[Play][V.1][Start !!] Role : The world

BoSs-KuNg~

ความเดิมตอนที่แล้ว

Stella Hiling : BoSs-KuNg~


Stella Item
Stella Recovey skill
Stella Passive skill
Stella Active skill
Stella Special ability
Room mate :


ถึงแม้สเตล่าจะอึ้งไปกับพลังอันแสนจะสุด(วืด)ยอดของเซ็ตสึโบ แต่เธอก็ยังตรงหรี่เข้ามาหาคู่หูสุดหล่อของเธอแถมยังกระโดดเตะเสยคางเซ็ตสึโบซะกระเด็น"พลังซ่อนเร้นบ้านนายสิยะ -*- แบบนี้มันช่วยให้สถานการณ์ดีขึ้นตรงไหนไม่ทราบยะ" สเตล่ายืนชี้หน้าด่าคู่หูของเธออย่างมันส์ปาก "แต่ว่า จำนวนศัตรูเยอะขนาดนี้มีแต่ต้องจัดการให้เรียบในทีเดียวแล้วล่ะ~"สเตล่าพูดก่อนที่เด็กสาวจะย่างสามขุมเข้าไปหาร่างของคู่หูที่นอนแอ้งแม้งอยู่ตรงพุ่มไม้ไกล้ๆ ก่อนที่เธอจะบรรจง(ปลุก)เหยียบหน้าเซ็ตสึโบเพื่อปลุกให้ตื่นจากนิทรา

"ฟังนะนายสิ้นหวัง จากนี้ไปชั้นต้องของแรงนายแล้วล่ะนะ ริคคุง คุณเซชิเลีย !!" สเตล่าตะโกนเรียกอาวุธของเธอ หนวดโลหะทั้งสองเส้นก็พุ่งตรงมาหาเธอและเซ็ตสึโบทันที เด็กสาวกระโดดขึ้นก่อนที่หนวดเส้นนึง(ริค)จะพาร่างของเธอขึ้นไปบนอากาศ และอีกเส้นพุ่งชนเซ็ตสึโบให้ลอยขึ้นก่อนที่มันจะหิ้วร่างของชายหนุ่มขึ้นมานั่งมึนต่อบนปลายของมัน

"เอาล่ะ ถ้าเป็นที่สูงขนาดนี้ ต่อให้นายโง่ ทึ่ม ไม่มีสมองแค่ไหน(ที่พูดมานี่ ไม่ได้ตั้งใจจะด่านะจ๊ะ~)ก็ไม่มีทางพลาดแน่ นายจัดการใช้ท่าเมื่อกี้ เก็บไอ้พวกมอนเตอร์หน้าแมงมุมพวกนี้ให้เกลี้ยงเลย~" เด็กสาวพูดอย่างมั่นใจ ก่อนจะหันมาส่งยิ้มพลางยกนิ้วโป้งให้กับคู่หูสุดแกร่งของเธอ

เซ็ทสึโบขยับแว่นตามาดเข้มของเขา หลังจากที่โดนคู่หูแสนน่ารัก ( ? ) ของเขาคลอเคลีย ( ? ) ซะจนซี่โครงแทบหัก ตอนนี้เธอได้ตั้งความหวังไว้ที่เขาแล้วโอกาศเชื่อมสัมไพรไมตรีอันยั่งยืนของเขาและเธออยู่แค่หยิบมือเดียวเท่านั้นเขาไม่รอช้ายกมือซ้ายขึ้นมาชี้ขึ้นฟ้าและเอามือขวาเกาหัวและตอบว่า

เซ็ทสึโบ ซาโยนาระ : มันเป็นท่าเดียวที่ชั้นใช่ได้น่ะ แล้วอีกอย่างชั้นสามารถใช้ได้วันล่ะครั้งเองหลังจากใช้แล้วจะไม่สามารถใช้ได้อีกจนวันรุ่งขึ้นเลยน่ะ . . . .

ชายหนุ่มลาภหายหันมายิ้มแบบพระเอกต่อหน้าหญิงสาวที่กำลังจะร้องออกมาเพราะว่าตั้งความหวังทั้งหมดไว้กับพลังผลุบโผล่ของเขาคนนี้เธอถึงกับรู้ซึ้งและซึมซาบถึงความสามารถของเขาไปเลยทีเดียว

" ในระหว่างนี้2สาวด้านล่างได้ทำการไล่ต้อนแมงมุมด้านล่างอย่างเอาเป็นเอาตายดูท่าทางแมงมุมฝั่งนู้นจะถูกลดทอนกำลังลงเป็นอย่างมาก "

Player Reaction : เชิญต่อจ้า

เด็กสาวที่ตีสีหน้าเอือมโลกคูณสองจากคำพูดของคู่หูคนเก่งของเธอ ไม่รู้เลยว่าน้ำตามันเปริ่มอองมาจากดวงตาคู่สวยนั่นซะแล้ว "ไอ้ตัวไร้ประโยชน์" ประโยคสั้นๆความหมายกินใจผู้ชมดูเหมือนหนวดโลหะที่เป็นแท่นนั่งให้กับเซ็ตสึโบจะรู้ความหมายนั้นดี มันพลิกปลายของมันลง ทิ้งให้ชายหนุ่มในแว่นตาสุดเท่ร่วงหล่นลงสู่พื้นดิน

"ลงไปเป็นเหยื่อล่อพวกมันซะเถอะเจ้าแว่นไร้ค่า!!(เรียกอย่างสนิทสนมกลมเกลียวฉันพี่น้อง)"สเตล่าตะโกนตามหลังชายหนุ่มในชุดยูกาตะลงมา "พาชั้นลงไปข้างล่างทีนะ ริคคุง~"สเตล่าก้มลงพูดพลางยิ้มน้อยๆให้กับอาวุธคู่ใจของเธอ ก่อนที่มันจะหดตัวลงอย่างรวดเร็วเหมือนกับลิฟท์ เมื่อลงถึงพื้นเด็กสาวก็วางมือลงที่พื้นและหลับตาลง "อึ้ก"เธอร้องออกมานิดหน่อยพร้อมกับลืมตาขึ้น หนวดโลหะทั้งสองเส้นพุ่งขึ้นมาจากพื้นดินมาต่อกันคล้ายกับฐานยิงมิสไซล์ขนาดไหญ่ตรงหน้าเธอ มันเล็งไปที่ร่างของเซ็ตสึโบที่โดนฝูงแมงมุมและด้วงยักษ์กลุ่มใหญ่รุมทึ้งอยู่ กระไฟฟ้าจำนวนมหาศาลถ่ายเทออกมาจากมือของสเตล่าไหลผ่านพื้นดินและเข้าสู่ฐานยิงขนาดยักษ์

"ดับไปซะ!!"สิ้นเสียง ปืนกระแสไฟฟ้าแรงสูงก็ถูกยิงออกมาจากปลายของหนวดโลหะทั้งคู่ ปรากฏเป็นรูปร่างบอลสายฟ้าสองลูกที่มีเส้นไฟฟ้าเส้นหนึ่งเชื่อมพวกมันเอาไว้โดยที่ลูกบอลทั้งสองลูกยังหมุนควงอย่างบ้าคลั่ง และ ตูม!!! ระเบิดไฟฟ้าขนาดใหญ่ยักษ์อัดเข้าไปที่ฝูงมอนสเตอร์(และคู่หู)เสียงไฟฟ้าเสียดสีกันดังสนั่นไปทั่ว สะเก็ดไฟที่เกิดจากการเสียดสีกันทำให้มันจุดไฟแล้วเผาป่าบริเวณนั้นจนราบเป็นหน้ากลอง

หนวดโลหะทั้งสองเส้นล้มลง กระแสไฟฟ้าส่วนนึงยังคงช็อตอยู่ที่ปลายของพวกมัน สเตล่ายืนขึ้นก่อนที่จะเดินเข้าไปหาเซ็ตสึโบที่นอนไหม้เกรียมอยู่พร้อมพูดทั้งๆที่ยังหอบแห่กๆออกไปว่า "ขอบใจนะ" (โมเอ๊~ )

หนุ่มแว่นนำโชคของสาวน้อยสเตล่าได้นอนดำเป็นเตาตะโกข้างๆเธอ แมงมุมที่ยังเล็ดรอดชีวิตจากพลังไฟฟ้าแรงสูงได้กลัวและทำการวิ่งหนีกลับเข้าไปในรัง พวกมันอาจจะย้ายรังแล้วก็เป็นได้ เซ็ทสึโบที่เพิ่งกลายเป็นทั้งเหยื่อล่อและที่ระบายอารมณ์ของสาวน้อยสำเนียงหวาน ( ? ) ค่อยๆลุกขึ้นมาจากการต่อสู้อันยากลำบากท่าทางตัวเขาเองจะยังอยู่ครบและขาวผ่องใสเหมือนใช้นีเวีย7ประการ

เซ็ทสึโบ ซาโยนาระ : หึหึ !! ไม่เป็นไรหรอก ชั้นได้แสดงความสามารถที่มีอยู่ทั้งหมดออกมาเพื่อช่วยเธอแล้ว กับแค่แมงมุมไม่กี่ตัวชั้นสามารถจัดการมันให้เพื่อฉลองการร่วมเดินทางของเราทั้งคู่ได้อยู่แล้ว

ว่าแล้วเขาก็หันกลับมาเก๊กหล่อให้กับสเตล่าที่ยืนเอืมระอากับความเพรียบพร้อม ( ? ) ของเขาอยู่

เซ็ทสึโบ ซาโยนาระ : เอาล่ะในเมื่อจัดการหมดแล้วเราก็สามารถกับไปส่งเควสเพื่อสะสมเงินซ่อมแซมบ้าน( ? )ที่สึกหรอหลังเก่าของชั้นได้แล้วล่ะ เราจะได้มีที่ซุกหัวนอนกันซักที

เซ็ทสึโบพูดพร้อมกับขยับแว่นเก๊กหล่ออีกครั้ง

Player Reaction : เชิญจ้า

"เฮ้อ~"เด็กสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่หลังจากที่เซ็ตสึโบขยับแว่นหงิกๆงอๆเก๊กหล่อ ก่อนที่เธอจะเดินไปหาอาวุธของเธอที่ดูอ่อนเพลียมากกว่าเธอตอนนี้หลายเท่านัก "ขอโทษนะจ๊ะ ทั้งสองคนที่ต้องให้ฝืนใช้ท่าแบบนั้นออกไป ถ้าไม่ใช่เพราะใครบางคน" สเตล่าพูดกับอาวุธของเธอพลางหันไปมองจิกเซ็ทสึโบที่ยังยืนเท่อยู่

"ไปพักซะนะ"สิ้นเสียงของเด็กสาวหนวดโลหะทั้งสองเส้นก็ค่อยๆเลี้อยลงหลุมไปอย่างช้าๆ ท่าทางปืนพลังไฟฟ้าที่สเตล่ายิงออกไปจะฝืนร่างกายมากเลยทีเดียว "เอ้า กลับกันได้แล้วล่ะนายสิ้นหวั..." ตุ้บ ! ยังไม่ทันจบประโยค ร่างของเด็กสาวก็ลมลง สร้างความตกใจให้กับคู่หูของเธอไม่ใช่น้อย

เมื่อเซ็ทสึโบได้เห็นคู่หูของเธอล้มลงไปนอนกองไม่เป็นท่า ท่าทางเธอจะไม่กระดี๊กระด๊าเหมือนเมื่อวินาทีที่แล้ว เขาขยับแว่นตาขึ้นด้วยความมั่นใจในการตัดสินใจของเขา

เซ็ทสึโบ ซาโยนาระ : หึหึ !! เป็นลมแดดสินะ ไม่เป็นไรชั้นจะพาเธอไปยังที่ปลอดแสง ( ? ) เอง

ว่าแล้วเซ็ทสึโบก็ทำการแต๊ะอั๋งคู่หูของเขา เขาอุ้มสาวน้อยขึ้นมาและมุ่งหน้าไปยังสถานที่รับเลี้ยงผู้ประสบภัย โบสถ์นั่นเอง เขาคิดว่าที่นั่นคงจะมีบาทหลวงแสนดีคอยให้การต้อนรับทั้งน้ำและที่อยู่แก่ผู้ยากไร้เช่นเขา ว่าแต่แค่เป็นลมแดดทำไมต้องพาไปโบสถ์ด้วยนะ เอาเถอะช่างเรื่องนั้นก่อน เขาพาสาวน้อยปากหวานคู่หูของเขามานอนพักที่หลังโบสถ์ ซึ่งเป็นที่รวมของร่างผู้สิ้นชีพไปแล้ว ( สุสาน ) เขาตักน้ำในลำธารด้านข้างโบสถ์มาชุบผ้าและแปะไว้บนหัวของสเตล่า บรรยากาศร่มรื่นหลังโบสถ์ที่เงียบสงัด . . . จะมีตัวอะไรขึ้นมาบีบคอเขาไม๊นะ ?

สเตล่าค่อยๆลืมตาขึ้นและพบว่าเซ็ตสึโบเอาอะไรซักอย่างมาแปะหัวเธอ "กรี๊ดดดดดดด" เด็กสาวกรีดร้องลั่น ก่อนที่จะยันตัวขึ้นมาเตะก้านคอเซ็ตสึโบจนกระเด็นไปอัดกับหลุมศพหลุมนึงเข้า "ไอ้บ้า ไอ้แว่น ไอ้ลามก ไอ้โรคจิต ไอ้@=#>% แกจะทำอะไรชั้นยะ !!" เด็กสาวตอบแทนความปราถนาดีและความอ่อนโยนของเซ็ตสึโบด้วยคำสาปแช่งจำนวนมหาศาลไม่ขาดปาก สเตล่าหยิบผ้าที่เซ็ตสึโบแปะเอาไว้เพื่อลดอาการป่วยของเธอมากำไว้แน่น

"นี่นาย คิดจะโปะยาสลบชั้นแล้วทำเรื่องที่ห้ามออกอากาศใช่มั้ยยะห๊ะ ไอ้แว่นสิ้นหวังวิปริต" เด็กสาววิ่งเข้าไปหาร่างที่ไร้วิญญาณ ? ของเซ็ตสึโบ แล้วเอาผ้าเย็นซับน้ำเจ้าปัญหายัดไส่ปากคู่หูของเธอ "นี่แหน่ะๆ ไอ้บ้า บังอาจคิดอกุศลกับเลดี้ดีนัก มันต้องโดนแบบนี้" เด็กพูดบ่นไปพลางกระทืบคู่หูของเธออย่างเมามัน โดยที่เธอไม่ได้สังเกตเลยว่ามีควันสีดำพวยพุ่งออกมาจากหลุมศพรอบๆตัวเธอ

ซวบ !! ลำแสงสีดำพุ่งทะลุบริเวณท้องของสเตล่าไป ทำให้เธอล้มลงทันที "อ๊าาาาา" เด็กสาวร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เลือดไหลออกมาจากแผลขนาดใหญ่ที่ท้องของเธอเป็นสายน้ำ "แค่กๆๆ นี่....มัน... อะไรกันเนี่ย" เธอพูดเสียงสั่นโดยที่สำลักเอาเลือดจำนวนมากออกมาด้วย เด็กสาวเอามือข้างนึงกุมบาดแผลไว้อีกข้างพยุงตัวขึ้นก่อนที่เธอจะหันไปหาที่มาของแสงปริศนาที่ทำร้ายเธอ จนไปหยุดอยู่ที่หลังคาโบสถ์และที่นั่นเอง....

สเตล่า HP 25 - 20 = 5 / Mp 7 : ติดสภาพร่างกายช้อกเนื่องจากถูกโจมตีอย่างรุนแรง

เมื่อหญิงสาวคู่หูเธอถูกบุคคลปริศนาโจมตีอย่างไร้ความเมตตา เซ็ทสึโบรีบดึงแขนเสื้อยูกาตะของเขาออกและพันแผลขนาดใหญ่ของเธอไว้ ถึงมันจะช่วยไม่ได้มากแต่ก็พอทุเลาอาการเลือดไหลไม่หยุดของเธอได้  ชายหนุ่มหันมามองหาศัตรูตัวฉกาจของเขาตามพื้นหญ้าด้านล่าง . . . . ทั้งที่พลังงานยิงมาจากด้านบน

เซ็ทสึโบ ซาโยนาระ : แว้ก !! เสตล่าตายรึยัง !! - คำพูดที่ออกมาจากชายหนุ่มคำแรกทำให้หญิงสาวมีกำลังกระโดดเตะเขาได้อีกซักทีเลยทีเดียว - เห้ย !! แกเป็นใครน่ะบังอาจมาล่วงเกินรูมเมทปากจัดของชั้น !! - เขาตะโกนออกไปโดยมองไปที่ประตูโบสถ์ . . . -



นายแว่นปริศนา : หึหึ !! ผู้ที่ล่วล้ำเข้ามาในอนาเขตจะต้องถูกกำจัดนั่นคือวิธีการทำงานของพวกเรา

ว่าแล้วเขาก็ได้กระโดดลงมายืนต่อหน้าของเด็กสาวที่ตาพรือนองเลือด

+ VS

เซ็ทสึโบได้ตั้งท่าเริ่มสู้เขาทำท่าตั้งรับศัตรูหน้าใหม่คนนี้โดยที่ีสเตล่านอนบาดเจ็บอยู่ด้านหลัง

Player Reaction : เชิญจ้า

To Be Continue

clubtime

Reply : Two   (Read Reply one Click!!)

Angel : clubtime


Angel Item
Angel Recovery skill
Angel Passive skill
Angel Active skill
Angel Special ability
Room mate :

ที่อยู่อาศัย :


ต่อจาก ตอนที่แล้ว(Reply One)

เทนชิ : !!! นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทุกคนหายไปไหนหมด นี่มันเรื่องใหญ่แล้วนะนี่ เทนชิพูดพลางมองหาพนักงานตัวน้อยที่อยู่ภายในร้าน แต่ก็ไม่เจออะไรเลย
เดินในร้านสักพักเทนชิได้เจอ apple gel วางอยู่ที่ชั้นวางของ ในราคา100 G เทนชิก็ได้หยิบมา3ขวดแล้วนำเงิน 300 G ไปวางที่เคาร์เตอร์ อย่างเร่งรีบ(ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง เตรียมไว้ก่อน)
เทนชิ : ทำไมมันแพงอย่างนี้ขวดนิดเดียวเอง เทนชิคิดในใจ แล้วก็รีบเดินออกไปหารูริ อย่างรวดเร็ว
เทนชิ : รูริ นี่มันเกิดอะไร ทุกคนหายไปไหนหมด เทนชิพูดด้วยอาการเหนื่อย เพราะำได้รีบวิ่งมาหารูริที่ยืนอยู่ที่เคาร์เตอร์
เทนชิ : งั้นพวกเราลองเดินรอบๆ ดูก่อนนะเผื่อจะเจอใครแถวนี้ ถ้าไม่เจอก็ออกไปหาพวกที่นอกเมืองดู เผื่อจะเจอใครที่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่ เทนชิพูดแบบว่าตัวเองเคยผ่านเหตุการณ์ ประเภทนี้มาแล้ว

เดินในเมืองได้ซักพักก็ไม่เห็นมีใครอยู่ในเมืองเลย เทนชิจึงได้ตัดสินใจเดินออกไปนอกเมือง

รูริ มัทสึริ : จากการคำนวนผลแล้ว . . . . .

ยังไม่ทันที่รู้ริจะเอ่ยปากบอกผลประมวณผลก็ได้มีเด็กหนุ่มประหลาดโผล่ขึ้นมาต่อหน้าทั้ง 2 คน



NPC : เด็กชายผมเงิน

? ? ? : ช้าก่อน !!

เสียงประหลาดพร้อมกับเด็กหนุ่มหัวเทาได้ปรากฏตัวขึ้นมาต่อหน้าเทนชิและรูริ ท่าทางเขาคงจะเกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของคนในเมืองนี้ซะด้วย

? ? ? : ผมแค่อยากทดสอบ ว่าตอนนี้คุณเห็นอะไรบ้าง ?

เด็กหนุ่มตั้งคำถาม ยืนลอยตัวกลางอากาศและจ้องมองลงมาที่เทนชิ

" Guard Skill : Hard Sonic " เทนชิเตรียมพร้ิอม เมื่อได้เจอกับเด็กหนุ่มผมเงินแปลกหน้า
เทนชิ : นายเป็นใคร แล้วที่ว่าทดสอบนี่หมายถึงอะไร  เทนชิได้พูดกับเด็กชายด้วยท่าทีที่ไม่ไว้ใจ
เทนชิ : หรือว่านายเป็นคนที่ ทำให้คนในเมืองหายไป เทนชิพูดพร้อมกับเดินออกห่างจากเด็กหนุ่มผมเงิน
เทนชิได้หันไปหารูริ แต่พบว่ารูริไม่อยู่กับตัวเอง แต่ได้ไปคุยกับเด็กหนุ่มผมเงินคนนั่นซะงั้น เทนชิสงสัยว่าทำไมทั้งสองถึงรู้จักกันได้ แล้วทั้งสองได้คุยอะไรกัน เทนชิจึงได้รีบเดินไปหาทั้งสองด้วยความรวดเร็ว แล้วได้พูดออกมาว่า
เทนชิ : นี่รูิริรู้จัก ไอผู้ชายผมเงินขี้เ๊ก๊กคนนี้ด้วยหรอ จากคำพูดของเทนชิก็ทำให้เด็กหนุ่มผมเงิน สะเทือนใจกับคำว่า "ขี้เก๊ก" อย่างแรงเหมือนกับว่าไม่ยอมรับกับคำว่าขี้เก๊ก
เทนชิ : และไม่ว่านายจะเป็นใคร รู้จักกับรูริหรือไม่ นายต้องอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นกับที่เมืองนี้ด้วย สิ้นเสียงของเทนชิทุกสิ่งทุกอย่างก็เงียบ เหมือนรอให้เด็กหนุ่มผมเงินอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นในเมืองนี้ทั้งหมด

เทนชิคงจะเข้าใจผิดไปอันที่จริงแล้วรูริกำลังจะเอ่ยบอกสถานการณ์ในเมืองแต่ว่าในเมื่อเทนชิกล่าวถามคำถามใหม่ขึ้นมาเธอก็จะเปลี่ยนแปลงระบบการตอบคำถามของเธอให้คล้องจองกับสถานการณ์เช่นกัน

รูริ มัทสึริ : จากการคำนวนผลแล้ว . . . . .

ยังไม่ทันที่รูริจะอธิบายให้เทนชิฟังเด็กผู้ชายปริศนาก็ได้สร้างวงแหวนเวทย์ขึ้นมาที่ตัวของรูริและเทนชิขึ้นมา ในระยะเวลาอันสั้นวงแหวนเวทย์ก็เปลี่ยนเป็นเวทย์พันธนาการร่างของทั้งคู่ไว้ ข้อขาของทั้งสองคนได้แข็งกลายเป็นหินทำให้ขยับไปไหนไม่ได้ ดูจากลักษณะแล้วน่าจะเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเวทย์มนต์ประเภทดิน เขาอาจจะมีอะไรซ่อนไว้อีกก็ได้

เด็กชายผมเงิน : ผมไม่ได้ขี้เก๊กหรอกนะครับ กรุณาอย่าใช้คำนั้นต่อหน้าผม ผมเองไม่ได้เป็นคนขี้เก๊กเลย

เขาพูดโดยที่คงหน้าตาแบบเดิมเอาไว้ ท่าทางเขาจะสะเทือนไปถึงทรวงอกจริงๆ แต่ก็สามารถเก็บมาดไว้ได้อย่างแนบเนียน และเขาก็รีบตัดบทพูดต่อเพื่อเข้าประเด็นหลัก

เด็กชายผมเงิน : การทดสอบก็คือว่าคุณจะเห็นตัวผมรึเปล่าแค่นั้นเอง เพราะว่าทั้งเมืองนี้ตอนนี้อยู่ภายใต้พื้นที่เวทย์มนต์ที่ผมสร้างขึ้น คนที่จะเห็นผมได้ก็คือคนที่มีความสามารถด้านเวทย์มนต์ระดับหนึ่งเท่านั้น เพื่อให้การแสดงของผมสมบูรณ์แบบผมคงจะต้องให้พวกคุณทั้งสองคนหายไปซะแล้ว

ว่าแล้วเด็กหนุ่มก็ได้เริ่มขมิบปากร่ายเวทย์มนต์ขึ้นมาเพื่อที่จะโจมตีสาวน้อยทั้งสองที่ไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้ ในขณะนั้นเองรูริที่ขากลายเป็นหินไปก็ได้ใช้อาวุธที่หลังของเธอยิงออกมา ไอพ่นเหล็กที่หลังของเธอได้แบ่งตัวออกและแยกเป็นดรากูนออกมาล้อมเด็กหนุ่มคนนั้นไว้เพื่อสกัดกั้นการร่ายเวทย์ของเขา

รูริ มัทสึริ : เป้าหมายยืนยัน ทำการลบออก รูริยืนยันเป้าหมาย ~

ทันใดนั้นรูริก็ได้ยิงลำแสงขนาดย่อมออกมาจำนวนมากจากไอพ่นที่เธอแบ่งส่วนและส่งออกไป

เทนชิที่ขยับขาไปไหนไม่ได้จึง . . . . .

AS : [ - - - - l - - - - l - - - - l - - - - l - - - - ]

+ VS

เทนชิ :  ในเมื่อนายได้ท้าทายเรา เราก็จะสู้กับนายเอง และเทนชิก็ได้พูดกับรูริว่า  "ระวังตัวด้วยละ"
" Guard Skill : Angel Wing " เทนชิได้เรียกปีกออกมาที่หลัง ทำไห้เด็กหนุ่มคนนั้นทำท่าตกใจ และก็ได้พุ่งเข้าไปหาเด็กหนุ่มขี้เก๊ก คนนั้น ด้วยความรวดเร็วในขณะที่เด็กหนุ่มขี้เก๊กคนนั่นตกใจอยู่ เทนชิได้พุ่งไปถึงก็เด็กหนุ่มขี้เก๊กคนนั้น

รูริ มัทสึริ : รูริรับทราบ รูริยืนยันคำแนะนำ ~

รูริเริ่มใช้ระบบอะไรซักอย่างเพื่อเพิ่มพูนการโจมตีของเธอเพื่อที่จะได้ช่วยเทนชิต่อสู้ได้อย่างเต็มที่ ขณะนั้นเองเด็กหนุ่มหัวเงินได้เคลื่อนที่หลบการโจมตีของรูริอย่างฉับไวเหมือนกับเป็นแค่กระป๋องอัดลมปาใส่เขาไปมาเท่านั้น ขณะเดียวกันชิกิก็ได้บินขึ้นมาทำการต่อสู้กับเด็กหนุ่มผมเงิน

เด็กชายผมเงิน : หืม ? บินได้ด้วยเหรอ ? หึึหึ !!

เด็กหนุ่มปล่อยดาบเวทย์มนต์ออกมารอบตัวเทนชิ จากนั้นก็เคลื่อนที่พริบตาเข้ามาใกล้เด็กสาวเขาเอามือทาบหน้าอกของเทนชิ ( . . . ) และร่ายเวทย์มนต์อะไรบางอย่าง

เทนชิ : อ๊ะ !! นี่นายจับตรงไหนกันย๊ะ

เทนชิหน้าแดง แล้วก็ได้กำหมัดแล้วต่อยเด็กหนุ่มผมเงินอย่างแรง เด็กหนุ่มผมเงินได้กระเดนออกไปจากตัวเทนชิแล้วล้มลงไป แล้วดาบรอบๆตัวเทนชิก็สลายไป

เทนชิ : สู้กันอยู่แท้ๆยังคิดเรื่องแบบนี้ได้อีกนะ ทั้งขี้เก๊ก ทั้งลามก มาจับหน้าอกเราได้

แต่เด็กหนุ่มผมเงินก็ไม่ได้ลุกขึ้นมาหลังจากที่โดนหมัดของเด็กสาวไป

เทนชิ : ?? ทำไมเงียบไปละ นายคนลามก

ไม่มีเสียงตอบรับจากเด็กหนุ่มผมเงิน

"นี่รูริ ขาเธอขยับได้รึยัง?" เทนชิได้หันไปหารูริแล้วถามถึงขาที่โดนพลังเวทของเด็กหนุ่มผมเงิน

เด็กหนุ่มทำหน้าเข้มเช่นเคย เขาค่อยๆลุกขึ้นมาและลอยตัวขึ้น เขามองมาที่เทนชิ ( ล่ะมั้ง ) ตาของเขาต่ำลงกว่าใบหน้าของเทนชิเล็กน้อย . . . และแวบสายตาไปยังเมือง LV 3 ที่พวกชิกิอยู่ . . .

เด็กชายผมเงิน : ไม่ต้องห่วงหรอกเรื่องแค่นั้นน่ะไม่ใช่จุดสนใจของผมหรอก

เด็กชายตอบกลับอยากรวดเร็วและเขาก็ขยายเวทย์มนต์ที่พื้นออกให้เป็นวงกว้างทันใดนั้นเองพื้นดินก็ได้แยกออก พื้นที่ที่เทนชิและรูริได้ย่อยยับไปชั่วพริบตาพร้อมกับมีแรงระเบิดมหาศาลพุ่งออกมา

รูริ มัทสึริ : - Active - Dash !! เธอได้จับมือของเทนชิและพุ่งตัวด้วยไอพ่นบนหลังของเธอหลบออกจากเขตุเวทย์มนต์โดยทันที ทว่าเธออาจจะสายไปซักนิดนึงทำให้ไม่สามารถหลบการโจมตีได้ทั้งหมดได้

รูริ มัทสึริ : เป็นอะไรรึเปล่าค่ะ ? คุณเทนชิ รูริสอบถามอาการ ~

เทนชิ : HP 4 - 2 = 2 / MP 4

รูริ : HP 36 - 6 = 30 / MP 24 - 2 = 22

เทนชิ : ขอบใจมากนะรูริ แต่รู้สึกว่าจะโดนแขนข้างซ้ายนะ เทนชิพูดแล้วมองไปดูแขนตัวเองที่บาดเจ็บ แล้วได้หยิบapple gelที่ซื้อมาจากร้านค้าออกมาใช้
เทนชิ : ถ้าเราไม่สู้ก็ตายสินะ เทนชิพูดกับรูริ พร้อมกับนำยามาทาที่แขนของตัวเอง และเด็กหนุ่มก็กำลังร่ายเวทชุดต่อไปอยู่
" Guard skill : Hard Sonic " เทนชิได้เรียกดาบออกมาอีกครั้ง เพื่อที่จะไปจู่โจมเด็กหนุ่มคนนั่นอีกครั้ง ด้วยความรวดเร็ว ซึ่งในตอนนี้เทนชิได้เอาจริงแล้วและก็ได้เล็งไปที่จุดตาย ของเด็กหนุ่มผมเงิน ซึ่งลอยอยู่บนอากาศ
ในระหว่างที่เทนชิกำลังพุ่งไปจู่โจมเด็กหนุ่มผมเงิน รูริก็ได้เตรียมพร้อมที่จะจู่โจมเพื่อหยุดการร่ายเวท เช่นกัน

เทนชิ : HP 2/ 4 + Apple gel = 4 / MP 4

รูริ : HP 30 / 36 : MP 22 / 24

เด็กหนุ่มมองสาวน้อยด้วยสายตาที่เย็นชาเขายืนรับการโจมตีของเธอโดยที่ไม่เคลื่อนที่ไปไหน

เด็กชายผมเงิน : ฮึ่ม !! คมดาบของคุณน่ะ ไม่สามารถทำอะไรผมได้หรอก

เขากางกำแพงเวทย์มนต์ขึ้นมารับการโจมตีของเทนชิไว้ ในขณะเดียวกันเลเซอร์จากดรากูนของรูริก็ได้ยิงถล่มลงมาจากด้านบนของเด็กชายคนนั้นด้วย

เด็กชายผมเงิน : รับมือศัตรูพร้อมกันสองคนก็ลำบากนิดหน่อยแฮะ

ว่าแล้วเขาก็ทำการสลายกำแพงเวทย์มนต์ออกและย่นระยะไปที่ด้านหลังของเทนชิ เขาได้ใช้แขนด้านขวาโอบสะเอวของเทนชิและนำมือซ้ายขึ้นมาระดับหู ทันใดนั้นก็มีดาบพสุธายื่นออกมาจากมือเขา
- เคร้ง - เสียงกระทบของลมความเร็วสูง การปรากฏร่างของนกตัวหนึ่งดูเหมือนว่าจะเป็นร่างจำแลงพลังลมที่ถูกใครสร้างขึ้นมาทำการบั่นทอนอาวุธของเด็กหนุ่มคนนั้น และก็ได้ถูกการสลายมนตราของเด็กชายคนนั้นทำให้หายไปในเสี้ยวพริบตา

เด็กชายผมเงิน : อะไรกันน่ะ ? ขัดจังว่ะเสียงจริงๆ

มือของเขาด้านที่กำลังจะปลิดชีพสาวน้อยได้สบัดออกไปนอกระยะเพื่อทำการกำจัดนกเวทย์มนต์นั่น แต่ว่ามือที่โอบเอวของเทนชิยังคงอยู่ที่เดิมและได้เริ่มทำการวาดอะไรบางอย่างบนเสื้อตำแหน่งท้องน้อยของเธอ เมื่อรูริเห็นคู่หูของเธอกำลังโดนลวนลาม ( ? ) ก็ได้รีบพุ่งขึ้นมาช่วยเหลือเทนชิทันที รูริได้รวบรวมดรากูนที่เธอปล่อยออกไปกลับมารวมที่หลังของเธอเป็นไอพ่นเหมือนเดิมเธอได้คว้ารูริออกมาก่อนที่เวทย์มนต์นั้นจะส่งผล - แขวก - เสื้อท่อนกลางของเทนชิขาดติดมือชายหนุ่มผมเงินคนนั้นไปเสียแล้ว และเศษเสื้อผ้าก็เริ่มแข็งกลายเป็นหินและละลายกลายเป็นทรายไปต่อหน้าต่อตาของทั้งคู่ รูริได้ยิงดรากูนออกไปอีกครั้งในช่วงเวลานี้เพื่อขัดขวางไม่ให้ชายหนุ่มตามมาซ้ำพวกเธอได้

รูริ มัทสึริ : คุณเทนชิระวังหน่อยค่ะ รูริเอ่ยเตือน ~

เทนชิ : ขอบใจนะรูริ เทนชิพูดพร้อมกับเสียงเหนื่อย และก็ไม่คิดว่าจะไม่ได้มาเจอเรื่องแบบนี้ และเทนชิตั้งท่าพร้อมที่จะสู้ต่อ ทั้งๆที่ตัวเองคิดว่าไม่ไหว
เทนชิ : เป็นไปได้ก็ไม่อยากใช่ สกิลนี้เลย แต่มันจำป็นจริง รูริ ท่าเราเป็นอะไรไปให้รีบหนีไปให้ไกลที่สุดเลยนะ เทนชิพูดขึ้นมาอย่างกับบอกว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับตัวเอง
ultimate skill : Inshubureika ทันใดนั่นก็มีคลื่นความมืดขึ้นมารอบตัวเทนชิ "อ้ากกกกกก" เทนชิร้องขึ้นมาแล้วก็ได้ปล่อยคลื่นพลังนั่นใส่เด็กหนุ่มผมเงิน โดนตรง
เทนชิ : ..... เทนชิได้เงียบไป แล้วก็พุ่งไปหาเด็กหนุ่มผมเงินต่อทันทีด้วยความรวดเร็วมากว่าปกติหลังจากที่ปล่อยคลื่นความมืดใส่เด็กหนุ่ม และมีรังสีการฆ่าออกมาจากที่ตัวเทนชิอย่างรุนแรง เหมือนกับว่าเทนชิได้ถูกอะไรเข้าครอบงำ กลายเป็น เครื่องจักรสังหาร อย่างไงอย่างนั่น . . .

เทนชิ LUCK 30 ใช้ Inshubureika ใส่เด็กชายผมเงิน LUCK ? ? ?

- ตูม - เสียงเคลื่อนที่ของเทนชิชนกับชายหนุ่มเข้าอย่างจังดูเหมือนจะติดกำแพงเวทยมนต์ของเขากั้นไว้ มือของเทนชิทะลุเข้าไปบีบคอของชายหนุ่มและใช้พลังอินชูบุเรกะใส่ชายหนุ่มผมเงินทันที ร่างกายของเขากลิ้งสามตลบไปกับพื้นพร้อมกับลากพื้นดินเป็นรอยทางไปชนกับที่รับเควสเข้า ร่างกายของเขาภายนอกดูไม่มีริ้วรอยแต่อย่างใด แต่ท่าทางจะบอบช้ำภายในมากทีเดียว

เด็กชายผมเงิน : อะไรกัน !! - อ้อก เขากระอักเลือดออกมากองใหญ่สภาพภายในของเขาคงจะถูกอัดจนแหลกสลายไปแล้ว - COMA ACTIVE เทนชิ LUCK 30 ใช้ Inshubureika ใส่เด็กชายผมเงิน LUCK ? ? ? ( 1 + ? ? ? )

เขาตั้งท่าฟื้นฟูพลังชีวิตและรักษาบาทแผลภายในของตนเองทันที แต่แล้วรูริก็ได้ขโมยเวทย์มนต์รักษาของเข้ามาใช้กับเทนชิแทน


รูริ มัทสึริ : Dipukaru Activated !! รูริยืนยันเป้าหมาย ~

เด็กหนุ่มที่ใกล้หมดพลังถูกเทนชิใช้ความสามารถพิเศษรบกวนการรักษาของเข้า ช่องว่างหลังจากพลาดการรักษาของตัวเองได้โหว่ออกมา

Player Reaction : เชิญจ้า - จะเต็มแล้วขึ้น Reply ใหม่เลยจ้า

อ่านต่อกดโลด

matrix5246

Letas Mirrorline : matrix5246


Letas Item
Letas Recovery skill
Letas Passive skill
Letas Active skill
Letas Special ability
Room mate :


เลเตสมองหนังสือปริศนาในมือด้วยความสงสัย
(หนังสืออะไรเนี่ย.. เปิดก็ไม่ได้.. ช่างเถอะ ออกไปเดินเล่นนอกเมืองซะหน่อยดีกว่า)

คิดแล้วก็เก็บหนังสือปริศนาใส่เข้าเสื้อโค้ท แล้วจึงเดินออกจากห้อง

"เอาหละ! ได้เวลาหรรษาแล้วเฟ้ย!!" เลเตสปลดปล่อยนิสัยตัวเองที่แท้จริงออกมานิดนึงจนมีคนหันมามองก่อนจะตีหน้าเงียบๆเหมือนเดิม(ด้วยอาการเหงื่อตก)
(เราทำบ้าไรฟะเนี่ย-*-ดันลืมไปว่าอยู่ในที่คนชุม ช่างเถอะรีบออกไปดีกว่า)

เลเตสเดินในตัวเมืองด้วยมาดเดิมๆของตัวเอง สักพัก!จู่ๆก็มีสายลมรุนแรงพัดมาทำให้ผู้หญิงที่เดินผ่านเขาไปตะกี้กระโปรงสะบัดขึ้น

เลเตสหันกลับไปมองด้วยสัญชาตญาณ แล้วเพ่งพิจารณา

(โอ้ว!! นี่มัน.. ลายทาง สีฟ้าขาว อะไรกันเนี่ยธรรมดาผิดคาด)
คิดแล้วทำหน้าเอือมๆ ประมาณคนเบื่อๆ เมื่อถึงหน้าเมือง ก็ยืนนิ่งสักพักเหมือนคิดอะไรสักอย่างก่อนสลัดความคิดออกจากหัว

แล้วเดินออกจากเมืองไป

ขณะที่นิตตะกำลังไปจ่ายตลาดเพื่อซื้ออาหารมาเลี้ยงปากท้องของรูมเมทและตัวเอง เธอคิดว่าจะขอโทษอัศวินหนุ่มที่ไม่มีที่พักดีๆให้ด้วยฝีมือการทำอาหารที่ไม่ค่อยจะได้เรื่องของเธอซักหน่อย แต่แล้วเธอก็ได้เห็นพฤติกรรมอันน่า . . . ของอัศวินหนุ่มเข้าที่ใกล้ๆทางออกของเมือง

นิตตะ ยูฮิ : - เสียงตะกร้าซื้อของตก - เลเตส . . .

เธอถึงกับยืนอึ้งอยู่ซักพักหนึ่งกับความจริงที่อยู่ตรงหน้า เธอยืนจ้องเลเตสอยู่ซักพัก คาดว่าเขาจะหันมามอง ทางนี้ . . . .

เลเตสเดินออกมาโดยไม่ทันเห็นสายตาของคนที่มองมา แต่เดินออกไปสักพัก ก็คิดอะไรนิดหน่อยเหมือนตัวเองพลาดฉากสำคัญไป
(อืม... รู้สึกว่าตะกี้เหมือนพลาดเหตุการณ์สุดพิเศษไปแฮะ สงสัยคงจะคิดไปเอง เอ.. อืม.. ช่างมันเถอะ คิดไปก็เท่านั้น)

คิดได้สักพักก็สลัดความคิดไป

เสียงคุ้นๆดังว่อนขึ้นที่ข้างหูเลเตส เสียงหวีดสยองดังขึ้นขณะที่ชายหนุ่มกำลังจะออกจากเมือง หรือนี่จะเป็นบทที่อัศวินหนุ่มของเราหายไปกันนะ

นิตตะ ยูฮิ : เลเตส !! - เธอตะโกนด้วยความเกรี้ยวกราด - ที่แท้นายก็ออกมาทำเรื่องแบบนี้เองเหรอ ห๊า !! - เธอวิ่งมาจับชายหนุ่มเขย่าด้วยความเร็วไว -

"เอ้ยย.. สต๊อบๆผมไปทำอะไรรึครับ?"
เลเตสพูดพลางดันแขนของนิตตะที่กำลังเขย่าตัวเขาออกห่างๆระหว่างนั้นเหมือนจะรับรู้เหตุผลแล้ว
(รึว่า!? กิจกรรมยามว่าง(ทุกวัน)ของเราตะกี้ คุณเธอจะเห็นซะแล้ว!?)

"เอ่อ ผมว่าคุณนิตตะคงเข้าใจอะไรผิดไปสักอย่าง คนดีอย่างผมไม่ทำเรื่องหยาบช้าแบบนั้นหรอกครับ ^ ^"
เลเตสตอบกลับไปอย่างผู้ดี(ปนเก๊ก)

นิตตะ ยูฮิ : โกหก !! เมื่อกี้ชั้นเห็นหมดแล้วว่านายทำอะไรอยู่ ลามกแล้วยังขี้โม้อีก !!

เธอตะโกนแว้ดๆใส่เลเตสต่อหน้าผู้คนที่เดินผ่านผู้หญิงคนเมื่อกี้ที่เป็นเหยื่อท่าทางเธอจะรีบเดินหนีจากเหตุการณ์ซะแล้ว

เลเตสได้ฟังดังนั้นก็ตีกลับมาสีหน้าปกติ
"แล้วทำไมหละ?ผมไม่ได้มองใต้กระโปรงหรือเปิดกระโปรงคุณสักหน่อย ไม่ได้เดือดร้อนคุณเลยสักนิด ฉะนั้นคุณไม่มีสิทธิ์บ่นนะครับ เพราะีนี่มันเป็นเรื่องปกติของผม
แล้วอีกอย่างผมไม่ได้ทำให้กระโปรงของคนนั้นสะบัดขึ้นซะหน่อยลมต่างหาก ถ้าอยากจะบ่นก็ไปโทษลมนู่นผมไม่ผิด ผมก็แค่หันกลับไปดูตามรีแอคชั่นของผู้ชายเท่านั้น"

เลเตสตอบอย่างมีหลักการกลับไป

หญิงสาวหน้าแดง เธออึ้งเล็กน้อยกับคำพูดที่อัศวินหนุ่มฮาเร็มพูดออกมา เธอไม่คิดว่าจะเจอคนแบบนี้กลายมาเป็นรูมเมทของเธอ

นิตตะ ยูฮิ : นายนี่มัน !! ย้ากกกก !!

ว่าแล้วเธอก็กระโดดถีบกระดูกสันหลังรูมเมทสุดที่เลิฟของเธอเต็มแรงและเดินกลับห้องไปทันที

เลเตสลุกขึ้นมาพร้อมกับเอาฝักดาบมาค้ำตัวไว้
"อูย... ผู้หญิงปกติเขากระโดดถีบหลังกันด้วยเรอะฟระ แต่ยังไงเราก็ต้องทำเป้าหมายของวันนี้ให้ลุล่วง"

บ่นเสร็จก็เดินเอาัฝักดาบค้ำตัวไว้มุ่งหน้าสู่ป่านอกเมือง

บรรยากาศภายนอกไร้ฉากเซอร์วิส9ประการ มีแต่ฉากธรรมชาติแสนสบายตาโดยรอบ คนทั่วไปทั้งนักค้าขายและนักผจญภัยเดินกันให้ว่อน ท่าทางคงจะหามอนสเตอร์แถวๆนี้ตีคนเดียวไม่ได้ซะแล้วล่ะมั้ง . . .

"เฮ้อ... คนเยอะขนาดนี้จะหามอนสเตอร์ตีได้ไหมเนี่ย..."
เลเตสบ่นพลางถอนหายใจ

"สงสัยต้องหาคนเพิ่ม ก็มีแต่ คุณนิตตะ แต่เจ้าตัวก็เป็นซะแบบนั้นจะเอายังไงดีหละเนี่ย..."
เลเตสพูดพลางคิดหาวิธี

"เอาหละ! ไหนๆก็ไหนๆลองกลับไปชวนดูละกัน ชีวิตคนเราต้องมีการเสี่ยงดวงถึงจะมีรสชาติ"
เมื่อคิดได้ดังนั้นก็กลับเข้าไปในตัวเมืองเพื่อไปชวนนิตตะ

เมื่อเลเตสกลับมาหน้าห้องของหญิงสาวก็พบว่าประตูล้อกอยู่ ไม่มีวี่แววของเจ้าของบ้าน เธอไม่อยู่บ้านหรือว่าไม่อยากจะเปิดประตูให้ชายหนุ่มกันแน่นะ . . . คงจะเป็นเพราะว่าเธอไม่อยู่ในห้องเพราะว่าเธอได้เดินผ่านสายตาของเลเตสไปด้านล่างนู่นแล้วเหมือนเธอจะไปทางทิศตะวันตกของเมืองนะ

เลเตสสะกดรอยตามอยู่ห่างๆไม่ให้รู้ตัวเคลื่อนไหวดุจสายลม หลบตามมุมตึกเป็นช่วงๆเมื่อคุณเธอหันมา
(ที่ตะวันตกของเมืองมีอะไรที่ทำให้เธอต้องไปกัน? หึๆ เรื่องนี้ชักน่าสนใจขึ้นมาซะแล้วแฮะอาจจะมีอะไรสนุกๆเกิดขึ้นก็ได้)
เลเตสคิดพร้อมยิ้มที่มุมปากอย่างชั่วร้าย...(เฮ้ยเอ็งเป็นคนดีหรือเป็นคนชั่วกันแน่ฟร้าา-*-)แล้วสะกดรอย(สต๊อคเกอร์?)อยู่ต่อไป

หญิงสาวเดินต่อไปเรื่อยๆ เธอรู้สึกเหมือนมีพวกโรคจิตกำลังสะกดรอยตามเธออยู่แต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจนัก เพียงแต่หันมามองทุกๆ 5 นาทีแค่นั้นเอง เธอเดินออกจากเมืองเข้าไปในป่าด้านข้างเมือง เธอหยิบดาบออกมาเตรียมพร้อมต่อสู้และเดินเข้าไปอีกด้านในป่าที่มืดทึบ

(หืม..? เข้ามาในป่าคิดมาล่ามอนสเตอร์คนเดียวหรือไง ในป่าทึบค่อนข้างอันตรายอยู่เหมือนกันแต่.. ขอดูฝีมือไปด้วยในตัวเลยละกัน)
เลเตสคิดพร้อมเดินตามเข้าไปในป่าทึบ

หญิงสาวได้หยุดลงหน้าต้นไผ่ในป่านั้น เธอเงื้อดาบขึ้นมาและฟันลงไปยังรวดเร็ว หน่อไม้ไผ่กระเด็นขึ้นมา 3 ฝักเธอรวบเก็บมันเอาไว้และเดินย้อนกลับมาทางเดิม เธออกมาเก็บหน่อไม้อย่างเดียวงั้นเหรอเนี่ย ?

เมื่อนิตตะเดินผ่านมาทางเดิมเลเตสก็เลี้ยวหลบหลังต้นไม้ไปเรื่อยๆอย่างเนียนๆและพรางจิต
(อะไรฟะ... มาเก็บหน่อไม้อย่างเดียวงั้นเรอะ!? เป็นไปไม่ได้มันต้องมีอะไรมากกว่านี้สิ รอดูท่าทีต่อไปละกัน)
เลเตสยังคงสะกดรอยต่อไป...

เธอเดินกลับมาตามทางเดิมโดยที่ชายหนุ่มคอยสะกดรอยตามเธอมาตลอดทาง ท่าทางเธอจะมาเก็บหน่อไม้อย่างเดียวจริงๆ ทันใดนั้นหนังสือที่เลเตสพกติดตัวมาก็มีแสงสว่างส่องขึ้นมาทำให้นิตตะเห็นเข้าโดยบังเอิญ ก่อนที่เธอจะเริ่มกราดเสียงปืนกลใส่ชายหนุ่มก็ได้มีบุคคลแปลกหน้าโผล่เข้ามาขัดจังว่ะซะก่อน ประตูมิตินั้นค่อยๆปิดตัวลงช้าๆ



? ? ? : ผมต้องการ . . . หนังสือเล่มนั้น . . . ส่งมาให้ผมเถอะครับ

ชายหนุ่มแววตาเย็นชาและแน่นิ่งเขาแบมือออกมาและจดจ้องมายังเลเตส

เลเตสตอบกลับไปด้วยสีหน้านิ่งเฉย
"ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องมอบหนังสือให้แกซะหน่อย แต่ถ้าอยากได้นักก็บอกความลับของหนังสือนี่มาสิ เดี๋ยวจะลองคิดดูอีกที"
เลเตสยิงคำถามกลับพร้อมกับหยิบหนังสือสีดำออกมา

ชายหนุ่มจับจ้องหนังสือเล่มนั้นอย่างแน่วแน่ เขายังยืนอยู่ที่เดิม เปลวเพลิงลุกขึ้นมาเล็กๆรอบริเวณนั้น เขายังยืนนิ่งและย้ำคำพูดเดิม

? ? ? : ผมคงจะบอกอะไรคุณไม่ได้ครับ . . . โปรดส่งหนังสือเล่มนั้นมาเถอะ . . . ไม่เช่นนั้นผมคงจะต้องใช้กำลังแย่งมาล่ะนะครับ

ชายหนุ่มยืนจ้องด้วยสายตาที่แน่นิ่งและเย็นชา หญิงสาวรูมเมทของอัศวินฮาเร็มได้สกิดเอวของเขา

นิตตะ ยูฮิ : นี่นาย ตัญหากลับขนาดขโมยหนังสือชาวบ้านเขาเลยเหรอ ? ดูท่าทางจะเป็นแบบพิเศษหาซื้อไม่ได้แล้วล่ะสิท่า . . . ชั้นล้อเล่นน่ะ ที่จริงแล้วชั้นจะถามว่ารู้จักกันรึเปล่า ?

หญิงสาวเริ่มรู้สึกไม่ไว้วางใจชายหนุ่มตรงหน้าเธอหยิบดาบขึ้นมาเตรียมพร้อมและยืนข้างอัศวินหนุ่มของเรา

"จะบ้าเรอะุ!ถึงฉันจะโรคจิต ตัญหากลับ เอ๊ย นิสัยเสียนิดหน่อย แต่ก็ไม่เคยขโมยของคนอื่นนะยัยบ๊อง!"
เลเตสเริ่มเผยนิสัยจริงๆออกมาทีละนิด

"ฮึ่มไอ้หนังสือนี่มันก็อะไรกันนักกันหนา!! เปิดก็ไม่ออกแถมยังจะมีคนมาแย่งในขณะที่ยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสักนิด!!"
เลเตสยังคงบ่นต่อไป

"ถ้าเปิดด้วยวิธีธรรมดาไม่ได้ละก็ถ้างั้น!! ไอหนังสือเวรเอ็งจงรับความคิดอันแน่วแน่ของตูข้าลงไปซ้า!!"
เลเตสฝืนเปิดหนังสือด้วยความคิดอันทรงพลัง(จิตวิญญาณแห่งฮาเร็ม)

ชายหนุ่มปริศนามองเลเตสด้วยสายตาเย็นชาเช่นเดิม เขาเดินเข้ามาตรงหน้าเลเตสและหยุดลงเว้นระยะห่างไว้ปานกลาง

? ? ? : ไม่ได้ผลหรอกครับ . . . มันจำเป็นที่จะต้องเปิดอย่างถูกวิธี . . . มอบหนังสือนั่นมาให้ผมเถอะ . . . นี่จะเป็นการเตือนครั้งสุดท้ายแล้วนะครับ . . .

หญิงสาวดึงเลเตสถอยมาห่างอีกนิดนึงและกระซิบพูดกับเลเตส

นิตตะ ยูฮิ : นี่ เอายังไงดีล่ะ จะลุยก่อนเลยดีไม๊ท่าทางถ้านายไม่ให้หนังสือเขาอาจจะกินตับนายก็ได้ มันหนังสืออะไรเหรอ ? ถ้าไม่สำคัญให้ๆเข้าไปก่อนก็ได้ล่ะมั้ง . . .

หญิงสาวปรึกษากับเลเตส เธอเตรียมตั้งท่าดาบไว้ความสามารถพิเศษของเธอก็เป็นไฟเช่นกันแต่ก็ไม่แน่ใจว่าจะต้านทานเปลวเพลิงตรงหน้านั้นได้หรือไม่

เลเตสคิ้วกระตุกกับคำพูดของนิตตะหันไปแล้วพูดว่า
"รู้มั้ย.. การทำตามคำสั่งคนอื่นโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย มันไม่ใช่นิสัยของฉันซะเท่าไหร่ ถ้าเข้าใจแล้วก็ถอยไป"
เลเตสใช้มือดันนิตตะออกไปห่างๆ

"ไอหนังสือเวรเปิดดีๆไม่ยอมสินะ ไม่มีอะไรที่ตูทำไม่ได้เฟ้ย!! ตูคือผู้ที่ทำลายกฏเกณฑ์อันไร้สาระที่โลกนี้เป็นคนกำหนด!!"
เลเตสโยนหนังสือขึ้นไป แล้วตั้งท่าจับดาบ ก่อนจะพึมพำ"Sonic Slash..." ในจังหวะที่หนังสือตกมาในระยะฟันเลเตสชักดาบอย่างรวดเร็ว
คมดาบฟันไป5ครั้งแต่รวดเร็วจนเหมือนฟันไปครั้งเดียว แล้วควงดาบเก็บเข้าฝัก ผลลัพธ์คือ...

ชายหนุ่มปริศนาได้ใช้เปลวเพลิงปัดกันคมดาบของเลเตสที่กำลังจะฟันหนังสือขาดเป็นเศษทุลี ทว่าหนังสือได้ขาดออกเป็นครึ่งเล่ม ครึ่งนึงตกมาที่เลเตสดูเหมือนมันจะเป็นด้านหลังของหนังสือและอีกครึ่งนึงตกไปยังมือของชายหนุ่มปริศนา (ครึ่งแบบฉีกกลางเล่ม กลางเล่มด้านหน้า และ กลางเล่มด้านหลัง ไม่ใช่แบ่งครึ่งเล่มนะ ) ขณะนี้หนังสือได้ถูกเปิดแล้ว ชายหนุ่มปริศนาสีหน้ายังคงเดิมเขาเก็บหนังสืออีกครึ่งนึงไว้ในชายเสื้อจากนั้นเปลวไฟก็ได้ลุกโชนขึ้นมาบนพื้นที่บริเวณนั้น

? ? ? : ในเมื่อคุณไม่ต้องการจะยื่นหนังสือให้ผม . . . ผมก็คงจะต้องใช้กำลังล่ะนะครับ . . .

ชายหนุ่มปริศนาพุ่งเขามาทางด้านขวาของเลเตสเขาหมุนตัวเตะด้วยความเร็วสูง - เคร้ง - เท้าของเขาเตะโดนดาบของนิตตะที่เข้ามารับแทนเลเตสดังเหมือนเหล็กกล้าปะทะเข้าที่ดาบ หญิงสาวกระเด็นกลิ้งไปกับพื้นแต่เธอก็กลับตัวมายืนได้ทันท่วงที ท่าทางเธอจะป้องกันเอาไว้ได้ดูเหมือนจะเป็นแค่แรงกระแทกเท่านั้นที่ทำให้เธอกระเด็นออกไป

นิตตะ ยูฮิ : สงสัยจะเจรจากันไม่ได้แล้วล่ะนะ คงต้องลุยกันล่ะ พร้อมไม๊ ? เอ่อ . . . ชั้นลืมชื่อนายซะแล้วสิ นายนักดาบลามก

หญิงสาวจับดาบมั่น เธอตั้งท่าพร้อมสู้กับชายหนุ่มปริศนาทันที

"เฮ้อ.. ไว้ค่อยอ่านที่หลังละกันแม้จะขาดครึ่งเล่มก็เถอะ"
เลเตสถอนหายใจพลางเก็บหนังสือครึ่งเล่มบนพื้นเข้าชายเสื้อ

ก่อนจะหันไปหานิตตะ
(โรคจิตต่อมาก็ ตัณหากลับ ต่อมาก็ลามกอืม... ค่อยคิดบัญชีทีหลังละกัน)
"ชั้นชื่อLetas Mirrorline(บุคคลที่จะปกครองฮาเร็มในอนาคต:อันนี้พูดในใจ)"

"ช่วยไม่ได้หละนะ... ไม่อยากใช้ฝีมือจริงๆเลยแฮะ แต่สักนิดคงไม่เป็นไร"
เลเตสถอดดาบออกจากฝักแล้วโยนฝักดาบทิ้งไปพร้อมกับวาดดาบไปด้านข้าง

"มาสนุกกันหน่อยละกัน.."

ชายหนุ่มปริศนาพุ่งออกด้านขวาและเตะขัดขาของเลเตสลงกับพื้น เขายกขาขึ้นต่อเพื่อจะตวัดตัวของเลเตสขึ้นมาต่อเนื่องกลางอากาศ นิตตะได้ใช้คลื่นดาบพุ่งมาเพื่อขัดจังว่ะชายหนุ่มปริศนาทันที หญิงสาววิ่งเข้ามาอย่างต่อเนื่องและฟันไปที่ชายหนุ่มปริศนา ทว่าเขาสามารถเบี่ยงตัวหลบได้อย่างง่ายดายและหมุนตัวและกำลังจะเหวียงขาไปยังนิตตะ

นิตตะ ยูฮิ : อะ . . . อะไรกันน่ะ !! เร็วมาก !!

เลเตสลุกขึ้นด้วยท่าทีสบายๆ
"เอาจริงเหลือเกินนะ.. ตาชั้นมั่งหละ..."
เลเตสเหยียบอากาศพุ่งตัวเข้าหาชายหนุ่มปริศนาอย่างรวดเร็วพร้อมกับฟันดาบใส่อย่างรวดเร็วพร้อมกับขยับมือแล้วพึมพำ
Kaze no Stigma..
"ดูซิจะหลบได้มั้ย.."
เลเตสปล่อยคลื่นพลังลมจากฝ่ามือในระยะประชิด

NPCเชิญ

BoSs-KuNg~

ความเดิมตอนที่แล้ว

Stella Hiling : BoSs-KuNg~


Stella Item
Stella Recovey skill
Stella Passive skill
Stella Active skill
Stella Special ability
Room mate :


สถานการณ์ยิ่งย่ำแย่ลงเรื่อยๆ สเตล่ารู้ดีว่าคู่หูของเธอคงถึงขีดจำกัดแล้ว เพราะเธอไม่สามารถสัมผัสถึงพลังเวทย์ใดๆจากตัวเซ็ตสึโบได้เลย การเดินทางของเธอจะจบลงเพียงเท่านี้อย่างงั้นรึ และมันก็เป็นอย่างที่เซ็ตสึโบคิด แผลของเธอใหญ่มากเกินกว่าที่ผ้าพันแผลฉุกเฉินจะช่วยได้ เลือดยังคงไหลออกมาไม่หยุด

"อือ... อา..."เด็กสาวพยายามจะส่งเสียงแต่ที่ออกมากลับเป็นเลือดจำนวนมาก คาดว่าเธอคงโดนเล่นงานเข้าที่จุดสำคัญของร่างกาย ทัศนียภาพของเธอตอนนี้เลือนลางเต็มที เธอกำลังจะตาย !!

"นา... นายสิ้นหวั...ง"เธอพยายามที่จะเปล่งเสียงจนเธอสามารถเรียกคู่หูของเธอได้ เซ็ตสึโบทำท่าเหมือนจะประคองเธอ แต่ก็ถูกเด็กสาวฉุดชายเสื้อไว้ซะก่อน "แฮ่กๆๆ นาย.... นายน่ะ รีบๆหนีไปซะเลยไป" เด็กสาวเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบา ดูเหมือนว่าแม้แต่การพูดก็จะทำให้ชีวิตของเธอสั้นลง

"ถ้าชั้นยังอยู่ในสภาพนี้.... เจ้าหมอนั่น... มันต้อง... มันต้องออกมาแน่" คำพูดของสเตล่าคงจะทำให้คู่หูของเธอแปลกใจไม่ใช่น้อย แต่ยังไม่ทันที่เซ็ตสึโบจะพูดอะไรกลับมาร่างของเด็กสาวก็ล้มทรุดลงไปอีกครั้ง "แฮ่กๆๆ หนีไปเดี๋ยวนี้ อึ้กกก อ๊าาาาาาาา" นั่นคือคำพูดสุดท้ายของสเตล่า สายฟ้าจำนวนมหาศาลพวยพุ่งออกมาจากตัวเธออย่างบ้าคลั่ง เสียงกรี๊ดร้องของเธอยิ่งทำให้พลังของมันพุ่งสูงยิ่งขึ้นไปอีก สะเก็ดสายฟ้า ผ่าไปทั่วบริเวณอย่างไร้การควบคุมใดๆ "คิก คิก คิก คิก ไอ้แว่นจอมลอบกัดเอ๊ย" เสียงหัวเราะเล็กๆที่ให้ความรู้สึกเสียวสันหลังหลุดออกมาจากปากของสเตล่า มันช่างแตกต่างกับทุกๆครั้งราวกับเป็นคนละคน !!

"ลองตายดูซักครั้งดีมั้ยห๊ะ ไอ้แว่น!!" เด็กสาวค่อยๆยืนขึ้นพลางเงยหน้าจ้องมองไปที่ชายสวมแว่นปริศนา เพียงแค่นั้นทำให้แว่นต้องของเขาแตกกระจายเลยทีเดียว และดูเหมือนที่เปลี่ยนไปจะไม่ใช่พลังและวิธีการพูด ดวงตาข้างซ้ายของสเตล่าเปลี่ยนเป็นสีฟ้า เธอเลียปากที่เปื้อนเลือดของเธอก่อนที่จะ

"ไปลงนรกซะ!!" (Use Skill Go to Hell) พื้นดินหลายจุดด้านหลังของเธอระเบิดออก หนวดโลหะ 4 เส้นพุ่งออกมาด้วยความเร็ว ครั้งนี้พวกมันดูน่ากลัวและไม่เป็นมิตรเลยแม้แต่น้อย ปุ่มสีแดงตรงกลางปลายที่เปิดออกของพวกมัน เปล่งแสงสีแดงสด และพุ่งเข้าหาชายสวมแว่น(แตกไปแล้ว)โดยไม่รอคำสั่งใดๆทั้งสิ้น !!

+ VS

เซ็ทสึโบยืนมองวาจาที่ต่างไปเพียงเล็กน้อยของเด็กสาวคนนั้น แต่ที่เขาแปลกใจมากกว่าน่าจะเป็นรังศีอมหิตที่ไม่เคยแผ่ใส่เขามาก่อนเขารู้สึกโชคดีที่หญิงสาวยังมีน้ำใจโอบออ้อมอารีกับเขา ไม่แพ้กัน ชายหนุ่มปริศนาตกใจอ้าปากค้าง ตาของเขาลุกโตขึ้นเนื่องจากออร่าที่เปลี่ยนไปของเด็กสาวคนนั้น มันช่างแตกต่างจากคนเดิมราวกับเป็นคนละคนจริงๆ

เซ็ทสึโบ ซาโยนาระ : นี่เธอ . . . ไม่ใช่สเตล่าใช่ไม๊เนี่ย . . . .

นายแว่นปริศนา : อะไรกัน !!

ไม่ช้าร่างของหนุ่มแว่นปริศนาก็ได้ถูกซัดลอยกระเด็นไปไกล เสียงระเบิดซัดกับกำแพงของโบสถ์จนเป็นรอยยุบลงไป ทำไมมันถึงไม่พังลงล่ะ ? พลังทำลายขนาดนั้น . . . และแล้วหนุ่มแว่นปริศนาก็ได้ลงมาจากกำแพงที่เขาสามารถใช้เทา้ยันไว้ได้

นายแว่นปริศนา : มีพลังซ่อนเร้นอยู่ด้วยสินะ ท่าทางเธอคงจะยังควบคุมมันไม่ได้ซะด้วย ที่จริงแล้วชั้นก็อยากให้เรื่องนี้จบลงแบบนุ่มนวลด้วยการตายอย่างเงียบๆของเธอและคู่หูเหมือนกัน แต่คงจะไม่สามารถทำได้ซะแล้ว

ดูเหมือนเขาจะมีแค่รอยไหม้จากไฟฟ้าเพียงเล็กน้อยเท่านั้น - จงลืมตาตื่นขึ้นมา อัลเบนอค - หลัังจากที่เขากล่าวจบร่างกายของเขาก็ได้เปลี่ยนร่างไปเป็นปีศาจขนาดมหึมา ฉากโดยรอบก็เปลี่ยนไปด้วยทำให้ 2 สาวที่ยืนบนหลังคาติดร่างแหมาด้วย



~ Active ~

- AIM FIELD LV MAX - สามารธกักขังศัตรูไว้ได้โดยไม่ให้หนีออกไปจากการต่อสู้และเพิ่มพลังพิเศษของตัวเอง 2 เท่า -

เขาไม่รอช้า ทันทีที่เขาเคลื่อนไหวได้ก็ได้ทำการเรียกปืนใหญ่สีดำสนิทออกมาจากแขนข้างขวา ความมืดที่ดูเหมือนจะกลืนกินทั้งฉากเข้าไปได้รวมตัวกันที่กระบอกปืนใหญ่ของเขา

สเตล่ามองคู่หูของเธอด้วยหางตา "นายน่ะ หลบไปซะดีกว่า เจ้าตัวใหญ่นั่นมันเหนือกว่าที่ชั้นคิด นายอาจจะรอดถ้าหนีไปตั้งแต่ตอนนี้" เมื่อพูดจบสเตล่าก็เดินตรงไปหาอสูรกายยักษ์ตนนั้น เหงื่อเม็ดเล็กเริ่มผุดขึ้นบนใบหน้าของเด็กสาว ร่างกายของเธอกำลังสั่น (นี่เรากำลังกลัว? บ้าชัดๆ)เด็กสาวสบถในใจก่อนที่หนวดโลหะขนาดใหญ่ทั้งสี่จากถอยกลับมาตั้งหลักอยู่ข้างๆเธอ สเตล่ากางมือของเธอออกมาตั้งฉากกับพื้น กระแสไฟฟ้ามหาศาลจากมือทั้งสองข้างพุ่งเข้าสู่หนวดโลหะทั้งสี่เส้นของเธอ ก่อนที่พวกมันทั้งหมดจะรวมกันตรงหน้าเธอ และตั้งป้อมปืนขนาดมหึมาอีกครั้ง !!

"ไปตายซะ!!" สิ้นเสียงปืนไฟฟ้าอนุภาพสูงก็ถูกยิงออกไปจากปลายของหนวดโลหะทั้งสี่เส้น มันทรงพลังกว่าครั้งที่สเตล่าใช้ในป่าอย่างเทียบกันไม่ใด้ ลูกบอลสายฟ้าทั้งสี่หมุนควงเข้าไส่เป้าหมายอย่างจัง !! บรึ้มมมม !!! ด้วยพลังทำลายมหาศาลทำให้พื้นที่โดยรอบโดนระเบิดจนแหลกเละแต่ตัวโบสถ์กลับยังปลอดภัย?มีเพียงไฟไหม้บางจุดเท่านั้น ร่างบางๆของสเตล่าก็เช่นกัน เธอปลิวออกไปชนกับประตูของร้านขายของเข้าอย่างจังจนประตูพัง ก่อนที่เธอจะกระเด็นไปกระแทกกับแผงตู้ยาเข้าจนมันร่วงหล่นลงมาเป็นสายฝน เธอยกมือขึ้นลูบหัวของตัวเองเพื่อเช็คว่าเธอยังโอเค ควันจากแรงระเบิดจางลงและภาพที่เด็กสาวเห็นทำให้เธอแทบช๊อก

มันไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อย !! อสูรกายร่างยักษ์ยังคงเล็งปืนมาที่พวกเธออยู่อย่างนั้น "หึหึหึ ฮะ ฮะ ฮะ ฮะ บ้าจริงๆเลยนะ ทำอะไรมันไม่ได้ซักนิด ไอ้โง่นั่นมันหนีไปรึยังนะ ช่างเหอะ อีกเดี๋ยวก็จบแล้ว" สเตล่าหัวเราะออกมาอย่างสิ้นหวัง เธอมั่นใจว่าเมื่อกี๊เธอทุ่มพลังทั้งหมดไปกับการโจมตีแล้วแน่ๆ แต่มันไร้ผล!! เด็กสาวหลับตาลงพร้อมรับชะตากรรมที่กำลังจะเกิดขึ้น ทันใดนั้นเอง Life Bottle ขวดนึงก็กลิ้งมาชนมือของเด็กสาวและ...

(เฮ้ย!! ถอดใจซะแล้วเรอะ ยัยเด็กบ้า!!) สเตล่าสะดุ้งโหยง ดวงตาทั้งคู่เบิกโพลง มันมาแล้ว เสียงที่เธอรู้จักเป็นอย่างดี มันดังก้องในหัวของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดวงตาข้างซ้ายของเธอค่อยเปลี่ยนเป็นสีแดงดำ มือของเธอกำ Life Bottle แน่นจนมันแตกกระจาย

ทางด้านเจ้าอสูรกาย ดูเหมือนว่ามันจะพร้อมที่จะยิงสังหารหมู่ พวกสเตล่าแล้ว แต่ว่า.... ซวบๆๆๆๆ ลำแสงสีแดงเล็กๆ4เส้น พุ่งเสียบทะลุร่างของสัตว์ร้ายตนนั้นจากด้านบน ยังไม่ทันที่มันจะได้ทำอะไรต่อ เงาปริศนาก็ย่างสามขุมออกมาจากร้านขายของ

"เฮ้อ.... ยัยเด็กบ้า ดันทำอะไรโง่ๆซะได้ ถ้าเรียกไอ้พวกเศษเหล็กนั่นขึ้นมาเพิ่ม ก็ไม่ต้องตายแล้วแท้ๆ เพราะกลัวว่าไอ้แว่นสวะนั่นจะโดนลูกหลงล่ะซี่" เสียงของผู้ชายหนุ่มๆดังออกมาจากร้านขายของ "แกเองก็คิดแบบนั้นใช่มั้ยล่ะ ไอ้ถึก" ผู้ชายคนนั้นเดินผ่านเซ็ตสึโบที่ยังยืนนิ่งอยู่โดยไม่แลมองแม้แต่น้อย ก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้นถามอสูรกายร่างยักษ์ตรงหน้า....

สถานะเพิ่มเติม - Use Skill Atashi wa Ningen Janai  (Hp = 13 (ปัดขึ้น) Mp = 4 (ปัดขึ้น) Fangs of Satan Mode!!!)
HP 12 + 13 = 25 / Mp 20 + 4 = 24

็Str 1 <> Luck 4
Agi 7 <> Dex 18
Vit 6 <> Int 10

เซ็ทสึโบได้แต่แว่นตก เคลิ้มในความสวยงามของเด็กสาวที่เปลี่ยนไป . . . ซะที่ไหนเล่า !! ทำไมกลายเป็นนักเลงเถื่อนหน้าตาหายนะได้อย่างงี้ !! ท่าทางการเดินเก้งก้างดูไม่น่าคบเอาซะเลย แก๊เป็นคร๊ายยย !! เซ็ทสึโบอยากจะตะโกนถามแต่ก็ยังอึ้งเกินที่จะพูดตอบโต้ได้ เขานั่งแปะลงตรงนั้นและรวบรวมสติกลับคืนมาก่อนที่จะไปหาที่หลบในระแวกนั้น

หนุ่มแว่นปริศนาอึ้งไปซักพักหนึ่ง เขายิ้มขึ้นมาอย่างชั่วร้ายและหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เขาเล็งปืนมาที่ร่างของหญิงสาวที่เปลี่ยนไปกลายเป็นชายหนุ่มท่าทางโรคจิต. . . ทันที

นายแว่นปริศนา : ความปราณี . . .

เมื่อพูดจบเขาก็ยิงคลื่นพลังความมืดออกมามันได้กระจายออกและแยกเป็นเส้นเล็กๆจำนวนมาก แต่ใช่ว่าอานุภาพจะลดลงไปด้วย ชั้นบรรยากาศแยกออกไปเป็นทาง คลื่นพลังนั้นได้พุ่งเข้ามาหาหญิงสาวที่เพิ่งแปลงเพศเมื่อตะกี้นี้ทันที

ุถุด !! ชายหนุ่มถุยน้ำลายหนึ่งทีด้วยความเถื่อน ก่อนที่ร่างของเขาจะวาปมาอยู่ด้านหลังของเจ้าอสูรร่างยักษ์

"ไอ้สวะนี่ ชั้นถามความเห็นแก ไม่ใช่ให้แกยิงชั้นนะโว้ยยย !!!" กระแสไฟฟ้าแรงสูงห่อหุ้มอยู่ที่ขาทั้งสองข้างของชายหนุ่ม ความเร็วมหาศาลเมื่อครู่น่าจะมาจากสิ่งนี้ เปรี้ยงงง !! ขายาวๆของสเตล่าหนุ่ม?? อัดเข้าไปที่ใบหน้าของปีศาจยักษ์อย่างจังด้วยผลจากพลังไฟฟ้าที่ห่อหุ้มอยู่ทำให้เกิดการระเบิดอย่างรุนแรง ทำให้ร่างอันใหญ่โตนั่นล้มตึง

"อย่าคิดนะ ว่าชั้นคนนี้จะกระจอกเหมือนยัยเด็กปากเสียนั่น!!!(ทีตัวเองล่ะ)" ชายหนุ่มตะโกนตามมา ก่อนที่เขาจะยกมือขึ้นแล้วเหวี่ยงมันอัดกับอากาศที่ว่างปล่าว? จุดที่ถูกมือของชายคนนั้นสำผัส ค่อยๆมีรอยร้าวเป็นวงกว้างและแตกออกเป็นรูโหว่ขนาดใหญ่ ภายในมีแสงสีดำแดงหมุนวนอยู่กับกระแสไฟฟ้าสีน้ำเงิน

"ล่อมันซะให้พรุนเลย แฟรงค์!!!!" ชายหนุ่มตะโกนลั่น สิ้นเสียง ฝูงอาวุธบินรูปร่างประหลาดก็พวยพุ่งออกมาจากหลุมมิตินั่น ก่อนที่พวกมันจะระดมยิงห่าลำแสงสีแดงถล่มไส่ร่างที่ยังเสียหลักของอสูรกายยักษ์อย่างบ้าคลั่ง !!

ไฟฟ้ากำลังหลายล้านโวลท์รุมโจมตีพร้อมกับกริชบินกรีดฟ้าแฟรงค์ปาดอวาตาร์ของหนุ่มแว่นผมฟ้าอย่างไรปราณี พลังทำลายอันมหาศาลทำให้เกิดรูโหว่บนตัวของอวาตาร์นั้นเป็นจุดๆ เขาหัวเราะออกมาอย่างพวกคลั่งไคล้การต่อสู้

นายแว่นปริศนา : ฮ่าๆๆ พวกเรทสองอย่างแกน่ะ อย่ามาทำพูดดีนัก !!

ว่าแล้วเขาก็ได้ใช้มือที่งอกออกมาจากแขนจับตัวชายหนุ่มไว้ รอยโหว่บนตัวเขาค่อยๆฟื้นสภาพขึ้นมาทีล่ะนิด ปากของปีศาจร้ายอ้าออกกว้างพร้อมทั้งดูดพลังวิญญาณจากสเตล่า . . . . ( ล่ะมั้ง ) มันดูดวิญญาณออกไปอย่างไร้ปราณีรวมทังมือที่บีบแน่นขึ้นเรื่อยๆด้วย

สเตล่าร่างแปลงเพศ : HP 25 - 10 = 15 / Mp 24 - 5 = 19 : Hp จะลดลงเทิร์นละ 10 ถ้าไม่สามารถออกไปจากมือได้

"อ๊ากกกกกก" ชายหนุ่มกรีดร้องออกมาด้วยความทรมาน พลังของคู่ต่อสู้สูงเกินไป แม้แต่พลังดั่งมารร้ายที่เพิ่มขึ้นขนาดนี้ก็ไม่อาจจะเอาชนะได้อย่างงั้นรึ ?

"แกนะแก อย่ามาดูถูกชั้นคนนี้นะโว้ยยย" ชายหนุ่มคำรามลั่น ดวงตาอีกข้างของเขาค่อยๆเป็นสีแดงดำ สายฟ้าจำนวนมากพวยพุ่งออกมาจากร่างของเขา และได้เปลี่ยนเป็นสีดำสนิท มันเสียดสีกันอย่างบ้าคลั่งจนเกิดเป็นเสียงที่ฟังดูโหยหวนและทรมาน สะเก็ดสายฟ้าพวกนั้นบาดไปทั่วทั้งมือของอสูรร้ายจนเลือดพุ่งกระจายออกมาเป็นลิ่มๆ

"ไอ้สวะเอ๊ย ปากเน่าๆของแก ชั้นจะยิงมันให้พรุนเลย!!" ชายหนุ่มพูดพลางเงยหน้าขึ้น มีเลือดไหลออกมาจากดวงตาทั้งคู่ของเขา น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยโทสะของเขาทำให้เจ้าปีศาจนั่นสะดุ้งโหยง "Death Fang !!!" สิ้นสุดคำประกาศ ฝูงเขี้ยวบินนับสิบตัวก็พุ่งเข้าล้อมบริเวณศรีษะขอเจ้าอสูรกายนั่นจากทุกทิศทุกทาง "ตายยยยยยยยยย !!!!" ห่ากระสุนลำแสงสีแดงฉานพุ่งเสียบศรีษะของสัตว์ร้ายอย่างต่อเนื่อง มันพุ่งผ่านร่างของสัตว์ร้ายออกไปอย่างบ้าคลั่ง....

สเตล่าร่างแปลงเพศ : HP  15 / 25 : Mp 19 / 24 - 10 = 9

ไม่มีเลือดหยดออกมาแต่อย่างใดจากตัวของสัตว์ร้ายนั้น ดวงตาจากอวาตาร์ที่จ้องมองมายังชายหนุ่มด้วยความกระหายเลือด ความตายเริ่มคลืบคลานเข้ามาเรื่อยๆ เซ็ทสึโบได้พยายามหาทางช่วยคู่หูของเขา ถึงจะแปลงเพศแล้วก็ตาม เขาได้ทำการปารองเท้าแตะใส่หัวของอสูรกายนั้น แต่ท่าทางจะไม่รู้สึก เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลยทั้งความโชคร้ายที่ติดตัวเขาและพลังอันน้อยนิด ที่จะเด่นก็มีแต่พลังชีวิต ชายแว่นปริศนาค่อยๆ อ้าปากเข้ามาใกล้ตัวของสเตล่า ( ? ) มากขึ้น มันกำลังจะกลืนกินร่างของชายหนุ่มที่เพิ่งแปลงมาเข้าไป ในช่องว่างนั้นช่างมืดมินซะเหลือเกิน เหมือนกับจะถูกความมืดกลืนกินเข้าไปยังไงอย่างงั้น เซ็ทสึโบได้แต่ภาวนา ให้โชคร้ายของเขากลายเป็นสิ่งที่สามารถปกป้องรูมเมทของเขาได้ ซักครั้งก็ยังดี . . . .

- กริ๊ง - เสียงดีดเหรียญขึ้นไปบนฟากฟ้า ดวงชะตาของสเตล่าจะเป็นหัวหรือก้อยกันนะ ?

NPC : ? ? ?



- ซูม - เสียงผ่าอากาศผ่านหน้าของชายแว่นปริศนาไป แสงสายฟ้าฟาดทะลวงแขนไปจนถึงหัวไหล่ของอสูรตัวนั้น แต่ก็ยังไม่มีเลือดไหลลงมาแม้แต่หยดเดียว

? ? ? : เกือบไปแล้วนะ

หญิงสาวพูดพร้อมกับเก๊กสะบัดผมนิดหน่อย

Player Reaction : เชิญจ้า

To Be Continue

Eureka_GL_World

ต่อจาก LINK

Asia : Eureka_GL_World


Asia Item
Asia Recovery skill
Asia Passive skill
Asia Active skill
Asia Special ability
Room mate :


" ค่อยโล่งอกหน่อย... เอ่อ... ต้องไปติดต่อที่ Quest counter สินะ "

ผมจ้องไปที่หนังสือแนะนํางาน ก็กะจะดูแผนที่น่ะนะ แต่คุณ คังโดริ วิ่งออกไปนอกบ้านซะแล้ว
สงสัยคงรู้จุดสินะ ตามไปเลยล่ะกัน
ผมเดินไปกับคุณ คังโดริ ไปตามทางเรื่อย ๆ โดยที่ไม่ได้คุยอะไรกัน ผมก็งงกับคุณ คังโดริ เหมือนกัน
ทั้ง ๆ ที่ตอนเกิดเหตุดูสลดเอามาก ๆ แต่อยู่ ๆ ก็ยิ้ม อารมณ์ดีมาเฉย ตอนนี้ผมเดินตามหลังเธออยู่ เลยไม่รู้ว่าใบหน้าตอนนี้ของเธอ จะเป็นยังไง แต่ก็นะ จะไปสงสัยทําไมกัน แบบนี้ก็ดีแล้วนิ
พอผมเดินไปได้สักพักก็รู้สึกได้ถึง " กระแสลม " ที่เปลี่ยนไป แถมยังเป็นความรู้สึกถึงขนาดทําให้ผมอยู่เดินโดยไม่รู้ตัว

" อ๊ะ... "

ผมจ้องมองไปบนท้องฟ้าโดยไม่มีจุดหมาย รู้สึกตอนนั้นคุณ คังโดริ ก็คงหยุดเดินด้วยล่ะมั้ง
แต่ กระแสลม นี้มันยังไงกัน มันแปลกสุด ๆ ไปเลย ไม่เคยเจอรูปแบบลมแบบนี้มาก่อน เกิดอะไรขึ้นกัน...
คิดไปเองหรือเปล่า เหมือนรู้สึกว่าจะเกิดเหตุร้ายแรงขึ้น มาจาก 2 ที่ สายลมไม่เคยหลอกเรา ถ้างั้น
ผมได้ทําการรวบรวมลมออกมาเป็นรูปร่าง เป็นสุนัข 1 ตัว และ นก 1 ตัว ผมสื่อสารกับพวก ภูตลม ที่ผมสร้างขึ้นว่า
ให้พวกมันไปยัง จุดที่ทําให้กระแสลมปั่นป่วน ถ้าหากเจอคนที่กําลังเดือดร้อนอยู่ ให้เข้าไปช่วยเหลือทันที
และภูตลม 2 ตนนั้น ก็ลอยหายไป

" อ๊ะ ขอโทษทีครับ ผมเหม่อไปหน่อย ไปกันต่อเถอะครับ "

ผมหันกับมายิ้มให้คุณ คังโดริ และเดินไปยัง Quest counter ต่อ...
หวังว่า... คงจะคิดไปเองนะ...

ลางสังหรของชายหนุ่มเป็นเหตุการณ์จริงที่กำลังเกิดขึ้นจริงตามเขตุเมืองต่างๆ นกแห่งสายลมของเขาได้กลับมาอย่างว่องไวและหายไป เอเซียได้เห็นภาพเหตุการณ์ของเด็กสาวสองคนที่กำลังต่อสู้เสี่ยงชีวิตจากเด็กหนุ่มผมขาวคนหนึ่งภาพนั้นค่อยๆเลือนลางแล้วก็สลายไป หญิงสาวที่เดินมากับเอเซียเริ่มสงสัยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่นะ เธอมองใบหน้าที่กำลังกังวลอะไรบางอย่างอยู่

คังโดริ มิทสึ : คิดอะไรอยู่เหรอค่ะ ? คุณเอเซีย ?

คังโดริยิ้มและสอบถามเอเซีย ในขณะที่พวกเขายืนรอ NPC Quest มอบหมายภารกิจแก่พวกเขา

" มะ...ไม่มีอะไรครับ เพื่อแต่ว่า... "

อะไรกันนั้นน่ะ... ยังมีบุคคลที่สามารถทําให้กระแสลมปั่นป่วนได้อยู่อีกเหรอ... อีก 1 จุดคงจะไม่ใ่ช่แบบนี้หรอกนะ
เหมื่อนกับชายสวมหน้ากากคนนั้น บุคคลที่ทําให้กระแสลมปั่นป่วนได้ ช่างน่ากลัวนัก แล้วทําไมคนพวกนั้นถึงออกมาเครื่องไหวพร้อม ๆ กันได้... ปริศนามากมายอะไรอย่างงี้
คิดตามไม่ทันแล้วนะ แต่ถ้าหาก... คนกลุ่มนี้เป็นพวกเดียวกันล่ะก็... แย่แน่ ๆ พลังของพวกเขาสามารถทําให้โลกนี้สั่นคลอนได้เลย และผู้หญิงผมขาวคนนั้นจะเป็นยังไงมั้งนะ...
เพราะความอ่อนแอของผม ภูติลม ก็เลย... โธ่เว้ย รู้สึกจุดเกิดเหตุมาจากเมือง Halure ด้วยกําลังของเราตอนนี้ ไปไม่ทันแน่ คงได้แค่ภาวนาแล้วนะ...

" เพื่อแต่ว่า... ผมรู้สึกได้ว่าโลกใบนี้กําลังเปลี่ยนไป "

วันที่แกรนด์ฟอลตกลงมา คงต้องรีบหาข้อมูลให้ได้โดยไวซะแล้ว หลังจากที่รับเควสเสร็จ ผมและคุณ คังโดริ ก็ได้เดินออกไปนอกเมืองทันที

หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มด้วยความสงสัย เธอไม่เข้าใจซักเท่าไรว่าชายหนุ่มนั้นพยายามจะสื่ออะไรกันแน่

คังโดริ มิทสึ : เอ . . . เปลี่ยนไปแบบไหนกันน้า ? - พวกเขาเดินต่อไปจนออกมาเขตนอกเมือง -

หลังจากเดินออกมาได้ บรรยากาศแรกที่ได้สัมผัสก็คือ สายลมและบรรยากาศริมทะเลที่ผ่อนคลาย ไม่เหมือนกับบรรยากาศแรกในร้านกาแฟเท่าไหร่เลย เสียงคลื่นที่พัดกระทบฝั่งจากด้านล่างและสายลมเย็น แน่ล่ะก็เมืองนี้ตั้งอยู่บนเกาะนี่นา คงมีแค่การเดินทางเท่านั้นที่ทำให้เมืองนี้ไม่น่าอยู่ขึ้นมา สิ่งที่เขาต้องทำในครั้งนี้คือการล่าแมงมุม32ขาและด้วงอีก6ขานั่นเอง แต่ว่าดูเหมือนรอบๆเมืองจะเงียบสงบและไม่มีวี่แววของแมลงเลย . . .

" เอ๋ แปลกจริง ๆ ก็มันน่าจะอยู่รอบ ๆ เมืองนิ... "

ผมบ่นพรึบพรับไปเรื่อย เพราะเจ้าแมลงมุม ที่หวังจะเจอรอบ ๆ เมือง มันไม่เจอซะงั้น หรือเพราะกระแสผมที่ปั่นป่วนนี้หรือเปล่า มันเลยหนีกันไปหมด... ?
คงไม่หรอกมั้ง ถ้าอย่างงั้นลองเดินต่อไปดูดีกว่า

" คุณคังโดริ พวกเราลองเดินไปหากันเถอะครับ "

ถ้าเดินไปอีกหน่อยก็คงจะเจอล่ะมั้งนะ... แต่พูดถึง แค่แมลงมุมทําไมถึงต้องขึ้นเป็นเควสด้วยนะ ที่จริงแค่คนปกติธรรมดา แค่แมลงมุมกระตื้บมันไปเรื่อย ๆ ก็ตายไม่ใช่เหรอ
และขณะที่ผมกําัลังบ่นไปเรื่อย พร้อมกับเดินมุ่งเข้าไปในป่า นั้นเอง ผมก็รู้สึกได้ถึงพลังบางอย่างที่มาจากกระแสลมอีกจุดนึง เป็นพลังที่รุนแรงมาก ถึงขนาดทําให้ผมรู้สึกได้
พลังแบบนี้เหมื่อนเคยเจอ รู้สึกได้เลย "จ้าวแห่งอิเล็กทรอนิกส์ "งั้นเหรอ เธอไปก็คงรู้สึกได้ถึงสิ่งผิดปกติล่ะมั้ง อย่างงี้ก็หายห่วงเลยล่ะสิ เหลือแค่อีกทางสินะ หญิงสาวผมขาวคนนั้น
แต่เอ๋... แมลงมุมอยู่ไหนน้า

หลังจากที่เดินออกมาไกลเอเซียก็ได้พบบ้านร้างหลังหนึ่งไม่มีร่องรอยของแมงมุมผ่านไปมาแถวนี้เลย ทั้งๆที่มันน่าจะมีแมลงแถวนี้บ้างแท้ๆ สภาพอากาศที่แสนงดงามกลางป่าแต่เงียบสงัดทำให้รู้สึกวังเวงแปลกๆ เอเซียและคังโดริได้เดินหาแมงมุมรอบๆพื้นที่แต่ก็ยังไม่เจอซักที คังโดริจึงขอเอเซียเข้าไปนั่งพักในบ้านร้างกลางป่าก่อนที่จะเดินทางต่อ

คังโดริ มิทสึ : คุณเอเซีย เดินมาตั้งนานแล้วยังไม่เจอแมงมุมเลย ชั้นว่าเราเข้าไปนั่งพักในบ้านหลังนั้นก่อนดีไม๊ ? เผื่อในบ้านอาจจะมีแมงมุมหลงมาซักตัวสองตัว

" นั้นสินะครับ พักสักหน่อยแล้วค่อยไปต่อก็ได้ "

ทําไมถึงมีบ้านร้างมาอยู่แถว ๆ นี้ได้นะ ? แต่ก็ดีเหมื่อนกันเผื่อฟลุ๊กไปเจอข้อมูลอะไรในบ้านหลังนั้นก็ได้ และอีกอย่างจะได้อยู่ดูเหตุการ์ณที่เกิดขึ้นอยู่ขณะนี้ด้วย

" แปปนะครับ ผมขอทําอะไรนิดหน่อยก่อน "

เอาล่ะ ได้เวลาส่งภูตลมไปอีกแล้วสินะ คราวนี้คงต้องเอาให้แข็งแกร่งหน่อย

" สายลมเอ๋ย จงก่อตัวกันเป็นรูปร่าง อัดแน่นกระแสลมที่รุนแรงไว้ และถ่ายทอดทุกสิ่งที่พบเห็นให้ข้ารู้ และหากเป็นไปได้ก็จงเข้าช่วยเหลือ "

ภูตลมตัวน้อย แต่คราวนี้เป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่มีรูปร่างแตกต่างกันออกไป ถึง 3 แบบ เมื่อทั้ง 3 โผล่ออกมาก็ยิ้มและหยักหน้าให้แก่ผู้เป็นนาย ก่อนที่จะหายไปที่จุดหมาย

ภูตแห่งลมได้กระจัดกระจายออกไปตามทิศทางต่างๆ ชายหนุ่มได้พยายามช่วยเหลือผู้คนแม้กระทั่งที่ที่เขาไม่สามารถไปได้ เอเซียและคังโดริได้เข้ามาที่บ้านร้างแห่งนั้น พวกเขาก็ต้องตกใจเมื่อพบกับร่างของผู้คนที่ถูกรวมกับยักใย่แมงมุม ซากศพสีซีดขาวลอยห้อยต่องแต่งอยู่ในบ้านพักประมาณ 6 - 7 รายได้ น้ำพิษหยดเยิ้มไหลลงไปตามพื้นต่อหน้าเขาทั้งสองคน ท่าทางมันอาจจะเป็นอะไรที่มากกว่าแมงมุมก็ได้ สีหน้าของหญิงสาวซีดมัวแววตาไร้แววของเธอมองไปยังซากศพที่นอนกองอยู่ตรงหน้าเธอเกาะแขนของเอเซียไว้แน่นและพยายามไม่ส่งเสียงออกมา เหมือนเห็นดังนั้นแล้วชายหนุ่มจึงตัดสินใจ . . .

โกยโลด... ถ้าเป็นแต่ก่อนอ่ะนะ... ไอสถานที่น่าสยดสยองนี้มันอะไรกัน จะเป็นไปได้หรือเ้ปล่าที่จะมีคนที่ยังไม่ตายเหลืออยู่น่ะ ต้องมีสิ...

" คุณคังโดริ ยังไงซะคุณก็น่าจะมีพลังอะไรบ้างล่ะ คอยสนับสนุนผมจากด้านหลังด้วยนะครับ " ผมกระซิบเบา ๆ

ยังไง ๆ ก็ต้องช่วยพวกเขาให้ได้ ไม่ว่าจะเป็นจะตาย เพราะยังไำงก็ต้องมีคนห่้วงพวกเขาอยู่แน่ ๆ

" พวกเราถอยออกจากบ้านหลังนี้กันก่อนเถอะครับ ไปตั้งหลังข้างนอกก่อน "

ผมกระซิบเบา ๆ อีกครั้ง และค่อยถอยออกจากบ้านร้าง

หญิงสาวก้าวขาไม่ค่อยจะออก เธอค่อยๆถอยหลังออกมาจากบ้านหลังนั้นโดยที่เกาะแขนของชายหนุ่มไว้แน่น เอเซียค่อยๆปิดประตูลงเบาๆและเงียบที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้

คังโดริ มิทสึ : จ . . . . จะทำยังไงดีล่ะ เอเซียคุง แจ้งตำรวจจะดีไม๊ ? ชั้นว่าเรารีบไปจากที่นี่กันเถอะ

หญิงสาวสั่นคลอนด้วยความกลัว เธอยังอยากที่จะกลับไปบ้านเธออีกซักครั้งนึง

คุณคังโดริ คงกําลังกลัวอยู่สินะ แต่ว่า ถ้าหากไปแจ้งตํารวจล่ะก็ อาจจะต้องมีคนตายเพิ่มขึ้นก็ได้ เพราะในนั้นอาจจะมีคนที่ยังมีชีวิตรอดอยู่นิ
แต่ผมก็ไม่อยากให้คุณคังโดริต้องตกอยู่ในอัตรายเหมือนกัน ถ้างั้น

" คุณคังโดริ หนีไปก่อนก็ได้นะครับ "

กระแสลมรอบ ๆ เริ่มพัดมาอยู่รอบ ๆ ตัวของผม ผมค่อย ๆ เดินกับเข้าไปในบ้านหลังนั้นอีกครั้งเพียงลําพัง

" ไม่ต้องเป็นห่วง ผมไม่เป็ไรหรอก "

ผมหันกลับมายิ้มให้คุณ คังโดริ ก่อนที่จะเดินเข้าไปในบ้านหลังนั้นอีกครั้งนึง
ผมเปิดประตู และพุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว ใช้กระแสลมที่มารวมกันรอบตัว พัดกระจายไปทั่วห้อง เพื่อให้ประตูหน้าต่าง ในบ้านหลังนั้นเปิดออก
ทําให้บ้านสว่างขึ้น

" แมลงมุม... อยู่ไหนนะ... "

คังโดริยืนมองผ่านหน้าต่างทางด้านนอก แสงสว่างสาดส่องเข้ามาในกระท่อมเล็กๆนั้น ร่างมหึมาของแมลงแปดขากำลังกัดกินศพผู้ตายอยู่อย่างน่าขนลุก เศษกระดูกสดใหม่กองอยู่เล็กน้อยข้างๆตัวของมัน จากการกระจายของลมเมื่อครู่นี้ทำให้มันรู้สึกตัวแต่ก็ยังมองไม่เห็นเอเซียชัดเจนนัก


LV 10 Mini boss
Hp ? ? ? / 3 0 0

จะ...เจอแมลงมุมแล้ว... แมลงมุมมันเป็นแมลงตัวเล็กขนาดไม่น่าเกินฝ่ามือไม่ใช่เหรอ ? ไหงถึงมารับประทานคนได้หน้าตาเฉยแบบนี้ !?
ถ้าเป็นคนปกติทั่วไป คงต้องโกยสุดชีวิตไปแล้วล่ะมั้งนิ แต่พอดีไอตัวเรามันก็คนทั่วไปซะด้วยสิ แต่...
ขืนปล่อยไว้แบบนี้ ผู้เคราะห์ร้ายต้องมีเพิ่มขึ้นแน่ ๆ ผมไม่อยากให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาอีกแล้ว ทุกคนน่ะล้วนแล้วมีความสําคัญ การมาเข็ญฆ่าผู้อื่นง่าย ๆ แบบนี้
อภัยให้ไม่ได้ !!
ผมเดินต่อไปอีก 2 - 3 ก้าว แล้วหยุดเดินชี้ไปที่แมลงมุมตัวใหญ่ยักตัวนั้น พร้อมตะโกนออกไปว่า

" แกน่ะ ! ฉันจะหยุดแกเอง ! "

แมลงมุมตนนั้น รู้สึกจะเริ่มหันมาสนใจผมซะแล้ว เดี๋ยวสิ... ถ้าเมื่อกี้เปลี่ยนจากการตะโกนบอกมันว่า เอาล่ะนะ ฉันจะเข้าไปตีหัวแกแล้วน้า เป็น เข้าไปโจมตีเลยมันน่าจะดีกว่า
แต่คงไม่ทันแล้วมั้ง... รู้สึกเหมื่อนเสียโอกาศสําคัญไปอย่างแฮะ ช่างเถอะเอาไงเอากัน !

แมงมุมยักพ่นน้ำพิษมายังเขาทันทีที่เห็นตำแหน่งของเอเซียที่ตะโกนเข้าไป น้ำลายพิษของมันหยดลงบนพื้นทำให้เศษไม้เก่าผุสลายไปในชั่วพริบตาเหมือนโดนน้ำกรดราดลงไปแทนเลยทีเดียว พื้นที่ที่คับแคบพร้อมทั้งน้ำพิษที่หยดอยุ่เป็นหย่อมๆทำให้เอเซียเคลื่อนไหวได้ยากขึ้นกว่าเก่า แต่ดูท่าทางแมงมุมตัวนั้นจะไม่ชอบแสงเท่าไรจึงเคลื่อนที่กระโดดไปมาเฉพาะช่วงระหว่างที่ทึบแสงภายในบ้านเท่านั้น มันได้ใต่ขึ้นกำแพงหลังจากวางกับดักไว้ทั่วบริเวณแล้วและกระโจนมาใส่เอเซีย แรงสั่นสะเทือนมหาศาลดั่งเหล็กหนักหลายร้อยตันกระทบพื้นทำให้ตัวของชายหนุ่มสั่นคลอนไปด้วยเลยทีเดียว

อะไรกัน ทั้ง ๆ ที่ตัวมันใหญ่ขนาดนั้น แท้ ๆ ทําไมถึงได้เคลื่อนไหวได้รวดเร็วขนาดนี้ อีกทั้งแรงสั่นสะเทือนนี้มันรุนแรงอะไรขนาดนี้ หากพลาดแม้แต่นิดเดียว
ได้ล้มลงไปนอนบนนํ้ากรดของมันแน่ แย่แน่ ๆ แย่แน่ ๆ
ซะที่ไหนล่ะ...

" ที่สั่นน่ะ มันก็แค่พื้น หากลอยตัวอยู่กางอากาศก็ไม่โดนผลกระทบแล้ว "

ตัวของผมลอยขึ้นเหนือพื้นดินมาเล็กน้อย

" รู้สึกว่าแก จะไม่ชอบแสงแดดสินะ กลัว UV หรือไง ฉันว่าถ้าแกออกไปโดนแสงแดดซะมั่งมันคงจะดีไม่น้อย ฉันจะช่วยแกเอง "

หลังจากที่ผมพูดคุยกับแมลงมุม ( ? ) จบ กระแสลมรอบ ๆ ตัวบ้านก็รุนแรงขึ้น ก่อตัวกันไปพายุลูกเล็กที่มีความรุนแรงมากพอที่จะเป่าหลังคาบ้านหลังนี้ให้กระจุย

" สู้ในที่มืด ๆ มันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เรามาสู้กันภายใต้แสงแดดที่อบอุ่นกันเถอะ !~ "

แสงแดดสาดส่องผิวหนังแห้งๆของแมลงมุมตัวนั้น ผิวของมันตกสเก็ดจากรังสีUVที่สาดส่องเข้ามามันร้องออกมาอย่างบ้าคลั่งและซัดขาหน้าใส่เอเซียเข้าอย่างจัง !! ร่างของชายหนุ่มกระเด็นไปซัดกับกำแพงไม้ขอบบ้านดังโครม เหมือนจะมีใครมายั่วโมโหมันก่อนหน้าของเอเซียเสียด้วยมันถึงได้คลั่งขนาดนี้

คังโดริ มิทสึ : คุณเอเซีย !! - หญิงสาวตะโกนเรียกชายหนุ่มด้วยความเป็นห่วงแต่เธอยังหลบอยู่หลังต้นไม้ระยะห่างกลางๆจากเอเซีย เธอรุ้ตัวดีว่าถ้าเข้าไปตอนนี้อาจจะเป็นตัวถ่วงของเอเซียทำให้เขามไ่สามารถสู้ได้เต็มที่ก็เป็นได้

็Hp 18 - 9 = 9 / Mp 2 : แมงมุมโดนแสงแดดเลือดลดเทิร์นละ 10 : HP 200 - 10 = 190 / 300

ต่อได้ที่ LINK

KonaKona

AS : [ - - - - l - - - - l - - - - l - - - - l - - - - ]
Ryougi .S. Shiki : KonaKona


Shiki Item
Shiki Recovery skill
Shiki Passive skill
Shiki Active skill
Shiki Special ability
Room mate :


สีดำ : บรรยาย
สีแดงเข้ม : การพูด
สีส้มเข้ม : ความคิด
สีเขียวเข้ม : ใช้สกิล

"หืม? อย่างนั้นเหรอ? หน้ากากนายแปลกดีนะ.. ว่าแต่นายเป็นใครน่ะ? " ชิกิมองไปอย่างเรียบๆ
" เตรียมร่ายเวทย์ไว้่ซะ..แอล " เธอสั่งเตือนรูมเมทของตน
Death..Eyes... เมตรมรณะก็ได้เปิดขึ้น... ชิกิตั้งท่าเตรียมที่จะพุ่งเข้าใส่
Shadow... Phase.. ในเสี้ยววินาที ชิกิก็ได้หายตัวไปจากที่ที่เคยยืนอยู่ ลอบเข้าด้านหลังของเหยื่อ ล็อคแขนซ้ายและจ่อมีดที่คอหอยของเป้าหมาย
" ขอถามอีกครั้ง... แกเป็นใคร..? " จิตสังหารที่พุ่งออกมาจากร่างทำเอาพื้นสั่นทะเทือน..

Mask man

แอลได้ทำการเปิดวงแหวนแปรธาตุของเธอออกมา และตั้งท่าเตรียมต่อสู้พร้อมกับชิกิทันที

เวียเซกิ แอล : - คิดในใจ ถ้าชิกิออกตัวก่อนขนาดนี้คงจะเป็นคนที่ไม่ชอบมาพากลเป็นแน่ - เธอรวมตัวน้ำในอากาศโดยรอบเป็นหมอกควัญขึ้นมารอบตัวเธอเพื่อที่จะสามารถใช้ไนโตรเจนเหลวแช่แข็งเป้าหมายได้ทันทีที่ชิกิให้สัญญาณ

ชิกิจับตัวของชายสวมหน้ากากไว้ได้อย่างง่ายดาย ชายใต้หน้ากากตกใจเล็กน้อยก่อนที่จะยืนนิ่งไม่กระตุกกระติกใดๆ

Mask man : เอ่อ . . . ใจเย็นๆสิครับ แหม ถึงผมจะใส่หน้ากากก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะเป็นพวกเดียวกันกับอสูรตัวใหญ่ๆข้างนอกซะหน่อย ถอดหน้ากากดูก็ได้นะ ฮะๆ

"หืม อย่างนั้นเหรอ?... งั้นขอดูหน่อยก็แล้วกัน..."สิ้นเสียง ชิกิก็ได้ใช้มีดของตนฟันขึ้นจากข้างล่าง แรงกระแทกทำให้หน้ากากของเป้าหมายหลุดกระเด็นไปหลายเมตร
ก็ได้พบกับ ใบหน้าที่แท้จริงของเขาคนนั้น....

Mask man : จงลืมเรื่องที่เกิดขึ้นกับชั้นซะ - วิ้ง -

ภาคีต้องสาบพุ่งเข้าไปหาชิกิทันที ร่างกายของเธอเหมือนกับเปราะบางลง ประสาทของเธอเริ่มหมองมัวตาพร่าลงและแล้วเธอก็ล้มลงไปทำให้แอลตกใจกับสิ่งทีเ่กิดขึ้นมากเธอไม่ทันจะใช้ไนโตรเจ้นของเธอแต่กลับวิ่งเข้าไปหาชิกิและรับร่างเธอเอาไว้

เวียเซกิ แอล : แก !! ทำอะไรเพื่อนของชั้นน่ะ

ว่าแล้วเธอก็ใช้วิชาแปรธาตุของเธอทำให้พื้นที่ชายหน้ากากยืนอยู่เป็นรอยร้าวและเขาก็ได้ร่วงลงไปด้านล่างทันที เขาได้กระโจน . . . จับขอบพื้นเอาไว้ ท่าทางเหมือนคนธรรมดาทุกอย่าง ดูเหมือนแขนเขาจะสั่นคลอนซะด้วย เขาพยามยามปีนขึ้นมาด้วยความยากลำบาก

เวียเซกิ แอล : ชิกิ ตื่นซี่ !! - เธอพยายามปลุกรูมเมทของเธอ ทั้งตบทั้งตี. . . เบาๆ

Mask man : ว้ากกกก !! เสียงชายหนุ่มร่วงตกหลุมไปแล้ว เอ๊ะ . . .? แค่นั้นยังปีนไม่ได้อีกเหรอเนี่ย ?

อา... มืดจังเลย แต่ก็...สบายดีแฮะ... ตุบ ตุบ... หืม? เสียงอะไรน่ะ... อือ..แอล? หญิงสาวเริ่มรู้สึกตัวอีกครั้งแต่ไม่ได้ลุกขึ้น
" อือ... "  เธอครางออกมาเบาๆ
" นี่มัน...เกิดอะไรขึ้น...หืม? ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะแอล...? " เธอยื่นมือไปลูบใบหน้าที่เศร้าหมองของแอลเบาๆ...
" อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ... นะ... " เธอยิ้มให้กับคนตรงข้ามน้อยๆ แสงอาทิตย์สาดส่องจากกระจกที่แตกลงมายังที่ทั้งคู่ ทั้งที่เงียบสงบแบบนี้ แต่กลับไม่ได้ยินแม้แต่เสียงลม... ได้ยินแต่เัพียงเสียงหายใจของเธอสองคน...

( เสียงสู้ของบอสคังไม่เข้ามา ฮ่า )

หญิงสาวยิ้มดีใจน้ำตาของเธอเอ่อออกมาจากเบ้าตาเธอพยายามยิ้มและไม่ร้องไห้ เธอก้มลงกอดชิกิไว้แน่น

เวียเซกิ แอล : บ้า !! ชั้นนึกว่าเธอจะตายไปแล้วซะอีก ว่าแต่รู้สึกเป็นยังไงบ้าง ? แล้วเขาทำอะไรเธอน่ะ ?

แอลถามคู่หูเธอด้วยความเป็นห่วงที่ออกนอกหน้า เธอเป็นห่วงชิกิจริงๆนั่นล่ะ

" ฮะฮะ คงแค่ทำให้สลบไปน่ะ.. " พูดเสร็จก็ได้กอดรูมเมทของเธอตอบ
" ไม่ต้องร้องไห้หรอกนะ... ชั้นไม่เป็นไรแล้ว... " ชิกิค่อยๆเอามือปาดน้ำตาแอลที่ไหลออกขอบตาทั้งสองข้าง
" เธอนี่... ขี้แยจังนะ... แต่ไม่เป็นไร... ชั้นชอบ... มันดูน่ารักดี.. " เธอยิ้มน้อยๆให้รูมเมทของเธอและค่อยๆบรรจงประทับริมฝีปากของตนลงบนริมฝีปากของรูมเมทเธออย่างช้าๆ... และค่อยๆหลับตาลง... ลมหายใจอุ่นๆกระทบลงบนหน้าของทั้งคู่ ให้เวลาล่วงเลยผ่านไปอย่างช้าๆ...

หัวใจของหญิงสาวเต้นถี่มันเหมือนจะระเบิดออกมาเลยทีเดียว เธอตกใจกับการกระทำของรูมเมทของเธอหลังจากที่เธอตื่นขึ้นมา สติของเธอไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว เธอค่อยๆหลับตาลงทั้งคู่จุมพิศกันใต้แสงจันทร์ในค่ำคืนนั้นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยทีเดียว ตาสองคู่ได้สบตาประกบกันหน้าของหญิงสาวแดงขึ้นเล็กน้อยมือของเธอค่อยๆเอื้อมขึ้นมาคล้องคอชิกิเอาไว้และจากนั้น . . . . .
ก็ได้มีเสียงระเบิดที่หน้าประตูโบสถ์ ร่างของหญิงสาวคนหนึ่งกำลังเหยียบทรงตัวบนเศษหินอยู่ พร้อมกับการโจมตีวงกว้างและหนักหน่วงของเอเลี่ยนสีน้ำเงิน

นายแว่นปริศนา : ย้ากกก !! LV 5 ก็ไม่สามารถทำอะไรข้าได้หรอก !!

เขาเข้ากวาดดาบที่ดูเหมือนแขนของเขาเป็นวงกว้างทำลายบรรยากาศของชิกิลงในทันใด หญิงสาวรีบปล่อยแขนออกจากคู่รูมเมทของเธอทันทีและพยุงชิกิขึ้นมาเพื่อเตรียมรับมือการต่อสู้ที่ยังไม่จบสิ้นนี้

เวียเซกิ แอล : เรื่องนั้นเอาไว้ทีหลังแล้วกันนะ - เธอกระซิบข้างหูของรุมเมทเบาๆเธอยิ้มอายๆเล็กน้อยและหันไปทางสิ่งที่เกิดขึ้น ณ ตอนนี้ -

" เจ้าตัวนั้นอีกแล้ว!? เอ๋? มีใครเข้ามาด้วย? " เมื่อชิกิลุกขึ้นโดยที่แอลพยุงช่วย ก็ได้เอ่ยขึ้น
ไม่ไหวต่อกรกับมันยากแฮะ...บางทีเราควรจะหนีกันก่อน...แต่จะทิ้งผู้หญิงตรงนั้นอย่างนั้นเหรอ?...
" ช่วยซัพพอร์ทชั้นทีนะแอลชั้นจะเข้าไปช่วนเธอ " เธอกระซิบข้างๆหูของรูมเมท
แล้วชักมีดออกมาพุ่งเข้าไปหาเป้าหมาย  Death Eyes... เนตรมรณะก็ได้ถูกเปิดขึ้น พร้อมกับความเร็วของชิกิก็มุ่งหน้าเข้าใส่ ชายปริศนาที่กำลังทำร้ายหญิงสาวตรงนั้น
Shadow Phase... เธอสไลด์ข้างวิ่งอ้อมด้วยความรวดเร็วไปอยู่ข้างหลังของชายปริศนาในเสี้ยววินาที พร้อมกับชักมีดออกมา
" ยิงเวทย์เลยแอล! " พูดจบเธอก็ทำการเพิ่มสะสารของมีดตัวเอง Brad Rail... และวาดมีดของเธออย่างรวดเร็ว   
" MU...GEN! " เสร็จสิ้นคำพูดชายปริศนาก็โดนฟันจากด้านหลังนับไม่ถ้วน

เสร็จสิ้ิน~ โฮ โฮ เพราะเจ้าบอสทำให้บรรยากาศเราหายหมดเลย   

Special ACTION ALERT !!

clubtime

Reply : Three   (Read Reply two Click!!)


Angel : clubtime


Angel Item
Angel Recovery skill
Angel Passive skill
Angel Active skill
Angel Special ability
Room mate :

ที่อยู่อาศัย :


Reply Three : เมื่อความมืดครอบงำ


เทนชิ : . . . เทนชิยิ้มสแยะ แล้วได้พุ่งตรง ไปหาเด็กหนุ่มด้วยความรวดเร็ว เหมือนสัตว์ร้ายที่จ้องจะจัดการเหยื่อจนสิ้นลมหายใจ แต่ทว่ารูริได้เข้ามาจับตัวเทนชิเอาไว้ เหมือนกับจะบอกว่าให้พอแล้วได้แล้ว แต่เทนชิก็ได้พลักรูริกระเดนออกไปด้วยความรุนแรง จนรูริล้มลง
แล้วรูริก็ได้เห็นบางสิ่งที่พื้น ซึ่งนั่นก็คือจี้กางเขนที่เทนชิพกติดตัวไว้ตลอด จากข้อมูลที่รูริมีอยู่ จี้กางเขนนี้เป็นของที่เทนชิได้พกไว้ตลอดเวลาไม่เคยหางตัว รูริจึงคิดได้ว่าควรจะนำกางเขนนี้ไปติดที่ตัวของเทนชิ แต่ในขณะนั้นเทนชิ(??)ก็ได้เดินไปหาเด็กหนุ่มผมเงิน ซึ่งอาการสาหัสมาก แล้วรูริก็ได้เริ่มประมวลผลว่าระยะทางจากเทนชิไปถึงเด็กหนุ่มผมเงินใช้เวลาเท่าไหร่แล้วเวลาที่ตัวรูริเองไปถึงตัวเทนชิ จะทันเวลารึไม่

รูริพุ่งเข้าไปด้วยความเร็วสูงและจับแขนของเทนชิไว้เธอสบัดตัวเทนชิขึ้นพร้อมกับเอาไม้กางเขนรัดคอไว้ด้วยแรงทั้งหมดที่มีของเธอไว้ มันอาจจะช่วยให้ความมืดในจิตใจของเทนชิจางหายไปก็ได้ ขณะเดียวกันเด็กหนุ่มเห็นว่าท่าทางตัวเองกำลังจะแย่ เลยหนีหายไปเสียก่อน

รูริ มัทสึริ : เทนชิเป็นอะไรไปน่ะ ? รูริถามด้วยความสงสัย ~

เทนชิ : อ้ากกกกกกกก แกทำอะไรของแกนะ มันกำลังจะตายแล้วแท้ๆ หลังจากที่รูรินำไม้กางเขนมารัดคอเทนชิ เทนชิก็ส่งเสียงออกมา เหมือนไม่ใช่ตัวของเทนชิเอง แล้วได้สบัดตัวของกระเดนรูริออกไป
ทันใดนั่น ไม้กางเขนเริ่มมีแสงสว่างออกมา ความมืดในตัวเทนชิได้เริ่มหายไป
เทนชิ : ไม่ มันจะจบลงแค่นี้ไม่ได้ อ้ากกกกกก . . . แล้วซักพักเสียงก็เงียบไป ตุบ!! เทนชิได้สลบล้มลงไปที่พื้น รูริได้รีบวิ่งเข้ามาหาเทนชิที่สลบลงไปเพื่อที่จะดูอาการ แล้วก็ได้แบกเทนชิที่สลบอยู่ กลับยังที่พัก ระหว่างที่กกำลังกลับไปยังที่พัก รูริได้เดินผ่านเด็กสาวผมสีชมพูคนหนึ่ง และได้พูดอะไรบางอย่างกับเด็กสาวผมสีชมพู แล้วก็สงสัยว่าทำไมยังมีคนอยู่ในเมืองอีก แต่รูริก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะเทนชิ อาการสาหัสมาก

รูริอุ้มเทนชิขึ้นมาเพราะว่าเธอไม่สามารถแบกได้ ( แบกแล้วจะบินยังไงเล่า !! ) เธอรีบพาเทนชิกลับมาที่บ้านพักทันที อาการของหญิงสาวเหมือนจะบอบช้ำภายใน ( ล่ะมั้ง ) เพราะว่าภายนอกไม่มีริ้วแผลเป็นซักเท่าไร รูริได้ทำการถอดเสื้อผ้าของเทนชิออกทีล่ะชิ้นจนหมดและเธอก็ทำการทำความสะอาดร่างกายของรูมเมทของเธอ จากนั้นเธอก็นำเสื้อผ้าใหม่ของเธอมาให้เทนชิใส่ไปก่อนและลงไปหยิบกล่องแคปซูลแปลกๆมาใบนึง เธอหยิบยาต่างๆและชุดปฐมพยาบาลแบบครบครันออกมาจากกล่องใบนั้น และป้อนยารูปร่างแปลกๆให้เทนชิ เพื่อทุเลาอาการบาดเจ็บลง

เทนชิ : อือ อ๊ะที่นี่ที่ไหนกัน เทนชิฟื้นขึ้นมาได้ตกใจเพราะว่ารอบๆตัวเองนั่นได้มืดมิดไปหมด แล้วสักพัก เทนชิก็ได้ยินเสียงแปลกๆ ฉึก ฉึก เสียงนั่นเป็นเหมือนกับเสียงของมีคมได้แท่งทะลุอะไรบางอย่าง แล้วเทนชิก็ได้เดินไป ตามทางเรื่อยๆ แล้วก็ได้พบกับตัวเองที่ทั้งตัวได้เปื้อนเลือดไปหมด กำลังนั่งคร่อมตัวรูริ(ช่วงนี้อย่าคิดมาก) รูมเมทของเขาเอง พร้อมกับใช่ดาบที่อยู่ที่มือแท่งลงไปบนร่างกายของรูริ  ฉึก ฉึก ฉึก แล้วสักพัก เทนชิ!? ก็ลุกออกมาจากร่างที่ไร้สติของรูริแล้วได้เดินมาหาเทนชิ "ฉึก" เสียงดาบได้แท่งไปที่ท้องของเทนชิ แล้วเทนชิก็สลบลงไป
"แฮ่่่ก แฮ่ก" เสียงหายใจของเทนชิที่ตื่นขึ้นมาจากฝันร้าย เทนชิมองไปรอบๆก็พบว่าตัวเองได้นอนอยู่ที่เตียงชั้นล่างและก็พบสาวน้อยผมฟ้า นั่งมองด้วยหน้าตาที่เป็นห่วงเป็นไย
เทนชิ : แล้วเด็กหนุ่มผมเิงิน ไปไหนแล้วละ เทนชิถามรูริเหมือนกับตัวเองไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นตอนนั้นเลย
เทนชิ : ตอนนั้นเราได้ใช้ท่าต้องห้ามไป แล้วเราก็จำอะไรไม่ได้เลย เทนชิพยายามนึกถึงเรื่องตอนนั่น "โอ็ย ปวดหัวจัง" เทนชิเอามือ2ข้างมากุมไว้ที่หัวตัวเอง

รูริจับมือของเทนชิลงเธอมองเทนชิด้วยหน้านิ่งๆและค่อยๆยื่นเอาหน้าของเธอมาใกล้กับหน้าของเทนชิ โรบอทสาวเอาหน้าผากทาบกับเทนชิในระยะใกล้เพื่อทำการตรวจอาการ

รูริ มัทสึริ : อุณหภูมิปกติ คงจะไม่ได้เป็นไข้หวัดอะไร อาการน่าจะเกิดจากการต่อสู้เมื่อกี้นี้ รูริยืนยัน ~ สถานการณ์ปลอดภัย ณ ตอนนี้ เด็กหนุ่มปริศนาคนนั้นได้หนีไปแล้ว รูริตอบกลับ ~

ว่าแล้วเธอก็ค่อยๆเอาหน้าผากออกจากเทนชิและลุกขึ้นยืนรอที่จะพาเทนชิไปหาอะไรรองท้องซักหน่อย

เทนชิ : เดี๋ยวเราขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ สภาพอย่างนี้ออกไปข้างนอกไม่ไหว
เทนชิได้ลุกขึ้น จากเตียงแล้วได้เดินไปหยิบเสื้อผ้่าจากกระเป๋าตัวเองแล้วเดินไปที่ห้องน้ำเพื่อที่จะอาบน้ำ "อุ๊บ" เทนชิจับแขนตัวเองที่โดนการโจมตีของเด็กหนุ่ม แต่ตรงนั่นไม่ได้มีบาดแผลหลงเหลืออยู่เลย แล้วเทนชิก็รีบอาบน้ำเพราะรูริได้รออยู่ หลังจากที่เทนชิอาบน้ำเสร็จ ก็ได้แต่งตัวแ้ล้วเดินออกไปหารูริที่นั่งรออยู่ที่ห้องนั่งเล่น
เทนชิ : รอเรานานมั้ย เทนชิถามรูริีที่นั่งดูทีวีอยู่

ขณะที่เทนชิเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนที่จะชำระล้างร่างกายก็ได้เห็นผ้าพันแผลพันอยู่บนตัวเธอบางส่วน หลังจากที่เธออาบน้ำเสร็จและมาหารูริที่ห้องนั่งเล่นก็ได้พบกับอาหารชุดเบนโตะหลายเซ็ทวางอยู่ ที่เครื่องฉายภาพกระจายเสียง ( TV ) ได้ทำการถ่ายทอดเหตุการณ์ประหลาดทีเ่กิดขึ้นกลางเมืองแต่ไม่มีภาพของพวกเธอหรือเด็กหนุ่มผมขาวติดมาเลย

รูริ มัทสึริ : ยินดีต้อนรับสู่โต๊ะอาหารมื้อค่ำค่ะคุณเทนชิ รูริเอ่ยทักทาย ~

เทนชินั่งกินเบนโตะ พร้อมกับนั่งดูทีวี ที่ถ่ายทอดสถานที่ที่เทนชิได้สู้กับเด็กชายผมเงิน พร้อมกับพูดกับรูริ
เทนชิ : ทำไมถึงไม่มีพวกเราอยู่ในทีวีน่ะ? เทนชิพูดด้วยความสงสัย พร้อมกับกินเบนโตะแล้วได้ถามรูริ
เทนชิ : มืดแล้วที่เคาร์เตอร์ เควส ยังมีคนให้เควสอยู่มั้ยน่ะ แต่ดูจากในทีวีแล้ว คนในเมืองออกมาจากไหนกันนะ ทั้งๆที่เมื่อตอนเที่ยง ไม่มีใครเลย รูริก็ได้ทำท่าทางเหมือนจะประมวลผล

รูริคีบอาหารกินเหมือนกับคนปกติทั่วไป เธอนั่งคำนวนผลจากที่ออกอากาศและเหตุการณ์จริงทีเ่กิดขึ้น สีหน้าของเธอยังคงเหมือมเดิมไม่เปลี่ยนแปลง

รูริ มัทสึริ : อืม . . . รูริคิดว่าคงจะเป็นเพราะผลของเขตุแดนเวทย์มนต์น่ะ่ค่ะทำให้คนทั่วไปไม่ได้รับผลจากการต่อสู้ทีเ่กิดขึ้น รุริอธิบาย ~

เธอนั่งประมวณผลเบื้องต้นต่อคร่าวๆ . . . .

เทนชิ : ไอเด็กขี้เก๊กคนนั่นเก่งขนาดนี่เลยหรอนี่ แต่ในเมืองเละอย่างนี้ สงสัยคืนนี้คงไม่มีคนที่เคาร์เตอร์ เควสละมั่ง เทนชิพูดพลางคีบอาหารใส่ปาก
เทนชิ : งั้นค่อยออกไปทำเควสพรุ่งนี้ละกันนะ ไปนอนกันเถอะ เทนชิพูดพร้อมกับวางตะเกียบลงแล้วเก็บเบนโตะของตัวเองและรูริ แล้วชวนรูริไปนอน
แต่รูริได้ขอตัวไปอาบน้ำก่อน เทนชิก็บอกว่า "งั้นเราขอเข้าไปด้วยละกันนะ เมื่อกี้เห็นรูริรอ เราก็เลยไม่ได้แช่ในอ่างนะ"
เทนชิพูดเสร็จก็จับมือรูริเดินไปที่ห้องน้ำทันที

แผ่นหลังสีขาวของรูริได้เผยออกที่หลังของเธอมีช่องโหว่สำหรับติดตั้งอาวุธบนหลังของเธอช่องนั้นสามารถเปิด ปิดได้อัตโนมัติเพื่อป้องกันน้ำเข้าไปทำลายวงจรณ์ไปฟ้าข้างในตัวของเธอ หญิงสาวทั้งสองนั่งแช่น้ำไซส์ของทั้งคู่ใกล้เคียงกันถ้าเปลี่ยนสีผมอาจจะดูเหมือนฝาแฝดกันเลยก็ได้ ฟองสบู่สีขาวลอยเต็มทั่วอ่างกลิ่นหอมๆจากเส้นผมของหญิงสาวกระจายฟุ้งไปทั่วห้องน้ำ

เทนชิ : ผิวรูรินี่เนียนจังเลยนะ เทนชิพูดพลางถูหลังให้รูริ (หุ่นยนต์ นี่หวา) แต่เทนชิก็ยังสงสัย ว่าช่องที่อยู่ที่หลังรูริคืออะไรแต่เทนชิก็ไม่เคยได้ถามรูริซักที
ก่อนที่ทั้งจะออกจากห้องน้ำ (รูริขึ้น มาก่อน เทนชิตาม)  ว้าย!! เสียงเทนชิดังขึ้นมาแล้วทำท่าเหมือนกับจะล้ม รูริได้หันหลังกลับมาเพื่อจะช่วย แต่เทนชิก็ได้จับรูริเอาไว้ แล้วก็ล้มไปทั้งคู่ อยู่สภาพที่เทนชิได้นอนทับรูริอยู่
เทนชิ : อูย รูริเป็นอะไรมั้ย เทนชิได้ถามรูริ แต่รูริได้ส่งเสียงแปลกๆออกมา " อ๊ะ อื๊อ " เทนชิไม่ทันได้มองว่ามือของตัวเองได้จับหน้าอกรูริอยู่

สีหน้าของรูริยังคงปกติเธอค่อยๆลุกขึ้นมานั่งมองเทนชิด้วยสายตาแนวเดิมของเธอ

รูริ มัทสึริ : สภาพร่างกายปกติทุกอย่างจากการคำนวนผลเบื้อต้น รูริยืนยันสถานะ ~ คุณเทนชิเป็นอะไรรึเปล่าค่ะ รูริสอบถาม ~

เธอมองเทนชิและดึงมือพยุงเทนชิขึ้นมา

เทนชิ : เราไม่เป็นอะไร ขอบใจนะรูิริ เทนชิจับมือรูริแล้วลุกขึ้นมา สักพักเทนชิก็ได้รู้สึกเบลอๆ อาจจะเป็นเพราะไอร้อนหรือบาดแผล เทนชิได้หน้ามืดล้มลงแต่เพราะความใกล้ ปากของเทนชิจึงได้ไปประกบกับปากของรูริ อาจจะเป็นเวลาแค่เสี้ยววินาที เทนชิอาจจะไม่รู้เพราะตัวเองได้วูบไป(ยังไม่สลบนะ)แต่ที่แน่นอนรูริได้รู้สึกถึงริมฝีปากของเทนชิ รูริหน้าแดงแต่อาจจะเป็นเพราะแช่น้ำร้อนก็ได้

แก้มสีแดงของรูริหลังจากแช่น้ำเสร็จได้ค่อยๆจางลง เนื่องจากเธอเป็นไซบอกที่ไม่เคยสัมผัสหรือเรียนรู้สิ่งแบบนี้เธอเองจึงไม่มีการออกแอคชั่นใดๆมากมายนัก เธอจับตัวเทนชิออกและพยุงตัวรูมเมทของเธอขึ้นมา เธอแต่งตัวของตัวเองด้วยเสื้อรูปแบบเดิมและแต่งตัวให้เทนชิจากนั้นก็พาเทนชิไปนอนบนเตียงของเธอ ตัวเธอเองได้ไปนั่งที่โต๊ะทำงานเล็กๆในห้องและนั่งเหม่อลอยคิดย้อนกลับไป " มันคืออะไรกันนะ . . . ความรู้สึกที่แว้บเข้ามาในหัวของรูริ รูริสงสัย ~ อืม . . ไม่มีข้อมูลในฐานข้อมูลเบื้องต้น รูริตรวจสอบเสร็จสิ้น ~ ไว้ค่อยถามคุณเทนชิตอนที่ตื่นขึ้นมาดีกว่า " ว่าแล้วเธอก็ดับไฟลงและนั่งหลับอยู่บนโต๊ะทำงานนั้น

จิ๊บ จิ๊บ เสียงของนกตัวน้อยๆที่ออกหากินในยามเช้า เทนชิได้ตื่นขึ้นมา "อืม" เทนชิบิดขี้เกียจ พร้อมกับมองหารูมเมธของเธอรอบๆ แต่ก็ไม่พบรูมเมธของเธอเทนชิได้เข้าห้องน้ำไปแต่งตัวแล้วก็เดินไปที่ห้องนั่งเล่น ก็ไม่พบใคร "รูริไปไหนกันน่ะ" เทนชิพูดพลางเดินหาไปรอบๆบ้าน แต่ก็ไม่พบรูริเลย เทนชิจำได้ว่าเมื่อคืนตัวเองวูบไปในห้องน้ำ แล้วก็จำอะไรไม่ได้เลย หรือว่าเราไปทำอะไรรูริ ตอนไม่รู้สึกตัว เทนชิคิดไปไกล แล้วเสียงประตูบ้านก็ดังขึ้น "แกร็ก !!"
รูมเมธของเธอเปิดประตูเข้ามา พร้อมกับวัตถุดิบในการทำอาหารเช้า

เด็กสาวผมเขียวเดินเข้ามาเธอกล่าวทักทายเทนชิยามเช้าและเดินตรงไปที่ห้องครัวเธอลงมือปั้นข้าวปั้นและนำสาหร่ายออกมาจากห่อ เธอหยิบอุปกรณ์ปั้นข้าวห่อสาหร่ายที่ทำจากไม้ไผ่ขึ้นมาและวางสาหร่ายทับ เธอค่อยๆหั่นผักและเนื้อปลาดิบเป็นชิ้นเล็กๆเพื่อทำใส้ข้าวปั้น

พอรูริทำอาหารเช้าเสร็จ ก็ได้นำใส่จานแล้ว ถือไปที่ห้องนั่งเล่นที่เทนชินั่งคอยอยู่
เทนชิ : น่าอร่อยจังเลย เทนชิพูดชมรูริแล้วก็คีบข้าวปั่นใส่ปาก
เทนชิ : เดี๋ยวครั้งหน้าให้เราช่วยทำด้วยนะ เทนชิพูดแล้วกินข้าวปั่นที่รูริทำจนหมด พอกินเสร็จเทนชิได้นำจานของตัวเองกับรูริไปล้าง
"งั้นเราออกไปรับเควสกันเถอะ" เทนชิพูดกับรูริแล้วเดินออกจากบ้าน ไปที่เคาร์เตอร์ เควส กับรูริ

รูริพยักหน้ารับปากเทนชิว่าคราวหน้าจะให้ช่วยทำด้วย หลังจากกินอาหารเช้าเสร็จแล้วรูริไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องเมื่อวานเลยแม้แต่น้อย พวกเธอก็เดินไปรับเควส พวกเธอได้พบว่า . . . ตัวเมืองได้กลับมาเหมือนเดิมแล้ว NPC ยืนยิ้มแป้นอยู่รอให้เควสแก่นักเดินทางทั่วไปทุกคน

เทนชิได้เดินไปดูที่บอร์ด ว่ามีเควสอะไรบ้าง "Normal Quest ละกันนะรูริ" แล้วเทนชิก็ได้เดินไปที่เควสเคาร์เตอร์
เทนชิ : เราขอรับ Normal Quest ค่ะ เทนชิพูดกับหญิงสาวที่อยู่ที่เคาร์เตอร์ ซึ่งหญิงสาว แปลกใจที่เห็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ2คนมารับเควสแล้วก็ได้พูดกับเทนชิว่า . . .

หญิงสาวได้ยื่นเควสเบื้องต้นให้กับเด็กสาวทั้งสองเนื่องจากที่พวกเธอเป็นเด็กตัวเล็กๆ Aqua เลยลดเป้าหมายหลักของการทำเควสลงครึ่งนึงแต่ได้ผลตอบแทนเท่าเดิมให้กับเด้กสาวทั้งสอง ( แมงมุม 2 ตัว ด้วง 1ตัว )

ทว่าเรื่องราวยังไม่จบแค่นั้น แค่ครู่เดียวฉากรอบๆก็เปลี่ยนไปเป็นความมืดครึ้มเช่นเดิม ผู้หญิงผิวสีแทนได้นอนสลบอยู่บนพื้นโดยมีผู้ชายยืนถือหอกคอยตั้งรับอยู่ ผู้หญิงผมสีชมพูกำลังฟาดฟันคาตาน่าของเธอกับหญิงสาวปริศนาท่าทางโรคจิตเล็กน้อย สงสัยว่าเทนชิและรูริจะไม่สามารถหนีจากภัยสงครามได้ซะแล้ว

VS

อ่านต่อกดโลด

BoSs-KuNg~

ความเดิมตอนที่แล้ว

Stella Hiling : BoSs-KuNg~


Stella Item
Stella Recovey skill
Stella Passive skill
Stella Active skill
Stella Special ability
Room mate :


ร่างของชายหนุ่มที่สิ้นเรี่ยวแรงค่อยๆร่วงลงสู่พื้นดิน "แฮ่กๆๆๆ หนอย... พวกแก.... พวกแกคิดว่าชั้นคนนี้เป็นไครกันวะ!!!!" ชายหนุ่มพาร่างร่อแร่ใกล้ตายของเขาลุกขึ้นก่อนที่พลังไฟฟ้าส่วนนึงจะมารวมอยู่ที่ขาทั้งสองข้างของเขา เสียงกระแสไฟฟ้าเสียดสีกันดังสนั่นขึ้นอีกครั้ง !! พลังไฟฟ้าจำนวนนึงพาร่างของสเตล่า(ชาย)พุ่งเข้าหาหญิงสาวปริศนาอย่างรวดเร็ว

หมับ !! เส้นทางที่ชายหนุ่มพุ่งผ่านถูกพลังไฟฟ้าเผาจนสิ้น จนมาหยุดที่ด้านหน้าหญิงสาวปริศนาโดยที่มือข้างนึงของเขาบีบคอหญิงสาวปริศนาไว้แน่น !!

"ใครใช้ให้แกเข้ามาสอดกันห๊ะ ยัยโง่ แฮ่กๆๆ ต่อให้แกไม่เข้ามาช่วย... ชั้นก็จะฆ่ามันอยู่แล้ว" พลังไฟฟ้าจำนวนมากถูกถ่ายเทไปยังมือข้างที่บีบคอหญิงสาวของสเตล่า(ชาย) แต่ดูเหมือนว่า ไฟฟ้าของเขาจะไม่ส่งผลต่อเธอเลยแม้แต่นิดเดียว ทันใดนั้นเอง ร่างกายของสเตล่า(ชาย)ก็ค่อยๆสลายเป็นฝุ่นทรายอย่างช้าๆ อาวุธบินจำนวนมากของเขาเองก็ค่อยระเบิดตัวเองกลายเป็นฝุ่นทรายเช่นกัน "บ้าชิบ ไม่ไหวแล้วเรอะ ถ้าชั้นเป็นร่างหลักล่ะก็ มันจะไม่มีทางเป็นอย่างนี้แน่" ชายหนุ่มพูดโดยที่ร่างกายของเขาเหลือเพียงซีกเดียว

"จำเอาไว้ล่ะ เรื่องที่แกเข้ามาสอดคราวนี้ ชั้นจะต้องเอาคืนแน่ หึ หึ หึ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า" ชายหนุ่มหัวเราะอย่างบ้าคลั่งก่อนที่ร่างทั้งร่างของเขาจะสลายไปจนหมดสิ้น ทิ้งไว้เพียงฝุ่งทรายที่กองพะเนินอยู่ตรงหน้าของหญิงสาวปริศนาเท่านั้น และดูเหมือนว่าพวกเขาจะรู้จักกันมาก่อนซะด้วย

ภายในกองทรายที่ทับถมกันอยู่นั้นมีร่างของสเตล่านอนไม่ได้สติอยู่ด้วย ดูเหมือนว่าเธอจะยังไม่ตาย แต่ลมหายใจของเธอนั้นกลับเหลือน้อยนิดซะเหลือเกิน....

มิซากะ มิโคโตะ

ในระหว่างที่ร่างกายของชายหนุ่มค่อยๆสลายไป หญิงสาวปริศนาก็ยิ้มระลื่นและจับมือของชายหนุ่มออกง่ายดายด้วยขั้วกระแสที่มากกว่า

มิซากะ มิโคโตะ : หึ !! ชั้นจะจำเอาไว้แล้วกันนะ ไว้ถึงตอนนั้นค่อยมาก้มหัวขอบคุณชั้นก็แล้วกัน

ร่างของชายหนุ่มค่อยๆกลายเป็นกองทุลีและแล้วร่างของสเตล่าคนเดิมก็ปรากฏออกมาทำให้มิซากะตกใจในความเปลี่ยนแปลงลักษณะของ . . . . . ของหญิงสาวตัวเล็กๆ คนหนึ่งจากชายท่าทางเถื่อนโหดและโรคจิต

มิซากะ มิโคโตะ : หะ . . . . ห๊าาาาา !! - เธอร้องตกใจออกมาเมื่อเห็นร่างเด็กสาวตัวเล็กนอนอยู่บนพื้น - ( ทำให้เธอคิดถึงใครบางคน . . . )

ศาตราจารย์สิ้นหวังรีบพุ่งมายังตัวสาวน้อยคู่หูของเขาทันทีเขาตรวจชีพจนสาวน้อยจากข้อมือ มันช่างเบาบางมากเหมือนกับร่างกายที่อ่อนปวกเปียกของเธอในตอนนี้ ทว่าบาทแผลของเธอได้ปิดสนิทลง คงจะส่งผลมาจากการเปลี่ยนร่างของเธอทำให้อีกร่างนึงได้ทำการฟื้นฟูตัวเอง ถึงจะไม่สามารถช่วยให้เลือดกลับมาทันเวลาแต่ก็ทุเลาบาทแผลใหญ่ลงได้บ้าง

เซ็ทสึโบ ซาโยนาระ : ท่าทางจะอาการหนักแฮะ นี่เธอตรงนั้นน่ะช่วยรับหน้าแทนให้ด้วยนะ !!

ด้วยความมาดแมนสุดๆของเซ็ทสึโบเขาได้ซาโยนาระมิซากะให้รับหน้าอสูรหน้าขนตัวนั้นคนเดียวเขาอุ้มสเตล่าขึ้นมาและวิ่งเข้าไปประตูโบสถ์ทันที

เซ็ทสึโบ ซาโยนาระ : ฮึ่ย !! จะหนีออกไปตอนนี้ก็ไม่ได้ ในโบสถ์จะมีชุดปฐมพยาบาลเล็กๆไม๊นะ อย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะยัยเด็กบ้อง

เขาค่อยๆวิ่งต่อไปเรื่อยๆจนถึงห้องพักทั่วไป ในนั้นมีชุดปฐมพยาบาลเล็กๆ อาจจะไม่ช่วยให้อาการบอบช้ำของหญิงสาวให้ดีได้ทันทีแต่ก็คงพอทุเลาได้เขาตัดสินใจ !! ถกชายเสื้อของรูมเมทเขาขึ้นและพันแผลโดยไม่ได้สนใจการเซอร์วิสจากสาวน้อยเลย ตอนนี้เขาแค่คิดว่าทำยังไงให้เด็กคนนี้หายใจต่อไปได้ เขาป้อนยาแก้ปวดแก่สาวน้อยที่หมดฤทธิ์และตัดผ้าพร้อมทั้งติดพลาสเตอร์ให้เพื่อเสร็จสิ้นการปฐมพยาบาลเบื้องต้น

"อือ...." เด็กสาวค่อยๆลืมตาขึ้น ภาพแรกที่่เธอเห็นคือรูมเมทของเธอที่กำลังพยายามช่วยชีวิตเธออย่างเอาเป็นเอาตาย "นา....ย....สิ้...น..ห.วั...ง"เด็กสาวพูดเสียงแผ่ว นั่นทำให้เซ็ตสึโบสีหน้าดีขึ้นไม่ใช่น้อย แต่ก่อนที่เขาจะได้ทำอะไรต่อ....

"บ้า... ชั้นคิดว่า... นายจะถูกหมอนั่นฆ่าไปแล้ว..." เด็กสาวโผเข้าซบที่อกของเซ็ตสึโบ น้ำตาของเธอไหลออกมาไม่หยุด เจ้าเซ็ตสึโบเองก็ดูเหมือนจะพยายามกอดตอบ.."อ๊ะ เดี๋ยวสิ!!"สเตล่าที่เหมือนจะนึกอะไรออกโผล่งขึ้นมา ทำให้หัวของเธอชนเข้าที่ปลายคางของเซ็ตสึโบอย่างจัง  

"เจ้าโง่นี่ยังไม่ตาย? ชั้นเข้ามาอยู่ข้างในนี้?"สเตล่าทบทวนสภาพของเธอในตอนนี้ โดยไม่ได้สนใจคู่หูของเธอที่นอนดิ้นอยู่เลย "หมายความว่า หมอนั่นแพ้หรอเนี่ย เป็นไปไม่ได้น่า"เด็กสาวต้องตกใจกับสิ่งที่เธอคิด มารร้ายที่ออกมาจากสภาพที่เจียนตายของเธอ พ่ายแพ้ให้กับอสูรกายตัวจริงที่อยู่ด้านนอกนั่น !!

ตูมมมมม !!! ทางเข้าโบสถ์ถูกแรงระเบิดจากด้านนอกบดขยี้จนเป็นรูขนาดใหญ่ พร้อมกับร่าง ร่างนึงที่กระเด็นเข้ามา ??

เซ็ทสึโบค่อยๆลุกขึ้นมาหลังจากการรับแรงกระแทกของเด็กน้อยที่เป็นรูมเมทของเขา เขายิ้มให้เด็กน้อยและเอ่ยขึ้นมาว่า

เซ็ทสึโบ ซาโยนาระ : ไม่ต้องห่วงไปหรอกน่าเธอก็เห็นอยู่แล้วนี่ว่าชั้นมันดวงแข็งอยู่แล้วไม่ตายง่ายก่อนเธอหรอกน่า ฮ่าๆๆ

แต่แล้ว . . . เสียงระเบิดตูมใหญ่ก็ดังขึ้นที่หน้าประตูทางเข้าโบสถ์

มิซากะ มิโคโตะ : ฮึ่ม !! เก่งนักนะ - เธอดีดเหรียญขึ้นมาและโจมตีไปยังอสูรกายนั่นถึงแม้บาทแผลจะเป็นรูเบ้อเร่อแต่มันก็ยังค่อยๆรวมตัวกลับคืนมาได้อยู่ดี - ทำยังไงดีนะ ! ?

เสียงหัวเราะอันบ้าคลังขอชายปริศนากำลังไล่ต้อนมิซากะอยู่ พวกเขาสู้กันทำลายทุกสิ่งที่กีดขวาง ทันใดนั้นมิซากะก็ทำหน้าเหมือนคิดอะไรออกวักอย่างเธอวิ่งเข้าไปที่ห้องโถงใหญ่ของโบสถ์ที่มีกระจกติดอยู่รอบด้านทันที

"เสียงอะไรอ้ะ!!"สเตล่าพูดขึ้น เสียงที่ดังสนั่นจากด้านนอกนั่นบ่งบอกถึงระดับความสามารถที่ห่างชั้นเหลือเกินและหนึ่งในนั้นก็เป็นพลังของคนที่เธอรู้จักดีซะะด้วย เด็กสาวเองก็รับรู้ได้ทันทีว่า มันเกินกว่าที่กำลังของเธอจะทำอะไรได้แล้ว เธอค่อยๆหันไปมองหน้าของเซ็ตสึโบ เขายังคงส่งยิ้มมาให้กับเธอเช่นเคย ดูเหมือนคู่หูของเธอจะรู้ว่า สิ่งที่สเตล่าจะทำตอนนี้คืออะไร

อีกด้านหนึ่ง การปะทะของผู้ถือถือครองความสามารถระดับห้านั้น มันทรงพลังและอันตรายเหลือเกิน โบสถ์กำลังถูกทำลายล้างจากด้านใน ไฟฟ้ากับความมืดกำลังปะทะกันอย่างบ้าคลั่ง สาวไฟแรงสูงที่เริ่มจะเสียเปรียบคู่ต่อสู่ ได้ออกตัววิ่งหนีไปยังห้องโถง

ภาพทั้งหมดถูกบันทึกอยู่ในสายตาของสเตล่าที่ขี่หลังเซ็ตสึโบอยู่ "ว้ายย ไอ้บ้า นี่นายรวมประสาทสัมผัสทั้งหมดไปอยู่ที่หลังแล้วใช่มั้ยยะ!!"สเตล่าโวยวายพลางทุบหัวของรูมเมทเธอไม่ยั้ง "ชะ...ชั้นยอมให้นายแบกเพราะชั้นต้องเก็บแรงไว้โจมตีครั้งสุดท้ายหรอกนะยะไอ้บ้า อย่าเข้าใจผิดเชียวนะ" สเตล่าพูดเขิลๆก่อนที่ทุบหัวของเซ็ตสึโบให้วิ่งตามทั้งสองไปเหมือนกับควบม้ายังไงอย่างงั้น

เมื่อมาถึงห้องโถงใหญ่ เธอก็เห็นผู้หญิงสองคนกำลังตั้งท่าต่อสู้กับเจ้าอสูรกายนั่นอยู่ "สองคนนั้นที่เคยเจอในป่านี่นา เสียแรงปล่าวน่า การโจมตีทางกายภาพใช้กับเจ้าหน้าขนนั่นไม่ใด้หรอก"สเตล่าพูดขึ้นเมื่อเห็นหนึ่งในผู้หญิงสองคนพุ่งเข้าโจมตีเจ้าสัตว์ร้ายนั่น "เธอคงจะเล็งไอ้นั่นไว้สินะ ถึงได้หนีมาที่ห้องนี้น่ะ ยัยอิเลคตรอน" สเตล่าพูดพลางเงยหน้าขึ้นไปยังหลังคาของห้องโถง ที่มีร่างของสาวไฟแรงสูงยืนห้อยหัวอยู่ !!

Special ACTION ALERT

jeloly

Megurine Ruka : jeloly


Ruka Item
Ruka Recovery skill
Ruka Passive skill
Ruka Active skill
Ruka Special ability
Room mate :


ลูกะเดินไปหาหญิงสาวสองคนนั้นทันที เธอจ้องมอง 2 คนนั้นด้วยสายตาเย็นชาเช่นเดิม

" สู้ ... ทำไม ... "

หญิงสาวมวินเทลหอบแฮก เธอพยุงตัวเพื่อของเธอขึ้นมาและเดินผ่านลูกะไป

? ? ? : เรื่องมันยาวน่ะค่ะตอนนี้รูริต้องขอตัวก่อน รูริอธิบาย~

ว่าแล้วเธอก็แบกเพื่อนของเธอกลับไปทางที่พักทันที ขณะเดียวกันก็มีผู้หญิงผิวสีแทนหอบผ้ากับผู้ชายผมสีน้ำตาลคนนึ่งวิ่งมาถึงที่เกิดเหตุการณ์พอดี

ลูกะยังคงมอง 2 คนนั้นด้วยสายตาเย็นชาเช่นเฉย

" พวกเธอ ... จะรีบไปไหน ... "

หญิงสาวเดินเข้ามาหาลูกะด้วยท่าทีรีบร้อนเธอรีบถามไถ่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทันที

? ? ? ( แอนนา ) : นี่เธอ .... เธอนั่นแหละ ที่นี่เกิดอะไรขึ้นหรอค๊ะ

หญิงสาวจ้องหน้าลูกะขณะถามแต่ก็มีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาขัดจังว่ะก่อนที่เธอจะตอบหญิงสาวผิวแทนคนนั้นซะก่อน ดูท่าทางการโจมตีนั้นจะไม่ได้เล็งมาที่ลูกะโดยตรง หมาป่าปีศาจนั่น ดูเหมือนจะมีคนแอบบังคับใช้งานมันอยู่จากระยะไกล

ลูกะผลักหญิงสาวที่อยู่ด้านหน้าเธอออกไปอีกทาง พร้อมกับชักเซตโต คันนะ ออกมาเตรียมพร้อมรับการโจมตีของหมาป่าตัวนั้นทันที

" หึ ... ก็แค่หมา ... "

การโจมตีของปีศาจนั้นเหมือนจะไม่สนใจลูกะเลยแม้แต่น้อย มันยังทำการโจมตีต่อเนื่องไปที่หญิงสาวผิวสีแทนที่กระโดดหลบไปมาที่ฉากหลังของลูกะ หญิงสาวคนนั้นถูกโจมตีจนสลบไปในเวลาเพียงไม่นานนัก ปีศาจตนนั้นได้เปลี่ยนเป้าหมายมายังลูกะแทน
VS

" หันมาสนใจชั้นซักทีสินะ ... "

ดูเหมือนว่าเธอไม่ได้ห่วงหญิงสาวแต่อย่างใดเลย แต่ดูเหมือนลูกะจะไม่ยอมเป็นฝ่ายเริ่มโจมตีก่อน เธอยังคงยืนมองปีศาจตนนั้นด้วยสายตาเย็นชาเช่นเดิม

" แกมันก็แค่ ... ลูกกระจ๊อก ... "

Iainuki Stand By

ปีศาจพุ่งเข้ามาหาลูกะอย่างบ้าคลั่ง - ฉัวะ - ตัวของมันขาดครึ่งผ่านตัวของลูกะไปโดยที่หญิงสาวยังไม่ได้ขยับตัวแม้แต่มิลเดียว( Iainuki )จิตสังหารของเธอทำให้ปีศาจนั้นกระจายกลายเป็นขนสีดำ เสียงก้าวเดินออกมาจากเงามืดร่างของผู้หญิงคนหนึ่งปรากฏต่อหน้าหญิงสาว



? ? ? : จิตสังหารช่างแรงกล้าเหลือเกิน อา ~ รู้สึกดีจริงๆเลย ช่วยทำให้ชั้นรู้สึกสนุกหน่อยเถอะ

หญิงสาวปริศนาพุ่งเข้ามาหาลูกะด้วยความเร็วสูงดาบขนาดยาวได้ยื่นออกมาจากมือของเธอ เธอเงื้อดาบด้วยความเร็วสูงหมายจะเฉือนคอของลูกะซะ

ลูกะรีบหลบวิถีของดาบหญิงสาวปริศนาทันที เพื่อให้คอของเธอถูกเฉือนออกจากร่างกาย ตามด้วยชักเซตโต คันนะ มาฟันใส่ที่ขาทั้ง 2 ข้าง ของเป้าหมายทันที

หญิงสาวปริศนากระโดดตีลังกาหลบได้อย่างหวุดหวิดเธอกระโดดถอยหลังสองก้าวไปข้างหลัง เธอส่งยิ้มให้ลูกะ ทันใดนั้นร่างกายของเธอก็หายไปจากพื้นที่ต่อสู้นั้นทันที เสียงวิธีดาบมาจากทางด้านข้างของหญิงสาว เธอปาดดาบผ่านแก้มของลูกะเป็นรอยเฉี่ยวเล็กๆเลือดได้ไหลออกจากรอยแผลเปิดที่แก้มของลูกะ . . .

ลูกะอึ้งเล็กน้อยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอรีบถอยหลังจากจุดที่เธอโดนโจมตีทันที

" เกิดอะไรขึ้น ... ยัยนั่นไปไหนแล้ว ... "

เธอรีบตั้งสติ ทบทวนการโจมตีเมื่อกี้อีกครั้ง ยัยนั่นไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน การที่หายตัวไปแบบนั้นจะต้องมีจุดสังเกตุบ้างหละ ไม่งั้นก็ขอลองเสี่ยงกันหน่อยดูหละ

Santo nGari !!!

Iainuki Stand By

MP ไม่พอใช้สกิล Santo nGari เก็บ AS เพิ่มแทน 2 เท่า ~

AS : [          l - - - - l - - - - l - - - - l - - - - ]

ลูกะ Hp 10 / 10 : Mp 2 - 4 = - 4 > 0

หญิงสาวปริศนายิ้มระรื่น ดูเหมือนเธอจะคลั่งไคล้ในการต่อสู้และอยากเห็นการนองเลือด เธอจ้องตามายังลูกะ ทันใดนั้นก็เกิดคลื่นจิตสังหารของทั้งคู่ก็ประทะกันหนึ่งครั้ง Iainuki Active 1 ครั้ง ( เหลืออีก 1 ครั้งจากสกิล Santo nGari ) เสียงอากาศซัดกันดังก้องกังวาล เสียงสะท้อนแสบแก้วหูดังไปทั่วจนกระจกจากตึกในระแวกนั้นแตกออกเป็นมุมๆ หญิงสาวปริศนาพุ่งมาบีบคอของลูกะทันใดนั้นเองก็ได้มีจิตสังหารของลูกะเฉือดเฉือนไปที่หญิงสาวคนนั้น รอยบาดลึกลงแหวกเป็นแผลขนาดกลางไปตามแขนด้านข้างของหญิงสาวคนนั้น เลือดสีแดงสดค่อยๆไหลรินออกมา มือของเธอยังบีบคอของลูกะไว้แน่นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น รอยยิ้มอย่างโหยหาการต่อสู้ของเธอผุดขึ้นมาต่อหน้าของลูกะ เลือดไหลลงจากรอยแผลของเธอเป็นสายน้ำ เธอเพิ่มแรงบีบและจิกเล็บลงไปที่คอของลูกะแน่น เสียงหัวเราะอย่างพอใจของสาวปริศนาดังขึ้นเรื่อยๆ

? ? ? : ฮว๊ากกก ฮ่าๆๆ ต้องแบบนี้สิ มันถึงจะรู้สึกดี - เธอเพิ่มแรงบีบ รอยเล็บจิกของเธอจิกลึกจนเป็นแผลเล็กๆบนคอของลูกะ -

ลูกะ Hp 10 - 3 = 7 / 10 : Mp 0 / 2

หญิงสาวปริศนา  Hp ? ? ? - 5 = ? ? ? / 850  = ? ? ?

* ขณะเดียวกันก็ได้มีหญิงสาวสองคนที่ลูกะเห็นในตอนแรกวิ่งกลับมาที่จุดเกิดเหตุ ท่าทางพวกเธอจะไม่อยากร่วมด้วยซักเท่าไรแต่ก็ทำท่าเหมือนจะช่วยลูกะอยู่เหมือนกัน ทันใดนั้นเด็กผู้หญิงผมสีม่้วงก็ได้กระโจนเข้าไปฟันแขนของหญิงสาวปริศนากระเด็นขึ้นฟ้า เลือดสีแดงสดพุ่งกระฉูดออกมาจากรอยตัดขาดนั่น ร่างของลูกะตกลงมายืนบนพื้นดิน ไม่มีเสียงร้องใดๆทั้งสิ้นออกมาจากหญิงสาวผู้นั้น เธอค่อยๆเปลี่ยนสายตาไปยังเด็กสาวตัวเล็กๆตรงนั้นทันที . . .

" ไม่ต้องมายุ่ง !!! "

ลูกะตะโกนต่อว่าหญิงสาวสองคนที่เดินกลับมา พร้อมกับค่อยๆลุกขึ้นมาอย่างช้าๆ ก่อนจะรวบรวมสติจับเซตโต คันนะ ขึ้นมา

Using : 1 Orange Gel ( 2 Left )

" ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ " ลูกะหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งพร้อมทั้งพุ่งโจมตีใส่เป้าหมายทันที

" ชั้นไม่ยอมตายคนเดียวหรอก !!! "

Omni Slash : Activate

ลูกะ Omni Slash 15 * 2(กระหน่ำฟัน) = 30*8 > 240 - Def ? ? ? หญิงสาวปริศนา = 240 - ? ? ? = ? ? ?

หญิงสาวปริศนา  Hp ? ? ? - 240 = ? ? ? / 850  = ? ? ?

ร่างของเด็กผู้หญิงคนนึงถูกข่วนเลือดกระจายออกอย่างบ้าคลั่งก่อนที่ลูกะจะกระหน่ำฟันลงที่หลังของหญิงสาวปริศนาคนนั้น - ฉัวะ - เสียงปิดดาบของลูกะดังขึ้น เสื้อด้านหลังของหญิงสาวปริศนาขาดเป็นชิ้นๆพร้อมทั้งเนื้อที่ฉีกขาดจนมองเห็นกระดูกแดงสดภายใน เลือดไหลเยิ้มลงมาจากหลังของผู้หญิงคนนั้นเป็นกอง ดูเหมือนลูกะจะฝืนใช้พลังออกมา : ผลจากสกิลไม่สามารถโจมตีในเทิร์นต่อไปได้ - เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดของหญิงสาวปริศนาดังขึ้นเป็นครั้งแรก เธอล้มหน้าคว่ำลงกับพื้นที่นองไปด้วยเลือดของเธอ ทว่าเธอยังควบคุมสติตัวเองได้ จากเสียงร้องที่ดังขึ้นกลายเปลี่ยนเป็นเสียงหัวเราะอย่างหน้าขนลุก เนื้อของเธอค่อยๆงอกกลับมาปกปิดบาทแผลฉีกขาดออกไปเธอค่อยลุกขึ้นมาพร้อมกับชุดโกธิคสีดำของเธอที่เปื้อนไปด้วยสีเลือด

หญิงสาวปริศนา  Hp 550 / 850

? ? ? : อา . . . . - เธอหายใจออกพ่นเลือดออกมาและสูดหายใจเข้าลึก - ลุกขึ้นมาแล้วสินะ หึหึ ฮ่าๆๆ ต้องอย่างนี้สิถึงจะถูกใจชั้นน่ะ !! - เธอเสกดาบของเธออกมาอีกครั้งและฟันลงที่กลางตัวของลูกะทว่าลูกะสามารถหลบออกไปได้ทันท่วงทีซะก่อน -

ลูกะ Evade 50 / Dex หญิงสาวปริศนา ? ? ? = ? ? ? ( หลบสำเร็จ )

เธอค่อยๆเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ลูกะอย่างพอใจ เธอเดินเข้ามาอย่างช้าๆพร้อมเสียงหัวเราะอันโรคจิตของเธอ

" ไม่ไหวแล้ว ... ยัยนี่ ... มันตัวอะไรกัน ... "

ลูกะรีบก้าวถอยหลังออกห่างจากหญิงสาวประหลาดทันที เมื่อรู้ว่าสถานการณ์ในตอนนี้เธอเป็นฝ่ายเสียเปรียบอย่างมาก เธอยกเซตโต คันนะ ขึ้นมาเตรียมพร้อมป้องกันการโจมตีของหญิงสาวปริศนา

Using : 1 Orange Gel ( 1 Left )

หญิงสาวปริศนา  Hp 550 - 10(หอกโทโด) =540 / 850

ลูกะ Hp 7 / 10 : Mp 2 / 2

หญิงสาวปริศนายิ้มระรื่นเดินตรงมาที่ลูกะใบหน้าที่สนุกสนานกับการฆ่าฟันของเธอยังคงไว้ไม่เปลี่ยนแปลง เสื้อโกทิคสีแดงสดของเธอที่มีรอยขาดรุ่งริ่ง โบว์สีดำเชื่อมโลหิตบนหัวเธอค่อยๆขาดและปลิวว่อนไป ทันใดนั้นก็ได้มีปลายหอกซัดเข้ามาที่กลางหัวของหญิงสาวปริศนา คมหอกแทงทะลุหัวอย่างแน่นอนจนลูกะเห็นได้อย่างชัดเจน ทว่า . . . หญิงสาวก็ได้ฟันชายหนุ่มที่แทงหอกล้มลงไปนอนกับพื้น ดูเหมือนว่าเธอจะไม่สนใจเหยื่อรายเล็กนั้นเลย แววตาที่ซาดิษของเธอจดจ้องมายังลูกะเท่านั้นเหมือนมีแค่พวกเธอสองคนในใจกลางลานต่อสู้นี้

" ทำไมยัยนี่ไม่หลบหอก ... หรือว่า !!! "

ลูกะมีแรงฮึดอีกครั้งกระโดดใส่เป้าหมายโดยทันทีพร้อมกับชักเซตโต คันนะ ขึ้นมาฟันเข้าไปที่ส่วนหัวของเธอทันที ดูเหมือนลูกะก็ไม่ได้สนใจเหยื่อรายนั้นเช่นเดียวกับหญิงสาวปริศนา

หญิงสาวปริศนา  Hp 540 - 5 ( ดาบลูกะฟันโดนตำแหน่งหัวคริติคอล 15 * 2 = 30 - Def หญิงสาวปริศนา ? ? ?) = 535 / 850

ดาบของเธอซัดเข้าที่กลางหน้าผากของหญิงสาวคนนั้น เสียงเฉือนดาบผ่ากระโหลกเป็นเสียงครึกๆ เมื่อลูกะชักดาบออกมาก้อนเนื้อที่หน้าผากของหญิงปริศนาก็ได้จับตัวกันเป็นเหมือนเดิม ลอยเลือดยังสดใหม่และค่อยๆไหลไปตามแหวกกลางหน้าของเธอ เธอแลบลิ้นเลียเลือดอย่างชอบใจและฟันดาบมาที่กลางตัวของลูกะอีกครั้งนึง

ลูกะ Hp 7 - 5 ( เฉี่ยว ) = 2 / 10 : Mp 2 / 2

เลือดของลูกะไหลลงมาตามปลายดาบของเธอ มันเป็นแค่การฝันเฉี่ยวๆที่พลาดเป้าไปเท่านั้น เธอเลียที่ดาบของเธอเพื่อริ้มรศชาติของเลือดสีแดงสดของลูกะด้วยท่าทางสุดโรคจิต เธอค่อยๆสลัดเลือดนั้นออกและเดินตรงดิ่งมาที่ลูกะ

? ? ? : ดีจังเลยน้า ~ เลือดของเธอเนี่ย . . . ชั้นจะจำมันไว้แล้วกันนะถ้าเธอยังไม่ตายซะวันนี้น่ะ - เธอเงื้อดาบขึ้นและฟันลงมาที่ลูกะอีกทีนึง -

ลูกะรีับยกเซตโต คันนะ ขึ้นมากันไว้ัทันที เพราะการโจมตีคู่ต่อสู้นั้นยากที่จะหลบได้

" นี่แกมันตัวอะไรกัน ห๊ะ !!! ... "

ลูกะถามศัตรูพร้อมๆกับการที่เธอรับการโจมตีของหญิงสาวปริศนา พร้อมกับดันดาบคู่ต่อสู้กลับไป

? ? ? : ฮ่าๆๆๆ เธอก็มีกลิ่นคาวเลือดไม่แพ้ชั้นไม่ใช่รึยังไง ? ดาบของเธอที่ชุ่มไปด้วยกลิ่นไอของเลือดน่ะ ชั้นสัมผัสได้ถึงความโดดเดี่ยวและอมหิตของเธอที่เหมือนกับชั้นนั่นล่ะ ฮ่าๆๆๆ

หญิงสาวปริศนาค่อยๆดันดาบโต้ลูกะกลับมา ดาบของทั้งคู่ไม่ทีที่ท่าว่าจะหักหรือกระเด็นออกจากมือของสองสาวเลย ทันใดนั้นก็ได้มีคลื่นดาบเข้าขัดจังว่ะซะก่อนหญิงสาวในผิวแทนได้ลุกขึ้นมาร่วมต่อสู้แล้ว เธอวิ่งวนเพื่อหาจังว่ะและตะโกนมาทางลูกะ

? ? ? ( แอนนา ) : "นี่เจ๊ ชั้นรู้ว่า เจ๊ ไม่สนใจคนอื่นเท่าไรแต่ ยัยโรคจิตนี่ ถ้าเราไม่ร่วมมือกันไม่รอดแน่ ว่างัย จะร่วมมือกะชั้นมั๊ย 3-1 ถ้าไม่ชนะก็ไม่รู้ว่างัยล่ะ?"

หญิงสาวยื่นข้อเสนอให้ลูกะ ดูเหมือนว่าสถานการณ์จะมีส่วนบังคับการตัดสินใจของเธอในตอนนี้ซะด้วย

ลูกะยิ้มให้หญิงสาวปริศนาและจ้องมองที่ใบหน้าของเธอ

" เก่งหนิ รู้อดีตชั้นด้วย ... ฮ่าๆๆๆๆ " รอยยิ้มปรากฏที่ใบหน้าของลูกะอีกครั้ง

แต่ไม่ทันที่เธอจะพูดต่อก็โดนคนเข้ามาแทรกการต่อสู้ซะก่อน การโจมตีนั้นทำให้ลูกะต้องกระโดดถอยออกห่างจากหญิงสาวปริศนาทันที

" ชั้นไม่สนหรอกนะว่าเธอจะเป็นใคร และคิดยังไงที่เข้ามาช่วยชั้น แต่เอาเถอะ ชั้นไม่สน ตอนนี้ชั้นมีความสุขมากแล้วหละ ฮ่าๆๆๆๆ "

ลูกะหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง รอยยิ้มยังคงปรากฏบนใบหน้าของเธอ แต่ไม่ทันไร เธอก็ชักดาบมาเตรียมโจมตีครั้งสุดท้าย

Santo nGari Activated

" สวัสดี ... และ ... ลาก่อนนะ ... " เธอยิ้มให้เพื่อนใหม่ที่ยังไม่ทันจะถามชื่อ และพุ่งตรงใส่เป้าหมายด้วยความเร็วสูงทันที

Omnislash Activate

ใช้สกิลเกิน MP จริงหักลดค่า AC แทน

[          l          l          l     - - l - - - - ]

ลูกะ Omni Slash 15 * 2(ร่างกายอ่อนล้าทำให้การใช้สกิลธรรมดาไม่ส่งผล*2แต่ผลคูรมาจาก Santo nGari แทน ) = 30*8 > 240 2 ครั้ง - Def ? ? ? หญิงสาวปริศนา = 240*2 - ? ? ? = ? ? ?

หญิงสาวปริศนา  Hp 540 - 200 = 340 / 850

หญิงสาวปริศนาโดนคมดาบของลูกะเข้าไปอย่างจังสองชุดเธอกรีดร้องขึ้นมาอีกครั้งด้วยความเจ็บปวดเธอล้มลงไปนอนชักกับพื้นเธอกระอั้กเลือดอิดๆออดๆเหมือนคนใกล้จะตาย ดูเหมือนว่าลูกะอาจจะมีหวังขึ้นมาเล็กน้อย แต่แล้วหญิงสาวปริศนาคนนั้นก็ได้ลุกขึ้นมาอีกรอบพร้อมกับทิ้งกองเลือดนองไว้กับพื้น ผิวขาวซีดของเธอเปื้อไปด้วยสีแดงสดเศษผ้าที่ขาดรุ่งริ่งของเธอบนตัวจากการโจมตีของลูกะย้อมไปด้วยสีแดงทั้งหมดแล้ว เธอหอบออกมาเบาๆก่อนที่จะยิ้มให้กับลูกะ

? ? ? : ทำได้ดีมาก ต้องอย่างนี้สิ ชั้นรู้สึกชอบเธอขึ้นมาแล้วสิ ชั้นจะเก็บร่างไรวิญญาณของเธอไปทำเป็นหุ่นเชิดตัวใหม่ของชั้นแล้วกันนะ - เธอเงื้อดาบขึ้นฟ้าพร้อมทั้งมีดวงไฟวิญญาณลุกโชนไปทั่วปลายดาบของเธอ เลือดบนพื้นที่น่าจะแห้งไปแล้วเริ่มสั่นคลอนสีเลือดเปลี่ยนเป็นสีแดงสดใสอย่างมีชีวิตชีวา ร่างของเธอได้หายไปอีกครั้งและมาโผล่ตรงหน้าของลูกะ เธอมองมาที่ลูกะอย่างเลือดเย็นและแทงดาบที่หุ้มไปด้วยออร่าปีศาจมาที่ลูกะทันที . . . . Sonic Move - เคร้ง - เสียงเหล็กกระทบกันดังสนั่นผู้หญิงผมสีเหลืองได้ยืนบังอยู่ที่หน้าของลูกะคธาสีดำของเธอสั่นคลอนและมีรอยบิ่นเล็กน้อยจากการโจมตีที่แสนอมหิตนั้น -

หญิงสาวผมสีเหลือง : ไม่เป็นไรนะ - เธอยืนบังตัวของลูกะไว้และโต้กลับดาบของหญิงสาวปริศนา -

เธอทำสีหน้าตกใจเล็กน้อยที่มีคนมาขวางไว้ได้ทันท่วงทีโดยที่เธอไม่รู้ตัว ท่าทางเธอจะตั้งเป้าหลักไปที่ลูกะอย่างเดียว เธอทำสีหน้าฉุนเฉียว น้ำเสียงของเธอโมโหเกรี้ยวกราดกับการขัดขวางของหญิงสาวผมสีเหลืองคนนั้นมาก

? ? ? : แกเป็นใคร !! บังอาจมาขัดขวางความสุขของชั้นในเวลาแบบนี้ !!

หญิงสาวนิ่งด้วยหน้าตาที่เงียบขรึม เธอถือคธาของเธอไว้แน่นและตั้งท่าพร้อมสู้กับหญิงสาวปริศนาคนนั้น

เฟท เทสทารอสซ่า : เจ้าหน้าที่พิเศษบนยานห้วงเวลาเวทย์มนต์ หัวหน้าหน่วยไลท์เธอร์นิ่ง เฟท เทสทารอสซ่า

VS

ลูกะไม่ได้เอ่ยคำพูดใดๆออกมาจากปาก ร่างกายของเธออ่อนล้ามากและด้วยเลือดที่เสียไปเยอะ ทำให้เธออยู่ในอาการโลกมืดเป็นพักๆทำให้เธอต้องใช้ดาบคู่ใจยันพื้นเอาไว้ไม่ให้ล้มลง

" ขอบใจ ... นะ ... ฝาก ... ดู ... แล ... มายูมิ ... ด้วย ... " เธอพูดบอกเฟทโดยไม่รู้ว่าจะรู้จักคนที่เธอกล่าวถึงหรือไม่พร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าอย่างอ่อนโยน ก่อนจะล้มลงท่ามกลางสนามต่อสู้

- เต็มแล้วขึ้นใหม่ให้ทีจ้า -

Continue > จิ้ม

savior313

kid the phantom thief : savior313


Kid Item
Kid Recovery skill
Kid Passive skil
Kid Active skill
Kid Special ability
Room mate :

ที่อยู่อาศัย :


มีชาย 2 คนนั่งดื่มชาเงียบๆอยู่ในบ้านญี่ปุ่นแสนเก่าแก่ (แก่ดีจริงๆ - -*)
ชายผู้นี้พึ่งเดินทางมาถึงบ้านหลังนี้เมื่อวันก่อน สภาพบ้านเก่าโทรมแล้ว เข้าเรื่องเมื่อวานก่อนดีกว่า
คิดได้เดินทางมาจากบ้านเกิดตนความฝันของเขาคือการเป็นนักมายากลที่เก่งที่สุดในโลกเขาจึงออกเดินทางไปแสวงหากลใหม่ต่างๆ
ระหว่างการเดินทางมันไม่ราบรื่นนักเขาพบเจอกับกองโจรที่ดักซุ่มอยู่แต่ก็รอดมาได้หวุดหวิด สภาพตอนนี้เขาย่ำแย่มาก แล้วเขาก็ได้พบ
กับบ้านพักที่เก่าแก่หลังนึง ใกล้เมือง Capua Nor เมื่อเขาลองไปเคาะประตูก็พบกับชายคนหนึ่ง

คิด = ข..ขอน้ำหน่อย
??? = อืม...ไปอาบน้ำก่อนไปเดี๋ยวเป็นหวัดผ้าเช็ดตัวเอาผืนตรงนั้นไปอาบเสร็จแล้วมาดื่มชาอุ่นๆก่อนละกัน
คิด = ขอบคุณมาก

แล้วคิดก็ไปอาบน้ำ พอเขามองออกไปข้างนอกก็พบกับฝนที่ตกกระหน่ำอย่างรุนแรง เขานึกได้ว่าถ้าบุรุษผู้น้ไม่ช่วยเขาคงนอนตายไปแล้ว
พอเขาอาบน้ำเสร็จก็เดินมานั่งที่โต๊ะของห้องที่ปูด้วยเสื่อทาทามิ

??? = เอ้านี่ ชาดื่มซะ ชั้นชื่อ อากาเซะ วันนี้พักที่นี่ก่อนก็ได้
คิด = ขอบคุณมากนะ
อากาเซะ = เอ้อ จริงสินายเป็นนักเดินทางใช่ไหมละ ฝากไอที่ยืนเก๊กอยู่ตรงนั้นไปด้วยถ้านายออกเดินทางได้ไหม
คิด = เอ่อ ก็คงได้มั้งนะ (สมัยนี้เขาฝากคนกันง่ายงี้เลยรึว่าแต่ผมอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน)
อากาเซะ = งั้นก็ดีเขาชื่อ โมโนเบะ นะ

แล้วอากาเซะก็กระซิบมาว่า *หมอนั่นมันก็เหมือนนายอะนะเดินทางไปด้วยกันน่าจะดีกว่านี่เอานี่ไปเขาจะให้ที่พักนายในเมือง Capua Nor
ค่าเช่าไม่แพงนะส่วนหมอนั่นน่ะมันเป็นศิษย์น้องชั้นเองอยากให้นายช่วยดูแลมันด้วยนะ*
และแล้ว คิด ก็ตอบโอเคไปซะงั้น แล้วโมโนเบะเขาจะตกลงหรือนี่

โมโนเบะคงจะออกเดินทางไปด้วยกับคิด ความจริงแล้วเขาก็ไม่อยากเดินทางซักเท่าไรเพราะว่ามันลำบากและฟุ่มเฟือยแต่ว่าเขาก็อยากพิสูจน์ตัวเองอีกครั้งว่าเขายังสามารถทำความดีได้เขาออกเดินทางไปกับคิดจนถึงบ้านพัก ดูเหมือนว่าพวกเขาทั้งสองต้องไปขอกุญแจเข้าบ้านก่อนนะ

คิด=อ่า เดี๋ยวไปขอกุญแจก่อนนะ

...แล้วคิดก็เดินกลับมาแล้วไขกุญแจเข้าไป บ้านยังดูดีคงอายุซัก 2 ปี มั้งหลังนี้ พร้อมกับ ถอนหายใจ
คิด=เฮ้อ...อยากได้บ้านสไตล์ยุโรปมากกว่าอะ แล้วก็น้องสาวน่ารักซักคน (อาการซิสค่อนกำเริบ)
ไปทำเควสกันไหมโมโนเบะเห็นมีหลายเควสอยู่ไปทำเควสกันปะ

ชายหนุ่มมองคิดด้วยสีหน้าเก๊กเข้มขรึม เขามองคิิดด้วยสายตาที่บ่งบอกถึงการเห็นด้วย

โมโนเบะ โทโมเอะ : จะมีน้องสาวมาอยู่ในบ้านมันก็อาจจะยุ่งยากซักหน่อย แต่ถ้าน่ารักๆล่ะก็ชั้นจะพอรับไว้ก็แล้วกัน - ชายหนุ่มเก็บมาด - จัดของกันก่อนเถอะ ไม่อยากเอากระเป๋าทุบหัวมอนสเตอร์น่ะ - ว่าแล้วเขาก็ลากกระเป๋าตัวเองเข้าไปจัดในบ้านพักทันที -

คิด=ตูรู้ว่าเอ็งก็เป็นซิสค่อน อย่ามาทำซึนเดเระ หึหึ โมเโนเบะเอ๋ยข้ารู้ว่าเจ้าก็อยากได้น้องสาวสินะ (แล้วจะไปหามาจากไหนละเนี่ย - -*)
เออ เอาเหอะไปทำเควสกันดีกว่าแฮะ

แล้วคิดก็เดินยัง npc เควส

คิด=มีเควสไรให้ทำมั่งครับ คุณ npc

หญิงสาวผมสีเทาอ่อนมองชายหนุ่มทั้งสอง เธอค่อยๆยิ้มให้เล็กก่อนที่จะมอบเควสให้

อควอ : พวกคุณคงจะย้ายมาใหม่สินะค่ะ งั้นลองเควสง่ายๆจากเมืองนี้ก่อนแล้วกันค่ะ

ใบกระดาษเควสบ่งบอกให้ชายหนุ่มทั้งสองไปล่าแมงมุม4ตัวและด้วงอีกหนึ่งตัวเพื่อเป็นการลองฝีมือ

โมโนเบะ โทโมเอะ : หึหึ !! ถึงจะไม่คะนามือเท่าไรนักแต่จะรับไว้ก็แล้วกันไปกันเถอะคิด

Player Reaction : ลืมไปแล้วขออภัยด้วยจ้า ( ขึ้น Reply ใหม่เลยก็ดีเน่อกันลืม )