|
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย nutchsnon เมื่อ 12-8-2012 16:52
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Eureka_GL_World เมื่อ 12-8-2012 16:10
แกร๊ก เสียงประตูค่อยๆแง้มออกเบาๆ และมีเสียงเพลง Heart of marionette ที่เป็นเพลงเปิดของงานแสดงที่จะถึงนี้ (วันอาทิตย์)
ดูเหมือนว่าด้านในห้องนั้นจะมีสมาชิกคนอื่นที่ไม่ใช่ยูนิตเดียวกันด้วย
[ พบ ฮารุกะ ชิบุยะ ริน , มิกิ จิฮายะ ]
ดูเหมือนว่าจะมีเด็กผู้หญิงผมสีบลอนยาว จะเต็นนำให้กับทั้งสามคนที่คอยเต้นตามอยู่ ดูจากความพริ้วไหวของเด็กคนนี้ถือว่าใช้ได้เลยทีเดียวสำหรับไอดอลหน้าใหม่? หรือว่าเด็กคนนี้อยู๋ในวงการอยู่แล้วกันแน่นะ
มิกิ : เป็นไงบ้าง มิกิมิกิ เต้นนำให้แล้วเป็นไงมั่งๆ? - ท่าทางกระตือรือล้นของมิกิทำเอาสามคนที่นั่งพักด้วยความเหนื่อยจนพลอยยิ้มแห้งๆไปด้วย
สุดยอด เด็กคนนี้เต้นเหงื่อแทบไม่ออกเลย ถ้าเทียบกับ สามคนนั้นแล้ว
ฮารุกะ : อ่ะฮะๆๆ มิกิจังเก่งเกินไปแล้วนะ ชั้นยังตามไม่ค่อยทันเลย
มิกิ : อื้อ ๆ ไม่เป็นไรหรอก ฮารุกะแค่พยายามซ้อมบ่อยๆเดี๋ยวก็ได้เองแหละ มิกิมิกิมั่นใจได้เลย
ริน : . . . - รินหอบหายใจเบาๆก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นมาช้าๆ
ริน : ขออีกรอบซิ คราวนี้จะตามให้ทันให้ได้เลย - รินปาดเหงื่อสยายผมเบาๆก่อนจะขอให้มิกิเต้นนำให้ต่อ
มิกิ : เอ๋? แต่ว่าพวกเราซ้อมกันมาตั้งกะเช้าแล้วนะ แล้วดูท่าทางเธอจะเหนื่อยมากด้วย มิกิมิกิว่านั่งพักกันก่อนก็ได้มั้ง?
มิกิพยายามคัดค้านด้วยสีหน้าที่ไม่เห็นด้วยสักเท่าไหร่นัก
ส่วนทางด้านจิฮายะเองที่นั่งกอดเข่าด้วยความเหนื่อยนั้นก็ได้สูดหายใจเล็กๆก่อนจะลุกขึ้นมายืนข้างๆรินเช่นกัน
จิฮายะ : เวลาของพวกเราไม่ค่อยมีแล้วล่ะ ขอร้องล่ะ ช่วยเต้นนำให้ทีนะ - จิฮายะเองก็พูดทำนองเดียวกันกับรินเมื่อครู่
มิกิ : เอ๋ ? จิฮายะก็ด้วยหรอ? เอะ ฮารุกะ? - ไม่ทันที่มิกิจะพูดจบ ฮารุกะเองก็ได้ค่อยๆลุกขึ้นมาทั้งยับหอบเบาๆอยู่แบบนั้น แต่เธอก็ยังคงไม่ทิ้งรอยยิ้มออกจากใบหน้านั้นเลย
ฮารุกะ : แฮะๆ จิฮายะจังกับรินจังขยันกันซะขนาดนี้ ชั้นจะยอมแพ้ได้ยังไงล่ะ - เธอพูดปลุกใจพร้อมกับรอยยิ้มนั้นก่อนที่มิกิจะยิ้มบางๆยอมแพ้กับความยายามนั้น ก่อนจะปลุกใจตัวเองอย่างร่าเริงบ้าง
มิกิ : อื้ม งั้น ระวังให้ดีน้าา มิกิมิกิจะเต้นนำริ่วไปก่อนเลยตามมาให้ทันล่ะ - และเพลงก็เริ่มบรรเลงต่อไปจนจบอีกครั้ง
คราวนี้ดูเหมือนว่ารินจะเป็นคนเดียวที่พอจะเต้นตามจังหวะได้ทันแต่ก็ยังไม่แข็งแรงและพร้อมเพรียงกันเท่าไหร่นัก
ทางด้านจิฮายะเองยังคงเต้นแข็งๆ และตามจังหวะที่ขยับขาและเปลี่ยนจุดยืนเร็วๆไม่ทัน
ทางด้านฮารุกะนั้นยังคงเต้นผิดบ้าง ขยับไปยังจุดที่ต้องไปไม่ถูกบ้าง ยังถือว่าไม่ก้าวหน้าซักเท่าไหน่นัก
ผมค่อย ๆ นั่งลงจากอีกฝั่งของประตู
" ต้องอย่างนั้นสิ... พวกเธอนิไม่ทําให้ชั้นผิดหวังจริง ๆ นะ... "
ผมบ่นกับตัวเองพลางแอบมองทุกพวกเธอที่กําลังพยายามอย่างหนักอย่างมีความสุข
" อย่าเพิ่งเข้าไปเลยดีกว่ามั้ง... "
ฮารุกะ : เหนื่อยจังเลย . . . - ฮารุกะทิ้งตัวนอนแผ่บนพื้นอย่างเหนื่อยหอบก่อนพร้อมกับรอยยิ้มอย่างสนุกสนานหลังจากได้เต็นอย่างเต็มที่
มิกิ : อื้ม เหนื่อยหน่อยนะ ฮารุกะ - มิกิเดินมายิ้มให้ฮารุกะพร้อมกับยื่นน้ำดื่มขวดเล็กให้
ฮารุกะ : ขอบใจจ๊ะ - ฮารุกะยื่นมือไปรับพลากล่าวขอบคุณก่อนจะกุมไว้ที่ท้องของตัวเองแล้วค่อยๆสูดหายใจเข้าออกช้าๆ
ริน : จริงๆชั้นว่าน่าจะให้โปรดิวเซอร์มาดูเราซ้อมด้วยนะ อย่างน้อยมันก็น่าจะมีประโยชน์กว่ามาซ้อมกันเองแบบนี้น่ะ
จิฮายะ : . . . ไม่เป็นหรอก . . . - จิฮายะพูดขึ้นทันทีที่รินพูดจบ ก่อนจะมองมาที่รินด้วยสายตาจริงจัง
จิฮายะ : ถึงเขาจะไม่มาดูพวกเราซ้อมแต่ถ้าพวกเราพยายามแล้วก็ตั้งใจซ้อมให้เต็มที่ ต้องทำได้อย่างแน่นอน
ริน : จ้าๆ เธอพูดอะไรทำนองนั้นมาหลายรอบจนชั้นจะจำได้ขึ้นใจแล้วนะ ชั้นหมายถึงอย่างน้อยก็น่าจะแบ่งเวลามาดูพวกเราบ้างนี่?
ฮารุกะ : แต่ไอยะ . . . โปรดิวเซอร์เขาเป็นนักเรียนหลักสูตรสามนี่สิ กว่าจะได้เจอกันทีคงต้องรอให้คาฉะจังปล่อยตัวมาแหละนะ
มิกิ : เอ๋ โปรดิวเซอร์ของเธอเป็นพ่อบ้านของคาฉะคนนั้นน่ะหรอ!? หวา . . - มิกิตื่นตกใจเล็กน้อยพลางเอามือปิดปาก
ได้ยินหมดแล้วล่ะ... ที่พวกเธอพูดกันน่ะ... โดนนินทาระยะเผาขนชัด ๆ เลย
อย่าพูดว่า " ต้องรอให้คาฉะจัดปล่อยตัว " อะไรแบบนั้นสิ ชั้นน่ะยอมเป็นพ่อบ้านให้ยัยนั้นเพราะพวกเธอเลยนะเฟ้ย
แล้วอีกอย่าง.. คาฉะนิดังขนาดนั้นเลยรึยังไง... ชั้นแทบไม่รู้อะไรเกี่ยวกะยัยนั้นเลยสักนิด..
แต่ก็เอาเถอะ ยังไงซะก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก... จิฮายะก็ดี รินก็ดี ฮารุกะก็ดี พวกเธอยังคงพยายามต่อไป
หวังว่าพวกเธอจะทําได้ดีในงานที่ใกล้จะมาถึงนิล่ะนะ
ขณะที่ไอยะกำลังแอบมองเหล่าไอดอลของตัวเองอยู่อย่างพึงพอใจ ดูเหมือนว่าจะมีสายตา สองคู่กำลังจับจ้องเขาอยู่ด้านหลัง และใกล้มากๆเสียด้วย
??? : นี่ๆ นายมาทำอะไรตรงนี้หรอ?
??? : นั่นสิๆ แอบมามองดูพวกฮารุกะจังแบบนี้ อ่ะ หรือว่าจะเป็นคุณสโตกเกอร์สินะ!? - เสียงเด็กผู้หญิงโพล่งขึ้นมาจากด้านหลังของไอยะ
??? : เกิดคดีแล้วล่ะ อามิจัง
??? : อือ ได้เวลาของ ฝาแฝดยอดนักสืบอามิ มามิแล้วล่ะ! - การเปิดตัวพร้อมกับเสื้อผ้าชุดนักสืบครบชุด? ที่ดูใส่ในที่นี่น่าจะดูอึดอัดไม่หยอกเลยก็ว่าได้
เอาแล้วสิท่าจะยุ่งซะแล้ว
รู้สึกว่าถ้าปล่อยไว้แบบนี้ คุณเธอทั้งคู่คงเสียงดังจน คนด้านในออกมาแน่ ๆ นั้นคือสิ่งที่ตัวกระผมไม่ต้องการแม้แต่น้อย
เล่นด้วยหน่อยก็แล้วกันนะ
" ชู่วววว เข้าใจผิดแล้ว ชั้นเป็นนักสืบเหมือนกัน... ชั้นได้รับมอบหมายให้มาจับตาดูผู้หญิงกลุ่มนี้น่ะ เพราะงั้นเงียบ ๆ เดี่ยวพวกเธอจะรู้ตัวเข้า ! "
ทั้งชีวิตไม่เคยคิดจะได้เล่นอะไรแบบนี้เลยสักครั้ง ถือเป็นประสบการ์๊ณอันมีค่ามาก ๆ ในชีิวิตเลยล่ะ
" แล้วพวกเธอเป็นใครกัน เป็นกําลังเสริมจากหน่วยไหนล่ะ "
ตอแหลได้สุดยอดมากเลยชั้น ชักเริ่มอยากตายขึ้นมาแล้วสิ
อามิ : ฮึฮู่ พี่ชายคิดหรอว่าจะหลอกพวกเราได้น่ะ
มามิ : ใช่แล้ว แผนเนียนเป็นพวกเดียวกันใช้ไม่ได้ผลหรอกนะ ทำไมน่ะหรอ?
อามิ มามิ : ก็เพราะชื่อก็บอกอยู่แล้วว่าคู่แฝด เพราะอย่างนั้น สำนักงานของพวกเราเลยมีแค่เราสองคนอามิมามิจังเท่านั้นยังไงล่ะ! - สิ้นสุดการแนะนำตัวได้ไม่นานเท่าไหร่ เสียงประตูจากด้านหลังของไอยะก็ได้เปิดกว้างจนแสงสว่างส่องทางเดินมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
มิกิ : อามิจัง มามิจัง เสียงดังจนเข้าไปถึงข้างในห้องเลย มาทำอะไร? . . . - เด็กสาวผมบลอนยาวเดินออกมาพลางพูดถึงสองคนตรงหน้าไอยะแล้วชะงักทันทีเดินมาจนขาของเธอชนหลังของไอยะเบาๆ เธอมองลงมาช้าๆ อย่างแปลกใจ
มิกิ : เอ แล้วเธอมาทำอะไรที่นี่หรอ? อ๊ะ หรือว่าเป็นแฟนคลับของมิกิมิกิ? ดีใจจัง! - มิกิ คว้าแขนไอยะขึ้นมาพลางฉุดเขาให้ลุกขึ้นก่อนจะกอดไอยะเบาๆ เพราะร่างเล็กๆนั้น เลยแทบจะลอยได้เลยรึเปล่าอันนี้ไม่แน่ใจ
จิฮายะ : มีอะไรกันหรอ? - จิฮายะเดินเข้ามาพอดี เลยได้เห็นไอยะกำลังถูกมิกิคลอเคลียอยู่เฉยเลยเงียบไปไม่ทักอะไรตอบแล้วยืนมองเงียบๆ
" นิเธอปล่อยชั้นนะ ! "
ผมพยายามพลัดมิกิออกไปห่าง ๆ ตัวผม ( ผมสูง 166 นะเหวยย )
จะบ้าตายนิมันอะไรกันเนี้ย ทั้งเจ้าเด็กแฝดนั้น และผู้หญิงคนนี้
ผมที่พยายามสบัดตัวของเด็กสาวที่มาเกาะแกะผม ก็บังเอิญไปเห็นจิฮายะ ที่ยืนอยู่ที่ประตู
ทุกการกระทําของผมก็หยุดลงทันที ในทันใด
" อ๊ะ... "
ผมอุทานเสียงอ่อย ๆ ออกมาเล็ก ๆ เมื่อเห็นจิฮายะที่ยืนดูผมทําตัวรั่ว ๆ อย่างเงียบ ๆ
เสร็จกันฟอร์มที่อุส่าสร้างมา !
เดี๋ยว ! มันไม่ใช่ปัญหา ปัญหาอยู่ที่ว่า... ความแตกซะแล้ว...
หลังจากที่ไอยะนิ่งไป ฮารุกะเองก็เดินตามต้นเสียงมาพร้อมทำหน้าสงสัย
ฮารุกะ : มีอะไรงั้นหรอมิกิจัง? อ้าว ไอยะคุง? - ฮารุกะกล่าวด้วยความแปลกใจที่เห็นไอยะอยู่ที่นี่ แต่ดูจากกิริยาแล้วเธอจะไม่ได้มีรีแอ็คชั่นอะไรเมื่อเห็นชายหนุ่มกำลังถูกมิกิคลอเคลียอยู๋
มิกิ : นี่ๆ ฮารุกะ มีแฟนคลับของมิกิมิกิ แอบมาให้กำลังใจถึงนี่ด้วยล่ะ แถมน่ารักด้วย จะทำยังไงดีอ่ะ ชักติดใจแล้วสิ ฮะๆๆ - มิกิพูดด้วยรอยยิ้มและน้ำเสียงร่าเริงเอามากๆ
ฮารุกะ : อ่า คือว่า ไอยะคุงเขาเป็นโปรดิวเซอร์ของพวกเราเองแหละนะมิกิจัง - ฮารุกะอธิบายพางยิ้มแห้งๆให้มิกิ
มิกิได้นิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะกันมามองไอยะด้วยสีหน้าแปลกใจจนสังเกตุได้
มิกิ : ว้าว เป็นถึงโปรดิวเซอร์ของยูนิตของฮารุกะเลยหรอ เก่งจังเลยน้า - ดูท่าคำอธิบายของฮารุกะจะไม่ได้ช่วยอะไรไอยะมากเลยนะ
ริน : นี่พวกเธอน่ะ ทำอะไรกันอยู่ ได้เวลา . . . แล้วนายไปทำอะไรอยู่ตรงนั้นน่ะ? - รินที่เดินมาคนสุดท้ายจากการรอทั้งสามคนที่ออกมายืนออกันตรงหน้าประตูก่อนจะทำหน้าประมาณว่ารับไม่ได้ใส่ไอยะ
อามิ มามิ : พวกเราจับคุณสโตเกอร์ที่มาแอบมองได้ล่ะ!? - อามิ มามิเสนอให้ริน
ริน : . . . โรคจิต . . . จะมาดูพวกชั้นเต้นทำไมต้องแอบมองด้วยล่ะนั่น . . . ?
" หนวกหูน่ะ ชั้นจะทําอะไรก็เรื่องของชั้น "
ก็เห็นว่าพวกเธอกําลังพยายามกันอย่างดี แล้วสนุกไปกับมันอยู่ เลยไม่อยากรบกวนเท่านั้นแหละ
ผมกลัวว่าถ้าผมเข้าไป อาจจะไปทําลายบรรยากาศก็เป็นได้
" ดูเหมือนพวกเธอกําลังไปได้สวยนะ... พยายามเข้าล่ะกัน แล้วชั้นจะคอยดู "
การรักษาฟอร์มให้ดูน่าเชื่อถือนิ มันน่ารําคาญชะมัด แต่ก็เอาเถอะ เพื่อตัวของเราเองด้วย
" แล้วก็เธอ... เอ่อ... ชื่อ มิกิ สินะ... จะปล่อยชั้นได้รึยัง "
มิกิ : อื้ม ! ได้สิ
มิกิปล่อยแขนของไอยะอย่างว่าง่ายก่อนที่จะวิ่งถลามาหาจิฮายะแทน
ตุบ เสียงหน้าผากของมิกิแตะที่ไหล่ของจิฮายะพลางกอดไม่ทันให้เจ้าตัวตั้งตัวเลยซักนิด
จิฮายะ : แล้วทำไมเธอต้องมาคลอเคลียชั้นแทนล่ะ ปล่อยนะ! ( นึกภาพอาฟุแกล้งจิเฮย์ )
มิกิ : ก็มิกิชอบแกล้งจิฮายะนิ งือๆๆ - เธอมุดหน้าลงไปพลางส่ายหัวไปมาอย่างพอใจ
จิฮายะ : โถ่ ถ้า ยังทำอะไรบ้าๆแบบนี้ ชั้นจะโกรธจริงๆล่ะนะ มิกิ!
มิกิ : ( ปล่อย )
จิฮายะ : เอะ?
มิกิ : คิกๆ
จิฮายะ : มิกิ . . .
ริน : จ้าๆ เลิกเล่นกันได้แล้ว แล้วก็รีบๆเข้ามาในห้องเถอะ เปิดทิ้งไว้นานแอร์จะหายเย็นเอานะ?
รินเสนอให้มาคุยกันข้างในห้องจะดีกว่า ก่อนที่ทั้งหกคนจะเข้ามายังในห้อง
อามิ : ว่าแต่ไหงเด็กตัวแค่นี้ถึงได้มาเป็นโปรดิวเซอร์ได้ล่ะ?
มามิ : แน่ใจหรอนี่ว่าอายุพอๆกับพวกเราน่ะ? . . .- ทั้งสองคนจับจ้องไอยะไปทั่วทิศอย่างสงสัยในเรื่องไม่เป็นเรื่อง
" คืออย่างว่า ยังไงชั้นก็สูงกว่าำพวกเธอเยอะนะเฟ้ย "
ผมล่ะเบื่อพวกชอบพูดถึงความสูงของผมเหลือเกิน
มันไม่ได้ตัดสินทุกอย่างซะหน่อย
" เอาเถอะ พวกเธอจะเข้าไปดูรึเปล่า... ชั้นก็ดูอยู่ตรงนี้ดีกว่า "
ริน : . . . ยังจะออกไปแอบดูอยู่ข้างนอกอีกหรอ? แปลกคนชะมัด . . . - รินเอ่ยขึ้น
ฮารุกะ : ไหนๆ ก็มาแล้ว อามิจัง มามิจัง ช่วยดูพวกเราซ้อมหน่อยจะได้รึเปล่า?
อามิ : อื้อ ถ้าฮารุกะจังขอมา พวกเราจะอยู่ดูด้วยก็แล้วกัน - ดูท่าทางฮารุกะจะถนัดเรื่องชักจูงคนด้วยรอยยิ้มหวานนั่นจริงๆนะ จากที่กำลังโดนสงสัยอยู่กลายเป็นโดนเปลี่ยนท็อปปิคไปได้ง่ายๆด้วยรอยยิ้มของฮารุกะเลยทีเดียว
ฮารุกะ : แล้วโปรดิวเซอร์จะไม่อยู่ดูพวกชั้นซ้อมจริงๆหรอคะ?
" .... "
ผมนิ่งเงียบไปสักเมื่อได้ยินคําถามของฮารุกะ ผมเงยหน้ามองไปรอบ ๆ
ที่ก่อนที่จะตัดสินใจได้
" เฮ่อ... ข้างนอกนิมันร้อนชะมัด... ขอเข้าไปพักร้อนในห้องแอร์เย็น ๆ กันแปปก็แล้วกัน "
ผมพูดออกไปอย่างงั้น ก่อนที่เดินเข้าไปตบบ่าของฮารุกะ แล้วเดินเข้าไปในห้อง
- ตัดมายังช่วงพักกลางวัน -
หลังจากซ้อมกันในตอนเช้าเป็นที่เรียบร้อยดูเหมือนว่า ความคืบหน้าจะเป็นไปอย่างค่อยเป็นค่อยไปเสียมากกว่า

??? : นี่พวกเธอน่ะ จะใช้ห้องนี้อีกนานมั้ย คนอื่นๆ เขาก็จะใช้เหมือนกันนะ!? - เสียงของหญิงสาวสวมแว่นท่าทางกำลังหงุดหงิดได้ที่ตะโกนเข้ามายังด้านใน
มิกิ : อ๊ะ ริทซึโกะล่ะ - แต่มิกิดันยกมือโบกไปมาทักทายด้วยท่าทางระรื่นแบบนั้นกลับไป
ริทซึโกะ : ใช่เวลามาทักกลับที่ไหนล่ะ มิกิ แล้วก็อามิด้วย ไหงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะเนี่ย?
อามิ : เอ๋ ก็อามิจังเจอผู้ต้องสงสัยนี่นา ก็เลยมาตามจับกุมเฉยๆอ่ะ
ริทซึโกะ : หาผู้ต้องสงสัย? - ริทซึโกะทำท่าดุใส่อามิพลางจ้องไปยังมือที่อามิชี้ไปที่ไอยะ
ริทซึโกะ : อ้อ โปรดิวเซอร์ของยูนิตใหม่นี่เองสินะ?...
" ..... "
ผมยังคงนิ่งเงียบ ไม่ได้สนใจอะไรมากนักสักเท่าไหร่
" เอาเถอะ... พวกเธอก็ควรจะพักกันได้แล้ว ไปพักกันก่อนเถอะ... ซ้อมมาก ๆ มีแต่จะทําร้ายตัวเอง"
ผมพูดขึ้นด้วยนํ้าเสียงเรียบ ๆ
" งั้นชั้นขอไปหาอะไรกินก่อนล่ะกัน "
ริทซึโกะ : เดี๋ยวสิ . . . - ริทซึโกะซังจับไหล่ของไอยะเอาไว้ก่อน
ริทซึโกะ : ไอ้ท่าทีเย็นชาแบบนั้นมันไม่ดีต่อการปฏิสัมพันธ์กับไอดอลของพวกเธอไม่ใช่หรอ? ก็รู้อยู่แล้วนี่?
อามิ : ริทจังโหมดคุณครูเริ่มแล้ว!?
ริทซึโกะ : ให้ตายสิ โคโทริบอกว่าเป็นเด็กน่ารักๆที่รู้จักก็เลยฝากชั้นมาดูแล ไหงกลายเป็นโปรดิวเซอร์มือใหม่แบบนี้ล่ะเนี่ย? |
|