจะทำที่บ้านหลังนี้เหรอค่ะ ? รูริสอบถาม ~

เทนชิ ยืนแปลกใจอยู่ครู่หนึ่ง "เออ . . . นี่เธออาศัยอยู่ที่นี่หรอ พอดีที่อยู่ในกระดาษตรงกับที่นี่" เทนชิถาม พร้อมกับยื่นกระดาษที่อยู่ในกับเด็กสาวทวินเทลผมฟ้า เทนชิคิด"เด็กสาวคนนี้หรอroom mateเรา เอ๊ะ หรือว่าที่อยู่ผิด" เทนชิก็ทำหน้างงๆ?? ยืนรอคำตอบของเด็กสาวผมฟ้า ที่ยืนอยู่ตรงหน้า

เด็กสาวยืนจ้องหน้าของเทนชิอยู่ซักครู่หนึ่งและทำการคิดประมวณผลความใกล้เคียงของรูมเมทของเธอ

รูริ มัทสึริ : เริ่มการประมวณผล ชื่อ Angel ผมสีม่วงอ่อน ตาสีเหลืองสะท้อนแสง ผิวขาว ส่วนสูงประมาณ 160 ต้นๆ หน้าอกคัพ A ไม่เกิน B มีไม้กางเขนสีขาวติดตัวระดับพลังพิเศษ 2 Match !! 99 % ยินดีต้อนรับค่ะคุณแองเจิ้ล ดิชั้น รูริ มัทสึริ จะเป็นรูมเมทของคุณตั้งแต่วันนี้จนคุณเรียนจบการศึกษานะค่ะ บ้านหลังนี้คือที่อยู่ของคุณระหว่างที่ย้ายเข้ามาเพื่อทำการศึกษาต่อในเมืองนี้ค่ะ รูริอธิบาย ~

เธอเดินไปที่ประตูบ้านและไขกุญแจเปิดออกเพื่อพาเทนชิเดินชมบ้านและตำแหน่งต่างๆของบ้าน

รูริ มัทสึริ : ก่อนอื่นก็ถอดรองเท้าไว้ตรงนี้และนำรองเทาแตะที่ใช้สำหรับใส่ในบ้านไปใส่แทนนะค่ะ ที่นอนเป็นเตียง 2 ชั้นนะค่ะ คุณสามารถเลือกตำแหน่งชั้นที่จะนอนได้ตามสะดวกค่ะ ห้องรับแขกจะติดกับห้องครัวนะค่ะ ห้องน้ำจะอยู่ด้านล่างซึ่งมีห้องเดียวนะค่ะ คุณสามารถจัดวางสำภาระของคุณได้ที่ห้องรับแขกและห้องนอนค่ะ รูริให้คำแนะนำ ~

หลังจากกล่าวแนะนำบ้านเสร็จเธอก็ยื่นกุญแจห้องให้กับเทนชิ

Gain : กุญแจห้องพัก

หลังจากที่เทนชิได้กุญแจมา ก็ได้ถาม

"นี่ เธอให้กุญแจกับคนไม่รู้จักได้ยังไง และเธอรู้จักชั้นได้ยังไง ทั้งๆที่ชั้นไม่รู้จักเธอเลย" เทนชิถามเด็กสาวที่ยังไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อ แต่มารู้ชื่อของตัวเอง แม้กระทั่ง คัพ T^T

และเทนชิก็ได้ถามอีก "แล้วเธอละชื่ออะไร" "แล้วก็เรียกชั้นว่า เทนชิด้วยนะ ชื่อนี้จะดูคุ้นกว่า เพราะมีแต่คนเรียกชั้นชื่อนี้"
"ตายละ เผลอ พูดมากไป" เทนชิคิดในใจ

รูริไม่รู้สึแปลกใจใดๆ เพราะว่าข้อมูลขอเทนชิจังอยู่ในระบบพื้นฐานที่มากับการกรอกข้อมูลสมัครเข้าโรงเรียนแล้ว และไม่รู้สึกใดๆในการพูดเรื่องขนาดของคัพด้วย . . .

รูริ มัทสึริ : อย่างที่กล่าวไปข้างต้น ดิชั้น รูริ มัทสึริ จะเป็นรูมเมทใหม่ของคุณ Angel ซึ่งได้ให้โค้ดเนมใหม่ เทนชิ ตามข้อมูลเบื้องต้นค่ะ ในเมื่อเราเป็นรูมเมทกันคุณก็จำเป็นที่จะต้องมีกุญแจห้องพักด้วยเผื่อไว้ว่าชั้นจะกลับมาเปิดบ้านให้คุณไม่ได้ ส่วนข้อมูลส่วนตัวต่างๆชั้นได้ทำการประเมิณผลจากสายตาและค่าคำนวนหลักที่ดิชั้นมีในระบบค่ะ คุณเทนชิ
รูริอธิบายต่อเทนชิ ~

"เอ๊ะ หรือว่าลืมอ่านอะไรในใบสมัคร" เทนชิพึมพำออกมา
สักพักแล้วก็หยิบใบที่ได้หลังจากการสมัครออกมาอ่าน "รูริ มัทสึริ !!"

"อึก นี่เราลืมอ่านหรอนี่"
"อะ เออ. . . แล้วตรงข้างหลังเธอนี่คืออะไรกันละนิ เห็น ติดไว้นานละ ไม่รำคาญหรอ" เทนชิ ทำท่าพูดกลบเกลือนเรื่องที่ตัวเองเข้าใจผิดไป
"แล้วรูิริจังเคยเห็นพวกมอนเตอส์ ในละแวกนี้มั้ย? พอดีชั้นอยากไปเจอพวกมอนเตอส์แถวนี้ดู ไปด้วยกันมั้ยรูริจัง"(ก็หมายถึงร่วมปาตี้อ่ะนะ)
"เห็นว่าตอนนี้มีพวกคนที่ระเบิดบ้านตัวเอง(ไม่รู้เพราะอะไร ฮ่ะๆ)กำลังไปสู้กับมอนเตอส์แถวนี้อยู่ เห็นว่าจะเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆกับ ผู้ชายอีกคนนึง"
ที่เทนชิรู้เพราะ ระหว่างที่เดินอยู่ในเมืองก็เห็น บ้าน? ที่ไม่น่าจะใช่บ้าน ระเบิดไปต่อหน้าต่อตา 0.0 แล้วก็มีเด็กผู้หญิงเดินลากผู้ชายออกมา(ทำอะไรกันหวๅ)แล้วก็เดินไปที่ป้ายรับเควส(ที่รู้เพราะได้แวะะไปก่อนหน้านี้แล้ว)
"ว่าแต่บ้านหลังนั่นมีคนอยู่ด้วยหรอนี่" เทนชิคิดในใจ
"ว่าแล้วก็ไปกันเลย ไปรับเควสที่บอร์ดกัน" เทนชิดึงมือเด็กสาวหุ่นยนต์?? ไปทั้งๆที่ยังไม่ได้พูดอะไรออกมาเลย (กว่าจะได้สู้สงสัยอีกนาน)

เด็กสาวทวินเทลได้ถูกสาวน้อยผมม่วงลากตัวไปผจญภัยโลกกว้างโดยที่ตัวเองยังไม่ได้ตอบอะไรใดๆทั้งสิ้นเลยระหว่างที่เดินไปรับเควสรูริก็เริ่มอธิบายคำถามก่อนหน้านี้ให้กับเทนชิฟัง

รูริ มัทสึริ : สิ่งที่ติดที่หลังนี้คืออาวุธรุ่นทดลองชื่อว่า Xeno - Beta 01 ที่ทางนักวิทยาศาสตร์ของเมือง Aspio ติดตั้งให้รูริค่ะ รูริอธิบาย ~ รูริเองก็ยังไม่เคยเห็นมอนสเตอร์แถวนี้เหมือนกันค่ะ เพราะว่ารู้ริเพิ่งย้ายมาเหมือนกับคุณเทนชินั่นแหละค่ะ รูริกล่าวบอก ~

ถึงจะไม่แน่ใจเท่าไรแต่ว่าบ้านหลังนั้นไม่มีข้อมูลอยู่ในข้อมูลพื้นฐานของรูริ รูริจึงไม่ได้ตอบอะไรเทนชิเกี่ยวกับบ้านร้างหลังนั้นที่เพิ่้งเกิดประกายระเบิดไป

ทันทีที่เทนชิและรูริมาถึงหน้าเควสเคาร์เตอร์ก็พบว่าคนให้เควสไม่อยู่ที่เคาร์เตอร์ เธอไปไหนกันะ ? . . .

อ๊ะ "คนให้เควสไปไหนกันละ ตอนเดินเข้ามายังเห็นอยู่เลย" เทนชิพูดพร้อมกับจูงมือของรูริเดินไปที่เคาร์เตอร์
"งั้นรูริรอตรงนี้ก่อน เดี๋ยวเราเดินไปซื้อยาก่อนละกันนะ" เทนชิพูดแล้วเดินไปที่ร้านขายของ โดยที่ให้รูริยืนรออยู่่ที่เคาร์เตอร์รับเควส
"อ๊ะ นี่ไงร้านขายของ"เทนชิเอยออกมาทันทีที่เจอร้านขายของ แล้วก็ได้เดินเข้าไปที่ร้านขายของ
กริ๊ง ~ เสียงประตูร้านขายของดังขึ้นมา
เทนชิได้เจอพนักงานขายของตัวน้อยมีปีกที่หลังยืนอยู่ที่เคาร์เตอร์ด้านหน้ายิ้มต้อนรับลูกค้า
" ร้านนี้ใช่ร้านขายของสำหรับออกไปนอกเมืองใช่มั้ยจ๊ะ " ่เทนชิถามพนักงานตัวน้อยพร้ิอมกลับยิ้มให้ ^^

ไม่มีเสียงตอบรับใดๆจากพนักงานราวกับว่าเธอนั้นได้กลายเป็นหินไปอย่างนั้นล่ะ หรือนี่อาจจะเป็นการล้อเล่นในเมืองนี้ก็ได้ แต่ทว่าหลังจากที่เทนชิหันหลังมามองก็พบแค่รูริคนเดียวในเมืองนี้ ทุกๆคนในเมืองได้หายไปหมด หรือว่าเขาจะมีเทศกาลอะไรกันรึเปล่าน้า ? เมื่อเธอหันมามองที่พนักงานขายของอีกครั้งนึงพนักงานก็ได้หายไปจากเคาร์เตอร์เช่นกัน . . .

เทนชิ : !!! นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทุกคนหายไปไหนหมด นี่มันเรื่องใหญ่แล้วนะนี่ เทนชิพูดพลางมองหาพนักงานตัวน้อยที่อยู่ภายในร้าน แต่ก็ไม่เจออะไรเลย
เดินในร้านสักพักเทนชิได้เจอ apple gel วางอยู่ที่ชั้นวางของ ในราคา100 G เทนชิก็ได้หยิบมา3ขวดแล้วนำเงิน 300 G ไปวางที่เคาร์เตอร์ อย่างเร่งรีบ(ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง เตรียมไว้ก่อน)
เทนชิ : ทำไมมันแพงอย่างนี้ขวดนิดเดียวเอง เทนชิคิดในใจ แล้วก็รีบเดินออกไปหารูริ อย่างรวดเร็ว
เทนชิ : รูริ นี่มันเกิดอะไร ทุกคนหายไปไหนหมด เทนชิพูดด้วยอาการเหนื่อย เพราะำได้รีบวิ่งมาหารูริที่ยืนอยู่ที่เคาร์เตอร์
เทนชิ : งั้นพวกเราลองเดินรอบๆ ดูก่อนนะเผื่อจะเจอใครแถวนี้ ถ้าไม่เจอก็ออกไปหาพวกที่นอกเมืองดู เผื่อจะเจอใครที่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่ เทนชิพูดแบบว่าตัวเองเคยผ่านเหตุการณ์ ประเภทนี้มาแล้ว

เดินในเมืองได้ซักพักก็ไม่เห็นมีใครอยู่ในเมืองเลย เทนชิจึงได้ตัดสินใจเดินออกไปนอกเมือง

Event - Intro [ Clear ] ขึ้น Replay ใหม่เริ่ม Sub event ได้เลยจ้า
- หาห้องพักของตัวเอง , ทำความรู้จักกับ Room mate และ ขอกุญแจห้องมาให้ได้
REWARD : กุญแจห้องพัก * 1 - ได้รับแล้ว -
Stater KIT * 1 Pack ( apple gel * 3 , orange gel * 3 ) - ได้รับแล้ว -

Continue in Reply Two Click!!

Maxna_vc85 · โพสต์ 2-5-2010 15:32:13

แก้ไขล่าสุด jeloly เมื่อ 2-5-2010 16:35

= = ทำอะไรกันนั้นทำไมของผมยังไม่มีเลย

ดูตัวอย่างของคนอื่นเลยจ้าให้เริ่มบทพูดของตัวเองเลยแล้วเมื่อใช้บทพูดเสร็จสิ้น ( เล่นเฉพาะบทของตัวเองน้า )
ให้พิมพ์คำว่า " เสร็จสิ้น " ไว้ล่างสุดของที่ตัวเองตอบไว้น้าแล้วเราจะมาตอบกลับมาจ้า

BoSs-KuNg~ · โพสต์ 2-5-2010 17:41:21

แก้ไขล่าสุด BoSs-KuNg~ เมื่อ 6-5-2010 02:10

Stella Hiling : BoSs-KuNg~

Stella Item
Stella Recovey skill
Stella Passive skill
Stella Active skill
Stella Special ability
Room mate :

หลังจากบอกลาคฤหาสถ์หลังงามของเซ็ตสึโบแล้ว สิ่งแรกที่จำเป็นต้องทำก็คือ เสื้อผ้า ที่พัก และ อาหาร ซึ่งสึ่งของเหล่านี้จำเป็นต้องใช้เงินแลกมาทั้งสิ้น และงานแบบไหนล่ะ ที่จะสามารถได้เงินมาอย่างรวดเร็ว ค่าจ้างสูงๆ และสายตาของเสตล่าก็ไปหยุดที่ฝูงชนกลุ่มหนึ่งที่เบียดเสียดกันในตัวเมือง แน่นอนว่าของแบบนี้มันต้องเข้าไปมุงด้วย

เด็กสาวไม่รอช้าที่จะรีบวิ่งไปยังฝูงคนกลุ่มใหญ่นั้นโดยลากเจ้าเซ็ตสึโบติดมือมาด้วย เมื่อมาถึงเด็กสาวก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อพบว่ากลุ่มคนที่มาชุมนุมกันนั้น(อย่าคิดมากกับประโยคนี้นักนะจ๊ะ

) ส่วนไหญ่เป็นผู้ชายร่างไหญ่ท่าทางบึกบึนสวมเกราะติดอาวุธ แม้จะมีคนที่แต่งตัวธรรมดาๆหรือมีเด็กผู้หญิงยืนอยู่บาง แต่ก็เป็นส่วนน้อยเสียมากกว่า

"นี่มันรายการประกวดคอสเพลย์รึไงเนี่ย" เด็กสาวพึมพัม ก่อนที่จะใช้ร่างเล็กๆของเธอเล็ดล่อนผ่านกลุ่มคนกลุ่มนั้นเข้าไป และภายในนั้นเธอก็ได้พบกับเด็กสาวอายุไกล้เคียงกับเธอเรือนผมสีขาวออกเทา ดวงตาสีม่วงหน้าตาน่ารักยืนคู่กับแผ่นป้ายขนาดไหญ่ แต่เมื่อสเตล่ามองดูดีๆแล้วก็พบว่า มันคือแผนที่นั่นเอง ในแผนที่นั้นมีการใช้หมึกสีแดงวงเอาไว้หลายจุด แถมภายในกรอบสีแดงที่ถูกวงเอาไว้ยังมีตัวเลขที่ดูเหมือนกับจะเป็นราคาสินค้าอะไรซักอย่างกำกับเอาไว้อีก "นี่นายสิ้นหวัง นี่มันคืออะไรเนี่ย" หลังจากแทรกตัวออกมาจากฝูงคนได้ สเตล่าก็วางท่าเท้าเอวถามรูมเมทผู้โชคร้ายของเธอทันที

เซ็ทสึโบที่กำลังสิ้นหวังกับบ้านเก่าแก่ของตัวเองที่ใกล้จะได้เป็นโบราณสถานถูกทำลายไปจนไม่สามารถที่จะเชื่อมต่อด้วยกาวตราช้างของเขาอีกต่อไปได้ก็เกิดไฟติดขึ้นมาเมื่อสาวน้อยเริ่มถามวิธีการรับภารกิจจากผู้ชำนาญการ เขาก็ต้องตอบให้อย่างเป็นหลักการเพื่อเป็นแนวทางให้สาวน้อยดำเนินทางต่อไป

เซ็ทสึโบ ซาโยนาระ : หึหึ !! ถึงหน้าที่ของชั้นแล้วสินะ !! ฟังให้ดีนะสเตลล่าจังนี่ก็คือป้ายรับเควสยังไงล่ะ เรา( ? )สามารถรับภารกิจจากป้ายนี้และไปทำให้สำเร็จได้เพื่อที่จะได้ค่าตอบแทนมายังไงล่ะ อย่างป้ายนี้น่ะเธอจะต้องออกไปฆ่าแมงมุม 4 ตัวและด้วง 1 ตัว และเมื่อมารายงานผลที่เควสเคาร์เตอร์นี้เธอก็จะได้เงิน 200 g เป็นค่าตอบแทนไงล่ะ ง่ายใช่ไม๊ล่า ฮ่าๆๆ ไว้ใจชั้นได้เลยในฐานะของรูมเมท ( ? ) ชั้นจะช่วยเธอทำเควสนี้ให้ผ่านไปได้ลุล่วงอย่างเร็วไว เอาล่ะเราจะเริ่มจากทิศไหนก่อนดีล่ะ ?

เซ็ทสึโบเอ่ยปากถามคู่หู ( ? ) ของเขาถึงทำเลในการออกล่า( ? )เหยื่อ

Player Reaction : เชิญจ้า

"เงิน !!" แค่ได้ยินเท่านั้นแหละตาของเด็กสาวก็สุขสว่างราวกับว่ามีเปลวไฟลุกพรึ่บอยู่ภายในดวงตาคู่สวยนั่น "ก่อนอื่นชั้นมีเรื่องที่จะต้องทำซะก่อนน่ะสิ นายสิ้นหวัง"เด็กสาวยกมือขึ้นชี้หน้าเซ็ตสึโบ มืออีกข้างยังเท้าเอวอยู่ (ท่าบร๊ะเจ้า H นั่นเอง

)

"อย่างที่นายเห็นนั่นแหละเจ้าแว่น(วิธีเรียกเริ่มให้เกียรติมากขึ้นๆ)ดูสารรูปชั้นตอนนี้สิยะ ไครมันจะกล้าโทงเทงออกไปนอกเมืองทั้งอย่างงี้เล่า!!" สเตล่าพูดไปพลางหมุดซ้ายหมุนขวาให้เซ็ตสึโบดูชุดราตรีสุดสวยของเธอ เริ่มจากเสื้อยืดหลวมโครกไซต์ยักษ์ที่คลุมร่างของเด็กน้อยซะจนถึงหัวเข่า ด้านหลังเต็มไปด้วยรูจากการฉีกขาดตามธรรมชาติ ด้านหน้ามีรอยขาดเป็นทางยาวพองาม และยังมีเศษโคลนจากฝนตกเมื่อคืนประดับประดาอย่างเข้ากัน ผมที่ก่อนเคยยาวสลวย ตอนนี้ดูยุ่งเหยิงกระเซอะกระเซิงไม่เป็นทรง ผิวขาวผ่องเปรอะเปื้อนไปด้วยเศษโคลน คล้ายกับการอบผิวยังไงอย่างงั้น~

เมื่อโชว์สภาพสุดไฮโซของตัวเองเสร็จ เด็กสาวมองซ้ายมองขวาและไปหยุดลงที่ร้านเสริมสวยและร้้านเสื้อผ้า ใบหน้าของสเตล่าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่เธอจะวิ่งตรงไปยังสองร้านเป้าหมาย โดยทิ้งเซ็ตสึโบเอาไว้ตรงนั้น

สองชั่วโมงหลังจากนั้น..... ประตูของร้านเสริมสวยก็เปิดออกพร้อมกับสาวน้อยร่างบางในชุดสายเดี่ยวสีดำกับมินิสเกิร์ตลายสก็อตสีแดง ท่อนล่างเป็นถุงเท้ายาวถึงขาอ่อนสีดำไส่คู่สีกับถุงมือสีดำยาวจนเกือบถึงหัวไหล่ มัดผมทรงทวิลเทลด้วยโบว์เส้นยาวสีน้ำตาล (โมเอ๊

)

"เอ้า อย่ามัวแต่ทำหน้ามึนสินายสิ้นหวัง จากนี้ไปนายต้องเป็นสุนัขรับใช้ที่ซื่อสัตว์ของชั้น" สเตล่าพูดพลางชี้หน้าชายหนุ่มที่สูงกว่าเธอร่วมเท่าตัวด้วยความยากลำบาก "และนั่นก็คือที่ๆชั้นจะเดินทางเพื่อตามล่าฝัน(มอนสเตอร์หรือเงินรางวัลครับ)ยังไงล่ะ!!" เด็กสาวพูดเสียงดังพลางยกมือขึ้นเหนือหัว ชี้นิ้วไปยังท้องฟ้าอันมืดครึ้มที่ปกคลุมเมืองนี้พร้อมกับดวงตาของเธอที่เป็นประกายระยิบระยับกับใบหน้าที่เต็มไปดด้วยรอยยิ้มอันเปี่ยมสุข(สุขเรื่องอะไรนิ)

เสร็จสิ้น : สถานะเพิ่มเติม - เงิน 1000 G ที่ได้รับมาตอนแรกเหลืออยู่ 200 G หมดไปกับการแต่งตัวเสริมสวย และบีบบังคับให้รูมเมทเข้าปาตี้

หลังจากที่เซ็ทสึโบยืนรอสาวน้อยร่างบอบบางเปลี่ยนชุดนานถึงสองชั่วยามเขาก็ต้องตกตะลึง ใน . . . . การใช้เงินอันบ้าบิ่นของสาวน้อยคนนี้ ชายหนุ่มถึงกับร้องออกมาอย่างสิ้นหวัง เพราะว่าเงิน 800 นั้นเขาสามารถดำรงชีวิตได้นับปีเลยทีเดียว

เซ็ทสึโบ ซาโยนาระ ( นายสิ้นหวัง , นายแว่น ) : ว้ากกก !! แค่อาบโคลนออกจากผิวกับเปลี่ยนเสื้อผ้ามันใช้เงินถึง 800 เชียวเรอะเนี่ย OH MONEY !! 800 เนี่ยนะสมัยที่ชั้นยังเรียนอยู่ที่มัธยมต้นชั้นสามารถใช้มันอยู่รอดมาได้ถึง 1 ปีกับอีก 2เดือนเชียวนะ !! เธอเล่นใช้ภายใน 2 ชั่วโมงหมดเลยเรอะ้เนี่ย !! ช่างเป็นคุณหนูจอมผลาญตังเสียจริงๆ

เซ็ทสึโบกล่าวบทสุนธรพจน์ของตัวเองด้วยท่าทีเปล่งรัศมีความมั่งคั่งของตน

เซ็ทสึโบ ซาโยนาระ : เอาล่ะไหนๆก็ใช้ไปแล้ว เฮ้อ ~ คงจะต้องไปหาเงินเพิ่มทั้งค่าอาหารและที่อยู่แล้วล่ะนะเอาล่ะ เนื่องจากว่าชั้นเป็นผู้ชำนาญทางแถวนี้ชั้นจะนำทางเธอไปยังสถานที่ปลอดภัยในการเก็บเลเวลเอง

เซ็ทสึโบพาสาวน้อยสเตลล่าออกเดินทางไปยังทิศตะวันออกของเมืองนี้ทันทีหลังจากพูดจบ ในป่าข้างเมืองมีแสงสว่างส่องต่างจากเมืองลิบลับ สายลมตะวันออกพัดผ่าน วันนี้คงจะเป็นวันดีและวันสำเร็จในหนทางการค้าของทั้งคู่เป็นแน่

เซ็ทสึโบ ซาโยนาระ : ที่นี่แหละคือป่าข้างเมือง Deidon hold ที่นี่เธอน่าจะหาได้ทั้งแมลงมุมและด้วงล่ะนะไม่ต้องห่วงหรอกพวกนี้น่ะไม่เก่งเท่าไรหรอก เดี๋ยวชั้นจะสำแดงเสต็ปเซ็ทสึโบให้เธอได้เห็นเอง อ๊ะนั่นไงรังของแมงมุมตัวน้อย หึหึ !!

เซ็ทสึโบเริ่มด้วยการเอาเศษไม้มาเขย่ารังของแมงมุมนั้นเพื่อ(?)ยั่วให้แมงมุมโมโหเดือดและออกมารุมขย้ำเขา

+ VS
จำนวนยกรัง
ย้ายเมือง + ต่อสู้( บังคับไม่เสีย AS ) AS : [ - - l - - - - l - - - - l - - - - l - - - - ]

เซ็ทสึโบ : ว้าก !! ช่วยด้วย มันมากันหมดเลย ชั้นแค่แหย่ปากทางเข้ารังเล่นๆเอง ทำอะไรซักอย่างที !!

( "กรี๊ดดดดดดด เจ้าสี่ตาอัปโชค(ยิ่งให้เกียรติกันมากขึ้นๆ)ทำอะไรของนายยะห๊า"สเตล่าตะโกนทั้งน้ำตา ก่อนที่จะหันกลับไปหาเจ้าฝูงแมงมุมกว่าครึ่งรังตรงหน้าเธอ "ออกมาเลยริคคุง"สิ้นเสียง พื้นดินตรงหน้าของสเตล่าก็แยกออก หนวดโลหะขนาดยักษ์พุ่งขึ้นมาฟาดฝูงแมงมุมจำนวนนึงซะกระเจิงก่อนที่มันจะเข้ามาคลอเคลียผู้เป็นนายของมันเช่นเดิม

"เอาล่ะ ชั้นพร้อมรบแล้วนะ นายเองก็ช่วย..... กรี๊ดดดดด เจ้าแว่นโรคจิตวิ่งไปทางไหนกันยะ"สเตล่าพูดพลางหันไปหาคู่หูของเธอ แต่ว่าเซ็ตสึโบดันวิ่งไปทางเด็กผู้หญิงสองคนซะแล้ว"งั้นก็ช่วยไม่ได้ละ ชั้นจะเป็นคู่ต่อสู้ให้พวกแกเอง"

สเตล่าหันกลับมาพูดกับฝูงแมงมุมพลางชี้นิ้วไปทางพวกมัน เจ้าหนวดโลหะคู่ใจของเธอก็พุ่งตามทิศทางที่เธอชี้และเข้าโจมตีไส่แมงมุมตัวนึงอย่างจัง!!

สเตล่า Atk 20 - Def แมงมุม 10 = 10
สเตล่าโจมตีแมงมุมด้วยริคคุง แต่ดูท่าทางแมงมุมจะยังไม่สะทบสะท้านอะไรซักเท่าไร
แมงมุมตัวนึงกระโจนใส่สเตล่า ความว่องไวของเธอในตอนนี้สามารถหลบได้อย่างสบายแต่ทว่า โชคของเธอไม่ค่อยจะดีเท่าไรจึงสะดุดกิ่งไม้แถวนั้นล้มแทนและโดนแมงมุมกัดขาตามระเบียบ
สเตล่า Agi 15 - Dex แมงมุม 5 = 10 / Luck - 50
็สเตล่า : HP 20 - 2 ( ล้ม + โดนกัด ) = 18 : MP 2

เ็ซ็ทสึโบ Atk 5 Luck - 50
โจมตีพลาดแมงมุมสามารถหลบไปได้อย่างหวุดหวิดและสวนกลับมาด้วยคริติคอลทำให้เซ็ทสึโบล้มหน้าหงายไม่เป็นท่า
HP 80 - 1 = 79 : MP 2

เซ็ทสึโบ ซาโยนาระ : อึ้ก !! แมงมุมนี่มันมีฝีมือร้ายกาจจริงๆ แต่ว่าชั้นยังไม่หมดพลังแค่นี้หรอก ชิมท่าไม้ตายลับของชั้นซะ ย้ากก !!

เซ็ทสึโบเริ่มตั้งท่าชาจพลังลึกลับอะไรบางอย่าง . . .

Player Reaction : เชิญจ้า

"โอ๊ย !!"เด็กสาวปล่อยเสียงเล็กๆของเธอออกมาด้วยความเจ็บปวด(โมเอ๊

)ก่อนที่เธอจะรีบเปลี่ยนท่านั่งที่เปิดหวออยู่ของเธอ "เป็นเพราะนายคนเดียวเลย เจ้าบ้า!!"หลังจากจัดท่านั่ง สเตล่าก็หันไปตะคอกคู่หูสุดแกร่งของเธอทันที แต่เธอก็ด่าต่อไม่ออกเมื่อเห็นคู่หูของเธอโดนเจ้าแมงมุมตัวกระจ้อยอัดซะล้มตึงสภาพดูไม่ได้แบบนั้น(ทีตัวเองล่ะ)

เจ้าแมงมุมตัวเดิมพุ่งตรงมาหาเธออีกครั้งด้วยความเร็วสูง "หนอย อย่าได้ใจนักนะยะ คุณเซชิเลีย!!" หลังจากเด็กสาวตะโกนขึ้น พื้นดินตรงหน้าเธอก็ยุบตัวลง ก่อนที่จะมีหนวดโลหะอีกเส้นพุ่งออกมาฉุดเธอออกไป ทำให้เธอสามารถหลบการโจมตีของเจ้าแมงมุมได้อย่างฉิวเฉียด

"ฮะ ฮะ ฮะ ฮะ คิดว่าการโจมตีของชั้นมีแค่ริคคุงรึไงยะ เจ้าตัวหน้าแมงมุมเอ๊ย(ก็แมงมุมนี่นา

)"สเตล่าที่ยืนตรงปลายของหนวดโลหะที่กางออกเหมือนกับอุ้งมือเป็นแท่นให้กับเธอเท้าเอวหัวเราะอย่างเปี่ยมสุข "นี่นายแว่น นายก็มาช่วยทางนี้บ้างสิยะ" สเตล่าพยายามส่งเสียงเรียกคู่หูของเธอ แต่ดูเหมือนว่าเขากำลังตั้งสมาธิกับการรวมรวบรวมพลังอะไรซักอย่าง "เชอะ ขอให้ไอ้ท่านั่นเป็นท่าเจ๋งๆบ้างละกันนะยะ"เด็กสาวบ่นอุบอิบเมื่อเห็นเซ็ตสึโบตั้งท่าสุดเท่ห์ชาจพลังอยู่ด้านล่าง

"ธันเดอร์เซ็ต!!" เธอพูดประโยคเรียกสายฟ้าของเธอ ไม่ช้าพลังไฟฟ้าก็พวยพุ่งออกมาจากร่างกายของเธอ แต่ครั้งนี้มันแตกต่างกับตอนที่เธอใช้ช่วยชีวิตเซ็ตสึโบ(รึปล่าว)มันดูเข้มข้นและทรงพลังมากกว่าตอนนั้นหลายเท่า กระแสไฟฟ้าเสียดสีกันจนเกิดเสียงดังสนั่นไปทั่ว "เอาล่ะ ฝากด้วยนะคะ ริคคุง คุณเซชิเลีย" เมื่อพูดจบสเตล่าก็กระโดดลงมาจากหนวดโลหะของเธอ ก่อนที่เธอจะยกแขนทั้งสองข้างให้ตั้งฉากกันและปล่อยกระแสไฟฟ้าจำนวนมหาศาลออกไปยังเส้นหนวดโลหะทั้งสองเส้นของเธอ

"ไปตายซะ!!" เมื่อร่างของเด็กสาวลงถึงพื้น เธอก็ประกาศสัญญาณโจมตี หนวดโลหะคู่พากันพุ่งผ่านร่างของสเตล่าไปด้วยความเร็ว ก่อนที่หนวดโลหะเส้นนึงจะเสยร่างของเจ้าแมงมุมให้ลอยไปบนอากาศ ตามด้วยอีกเส้นที่พุ่งตรงไปหาเป้าหมายและอัดเข้าอย่างจังบวกกับกระแสไฟฟ้าที่มารวมกันอยู่ตรงปลายของมันทำให้เกิดการระเบิดขึ้นอย่างรุนแรง !

ทาน เอ็นโดะ !! (อย่างเท่ห์อ้ะ

)

ใช้ไฟฟ้าแล้วนับเลยแล้วกันนะ AS : [ - l - - - - l - - - - l - - - - l - - - - ] อีก 1 ขีดย่อย ( เนื่องจากใช้ปั้มหัวใจอาจารย์สิ้นหวังไปทีนึง ฮ่าๆๆ )

สเตล่าใช้ Special ability Atk 20 + Magic 2 + Atk 20 = 42 - Def แมงมุม 10 = 32
สเตล่าโจมตีแมงมุมด้วยริคคุง และ คุณเซชิเลีย HP เดิมของแมงมุมที่โดนลดลงเหลือ 20 - ด้วยค่าพลังโจมตีใหม่ 32
แมงมุมตายไป 1 ตัวจากทั้งรัง ( ? ? ? ) เนื่องจาก Luck - 50 ทำให้พลาดเป้าหมายไปโดนแมงมุมที่โชคร้ายที่สุดตัวเดียว
็สเตล่า : HP 18 / 20 : MP 2
Gain : Insect leg *1 , Insect body *1 EXP + 30

เ็ซ็ทสึโบได้ชาจพลังและรวบรวมพลังทั้งหมดที่เขามี ( ? ) เขาได้เริ่มเปร่งพลังออกฝ่ามือ ทันใดนั้นก็มีแสงสว่างวาบๆมือของเขา ท่าทางจะเป็นพลังมหาศาลมากเลยทีเดียวเขาได้เล็งไปที่แมงมุมตัวเดิมที่ทำให้เขาล้มเสียฟอร์มไม่เป็นท่า

เซ็ทสึโบ ซาโยนาระ : ฮ่าๆๆ นี่ล่ะพลังที่แท้จริงของฉันล่ะ !!

พลังทำลายล้างขนาดใหญ่บินผ่านหัวแมงมุมตัวนั้นไปเพราะจังหวะที่เซ็ทสึโบปล่อยเขาได้สะดุดก่อนหินล้มลงทำให้ป่าด้านข้างๆหายไปในพริบตา
Luck - 50 โจมตีพลาดเนื่องจากยิงเฉี่ยวหัวแมงมุมไป ทำให้ป่าข้างๆย่อยยับพินาศจึงได้ค่าประสบการณ์จากมอนสเตอร์ป่าข้างๆแทน
HP 79 / 80 : MP 2

เซ็ทสึโบ 1 LV UP
HP + 5 / MP + 5
HP 85 / 85 : MP 7

สเตล่า 1 LV UP
HP + 5 / MP + 5 / Status + 3 Point
HP 25 / 25 : MP 7

* ไม่ได้เงินและ Item เนื่องจากมอนสเตอร์ตายป่าด้านข้างทำให้ไม่สามารถไปเก็บได้และต้องกลับมาสู้กับแมงมุมกลุ่มเดิมต่อ

เซ็ทสึโบ ซาโยนาระ : หึหึ !! เป็นยังไงล่ะพลังซ่อนเร้นของฉันน่ะ เอาล่ะสเตล่าจะสู้ต่อไปหรือจะถอยไปตั้งหลักก่อนดีล่ะ

เขาขยับแว่นเก๊กหล่อหลังจากยิงสกิลขนาดมหึมาพลาดเป้าไป ทำให้แมงมุมมองด้วยความอึ้ง เอือมระอา กันเป็นแถว

To Be Continue

jeloly · โพสต์ 2-5-2010 18:11:58

แก้ไขล่าสุด jeloly เมื่อ 6-5-2010 09:56

AS : [ - - - - l - - - - l - - - - l - - - - l - - - - ]
Megurine Ruka : jeloly

Ruka Item
Ruka Recovery skill
Ruka Passive skill
Ruka Active skill
Ruka Special ability
Room mate :

ที่อยู่อาศัย :

" นี่สินะ .... "

ลูกะไม่พูดอะไรมากรีบเดินเข้าไปยังหมู่บ้าน Halure เพื่อจะหาที่พักของเธอ โดยไม่ได้แคร์สายตาคนอื่นว่า พวกเขาจะมองเธออย่างไร

" มันอยู่ไหนละ ... "

เธอก้มมองแผนที่บอกทางไปยังที่พักของเธอ เธอพยายามงมทางเองอยู่ตลอดไม่เคยแม้แต่จะถามทางจากคนอื่น จนในที่สุดเธอก็มาถึงที่พักของเธอซึ่งดูแล้วทำไมมันหรูหรากว่าบ้านที่เธอผ่านๆมา เธอไม่รอช้ารีบเข้าไปหาเจ้าหน้าที่ทันที

" ลูกะคะ ขอกุญแจห้องพักด้วย ... "

เธอตีหน้าเฉยไม่มีแม้แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ ช่างเป็นการทักทายครั้งแรกที่น่าจดจำเสียจริง

หลังจากที่ลูกะทักทายเจ้าหน้าที่ เขาก็ตอบรับกลับมาพร้อมกับเล่าประวัติเจ้าของบ้านและบ้านเล็กน้อย

เจ้าหน้าที่ : ยินดีต้อนรับครับคุณลูกะ ที่นี่เป็นบ้านพักของคุณสามารถนำสำภาระเข้าไปได้เลยนะครับผม ในบ้านมีสิ่งอำนวยความสะดวกทั่วไปเกือบจะครบคันเลยนะครับผม ส่วนเรื่องกุญแจบ้านต้องขอรูมเมทของคุณที่อยู่ด้านในบ้านนะครับเธอเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ร่างกายของเธอไม่คอ่ยแข็งแรงซักเท่าไรและไม่สามารถเดินได้ด้วยเป็นผลมาจากสงครามครั้งก่อนน่ะ ทำให้เธอต้องเสียญาติพี่น้องไปหมด ต่อจากนี้คงจะมีแค่เธอและคุณอยู่ในบ้านหลังนั้นนะครับผม รบกวนดูแลเธอด้วยนะครับผม

หลังจากกล่าวเสร็จเจ้าหน้าที่ก็เปิดประตูกรงที่กั้นบ้านพักไว้ให้ลูกะเดินทางเข้าไปยังบ้านพักต่อ

ลูกะไม่ได้ตอบรับใดๆ ได้แต่พยักหน้าแล้วเดินตรงไปยังบ้านพักของเธอทันที ซึ่งใช้เวลาไม่นานนักก็มาหยุดอยู่ที่ประตูบ้านพักของเธอ ลูกะเคาะประตูอย่างเดียวไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา เธอยังเคาะประตูไปเรื่อยๆหวังว่าจะให้คนที่อยู่ด้านในรู้ว่ามีใครมาหา ( ทำไมไม่กดกริ่งนะ ลูกะเอ๋ย ... )

ระหว่างที่ลูกะกำลังเคาะประตูบ้านอยู่นั้นก็มีการติดต่อเข้ามาที่รีโมทหน้าจอติดต่อด้านข้างประตู

มายูมิ ไทม์ : สวัสดีค่ะคุณคงจะเป็นรูมเมทใหม่ของชั้นสินะค่ะ ดิชั้นชื่อ มายูมิ ไทม์ เป็นรูมเมทใหม่ของคุณและก็เจ้าของบ้านหลังนี้ด้วย ขอโทษด้วยนะค่ะที่ชั้นไม่สามารถไปเปิดประตูให้คุณได้ หลังจากเข้ามาให้เดินตรงมาแล้วเลี้ยวขวาที่สุดทางเดินห้องครัวนะค่ะครัว

หลังจากนั้นเธอก็ทำการกดสวิทย์เปิดประตูอัตโนมัติให้กับลููกะ

Player Reaction : เชิญจ้า

เธอทำตามที่มายูมิบอก เดินเข้าไปในบ้าน เดินตรงเข้าไปแล้วก็เลี้ยวขวาเดินไปยังห้องครัว เพื่อดูว่าทำไมรูมเมทของเธอจึงไม่สามารถมาเปิดประตูได้

" หึ ... ดีคะ ... ลูกะ ... ยินดีที่ได้รู้จัก ... "

ลูกะมองดู รูมเมท และ สภาพรอบๆห้องครัว ดูแล้วที่นี่มันดูไม่เหมาะกับนิสัยของเธอเลย

เด็กสาวหมุนล้อรถเข็นของเธอออกมาจากห้องรับแขกเพื่อทำการแนะนำตัวอย่างเป็นทางการแก่ลูกะ

มายูมิ ไทม์ : สวัสดีค่ะคุณลูกะอย่างที่กล่าวในตอนแรกชั้น มายูมิ ไทม์ นะค่ะยินดีที่ได้รู้จักค่ะ แล้วก็นี่คือกุญแจห้องของบ้านหลังนี้นะค่ะคุณลูกะ ส่วนใหญ่ที่นี่จะมีขออำนวยความสะดวกให้ครบคันอยู่แล้วแต่มีแค่เตียงนอนใหญ่ๆอันเดียวเพราะว่าเมื่อก่อนชั้นชอบที่จะนอนกับคุณแม่น่ะค่ะถ้าไม่รังเกียจจะนอนกับชั้นก็ได้หรือว่าจะดึงเตียงพิเศษออกมานอนคนเดียวในห้องรับแขกก็ได้นะค่ะ

เด็กสาววบนรถเข็นเอ่ยด้วยใบหน้ายิ้มแย้มต่อรูมเมทคนใหม่ของเธอ

Player Reaction : เชิญจ้า

GET กุญแจบ้านพัก

เธอมองหน้ามายูมิที่ยิ้มระลื่น แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เธอยิ้มแต่อย่างใด ใบหน้าของเธอยังดูเย็นชาเหมือนเดิม

" คุณแม่ ... แล้วตอนนี้ ... ไปไหนซะหละ ... "

คำพูดของเธอก็ยังคงเย็นชาเหมือนเดิม เธอพูดโดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของอีกฝ่ายทันทีด้วยความอยากรู้ของเธอเอง

มายูมิเผยแววตาเศร้าสร้อยของเธอออกมาและเอ่ยขึ้นมาสั้นๆว่า

มายูมิ ไทม์ : ท่านไม่อยู่แล้วล่ะค่ะ . . . . .

หลังจากพูดจบเธอก็หันกลับมาฉีกรอยยิ้มกลบเกลื่อนความเศร้าหมองในจิตใจของเธอ

มายูมิ ไทม์ : แต่ว่าตอนนี้ชั้นก็มีคุณเป็นเพื่อนใหม่แล้วยังไงล่ะค่ะ

รอยยิ้มของเธอกลับมาสดใสอีกครั้ง เมื่อพูดกับลูกะ

ลูกะมองหน้ามายูมิด้วยสีหน้าเย็นชาเช่นเดิม

" งั้น ... เดี๋ยวมา ... ขอไปสำรวจ ... หน่อย ... "

ว่าแล้วลูกะก็เดินออกจากตัวบ้าน และเริ่มสำรวจบริเวณรอบๆว่ามีอะไรที่น่าผิดสังเกตุ หรือ เป็นจุดแปลกๆบ้าง

รอบบ้านเป็นปกติไม่มีอะไรเป็นพิเศษ ทุ่งดอกไม้รอบบ้านที่ให้บรรยากาศผ่อนคลาย เมืองเงียบสงบจะมีก็แต่ควัญที่ลอยมาทางเมืองทิศเหนือของที่นี่ที่สะดุดตาเท่านั้น หรือบางทีเมืองนี้อาจจะเงียบสงบเกินไปจริงๆก็ได้ . . . .

Event - Intro [ Clear ] - เริ่มกระทู้ใหม่ที่จะเริ่ม Sub Event ได้เลยน้า -
- หาห้องพักของตัวเอง , ทำความรู้จักกับ Room mate และ ขอกุญแจห้องมาให้ได้
REWARD : กุญแจห้องพัก * 1 - ได้รับแล้ว -
Stater KIT * 1 Pack ( apple gel * 3 , orange gel * 3 ) - ได้รับแล้วรอการอั้พเดท -

GET Stater KIT * 1 Pack ( apple gel * 3 , orange gel * 3 )

ลูกะถึงจะมองเห็นควันแปลกๆแบบนั้น แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไร

" ก็แค่ ... ควัน ... "

สุดท้ายเธอก็เดินกลับเข้าไปที่บ้านพักของตนเอง มุ่งหน้าไปยังห้องนอนที่มีเตียงขนาดใหญ่ทันที

เธอถอดชุดของเธอออกทิ้งไว้ข้างเตียง ก่อนจะล้มตัวลงนอนกลางเตียง แต่ที่แปลกก็คือแม้แต่เวลานอนเธอจับดาบของตัวเองไว้อย่างแน่น

ขณะที่ลูกะกำลังงีบพักผ่อนอยู่เธอก็ได้สัมผัสถึงพลังเวทย์มนต์บางอย่างในเมือง เมืองนี้อาจจะมีอะไรผิดแปลกภายใต้ความสงบนี้ก็เป็นได้ . . . ทันใดนั้นมายูมิก็เคาะปรูตูห้องนอนใหญ่

มายูมิ ไทม์ : คุณลูกะหิวรึยังค่ะ ? ถ้าเกิดหิวแล้วชั้นจะทำอะไรให้กินก่อน มีอาหารอะไรที่แพ้ หรือชอบเป็นพิเศษบ้างไม๊ค่ะ ?

มายูมิตะโกนถามลูกะ ท่าทางเธอเองจะสัมผัสถึงพลังเวทย์มนต์ที่เกิดขึ้นในเมืองไม่ได้เลย

ลูกะเดินไปเปิดประตูให้มายูมิ เสื้อผ้ายังคงกองไว้เหมือนเดิม เธอเดินจับดาบไปเพียงด้ามเดียวเท่านั้น

" ไม่หิว ... เมื่อกี้เธอรู้สึกแปลกๆอะไรบ้างไหม ??? "

ดูเหมือนคู่หูของเธอจะสัมผัสอะไรไม่ได้เลยเนื่องจากเธอเป็นพวกไร้ความสามารถพิเศษ ( LV 0 ) เธอได้แต่ทำหน้า งงๆ และมองลูกะ

Player Reaction : เชิญจ้า

" ชั่งเหอะ ... "

ว่าแล้วเธอก็เดินไปลูบหัวมายูมิ ก่อนจะเข็นรถของเธอไปยังห้องครัว

" เธอเดินไม่ได้ ... งั้นชั้นทำอะไรให้เธอ ... กินจะดีกว่า "

ลูกะยื่นดาบให้มายูมิถือไป ส่วนเจ้าตัวเดินไปหาเนื้อหมู , เส้นบะหมี่ , ผัีกนานาชนิด ในตู้เย็น และหยิบมีดทำครัวออกมาค่อยๆหันเนื้อหมูออกเป็นชิ้นเล็กๆ สับผัก และเอา 3 อย่างมาผัดกันมั่วซั่วตามประสานักเดินทางและไร้คนฝึกสอน จนออกมาเป็น ผัดบะหมี่ อะไรซักอย่าง ( ลูกะอินผ้ากันเปื้อนตัวเดียว ซึโก้ยย ~ จินตนาการไปไกล )

" อืม ... ชั้นทำเป็นแค่นี้ ... อย่าบ่น "

ลูกะยื่นจานให้มายูมิ พร้อมกับขอดาบที่ฝากไว้คืน

มายูมิยื่นดาบคืนให้กับลูกะเด็กสาวยิ้มระรื่นพร้อมกับลองลงมือชิมอาหารที่รูมเมทเธอทำให้

มายูมิ ไทม์ : ขอบคุณมากค่ะพี่ลูกะ ^^ อร่อยมากเลยล่ะค่ะอาหารที่พี่ลูกะทำให้หนูเนี่ย ~

มายูมิยิ้มพร้อมทั้งกินอาหารที่ลูกะทำให้จนหมด

ลูกะเอาดาบไว้วางบนโต๊ะกินข้าวพร้อมกับ นั่งมองมายูมิ เด็กสาวไร้เดียงสา นั่งกินอาหารที่เธอทำ ซึ่งเธอเองก็นั่งกินไปมองไป หลังจากกินจนหมดลูกะก็เก็บจานของเธอกับรูมเมทของเธอ ล้างทำความสะอาดไว้ที่เดิม และก็นั่งลงตรงเก้าอี้อีกครั้ง

" มายูมิ ... ก่อนชั้นมา ... มีคนเคยช่วยเธอ ... บ้างไหม ? .... "

สายตาของเธอเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด เธอเหมือนเหม่อลอยคิดถึงอะไรบางอย่าง แล้วก็ค่อยๆมองออกไปที่หน้าต่างห้องครัว

มายูมิ ไทม์ : ชั้นเป็นคนที่เดินไปไหนมาไหนเองไม่สะดวกน่ะค่ะ ความสามารถก็ยังเป็น 0 ด้วยเลยมีแต่คนหาว่าเป็นตัวถ่วงอยู่ตลอด คนที่มาพักด้วยกับชั้นเองส่วนใหญ่ก็ย้ายบ้านไปภายในไม่กี่วันน่ะค่ะ

หญิงสาวหันมายิ้มอีกครั้งเพื่อไม่ให้รูมเมทของเธอต้องแบกรับความทุกข์ของเธอไปด้วย

มายูมิ ไทม์ : แต่ตอนนี้พี่ลูกะก็มาอยู่เป็นเพื่อนมายูมินี่ค่ะ ถึงจะไม่รู้ว่านานแค่ไหนก็เถอะ . . .

ลูกะจ้องมองมายูมิ ถ้าเป็นเธอก็คงจะทำแบบเดียวกับคนอื่นๆ แต่ลูกะก็ไม่เข้าใจว่าทำไมตอนนี้เธอถึงทำในสิ่งตรงกันข้าม

" แล้ว ... เคยไปข้างนอก ... บ้างไหม ? "

คำถามของลูกะยิ่งทำให้มายูมิแสดงท่าทีเศร้าสร้อยของเธอออกมามากขึ้นแต่เธอก็ยังฝืนยิ้มออกมาได้เพื่อไม่ให้รูมเมทของเธอหนักใจไปนอกจากเรื่องดูแลเธออีก

มายูมิ ไทม์ : ร่างกายของหนูอ่อนแอมากน่ะค่ะถ้าออกไปที่ไหนไกลหรือนานมากๆโรคประจำตัวอาจจะกำเริบได้แถมยังเดินทางลำบากอีกด้วยเลยไม่ค่อยได้ออกไปไหนน่ะค่ะ จะมีก็แค่สวนดอกไม้ที่บ้านหลังนี้ที่ได้ออกไปเองน่ะค่ะ

เธอตอบลูกะตามตรงเพราะว่าเธอเองก็ไม่เคยออกไปไหนไกลเช่นกัน ทั้งข้าวของในบ้านก็มีคนจัดเตรียมไว้ให้อีกด้วย

ลูกะยังคงมองออกไปที่หน้าของมายูมิเหมือนเดิม

" จะร้องไห้ ... ก็ตามสบาย ... ชั้นไม่ได้ว่่าอะไรหนิ ... อืมแล้วก็ ... เป็นโรคอะไร ... ถึงไม่รักษาให้หาย ? "

เด็กน้อยมองไปที่ลูกะ เธอยังคงยิ้มแย้มเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง

มายูมิ ไทม์ : เป็นโรคประหลาดน่ะค่ะ หนูเองก็ไม่รู้ว่าได้มาตั้งแต่เมื่อไรคาดว่าจะเป็นช่วงสงครามครั้งก่อน หมอบอกว่าน่าจะเกิดจากพลังจากผู้ใช้พลังจำพวกกลืนกินความมืดน่ะค่ะ ชั้นเองก็ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไรเหมือนกัน แต่วิธีเดียวที่จะรักษาได้ก็คือนำเลือดของคนๆนั้นมาให้ได้น่ะค่ะ แต่ชั้นเองก็ไม่อยากจะทำให้เขาเดืือดร้อนด้วยและเขาเองก็คงจะไม่ช่วยเหลือคนที่ไม่รู้จักเป็นแน่ . .

" หึ .. หึ .. หึ .. เลือดสินะ ... "

คำว่า " เลือด " ทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าของลูกะปรากฏขึ้น ในที่สุดเธอก็ยิ้มออกอีกครั้ง แต่รอยยิ้มมองดูแล้วมีเลศนัยมากกว่าจะเป็นรอยยิ้มแบบธรรมชาติ

" ขอตัวก่อนนะ เดี๋ยวชั้นจะกลับมาดึกๆ " เธอยังคงยิ้มให้

ลูกะรีบกลับไปแต่งตัวให้เรียบร้อยพร้อมกับดาบคู่ใจของเธอและหน้าเย็นชาก็ปรากฏบนหน้าเหมือนเดิม เดินออกจากบ้านพัก มุ่งไปที่ Quest counter ทันที

" Trixter 4 ตัว , Beetle 1 ตัว ... น่าลองดีแหะ ... แล้วก็ขอถามอะไรซักหน่อย ... เคยได้ยินเรื่องผู้ใช้พลังจำพวกกลืนกินความมืดบ้างไหม ? "

มายูมิรู้สึกตกใจกับรอยยิ้มของลูกะแต่เธอก็ได้เอ่ยอะไรออกมาได้แต่ตอบรับหญิงสาวและอยู่เฝ้าบ้าน ทางด้านลูกะเธอไม่ได้ไม่พบใครอยู่ ณ ที่รับภารกิจ พื้นตัวเมืองหักร้าวไปตามทาง ดูเหมือนจะไม่มีคนในระแวกนี้เลยด้วย - เคร้ง - เสียงเหมือนอะไรซักอย่างที่แข็งมากๆหักลง เศษดาบหินกระเด็นมาโดนเท้าของลูกะ เมื่อลูกะเหลือบไปมองที่มาของวัตถุนั้นก็ได้เห็นกลุ่มคนกำลังต่อสู้กันอยู่ในตัวเมือง ดูท่าทางหญิงสาวสองคนจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบอยู่ แต่แล้วก็ได้มีคลื่นพลังปีศาจเกิดขึ้นมาจากเด็กหญิงผมสีม่วงดูเหมือนว่าเพ่อนเธอจะเข้าไปห้ามได้ทันเวลาทำให้เธอไม่เกิดคลั่งขึ้นมาเสียก่อน

+ VS

Continue in Reply TWO CLICK HERE

KonaKona · โพสต์ 2-5-2010 20:08:21

แก้ไขล่าสุด tesstrossa เมื่อ 6-5-2010 00:32

AS : [ - - - - l - - - - l - - - - l - - - - l - - - - ]
Ryougi .S. Shiki : KonaKona

Shiki Item
Shiki Recovery skill
Shiki Passive skill
Shiki Active skill
Shiki Special ability
Room mate :

สีดำ : บรรยาย
สีแดงเข้ม : ชิกิพูด
สีส้ม : ชิกิคิด

หลังจาก ออกมาจากบ้านพักกับแอลที่เดินไปบ่นไปเล็กน้อย เธอกับแอลก็ได้เดินเรื่อยเปื่อยเพื่อศึกษาทาง( หลงบ่อย )
ก็ได้เห็นคนแออัดกันในพื้นที่บริเวณหนึ่ง ด้วยความน่าสนใจจึงเข้าไปดูใกล้ๆก็เห็นว่าเป็นที่รับภารกิจ(เควส)นั่นเอง เธอเลื่อนสายตากวาดดูทุกเควสและเปรียบเทียบกับหนังสือรวมสเตตัสของมอนสเตอร์
เอาเควสแรกละกันนะ... เมื่อตัดสินใจได้แล้วจึงได้เดินเข้าไปก็ได้เห็นกับคนใส่ชุดประหลาด
ใครเค้าใส่กิโมโนกันในวันปกติบ้างเนี่ย... ( อิโตะชิคิ โนโซมุ ) ( โคนะ:แล้วเธอล่ะชิกิ ชิกิ:นั่นมันข้อยกเว้น )แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย
" นี่แอล.. จะเป็นอะไรมั้ยที่เราจะรับเควสกำจัด Trixter 4 ตัวกับ Beetle 1ตัวน่ะ? "

NPC ให้เควส ชื่อว่า Aqua ได้ยืนมองชิกิด้วยสายตาแปลกๆ กับการแต่งตัวของชิกิแต่ก็ยื่นเควสแรกให้ชิกิมา เมื่อชิกิเอ่ยปากถามแอลเกี่ยวกับเควส แอลก็ตอบกลับมาว่า . . .

เวียเซกิ แอล : ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรหรอกแค่แมงมุมเล็กๆ 4 ตัวกับด้วงอีก 1 ตัวเอง ชั้นว่าเธอน่าจะผ่านไปได้โดยง่ายนะ

แอลนำทางชิกิออกมาทิศตะวันออกของเมืองหลังจากที่ชิกิรับเควสมา แผนที่ใกล้เคียงเมืองแบบนี้เหมาะสำหรับการสะสมประสบการณ์ยิ่งนักมันน่าจะผ่านไปได้โดยง่ายทีเดียว แต่ว่า . . . ทันทีที่ชิกิและแอลออกมานอกตัวเมืองก็พบเด็กผู้หญิงเส้นเหล็กกำลังตั้งท่าสู้กับแมงมุมฝูง(รัง)หนึ่งและชายหนุ่มในชุดยาจกวิ่งวนไปวนมาเพื่อหลบออกจากแมงมุม

เวียเซกิ แอล : เอ่อ . . . ชิกิเธอว่าพวกเขาต้องการความช่วยเหลือรึเปล่าน่ะ ? แต่ยังไงก็ตามแต่นั่นคือแมงมุมที่เราต้องทำการล่า 4 ตัวนะแต่นี่มันทั้งรังเลยล่ะมั้ง แหะๆๆ - แอลยิ้มแห้งๆ ขณะอธิบายให้ชิกิฟัง - เอ่อ . . . เดี๋ยวสิ ตาแว่นบ้า !! อย่าวิ่งมาทางนี้เซ่ !!

ระหว่างที่กำลังยืนคุยกันอยู่ด้วยพลังเซ็ทสึโบทำให้ชิกิและแอลจำยอมต้องร่วมการต่อสู้ครั้งนี้ด้วยเพื่อเอาชีวิตรอดจากแมงมุมตัวน้อย

+ VS
จำนวนครึ่งรัง
AS : [ - - l - - - - l - - - - l - - - - l - - - - ]
เริ่มการต่อสู้ชิกิ Agi สูงสุดเริ่มเปิดฉากก่อน แอล โจมตีคนสุดท้ายของเทิร์นนี้

เวียเซกิ แอล : คงจะหนีไม่ได้แล้วล่ะนะ - ที่หลังมือของเธอมีวงแหวนเวทย์มนต์ขึ้นมา -

เมื่อนั้นชิกิจึงได้คว้ามีดออกมา พุ่งตรงไปยังเป้าหมายและใช้ สกิล Mugen ฟันติดต่อกัน 6 ครั้งแล้ววิ่งหลบออกมาด้วยความรวดเร็ว

ชิกิ Atk 18 - Def แมงมุม 10 = 8 Mugen *6 = 48
ท่าทางการต่อสู้นี้จะยืดเยื้อซะแล้ว
็ชิกิ : HP 6 : MP 4 - 6 = 2
ทันใดนั้นแมงมุมตัวนึงก็กระโดดมากัดชิกิ
ชิกิ Agi 15 - Dex แมงมุม 5 = 10
ชิกิหลบออกมาได้อย่างหวุดหวิด
็ชิกิ : HP 6 - Miss = 6 : MP 2
Gain : Insect leg *1  , Insect body *1

แอล Atk 20 - Def แมงมุม 10 = 10 Nitrogen Freeze * 10 = 100
แอลใช้พลังพิเศษของเธอเปลี่ยนนำในอากาศรอบๆเป็นน้ำแข็งโจมตีแมงมุมที่พุ่งเข้ามาทางเธอและชิกิ
HP 36 : MP 24 - 4 = 20

แมงมุมได้ตายไป 2 ตัวจากทั้งโขลง
เวียเซกิ แอล : จะทำยังไงดีล่ะชิกิท่าทางมันจะไม่หมดง่ายๆด้วยนะ
แอลเอ่ยปากถามรูมเมทของเธอ เธอคิดว่าการต่อสู้ที่ยืดเยื้อไม่น่าจะดีเป็นแน่

"รีบๆฆ่ามันดีกว่าจะพูดนะ" พูดเสร็จ ชิกิก็ได้กำมีดแน่น
"Brad Rail!!" ทันใดนั้น มีัดของชิกิก็ยาวเท่ากับดาบคาตานะ และ พุ่งเข้าโจมตีกวาดเป็นระยะกว้าง

พลังที่เพิ่มขึ้นมาจาก DEX * 2 + Luck * 2 / 2 ของผู้ใช้
13 * 2 + 2 * 2 / 2 = 30 / 2 = 15 % ที่เพิ่มขึ้นมา > 15 % ของ 18 คือ 2 . 7 ปั้ดขึ้น = 3
พลังโจมตีวงกว้างของชิกิส่งผลโจมตีแมงมุมทุกตัวในบริเวณของเธอ = 18 + 3 = 21 Damage พลังจากเหล็กกล้าของเธอสามารถตัดเปลือกแมลงชั้นต่ำพวกนี้ออกได้อย่างง่ายดายพวกมันท่าทางจะบอบช้ำจากการต่อสู้มากแต่ยังไม่ถึงกับตาย พวกมันจำนวนประมาณ 10 ตัวได้พยายามทำการหลบหนีจากชิกิเพื่อเข้าไปหลบในรังของตัวเอง

เวียเซกิ แอล : ไม่ง่ายนักหรอก !!

ทันทีที่แอลเห็นการเคลื่อนไหวของพวกแมงมุมที่แปลกไปเธอได้ทาบมือของเธอลงที่พื้น และแปรธาตุหนามขึ้นมากจากใต้พื้นดินเข้าโจมตีพวกแมงมุมที่ใกล้ตายจากการโจมตีของชิกิ

เวียเซกิ แอล 1 LV UP
HP + 5 / MP + 5
HP 41 : MP 29

ชิกิ 1 LV UP
HP + 5 / MP + 5 / Status + 3 Point
HP 11 : MP 9

Sub Event - Intro [  Clear  ] - ต่อไปถึงส่งเควส NPC และกลับมาที่บ้านจะจบ Event Intro และขึ้น Event - 1 ได้จ้า -
- ชวน Room mate เข้าปาร์ตี้และเก็บเลเวล 1 เลเวลโดยที่ Room mate ไม่ตาย
REWARD : 1000 g - ได้รับแล้ว -

"เฮ้อเหนื่อย..."ชิกิพูดขึ้นได้ทำการปลดสกิล Brad Rail ออก แล้วเก็บมีดไว้
" หิวแล้วด้วย.... นี่แอล~ เอาเบนโตะมานั่งกินกันเถอะ "เธอถามอย่างนั้นและนั่งลงในที่เนินหญ้าหยิบเบนโตะของเธอมาแล้วก็เรียกแอลมานั่งใกล้ๆ

Status -
Dex+2
Agi+1

ชิกินั่งลงกินเบนโตะกับรูมเมทโดยไม่สนใจชายหนุ่มสี่ตาสุดโชคร้ายและหญิงสาวหนวดเหล็ก ( ? ) ที่กำลังทำหน้าซีดเนื่องจากคู่หูของตัวเองอยู่เลย

เวียเซกิ แอล : ปล่อยพวกเขาไว้แบบนั้นจะดีเหรอ ? ชิกิ ดูพวกเค้าสิท่าทางจะ . . . เอ่อ . . . ช่างเขาดีกว่านะชั้นก็เริ่มขี้เกียจแล้วด้วยสิ

ว่าแล้วแอลก็นั่งลงข้างชิกิและหยิบเบนโตะที่ตัวเองทำขึ้นมาวางเพื่อแบ่งให้ชิกิกินด้วยโดยไม่สนใจบุคคลที่กำลังโดนแมงมุมไล่ขย้ำในระแวกนั้นเลย ( แม้แต่น้อย )

"อื้อ~ ฝีมือเธอเนี่ยอร่อยไม่เลวทีเดียว ชักชอบซะแล้วสิ~ " ชิกินั่งเคี้ยวงุมงับโดยที่ไม่ได้ใส่ใจคนสองคนที่กำลังโดนแมงมุมไฟฟัด
เธอค่อยๆบรรจง ทานทีละนิด เรื่อยๆ จนเริ่มลดลง และัหมดลง
"ฮ่า~ อิ่มแล้ววว~" เธอยืดตัวเล็กน้อยอย่างมีความสุข และค่อยๆเก็บเบนโตะใส่กระเป๋า( ยังไง? )
" ชักติดใจฝีมือเธอซะแล้วสิ คราวหน้าทำให้ทานอีกทีนะ~ นะนะ~ " ชิกิอ้อนวอนอีกฝ่ายและเข้าไปใกล้ๆจนแนบชิด

เมื่อหญิงสาวเห็นรูมเมทของเธอติดอกติดใจฝีมือการทำอาหารของเธอซะขนาดนี้แล้วเธอก็ยิ้มดีใจอย่างออกนอกหน้าและตอบกลับไปว่า

เวียเซกิ แอล : ได้สิ !! แหม กับแค่ทำอาหารเองไว้ใจชั้นได้เลยตราบใดที่เธอยังอยู่บ้านพักเดียวกับชั้นละก็ไม่มีวันอดตายหรอก ฮ่าๆๆ

พวกเธอนั่งคุยกันอย่างสบายอารมณ์โดยไม่ได้สนใจเด็กสาวที่กำลังชม แว้ดๆ ใส่คู่หูตัวเองในระยะใกล้เคียงเลย

เวียเซกิ แอล : เอาล่ะกลับไปส่งเควสที่เมืองกันเถอะ !!

เธอชักชวนคู่หูของเธอกลับเข้าเมืองเพื่อหลบหนีจากความอับโชคแถวๆนี้ . . .

"อือ~" เมื่อตอบรับรูมเมทของเธอเสร็จ ชิิกิ ก็ได้เดินไปพร้อมกับแอล
หญิงสาวเดินไปฮัมเพลงไป พร้อมกับ รูมเมท ได้ซักพักก็ถึง ทั้งคู่ เดินเข้าไปยัง สำนักงานเดิม
" มายืนยัีนการทำภารกิจน่ะนะ Aqua ซัง " เธอเดินเข้าไปคุยกับ NPC คนนั้น

เมื่อชิกิและแอลกับเขามาในเมืองก็พบว่าผู้รับ/ส่งเควสอควอได้หายตัวไปจากเคาร์เตอร์ซะแล้ว บรรยากาศครึกครื้นของผู้คนที่มายืนรอรับเควสในตอนแรกก็ได้หายไปซะหมดสิ้นแล้วด้วย รอบๆมีบรรยากาศเงียบพิลึกไม่ชอบมาพากล . . . . ผู้คนหายตัวไปไหนกันหมดในเวลาเพียงชั่วพริบตา ?

เวียเซกิ แอล : เอ . . . ผู้คนหายไปไหนกันหมดน้า ? หรือว่าเขาจะมีงานในเมืองกันหนอ ~ ชิกิ ทำยังไงดีล่ะ ?

ตัวเลือกในการเดินทาง 1 ) บ้านพัก : 2 ) ย่านกลางเมือง : 3 ) ถนนใหญ่ : 4 ) อื่นๆเชิญกำหนด

ขึ้นเรื่องใหม่ : ตอนนี้ชิกิยังไม่รู้เรื่องราวเกี่ยวกับแกรนด์ฟอล
Event - 1
- สืบหาข้อมูลเกี่ยวกับแกรนด์ฟอล(พื้นผิวของท้องฟ้า)ในสถานที่ที่ตัวเองถูก กำหนดให้ไป
[ REWARD : ข้อมูลเกี่ยวกับโลกนี้และแกรนด์ฟอลเท่าที่หาได้ ]

"นี่ัมัน... เกิดอะไรกันขึ้น.." ชิกิมองไปรอบๆ ในเมืองแต่ก็ไม่พบใครแม้แต่นิดเดียว
นี่มันเกิดอะไรขึ้น...แต่ว่า..รู้สึกไม่ดีเอาซะเลย
"แอล!เตรียมพร้อมไว้ซะเราจะไปดูที่กลางเมืองกัน!" ชิกิ จับแขนของแอลแล้ววิ่งไปยังกลางเมืองอย่างไม่รอคำตอบจากรูมเมทของตน
เมื่อมาถึง ก็ได้เห็นว่า ไม่มีใครอยู่เลยแม้แต่นิดเดียว...
เรื่องแบบนี้มันไม่น่าเกิดขึ้น...มันน่าจะเป็นเขตอาคมของใครซักคน...แต่กว้่างขนาดนี้..มันเป็นใครกันแน่นะ
ชิกิยืนกุมหัวเล็กน้อยแล้วหันไปก็ได้พบว่า...

หญิงสาวได้แต่สงสัยในการกระทำของเพื่อนของเธอ เธอเองก็ยังไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น

เวียเซกิ แอล : เอ๋ ? เกิดอะไรขึ้นเหรอชิกิ ? แล้วทำไมต้องไปกลางเมืองด้วยล่ะ ?

เธอถามรูมเมทของเธอขณะวิ่งไปยังใจกลางเมือง ในขณะที่พวกชิกิสำรวจก็ได้มีใครบางคนกำลังแอบจับตาดูพวกเธออยู่ในเงามืด ท่าทางเขาจะรู้ตัวซะแล้วและพยายามวิ่งหนีไปจากสายตาของชิกิ

Player Reaction : เชิญจ้า

เมื่อนั้น ชิกิ ก็ได้ยินเสียงฝีเท้ากำลังห่างออกไป
"ใครน่ะ!!?" เธอได้ตามเสียงเท้านั้นไปไม่ให้หลุด และลากรูมเมทของเธอไปด้วย
พาแอลมาด้วยแบบนี้ตามไม่ทันแน่!
" กัดฟันหน่อยนะ " พูดเสร็จชิกิก็ยิ้มให้แอลเล็กๆและแอลเหมือนเจ้าสาวและกระโดดตามไปด้วยความว่องไว...
เมื่อกระโดดขึ้น ทำให้แสงของพระอาทิตย์สาดส่องลงมาที่ตัวเธอกำลังยิ้มน้อยๆที่มองไปยังรูมเมทของเธอ มันช่างดูงดงามกับทิวทัศน์ของเมืองที่ไร้ซึ่งผู้คน ไม่มีเสียงใดๆนอกจากเสียงเต้นของหัวใจทั้งคู่ ..

แอลได้เคลิ้มไปกับบรรยากาศและในหน้าของคู่หูของเธอ แก้มของเธอแดงขึ้นเล็กน้อยก่อนที่เธอจะเรียกสติกลับไม่ได้

เวียเซกิ แอล : ทำอะไรเนี่ย !!!! - เธอร้องออกมาด้วยความตกใจแต่ก็ไม่ได้ขัดขืนชิกิซักกะเท่าไร -

เธอรีบตัดบทโดยการหันไปมองที่พื้นดินด้านล่างแต่ก็ไม่ยักกะเห็นอะไร

เวียเซกิ แอล : นี่เธอเห็นใครเหรอ ? - แอลถามด้วยความสงสัย

ในขณะนั้นเองชิกิก็ได้เห็นคลื่นพลังลูกใหญ่จากหลังคาโบสถ์แห่งหนึ่ง ชายปริศนานั้นยิงอ้อมตัวของชิกิเหมือนเป็นการเตือนและย้อนไปโดนเด็กสาวคนนึงที่สุสานด้านล่างโบสถ์ ดูเหมือนว่าเธอจะยังมีชีวิตรอดไปได้และมีชายหนุ่มใส่แว่นกำลังพันแผลขนาดใหญ่บนตัวเด้กสาวคนนั้นอยู่ด้วย

นายแว่นปริศนา : อย่าตามมาซะดีกว่านะ จิตอาฆาตของเธอชั้นก็รู้แล้วว่าน่าจะมีประสบการณ์บ้าง ถ้ายังรักชีวิตล่ะก็ดูตัวอย่างนั่นแล้วรีบไปซะ ชั้นไม่อยากจะให้นักฆ่าที่ยังสามารถพัฒนาได้มาตายเปล่าซะที่นี่

ว่าแล้วเขาก็กระโดลงจากหลังคาโบสถ์ไปยังคู่หนุ่มสาวข้างล่างที่สุสานนั่น

- พื้นที่บังคับ : หาข้อมูลจากภายในโบสถ์ -

ช่วงนี้แหละ บางทีเราควรจะเข้าโบสถ์ ชิกิ มุ่งหน้าไปยังโบสถ์ที่ก่อนหน้านี่มีเจ้าแว่นปริศนาอยู่
เธอกระโดดบนหลังคา ไปเรื่อยๆจนใกล้ขึ้น วิ่งเลียบไปทางด้านซ้าย
"หลับตาไว้นะ" เธอพูดอย่างั้นแล้ววิ่งเร็วขึ้น กระโดดจากหลังคาบ้านทางซ้ายติดกับโบสถ์ เอาไหล่กระแทก กระจก เข้าไปและเอามีดฟันเศษกระจกทิ้งไม่ให้ไปโดนรูมเมทของเธอ
เอี๊ยด... เสียงรองเท้า เสีียดสีกับพื้น เธอปล่อยให้แอลลง และมองรอบๆ โบสถ์ ชักมีดออกมาเตรียมตั้งท่า
" ระวังตัวไว้ อยู่ใกล้ๆชั้นเอาไว้นะ " พูดเสร็จชิกิก็มองไปรอบๆเพื่อที่สำรวจว่ามีใครอยู่รึเปล่า..

หญิงสาวยืนมองรอบๆโบสถ์กับคู่วายของเธอ สภาพในโบสถ์ต่างจากภายนอกไม่มีรอบขีดข่วนอะไรเลย แม้กระทั่งรอยยุบ เศษกระจกก็หายไปไหนหมดก็ไม่รู้

เวียเซกิ แอล : ข้างนอกนั่นมันตัวอะไรน่ะ เอ๋ ? ชิกิตรงนั้นมีคนด้วย

หญิงสาวชี้นิ้วไปในความมืด คงจะเป็นเพราะเครื่องแต่งกายของเขาทำให้ไม่สามารถมองเห็นได้ชัดเจนนัก ชิกิสัมผัสได้ถึงสิ่งมีชีวิตจากทิศทางนั้น ชายผู้หนึ่งในผ้าคลุมค่อยๆเดินออกมาจากเงามืด ใต้หน้ากากนั้นเขาจะเป็นคนแบบไหนกันนะ ?

Mask man

Mask man : โอ้ . . . มีคนเข้ามาด้วยเหรอเนี่ย ? ช่วยผมหน่อยสิครับผมก็หลงทางมาเหมือนกัน ที่นี่มันสถานการณ์แบบไหนกันก็ไม่รู้ ผมกลัวเหลือเกิน

เสียงของชายหนุ่มเหมือนหวาดกลัวบรรยากาศรอบๆข้าง เขาทำท่าเหมือนจะก้าวเดินมาทางชิกิ

Player Reaction : เชิญจ้า - จะเต็มแล้วไป Reply ใหม่เลยน้า -

Maxna_vc85 · โพสต์ 2-5-2010 20:12:09

แก้ไขล่าสุด tesstrossa เมื่อ 12-5-2010 02:25

"อะไรกัน"ชายหนุ่มร่างกายกำยำ ในชุดหนังแขนสั้นพูดพึมพำกับตัวเองเล็กน้อยก่อนจะเอามือเสยผมแล้วมองไปทางทิศตะวันตกตามพระอาทิตย์ที่ลับขอบฟ้าไปแล้ว

"หลงทางซินะ" คิริยามะ โควยะ ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่หนาและออกไปแนวKสายโหดบรมอีกด้วย ตาของเขามองไปยังบ้านหลังเล็กน่ารักหลังหนึ่งซึ่งเป็นบ้านที่มีเลขที่ตรงกับในกระดาศที่กำแน่นไว้ในมือ

หน้าของบุรุษผู้ไม่เคยกลัวซีดเผือด น้ำลายในปากแห้่งไปหมด เหงื่อกาฬผุดขึ้นเต็มใบหน้า "บ้าชะมัด" แล้วเดินไปเคาะประตูทั้งๆที่ยังทำหน้าแบบนั้นอยู่

ผู้หญิงวัยรุ่นผมสีเขียวท่าทางเรียบร้อยในชุดแสกสีครีมเปิดประตูออกมาต้อนรับแขกที่จะมาเยี่ยมบ้านของเธอ แต่แล้วเธอก็ต้องตกตะลึงเมื่อพบหนุ่มพลังK กำลังทำหน้าเครียดเพราะหลงทางอยู่

? ? ? : ยินดีต้อนรั . . . . เอ่อ . . . คุณเป็นใครค่ะ ? แล้วต้องการความช่วยเหลืออะไรรึเปล่าค่ะ ?

หญิงสาวถามด้วยหน้าตาที่อึ้งทึ่งเมื่อเห็นหนุ่มบ้ากล้ามมายืนบังประตูบ้านเธอซะมิดขนาดนั้น

"อากิซึกิ คิเคียว ใช่ไหม?" ชายหนึ่งเอ่ยถามพร้อมกับเอามือข้างซ้ายพิงประตูไว้พอผ่อนน้ำหนักให้เท้าได้

หญิงสาวอ้าปากค้างเมื่อหนุ่มพลังK เอ่ยชื่อเธอขึ้นมาถูกทุกพยางค์ เธอแน่ใจว่าเธอไม่เคยรู้จักกับใครลักษณะแบบนี้มาก่อนโดยเฉพาะบ้ากล้าม

อากิซึกิ คิเคียว : เอ่อ . . . . ใช่ค่ะชั้นเอง ว่าแต่เราเคยรู้จักกันมาก่อนรึเปล่าค่ะ ?

เธอถามต่อด้วยความงุนงงอย่างรุนแรง

"ไม่รู้จัก"ไม่รู้ว่าคิริยามะพูดน้อยคำหรือว่าคนเล่นขี้เกียจพิมพ์เยอะๆกันแน่แต่พอขาดคำ ชายร่างใหญ่ก็ยัดกระดาษยับๆในมือของตนให้เด็กสาวชื่อเคียวโกะ แล้วเดินไปที่ห้องรับแขก

แล้วเขาก็เริ่มขยับปาก"แต่มีคนบอกให้ชั้นมาที่นี่"แล้วร่างใหญ่ในชุดหนังก็นั่งลงบนโซฟาตัวเล็ก แล้วรอฟังคำพูดจากสาวน้อยเจ้าของบ้าน

หญิงสาวอยากจะร้องไห้ออกมาเมื่อพบกับชายหนุ่มบ้ากล้ามที่มีเกียรติได้รับการเลือกที่อยู่อาศัยเดียวกับเธอ แต่ว่าดูๆไปเขาก็น่ารักดี . . . ( ท่าทางอากิซึกิจะชอบของแปลก )

อากิซึกิ คิเคียว : อ่า . . . . ยินดีต้อนรับก็ได้จ้า ไม่ได้มีแขกแปลกๆมาตั้งนานแล้ว แต่ห้องนอนของนายอาจจะต้องทนอยู่หน่อยนะ

อากิซึกิเปิดห้องนอนที่เธอจัดไว้ให้ชายหนุ่มพลัง K ของเรา มันเป็นห้องหวานแหววแต๋วจ๋าซะเหลือเกินสีชมพูไปหมดเลย ชายหนุ่มกล้ามล่ำจะต้องทนอยู่ในห้องพักแบบนี้รึเเนี่ย ?

'เอาเถอะอย่างน้อยก็มีที่นอน'คิริยามะคิดพร้อมกับเดินเข้าไปในห้องแล้วเริ่มถอดเสื้อผ้าทันที่เพื่อจะอาบน้ำ แล้วก็เปิดกระเป๋าที่พกมาด้วยแล้วหยิบผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ออกมานุ่งบริเวณเอว จากนั้นก็เดินออกมาจากห้องตรงไปยังห้องน้ำ

อากิซึกิ คิเคียว : กรี๊ดดดด !! - เธอร้องตกใจลั่นบ้านเมื่อชายหนุ่มกล้ามยักนุ่งผ้าเตี่ยวเดินทั่วบ้านของเธอ - นี่เข้าไปห้องน้ำให้เรียบร้อยเดี๋ยวนี้เลยนะ !!

เธอผลักชายหนุ่มเข้าไปในห้องน้ำในบ้านทันที

หลังจากที่โควยะอาบน้ำเสร็จก็เดินไปยังห้องนอนแล้วก็เปิดประตู ผิดห้อง เห็นหญิงสาวกำลังถอดเสื้อก็ยืนนิ่อยู่1วินาทีแล้วปิดประตูเดินไปเปิดอีกห้องแล้วเข้าไปนอน

อากิซึกิ คิเคียว : กรี๊ดดดด !! ก็บอกว่าห้องอยู่ทางโน้นไงเล่าาา !!

เธอปิดประตูปังใส่หน้าชายหนุ่มทันที ขณะที่ชายหนุ่มพลัง K กำลังยืนอึ้งอยู่

เช้าวันต่อมา

คิริยามะ โควยะ กำลังยืนทำบางอย่างอยู่ในห้องครัวตอนเช้ามืด เขากำลังทำข้าวเช้านั้นเอง ช่าาาา..เสียงเนื้อวัวที่เรียกว่าโรสชิ้นใหญ่(500g)กำลังถูกย่างด้วยไฟที่ไม่แรงมาก

โควยะราดไวน์แดงลงไปนิดหน่อยแล้วย่างต่อโรยเกลือกับพริกไทยเล็กน้อย แล้วเอาขึ้นจากกระทะมาใส่จาน แล้ววางเนยแข็งก้อนเล็กๆไว้ด้านบน แล้วตักมันบดที่ทำไว้ก่อนมาวาง

เคียงกับเสต็ก แล้วราดน้ำเกรวี่ที่ได้จากตอนที่ย่างเสต็กลงไป จากนั้นก็วางไว้ข้างเสต็กอีกจานหนึ่งที่เหมือนกัน แล้วหยิบขนมปังเบเกิลมาวางไว้ในจากอีกใบละชิ้น

จากนั้นก็ไปเคาะประตูห้องนอนของเด็กสาวผมสีเขียวให้ตื่น "นี่ตื่นได้แล้ว ข้าวเช้าเสร็จแล้วนะ" คิริยามะพูด แล้วกลับมานั่งที่โต๊ะ หยิบแก้วมารินไวน์แดงใส่แก้วไวน์ฐานสูง2ใบ

กลิ่นหอมเนื้อย่างฟุ้งไปทั่วบ้าน ลีลาการทอดเนื้อขนาดใหญ่ของชายหนุ่มกล้ามบึ้งนั้นใช่ย่อยเลยทีเดียว หญิงสาวเดินงัวเงียออกมาและมองไปที่โต๊ะอาหารและชายร่างกำยำรูมเมทของเธอ

อากิซึกิ คิเคียว : ส . . . สุดยอด !! - เธอพูดออกมาเบาๆ ในภาพที่ไม่เชื่อสายตาตัวเองเธอค่อยหั่นเนื้อย่างกินชิ้นเล็กๆและก็ต้องพบว่ารศชาติของเนื้อย่างนั้นกลมกล่อเข้ากันอย่างดีกับเครื่องปรุงที่ชายหนุ่มโรยใส่ลงไป - อร่อยมากเลย !!! ขอบคุณมากนะคุณK

เธอยิ้มขอบคุณรูมเมทของเธอหลังจากกินเสร็จ แล้วก็ล้างจานและคว่ำเก็บอย่างเรียบร้อย

หลังจากที่ทั้งคู่ทานอาหารเสร็จ คิริยามะก็เดินออกจากบ้านพร้อมหิ้วอากิซึกิไปด้วย เมื่อเธอถามว่าจะไปไหนก็ได้คำตอบมาเป็นประโยคสั้นว่า"ช่วยทำเควสหน่อย"แล้วก็ปล่อยให้ตัวเองถูกแบกต่อไป

เมื่อถึงที่หมายชายหนุ่มก็วางเด็กสาวบนบ่าลงแล้วบอกว่า"ชั้นไม่รู้จักคนที่จะให้เควสเธอช่วยหน่อยได้ไหม" แล้วก็เอนตัวนั่งลงกับพื้น

อากิซึกิคิดว่าเขาคงจะไม่ใช่รูมเมทซะแล้วนี่เขาเป็นบอดี้การ์ดประจำตัวของเธอรึยังไงกันนะ !! เธอชี้ทางบอกชายหนุ่มพลังK เพื่อที่เขาจะได้รับเควสและออกไปโชว์พลังหมัดด้านนอกเมืองซะที ดูเหมือนทุกอย่างในเมืองจะราบรื่นไม่เหมือนกับคนอื่นที่รีบร้อนออกไปก่อนหน้านี้พวกเขาทั้งคู่ได้มาหยุดอยู่หน้าเควสเคาร์เตอร์แล้ว

"อืมม์ ชั้นมารับเควสกับรูมเมท มีเควสอะไรก็ให้เรามาเถอะ"คิริยามะ พูดกับคนที่ยืนอยู่หลังเคาท์เตอร์โดยไม่มองหญิงสาวข้างๆเขาแต่ยัดเยียดปืนพกกระบอกใหญ่ใส่มือของเธอ

หญิงสาวถือปืนพกไว้แต่เธอก็ไม่ได้หยิบออกมาแกว่งเล่นหรือใช้เลยเพราะว่าเธอใช้ไม่เป็น ที่เควสเคาร์เตอร์ได้ให้เควสง่ายๆกับชายหนุ่มพลังKเพื่อไปล่าแมงมุมและด้วงนอกเมืองทันที

คิริยามะ กับ อากิซึกิ ก็เดินอยู่นอกเมืองสักพักจึงพบกับแมงมุงจำนวนหนึ่งเข้าให้และเริ่มการต่อสู้ทันที

ด้านนอกเมืองที่ชุกชุมไปด้วยแมงมุมดูท่าพวกมันจะกลัวร่างบึกบึนที่กำลังจะบี้พวกมันจนเป็นผุยผงตรงหน้านั่นแล้ว พวกมันต่างจ้องรอจังว่ะกันเป็นแถวเพื่อที่จะหลีกหนีชายหนุ่มพลังKได้ทันท่วงที

8 ตัว : สถานะ : ยืน( กลัว ) ตั้งท่าพร้อม(เผ่น)สู้

ชายหนุ่มในชุดหนังเดินมาอยู่ด้านหน้าของเหล่าแมง8ขาทั้ง8ตัว ปล่อยให้เด็กสาวยืนอยู่ด้านหลังของเขา กล้ามเนื้อแขนทั้งสองข้างหดตัวเกร็งจนสั่นและเส้นเลือดปูดโปนจนเริ่มน่ากลัว ผิวสีขาวที่มีแผลเป็นเล็กน้อยเริ่มมีสีแดง ในชั่วพริบตาคิริยามะ ก็ปล่อยหมัดออกไปใช่แล้วEsplosione Punzone นั่นเองคือสิ่งที่เขากำลังกระทำอยู่ เป็นการต่อยด้วยความเร็วสูงทำให้เกิดคลื่นอัดกระแทกของอากาศที่มีความรุนแรงยิ่งกว่าปืนใหญ่ของรถถังเสียอีกแน่นอนถ้าเป็นคนธรรมดาที่ไม่เคยฝึกอย่างโหดร้ายแบบเขาต้องทนไม่ได้และถึงแม้จะปล่อยหมัดที่มีอานุภาพเหมือนกันได้แต่ก็จะได้รับความเสียหายมากมายกับตนเองเช่นกัน คลื่นอัดกระแทกของกระอาศที่รุนแรงพุ่งเข้าหาสัตว์ร้ายอย่างรวดเร็วและจนทำให้เห็นเป็นคลื่นที่แหวกอากาศออกไปอย่างเห็นได้ชัด เสียงของมันดังลั่นเหมือนกับว่ามีคนกดระเบิดC4ที่นั่น แขนของคิริยามะนั่นไม่สะทกสะท้านอะไรเลย แต่นั่นก็ไม่ใช่ประเด็น

สายตาของชายหนุ่มมองออกไปข้างหน้า เพื่อดูผลลัพท์

แมลงมุมที่ยืนอยู่กลางกลุ่มหายไปชั่วพริบตาไม่เหลือแม้แต่ร่องรอย โดยมีแมงมุมด้านข้างนอนช้อกตายเป็นแถวๆ พลังทำลายอันน่ากลัวของหนุ่มพลัง K ทำให้แมงมุมที่อยู่ตรงหน้าจากโลกไปโดยมิได้นัดหมาย พวกมันที่ยังเร็ดรอดชีวิตได้ตั้งหน้าตั้งตาหนีกลับถิ่นฐานตัวเองทันที

Activated : Esplosione Punzone Atk ( Atk คิริยามะ 20 * 0.2 = 4 + Shock Punzone 4 = 28 Critical ^ 56

Hp 10 / 10 : Mp 6 - 2 = 4

* ไม่สามารถรับไอเท็มได้เนื่องจากร่างกายของแมงมุมกระจายหายไป

'ต่อไปก็ด้วงซินะ'คิริยามะคิดในใจ หันหน้าไปหาคิเคียวที่ตกใจอยู่แล้วส่ายหน้าให้เดินต่อไปข้างหน้า แล้วก็เดินนำไปก่อน

ดูท่าทางรอบด้านป่าด้านต้นจะไม่มีแมลงตัวไหนกล้าออกมาหาเขาเลยพวกมันต่างมุดหัวอยู่ในโพรงกันหมด สงสัยเขาคงจะต้องเข้าไปลึกกว่านี้ซะแล้วล่ะมั้ง

คิริยามะมองไปในป่าแล้วถอนใจตอนนี้เวลาใกล้เที่ยงแล้วจึงทำให้เขาเริ่มหิว แล้วหยิบเนื้อแห้งในกระเป๋าของตนออกมายื่นให้คิเคียวที่เดินตามมาจนถึงริมป่าหนึ่งกำมือแบบยัดเยียดอีกครั้ง แล้วหยิบเนื้อแห้งมาใส่ปากของตน4ชิ้นแล้วเคี้ยวหยับ หยับ จากนั้นก็หยิบเหล้าในกระบอกโลหะเล็กๆออกมาจิบหนึ่งทีแล้ว ทำท่าจะให้คิเคียวด้วยแต่เปลี่ยนใจเก็บเสียดื้อๆ จากนั้นก็สูดลมหายใจเฮือกใหญ่ จรดหมัดขวาไว้ที่ต้นไม้ต้นหนึ่งจากนั้นก็ชักแขนกลับมาแล้วต่อยออกไปด้วยความแรงจนต้นไม้หักกลางปลิวชนต้นไม้ต้นอื่นๆในป่าเละระเนระนาด เสียงอึกทึกไปหมด แล้วก็ปล่อยหมัดอีกครั้งใส่พื้นดินตรงหน้าอย่างแรงก่อให้เกิดเสียงดังคล้ายกับฟ้าผ่าใส่พื้นทั้งๆที่อากาศแจ่มใส ผืนดินบริเวณที่ถูกต่อยมีรอยแยกเล็กๆเหมือนดินแตก คิริยามะปัดฝุ่นที่มือเล็กน้อยแล้วหันไปเตือนเด็กสาว"ระวังล่ะมันจะมาแล้ว....เนื้อน่ะเก็บไว้ก่อนก็ได้ชั้นให้"เขายิ้มให้เด็กสาว จากนั้นก็ยื่นแขนซ้ายออกมาบังหน้าของเธอเอาไว้ เปลี่ยนสีหน้าจากรอยยิ้มเป็นขู่แล้วมองไปด้านหน้าของตน

แมลงทั้งหลายหล่นระเนระนาดไปกับต้นไม้ โดนทับตายบ้าง ช๊อกตายบ้าง แต่ก็ยังมีฝูงแมงมุึมที่รวบรวมความกล้าต่อหน้าชายหนุ่มล่ำบึ้กดาหน้าเข้ามาหมายว่าวันนี้พวกมันคงจะไม่รอดแล้วถ้าไม่ต่อสู้เพื่อที่ดิน ( ป่า ) ผืนนี้ ทั้งด้วงทั้งแมงมุมรวมไปทั้งดอกหญ้ารวมตัวกันเป็นกองทัพเพื่อป้องกันผู้บุกรุกที่ดินทำกินของพวกมัน

+ VS + +

แมงมุม : 8 ตัว / ด้วง : 6 ตัว / ก้อนดอกหญ้า : 4 ตัว

อากิซึกิ คิเคียว : แหม ~ ไม่น่ารีบใจร้อนเลยนะ ค่อยๆตีทีละตัวก็ได้ - หญิงสาวยิ้มพร้อมทั้งหยิบกะทะกับตะหลิวขึ้นมา ดูท่าทางเธอจะลืมเรื่องปืนที่ชายหนุ่มพลัง K ให้ไปแล้ว -

"อืมม์ ขอโทษทีละกัน"คิริยามะยิ้มร่าทิ้งแทนทั้งสองข้างลงข้างลำตัวแล้วเกร็งแขนข้าวขวารุนแรงกว่าครั้งแรกที่เค้าต่อยพวกแมงมุมกระจุยไปเสียอีก แล้วปล่อยหมัดออกไปอีก1ครั้งเกิดเสียงหมัดประทะกับอากาศที่ว่างเปล่าเบื้องหน้าของเขาส่อให้เกิดเสียงดังดังเสียงจนแค่เอานิ้วอุดหูก็อาจจะทำให้ใครบางคนหูแตก ใจฝ่อ น้ำลายฟูมปากได้เลย มันส่งคลื่นอากาศคลื่นใหญ่ออกไปคราวนี้ลักษณะของลมที่แหวกตัดพุ่งไปด้านหน้ามองดูผ่านๆนั้นคล้ายพิซซ่าที่ส่วยขอบซึ่งมนและกว้างพุ่งออกไปหาเหล่าสัตว์ที่ออกมายืนจังก้าและมีส่วนปลายคล้ายตรงกลางของพิซซ่าที่ถูกตัดเป็นแปดชิ้นเท่าๆกัน คราวนี้มันพุ่งไปเร็วมากแต่การใช้Esplosione Punzoneเป็นครั้งที่สองในรอบวันก็เริ่มทำให้เค้าหายใจถี่ขึ้นมาหน่อยแล้วเสียงดังดั่งตึกถูกเครื่องบินชนเข้าจนล้มโครมแต่มันเกิดขึ้นในที่โล่ง(รึเปล่ารู้สึกจะเตียนเพราะต้นไม้ปลิวหมดทำโลกร้อนชัดๆ) คิริยามะหันหลังไปพูดกับคิเคียว"ถ้ามันไม่ตายปืนในมือน่ะ...ชั้นรู้ความสามารถของเธอ มีตัวอะไรรอดยิงมันซะ" แล้วก็หันหน้ากลับไปมองยังทิศทางที่มีเสียงอึกทึกราวกับจะทำให้โลกแตกเสียให้ได้ แต่ไม่วายหยิบเนื้อแห้งออกมาเคี้ยวเล่นอีกครั้ง

หญิงสาวใช้กระทะฟาดลงไปที่ตัวด้วงในระยะแล้วหันมาหาหนุ่มกล้ามบึ้กรูมเมทของเธอ

อากิซึกิ คิเคียว : ชั้น . . . ใช้ปืนไม่เป็นหรอก - เธอยิ้มตลกๆให้กับรูมเมทของเธอและโยนปืนไปยังต้นไม้ที่อยู่ใกล้เคียง -

แมงมุม 3 ตัวที่ดาหน้ามาจากกองกลางหายไปชั่วพริบตาทำให้แถวกองทัพของพวกแมลงสั่นคลอน แมลงที่เหลือที่ยังมีกะจิตกะใจจะสู้ได้พุ่งตัวด้วยความเร็วสูงมายังหนุ่มพลัง K ทันที

"อืมม์ งานนี้มันเหนื่อยไปหน่อยแฮะ ครั้งที่3 ฮึ่ม.. Esplosione Punzone "ชายหนุ่มเริ่มบ่นแล้วพูดชื่อท่าออกมาครั้งแรกไม่รู้พี่แกจะอุบอิ๊บไว้ทำไมตั้งแต่แรก แขนซ้ายของคิริยามะเกร็งกระตุกอย่างรุนแรงเส้นเลือดปูดโปนแล้วชั่วพริบตากล้ามเนื้อแขนซ้ายตั้งแต่ไหล่ลงมาจนถึงมือของเขาก็ขยายใหญ่ขึ้นจนน่ากลัวเกินมนุษย์มนา เป้าหมายคราวนี้ไม่ใช่ลมอีกแล้ว หมัดของคิริยามะ กระทบกับด้วงตัวหนึ่งเข้าจังๆ ครั้งนี้คนเล่นเองก็ยังไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเพราะไม่เคยเขียนให้มันต่อยโดนมอนเตอร์เต็มๆ

รบกวนขึ้น Reply ใหม่ให้ทีจ๊ะเต็มซะแล้ว

Eureka_GL_World · โพสต์ 3-5-2010 01:16:18

แก้ไขล่าสุด Eureka_GL_World เมื่อ 5-5-2010 22:25

ต่อจากด้านบน : LINK
ใช้เปลี่ยนทิศทาง 1 , กระแสลมรบกวนให้ชะงัก 1 , กระแสลมโจมตีทิ่มแทง 1 , กระสุนวงจักร ( ลมระเบิด ) 1 , กระแสลมพันธนาการ 1 , เบี่ยงเบนกระแสลมป้องกันคังโดริ 1
= 6 / 2 = 4 ขีดย่อยที่ใช้ไป
AS : [ l - - - - l - - - - l - - - - l - - - - ]

การต่อสู้ที่ดุเดือดเริ่มขึ้นในร้านคาเฟ่เล็กๆระหว่างสายลมได้เริ่มต้นขึ้น สายลมเย็นภายในร้านไม่ได้ช่วยให้บรรยากาศเบาบางลงเลย ชายปริศนาเป็นฝ่ายรุกก่อนโดยไม่เอ่ยปากใดๆหลังจากเริ่มการต่อสู้ซึ่งในสถานที่เล็กๆที่ยากต่อการเคลื่อนไหวและเอเซียเองยังต้องปกป้องผู้หญิงคนนึงด้วย ใบมีดที่พุ่งเข้ามาหาเอเซียทุกขณะแต่เขาก็ยังพะวงถึงหญิงสาวผู้อ่อนแอคนนั้นอยู่ แม้ว่าเอเซียจะตะโกนใหญิงสาวหนีไปแต่เธอก็ไม่สามารถทำได้ เพราะว่าตอนนี้ขาของเธอไม่สามารถก้าวต่อไปได้นั่นเองและเธอก็รู้สึกเป็นห่วงเอเซียที่จะต้องมารับหน้าต่อสู้กับชายหนุ่มแปลกหน้าคนนั้นเธอจึงไม่สามารถวิ่งหนีออกจากการต่อสู้ได้ ทันใดนั้นฝ่ามือประจุลมระเบิดของเอเซียก็ซัดเข้าที่กลางตัวของชายหนุ่มปริศนาอย่างเต็มแรง และเขาก็ได้พุ่งกลับไปที่คังโดริเพื่อป้องกันแรงกระแทกจากแรงระเบิดทันที ชายหนุ่มปริศนาคนนั้นจะหนีไปรึยังนะ ? เขาจะได้รับผลจากการโจมตีเมื่อกี้นี่ซักเท่าไรกันเชียวไม่นานนักหลังจากแรงดันอากาศได้ลดลง คังโดริที่อยู่ในอ้อมแขนของเอเซียรู้สึกปลอดภัยและอบอุ่นเธอคิดว่าเวลานี้มันช่างยาวนาวเสียเหลือเกิน แต่ . . . ทันใดนั้นชายหนุ่มปริศนาก็เดินออกมาจากผ้าม่านในคาเฟ่แห่งนั้น ดูเหมือนพลังลมระเบิดจะส่งผลต่อเขาบ้างไม่มากก็น้อย

ชายหนุ่มปริศนา : หึหึ !! เจ้าหนุ่ม เจ้าคงจะเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านลมจริงๆสินะ ถึงแม้ตอนนี้เราจะยังตัดสินกันไม่ได้เนื่องจากข้ามีภารกิจที่จะต้องไปทำต่อ แต่ทว่าคราวหน้าถ้าเราเจอกันอีกข้าจะไม่ออมมือให้เจ้าอีกหรอกนะ จนกว่าจะถึงวันนั้น . . . . . . วันที่แกรนด์ฟอล(พื้นผิวท้องฟ้า)ตกลงมา เราคงจะได้เจอกันอีก

หลังจากเอ่ยเสร็จชายหนุ่มปริศนาก็ใช้กระแสลมห่อหุ้มตัวและหายไปในพริบตา ทิ้งความกลัวและความระแวงให้คู่หนุ่มสาวในร้านน้ำชาเล็กแห่้งนั้น พร้อมทั้งแก้ปัญหาต่างๆที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้กันเองทั้งหมด คังโดริกระวนกระวายใจ รีบเอ่ยปากถามเอเซียทันทีหลังจากที่ชายหนุ่มปริศนาคนนั้นหายไป

คังโดริ มิทสึ : คุณเอเซีย เราจะทำยังไงกันดีล่ะค่ะ ? ทั้งเรื่องร้านนี้ ทั้งเรื่องเจ้าของร้าน ไหนจะคนแปลกหน้าคนนั้นอีก

บอกตามตรง ผมก็ไม่รู้เหมื่อนกันว่าจะทํายังไงต่อไปดี ทั้งเรื่องร้านนี้ เจ้าของร้าน แล้วก็... ชายสวมหน้ากากนั้นด้วย
แต่ถ้าจะให้พูดถึงความรู้สึกตอนนี้ มันโล่งอกสุด ๆ ไปเลย ถ้าหากการต่อสู้ยืดเยื้อต่อไปล่ะก็... ผมก็ไม่รู้ว่าจะสู้ได้หรือเปล่า และ คังโดริจัง จะเป็นยังไงต่อไป...
พอผ่านจุดนั้นมาได้ก็โล่งอกสุด ๆ
ผมเริ่มหันซ้ายหันขวาดูสภาพพื้นที่ ศพที่คาคว่าเป็นเจ้าของร้านนํ้าชา และ ร้านนํ้าชาที่พังทลายไปเพราะลมระเบิด

" คงต้องไปแจ้งความไว้ก่อนล่ะนะ ไปกันเถอะ "

ผมและคุณ คังโดริ ได้ไปแจ้งความไว้กับตํารวจ ระหว่างที่ตํารวจกําัลังถามถึงลักษณะคนร้าย และที่มาที่ไปของเรื่องราว ผมก็ได้แต่เงียบให้คุณ คังโดริ ตอบ
ผมสับสนหนักยิ่งขึ้นไปกว่าเดิม ทั้ง ๆ ที่เพิ่งมาเมืองนี้ได้เพียงไม่นานเท่านั้น ก็เกิดเรื่องแบบนี้เข้าซะแล้ว แต่สิ่งนึงที่ทําให้ผมคิดหนักเข้าไปอีกก็คือ สิ่งที่ชายสวมหน้ากากคนนั้นพูดเอาไว้ก่อนจะหายไป
วันที่แกรนด์ฟอล(พื้นผิวท้องฟ้า)ตกลงมา อย่างงั้นเหรอ... มันคืออะไรกัน... แล้วถ้ามีจริง ๆ เมื่อไหร่ล่ะ... คําถามมากมายไหลเข้ามาในหัวไม่หยุด
แต่สิ่งที่มาหยุดความคิดของผมนั้น ก็คือคําพูดของตํารวจที่ทําการไต่สวนพวกเราอยู่ ผมจําไม่ได้ว่าเขาพูดว่าอะไร แต่พวกเราก็เดินออกไปข้างนอก
ผมพยายามจะหยุดคิดเรื่องนั้นเอาไว้ก่อน แล้วคิดถึงเรื่องในปัจจุบันดีกว่า ใช่แล้ว ผมยังไม่มีบ้านพักอาศัยในเมืองนี้เลย

" เอ่อ... คุณคังโดริ คือ ผมขอโทษนะครับ ผมขอแยกตัวไปก่อนนะครับ "

คุณคังโดริ ทําหน้าตกใจเล็กน้อย ก็แหงอยู่แล้วเพิ่งจะเกิดเรื่องบ้า ๆ นั้นไป และอยู่ ๆ คนที่อยู่ร่วมเหตุการ์ณเดียวกับเธอมาบอกลา คงต้องตกใจอยู่แล้วล่ะมั้ง ( ? )

" ผมว่า ผมจะไปหาที่พักสักหน่อย วันนี้ทั้งวันมีแต่เรื่องจนไม่มีเวลาไปหาที่พักเลย ขอโทษด้วยนะครับ "

ขณะที่ชายหนุ่มกำลังจะวิ่งไปคังโดริได้รีบคว้ามือชายหนุ่มไว้ แต่แล้วเธอก็ปล่อยมือของชายหนุ่มออกด้วยความเขินอาย เธอรู้ว่ามันเป็นการเสียมารยาทแต่เธอก็เผลอตัวทำไปซะแล้ว

คังโดริ มิทสึ : ข . . ขอโทษค่ะ . . .

เธอทั้งรู้สึกเสียใจลึกๆแล้วก็แปลกใจที่เอเซียไม่ได้ออกอาการตื่นตกใจกับเหตุการณ์ทีเ่กิดขึ้นแลเยแถมยังจะไปหาที่พักได้สบายใจเฉิบอีก แต่เธอก็มีความหวังเล็กๆที่จะได้เจอกับเขาอีก

คังโดริ มิทสึ : ค่ะ คุณเอเซีย ไว้พบกันคราวหน้าแล้วกันนะค่ะชั้นเองก็คงจะต้องกลับไปรอ Room mate ที่จะย้ายเข้ามาวันนี้เหมือนกันป่านนี้เขาคงอาจจะมารอที่บ้านแล้วก็ได้

หลังจากกล่าวเสร็จคังโดริก็ได้จากลาและเอเซียเองก็ได้แยกทางออกไปเพื่อไปยังที่พักผ่อนของตัวเอง

ระหว่างที่ผมกําลังเดินไปตามเส้นทางที่แผ่นกระดาษบอก ผมมองไปรอบ ๆ ตัวอีกครั้ง ถึงได้รู้สึกว่า ถ้าหากไม่เกิดเรื่องแบบนั้นเข้า ผมคงคิดว่าที่นี้มันสงบสุขสุด ๆ ไปเลย
แต่เมื่อมาคิดดูแล้วที่นี้คงมีแต่คนที่มีความสามารถพิเศษชั้นสูง มารวมตัวกัน ก็สยองแล้ว

" เดินตรงไปเรื่อย ๆ เลยสินะ "

ผมมองไปที่กระดาษแล้วบ่นพรึบพรับ แต่อันที่เป็นตัวผม แค่ทางตรงธรรมดาก็ทําให้มันยุ่งยากได้...
อ๊ะ เด็กคนนั้น รู้สึกลูกโป่งของเธอจะติดต้นไม้อยู่ล่ะมั้ง ต้องทําอะไรสักอย่างแล้ว

" นิเธอ เดี๋ยวพี่จะขึ้นไปเอาลงมาให้เอง "

อ๊ะ คุณยายคนนั้นกําลังแบกของอยู่ ท่าทางจะหนักมากเลยนะ

" คุณยายครับ ผมช่วยเองครับ "

... แล้วจะถึงไหมล่ะนิ... ถึงจะบ่นกับตัวเองมากมายขนาดไหน ผมก็ติดที่จะเดินเข้าไปช่วยเหลือผู้คนก่อนตัวเองเสมอ
แต่ในที่สุดก็ถึงจนได้สินะ ดูเหมื่อนจะเป็นตึกแถว คล้ายหอพักทั่วไปนะ ผมจึงเดินขึ้นไป ผมรู้สึกโล่งอกที่มาถึงสักที
ห้องนี้สินะ... กดกริ่งก่อนล่ะกัน

" สวัสดีคร้าบ มีใครอยู่ไหมคร้าบ รู้สึกว่าผมจะต้องมาอยู่ที่นี้น่ะคร้าบ "

จะเป็นคนแบบไหนกันนะ... รูมเมทของผม...

เอเซียได้สร้างวีรกรรมความดีไว้ตลอดทางเดินเลยทีเดียวความดีของเขาน่าจะช่วยบั่นทอนความโชคร้ายของเขาให้เป็นดีได้ ( ล่ะมั้ง ) หลังจากที่เอเซียยืนรออยู่หน้าห้องซักพักคังโดริก็ได้เดินมาหยุดตรงหน้าห้องที่เขายืนอยู่ เธอรู้สึกแปลกใจนิดๆ และคิดอะไรแผลงๆหน่อยๆ

คังโดริ มิทสึ : อุ๊ย !! คุณเอเซีย . . . มาทำอะไรแถวนี้เหรอค่ะ ? เมื่อกี้คุณบอกว่าจะต้องไปหาที่พักไม่ใช่เหรอ ? หรือว่า . . . .

หญิงสาวกำลังจะเอ่ยอะไรซักอย่างเธอก้มหน้าก้มตาพยายามหลบสายตาจากพ่อบ้านหนุ่ม

" อ๊ะ คุณคังโดริ บังเอิญจังนะครับ "

ผมยิ้มให้เธอพร้อมเอามือซ้ายจับหัวตัวเอง แต่ เอ๊ จริงสิ คุณคังโดริเป็นคนในเมืองนี้ ที่จริงหากเอากระดาษนี้ให้คุณคังโดริ ดูแต่แรกก็คงได้ตําแหน่งที่แน่นอนไปแล้ว !
ทําไมตูถึงได้ฉลาดเป็นกรดอย่างงี้ !!

" เอ่อ... คือไอกระดาษใบนี้มันบอกทางผม มาทางนี้น่ะครับ ผมคิดว่าห้องพักของผมน่าจะอยู่แถว ๆ นี้ ล่ะมั้ง "

ผมยื่นกระดาษบอกทางแผ่นเล็ก ๆ ให้เธอดู

หญิงสาวได้หยิบกระดาษแผนที่เล็กๆของชายหนุ่มขึ้นมาดู เธออมยิ้มและค่อยๆหันมาทางเอเซีย

คังโดริ มิทสึ : ยินดีต้อนรับสู่บ้านพักค่ะคุณเอเซีย ^^ ชั้น คังโดริ มิทสึ เป็นรูมเมทคนใหม่ของคุณเอง จากวันนี้ไปฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ คุณเอเซีย

หลังจากแนะนำเสร็จคังโดริก็หันไปยิ้มกระหยิ่ม ยื่นกุญแจบ้านพักให้กับเอเซีย

คังโดริ มิทสึ : ห้องนอนของคุณอยู่ชั้นบนด้านขวามือนะค่ะ คุณเอเซียจะลองเดินดูบ้านก่อนก็ได้นะค่ะ ~

คังโดริยิ้ม รู้สึกว่าเธอจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษหลังจากที่เอเซียได้มาเป็นรูมเมทคนใหม่ของเธอในวันนี้

Event - Intro [ Clear ]
- หาห้องพักของตัวเอง , ทำความรู้จักกับ Room mate และ ขอกุญแจห้องมาให้ได้
REWARD : กุญแจห้องพัก * 1 - ได้รับแล้ว -
Stater KIT * 1 Pack ( apple gel * 3 , orange gel * 3 ) - ได้รับแล้ว -

" เอ๋ "
อะไรน่ะ บังเอิญอีกแล้วเหรอ ? ไม่ใช่สิ นั้นไม่ใช่ปัญหาซะหน่อย !
ไหงรูมเมทของผม ถึงเป็นคุณ คังโดริล่ะ ไม่สิ ทําไมถึงเป็นผู้หญิงต่างหาก ! ใครมันกําหนดให้ผู้ชายมาอยู่ร่วมห้องกับผู้หญิงฟระ ! หวังว่าคนอื่น ๆ ที่ถูกไอกระดาษนี้นําทางมา
คงไม่มีรูมเมทเป็นเพศตรงข้ามหรอกนะ !! ด้วยความที่ว่าผมกําัลงสับสนอยู่ พอผมรู้สึกตัวอีกทีก็มาอยู่ในห้องซะแล้ว

" อ่าว ผมเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ "

เกิดอะไรขึ้นสายลมมันพัดพาตัวผมให้เข้ามาหรือยังไง ไม่ ๆ ๆ ไ ม่มีทางแน่ ๆ ที่สําคัญ... นี้มันห้องที่สีหวานน่าดูเลย ไม่จริงน่า ผู้ชายแมน 100 % ( ? )
อย่างผม ต้องมาพักที่นี้ไปแบบไม่มีกําหนดหรือนิ สีชมพู สีเขียว ตุ๊กตา ได้ใจจริง ๆ อ๊าก แล้วไหงคุณ คังโดริ ถึงยิ้มระริ่นอย่างงั้นล่ะคร้าบ
เพิ่้งผ่านเหตุการ์ณรุนแรงระดับ 5 มาไม่ใช่หรือยังไง ทําไมถึงยังยิ้มอยู่ได้ล่ะเนี้ย ยังไงก็เถอะ

" ผม เอเซีย ครับ ฝากตัวด้วยนะครับ ตั้งแต่วันนี้ผมจะทําหน้าที่ในฐานะ รูมเมทให้ดีที่สุด "

เมื่อเด็กหนุ่มได้ทำหน้าตกใจและทำการแนะนำตัวแล้ว หญิงสาวก็ได้เดินไปนั่งที่โต๊ะในห้องนั่งเล่นเธอหยิบแมกกาซีนอะไรบางอย่างขึ้นมาดู รู้สึกเหมือนเธอจะผ่อนคลายจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้อย่างเร็วไวเมื่อชายหนุ่มย้ายมาเป็นรูมเมทของเธอ

คังโดริ มิทสึ : อืม . . . . ที่นี่ก็ปิดไปแล้วแฮะ แย่จังเลยน้า

เธอเปิดดูแม๊กกาซีนที่น่าจะเกี่ยวกับ Part Time ของที่ต่างๆในเมืองนี้

" คุณ คังโดริ ชอบทํางานพิเศษเหรอครับ ผมขอดูด้วยคนสิครับ "

เห... คุณ คังโดริ ชอบทํางานพิเศษหรือนิ เป็นแบบนี้คงพอคุยกันได้ล่ะนะ ( มั้ง )
เอ๋... อะไรล่ะนิ บ้าน่า !!
จากที่ดู ๆ มันเต็มหมดแล้วนิหว่า ! รู้สึกเมื่อ 2 - 3 วันก่อน ยังมีให้เลือกเต็มไปหมดเลยไม่ใช่หรือไงกัน... โม้ชัด ๆ
แต่นั้น... หาคนมาจัดการแมลงมุม ที่มาก่อกวนแถว ๆ หน้าเมืองงั้นเหรอ... รางวัล... 1000 G งั้นเหรอ...
นอกเมือง...
ในตอนนั้น คําพูดของชายสวมหน้ากากก็ผุดขึ้นมาอีกครั้งนึง " วันที่แกรนด์ฟอลตกลงมา "
พอดีเลย ถ้าได้ออกไปนอกเมืองหน่อยอาจจะได้ข้อมูลอะไรบ้างก็ได้ ตัดสินใจล่ะ

" เอ่อ... คุณคังโดริ นี้น่ะ ไปทํากันเถอะ ยังไงก็แค่แมลงมุม เงินก็ไม่น้อยนะครับ "

คังโดรินั่งอ่านข้อมูลข้างชายหนุ่มเธอค่อยๆเขยิบเข้ามาใกล้ๆทีล่ะเล็ก แต่ก็ต้องชงักเพราะว่าเอเซียได้ถามคำถามขึ้นมา

คังโดริ มิทสึ : อ . . อ๋อ !! ใช่ค่ะชั้นก็ชอบทำงานพิเศษตามสถานที่ต่างๆเหมือนกันชั้นอยากฝึกงานหลายๆแบบเพื่อให้ทำอะไรหลายๆอย่างเป็นน่ะค่ะ

เธอยิ้มให้ชายหนุ่มและแอบมองใบหน้าของเขาในขณะที่เขากำลังจ้องมองหางานพิเศษอยู่ เธอค่อยๆยื่นหน้าเข้ามา . . . แต่ก็หลบออกไปเพราะว่าเอเซียได้หันหน้ามาพอดีเลย

คังโดริ มิทสึ : เอ ? แมงมุมในป่าข้างเมืองเหรอ ? - มีคุณเอเซียอยู่คงจะไม่เป็นไรล่ะมั้งเธอคิดในใจ - ได้ค่ะคุณเอเซีย ~ ^^

ว่าแล้วเธอก็ลุกขึ้นและมุ่งหน้าไปที่ประตูหน้าบ้านทันที

ขึ้น Reply ใหม่พร้อมกับ Sub Event intro ได้เลยจ้า

ต่อได้ที่ LINK

melontaro · โพสต์ 3-5-2010 02:15:39

แก้ไขล่าสุด tesstrossa เมื่อ 10-5-2010 02:15

AS : [ - - - - l - - - - l - - - - l - - - - l - - - - ]
MelloN : melontaro

MelloN Item
MelloN Recovery skill
MelloN Passive skill
MelloN Active skill
Mellon Special ability
Room mate :

เมื่อเมล่อนจังถุก อาสะจังลากมาถึงเขตนอกเมือง บลูโซน ( ละมั้ง เขียวๆฟ้าๆ )

เมล่อนจังก็ได้ืัทักขึ้นกับอาสะจังว่า เจ้าแมงมุมที่ถูกตั้งในเควสว่า

ให้ไปกําจัดเีนี่ย มันอยุ่ที่ไหนเหรอ ?

สาวน้อยเบรกดังเอี๊ยดไม่ให้ซุ่มให้เสียงทำเอาเลม่อนหัวทิ่มพื้นไปเลยเช่นกัน

ชิงุเระ อาสะ : จะว่าไปชั้นก็ไม่ค่อยออกมาจากเมืองซะด้วยสิ ชั้นก็ไม่รู้ว่ามันอยู่ตรงไหนของแผนที่อ่า ไม่เป็นไรช่างมันเถอะเดินไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็เจอเองแหละ !!

ว่าแล้วเธอก็ลากแขนเลม่อนเดินต่อเพื่อหาแมงมุมที่จะกลายเป็นตู้คาราโอเกะของเธอในอนาคต

เมล่อนจัง ได้เดินตาม อาสะจังเข้ามา และเกิดการสะดุดล้ม ก้อนหินปริศนา A ( มันมาจากไหนฟะ -*- )

ทําให้เมล่อนล่วงลงมาทับ อาสะจังจนหน้าติดชิดกัน และทันใดนั้นในพุ่มไม้ก็ได้มีบางอย่างเคลื่อนไหว มันคือ...

. . . . คือสิ่งมีชีวิตแปดขาหน้าตาเหมือนแมลงกระโดดออกมาจากพุ่มไม้ 1 ตัว หลังจากแมงมุมท่าทางน่ารักกระโดดออกมาอาสะจังก็ได้ออกรีแอคชั่นอย่างเร็วไว

ชิงุเระ อาสะ : กรี๊ด !! นั่นมัน แมงมุมนี่นา เมล่อนช่วยด้วยยยย !!

อาสะวิ่งหนีไปอยู่ข้างหลังเด็กสาวขี้เมาทันทีหลังจากแมงมุมตัวนั้นได้ทำการสบตาของสาวน้อยทา่ทางบอบบาง

+ VS

ทันใดนั้นเมล่อนได้ใช้มือซ้ายบัง อาสะจังไว้ และมือขวา สวมสว่าน และ พุ่งเข้าไปต่อสู้กับแมงมุม ที่ีมี8ขา !!!

เมล่อน Atk 25 - Def แมงมุม 10 = 15 / HP 30 - 15 = 15
สว่านเจาะหัวแมงมุมผ่านอย่างง่ายดาย แต่ทว่ามันยังไม่จบแค่นั้น แมงมุมได้กระโดดกัดหัวเมล่อนคืนทันที
เมล่อน : HP 40-1=39 : MP 4

ชิงุเระ อาสะ : เมล่อนสู้เขาเพื่อตู้คาราโอเกะ - บทเพลงซึนเดเระในตำนานบทที่หนึ่ง - ว่าแล้วเธอก็ใช้สกิลซัพพอทร้องDameเพลงของคุณหนูแสนรวยสุดเอาแต่ใจเพื่อเพิ่มพลังโจมตีให้กับเมล่อน

เมล่อนทำการเอาสว่านเจาะรูจมูกแมงมุมเพิ่มอีกครั้งหนึ่ง
เมล่อน Atk 25 + 15 = 40 - Def แมงมุม 10 = 30 / Hp 15 - 30 = - 15 = 0

Gain Item : Gain : Insect leg *1 , Insect body *1

เห้อ เมล่อนจังถอนหายใจขึ้น แล้วพูดต่อว่า แมงมุมเนี่ยนะ กัดมาได้ที่หัว ดาเมจขึ้นตั้ง1 =w=

อืมต้องไปฆ่าเพิ่มสินะเนี่ยแล้วก็ยังมีตัวคล้ายๆด้วงด้วย ว่าแต่อาสะจังละเป็นอะไรมั้ย?

เด็กสาวเกาะเขาของเมล่อนแน่น แล้วก็เขย่าตัวเมล่อนเบาๆ

ชิงุเระ อาสะ : แมงมุมล่ะ !! แมงมุมตายรึยัง ? เมล่อน !! ตายแล้วใช่ไม๊ ? ใช่ไม๊ !!

เด็กสาวถามรัวเป็นชุดท่าทางเธอจะไม่กล้าไปต่อซะแล้ว ทางเดินด้านหน้าอาจจะมีแมลงมุมเยอะกว่านี้ก็ได้

เมล่อนจัง ตอบกลับไปว่า เจ้าตัวตะกี้น่ะตายไปแล้ว แต่คงยังมีอยุ่อีกนิดหน่อย

ยังไงตอนนี้ก็คงเดินต่อแล้วละ ถ้าชะรอยย้อนกลับอาจจะถูกดักได้ เมล่อนเพิ่มความมั่นใจ ว่าจะรอดจากแมงมุม กับ อาสะจัง

หลังจากเดินมาได้ซักพักเขตุปลอดภัยใกล้เมืองมันก็น่าจะมีแมงมุมอยู่บ้างน้า แต่สองสาวกลับไม่เจอแม้แต่ยักใย่เลย บรรยากาศก็เงียบวังเวงชอบกลด้วย ซักพักก็ได้มีสายลมพัดมาแต่ว่าดันเป็นสายลมที่ให้สัมผัสถึงรังศีอาฆาตและความร้อนด้วยแทน มีอะไรอยู่ข้างหน้ากันนะ ?

เมล่อนพาอาสะจังหลีกเลี่ยงทางที่มีรังศีอาฆาต เพราะคิดว่าไม่ควรไปทางนี้จึงเดินทางกลับไปอีกทิศ

เมล่อนจึงทักอาสะจังขึ้นว่า ไหวหรือเปล่า ถ้าไม่ไหวให้อุ้มวิ่งก็ได้น่อ =w=

เมล่อนจึงตัดสินใจ เดินในทางในเส้นทางสัตว์ป่าเดิน ( กลับไปทิศเมือง )

เด็กสาวเกาะหลังเพื่อนของเธอทันทีเธอจับเขาของเมล่อนโยกเล่นไปมา

ชิงุเระ อาสะ : อื้ม !! เมื่อยขานิดหน่อยแล้วอ่าพาไปส่งบ้านหน่อยสิ ชั้นเบื่อแล้วง่ากลับกันเถอะ

ยังไงซะเมล่อนก็จะกลับเมืองอยู่แล้ว ระหว่างทางนั้นเริ่มรู้สึกเหมือนทุกอย่างเป็นปกติกว่าอีกด้านนึงโดยสิ้นเชิง และแล้วแมงมุมผู้โชคร้าย 3 ตัวก็ได้รวมตัวกันตรงหน้าของเมล่อน ท่าทางพวกมันจะขโมยของออกมาจากเมืองซะด้วย !!

อาสะจังเหมือนจะมี แมงกะมุม อยู่ตั้ง3ตัวละน่อ ช่วยไปหลบอยู่ด้านหลังซักแปปน่อ

และเมล่อนก็ตั้งสว่านขึ้นที่ด้านหน้าของแมงมุม และตะโกนขึ้นว่า

แมงมุมทั้งสามถึงเวลาดับสูญของแกแล้วละน่อ ~ กีก้า ดริล เบรก

เมล่อนวิ่งถือสว่านพุ่งเข้าสู่แมงมุม

แมงมุมผู้โชคร้ายตัวแรกได้โดนสว่านของเมล่อนปั่นสมองไหลเลือดสีเขีวของแมลงไหลนองเต็มพื้น
เมล่อน ATK 25 * 1.5 ( Passive skill ) = 37.5 ปัดขึ้น ^ 38 Damage - แมงมุม Def 10 = 28 + คริติคอล 28 * 2 = 56
แมงมุมที่เหลืออีก16ขาได้ใช้จังว่ะที่เมล่อนโจมตีเสร็จเข้ากัดเด็กสาวทันที
เมล่อน : HP 39 - 2 = 37 / 40 : MP 4

รูมเมทของเธอยืนหลบอยู่ข้างหลังมองเมล่อนซื้อกับแมงมุมหน้าขน ดูเหมือนมันจะไม่ใช่ปัยหาอะไรสำหรับเมล่อนกับแค่แมงมุมสองตัว

เมล่อนได้หันกลับเข้าไปที่อาสะจังแล้วพูดกับอาสะจังขึ้นว่า ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย ทันใดนั้น

แมงมุมก็ได้พุ่งเข้ามากัดขา ( ตะกี้ละ ) เมล่อนจังได้ล้มลงไปทับอาสะจัง และได้เผลอไปบีบเข้าที่หน้าอก

อันแสนบริสุทธิ์และเล็ก+นุ่มนิ่มของอาสะจัง เมล่อนจัง ณ ปัจจุบันได้นั่งขึ้นคร่อมทับอาสะจังอยู่ ทันใดนั้นเอง

แมงมุมได้พุ่งเข้ามา เมล่อนจังได้พยายามจะลุกแต่มือก็เผลอบีบเข้าที่หน้าอกอาสะจังอีกรอบ เมล่อนลุกขึ้น

และหันไปโจมตีใส่แมงมุม Master Spark

สาวน้อยหน้าแดงแปร๊ด เสียงโทรโข่งพิฆาตของเธอลั่นไกขึ้นมาทันใด

ชิงุเระ อาสะ : กรี๊ดดดดด !! ยัยเมล่อนบ้าาาา !! ทำอะไรย๊า !!! - เธอเหวี่ยงเมล่อน 360 องศาและโยนรูมเมทของเธอกลับไปสู้กับแมงมุมตรงหน้าทันที -

แรงเหวี่ยงช่วยให้สว่านของเมล่อนหมุนเร็วขึ้นท่ามาสเตอร์สปาร์คของเธอแทงผ่านทะลุแมงมุมที่ลอบกัดเธอเมื่อกี้จนเป็นรูโหว่กลางตัวขนาดกลาง แมงมุมอีกตัวทีเหลือดูท่าจะสู้ต่อไปไม่ได้เสียแล้วได้วิ่งหนีอย่างสุดชีวิต มันวิ่งไปไกลขึ้นแต่ยังอยู่ในระยะสายตาของเมล่อนอยู่

เมล่อน ATK 25 * 1.5 ( Passive skill ) = ^ 38 Damage - ทะลุ Def ( Master Spark ) = 38

Gain : Insect Leg * 1 ( Insect Body ไม่สามารถรับได้เพราะร่างของแมงมุมขาดเป็นรูเต็มไปหมด )

เมล่อน ลุกขึ้นมาจากเหวี่ยงและต่อสู้กับ แมงมุม และเริ่มปัดฝุ่นที่เกิดจากการปะทะกับพื้น

แล้วขึ้นเสียง อืม ~ =w= อาสะจังไม่เป็นอะไรใช่มะ และทันใดนั้น ได้มีสิ่งปริศนาหล่นลงมาจากต้นไม้

กระทบลงบนหัวอาสะจังเต็มๆ สิ่งนั้นก็คือ แมลงชนิดหนึ่งนั่นเอง มันได้มีปีกแข็งมี6ขา !!!

แต่มันดูแปลกๆ ยังไงชอบกลนะปกติด้วงมันต้องมีสีน้ำตาลไม่ก็ดำๆไม่ใช่เหรอ ? ปีกของมันก็ดูแข็งผิดปกติด้วยขาก็สั้นๆแปลกๆนี่มันใช่ด้วงรึเปล่าเี่นี่ย . . . มันได้ม้วนตัวกลางอากาศบินโฉบหัวเรมุเข้าไปในป่าทางด้านที่เธอเพิ่งหลบหนีออกมาเมื่อกี้นี้เอง รังศีอมหิตเมื่อกี้ได้หายไปโดยสิ้นเชิงแล้ว . . . .

ด้วงปริศนา

เมล่อนจึงตัดสินอุ้มอาสะจังโดยไม่ขอความคิดเห็นวิ่งตาทด้วงสีแดงแรงสามเท่าเข้าไปในป่า

ชิงุเระ อาสะ : ทำอะไรย๊า !! ไม่เข้าไปแล้วนะ ยัยบ้า !! ไม่อ๊าวววว กลับได้แล้ว !! - ดูเหมือนเธอจะไม่อยากเห็นหน้าแมลงตัวไหนๆอีกแล้วเธอดิ้นไปมาบนแขนของเมล่อน และรีบกระโดดลงมาเมื่อเธอหยุด เธอวิ่งไปข้างหลังเมล่นอเพื่อประจำตำแหน่งทันที -
ภายในป่าทึบต้นไม้ล้มระเนระนาด จิตสังหารเมื่อครู่ได้หายไปอย่างสิ้นเชิง เงาของบุคคลลึกลับกำลังยืนนิ่งอยู่และคว้าด้วงแดงตัวนั้นไว้ที่มือของเขา เขามองไปรอบๆและเหลือบมาเห็นเมล่อนและอาสะ จึงได้ปล่อยแมลงหกขาของเขาให้บินออกไป

? ? ? : เด็กๆไม่ควรมาเล่นแถวนี้นะ - เขาเก๊กเล็กน้อยแล้วเดินสวนพวกเมล่อนกลับไปทางเมือง -

ทันใดนั้นหลังจาก ชายปริศนา ( ที่ชื่อเทนโด ) ได้พูดจบลงได้เกิดเสียงสะเทือนสะนั่นขึ้น เหมือนแ่ผ่นดินไหว

ป่ากรีดร้อง ลมกระโชกอย่างรุนแรง มีบางสิ่งพุ่งมา มันคือแมลงจํานวน พุ่งเข้าจู่โจม เมล่อนจัง อาสะจัง และ ชายปริศนา !!!

เขาทำหน้าแปลกใจเล็กน้อยและมองสวนกลับไปในป่า

? ? ? : อะไรกันน่ะ ? รึว่าจะเป็นเพราะ . . . . อืม . . .

ชายหนุ่มบ่นพึมพำคนเดียวและปล่อยให้หญิงสาวทั้งสองรับหน้าแมลงยั๊วะเยี๊ยะนี้ อาสะหน้ามืดสลบตกใจกลัวแมลงหน้าขนจำนวนมหาศาลไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ปล่อยให้เมล่อนรับหน้ากับแมงมุม 1 ฝูงนี้ตามลำพัง

เมล่อนอุ้มอาสะจังขึ้นและโดด หลบพวกแมลงเพื่อ โดดเตะของสู่ชายปริศนา แล้วตะโกนขึ้น

ช่วยกันบ้างเซ่!!! ชายปริศนา โดนเข้าไป1ดอกก็หันกลับมา บัดนี้ แมลงได้เริ่มชุมนุน กันล้อมรอบจนไม่มีทางจะหนีซะแล้ว

เขาหันมามองที่เด็กน้อยและหยุดวิ่งลง

? ? ? : เฮ้อ ~ ฉันกำลังรีบอยุ่นะเนี่ย แต่เอาเถอะ คุณย่าได้บอกไว้ว่า เด็กเป็นสมบัติอันล้ำค่าของโลกใบนี้ เช่นนั้นแล้วชั้นก็จะช่วยปกป้องพวกเธอในครั้งนี้ก็แล้วกัน

ด้วงปริศนาสีแดงตัวเดิมบินกลับมาเข้าที่มือของเท็นโดเขาเชื่อมต่อมันเข้ากับเขมขัดที่ซะเอวและเปลี่ยนร่างไปเป็นชุดเกราะแปลกๆที่หน้าตาคล้ายด้วง

? ? ? : - Clock Up - เขาพูดพร้อมทั้งกดสวิทย์ที่ด้านข้างของเข็มขัดชั่วพริบตาแมงมุมทั้งหมดก็ได้ขาดเป็นชิ้นๆ เข้าชี้นิ้วขึ้นฟ้าค้างไว้ 3 วินาทีและวิ่งไปอีกทางต่อทันที เสียงวิ่งของคล้อกอั้พดังผ่าอากาศจนพวกเมล่อนไม่สามารถมองเห็นเขาได้ -

หนูอาสะของเราก็ยังช้อกหมดสติอยู่ท่าทางเธอจะอาการไม่ค่อยดี น้ำลายเริ่มฟูมเต็มปากแล้ว (จะตายไม๊เนี่ย)

แต่ถึง ชายในชุดรัดรูปร่างสีแดงมีเขา ( คนโรคจิตเหรอฟะ ) จะใช้ท่วงท่าที่มีความเร็วในการกําจัดแมลง

แต่แมลงก็มีจํานวนมากและไม่หมดไม่สิ้น ทันใดนั้นก็เกิดแผ่นดินไหวอีก แมลงมุม ขนาดยักษ์ ได้พุ่งออกมา ทําให้ต้นไม้บางส่วนล้มลง

เมล่อนได้พูดขึ้นว่า อีแบบนี้ชักจะไม่ดีแล้ว โดนแมลงล้อมแถมมีตัวบะเฮิ้มคงมีแต่ต้อง สู้กันแลกเลือด เมล่อนก็พุ่งใส่แมลงตัวหนึ่ง

และตะโกนขึ้นว่า Master Spark ออกไปใส่แมลงมุม ทั้งทียังอุ้มอาสะยังไว้บนหลัง

เมล่อน : HP 37 / 40 : MP 2 - 2 / 4 = 0

กระแสไฟฟ้าช้อทตัดกำลังแมลงหน้าขน แต่ดูท่าทางจะไม่ได้ผลซักเท่าไรนัก ทันใดนั้นป่าโดยรอบก็ลุกเป็นไฟขึ้นมา เปลวเพลิงเผาผลาญฝูงแมลงจนเป็นผุยผง ปรากฏร่างของเด็กผู้หญิงผมชมพูและชายหนุ่มปริศนาสายตาเย็นชา ทั้งคู่ต่อสู้กันอย่างดุเดือด ทางเดินคับแคบปนผืนป่าบัดนี้ได้ถูกเผาผลาญจนเห็นเป็นลานกว้างเสียแล้ว เสียงผ่าอากาศด้วยความเร็วสูงยังวนเวียนอยู่แถวนี้ - เคร้ง - เสียงมีดสั้นปะทะดาบเพลิง ชายหนุ่มปริศนาสามารถรับการโจมตีที่รวดเร็วของมีดสั้นนั้นไว้ได้แต่ก็ไม่ทั้งหมด เขายกมือซ้ายขึ้นมาปิดตาสีน้ำเงินของเขาพลังเวทย์ได้หลั่งไหลออกมาจำนวนมาก หญิงสาวผมสีชมพูรีบกระโดดถอยหลังออกมาและใช้ดาบกาตาน่าไม้ของเธอป้องกันตัวเองไว้ " Mangekyou Sharingan " ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงพร้อมทั้งมีลวดลายบางอย่างบนตาของเขา ขณะที่เงื้อมีดสั้นได้ย่างเข้ามาอีกครั้งนึงเขาสามารถรับมันไว้ได้อย่างฉับไว การเคลื่อนที่ของเขาเปลี่ยนไปเป็นคนล่ะแบบจากก่อนหน้านี้และซัดเข้าไปที่ลำตัวของชายหนุ่มในชุดสีแดงรัดรูป แต่ว่าได้พลาดไปแค่เพียงนิ้วเดียวเท่านั้น หญิงสาวผมสีชมพูได้แต่ยืนมอง เธอไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ที่แน่ๆเธอคงจะมีเป้าหมายบางอย่างที่ต่อสู้มาจนถึงจุดนี้

VS VS

STORY CONNECTION : Letas Mirrorline : matrix5246

เมล่อนเริ่มงุนงงกับการต่อสู้ ( สถานการณ์มันไปกันเร็ว ) ไฟที่ลุกทั่วป่า การต่อสู้ของคนสามคน ( มาจากไหนกันฟะ )

เมล่อนที่อุ้มอาสะจังที่สลบอยู่ ( แมลงคงไหม้ไปหมดป่าแล้วละน้องเอ๋ย ) อากาศนั้นเริ่มถูกเผาผลาญขึ้นเรื่อยๆ

( ออกซิเจน ระเหยไปกับ ไฟ ) ควันสีดําพวยพุ่งจากต้นไม้ เสียงกรีดร้องของป่า เมล่อนจึงใช้สว่านเจาะลงไปในพื้นดิน

ซึ่งในจุดนั้นได้มี หลุม กักเก็บนํ้าขนาดใหญ่ เหมือนโบราณสถาน ขนาดใหญ่ นํ้าได้พุ่งขึ้นมาจากพื้น พื้นปฐพีเริ่มแยกออก

ในขนาดนั้น วงล้อมที่ถูกไฟไหม้ ทั้ง 5คน ( ฮินะ เทนโด เซารัน เมล่อน อาสะจัง ) ได้ล่วงหล่นลงไป 4ทิศทาง

เมล่อนได้พบกับหนังสือ เล่มหนึ่งที่ตกมาจากที่ไหนซักแห่ง เรื่องจะเป็นเช่นไรต่อ !!!

REPLY ใหม่แล้วจ้า ~ ><"

		จำสถานะนี้ไว้ในครั้งหน้า	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครสมาชิก

[Play][V.1][Start !!] Role : The world

ขออภัย! โพสต์นี้มีไฟล์แนบหรือรูปภาพที่ไม่ได้รับอนุญาตให้คุณเข้าถึง

ขออภัย! โพสต์นี้มีไฟล์แนบหรือรูปภาพที่ไม่ได้รับอนุญาตให้คุณเข้าถึง