[PLAY] Noirceur World Chronicle

BoSs-KuNg~

ชิกิกระโดดถอยหลังออกห่างจากปีศาจสีดำตรงหน้า ก่อนจะใช้มือกุมไหล่ที่ได้รับบาดดเจ็บเอาไว้

'เร็ว ถ้าสู้กันตรงๆเราคงตามมันไม่ทันแน่. . . ถ้างั้น' ไวเท่าความคิด ชิกิละมือออกจากบาดแผลของเขาคลำหาอาวุธคู่ใจที่ซ่อนเอาไว้ แต่ดูเหมือนมันจะไม่มีอะไรในกอไผ่ซะแล้ว

". . . . ." เหงื่อเม็ดโตๆผุดขึ้นเต็มใบหน้าของเด็กหนุ่ม ในที่สุดเขาก็นึกออกว่าเกิดอะไรขึ้น สมองซีกซ้ายเริ่มย้อนรอยอดีตที่เกิดขึ้นในวันนี้ และนั่นทำให้ชิกิรู้ว่า อาวุธคู่ใจของเขาไม่ได้อยู่ที่นี่

-ฟุ่บ-

แต่นั่นหาได้ทำให้เด็กหนุ่มหวั่นไหวไม่ เขาพุ่งตัวต่ำจนแทบจะแนบชิดกับพื้นหญ้า มือทั้งสองคว้าเอาอะไรบางอย่างตามพื้นดินขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

-ฉึบ-

วัตถุเล็กๆบางอย่างพุ่งเข้าไส่ปีศาจสีดำราวกับจรวดขีปนาวุธ ครั้งแรกมันพุ่งเฉียดเจ้าปีศาจไปราวกับจะทดสอบปฏิกริยาของมัน

"หึ" ชิิกิแสยะยิ้ม ในความมืดแบบนี้ต่อให้เก่งแค่ไหนก็ไม่มีทางมองเห็นวัตถุเล็กๆแบบนี้ได้ชัดเจนอย่างแน่นอน เด็กหนุ่มยกมือขวาขึ้นเล็งไปยังปีศาจสีดำ ก่อนที่อาวุธที่เขาใช้ในการโจมตีเมื่อครู่จะปรากฏให้เห็น

ก้อนหินก้อนกระจ้อยถูกดันขึ้นมาจากฝ่ามือ ก่อนที่ชิกิจะใช้นิ้วโป้งดีดมันออกไป

-ฉึบๆๆๆ-

รัวเป็นกระสุนปืน ก้อนหินก้อนเล็กๆหลายสิบก้อนกระหน่ำยิงไปจุดนัดพบที่ต่างกัน ไม่ว่าจะเป็นข้อมือที่ถืออาวุณอยู่ของปีศาจ บริเวณที่คาดว่าจะเป็นลูกกระเดือก(ยิงไส่คอ) บริเวณที่คาดว่าจะเป็นดวงตา หัวเข่า ไหปลาร้า

- สถานะ : บาดเจ็บเล็กน้อย
- Hp : ปกติ
- Mp : ปกติ

แกรก เสียงก้อนหินที่ชิกิดีดออกไปนั้กระทบกันทั่วร่างของเป้าหมายด้านหน้า ดูเหมือนว่ามันจะค่อนข้างเข้าเป้าตามที่ชิกิเล็งไว้อยู่อย่างแม่นยำผิดปกติ แต่ดูเหมือนว่าเสียงที่กระแทกไปนั้นจะเหมือนกับกระดูกแข็งๆเสียมากกว่าโดนร่างเนื้อของมันรวมทั้งยังไม่มีเลือดหรือของเหลวหยดลงมาจากตัวปีศาจนั่นอีกด้วย

วูบ !! คมเคียวได้ตวัดผ่านหน้าชิกิไปไม่กี่เซนเท่านั้น และดูเหมือนว่ามันจะตวัดมาที่รอบสองด้วยความเร็วสูงอีกครั้งด้วย !!

"!!!!" ชิกิกลิ้งตัวไปด้านหลังอย่างทุลักทุเล ร่างกายของเขาไม่ได้เหนือมนุษย์หรือถูกฝึกมาให้เป็นนักสู้ เด็กหนุ่มใช้แค่ปฏิกริยาตอบสนองเท่านั้นในการหลบหลีก

'จุดที่โดนโจมตีเมื่อกี้ ต่อให้ร่างกายแข็งแกร่งแค่ไหนก็ต้องชะงักบ้างสิ เจ้านี่มันตัวอะไรกันแน่ ?' เด็กหนุ่มเริ่มออกวิ่งอีกครั้ง เพราะความเร็วของชิกิไม่ได้สูงนัก ทำให้เขาต้องอาศัยความมืดและมุมอับสายตาในการเคลื่นที่

-ฉึบๆๆ-

ก้อนหินถูกยิงออกไปอีกสามก้อน โดยเด็กหนุ่มเล็งที่มุมอับในการมองเห็นของปีศาจสีดำ ก่อนจะพยายามวิ่งอ้อมหลังมันไป โดยมีจุดประสงค์บางอย่าง

'อาการปวดหัวขนาดนี้ นี่ต้องไม่ใช่ความฝันแน่ ถ้าเป็นแบบนั้นร่างกายของเราคงจะรับการใช้เนตรแห่งความตายได้อีกแค่ 6 วินาที'

-เพล้ง !!-

ชิกิกระโดดจรเข้ฟาดหาง ไส่หน้าต่างบ้านของเขาเอง จนกระจกแตกกระจาย

"!!!!" ราวกับเวลาหยุดนิ่ง ร่างของเด็กหนุ่มยังลงไม่ถึงพื้น ชิกิหมุนตัวกลางอากาศหยิบเศษกระจกหน้าต่างที่ลอยเคว้ง เขวี้ยงไส่ปีศาจสีดำอย่างรวดเร็ว

-ฟ้าวๆๆๆ-

เศษกระจกบินพุ่งตรงไปยังเป้าหมายกว่าสิบชิ้น แต่นั่นหาใช่จุดประสงค์ที่แท้จริงไม่ !

-เพล้งๆๆๆๆ-

เศษกระจกที่พุ่งออกไปถูกยิงทำลายด้วยก้อนหินก่อนจะถึงส่วนใบหน้าของปีศาจสีดำเพียงไม่กี่เซ็น เศษกระะจกแตกกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยจนไม่สามารถมองเห็นภาพเบื้องหน้าใดๆได้อีก

"เห็นชัดเจนเลยล่ะพวก "เส้น" ของแกน่ะ" ร่างที่ดูบอบบางราวกับสามัญชนคนธรรมดาของชิกิปรากฏขึ้นจากมุมบอดของปีศาจสีดำ มือขวาง้างเศษกระจกที่รูปร่างใกล้เคียงกับมีดสั้น ชิกิไม่รอช้าเหวี่ยงเศษกระจกนั่นเข้าไส่จุดตายของมันทันที (หัวใจ)

-กึก-

"ดวงตาของชั้น จะทำให้ชีวิตของนายดับสูญไปตลอดกาล" แต่นั่นเป็นแค่การหลอกล่อ เศษกระจกชิ้นสุดท้ายถูกขว้างเข้าไส่ "เส้น" ของเอ็นด้ายเล็กๆที่แทบมองไม่เห็นจากตัวของปีศาจสีดำต่างหาก

"เพียงแค่แค่พริบตาเดียวเท่านั้น. . ." เพราะความมืดทำให้ไม่อาจมองเห็นสีหน้าของเด็กหนุ่มในตอนนี้ได้ มีเพียงประกายแสงชวนขนหัวลุกจากนัยต์ตาต้องสาปของเด็กหนุ่มเท่านั้น ที่สุกสว่างต้องแสงจันทร์ราวกับจะเย้ยหยันตัวตนของทุกสรรพสิ่งที่ถูกมันจ้องมอง. . . .

- สถานะ : บาดเจ็บเล็กน้อย
- Hp : ปกติ
- Mp : ปกติ

คว้าง !! ฝ่ามือของชิกิได้อัดเศษกระจกที่แตกออกมาโดยรอบเข้าที่ปีศาจตรงหน้านั่นอย่างแม่นยำและรุนแรงจนชิกิเองก็ได้ยินเสียงกระดูกนั้นร้าวหักลงไปเลยทีเดียว แต่ว่า !!

กึดดด !! เสียงสายอะไรแปลกๆได้ดังขึ้นเหมือนกับการขาดออกซึ่งดูเหมือนว่าจะมาจากการโจมตีด้วยเศษกระจกของชิกเมื่อครู่นี้นั่นเอง ทว่า !! รอบตัวของปีศาจตนนั้นไม่มีเส้นแห่งชีวิตลอยอยู่เลยแม้แต่น้อยแม้ว่าจะเป็นในระยะที่ใกล้เผาขนกันแบบนี้ แต่ถึงอย่างนั้นก็ดูเหมือนว่าจะมีสิ่งอื่นขาดไปเสียแทน !!

ตูม !! ร่างอันหนึกอึ้งของปีศาจนั่นได้ล้มลงทับร่างของชิกิราวกับโมเดลหุ่นเชิดที่ไร้เส้นด้าย ร่างเปล่าๆที่หนักเกือบตันนั้นที่จริงแล้วมีแต่เศษกระดูกแข็งๆที่หุ้มไปด้วยเวทย์มนต์บางอย่าง ดูเหมือนว่ามันจะเป็นแค่หุ่นเชิดของใครบางคนเท่านั้น !!

วืด !! เสียงเส้นด้ายได้พุ่งเข้ามาใกล้กับชิกิอีกครั้ง แต่จากสภาพของชิกิตอนนี้เขาไม่สามารถจะมองเห็นได้เลยว่ามันมาจากทางไหนกันแน่ !!

"หึ. . ." เด็กหนุ่มแสยะยิ้ม มือเท้าของชิกิด้านชาและไร้เรี่ยวแรง ดวงตาต้องสาปที่เป็นอาวุธทรงพลังเพียงหนึ่งเดียวก็ค่อยๆเริ่มเสื่อมประสิทธิภาพ โลกแห่งเส้น ที่ชิกิมองเห็นกำลังจางหาย บวกกับน้ำหนักของปีศาจสีดำที่ล้มทับลงมาทำให้เด็กหนุ่มวิเคราะห์สถาณการณ์ของตัวเองได้อย่างไม่ยากเย็นนัก เขาค่อยหลับตาลง ยอมรับความปราชัยของตนเอง

"!!!!" อาจเป็นแรงเฮือกสุดท้ายของเด็กหนุ่ม ชิกิกลั้นใจขว้างเศษกระจกเข้าไส่ความมืดมิด แต่ว่านั่นไม่ใช่การโจมตีมั่วๆแต่อย่างใด ชั่วพริบตาก่อนที่พลังเนตรจะหมดลง เด็กหนุ่มได้มองเห็นเส้นแห่งชีวิตของมนุษย์ในความมืด

- สถานะ : บาดเจ็บเล็กน้อย
- Hp : ปานกลาง
- Mp : ปกติ

ฉัวะ !! ด้วยเรี่ยวแรงสุดท้ายที่ชิกิมีอยู่ เขาได้ปาเศษกระจกโจมตีไปยังมุมมืดนั้น !! และดูเหมือนว่ามันจะเข้าไปที่เป้าหมายแต่ทว่าด้วยกายภาพของชายหนุ่มเองทำให้การโจมตีนั้นคลาดเคลื่อนออกไป



? ? ? : . . . . นี่แก ? การโจมตีเมื่อกี้แกทำอะไร

หญิงสาวคนนึงได้เดินออกมาจากเงามืดด้วยแขนที่โชกไปด้วยเลือดแม้จะเป็นแค่เศษกระจกแต่ด้วยพลังแห่งเนตรแล้วก็ทำให้บาดแผลนั้นกลายเป็นแผลฉกรรจ์ได้ไม่ยากนัก

? ? ? : ช่างมันเถอะ . . . ตายซะ !!

เมื่อเอ่ยจบหญิงสาวปริศนาก็ได้ใช้มืออีกข้างกระชากเส้นด้ายขึ้นพร้อมกับเหวี่ยงเคียวเข้าหมายจะกระชากร่างของชิกิให้ขาดเป็นสองท่อนทันที !!

Igor(?) : อย่าน้าาาาา !!!!!

Igor(?) : Reverse Gravity !!

เด็กสาวคนที่ชิกิได้พบในVelve* Room(?)ก่อนหน้านี้ได้วิ่งออกมาจากหน้าประตูบ้านของชิกิและใช้เวทย์มนต์อะไรบางอย่างผ่านดาบของเธอออกมายังจุดที่ชิกินั้นโดนล้มทับอยู่

ฟุ้บ !! เหมือนกับว่าทุกอย่างนั้นไร้น้ำหนักและเบาลงอย่างมาก แรงแขนของหุ่นเชิดตรงหน้าที่อัดมาเต็มแรงได้บิดงอจนหักกลับไปและทำให้เคียวยักษ์ของมันหล่นลงข้างๆของชิกิ รวมทั้งตัวของมันเองที่ได้ทับชิกิอย่างหนักอึ้งนั้นก็เบาลงไปเหมือนกับว่าแรงโน้มถ่วงถูกสลับขั้วเลยทีเดียว !!

"!!!!!" ราวกับถูกไฟฟ้าช็อต ชิกิสปริงตัวขึ้นมาเหมือนกับตุ๊กตาล้มลุก ดวงตาที่ต่างสีของเด็กหนุ่มจ้องมองหุ่นโครงกระดูกราวกับมันเป็นแค่อากาศธาตุ มือคว้าเอาเคียวขนาดใหญ่ของมันขึ้นมาใช้เป็นอาวุธ

-ฉึบ-

ไม่จำเป็นต้องใช้เนตรแห่งความตาย ชิกิผ่าร่างของหุ่นเชิดโครงกระดูกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยก่อนจะเหวี่ยงเคียวยักษ์เข้าไส่หญิงสาวปริศนาที่น่าจะเป็นผู้ควบคุมหุ่นเชิด พร้อมกันนั้นชิกิก็อุ้มร่างเล็กๆของ Igor ขึ้นบ่าแล้วออกวิ่งไปด้วยกำลังทั้งหมดที่เขามี

"ยัยบ้า !! ผมบอกให้อยู่ในห้องไม่ใช่รึไง !!?" ชิกิตวาดเสียงดังไส่แม่สาวที่อยู่บนบ่าของเขา เพราะแรงช็อตที่ต้องการจะปกป้องเด็กผู้หญิงทำให้ชิกิลุกขึ้นมาได้อีกครั้ง แต่มันก็เหมือนกับอาการตกใจเวลาไฟไหม้ ความหนักอึ้งราวกับถูกบดขยี้จากแรงโน้มถ่วงของโลกเริ่มเข้าจู่โจมเด็กหนุ่มอีกครั้ง สิ่งที่คนธรรมดาอย่างเขาจะทำได้ในตอนนี้คือหนีไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้

Igor(?) : กะ . . . ก็ . . .

เด็กสาวได้แต่อึกอักและเงียบลงไปพลางกอดคอของชิกิเอาไว้ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังวิ่งไปยังไร้จุดหมาย

Igor(?) : เรายังต้องมาทำอาหารให้นายพรุ่งนี้อีกนี่นา . . .

-------------------------------------------------------
เรายังต้องมาทำอาหารให้นายพรุ่งนี้อีกนี่นา
เรายังต้องมาพรุ่งนี้อีกนี่นา
เราต้องมาทำให้นายนี่นา
-------------------------------------------------------

"=[]=!!!" แม้จะอยู่ในสภาวะคับขัน แต่ความคิดเจ้ากรรมยังเตลิดเปิดเปิงไปได้ บทพูดที่ถ้าไม่เล่นเกมหรือดูในหนังจะไม่มีทางโผล่ออกมาได้ง่ายๆแบบนี้ทำเอาชิกิถึงกับเสียหลักล้ม

'วิ่งมาไกลขนาดนี้คงจะไม่ไปอะไรแล้วมั้ง' เด็กหนุ่มคิดพลางหันกลับไปมองข้างหลัง แน่นอนว่าไร้วี่แววของผู้ไล่ล่า นั่นทำให้ชิกิโล่งใจไปได้เปราะนึง ก่อนจะอุ้มเด็กสาวชื่อประหลาดเข้าไปหลบในพุ่มไม้ข้างทาง

-ปึก-

ชิกิดึงเศษกระจกที่ติดรองเท้าของเขาออกมาก่อนจะปักมันเข้ากับต้นไม้ใหญ่โดยให้มันสะท้อนภาพข้างหลังเอาไว้ หากผู้ไล่ล่าตามมาจะได้หนีทันท่วงที

"ถึงจะยังไม่ปลอดภัยนัก แต่ก็คงต้องถามเธอให้รู้เรื่องล่ะ"

"ที่นี่มันยังไงกันแน่ ? เธอที่เป็นเด็กผู้หญิงกลับพกอาวุธแบบนั้นเดินไปเดินมาตอนกลางคืน(ถึงจะมาปล้นบ้านตรูก็เหอะ) แถมยังยัยคนเมื่อกี้อีก นี่มันภายในเขตุโรงเรียนไม่ใช่รึไง ?"

Igor(?)ได้นั่งลงข้างๆชิกิพร้อมกับเริ่มตอบคำถามที่ชิกิถามอย่างเบาๆ

Igor(?) : เอ๋ ? นี่นายไม่รู้เรื่องของช่วงเวลานี้หรอกเหรอ ? ตอนนี้คือ Dark hour น่ะ ผู้ที่ต้องการเป็นอิสระจากเวลานี้จะต้องเก็บแต้มจากการฆ่าเป้าหมายหรือมอนสเตอร์ในช่วงเวลานี้ให้ครบ 100 คะแนน โดยจะมีเครื่องจักรแปลกๆคอยให้คะแนน

Igor(?)ได้อธิบายกับชิกิพอสังเขบแต่เธอก็ได้เงียบลงพร้อมกับค่อยๆก้มลงช้าๆ ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนเมื่อกี้จะยังเดินตามล่าชิกิมาอยู่ แต่ระยะห่างนั้นค่อข้างไกลมากรวมทั้งดูเหมือนว่าแขนของหญิงเชิดหุ่นคนนั้นจะใช้การได้ข้างเดียวอีกด้วย

"ล้อเล่นน่า เกมฆ่าคนงั้นหรอ !!?" ชิกิอุทาน เด็กหนุ่มถึงกับกุมขมับ เขาแค่อยากใช้ชีวิตปกติธรรมดาในรอบรั้วโรงเรียนเพียงเท่านั้น เขาเกลียดดวงตาที่มีไว้เพื่อทำลายล้างชีวิตข้างนี้ เขาคิดเสมอว่าในวันที่เขาถูกช่วงชิงมันไปข้างนึงนั้นคือวันที่พระเจ้าทรงปลดปล่อยเขาจากคำสาปแห่งความตาย ถึงแม้ลึกๆแล้วเด็กหนุ่มอยากจะตามหาคนที่ช่วงชิงดวงตาไปจากเขา แต่จุดประสงค์ก็ไม่มีอะไรเกินกว่าการถามเหตุผลที่มันฆ่าผู้คนมากมายเพื่อดวงตาต้องสาปนี่

"ทั้งๆที่ชั้นตั้งใจจะไปยังสถานที่ ที่ไม่ต้องใช้มันเพื่อทำร้ายใครแท้ๆ แต่สถานที่แห่งนี้ ราวกับจะมีขึ้นเพื่อเชื้อเชิญดวงตาของชั้น. . ." ในที่สุดเด็กหนุ่มก็เข้าใจ ความรู้สึกสะอิดสะเอียนในบรรยากาศของที่นี่ ช่วงเวลาที่มีเพียงความตายเท่านั้นจึงจะหลุดพ้นออกไปได้ ราวกับสิ่งนั้นกำลังกระตุ้นความกระหายเลือดของดวงตาต้องสาปข้างนี้ของเขา

"ถึงจะพูดว่าให้ล่ามอนสเตอร์อะไรก็เถอะ แต่ยัยนั่นก็เป็นคนไม่ใช่รึไง !!? ทั้งๆที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ก็จะฆ่าแกงกันได้หน้าตาเฉยรึไำง !!? แล้วก็เธอน่ะ อย่าพูดคำว่าฆ่าออกมาได้อย่างหน้าตาเฉยแบบนั้นอีกนะ !!!" ชิกิตวาดไส่เด็กสาวอีกครั้ง แต่ยิ่งเด็กหนุ่มออกแรงมากเท่าไหร่ก็ยิ่งทรมาณ ร่างกายของเขามันเกินขีดจำกัดของคนธรรมดามานานแล้ว ขอบตาของเด็กหนุ่มเริ่มม่วงคล้ำ ลมหายใจก็ติดขัดไม่คงที่ แต่นั่นก็ไม่เกี่ยวกับสิ่งที่เขากำลังตัดสินใจ

-ฉึบ-

เด็กหนุ่มออกจากที่ซ่อนเพียงลำพัง เพื่อเผชิญหน้ากับผู้ไล่ล่า เขาเดินเข้าหาเธอโดยไม่หวั่นเกรงอันตรายใดๆ เพราะสภาพร่างกายของทั้งเขาและเธอก็ไม่ได้ต่างกันมากนัก

"ผมอยากให้คุณหยุดทำแบบนี้ซะ !!! มาเข่นฆ่ากันเพราะคำสั่งของไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้แบบนี้ ไม่ว่าใครก็นอนตายตาไม่หลับหรอก !!!" คำพูดที่หนักแน่นและจริงจังดังออกมาจากปากของชิกิ เขาไม่สนว่าวิธีที่จะออกไปจากที่ได้จะต้องฆ่าเป้าหมายหรือปีศาจอะไร แต่เขาจะไม่ยอมฆ่าใครเพราะเหตุผลงี่้เง่าแบบนี้แน่

เสร็จสิ้น

Eureka_GL_World

อะไรกัน ! บ้าเอ๋ย !!! ถ้างั้น !!

" ย๊ากกกกกกกกกกกก !!!!!!!!!!!! "

ชั้นรวบรวมพลังไว้ที่มือที่คาอยู่ที่เดิม แล้วใส่แล้วพุ่งต่อยอีกเดิมอีกหลาย ๆ ครั้ง

อย่างรุนแรง

- สถานะ : ปกติ
- Hp : ปกติ
- Mp : ปานกลาง / ลดลงปานกลาง

ก๊าซซ!! เสียงปีศาจตรงหน้าร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด แต่กระนั้นมันก็ยังไม่ยอมอยู่เฉยๆและกดหัวที่เหลืองของมันลงมาโจมตียูเรก้าไปพร้อมๆกับการกัดตัวเองเพื่อหมายจะให้ฝ่ายใดฝ่ายนึงต้องสลายไปเลยทีเดียว !!

กรอดดด !! ฟันของมันได้กัดค้างไว้ที่กำแพงล่องหนรอบๆตัวของยูเรก้า ดูเหมือนว่าจะเป็นชายหนุ่มปริศนานั่นเองที่ได้ซัพพอตยูเรก้าเอาไว้ได้ทัน

? ? ? : Soul Barrier !! ระวังด้วยนะ !! แม้แต่การกัดธรรมดาของพวกมันก็เป็นธาตุพิษด้วย !!

ชายหนุ่มได้ร้องเอ่ยขึ้นพร้อมกับยิงหัวของปีศษจพวกนั้นออกไปและเปิดทางโจมตีต่อไปให้กับยูเรก้า !!

" ขอบคุณมากนะ !! "

ชั้นที่รอดจากการกัดของเจ้ามังกรได้ ก็ได้ลอยลงมาถีบหัวอีกหัวของเจ้ามังกรแล้วใช้หัวของมันเป็นแรงส่ง

กระโดดขึ้นไปต่อยที่จุดอ่อนของมันอีกครั้ง ด้วยความรุนแรงกว่าครั้งก่อน

- สถานะ : ปกติ
- Hp : ปกติ
- Mp : ปานกลาง

ตูม !!! ฝ่ามือของยูเรก้าได้กระทบลงบนลำตัวที่ไร้การป้องกันของปีศาจนั่นอย่างรุนแรงจนตัวของเขาได้หลุดเข้าไปยังด้านในผ่านช่องแผลเปิดนั่น !!!

? ? ? : . . . จะทำยังไงดีล่ะ

ชายหนุ่มปริศนาทีได้คอยช่วยเหลือยูเรก้าด้านการต่อศู้ได้แต่ยืนมองด้วยความสับสน เพราะว่าจู่ๆยูเรก้าก็ได้หายไปจากการต่อสู้เสียอย่างนั้น !!

-:- ยูเรก้า ถูกย้ายมายังช่วงหลอดลมของปีศาจ

" เฮ้ย นายน่ะ !!! คอยยิงสนับสนุนจากด้านนอกไปนะ "

ถ้าด้านนอกมันแข็งซะขนาดนั้น ก็เล่นมันจากด้านในนิล่ะ คงต้องไปตามหา " หัวใจ " ของมันแล้วล่ะ !!!

ชั้นตั้งสมาธิเพื่อจับกระแสพลังภายในตัวมัน แล้วพุ่งไปยังจุดที่น่าจะเป็นหัวใจของมัน

? ? ? : เมื่อกี้นายนั่นพูดอะไรรึเปล่าหว่า . . .

ชายหนุ่มปริศนาได้ยิงโจมตีอยู่ด้านนอกอย่างต่อเนื่องเพื่อรบกวนปีศาจตัวนี้ แต่ดูเหมือนว่าเสียงจากด้านในของยูเรก้านั่นจะส่งมาไม่ถึงด้านนอก

- สถานะ : ปกติ
- Hp : ปกติ
- Mp : เหลือน้อย

แหมะ . . . หยดน้ำลายของปีศาจได้ไหลลงมาเปรอะที่เสื้อช่วงไหล่ของยูเรก้าเล็กน้อย รวมทั้งกรัดกร่อนจนเสื้อผ้าและผิวของเขาด่างเล็กน้อย ดูเหมือนว่าการอยู่กับที่เฉยๆจะไม่เป็นผลดีมากนัก

ครืน . . . กระแสเลือดจากพลัง Ki ของยูเรก้าได้บ่งบอกถึงทิศทางที่ได้ไหลเวียน ซึ่งดูเหมือนว่านอกจากเลือดแล้วอวัยวะต่างๆยังคล้ายคลึงเหมือนกับของมนุษย์อีกด้วย !!

หึถ้าทุกอย่างเหมือนกับมนุษย์ล่ะก็ ถ้างั้นแกตาย !!!!!

ชั้นลอยตัวรวบรวมพลังทั้งหมดของชั้นให้กระจายไปทั่วร่างของมังกรตัวนี้

ต้องรีบแล้ว ถ้าไม่รีบล่ะก็ กลายเป็นไอติมแน่ ๆ ชั้น ถ้าไอมังกรตัวนี้มันไม่ตัวใหญ่นะ มันตายไปแล้ว !!!

ชั้นพยายามกระจายพลังทั้งหมดไปทําให้ผนังหลอดเลือดขยายตัวหนาขึ้นทำให้หลอดเลือดมีขนาดแคบลง

เพื่อทําให้เกิดอาการที่เรียกว่า " ความดันโลหิตสูง "

เร็นนิน เกิดการเพิ่มความดันในเลือดให้สูงขึ้น รู้สึกได้...

ถ้าทําแบบนี้ไปเรื่อย ๆ เส้นเลือดในสมองของมันจะแตก สมองจะฉีดขาด แล้วตาย !!!

เพราะงั้น เร็ว ๆ เข้าหน่อยพลังของชั้น !!!!!!!!!!!

ปึด !! เสียงสายเลือดที่เริ่มตีบตันได้ดังขึ้นเป็นจุดๆพร้อมกับหยดเลือดที่เริ่มไหลออกมาตามเส้นเลือดฝอยภายใน ดูเหมือนว่ามันจะได้ผลตามที่ยูเรก้าได้เล็งไว้ หากแต่ว่า . . .

ซ่า !! หยดเลือดที่หลุดออกมานั้นเป็นพิษนั่นเอง !! นอกจากมันจะกรัดกร่อนภายในลำตัวมันเองแล้ว ยังเป็นผลโบนัสแถมมาให้ยูเรก้าเองอีกด้วย

เลือดกรัดกร่อนตัวมันเองอย่างงั้นเหรอ !?

ถ้างั้นแค่นี้ก็คงพอแล้วล่ะ ภายในบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้ตัวมันคงไม่ไหวแล้วล่ะ หาทางออกจากที่นี้ดีกว่า

ชั้นยอมเจ็บขาเล็กน้อยเหยียบลําตัวของมันเป็นแรงส่งเพื่อลอยไปยังทางที่เข้ามาตอนแรก

- สถานะ : ปกติ / เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง
- Hp : ปกติ
- Mp : เหลือน้อย

ยูเกร้าได้พุ่งตัวขึ้นจากขอบผนังภายในลำตัวนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะเห็นแสงสว่างรำไรจากด้านบนอยู่ไม่ไกลนัก คาดว่าเขาคงออกไปจากลำตัวนี้ได้อย่างไม่ยากนัก . . .

ตึง . . . ช่องที่มีแสงลอดเข้ามานั้นได้ถูกปิดลง ดูเหมือนว่าปีศาจตัวนี้จะใจเสาะกว่าที่คิดและปิดปากของมันลงก่อนที่จะทิ้งตัวลงอย่างช้าๆและขึ้นอืดทำให้ร่างเน่าของมันกลายเป็นแหล่งรวมพิษขนาดใหญ่ที่ห่อหุ้มยูเรก้าไว้เสียแทน !!

ไอบ้าเอ๋ย จะตายอยู่แล้วยังทําเรื่องมากอีก !!!

ดูจากกระแสพลังที่รู้สึกได้ตอนนี้ พลังของเราคงเหลือไม่มากแล้ว

ถ้างั้นขอให้พลังชุดสุดท้ายนี้แหละ เป็นตัวตัดสินกันไปเลย !!!!

ชั้นรวบรวมพลังทั้งหมดที่มีอยู่ตอนนี้ไว้ที่มือขวา เล็งไปที่จุดที่เพิ่งถูกปิดไปเมื่อสักครู่

" ไปเลย !!! หมัดของชั้นทะลวงออกไปเลย !!!! "

และชั้นก็ปล่อยหมัดแรงเฮือกสุดท้ายออกไป

- สถานะ : ปกติ / เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง
- Hp : ปกติ
- Mp : หมดบริบูรณ์

ตูม !!! ยูเรก้าได้ต่อยทะลวงฟันซีหน้าของปีศาจตนนี้ออกมาจนเป็นท่าเก๊กชูริเคนกลางอากาศโดยทิ้งร่างของปีศาจมังกรตัวนี้ให้เป็นภาพเบื้องหลังฉาก

ตึก . . . ยูเรก้าได้แลนดิ้งลงสู่พื้นอย่างสง่างามพร้อมกับชัยชนะ แต่ดูเหมือนว่าเสื้อผ้าสุดหรูที่ใส่มาตั้งแต่แรกของเขาจะเละไม่เหลือชิ้นดีเสียแล้ว . . .

ฟุ้บ !! บอลสีดำที่คุ้นหน้าคุ้นตาได้โผล่ขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับคะแนนที่เพิ่มขึ้นใต้ชื่อของยูเรก้า

Player : ยูเรก้า ได้รับ 30 คะแนน เหลืออีก 70 คะแนน

? ? ? : นี่มันอะไรล่ะเนี่ย ?

ชายหนุ่มปริศนาได้ยื่นหน้ามามองลูกบอลประหลาดที่ปรากฏขึ้นมาข้างๆยูเรก้าพร้อมกับเก็บปืนของเขาลง

? ? ? : คุณเองก็ทนตายยากใช่เล่นนะเนี่ย ถ้าหมดธุระที่นี่แล้ว จะให้ผมนำทางออกไปดีไม๊ล่ะครับ ?

" ชั้นกําลังตาม...หาคน...อยู่... "

อะไรกันเหนื่อยเหลือเกิน... ไม่เคยเหนื่อยแบบนี้มาก่อน...

ทุกอย่างหมุนไปหมด ไม่รู้เรื่องเลย... ไม่ได้ยินอะไรเลยด้วย... สงสัยแบตหมดแล้วล่ะมั้งเรา...

ชั้นทรุดตัวลงไปนอนกับพื้นด้วยความเหนื่อยจัด รู้สึกว่าตัวชั้นในตอนนี้พลังในตัวหมดจนขยับไม่ได้เลย

- เริ่ม Main story -

~ DAY 1 ~

-:- ช่วงเช้า

ดูเหมือนว่ายูเรก้าจะได้สลบไปจากความเหนื่อยอ่อนเมื่อคืนนี้ เขาได้ตื่นขึ้นมาอีกครั้งนึงในสถานที่ที่ไม่คุ้นตาซึ่งคาดว่าน่าจะเป็น T.S. Base นั่นเอง

- นั่งรอบนเตียง
- ไปยัง ( กำหนดสถานที่ )
- อื่นๆโปรดระบุ

- นั่งรอบนเตียง

ยังรู้สึกเหนื่อย ๆ อยู่เลยแฮะ เอาไว้ถ้าหายดีเมื่อไหร่ค่อยว่ากันล่ะกันนะ

ตอนนี้ขอพักผ่อนก่อนดีกว่า

เมื่อตัดสินใจได้แบบนั้นชั้นก็ฟลุบตัวลงไปแผ่บนเตียงอีกครั้ง

- พบ Shien Seru -

? ? ? : ตื่นแล้วเหรอครับ ?

ชายหนุ่มคนเมื่อคืนนั้นได้เดินเข้ามาภายในห้องพร้อมกับวางชุดแฮปปี้มีลจากแมคโดนอลไว้ข้างๆเตียงยูเรก้า

? ? ? : ผมเพิ่งจะรู้ว่าคุณอยู่ในกลุ่ม N.O. ด้วยนะครับเนี่ย . . . . แต่ว่ากลุ่มนี้มักจะทำอะไรตามที่ตัวเองต้องการอยู่แล้ว เพียงแต่คนอื่นๆในกลุ่ม S.E.E.S. คงจะไม่แบ่งแยกหรือเข้าใจนัก ระวังๆตัวไว้หน่อยล่ะครับ

" ชั้นไม่สนใจ สายตาของคนอื่นอยู่แล้ว อีกอย่างชั้นไม่ใส่ชุดบ้านั้นเด็ดขาด "

ชั้นชี้ไปที่ชุดที่ผู้ชายคนนั้นหยิบมาวางไว้

" จริงสิ บอกชื่อของนายมาหน่อยสิ แล้วก็พาชั้นเดินชมที่นี้ด้วยก็ดีชั้นชื่อ EurekaGLWorld เรียก ยูเรก้า ก็ได้ง่ายดี "

? ? ? : อะ . . . เอ๋ ? น่าเสียดายจริงๆ ผมคิดว่ามันช่วยพรางตัวไม่ให้คนอื่นสงสัยได้นะครับ

ชายหนุ่มพูดด้วยท่าทางเสียดายกับชุดที่เขาอุส่าห์นำมาให้

ชิเอ็น เซรุ : ผมชื่อ ชิเอ็น เซรุ ครับ ที่นี่คงไม่มีอะไรน่าสนใจเท่าไร ถ้าหากคุณต้องการเดินดูภายในเมืองล่ะก็ไปนั่งวางแผนกันก่อนที่คาเฟเทเรียจะดีไหมครับ ?

เซรุเสนอความเห็นขึ้น เพราะดูเหมือนว่ายูเรก้าที่ไม่ได้ทานอะไรเลยมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วคงจะหิวน่าดูเลยทีเดียว

" อ่า แบบนั้นก็ได้ ชั้นก็หิวอยู่จริง ๆ ล่ะ อยากกินอะไรหวาน ๆ ด้วย "

ชั้นพูดไปแล้วลูบไปที่ท้องของตัวเองเบา ๆ

" แล้วก็ ชิเอ็น เอาชุดดี ๆ มาให้ชั้นใส่ซะ ชั้นไม่สนเรื่องพลางตัวอะไรนั้นหรอก เพราะงั้นรีบ ๆ ซะ ชั้นหิวแล้ว "

ชิเอ็น เซรุ : ค . . . ครับ

เซรุได้เก็บชุดลายแดงส้มที่นำมาให้ยูเรก้าลงและหยิบเสื้อสูทสีดำทั่วไปขึ้นมาแทน

ชิเอ็น เซรุ : งั้นใช้เป็นแบบนี้แทนไปก่อนแล้วกันนะครับ

เซรุได้อยู่รอยูเรก้าที่ด้านนอกจนยูเรก้าเปลี่ยนชุดเสร็จ เซรุก็ได้นำทางยูเรก้าไปยังคาเฟเทเรียภายในเมือง

ขณะเดียวกันระหว่างทางเดินที่ยูเรก้ากำลังเดินทางไปนั้นเขาก็ได้ยินผู้คนในเมืองที่สนทนากันอยู่

" ที่โรงเรียนได้เปิดวันแรกอย่างเป็นทางการแล้วล่ะนะ ดูเหมือนว่าชมรมต่างๆจะเริ่มเปิดรับสมัครวันนี้ด้วยเหมือนกันนะ แต่ดูเหมือนว่าจะต้องอยู่ชมรม ชมรมเดียวไปจนกว่าจะจบคอสด้วยล่ะถึงจะสามารถย้ายชมรมได้ "

" ชั้นไม่สนใจชมรมหรอก ชั้นสนใจงาน Part time ในเมืองมากกว่าเพราะนอกจากจะช่วยฝึกฝนบุคลิกแล้วยังได้เงินอีกด้วยล่ะ "

-:- ยูเรก้า : ย้ายมาที่คาเฟเทเรีย

ชิเอ็น เซรุ : ถึงแล้วล่ะครับ

เซรุได้นำทางยูเรก้าเข้ามาด้านในและนั่งโต๊ะที่ติดหน้าต่างซึ่งสามารถมองออกไปยังตัวเมืองจากด้านบนนี้ได้

ชิเอ็น เซรุ : ว่าแต่คุณยูเรก้าสนใจจะสำรวจสถานที่แบบไหนเหรอครับ ?

" ก็ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษหรอก... ขอโซดาครีมแก้วครับ เก็บเงินกับคนนี้นะครับ "

ชั้นยกมือเรียกพนักงานเพื่อสั่งอาหาร

" ชั้นไม่สนอะไรอยู่แล้ว ก็แค่อยากร้องเพลงก็เท่านั้น มีอะไรแนะนําไหมล่ะ "

เซรุตกใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินยูเรก้าบอกให้เก็บเงินที่เขา แต่เขาเองก็ไม่ได้ว่าอะไรและเริ่มอธิบายสถานที่ที่ยูเรก้าน่าจะสนใจขณะที่โซดาได้เสิร์ฟบนโต๊ะ



ชิเอ็น เซรุ : ในตอนนี้คงจะมีแค่ชมรมดนตรีภายในโรงเรียนน่ะครับ ถ้าเป็นภายในเมืองนั้นจะมีสตูดิโอและร้านขายเครื่องเสียงเปิดในอีกไม่นานนัก

" งั้นไปกันเลย พาชั้นไปโลด "

ชั้นค่อย ๆ ดื่มโซดาอย่างช้า ๆ

" พนักงานคร้าบ ขอเค้กสตอเบอร์รี่ชิ้นนึงครับ "

ผมชูมือสั่งพนักงานอีกครั้งนึง

ยูเรก้า : ได้รับเค้ก * 1 ชิ้น

ไม่นานนักยูเรก้ากับเซรุก็ได้เดินทางมาถึงหน้าร้านสตูดิโอภายในเมือง เซรุได้แสดงบัตรประจำตัวของเขาและพายูเรก้าเข้าไปยังด้านใน ซึ่งดูเหมือนว่าตอนนี้จะเพิ่งเปิดเลยไม่มีคนเลยนั่นเอง



ชิเอ็น เซรุ : ที่นี่ล่ะครับ

" ขอบคุณมากนะ เซรุ "

ผมเดินไปที่เปียโน ที่อยู่ในสตูดิโอ จากนั้นก็เริ่มบรรเลงเพลง Ai kotoba ที่ชั้นเคยร้องลงอินเตอร์เน็ตไปเมื่อครั้งก่อน

พร้อมกับร้องตามเพลงที่ตัวเองเล่นไปด้วย...

" จะสมัครเข้าที่นี้ยังไงรึ เซรุ ... ไม่เอาดีกว่า นายจัดการให้ชั้นด้วยก็แล้วกัน "

ชิเอ็น เซรุ : อ่า . . . คือว่าที่นี่เปิดให้เช่าซ้อมเฉยๆน่ะครับ ชมรมที่ว่าอยู่ในตัวโรงเรียนอีกทีนึง

เซรุได้อธิบายพลางเกาหัวตัวเองเบาๆ

ชิเอ็น เซรุ : ถ้าอย่างนั้นผมจะลงชื่อคุณให้กับชมรมดนตรีภายในโรงเรียนเลยนะครับ แล้วก็ผมมีอะไรต้องไปทำนิดหน่อยคงต้องขอตัวก่อนนะครับ

เมื่อเซรุเอ่ยจบแล้วเขาก็ได้ก้มหัวให้ยูเรก้าเล็กน้อยก่อนที่จะเดินออกไปเพียงลำพัง

ไปซะแล้ว... เบ๊ของชั้น... ถ้างั้น...

ไปโรงเรียนดีกว่า

เมื่อคิดได้แบบนั้นชั้นก็ออกเดินทางไปยังโรงเรียนทันที

ไม่รู้หรอกนะว่า ตอนนี้เรียนกันอยู่รึเปล่า ก็แค่รู้สึกว่าอยากไปก็คือต้องไปล่ะนะ

ขอให้ระหว่างทางไม่เกิดบ้าอะไรขึ้นเหมือนเมื่อวานนะเฟ้ย

ดูเหมือนว่าบรรยากาศรอบๆจะดูแปลกๆไปจากตอนที่เขาเดินมากับเซรุเล็กน้อย แต่ก็ยังไม่ได้เกิดอะไรขึ้นในตอนนี้ ดูเหมือนการเดินกลับทางเก่าในช่วงเย็นฝนวันนี้จะไม่ใช่ความคิดที่ดีเสียแล้ว ยูเรก้าได้ตัดสินใจรุดหน้าต่อไปจนถึงโรงเรียน

-:- ตัดมาช่วงกลางวัน

ยูเรก้าได้เดินทางมาถึงหน้าประตูโรงเรียนช่วงกลางวัน ด้านในรั้วนั้นมีนักเรียนเดินไปมาอย่างเห็นได้ชัดซึ่งดูเหมือนว่าพวกเขาจะกำลังไปที่โรงอาหารกันอยู่นั่นเอง

- ไปยังโรงอาหาร
- ไปยัง ( โปรดระบุ )
- กลับไปในภายเมือง
- อื่นๆโปรดระบุ

ไอบรรยากาศเมื่อกี้นิมัน ถ้าเดินกลับไปล่ะก็ยุ่งแน่ ความรู้สึกมันบอก

ถ้างั้าบุกมันที่ห้องเรียนประจําของเรานิล่ะ !!

หวังว่าคงจะเหลือที่นั่งติดหน้าต่างไว้นะ

ชั้นวิ่งขึ้นไปยังห้องประจําของตัวเองทันที

" ... "

แล้วห้องตูห้องอะไรฟระ...

เสร็จสิ้น

BoSs-KuNg~

Igor(?) : ไม่ใช่แบบนั้นนะ !! คนๆนั้นน่ะ . . .

Igor(?)ได้พยายามที่จะบอกอะไรชิกิแต่ดูเหมือนว่าจะไม่ทันเสียแล้ว ชายหนุ่มได้เดินดุ่มๆออกไปเพื่อหาหญิงสาวที่หมายจะเอาชีวิตของพวกเค้าไปอย่างไร้การป้องกันพร้อมกับบอกเหตุผลของเขาออกมา

ฉัวะ !! เส้นด้ายจากนิ้วชี้ของหญิงสาวปริศนานั้นได้พุ่งผ่าตัดกลางหน้าผากของชิกิเป็นเส้นตรงทะลุท้ายทอยของชิกิออกไปพร้อมกับหยุดเลือดเล็กๆที่ไหลออกมาจากปากแผลหยดลงที่เบ้าตาของชิกิเอง

? ? ? : นี่มันเป็นเกมส์ของชั้นต่างหากล่ะ

หญิงสาวคนนั้นได้ตอบกลับมาที่ชิกิสั้นๆก่อนที่ภาพเบื้องหน้าของชายหนุ่มจะได้เลือนลางและปิดมืดไป . . . .

- เริ่ม Main story -

~ DAY 1 ~

-:- ช่วงเช้า

ชิกิได้ตื่นขึ้นมาในห้องพยาบาลที่โรงเรียนพร้อมกับอาการปวดหัวค่อนข้างมากเหมือนกับว่าเพิ่งถูกผ่าตัดเปลี่ยนใหม่ไปทั้งช่วงหัวไปถึงคอเลยทีเดียว ดูเหมือนว่าเขาจะได้รับการรักษาจากใครบางคนแล้วเช่นกัน ทันทีที่เขาลืมตาตื่นขึ้นมาเขาก็ได้พบกับหญิงสาวที่คุ้นหน้าคุ้นตาคนนึงที่นั่งมองเขาอยู่ข้างๆเตียงพัก

- พบ Tsubasa Akari -

? ? ? : . . . .

". . . . ." ความเจ็บปวดยังคงแผ่ซ่านไปทั้งช่วงหัวถึงคอของเด็กหนุ่ม ทำให้เขายังไม่สามารถขยับเขยื้อนมันได้สะดวกนัก

"!!!!!" อาการบาดเจ็บทำให้เด็กหนุ่มนึกออก ใช่แล้ว เมื่อกี้เขาถูกผู้หญิงคนนั้นเล่นงาน ชิกิลุกพรวดขึ้นแต่ก็แทบจะล้มพับลงไปกองแทบจะในทันที

"แล้วเด็กผู้หญิงที่อยู่กับชั้นล่ะ !! เธออยู่ที่ไหน !!?" เขาไม่แม้แต่จะคิดว่าเขานอนสิ้นสภาพอยู่ที่ไหน และใครเป็นคนพาเขามา หรือเขาอาจจะถูกองกรชั่วร้ายดัดแปลงร่างกายให้กลายเป็นมนุษย์ดัดแปลงระหว่างที่ไม่ได้สติ เขาไม่ได้รู้สึกโล่งใจที่ยังคงมองเห็นสิ่งต่างๆเป็นปกติ แต่ความกระวนกระวายใจนี้ มันมาจากสิ่งที่เขามองไม่เห็น คนที่ควรจะอยู่กับเขา เด็กสาวผู้บุกรุกผู้มีชื่อแปลกประหลาดนั้น ไม่ได้อยู่ที่นี่ !!?

? ? ? : ตั้งสติก่อนสิ ทาศคุง เดี๋ยวจะเป็นอะไรไปมากกว่านี้นะ

หญิงสาวได้แตะที่หน้าอกของชิกิเบาๆเพื่อให้เขานอนลงไปเสียก่อนพร้อมกับอธิบายต่อไป

? ? ? : เราเจอนายนอนบาดเจ็บอยู่คนเดียวที่สวนด้านในของโรงเรียน ไม่เห็นใครอื่นนอกจากนั้นเลย

"มันจะเป็นแบบนั้นได้ไง !! ก็ยัยนั่นอยู่กับชั้นทั้งคืนจนถึงเมื่อกี้นี่เองนะ !!!" สภาพของชิกิตอนนี้ทำให้เด็กหนุ่มสูญเสียความเยือกเย็นไปจนหมดสิ้น การตัดสินใจของเขานั้นอาจทำให้ Igor(?) ต้องตกอยู่ในอันตรายก็ได้

"!!!!?"

ทั้งๆที่สถาณการณ์ตึงเครียจแบบนี้ แต่ชิกิกับรู้สึกถึงรังสีอำมหิตมหาศาลจากที่ไม่ไกล้ไม่ไกลจากตัวของเขานัก เด็กหนุ่มที่พูดออกไปเพราะความตระหนกไม่ได้รู้เลยว่า ประโยคที่ออกมาจากปากของเขานั้น เป็นคำพูดที่คนทั้งโลกชวนเข้าใจผิดได้อย่างง่ายดาย. . .

ไม่มีเสียงตอบรับใดๆกลับมาจากหญิงสาวตรงหน้าของชิกิ เธอได้นั่งจ้องชิกิตาเขม็งอยู่พักใหญ่พร้อมกับหยิบหนังสือแปลกๆขึ้นมาเปิดดู

? ? ? : . . . .

เมื่อชิกิได้สังเกตุดูดีๆแล้วดูเหมือนว่าชื่อหนังสือนั้นจะเป็นมังงะอนิเมะชื่อดัง Torador* นั่นเอง และจุดประสงค์ที่เธอคนนี้ได้หยิบขึ้นมาอ่านนั้นก็คือ !!

? ? ? : เจ้าหมาหื่นกามมมมมม !!!

เมื่อเอ่ยจบแล้วหญิงสาวตรงหน้าก็ได้ฟาดฝ่ามือแบบคาราเตะลงมาที่กลางหน้าของชิกิให้เขาลงไปนับดาวเล่นต่ออีกทันทีพร้อมกับเดินออกไปจากห้องโดยทิ้งหนังสือมังงะเล่มเดิมไว้เป็นของต่างหน้า . . . .

ชิกิใช้เวลาฟื้นฟู Hp ของตัวเองอยู่พักใหญ่ๆ กว่าที่เขาจะลุกขึ้นมาจากเตียงได้

"อะไรกันยัยนั่น เรียกคนอื่นว่าทาสไม่พอ ยังจะมาทำร้ายร่างกายกันอีก ถ้าไม่ติดว่าเป็นผู้หญิงชั้น. . . แจ้งตำรวจไปแล้ว" บ่นพึมพำอีกซักพักก่อนจะออกจากห้องที่เต็มไปด้วยกลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อไป ทั้งๆที่พึ่งย้ายมาได้แค่สองวันแต่เวลาส่วนใหญ่กลับหมดไปกับห้องพยาบาลซะนี่ ชิกิที่คิดแบบนั้นก็ไม่วายจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา

"ยังไงซะก็ต้องตามหายัยเด็กอีกอร์นั่นซะก่อน ส่วนยัยสาวเถื่อนโอตาคุไว้ค่อยคิดบัญชีกันทีหลัง. . ."ชิกิกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปตามทางเดินที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา ในมือถือหนังสือการ์ตูนที่พึ่งจะถูกใช้เป็นเครื่องมือในการด่าทอเขาเอาไว้

"!!!" เหมือนสายฟ้าแล่นผ่านหัวของเขาไป ใช่แล้วบางทีถ้ากลับไปที่บ้าน เด็กคนนั้นอาจจะอยู่ที่นั่นก็เป็นได้ คิดได้ดังนั้นชิกิก็วิ่งกลับไปยังที่พักของเขาทันที โดยทิ้งเสียงสัญญาณออดเข้าห้องเรียนไว้เบื้องหลัง

-:- ย้ายชิกิมายัง T.S. Base

ชิกิได้วิ่งหวนกลับมาตามทางจนกระทั่งถึงสถานที่ตั้งบ้านของเขาเอง บริเวณโดยรอบนั้นยังคงเหลือซากการต่อสู้อยู่เล็กน้อย แต่ดูเหมือนว่าจะต้องสังเกตุละเอียดระดับนึงเพื่อมองสถานที่ ดูเหมือนว่ามันจะเป็นภาพซ้อนกับภาพสถานที่ความจริงเสียมากกว่า

ชิกิได้รุดหน้าอย่างรวดเร็วกลับมาที่บ้านพักของเขา ซึ่งดูเหมือนว่าสภาพทุกอย่างจะกลับกลายเป็นเหมือนเดิมไม่เหมือนกับสภาพพื้นที่การต่อสู้ด้านนอก แต่เขาก็ไม่ได้พบวี่แววของเด็กสาวอีกอร์คนนั้นแต่อย่างใด

- พบ Furizu Andre -

? ? ? : เอ่อ . . . คุณ ? ที่ย้ายเข้ามาใหม่สินะครับ ?

ดูเหมือนว่าจะมีชายหนุ่มคนนึงเดินผ่านมาที่หน้าบ้านของชิกิพร้อมกับหยุดทักทายชิกิขึ้น

"ครับ ผมพึ่งย้ายมาใหม่ นารุคามิ ชิกิ ครับ" ชิกิแนะนำตัวพร้อมกับโค้งน้อยๆพอเป็นพิธี แต่การทักทายของเพื่อนบ้านไม่สำคัญนักในตอนนี้ ร่องรอยจากการต่อสู้เมื่อคืนยังคงหลงเหลืออยู่ แบบนี้ก็ยิ่งทำให้เด็กหนุ่มมั่นใจ อีกอร์จะต้องอยู่ที่ไหนซักแห่งในโรงเรียนนี้แน่ๆ ตอนนี้เขาทำได้เพียงภาวนาให้เธอปลอดภัย และออกตามหาเท่านั้น

'บ้าจริง ยัยเด็กอีกอร์นั่น ไปอยู่ที่ไหนของมันเนี่ย !!?' ยิ่งครุ่นคิดก็ยิ่งปวดสมอง ชิกิตัดสินใจย้อนกลับไปยังที่สุดท้ายที่เขาถูกเล่นงาน เผื่อจะเจอร่องรอยอะไรบ้าง

? ? ? : เอ่อ . . คือว่า . . .

ชายหนุ่มได้เรียกชิกิไว้พร้อมกับรีบเอ่ยคำพูดของเขาต่อไปเพื่อไม่ให้เป็ฯการเสียเวลา

? ? ? : เมื่อคืนคุณอยู่ที่โลกด้านนั้นด้วยสินะครับ ? ถ้าเกิดว่ามีอะไรเกี่ยวกันล่ะก็ผมจะช่วยเหลือคุณก็ได้นะครับ

ชายหนุ่มได้เอ่ยขึ้นพร้อมกับเอ่ยปากช่วยเหลือชิกิเมื่อเห็นชิกิอยู่ในท่าทางรีบร้อน ดูเหมือนว่ามันจะเป็นปัญหาที่ชิกิเองก็ไม่น่าจะสามารถปรึกษกับคนทั่วๆไปได้

'เฮ้ๆๆๆ ทำไมไอ้เรื่องเมื่อคืนนี้ถึงได้มีคนรู้เรื่องเยอะจังล่ะเนี่ย เห็นเกมไล่ฆ่ากันเป็นเรื่องสนุกอยู่รึไง ?'

"นี่นาย ไอ้โลกฝั่งนั้นที่ว่า คนที่อยู่ในโรงเรียนนี้ เกี่ยวข้องกับมันทุกคนเลยรึปล่าว ?" ถึงใบหน้าจะยังคงนิ่งเฉย แต่ในใจของชิกินั้นกำลังกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง เขาไม่มีทางให้อภัยคนที่บงการเกมนี้ รวมถึงคนที่ทำเหมือนกับว่ามันเป็นเรื่องสนุกสนานอย่างแน่นอน

? ? ? : ผมเองก็ไม่ทราบว่าทุกคนรึเปล่านะครับ แต่ถ้าพูดว่าเกี่ยวข้องล่ะก็ทุกๆคนในเมืองนี้นั้นน่าจะเกี่ยวด้วยอยู่แล้ว

ชายหนุ่มได้บอกชิกิพลางถอนหายใจเนือยๆออกมา

? ? ? : คนธรรมดาที่ไม่รู้เรื่องจะถูกดึงเข้าไปยังสถานที่อันตรายนั้นและไม่มีวันกลับออกมา

ชายหนุ่มได้อธิบายขึ้นและตัดมาแนะนำตัวเองขึ้น

ฟุริสึ อันเดร์ : ผมชื่อ ฟุริสึ อันเดร์ เป็นสมาชิกของกลุ่ม T.S. ครับ

"งั้นก็กลุ่มเดียวกับผมน่ะสิ ยินดีที่ได้รู้จักครับ" ชิกิจับมือทักทายกับเพื่อนบ้านคนแรกพอเป็นพิธี แต่ถึงอย่างนั้นบรรยากาศตึงเครียจรอบๆตัวของชิกิก็ยังไม่ได้หายไปแต่อย่างใด ยิ่งจากคำำพูดของฟุริสึยิ่งทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกสะอิดสะเอียนในสถานที่แห่งนี้มากยิ่งขึ้น

"ถ้านายจะช่วยเหลือผมล่ะก็ แค่บอกวิธีเข้าออกโลกฝั่งนั้นให้กับผมก็พอ เมื่อวานนี้เด็กผู้หญิงที่ผมเจอที่นั่นหายตัวไปหลังจากที่ผมถูกทำร้าย ผมจะต้องตามหาเด็กคนนั้น" เด็กหนุ่มพูด สีหน้าจริงจัง ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นกับยัยเด็ก Igor เขาจะไม่มีวันให้อภัยตัวเองไปชั่วชีวิต การตัดสินใจของเขาทำให้ทุกอย่างเลวร้ายลง ชิกิได้แต่ภาวนาให้เธอปลอดภัยจนกว่าเขาจะหาเธอพบ. . . .

ฟุริสึ อันเดร์ : ผมไม่อยากจะขัดจังหวะเท่าไรนะครับ . . . แต่ว่าเวลาภายในช่วงนั้นมันต่างกับโลกภายนอกอยู่นิดหน่อยเหมือนกัน ผมก็ไม่รู้ว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นจะยังมีชีวิตอญู่รึเปล่า

อันเดร์ได้เอ่ยออกมาด้วยสีหน้าตึงเครียดและหดหู่ แต่เขาก็ยังเอ่ยถึงวิธีการควบคุมวิธีการเข้าออกโลกนั้นต่อไปอยู่ดี

ฟุริสึ อันเดร์ : โลกฝั่งนั้นจะเปิดขึ้นหลังช่วงเวลากลางคืน พวกเราเรียกช่วงเวลานั้นว่า Dark hour จะสามารถเข้าไปได้ในช่วงเวลาที่กำหนดไว้เท่านั้น ซึ่งพวกเรากลุ่ม T.S. มีพลังติดตัวมาตั้งแต่กำเนิดในการเข้าหรือออกมายังช่วงเวลานั้นได้น่ะครับ

"ต้องรอจนกว่าจะมืดเลยงั้นหรอ !! แบบนั้นก็ยิ่งทำอะไรไม่ได้กันพอดีน่ะสิ !!?" ชิกิฉุนขาด เวลาเร่งด่วนที่ต้องการจะช่วยใครซักคน แต่กลับทำได้แค่รอแบบนี้

"บ้าจริงๆ ชั้นจะไปหาผู้อำนวยการโรงเรียนนี้ คนระดับนั้นต้องมีวิธีอื่นแน่ๆ" เด็กหนุ่มรู้สึกว่าต้องทำอะไรซักอย่าง แม้จะต้องยืมพลังของคนอื่น เพราะตัวเขานั้นมีขีดจำกัด ถ้าเนตรแห่งความตายของเขาสามารถทำลายดวงอาทิตย์เพื่อให้ถึงเวลากลางคืนได้ เขาคงจะทำไปแล้ว. . .

ฟุริสึ อันเดร์ : ผู้อำนวยการโรงเรียนเองอาจจะไม่รู้เรื่องก็ได้นะครับ . . . ยังไงซะเขาก็ยังเป็นคนธรรมดาอยู่ดี

อันเดร์ได้เอ่ยรั้งชิกิไว้พร้อมกับแตะที่ไหล่ของชิกิเบาๆ

ฟุริสึ อันเดร์ : ตอนนี้รีบร้อนไปก็คงไม่ช่วยอะไรขึ้นมาหรอกนะครับ

"เด็กผู้หญิงตัวเท่าอกชั้นอาจจะกำลังตกอยู่ในอันตราย นายจะบอกให้ชั้นรออย่างงั้นหรอ !!?" ชิกิขึ้นเสียงพร้อมกับปัดมือของฟุริสึออก เด็กหนุ่มรู้ดี ว่าตัวเขาตอนนี้ดูไม่เป็นผู้ใหญ่เอาเสียเลย แต่สถาณการณ์ตอนนี้มันเกิดขึ้นจากการตัดสินใจของเขา จิตใต้สำนึกของเด็กหนุ่มได้แต่ร่ำร้องสำนึกผิด

"ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้ ถึงจะพลาดแต่ก็ยังดีกว่าอยู่เฉยๆ นายไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้อยู่แล้วนี่ ไม่เห็นจะต้องเดือดร้อนอะไรเลย" ชิกิพูด ก่อนจะออกวิ่งไปยัังตึกเรียนใหญ่ โดยมีเป้าหมายคือการถามวิธีที่จะเข้าสู่ Dark hour จากผู้อำนวยการโรงเรียน

ชิกิได้รุดหน้ามายังห้องผู้อำนวยการโรงเรียนอย่างรวดเร็วและดูเหมือนว่าโชคยังเข้าข้างเขาอยู่บ้าง

- พบ Meister Xerxes -

? ? ? : ยินดีต้อนรับค่ะ มีธุระอะไรเร่งด่วยรึเปล่าค่ะ ?

"คุณคือผู้อำนวยการสินะ. . ." เด็กหนุ่มหายใจหอบระรัว เม็ดเหงื่อไหลรินทั่วทั้งใบหน้า ผมเผ้าก็กระเซอะกระเซิงไม่แพ้กัน สภาพของชิกิตอนนี้คงดูไม่จืดนักจากการวิ่งเต็มสปีดโดยไม่ชินกับเส้นทางในโรงเรียนจนมาถึงที่นี่

"ไม่ต้องพูดอ้อมค้อมหรืออธิบายอะไรให้มากความ สิ่งที่ผมต้องการจากคุณมีแค่อย่างเดียว. . . ." เม็ดเหงื่อนับสิบๆหยดลงอยู่พรมอย่างดีบนพื้นห้อง จากสภาพของชิกิตอนนี้ถ้ามองจากสายตาของคนทั่วไป ควรจะให้เขานั่งพักหายใจซักหน่อย จะมีก็แต่เพียงแววตาเท่านั้นที่ยังคงเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่น

"บอกวิธีการเข้าไปยัง Dark hour ที่นี่ เดี๋ยวนี้ !!!"

ผู้อำนวยการโรงเรียน : เอ๋ !? Dark hour . . . ?

เธอได้สับสนกับคำถามของชิกิพลางทำหน้าสงสัยขึ้น ดูเหมือนว่าเธอคงจะไม่รู้ว่าชิกิกำลังหมายถึงอะไรอยู่

จะเต็มแล้วขึ้นใหม่เลยจ้า

nutchsnon

.... เรามองเห็นทางเวทย์ที่ซัดมาหา จึงเอี้ยวตัวหลบด้วยความเร็วให้เวทย์มนต์นั้นผ่านไปอย่างว่าง่าย

!!! สัมผัสอันตรายนั้นยังไ่ม่หายไปซะทีเดียวเมื่อรู้ว่า เวทย์มนต์นั้นย้อนกลับมาทำร้ายเราจากด้านหลังได้นะนี่มัน? ติดตามเป้าหมายได้ด้วยหรอ!?

เราตีลังกาหลังหลบเวทย์มนต์นั้นพลางก้มตัวลงก่อนจะใช้ดาบฟาดให้เบี่ยงทางให้ขึ้นไปบนเพดานแทน

หมอนั่นก็ใช้ดาบเหมือนกันสินะ แต่ไม่เห็นถือไว้ในมือเลย เอาออกมาได้ยังไงกัน?

'' นี่นาย ... เป็นใครกัน จู่ๆถึงซัดของอันตรายแบบนี้มาได้ ... ''  เราเอี้ยวตัวหลบเวทย์มนต์ที่พุ่งมาจากด้านหลัง ก่อนจะเริ่มวิ่งด้วยความเร็วไปหาชายที่ซัดมนนั้นเข้ามา

'' แต่ถึงกับจะฆ่ากันเลยแบบนี้ ทางนี้เองคงจะอยู่เฉยๆไม่ได้หรอกนะ! '' เราควักปืนออกมาพลางเล็งและเสี้ยววินาทีนั้นสายตาของเราจับจ้องการเคลื่อนไหวของหมอนั่นด้วยสมาธิที่มั่นคง

'' Lock...on...'' ปังๆ!! กระสุนสองนัดถูกซัดออกไปบริเวณขาของเขา แต่เรารู้อยู่แก่ใจอยู่แล้วว่าของแบบนั้นทำอะไรผู้ใช้เวทย์ไม่ได้หรอก  

จังหวะที่เราอยู่ใกล้พอที่จะใช้พลัง KI เราเสี่ยงครอบคุมบริเวณของหมอนั่นให้ช้าลง

ตึกๆ!! อึ่ก!!

เราหลี่ตาลงพลางก้าวสเต็ปเดียวไปประชิดร่างของหมอนั่งพลางจี้ดาบตรงคอหอยของเขา

'' แฮก ... นายเป็นใครกันแน่ ? แฮก ... ไม่เคยเห็นในฐานข้อมูลของ S.E.E.S มาก่อน ....''

-:- Fiend Link 1 ~ เป้าหมายที่แตกต่าง ~

เป้าหมาย : ขัดขวางชายหนุ่มผมเหลืองในคืนนี้

? ? ? : หึ . . . ความสามารถของ Ki นายมันน่ารำคาญจริงๆเลยนะ

ชายหนุ่มผมเหลืองได้นิ่งเฉยขณะที่โดนจ่อประชิดตัว แต่ดูเหมือนว่าเขาจะสงบนิ่งและใจเย็นเป็นอย่างมาก คาดว่าสกิลที่เขาใช้โจมตีฮารุเมื่อครู่นี้จะเป็น Catastrophic Darkness อย่างแน่นอน . . .

? ? ? : Shadow Traveller !!!

ชายหนุ่มผมเหลืองได้ย้ายตำแหน่งของตนไปโผล่ที่เงาด้านหลังของฮารุพร้อมกับโจมตีเข้ามาอย่างรวดเร็วด้วยการแทงด้วย Rapier ของเขาด้วยความเร็วสูง !!

!!!  อ่ะ ผู้ใช้เวทย์เงา!!?

เรารีบกาง Ki มารอบตัวเองทันที  ก่อนจะรีบกว้างตัวออกไปด้านข้างพลางวาดดาบปัดเรเปียอย่างแรง

ตึก!! คึ่!!

แต่ท่าทางตอนที่กำลังเบี่ยงตัวหลบเราเกิดปวดหัวขึ้นมากระทันหันจนทำให้จังหวะการหลบนั้นช้าไปก้าวหนึ่งจนเรเปียแฉลบเอวของเราไป

'' บอกจุดประสงของนายมาซะ นายต้องการอะไรกันแน่!!? '' เราดาบขึ้นพลางฟาดใส่เขาอย่างแรงและเร็ว

ชายหนุ่มผมเหลืองได้แต่ตอบบ่ายเบี่ยงถึงเรื่องอื่นกับฮารุพร้อมกับโจมตีเข้ามาอย่างไม่เปิดช่องว่าง

? ? ? : Dark Sphere !!!

ลูกบอลพลังจิตสีดำทมิฬได้ลอยขึ้นมาโดยรอบบริเวณของชายหนุ่มผมเหลืองและประจุไปด้วยพลังเวทย์มหาศาลภายใน

? ? ? : ลาก่อนนะ !! เจ้าสุนัขรับใช้ S.E.E.S. !!

เมื่อเขาเอ่ยจบบอลสเฟียร์ก็ได้แตกกระจายออกพร้อมกับแรงระเบิดเวทย์อย่างรุนแรงโดยรอบบริเวณแห่งนี้ !!!

ฟุ้บ !! แรงระเบิดต่างๆได้กระจายออกไปจนเหลือแต่กลุ่มควัญที่อัดไปด้วยแรงลมสะท้อนพัดผ่านหน้าของฮารุไปอย่างฉิวเฉียด พร้อมๆกับรอบๆด้านที่กลายเป็นแสงสว่างขึ้นมารวมทั้งพื้นที่รอบๆที่ฮารุได้ยืนอยู่นั้นได้เปลี่ยนสภาพจาก Dark hour เป็นพื้นที่ปกติเหมือนที่เขาเขามาในตอนแรกด้วย !!

? ? ? : นั่นใคร !!!

ชายหนุ่มปริศนาได้ชี้ดาบของเขามาด้านหน้ามองควัญจุดที่ฮารุยืนอยู่พร้อมกับเตรียมการโจมตีในครั้งต่อไป ทว่า !! เขาก็ได้นิ่งลงไปพร้อมกับกางโล่เวทย์มนต์ขึ้นมาแทน !!

หญิงสาวปริศนา : ระวังนะ !!

เสียงผู้หญิงคนนึงได้โผล่ขึ้นมาระหว่างสนามรบพร้อมกับดึงฮารุหลบออกมาด้านข้างภายใต้หมอกนั้น

ตูม !!! พลังเวทย์โจมตีที่ได้เข้าไปยังชายหนุ่มปริศนานั้นได้ถูกสะท้อนออกมาโดยทิศทางนั้นได้เบียงสะเปะสปะไปหมด จากแรงปะทะนั้นทำให้หมอกควัญจากการต่อสู้นั้นกระจายตัวออกไปจนเห็นสนามต่อศู้ได้ชัดตาอีกครั้ง



หญิงสาวปริศนา : Share Senses !!

ดูเหมือนว่าฮารุจะได้รับพลังอะไรบางอย่างจากหญิงสาวปริศนาที๋โผล่มาเมื่อครู่นี้ ยังไงก็ตามดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้เป็นศัตรูของฮารุเสียทีเดียวนัก

ฮารุ : สามารถมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นแบบเดียวกับ หญิงสาวปริศนา ได้

หญิงสาวปริศนา : Shield Area !!

วืดดด ความมืดมิดโดยรอบได้กระจายหายไปโดยสิ้นเชิง ดูเหมือนว่ารอบๆพื้นที่นี้ธาตุความมืดจะถูกปิดตายลงไปเสียแล้ว !!

แสงสว่าง?  เรามองเห็นความมืดที่อยู่ตรงหน้าชัดเจน กระแสการรวมตัวของความมืดก็เห็นชัดด้วย ... ดีล่ะ ลองดูซักตั้งก็แล้วกัน ...

'' กรุณาซัพพ็อตเราด้วย ...'' เราพูดก่อนจะลู่ดาบลงพลางตั้งสมาธิ เพื่อคำนวนการไหลเวียนและความเร็วในการร่ายเวทย์ของชายผมเหลืองคนนั้นช้าๆและรอบคอบที่สุด ... เข้าใจแล้่ว ...  สายตาคมของเราลืมตื่นขึ้น  ก่อนจะเริ่ม ใช้ดวงตาของเรามองกระแสพลังต่างๆที่อยู่รอบๆ พร้อมกับใช้ดาบในมือ ฟาดฟันและปัดลูกบอลความมืดที่ชายคนนั้นสร้างขึ้นให้ออกรัศมีของเราไป ไม่นานนักเราจึงได้มาหยุดอยู่ตรงหน้าของเขา ปืนของเราจ่อที่ปลายคางของเขาอย่างรวดเร็ว และเราใช้แสงสว่างที่ใช้แสงที่ติดอยู่กับดาบมาปักตรงข้างหลังของเราไว้ไม่ให้เกิดเงาขึ้นมาถูกเล่นลูกไม้เดิมๆอีก

'' โทษทีนะ จะยอมแพ้แล้วได้หรือยัง?''

? ? ? : . . .  ชิ

ชายหนุ่มผมเหลืองได้สบถออกมาอย่างไม่สบอารมณ์พร้อมๆกับทิ้งดาบ Rapier ของเขาลงกับพื้น

? ? ? : ถึงชั้นจะยอมแพ้พวกนาย พวกนายก็ไม่ได้คำตอบอะไรจากชั้นหรอกหน่า

ชายหนุ่มผมเหลืองได้ยิ้มหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับหลับตายิ้มกริ่มพูดออกมา

'' .... อย่างนั้นรึ ?  ถ้าอย่างนั้นก็ช่วยไม่ได้นะ '' เราพูดสั้นๆ พลางหลี่ตาลงและชักปืนลงมายินอัดที่ขาทั้งสองข้างของเขาอย่างไม่ใยดี

เมื่อร่างของชายหนุ่มผมเหลืองล้มลงปืนของเราก็จ่อที่หัวเขาแล้ว

'' ต้องขอโทษด้วยเผื่อกันเอาไว้ก่อน '' ปังๆ!! ปืนของเราอัดกระสุนไปยังมือทั้งสองข้างของชายคนนั้นอีกครั้งเพื่อป้องกันไม่ให้เขาร่ายเวทย์ได้อีก ถึงจะดูโหดเหี้ยมไปบ้าง แต่เราเองก็จะประมาทไม่ได้

'' ทีนี้คงจะพอคุยกันรู้เรื่องแล้วสินะ? ''

? ? ? : อ้ากกก !!

ชายหนุ่มปริศนาได้ร้องโอครวญออกมาก่อนที่จะหายใจเข้าไปลึกๆพร้อมกับคุกเข่าก้มหน้าอยู่ด้านหน้าของฮารุ

หญิงสาวปริศนา : เพื่อความปลอดภัยของพวกเราเองด้วยล่ะนะ . . .

หญิงสาวปริศนาได้พูดอ่อยเสียงลงเล็กน้อยพร้อมกับค่อยๆก้มหน้าลง ดูเหมือนว่าเธอจะเคยเห็นการกระทำแบบนี้มาบ้างแล้วจึงไม่ได้ตกใจอะไรมากนัก

? ? ? : อา . . . หึหึหึ . . . . ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ

ชายหนุ่มผมเหลืองได้หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งก่อนที่จะหยุดนิ่งและก้มหน้าลงไป

? ? ? : Enrage !!

ในขณะที่เขากำลังคลุ้มคลั่งอยู่นั้นเขาก็ได้ใช้ทักษะจิตเพื่อควบคุมจิตใจของตนเองให้ทำตามคำสั่งเพื่อต่อสู้ต่อแม้ว่าจะบาดเจ็บอยู่สาหัสก็ตาม !!!

? ? ? : Bonds of darkness !!

ชายหนุ่มผมเหลืองนั้นได้ยกมือขึ้นร่ายเวทย์พันธนาการฮารุไว้เหมือนกับร่างของเขาไม่มีบาดแผล เลือดได้ค่อยๆหยดออกจากบาดแผลนั้นเป็นทางยาวและมากขึ้นเรื่อยๆพร้อมกับแววตาที่ว่างเปล่าดั่งคนถูกสะกดจิตเพื่อที่จะเป็นหุ่นเชิดต่อสู้เท่านั้น !!

หญิงสาวปริศนา : Natural Affinity !!

ทันใดนั้นเองความมืดพันธนาการของชายหนุ่มปริศนาที่ตั้งใจจะจับฮารุนั้นก็ได้กลายเป็นโซ่มัดตัวของเขาเสียเอง

? ? ? : ฮึ่ม . . . ยังไงซะชั้นก็ต้องไม่ตาย !! Induce Fear !!

ชายหนุ่มได้ใช้เรี่ยวแรงที่เหลือจากคำสาปสั่งตัวเองนั้นร่ายเวทย์แปลกๆใส่ฮารุทำให้ฮารุนั้นเห็นภาพหลอนที่ได้ดึงสติของฮารุจากความจริงออกไปอย่างหมดสิ้น แต่เขาเองก็ไม่สามารถรู้ได้ว่าฮารุเองนั้นจะมองเห็นอะไร . . .

หญิงสาวปริศนา : !!!

หญิงสาวปริศนาได้รีบปลดระวางจากการร่ายเวทย์ของเธอและวิ่งเข้ามาหาฮารุพร้อมกับรีบเขย่าตัวฮารุอย่างเร็วทันที !!

หญิงสาวปริศนา : ตั้งสติไว้ก่อน !! ทำใจดีๆไว้นะ พวกนั้นมันเป็นแค่ภาพลวงตาเท่านั้น !!

ในจังหวะนี้เองชายหนุ่มปริศนาคนนั้นก็ได้เตะ Rapier ที่เขาทิ้งไว้มารบกวนทั้งสองพร้อมกับทิ้งอาวุธของเขาและหนีไปจากการต่อสู้

คึ่ก!!! ภะภาพลวงตา!! อึ่ก!!! สมาธิของเราถูกรบกวนจากเวทย์ที่ชายผมเหลือร่ายใส่เราที่ไม่ทันระวัง

ภาพที่เราไม่รู้จักแต่เหมือนว่าเราเคยผ่านช่วงเวลานั้นมาก่อนผุดขึ้นมา ในหัว ในมือของเรานั้นถือบางอย่างเอาไว้ บางอย่างที่เราคุ้นเคยแต่เรากลับมองไม่ออกว่ามันคืออะไร ภาพที่เราใช้สิ่งนั้นทำร้ายใครซักคนหนึ่งอยู่ แต่ทำไมพอเราทำร้ายคนๆนี้เรากับรู้สึกเจ็บปวดเอามากๆ?

[ ติกๆๆ Warning!! ระบบความทรงจำเริ่มแปรปรวน ... เริ่มทำการซ่อมแซมใหม่อีกครั้ง ]

เปรี๊ียะ!!

ไม่นานนัก หญิงสาวที่ช่วยเหลือเราเมื่อครู่ตะโกนจนเราได้ยินเสียง�