[Play] Role Play : Crystal Svet

tesstrossa

---

-:- Esper -:-

Route :: A

ไม่นานนักหลังจากคำสั่งโอนย้ายจากสถานที่อยู่เก่านั้น ผู้เล่นก็ได้เดินทางมายังสถานที่พักใหม่ ผู้เล่นได้เดินผ่านตัวเมืองที่สงบแต่มีสีสรรห์จนมาถึงหน้าห้องพักของตัวเองเพื่อรายงานตัวเป็นครั้งแรก สถานที่แห่งนี้จะมีอะไรรออยู่กันนะ...

Route :: B

หลังจากที่ได้รับคำสั่งโอนย้าย ผู้เล่นก็ได้เก็บสัมภาระต่างๆเพื่อเตรียมตัวที่จะย้ายออกจากจุดอาศัยเก่าเพื่อเข้าไปยังตัวเมืองใหม่ แต่ก่อนที่จะไปนั้นผู้เล่นได้ถูกเรียกตัวไปยังหน่วยงานหลักของตัวเมืองเสียก่อน เพื่ออะไรกันนะ ?

Route :: C

ในขณะที่ผู้เล่นกำลังย้ายมาที่สถานที่อยู่ใหม่นั้นก็ได้พบกับข่าวประกาศรับจ้างของใบปลิวที่ได้ลอยมาเข้ามือของผู้เล่นเข้าพอดี โดยจากเนื้อหาแล้วทราบความว่า ACE ของกลุ่ม Esper นั้นได้หายตัวไปหลังจากการออกบุกเบิกครั้งล่าสุดได้ 3 วันแล้วในตอนนี้ และ ในตอนนี้จึงมีภารกิจตามหาตัวคนที่กำลังต้องการความช่วยเหลืออยู่...

---

-:- Magician -:-

Route :: A

ไม่นานนักหลังจากคำสั่งโอนย้าย ผู้เล่นก็ได้เดินทางมาถึงที่พักของตนเองในตรอกเล็กๆของเมืองเพื่อจัดหาห้องพักใหม่ของตนเอง...

Route :: B

ที่แลบอัลเคมี่ในระแวกชุมชนนั้นได้เปิดสมัครผู้เข้าแข่งขันประดิษฐ์ตัวยาจากวัตถุดิบที่มีกำหนดให้ให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุดหลายแขนงอยู่ ผู้เล่นได้ให้ความสนใจกับการแข่งขันครั้งนี้และตัดสินใจเข้าเยี่ยมชมสถานที่ประกอบกับการตัดสินใจที่จะลงแข่งขัน...

Route :: C

ที่องคกรณ์หลักของจอมเวทย์นั้นได้ขาดแคลนวัตถุดิบสำคัญบางอย่างที่กำลังต้องการใช้งานในงานวิจัยบางอย่างและต้องการผู้บุกเบิกที่จะออกไปค้นหาสิ่งเหล่านี้ให้ พร้อมกับจะมีสิ่งตอบแทนกับผู้ที่ทำสำเร็จด้วย...

---

-:- Youkai -:-

Route :: A

ผู้เล่นได้เสาะหาสถานที่อยู่ใหม่ของตนเอง แต่ว่ายังไม่สามารถเลือกตัดสินใจได้ทำให้ผู้เล่นได้ออกเดินสำรวจส่วนต่างๆของเมืองเพื่อหาที่พักพร้อมกับสัมภาระต่างๆของตนเอง...

Route :: B

ณ จุดค้า-ขายของตัวเมืองในตอนนี้ได้มีกลุ่มเผ่าพันธ์อื่นๆที่กำลังตามหาตัวของ Youkai ที่จะทำหน้าที่ในการค้นหาพลังงานให้กับพวกเขาอยู่ พร้อมกับจะมีของตอบแทนให้กับ Youkai ที่สามารถทำงานได้สำเร็จด้วย...

Route :: C

หลังจากที่ย้ายเข้ามาที่เมืองได้ไม่นานนักผู้เล่นก็ได้ยินข่าวลือเกียบกับ Youkai ที่ได้เข้าไปสำรวจในป่าลึกลับที่ไม่ไกลออกไปจากเมืองเท่าไรนักและได้หายไปอย่างไร้ร่องรอยเป็นจำนวนมาก ผู้เล่นจึงตัดสินใจที่จะเข้าสืบเรื่องนี้ด้วยความสงสัย...

---

-:-Machine -:-

Route :: A

หลังจากที่ขั้นตอนการผลิตเสร็จสิ้นแล้ว ผู้เล่นก็ได้รับมอบหมายให้ไปรายงานตัว ณ ที่พักของตัวเมืองอีกรอบหนึ่งเพื่อเข้าสู่ที่พักของตนเอง...

Route :: B

หลังจากขั้นตอนการผลิตเสร็จสิ้น ผู้เล่นก็ได้ถูกเรียกตัวไปยังห้องทดสอบสมรรถภาพเพื่อทดสอบความสามารถของหุ่นยนต์รุ่นของผู้เล่นที่เพิ่งถูกผลิตขึ้นมาใหม่ด้วยการใช้งานจริง...

Route :: C

หลังจากที่ผู้เล่นได้เตรียมตัวเสร็จสิ้นหลังขั้นตอนการผลิตแล้วนั้น ผู้เล่นก็ได้รับคำสั่งในการออกไปค้นหาแหล่งพลังงานอย่างทันที โดยผู้เล่นจะต้องไปรายงานตัวอีกครั้งในแผนกบุกเบิกที่อยู่ห้องถัดไปจากห้องผลิต...

Melonpang

Condition : Fine
Mana Source : 50

---

Route :: A

        หลังจากลืมตาขึ้นมา สิ่งแรกที่เห็นคือเพดานสีขาว เพราะฉะนั้นสิ่งที่คิดเป็นจะทำ
เป็นอย่างแรกคือต้องลุกขึ้นมาดูรอบด้านเสียก่อน
        「 ...? 」
        ลุกขึ้นไม่ได้ ...
        อ้อ.. เพราะสายระโยงระยางพวกนั้นมันติดอยู่กับเรานี้เอง

เปรี้ยะ..

        หลังจากเอาสายระโยงระยางที่ติดตามร่างกายออกไปหมดก็พบว่าสามารถลุกขึ้น
มานั่งมองไปรอบๆได้แล้ว ดูเหมือนจะเป็นห้องสีขาวพนังสีขาวที่เต็มไปด้วยกลไก
        พอลองขยับร่างกายก็พบว่าไม่มีความผิดปกติใดๆ ระบบทุกระบบทำงานโดยไม่มี
ข้อผิดพลาด และเพราะโปรแกรมที่ป้อนไว้ทำงานไปได้ด้วยดี ชั้นจึงสร้างเครื่องนุ่งห่ม
มาปิดบังร่างกายที่เปลื่อยเปล่านี้ได้ไม่ยาก
       「 ... 」
        ชั้นนั่งรออยู่ราว 2 ช.ม. แต่ "ผู้สร้าง" ก็ยังไม่ออกมาหาชั้นสักที ...
        ชั้นคิดจะรอต่อไปเรื่อยๆเพราะไม่อยากให้คนที่สร้างชั้นขึ้นมาเป็นห่วง ..ฐานความจำ
เองก็ไม่มีข้อมูลอะไรเกี่ยวกับเขาเลย
        สุดท้ายอีก 15 นาทีต่อมาชั้นก็ตัดสินใจเดินออกจากห้องนี้ ด้วยประตูที่อยู่ข้างหน้า

---

เมื่อเธอได้เดินออกมาด้านนอกห้องนั้นเธอก็พบกับหุ่นยนต์ควบคุมตัวนึงประจำแลปเครื่องยนต์แห่งนี้ที่ยืนประจำการอยู่ด้านนอก



FL R. 18L : ยินดีต้อนรับ ดูเหมือนว่าการผลิตนั้นจะผ่านไปได้สมบูรณ์นะ

เสียงตอบรับที่เหมือนกับเครื่องจักรนั้นได้เอ่ยขึ้นในขณะที่ได้ฉายแสงอุลตร้าซาวน์ลงบนตัวของหุ่นยนต์น้อยที่พึ่งจะเดินออกมาได้เมื่อครู่นี้เพื่อตรวจสอบสภาพร่างกายของเธออีกครั้งหนึ่ง

FL R. 18L : คนที่สั่งผลิตรุ่นของเธอนั้นอยู่ที่ด้านนอกของแลป เธอสามารถออกไปพบกับเจ้าของของเธอได้เลยทันที

เมื่อสิ้นคำอธิบายนั้นหุ่นตัวนั้นก็ได้หมุนช่วงลำคอของตัวมันและกลับเข้าทำหน้าทีต่อในทันที

        หลังจากที่ได้ยินสิ่งที่หุ่นยนต์ตัวนั้นพูด คาลามิตี้ก็ยิ้มหน้าบานแล้วก็วิ่งเตาะแตะออกไปจาก
สถานที่นี้ทันที
        มันไม่ใช่อิมพริ้นติ้งเพราะเธอไม่ใช่มนุษย์ แต่เธอกลับรู้สึกอยากพบเจอพ่อหรือแม่ของเธอ
อย่างประหลาด จนเธอเองก็ไม่แน่ใจว่าเพราะอะไรถึงมีความรู้สึกแบบนี้อยู่ในระบบด้วย..

---

-:- เวลาเช้า



ไม่นานนักเด็กสาวก็ได้วิ่งผ่านประตูเลื่อนกระจกที่ด้านหน้าของแลปผลิตออกมาที่ด้านนอกที่มีหุ่นยนต์ฮิวแมนนอยด์ตัวนึงที่กำลังยืนสงบนิ่งอยู่ แต่เมื่อเธอเห็นคาลามิตี้ที่วิ่งออกมาด้วยท่าทางที่แปลกประหลาดออกไปจากหุ่นทั่วๆไปนั้นก็ทำให้เธอละสายตาออกไปจากหุ่นยนต์เด็กสาวตัวนั้นไม่ได้เลย

ในขณะเดียวกันนั้นเธอก็ได้เริ่มเดินเข้ามาหาคาลามิตี้อย่างช้าๆก่อนที่จะได้ค่อยๆยกมือของเธอขึ้นมาแตะลงและลูบหัวของคาลามิตี้เบาๆโดยที่ไม่ได้พูดอะไรออกมาและมองลงมายังร่างของหุ่นเด็กสาวด้วยสายตาที่มีแววและเป็นประกายของเธอที่บ่งบอกถึงความทึ่งและประทับใจเป็นอย่างมาก



1) ถามขึ้น
2) เรียกคุณแม่เลยทันที
3) มองเงียบๆด้วยความสงสัย
4) อื่นๆโปรดระบุ

/ 2 /

        คาลามิตี้หลับตาพริ้มแล้วปล่อยตัวรับสัมผัสนั้นอย่างว่าง่ายโดยไม่มีการระวังตัวเอง
เลยแม้แต่น้อย เธอไม่รู้ว่าคนตรงหน้าเป็นใคร สิ่งเดียวที่เธอรู้ตอนนี้คือ คนตรงหน้าเป็น
คนสำคัญมากๆของเธอเท่านั้น
        
       「 ท่านแม่..? 」

        เธอช้อนตาขึ้นก่อนจะพูดออกมาอย่างแผ่วเบา

---

-:- Ogonshoku Seikaku : ♥♥

มือนั้นได้หยุดลงอย่างช้าๆก่อนที่จะได้ค่อยๆถูกดึงกลับไป ฮิวแมนนอยด์ตัวนั้นได้ยืนมองคาลามิตี้อย่างประหลาดใจปนสงสัยอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะทำหน้าเหมือนกับนึกอะไรออกบางอย่าง

? ? ? : ท่านแม่... อย่างนั้นเหรอ...

หุ่นตัวนั้นได้ยิ้มเล็กๆที่มุมปากก่อนที่จะได้เริ่มแนะนำตัวเสียก่อนเพื่อคลายความสงสัยกับหุ่นเด็กสาวที่ยืนรอคำรับของเธออยู่ตอนนี้

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : Codename " ออกอนโชคุ เซย์คากุ " เป็นแม่ของเธอเองจ๊ะ

หญิงสาวได้ค่อยๆย่อตัวลงในระดับเดียวกันกับคาลามิตี้ก่อนที่จะได้สวมกอดลงที่ร่างเล็กๆนั้นอย่างอบอุ่น แม้ว่าคนตรงหน้านั้นจะเป็นหุ่นยนต์แต่ความรู้สึกประหลาดที่ไม่สามารถอธิบายได้นั้นก็ได้ถูกแสดงออกมาภายใต้เมืองจักรกลแห่งนี้

        คาลามิตี้ยิ้มกว้างขึ้นไปอีกเมื่อได้ยินสิ่งที่เธอต้องการ เธอสวมกอดผู้เป็นแม่ตอบด้วย
สีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความสุข
       「 ท่านแม่เซย์คากุ 」
        เธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ ราวกับไม่อยากให้คนตรงหน้าปล่อยเธอ และต้องการ
รับสัมผัสนี้ไปนานๆ
        แต่สุดท้ายคาลามิตี้ก็จำใจผละตัวออกมาเล็กน้อย และก็เงยหน้าบอกท่านแม่ของ
เธอต่อไปว่า
        「 Codename "คาลามิตี้" .. หนูเกิดมาเพื่อท่านแม่ค่ะ 」
        พอเธอพูดจบก็ซบหน้าเข้ากับอกพร้อมกับกอดท่านแม่ของเธอแน่นๆอีกรอบ

---

สิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้เป็นเรื่องประหลาดที่ทำให้หุ่นยนต์ที่ผ่านไปผ่านมานั้นได้แต่พากันสงสัยสิ่งที่ไม่มีในข้อมูลนี้

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : คาลามิตี้พึ่งจะออกมาได้ไม่นาน อยากจะกลับที่พักก่อนหรือว่าเดินดูเมืองก่อนล่ะ

เธอได้ถามขึ้นในขณะที่ได้ค่อยๆเลื่อนกลับมาในระยะสายตาของหุ่นเด็กสาวและมองเธออย่างให้ความสนใจ

        พอได้ยินดังนั้น คาลามิตี้ก็ผละตัวออกมาแล้วพูดออกไปด้วยสีหน้ายิ้มแย้มว่า
       「 หนูอยากเดินเที่ยวกับท่านแม่ค่ะ 」
        เธอมองท่านแม่ของเธอด้วยสายตาอ้อนๆ

---

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : ได้สิ ♪ แม่จะพาเที่ยวภายในเมืองเอง

เซย์คากุได้ยิ้มรับรอยยิ้มที่น่ารักของลูกสาวของเธอก่อนที่จะได้ค่อยๆยืนขึ้นมาและกระชับมือของคาลามิตี้ขึ้นไว้

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : ...แต่อาจจะผิดหวังหน่อยนะ ...แหะๆๆ

เธอได้หัวเราะออกมาเบาๆก่อนที่จะได้เริ่มพาคาลามิตี้ไปยังย่านค้าขายของตัวเมืองที่ไม่ไกลออกไปนัก



ในย่านค้าขายนั้นเต็มไปด้วยร้านค้าขายที่เงียบสงบและมีแต่เครื่องจักรเท่านั้นที่ได้ดูแลร้านขายสิ่งของต่างๆอยู่ หุ่นต่างๆที่พบเจอนั้นล้วนแต่แปลกต่างไปจากคาลามิตี้และแม่ของเธออย่างสิ้นเชิง

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : จุดขายในเมืองนั้นจะมีก็แต่พวกวัศดุอุปกรณ์ใช้งานต่างๆเท่านั้นล่ะ

เซย์กาคุได้อธิบายขึ้นพร้อมกับค่อยๆใช้ปลายนิ้วเลื่อนที่หน้าจอซื้อขายขึ้นมาที่ปรากฏให้เห็นแต่ชิ้นส่วนโลหะต่างๆเต็มไปหมด

        คาลามิตี้ดูจะตื่นเต้นไปเสียทุกอย่าง เธอมองไปทางนั้นทีทางนี้ทีด้วยความอยากรู้อยากเห็น
       「 ท่านแม่ ท่านแม่เซย์กาคุ สิ่งนั่นคืออะไรหรือคะ? 」
        เธอชี้ไปที่ฟันเฟืองเล็กๆปละปลายตามร้านขายของด้วยท่าทีสนใจ ความจริงเธอมีข้อมูลเกี่ยว
กับสิ่งต่างๆในเมืองนี้แล้ว แต่เธอแค่อยากให้ท่านแม่ตอบให้เธอฟังเท่านั้น

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : เป็นกลไกของตัวเมืองน่ะ ทุกๆอย่างของเมืองรวมทั้งร่ายกายของหุ่นยนต์อย่างพวกเราด้วยเช่นกัน

เธอได้อธิบายขึ้นด้วยรอยยิ้มที่ผุดขึ้นมาอย่างอดไม่ได้เมื่อเห็นท่าทางของคาลามิตี้แบบนั้น ในขณะเดียวกันนั้นเองก็ได้มีหุ่นตัวอื่นๆในเมืองที่เข้าออกทางด้านหน้าพร้อมกับ Child ของตนเองเช่นกัน แต่ว่าสภาวะนั้นเหมือนกับการสั่งงานและแยกย้ายกันเพียงเท่านั้น. . .

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : ชอบเมืองนี้รึเปล่า ?

ในระหว่างที่กำลังเดินเล่นผ่านเครื่องจักรแปลกๆที่ไม่มีชีวิตชีวาด้วยกันอยู่นั้นเซย์คากุก็ได้เอ่ยถามขึ้นมาด้วยความเป็นห่วงคาลามิตี้

        คาลามิตี้ที่กำลังมองไปรอบๆหันกลับมาหาท่านแม่ของเธอพร้อมตอบไปด้วยรอยยิ้ม
ที่ใสซื่อว่า
       「 หนูชอบท่านแม่นะคะ? 」
        แม้จะฟังที่ท่านแม่ของเธอพูดไม่ทันเพราะกำลังบันทึกข้อมูลของสิ่งรอบข้างอยู่ แต่
เด็กสาวก็ตอบไปด้วยรอยยิ้ม แล้วก็เพิ่มแรงบีบมือที่จับไว้แน่นขึ้นเล็กน้อย

เซย์กาคุได้ตกใจเล็กน้อยแต่เธอก็ไม่ได้ปล่อยมือนั่นออกแต่อย่างใดพลางใช้มืออีกข้างนั่นแตะลงที่หัวของคาลามิตี้อย่างอ่อนโยน

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : จ๊ะ

เธอได้ตอบรับสั้นๆด้วยรอยยิ้มอย่างอ่อนโยนและได้พาลูกสาวของเธอเดินไปเรื่อยๆจนมาถึงจุดตรวจข้อมูลหุ่นก่อนที่จะเข้าที่พัก

-:- ช่วงเวลาเย็น



ออกอนโชคุ เซย์คากุ : ก่อนไปยังที่พัก แม่จะพาไปสถานที่แห่งหนึ่งก่อนนะจ๊ะ

หญิงสาวได้กล่าวขึ้นที่หน้าทางเข้าก่อนที่เธอจะได้ใช้อำนาจเบิกทางผ่านลับที่มีเฉพาะ ACE ของเมืองเท่านั้นที่สามารถจะสร้างทางผ่านไปยังจุดอื่นๆที่นอกเหนือไปจากสถานที่ภายในเมืองได้



ไม่นานนักคาลามิตี้ก็ได้เข้ามาถึงจุดด้านล่างที่ติดกับทะเลดวงดาวอันกว้างใหญ่ที่ไม่สามารถมองเห็นได้จากภายในของเมือง

เซยคากุได้จูงมือของคาลามิตี้เดินเข้ามาเรื่อยๆก่อนที่เธอจะได้พามานั่งตรงโขดหินใหญ่ที่เป็นจุดที่สามารถมองเห็นดวงดาวบนท้องฟ้าได้อย่างถนัดตา

       「 ~~~ 」
        คาลามิตี้มองไปรอบๆอย่างตื่นเต้น มีสิ่งที่เธอรู้จากดาต้าแต่ไม่เคยเห็นเต็มไปหมด เธอนั่งลงตรงโขดหิน
แล้วชมของขวัญแสนวิเศษที่ท่านแม่ของเธอมอบให้

Ogonshoku Seikaku : ♥♥♥

เซย์คากุไม่ได้กล่าวอะไรออกมาพร้อมกับนั่งมองวิวนั้นข้างๆกับคาลามิตี้โดยเธอได้ให้คาลามิตี้นั้นนั่งเอนพิงที่ด้านข้างของเธอขณะที่กำลังนั่งด้วยกันอย่างใกล้ชิด

หลังจากที่ทั้งสองได้นั่งชมดาวกันอยู่ซักพักจนอุณหภูมิของอากาศที่แสดงนั้นได้ลดต่ำลง เซย์คากุจึงได้ตัดสินใจที่จะพาคาลามิตี้กลับที่ห้องพักเสียก่อน

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : วันนี้เรากลับกันก่อนเถอะ

เมื่อกล่าวจบแล้วนั้นเธอก็ได้ค่อยๆลุกขึ้นยืนมาอย่างช้าๆในขณะที่ได้อุ้มพยุงตัวของคาลามิตี้ขึ้นมาด้วยการอุ้มขึ้นจากข้อพับแขนทั้งสองข้าง ก่อนที่จะได้พาคาลามิตี้ไปยังห้องพัก

ไม่นานนักคาลามิตี้ก็ได้มาหยุดลงที่ห้องพักของโดมหุ่นยนต์ที่ดูเรียบ ทุกๆอย่างน่าจะถูกสั่งการผ่านสายไฟระยางนั่นที่เชื่อมต่อกับร่างกายทั้งหมด รวมทั้งการใช้งานข้อมูลหรืออุปกรณ์ภายในห้องทั้งหมดก็เป็นการสั่งการผ่านสายเคเบิ้ลอีกด้วยเช่นกัน



ออกอนโชคุ เซย์คากุ : อาจจะดูเรียบๆไปหน่อย แต่ว่าพรุ่งนี้แม่จะพาไปยังสถานที่อื่นนะ

เธอได้กล่าวขึ้นก่อนที่จะได้นั่งลงที่เก้าอี้ภายในห้องนี้อย่างช้าๆ

        คาลามิตี้นั่งลงบนเตียงแล้วก็ยิ้มตอบท่านแม่ของเธอ
       「 ค่ะ ท่านแม่ 」
        ถ้าเป็นความต้องการของคนตรงหน้า จะให้เธอทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น
        คาลามิตี้นอนลงแล้วปล่อยตัวเองให้เครื่องมือกลไกทำงานอย่างอิสระ เธอหันมามอง
ท่านแม่ของเธอแล้วหลับตาช้าๆ

---

-:- ช่วงเวลาเช้า

ไม่นานนักวันรุ่งขึ้นก็ได้มาถึง เมื่อตื่นขึ้นมานั้นคาลามิตี้ก็พบว่าร่างกายของเธอนั้นได้รับการเติมพลัง Mana Source ไว้ให้เพื่อการใช้งานแล้วด้วยเช่นกัน แต่ว่าเมื่อเธอมองไปรอบๆในห้องแล้วนั้นเธอก็พบว่าตอนนี้เธอได้อยู่ภายในห้องคนเดียว

1) นั่งรอในห้อง
2) พยายามติดต่อท่านแม่
3) อื่นๆโปรดระบุ

/ 1 /

        เด็กสาวปลดสายระโยงระยางรอบตัวเธอออกจนหมดแล้วพยุงตัวขึ้นมานั่ง
จากนั้นก็เช็คระบบในร่างกาย
       「 ....ท่านแม่? 」
        ในที่สุดเด็กสาวก็เห็นว่าท่านแม่ของเธอไม่อยู่ในห้องนี้ เธอหวาดวิตกเล็กๆ
ก่อนจะรู้สึกสงบใจเหมือนเดิมแล้วนั่งรอเฉยๆอย่างว่าง่าย

---

หลังจากที่คาลามิตี้ได้นั่งรอยู่ไม่นานนักเซย์คากุก็ได้เดินเข้ามาในห้องพัก

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : อรุณสวัสดิ์จ๊ะ คาลามิตี้ ร่างกายทำงานปกติดีรึเปล่าเอ่ย ?

เธอได้ถามขึ้นก่อนที่จะได้เข้ามาหาหุ่นยนต์เด็กสาวและนั่งลงที่เตียงข้างๆกับเธอ

         เธอยิ้มร่าทันทีที่เห็นท่านแม่เธอกลับมาหา เธอเกาะแขนของท่านแม่แล้วตอบ
กลับไปด้วยน้ำเสียงร่าเริง
        「 ทุกระบบทำงานเรียบร้อยดีค่ะ พลังงานมานาทำงานไม่มีปัญหาใดๆทั้งสิ้นค่ะ 」
         คาลามิตี้เงยหน้ามองท่านแม่ของเธอแล้วก็พูดต่อว่า
        「 ท่านแม่ ท่านแม่เซย์คากุ วันนี้จะพาหนูไปที่ไหนหรือคะ? 」
         เธอพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

---

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : เมือง คอเวียซานสควอต์ น่ะ

เซย์คากุได้เอ่ยขึ้นก่อนที่จะได้แตะมือลงที่หัวของคาลามิตี้อย่างอ่อนโยน

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : จริงอยู่ว่าจากข้อมูลแล้วนั่นเป็นเมืองของชนเผ่าเอสเปอร์ รวมทั้งยังเป็นสถานที่ต้องห้ามและอันตรายอีกด้วย แต่แม่ก็ยังอยากจะพาคาลามิตี้ไปอยู่ดี

เธอได้กล่าวอธิบายขึ้นเพราะว่าในข้อมูลของหุ่นทุกรุ่นนั้นจะถูกกล่าวบอกไว้เกี่ยวกับเรื่องของสงคราม คริสตอลมานา และ เผ่าพันธ์อื่นๆกับอณาเขตุไว้อยู่แล้ว ทำให้มันอาจจะทำให้คาลามิตี้นั้นกังวลใจขึ้นมาได้

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : อยากจะไปกับแม่รึเปล่าเอ่ย ?

เธอได้ถามความสมัครใจของลูกสาวเธออีกครั้งนึง

ขึ้นใหม่เลยจ้า

Loki_Zero

Condition : Caution

---

Route :: C

หลังจากที่ย้ายเข้ามาที่เมืองได้ไม่นานนักผู้เล่นก็ได้ยินข่าวลือเกียบกับ Youkai ที่ได้เข้าไปสำรวจในป่าลึกลับที่ไม่ไกลออกไปจากเมืองเท่าไรนักและได้หายไปอย่างไร้ร่องรอยเป็นจำนวนมาก ผู้เล่นจึงตัดสินใจที่จะเข้าสืบเรื่องนี้ด้วยความสงสัย...

ในระหว่างที่ Ace เดินอยู่ในเมืองเขาก็ได้ยินข่าวลือแปลกๆเกี่ยวโยไคที่ไปสำรวจในป่าแล้วไม่กลับออกมาอีก
''ไหนๆช่วงนี้กำลังเบื่อๆอยู่พอดีลองไปสีบเรื่องนี้สักหน่อย''

---

Ace ได้มุ่งหน้าออกจากป่าทันทีด้วยท่าทีเร่งรีบหลังจากที่เขาเข้าเมืองมาได้ไม่นาน โดยได้ทิ้งสัมภาระทั้งหมดไว้ที่เมือง ยกเว้นดาบประจำตัวของเขาเท่านั้นทียังคงพกติดตัวไว้



-:- ช่วงเวลากลางวัน

ไม่นานนัก Ace ก็ได้เดินทางเข้ามายังเขตุของป่าลึกลับนี้อย่างรวดเร็ว โชคดีที่มันเป็นวันที่มีอากาศดีทำให้หมอกในป่านั้นไม่ค่อยจะหนาทึบซักเท่าไรนักรวมทั้งชายหนุ่มยังสามารถสัมผัสถึงพลังของคริสตอลที่กระจายเต็มไปหมดในป่านี้เช่นกัน หากแต่ว่ามันกลับไม่ค่อยมีคนซักเท่าไรเลยแม้ว่าเขาจะกำลังยืนอยู่ในจุดหน้าทางเข้าของป่าแห่งนี้

ในขณะที่กำลังยืนสำรวจอยู่นั่นเอง Ace ก็ได้เหลือบไปพบกับโยไคจิ้งจอกตนนึงเข้าพอดี เหมือนว่าเธอจะมาสำรวจหาคริสตอลเหมือนๆกับ Ace เช่นกัน



1) ทักทาย
2) ไม่สนใจ และ เข้าป่าเลย
3) อื่นๆโปรดระบุ

[1]

''คือ ขอโทษนะครับคุณพอจะรู้เรื่องเกี่ยวกับข่าวลือที่โยไคหายตัวเข้าไปในป่านี้่บ้างหรือป่าวครับ''

Ace เดินเขาไปทักทายโยไคจิ้งจอกที่อยู่งข้างหน้าอย่างเป็นมิตร

---

จิ้งจอกสาวได้ตกใจสะดุ้งกับเสียงของ Ace จนเธอเกือบจะแกว่งฮัลเบิร์ดในมือของเธอขึ้นมารอบๆเสียแล้ว แต่เมื่อเธอเห็นว่า Ace นั้นเป็นโยว์ไคเหมือนกันจึงได้ลดท่าลงอย่างช้าๆก่อนที่จะได้ทักทายกลับไป

? ? ? : นายก็เป็นโยว์ไคเหมือนกันนี่นา ไม่รู้เรื่องนี้เลยเหรอ ?

เธอได้ถามกลับด้วยความสงสัยเพราะว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนี้เป็นเรื่องที่ค่อนข้างคุนหูกันในกลุ่มของโยว์ไค แต่ Ace ที่พึ่งจะย้ายเข้ามานั้นย่อมไม่รู้เรื่องเสียเท่าไรนักแน่นอน

? ? ? : จากปากต่อปากเล่ากันว่ากันว่าโยว์ไคที่เข้าไปในป่าแห่งนี้ถูกสิ่งมีชีวิตประหลาดกินเข้าไปน่ะ แต่ถ้าเข้าไปไม่ลึกคงจะไม่เป็นอะไร... ล่ะมั้งนะ...

จิ้งจอกสาวได้อธิบายขึ้นพร้อมกับชี้เข้าไปที่เส้นทางเข้าป่าตรงกลางที่เป็นอุโมงตรงทางตรงทึบๆที่ล้อมไปด้วยต้นไม้

''อย่างงั้นหรอครับ ขอบคุณสำหรับข้อมูลนะครับถ้างั้นผมขอตัวก่อน''
Ace มุ่งหน้าเดินไปที่อุโมงที่โยไคสาวชี้ไป

---

? ? ? : เอ๋ ?! ยะ-อย่าเข้าไปลึกนักล่ะ !! ขืนสลายไปล่ะก็ไม่มีใครช่วยได้หรอกนะ !!

จิ้งจอกสาวได้มองแผ่นหลังของ Ace ที่เดินเข้าไปภายในเมืองอย่างมุ่งมั่นด้วยความเป็นห่วงก่อนที่เธอจะได้ตัดสินใจตะโกนบอกไล่หลังของชายหนุ่มไป

ไม่นานนัก Ace ก็ได้ค่อยๆเดินลึกเข้ามายังเขตุของป่าที่มีหมอกหนาขึ้นเล็กน้อย ยิ่งลึกเท่าไรนั้นก็ทำให้เขารู้สึกเหมือนว่าเขากำลังจะหลงทางในป่าพิศวงแห่งนี้อย่างใดอย่างนั้น...

1) ดูร่องรอยตามทาง
2) ตรวจหาพลังคริสตอล
3) อื่นๆโปรดระบุ

[3]ดูร่องรอยตามทางพร้อมคันหาคริสตอล
Aceเรื่มสังเกตร่องรอยตามทางพร้อมกับเพื่มความระมัดระวังตัวเนื่องจากหมอกหนานี่อาจจะทำให้เขาหลงทางได้หากไม่ระวังตัวและเขายังตรวจหาพลังคริสตอลตามทางที่เขาเดินผ่านไป

---

พลังงานของคริสตอลที่กระจายอยู่ในป่านี้ค่อนข้างอุดมสมบูรณ์ รวมทั้งยังมีจำนวนมากไม่ต่างจาสภาพของป่าดั้งเดิมเท่าไรนัก แต่ว่าร่องรอยของคนที่เดินผ่านเส้นทางนี้นั้นกลับมีน้อยมากเหลือเกินในขณะเดียวกันเมื่อชายหนุ่มได้นึกย้อนกลับไปแล้วนั้นเขาก็พบว่าร่องรอยการเคลื่อนที่นั้นได้ไถลออกไปนอกข้างทางเสียเป็นจำนวนมากมากกว่าร่องรอยที่ได้เดินบุกเบิกเป็นเส้นตรงเข้าไปยังป่านี้

แต่เท่าที่เขามองดูแล้วนั้นทางข้างๆมันทึบไปด้วยหมอกจนยากที่จะมองเส้นทางหรือแม้กระทั่งความลึก/ตื้นได้ถนัดตานัก ทำให้มันค่อนข้างที่จะเสี่ยงกว่าเส้นทางตรงปกตินี้

1) เดินตรงต่อไป
2) ลองโดดลงข้างทาง
3) เดินตามกระแสพลังคริสตอลมานา
4) อื่นๆโปรดระบุ

[3]
''รู้สึกทางข้างหน้าเรื่มเดินยากขึ้นไปทุกทีหากเดินต่อเราไม่มีทางรู้แนว่ามีอะไรอยู่ขืนไปเจออะไรเข้าตอนนี้เราเสียเปรียบแน่ๆ'' Aceนิ่งคิคอยู่สักพักหนึ่งเขาสัมผัสพลังของครสตอลมานาได้ ''อืมม เดินตามกระแสพลังของคริสตอลดีกว่าอย่างน้อยเรายังรู้ว่ามันหากจากเท่าไร'' พอคิคได้อย่างนั่นเขาจึงเปลี่ยนเส้นทางจากที่เดินตามทางเป็นมุ่งตามกระแสพลังของคริสตอลแทน

---

Ace ได้เริ่มเดินตามกระแสพลังงานมานาในป่าอย่างช้าๆ โดยดูเหมือนว่าเขาจะได้เดินออกจากเส้นทางหลักมาเล็กน้อยแล้วในตอนนี้ แต่ยิ่งเดินทางไกลเท่าไรร่องรอยของโยว์ไคต่างๆก็เริ่มจางลงไปเรื่อยๆทุกทีๆ

หลังจากที่เดินมาได้ซักพักจนลึกพอสมควรนั้น Ace ก็ได้พบกับก้อนคริสตอลมานาดิบก้อนเล็กก้อรนึงที่หล่นอยู่ แต่จากสานที่แล้วเหมือนว่ามันจะไม่น่ามาหล่นอยู่ใจกลางป่าที่มีแต่พื้นหญ้าเต็มไปหมดแถวนี้ได้...



1) เข้าสำรวจคริสตอล
2) หยุดนิ่งๆกับที่และมองสำรวจด้วยสายตารอบๆตัวเอง
3) อื่นๆโปรดระบุ

[2]

''อ้ะ นั่นเจอแล้วแต่มันแปลกเกินไปเหมือนมีใครหรืออะไรตั้งใจทำตกบางที่อาจจะเกี่ยวข้องกับพวกโยไคที่หายไปก็ได้เพราะเดิมที่โยไคก็มีความสามารถในการคริสตอลเหล่านี้ได้'' เมื่อคิคได้แบบนั่นเขาเห็นต้นไม้อยู่ข้างๆเขารีบปีนขึ้นไปบนต้นไม้เพื่อเผ้าสังเกตรอบๆพื้นที่ทันที

---

เมื่อขึ้นมาที่ด้านบนนั้น Ace ก็ได้สังเกตุที่บริเวณรอบๆอย่างระเอียด แต่ว่าด้วยสภาพหมอกทำให้ยากแก่การมองพื้นที่ในวงกว้างๆนักในขณะเดียวกันนั้นเองมือของ Ace ก็ได้สัมผัสถูกยักใย่บางอย่างที่มีสภาพเหนียวและยืดหยุ่นได้ถูกพันธ์ไว้บนต้นไม้ที่เขาซุ่มอยู่ตรงนี้ แต่ดูเหมือนว่านี่จะเป็นปลายของยัยหยักใย่นี้

1) สังเกตุใยนี้
2) อื่นๆโปรดระบุ

[2]ดึงดาบขึ้นมาตัดใยแล้วรีบวิ่งเก็บคริสตอลที่พื้นแล้ววิ่ง !!
จากตอนนี้เขาอาจคิคถูกก็ได้ที่เรื่องคริสตอลนี่เกี่ยวกับโยไคที่หายตัวเพราะมันอาจจะเป้นเหยื่อล่อตอนแรกอาจจะไม่คิคแบบนั่นหากมือของเขาไม่ไปติตสิ่งที่ดูเหมือนใยแมงมุมนี่!! ''ขออย่าให้ไอที่เราคิคเป็นจริงเลยหากนี้เป็นใยแมงมุนเจ้าของใยนี่ต้องอยู่แถวนี้ๆแน่เราตอนนี้ไม่พร้อมที่จะสู้ด้วยสิ'' Aceดึงดาบขึ้นมาตัดใยแล้ววิ่งไปกลับคริสตอลเพื่อที่จะหนีก่อนที่เจ้าของใยนี่จะมาเจอตัวของเขาเข้าสะก่อน

---

Ace ได้พยายามตัดใยออกอย่างยากลำบากด้วยความเหนียวแน่นและยืดหยุ่นของมัน เขาคงเดาได้ว่าสิ่งที่ผลิตใยนี้ต้องมีขนาดที่ใหญ่มากๆเป็นแน่...

เมื่อเขาได้ตัดเส้นใยที่ติดมือเขาออกแล้วนั้นเขาก็ได้รีบพุ่งเข้าหมายจะเก็บคริสตอล แต่ว่าก่อนที่จะได้วิ่งเข้าไปใกล้นั้นเขาก็มองเห็นกับใยขนาดกว้างที่เหมือนกับรังดักเหยือของแมงมุมเข้าเสียก่อน !! ดูเหมือนว่าเขาจะมองไม่เห็นมันในตอนแรกเพราะสภาพของหมอกของป่านั่นเอง !!

แต่ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะได้ออกตัววิ่งกลับไปนั้นที่ด้านหลังของเขาก็ได้ปรากฏตัวของส่งมีชีวิตประหลาดที่มีรูปร่างคล้ายแมลงมุมตัวใหญ่ที่ขวางทางกลับของเขาอยู่ !!



1) วิ่งลอดขา !!
2) ต่อสู้
3) วิ่งเข้าหาคริสตอล
4) อื่นๆโปรดระบุ

[4]วิ่งลอดขาแล้วพุ่งตัวเข้าไปเก็ยคริสตอล

''ชิ !!ไม่ทันสินะมันรู้ตัวก่อน''เขาไม่มีเวลาที่จะคิคมาก Ace วิ่งเขาหาแมงมุนที่อยู่ข้างหน้าแต่เขาไม่คิคที่จะสู้สิ่งที่เขาเล็งอยู่คือคริสตอลใต้ตัวของมันนั่นเองเขาวิ่งลอดขา
ของมันพร้อมชักดาบฟันไปที่ขาของมันหนึ่งข้างเพื่อจะตัดกำลังของมันเพื่อไม่ให้มันตามเขามาได้เขาพุ่งตัวไปหยิบคริสตอลแล้ววิ่งหนีเทันที !!

Condition : Caution

ชายหนุ่มได้รีบลอดตัวเข้าคว้าคริสตอลดิบไว้ได้สำเร็จ แต่ในเวลาเดียวกันนั่นเอง !! ขาของแมงมุมปีศาจข้างหน้าที่เขาได้ฟันเข้าไปนั้นก็ได้กระแทกลงมาที่ตัวเขาอย่างรุนแรง !! โดยที่การโจมตีของเขาไม่สามารถทำอะไรขาของมันได้เลยแม้แต่รอยข่วน

ด้วยแรงกระแทกนั้นทำให้ร่างของ Ace ดีดตัวออกมาจากจุดดังกล่าวและกลิ้งลอดใต้ตัวของแมงมุมยักษ์นั่นกลับไปยังเส้นทางที่เขาเข้ามาได้อย่างหวุดหวิด !!

ในขณะนั้นเอง !! แมงมุมตัวนั้นก็ได้พยายามพลิกตัวของมันกลับมาอย่าี้งเชื่องช้า ตอนนี้คงไม่มีเวลาให้ Ace ได้พักหายใจนัก !!

''เอาละใช้เวลาในช่วงที่มันกำลังพลิกตัวนี่ละ'' Ace ไม่รีรอเขาวิ่งเข้าไปในป่าเพื่อจะหนีจากเจ้าแมงมุมตัวนี้โดยการวิ่งของเขาจะไม่วิ่งเป็นเส้นตรงเพื่อไม่ให้ตกเป็นหมายในการโจมตีของแมงมุมตัวนี้

---

-:- ช่วงเวลาเย็น

Ace ได้ตัดสินใจวิ่งเข้าไปลึกในป่าเพื่อหลบหนีจากแมงมุมยักษ์นั่นจนเข้าไปด้านในลึกของป่าที่มีลำธารไหลผ่าน ถึงแม้จะไม่รู้เรื่องความยาวของเส้นทางแต่ Ace คิดว่าน่าจะตามทางกระแสน้ำกลับไปยังทางเข้าป่าได้ถ้าตามกระแสน้ำนี้ไป

1) หยุดพักชั่วคราว
2) เริ่มเดินตามทางน้ำไป
3) อื่นๆโปรดระบุ

[1]
''แฮ่ก แฮ่ก ดะ ดูเหมือนจะหนีมันได้ละสินะ ถึงมันจะดูเสี่ยงไปหน่อยแต่ก็คุ้มละนะได้คริสตอลกลับมา'' เขาหยิบคริสตอลขึ้นมาดูแล้วเก็บมันกลับลงที่ในกระเป่ากางเกง
Ace ปีนขึ้นไปบนต้นไม้เพื่อนั่นพักเหนื่อยเขาไม่มั้นใจว่าหากนั่งอยู่ข้างลำธารจะมีตัวอะไรที่ผ่านมาแล้วคิคจะกินเขาอีกหรือไม่

---

ด้วยสัญชาตยานบางอย่างนั้นทำให้ Ace รู้สึกได้ว่าตัวเองนั้นรอดพ้นจากอันตรายทั้งปวงแล้ว... แต่ระหว่างที่เขากำลังพักและยังไม่ทันหายเหนื่อยนั้นเขาก็ได้ยินเสียงของฝีเท้าของใครบางคนที่กำลังวิ่งมาใกล้กับจุดที่เขาพักอยู่

เมื่อเขาได้เหลือบมองลงไปยังพื้นด้านล่างของเส้นทางในป่าที่มีหมอกอยู่จางๆนั้นเขาก็สามารถสังเกตุได้ว่ากำลังมีโยไคตนนึงที่กำลังวิ่งหนีตัวประหลาดขนาดเล็กที่ดูคล้ายคลึงกับแมงมุมยักษ์ตัวเมื่อครู่มาทางเขาอยู่

''นั่นดูคล้ายๆไอที่เราหนีมาเมื้อกี้เลย เอาละทำตัวแม่มันไม่ได้ก็ทำตัวลูกมันนี่ละ'' Ace รอจังหวะที่แมงมุมตัวนั่นวิ่งมาอยู่ข้างหน้า เขาได้กระโดดลงไป Rising Strike !!

---

Condition : Caution

เคร้ง !! คมดาบของ Ace ได้ปะทะเข้ากับร่างของปีศาจนั่นอย่างจังจนเป็นเสียงดังขึ้นเหมือนกับเหล็กที่ฟาดเข้ากับคริสตอลแข็งๆ !! จนทำให้โยไคที่วิ่งมาเมื่อกี้นั้นตกใจและกลิ้งล้มลงไปกับเสียงการต่อสู้นั่นทันที !!

ทางด้านของปีศาจนั่นเหมือนกับว่ามันจะมีแค่รอยถลอกเล็กๆตรงจุดที่ชายหนุ่มฟันเข้าเป้าไปเท่านั้น !! มันได้เปลี่ยนความสนใจจากโยไคเด็กสาวเมื่อครู่และหันมาทาง Ace แทนในทันที !!

''อุว้ะ ฟันมันไม่เข้างั้นก็ วิ่ง !!'' เขาวิ่งหนีเพื่อให้มันออกห่างจากโยไคสาวคนนั่นเขาวิ่งต่อไปเรื่อยๆจนจุดที่คิคว่านํ้าน่าจะลึกพอดู ''ตอนนี้ละ'' Ace กระโดดลงไปที่ลำธาณเพื่อหนีจากแมงมุมตัวนั่น

---

Ame Hina : ♥

-:- ช่วงเวลากลางคืน

สัตว์ประหลาดนั่นได้รีบวิ่งตาม Ace ไปติดๆ แต่มันก็ได้หยุดลงเมื่อพบว่า Ace นั้นเล่นหนีลงไปใต้น้ำเสียแบบนั้น... หลังจากนั้นไม่นานนักเมื่อ Ace รู้สึกตัวอีกครั้งเขาก็พบว่าเขาได้ลอยน้ำมาจนถึงปากทางเข้าป่าแล้ว

ตอนนี้เขาทราบแล้วว่าทำไมโยไคในป่านั้นถึงหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย และต้นตอของตัวก่อเหตุที่คร่าชีวิตเผ่าพันธ์เดียวกับเขานั้นก็อยู่ในป่าลึกแห่งนี้ เขามีข้อมูลมากพอระดับนึงที่จะคลีคลายข่าวลือนี้แล้วในตอนนี้ แต่อาจจะยังไม่สามารถแก้ปัญหาเองได้ด้วยตัวคนเดียว...

1) กลับเมืองเลย
2) ตั้งแคมป์พักมันหน้าทางเข้านี่เลย
3) อื่นๆโปรดระบุ

[3]หาคริสตอลแล้วเข้าเมือง
''อืมม ดูเหมือนจะมาถึงปากทางเข้าปากแล้วสินะลองหาคริสตอลสักหน่อยดีกว่าแล้วค่อยเข้าเมือง '' Ace ลองเมืองสำรวจพื้นที่รอบกๆก่อนจะเข้าเมืองเพื่อหวังว่าจะเจอคริสตอลสัก2-3ก้อน

---

เหมือนว่า Ace จะโชคดีได้คริสตอลก้อนเล็กมาเพิ่มอีกก้อนก่อนกลับเมืองทำให้รอบนี้เขาได้คริสตอลติดไม้ติดมือกลับเมืองถึง 2 ชิ้นด้วยกัน !! นับว่าเป็นการเริ่มต้นที่ไม่เลวเลยทีเดียว... และหลังจากที่เก็บของตกสำรวจเรียบร้อยแล้วนั้นเขาก็ได้รีบเดินทางกลับทางสายแม่น้ำแห่งวิญญาณที่เชื่อมไปยังตัวเมืองทันทีก่อนที่จะมีตัวอะไรตามเขาออกมาอีก...



เมื่อ Ace ได้กลับมาถึงตัวเมืองแล้วนั้นเขาก็พบว่ามันเป็นเวลาตกดึกมากๆแล้วในตอนนี้ แต่นี่แหละที่เป็นเวลาตื่นของพวกโยไคทำให้เขาเองนั้นก็ไม่มีปัญหาอะไรกับช่วงเวลานัก แต่ตอนนี้เขาคงจะต้องหาที่พักของตัวเองก่อนซะแล้ว...

1) เลือกสถานที่ที่จะไปสำรวจหาที่พักจากแผนที่เมืองของโยไค
2) ไปรายงานเรื่องที่คนหายในป่าก่อน
3) ไปแลกพลังงานคริสตอลก่อนแล้วก็ตามด้วยหาอะไรกิน
4) อื่นๆโปรดระบุ

ขึ้นใหม่ด้วยจ้า

Blue_Moon

Condition : Fine

---

Route :: B

หญิงสาวลืมตาตื่นขึ้นมาภายในห้องพักตามปกติ ภายในห้องพักอยู่ในสภาพเดิมๆเฉกเช่นทุกวัน ทำกิจวัตรเดิมๆอาบน้ำ ล้างหน้า แปลงฟัน ก่อนที่จะมาดูในกล่องจดหมาย พบจดหมายหน้าตาแตกต่างอยู่1ฉบับ นั้นคือใบประกาศที่มีใจความเกี่ยวกับการรับสมัครนักวิจัยเกี่ยวกับตัวยาชนิดใหม่

"หืม ...." หญิงสาวเริ่มสนใจในการวิจัยที่ห่างหายไปนาน แต่ข้อความในจดหมายช่างสั้นเสียเหลือเกินเธอจึงต้องไปติดต่อที่แลปเพื่อสอบถามข้อมูล
เธอจัดเครื่องแต่งกาย สวมใส่รองเท้า แล้วออกเดินทางสู่แลปอัลเคมี่

-:- เวลาเช้า



ไม่นานนักหญิงสาวก็ได้เดินทางมาถึงแลปในย่านชุมชนที่มีผู้คนพุ่งพ่านเต็มไปหมด มีจอมเวทย์จำนวนมากนั้นให้ความสนใจกับการทดลองในครั้งนี้แต่มีเพียงแค่ 4 คนเท่านั้นที่จะได้ลองปฏิบัติทดสอบจริงกับวัตถุดิบที่มีเตรียมพร้อมไว้ให้ ณ ห้องแห่งนี้ และนั่นก็มีตัวของหญิงสาวด้วยเช่นกันที่ได้รับสิทธิพิเศษในครั้งนี้

? ? ? : ยินดีต้อนรับครับ คุณ . . . ?



ชายหนุ่มคนนึงได้เข้ามาทักทายขึ้นหลังจากที่หญิงสาวได้เข้ามาด้านในไม่นานนัก

" ไอเรียน่าค่ะ . . .  สวัสดีค่ะ  คุณเป็นเจ้าหน้าที่ของที่นี้หรอค่ะ ??? "
หญิงสาวตอบชายผมน้ำตาลคนนั้น
" แล้ว ยา ที่เป็นเป้าหมายในการวิจัยครั้งนี้มีอะไรบ้างหรอค่ะ ? "

---

? ? ? : อ๋อ !! คุณจอมเวทย์ที่ทางเราได้เชิญตัวมานั่นเอง

หลังจากที่หญิงสาวได้แนะนำตัวแล้วนั้น ชายหนุ่มก็ได้ผายมือออกเชิงเชื้อเชิญพร้อมกับได้เดินนำไอเรียน่าไปยังจุดปรุงยาที่มีจอมเวทย์อีก 3 คนนั้นยืนประจำที่อยู่



? ? ? : ยาที่ต้องการให้สาธิตในวันนี้แยกเป็นแขนง รักษาร่างกาย , ฟื้นฟูพลังเวทย์มนต์ และ เยียวยาพลังของสิ่งมีชีวิตเวทย์มนต์น่ะครับ แต่ว่ามันเป็นทฤษฏีใหม่ทำให้พวกเราต้องตั้งความหวังไว้กับผู้ที่มีความสามารถพอที่จะปรุงยาได้อยย่างมีประสิทธิภาพเท่านั้น

ชายหนุ่มได้อธิบายขึ้นพร้อมกับกล่าวถึงจุดยืนของแต่ละคนที่ได้มาร่วมบนเวทีเดียวกับเธอตรงนี้ ซึ่งแต่ละคนนั้นน่าจะเป็นกลุ่มที่ผ่านงานวิจัยปรุงยาเบื้องต้นมาแล้ว

? ? ? : คุณ ไอเรียน่า เชี่ยวชาญด้านไหนมากที่สุดเหรอครับ ?

เขาได้ถามขึ้นอย่างสุภาพพร้อมกับได้เตรียมจัดรายละเอียดของวัตถุดิบของยาแต่ละแขนงเพื่อเตรียมที่จะมอบให้กับผู้ที่จะแสดงการสาธิต

1) รักษาร่างกาย
2) ฟื้นฟูพลังเวทย์มนต์
3) เยียวยาพลังของสิ่งมีชีวิตเวทย์มนต์
4) ตอบว่าสามารถปรุงยาที่น่าสนใจมากกว่าที่กล่าวมาได้

4) ตอบว่าสามารถปรุงยาที่น่าสนใจมากกว่าที่กล่าวมาได้ :2+เพิ่มค่าstatus

" ถ้าเป็นยาฟื้นฟูพลังเวทย์มนต์โดยให้หลักเกี่ยวกับพลังงานอะน่าจะทำได้แน่นอนค่ะ แต่ . . . "
-:- Use skill :: Open library
ไอเรียน่า ทำท่าทางเหมือนคิดอะไรบางอย่างอยู่สักพักก่อนจะเรียกเอกสารงานวิจัยเกี่ยวกับยาต่างๆพร้อมข้อมูลคุณสมบัติวัตถุดิบที่เคยอ่านผ่านมา

" ถ้าเอาอันนี้ มาเพื่อ . . . แล้วก็ . . . น่าจะได้อยู่นะ แต่ตรงนี้จะไปทำให้กลไกขัดกันหรือเปล่าหว่า . . . งั้นก็ใช้กลไกนี้มาเสริมความสมดุลด้วยแล้วกัน "
ไอเรียน่าบ่นพึมพำด้วยเสียงเบาก่อนจนบอกทีก็ไม่ได้ยินออกมา

" Okค่ะ ตามหลักการแล้วก็น่าจะสามารถทำ ยาฟื้นฟูพลังเวทย์มนต์ที่มีผลเพิ่มค่าสถานะชั่วคราวด้วยได้ค่ะ "

? ? ? : ถ้าอย่างนั้นได้ก็วิเศษเลยสิครับ

ชายหนุ่มคนนั้นได้ตอบขึ้นมาก่อนที่จะอนุมัติให้ไอเรียน่าสามารถใช้วัตถุดิบพิเศษได้ ในขณะเดียวกันนั้นก็ทำให้ไอเรียน่าตกเป็นเป้าสายตาขอจอมเวทย์นักวิจัยคนอื่น        ๆไปพร้อมๆกันอีกด้วย...

และไม่นานนักวัตถุดิบต่างๆก็ได้ถูกนำมารวมกันไว้ที่โต๊ะปรุงยาของแต่ละคนรวมทั้งยังมีวัตถุดิบพิเศษที่ถูกจัดวางไว้ตรงกลางห้องอีกด้วยเช่นกัน

? ? ? : ถ้าอย่างนั้นรบกวนทั้ง 4 ท่านด้วยนะครับ

เมื่อกล่าวจบนั้นก็เป็นสัญญาณเริ่มต้นของช่วงเวลาที่จะต้องแสดงความสามารถของแต่ละคนออกมาแล้ว

1) เลือกใช้สมุนไพรสีน้ำเงิน
2) เลือกใช้สมุนไพรสีเขียว
3) เลือกใช้สมุนไพรสีแดง

1) เลือกใช้สมุนไพรสีน้ำเงิน
2) เลือกใช้สมุนไพรสีเขียว

เมื่อสัญญาณเริ่มต้นขึ้นหญิงสาวก็เดินเข้าไปอย่างไม่ลังเลทั้งๆที่ยังไม่มีข้อมูลใดๆเลย
เธอหยิบสมุนไพรสีเขียวกับน้ำเงินขึ้นมาพร้อมกัน เพียงเพราะว่ามันผสมกันนาจะสวยดี
' เรื่องหน้าตาของยาก็เป็นสิ่งสำคัญเหมือนกันนะ .... ' เธอคิดอยู่ในใจ

---

ดูเหมือนว่ายาทีเธอเริ่มปรุงนั้นจะไปได้สวย จากปฏิกริยาที่เกิดขึ้นนั้นได้บ่งบอกถึงการทำงานที่ถูกต้องของตัวสสารต่างๆที่ถูกผสมกันอย่างลงตัว

ในขณะเดียวกันนั้นที่โต๊ะฝั่งตรงข้าม 2 โต๊ะที่มีเด็กผู้หญิงจอมเวทย์โต๊ะหนึ่งและเด็กผู้ชายอีกโต๊ะหนึ่งก็เริ่มมีควัญแปลกๆฟุ้งออกมา... แต่ว่ายังไม่เกิดปฏิกริยาอันตรายอะไรในตอนนี้ แต่จากที่ดูแล้วมันก็ไม่น่าจะไว้ใจเท่าไรนัก... ยังไงก็ตามไอเรียน่าได้ตัดสินใจที่จะทำการปรุงยาของตัวเองให้เสร็จเสียก่อนที่จะกังวลกับโต๊ะอื่นๆ

1) รากไม้
2) ต้นตระบองเพชร
3) โสม

2) ต้นตระบองเพชร

เธอมองไปทางโต๊ะทั้งสองที่มีควันแปลกๆอยู่ตอนนี้ อย่างแปลกใจ แต่ก็คิดว่าคงไม่เป็นอะไรอยู่แล้วเลยไม่สนใจสักเท่าไร

'อืม จากตำราแล้ว โสมมีสรรพคุณในการบำรุงร่างกายให้ร่างกายอบอุ่น แต่อยากทำให้ยาเป็นของเหลวงั้นใส่ ต้นกระบองเพชรแล้วกันดูชุ่มน้ำดี ถ้าใส่รากไม้เดี่ยวก็คงมีอะไรไม่ขัดตอนกลืนอีก . . . '
เธอคิดอยู่ในใจก่อนจะตัดหนามแล้วคลั้นน้ำจากต้นกระบอกเพชรผสมลงไป

---

การผสมนั้นเป็นไปได้ด้วยดีและสวยงาม ยาที่ไอเรียน่าได้ปรุงนั้นค่อยๆจับตัวกันจนเหนียวจับตัวกันขึ้นมาจากของเหลวหลากสีในตอนแรก คาดว่าพักยาไว้และปล่อยให้เย็นลงซักพักนึงก็น่าจะเสร็จสมบูรณ์แล้วในตอนนี้

ฟู่ว์~ เสียงปฏิกริยาแปลกปลอมที่ดังมาจากโต๊ะอื่นซึ่งดูเหมือนจะมาจากสองโต๊ะเจ้าปัญหาที่มีเด็กทั้งสองคนนั้นแยกกันประจำการอยู่นั่นเอง...

1) เข้าไปหยุดเด็กๆเหล่านั้น
2) รบกวนคุณพนักงาน
3) อื่นๆโปรดระบุ

3) อื่นๆโปรดระบุ :: ยืนมองอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ

เด็กสาวปาดเหงื่อเพราะเสียพลังงานในการคิดอย่างมีตรรกะ(?)ขั้นสูง เพื่อให้ได้ยาออกมา

' อืมมมมมมม . . . . . ดูจากสถานการณืแล้วเด็กผู้หญิงคนนั้นน่าจะระเบิดก่อนสินะ . . . '
เอเลียน่าคืออยุ่ในใจ ก่อนจะพูดกัยคนที่อยู่ใกล้ๆ
" พนันกันมั้ย . . . ฉันว่าเด็กผู้จากโต๊ะนั้นระเบิดก่อน เอาสัก10 crystal mana แล้วกัน "

---

? ? ? : น่าสนุกดีนะ แต่ Raise ซัก 20 Crystal Mana เป็นยังไงล่ะ ?



หญิงสาวได้รีบตอบรับข้อตกลงนั้นพร้อมยังเพิ่มข้อเสนอที่สูงขึ้นอีกด้วย

" ยอมรับข้อเสนอ . . . "
หญิงสาวตอบรับโดยทันที แล้วรอดูผลรับอย่างใจเย็น

ไม่นานนักวัตถุดิบที่ไอเรียน่าได้ผสมไว้ก็เสร็จสมบูรณ์แบบพร้อมใช้งานแล้ว ในขณะเดียวกันนั้นก็ดูเหมือนว่าคนที่ยืนอยู่ข้างๆเธอนั้นจะทำเสร็จพร้อมๆกันเช่นกัน

ในฝั่งตรงข้ามที่เด็กทั้งสองคนกำลังยืนผสมวัตถุดิบอย่างเคร่งเครียดนั้นก็เริ่มมีปฏิกริยาที่ไม่ชอบาพากลเกิดขึ้นจนทำให้ผู้ที่มาชมงานนั้นต้องถอยกรูกันออกไปอย่างช้าๆ แต่ดูเหมือนเด็กทั้งสองคนนั้นจะยังไม่รู้ตัวว่ากำลังทำอะไรกันอยู่...

เปรี๊ยะๆ เสียงสสารที่เสียดสีกันจนเกิดความร้อนที่สูงเกินไปได้ดังขึ้นสนั่นจนเกิดเป็นควัญพุ่งพวยออกมาจากโต๊ะของทั้งสองในเวลาที่ไล่เลี่ยกัน !! จนทำเอาน่าลุ้นมากเลยทีเดียวว่าฝั่งไหนจะระเบิดก่อนกัน !!

? ? ? : เอ่อ... คุณหนูทั้งสองครับ...

ชายหนุ่มที่เหมือนว่าจะเป็นพนักงานนั้นได้เดินขึ้นมาที่ลานประดิษฐ์ก่อนที่จะได้มีทีท่าว่าจะพยายามห้ามทั้งสองคนนั้นไว้

1) ห้ามไว้ก่อน !!
2) ดูต่ออย่างใจจดใจจ่อ !!
3) อื่นๆโปรดระบุ

3) อื่นๆโปรดระบุ :: เก็บยาไว้ในที่ปลอดภัยก่อน

เมื่อยาเสร็จสมบูรณ์ ไอเรียน่าก็เก็บตัวอย่างของยามาบางส่วนเพื่อวิเคราะห์ผลของยาทีหลัง ส่วนยาที่เหลือก็เก็บเอาไว้ในที่ๆปลอดภัย
' อุตส่าห์ปรุงมาใครจะยอมให้เสียหายละ ... ' หญิงสาวคิดก่อนจะซ่อนเอาไว้เพื่อกันเวลาเกิดการระเบิดขึ้น

ก่อนจะกลับมามองดูต่ออย่างใจเย็น

---

ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มคนนั้นจะเข้าไปถึงโต๊ะทั้งสองนั้น ทางโต๊ะของจอมเวทย์เด็กผู้หญิงนั้นก็ได้ระเบิดควัญและประกายออกมาเสียก่อนที่เขาจะไปถึง ตามมาด้วยเสียงระเบิดจากโต๊ะฝั่งชายติดๆกัน

? ? ? : ว้า... แย่จังเลยน้า

จอมเวทย์สาวข้างๆเธอนั้นได้ถอนหายใจออกมาอย่างเสียใจก่อนที่จะได้วาง Crystal Mana 20 หน่วยให้กับไอเรียน่า

? ? ? : แต่ว่าเรื่องการปรุงยาน่ะ ชั้นไม่ยอมแพ้หรอกนะ

เธอได้กล่าวต่อพลางอมยิ้มขึ้นมาเล็ก

Kazehana Mahouki : ♥

ดูเหมือนว่าการระเบิดเมื่อครู่นั้นจะไม่รุนแรงอะไรนักทำให้การสาธิตนั้นยังคงสามารถดำเนินต่อไปได้ แต่ลดเหลือผู้ที่จะสาธิตตัวยาลงจนเหลือเพียง 2 คนเท่านั้นในตอนนี้

ไอเรียน่ารับคริสตันมา ก่อนกล่าวตอบพร้อมอมยิ้มเล็กน้อยด้วยเช่นกัน
" แน่นอนว่า ชั้นเองก็ไม่แพ้ง่ายหรอกนะ ~ "

ไอเรียน่านำส่วนที่แบ่งออกมา มาวิเคราะห์ผลรับ ว่าจะทำให้เกิดผลอะไรบ้าง พร้อมกับพิจารณาดูว่าจะสามารถพัฒนาต่อได้อีกหรือไม่

---

ตัวยาที่ไอเรียน่าผลิตขึ้นมานั้นมีผลทำให้พลัง Mana ของจอมเวทย์สามารถฟื้นฟูได้ตามธรรมชาติขณะต่อสู้รวมทั้งยังสามารถเพิ่ม Power ได้อีกสองจุดเป็นเวลาชั่วคราวนับว่าเป็นตัวยาที่ค่อนข้างมหัศจรรย์มากๆสำหรับยาแขนงใหม่ รวมเหมือนทั้งเหมือนว่ามันจะยังสามารถพัฒนาต่อได้ แต่จากวัตถุดิบภายในห้องแล้วคาดว่าคงจะไม่มีอะไรใช้งานได้ในตอนนี้

? ? ? : ทั้งสองท่านพร้อมรึยังครับผม ?

ชายหนุ่มที่ใส่แว่นได้เดินขึ้นมาบนลานอีกครั้งหลังจากจัดการดูแลอีกด้านนึงของลานเสร็จแล้วก่อนที่จะได้เอ่ยถามไอเรียน่าและคนข้างๆของเธออย่างสุภาพขึ้น

? ? ? : พร้อมแล้วค่ะ ♪

จอมเวทย์สาวข้างๆกับไอเรียน่านั้นได้ตอบขึ้นก่อนด้วยความมั่นใจ

" พร้อมค่ะ . . . " หญิงสาวตอบด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจแล้วค่อยๆก้าวขึ้นไปบนเวที

แม้ว่าท่าทางที่เธอแสดงออกจะดูไม่ค่อยมั่นใจกับผลลัพธ์ที่ออกมาแต่ในความคิดจริงๆแล้วของเธอนั้น
' หึ หึ หึ ความจริงยานี้นี้แหละที่จะต้องชนะอย่างแน่นอน เชิญดีใจไปก่อนเถอะ จะได้ประมาทยิ่งไปกว่านี้ คนที่จะหัวเราคนสุดท้ายคือชั้นต่างหาก 5555 เอ๊ะ . . . แบบนี้นี้มันบทพูดตัวร้ายชัดๆเลยนิ . . . . ช่างเถอะ '

---

จากเสียงหัวเราะอันชั่วร้ายใต้จิตสำนึกของไอเรียน่าทำให้ยีสในขวดโหลภายในห้องแลปพากันล้มตายอย่างไร้สาเหตุ... แต่ช่างมันเถอะเพราะว่าไม่น่าจะสำคัญเท่าไรนัก...

เมื่อเริ่มการสาทิตนั้นหญิงสาวจอมเวทย์ที่ยืนอยู่ข้างๆกับไอเรียน่านั้นได้เริ่มสาทิตยาที่เธอได้ปรุงแต่งออกมา ซึ่งมันเป็นตัวยาที่ใช้ในการเลี้ยงสิ่งมีชีวิตเวทย์มนต์ได้โดยการใช้ Mana Crystal ที่ต่ำมากๆและคุ้มค่าด้วยเช่นกัน

แต่เนื่องจากว่าการสาทิตนั้นยังอยู่ในหัวข้อที่กำหนดทำให้มันไม่แปลกตาเท่าไรนัก เมื่อเทียบกับตัวยาที่ถูกพัฒนาขึ้นใหม่เอี่ยมของไอเรียน่าแล้วทำให้ค่าความนิยมนั้นถูกเทมาทั้งไอเรียน่ามากกว่า

ได้รับ Daily : Rejoice : ตัวยาที่ถูกพัฒนาขึ้นเองนั้นจะมีผลพิเศษเสริมด้วยมากกว่า 1 ผล



? ? ? : ขอขอบคุณ คุณจอมเวทย์ทั้งสองที่ได้ช่วยสาธิตการปรุงยาชนิดใหม่ในวันนี้ด้วยนะครับ

เมื่อจบพิธีแล้วนั้นนกเวทย์ทุกๆคนนั้นก็ได้เริ่มแยกย้ายกันออกไปจนจะเหลือแต่ผู้ที่ยังต้องการที่จะจับจ่ายซื้อของหรือทำงานปรุงยาต่อที่ยังอยู่ในสถานที่แห่งนี้

ไอเรียน่าเดินเข้าไปหาผู้หญิงที่แข่งขันด้วยกัน

" สวัสดีจ้ะ ฉัน ไอเรียน่า เธอชื่ออะไรหรอ ? ถ้าไม่ใช่เพราะความบังเอิญฉันคงชนะเธอไม่ได้จริงๆแหละ . . . "
หญิงสาวเดินเข้าไปถามเพราะว่าอยากรู้จักกับนักวิชาการคนอื่นเพิ่มขึ้นอีก โดยเฉพาะกับคนเก่งๆอย่างเธอ
ไดเรียน่ารู้ดีว่าถ้าวันนี้เธอไม่ได้โชคช่วยคิดยาชนิดใหม่ได้ก็คงไม่สามารถชนะได้จริงๆ

---

? ? ? : อ๊ะ !! เธอคนในงานนี่นา

หญิงสาวได้ทำท่าประหลาดใจขึ้นที่ไอเรียน่านั้นไม่ได้แยกย้ายกลับออกไปในทันที

คาเซฮานะ มาโฮว์กิ : เราชื่อ คาเซฮานะ มาโฮว์กิ เป็นจอมเวทย์แขนงสิ่งมีชีวิตเวทย์มนต์น่ะ ยินดีที่ได้รู้จักจ้า

เธอได้แนะนำตัวขึ้นพร้อมกับบอกถึงแขนงของสายของศาสตร์วิชาเวทย์มนต์ที่เธอรู้

ขึ้นใหม่เลยจ้า

Chavavan

Condition : Fine
AS : High

---

Route :: C !!

ในขณะที่ผู้เล่นกำลังย้ายมาที่สถานที่อยู่ใหม่นั้นก็ได้พบกับข่าวประกาศรับจ้างของใบปลิวที่ได้ลอยมาเข้ามือของผู้เล่นเข้าพอดี โดยจากเนื้อหาแล้วทราบความว่า ACE ของกลุ่ม Esper นั้นได้หายตัวไปหลังจากการออกบุกเบิกครั้งล่าสุดได้ 3 วันแล้วในตอนนี้ และ ในตอนนี้จึงมีภารกิจตามหาตัวคนที่กำลังต้องการความช่วยเหลืออยู่...

       
หลังจากที่ซีกร์ อ่านใบปลิวแล้ว เขาก็ตัดสินใจเข้าร่วมภารกิจ "ไหนๆ ก็จะออกไปข้างนอกทั้งที่ เอาให้คุ้มค่าเลยดีกว่า" ว่าแล้วเขาก็มุ่งหน้าไปยังจุดสมัครทันที่

---

-:- ช่วงเวลาเช้า

ซีกร์ได้เดินตรงไป... ตรงไปรายงานตัวที่หน่วยงานหลักของกลุ่มเอสเปอร์เพื่อที่จะรับภารกิจในครั้งนี้



ไม่นานนักเขาก็ได้เข้ามายังด้านในของสำนักงานและก็ได้เดินตรงไป... ตรงไปอีก... สู่แผนกประชาสัมพันธ์เพื่อที่จะถามรายละเอียดเกี่ยวกับเรื่องนี้

? ? ? : ยินดีต้อนรับค่ะ !! ต้องการติดต่อสอบถามเรื่องอะไรอย่างนั้นเหรอคะ ?



เด็กสาวตัวเล็กๆที่นั่งประจำการอยู่นั้นได้ถามขึ้นพร้อมกับให้ความสนใจมาทางซีกร์ แต่ด้วยความที่เธอตัวเล็กทำให้ซีกร์อาจจะคิดว่าเธอไม่ใช่เจ้าหน้าที่ก็เป็นได้...

1) ถามถึงเจ้าหน้าที่ที่ทำงานตรงจุดนี้
2) สอบถามเกี่ยวกับเรื่องภารกิจช่วยเหลือ
3) อื่นๆโปรดระบุ

---

2) สอบถามเกี่ยวกับเรื่องภารกิจช่วยเหลือ

"หึ... หะ...." ซีกร์ส่งเสียงพร้อมกับหันซ้ายขวา เพื่อหาที่มาเสียงนั้น
"อะ. . อ้อ" หลังจากที่เขาลองกล้มลงดู เขาก็พบกับต้นเสียงนั้นแล้ว

". . . . . ."

"Size Doesn't Mean Everything" เขาพึมพัมออกมาอย่างเบาๆ ก่อนที่จะเข้าเรื่องที่มา
"อา. . .  ผมมาที่นี่เพราะใบปลิวแผ่นนี่นะครับ" ว่าแล้วซีกร์ก็หยิบใบปลิวส่งให้
"มีอะไรที่ผมพอจะช่วยได้มั้ยรึเปล่า"

? ? ? : โอ้ว์ !! เรื่องของ Ace ที่หายตัวไปสินะคะ !!

เด็กสาวได้ตอบด้วยตาที่เป็นประกายก่อนที่จะได้รื้อเอกสารด้านหลังเคาร์เตอร์จนกระจัดกระจายเต็มไปหมด ไม่นานนักเธอก็ได้ค่อยๆมุดเก้าอี้ผ่านขึ้นมายังด้านหน้าเคาร์เตอร์และยื่นเอกสารยืนยันภารกิจให้กับซักร์พร้อมกับภาพคนที่ต้องไปช่วยเหลือในภารกิจนี้



? ? ? : เธอชื่อ บุจินเท อากิระ เป็น Ace ของเผ่าเอสเปอร์เราน่ะค่ะ แต่ว่าเมื่อ 3 วันก่อนเธอได้หายตัวไปที่เมืองร้างทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของเมือง ทางเราได้ส่งคนออกไปตามหาแล้วแต่ว่าก็ไม่มีใครพบตัวเธอเลยเราจึงต้องการคนที่มีความสามารถจะมาช่วยงานในครั้งนี้น่ะค่ะ

เธอได้อธิบายขึ้นอย่างรวดเร็วและยาวพรืดด้วยท่าทีขยันขันแข็งและไฮเปอร์

? ? ? : ตกลงรับภารกิจนี้เลยนะคะ !!

ยังไม่ทันทีซีกร์จะได้กล่าวตอบเขาก็ถูกยัดเยียดเอกสารและอุปกรณ์เสริมที่ถูกเบิกออกมาอย่างเสร็จสับ โดยไม่มีโอกาศได้ถอยมาตั้งหลักหรือตอบอะไรเลยแม้แต่น้อย

? ? ? : ถ้าอย่างนั้นเริ่มออกเดินทางได้เลย !!

ทันทีที่เธอกล่าวจบนั้นซีกร์ก็ได้ถูกจับรัดเข็มขัดบนลานปล่อยตัวภายในสำนักงาน ก่อนที่เขาจะรู้ตัวอีกทีนั้นก็พบว่าตัวเองได้มาอยู่ที่ด้านหน้าของเมืองร้างนั่นแล้ว...

---

". . . . . เดียวนะ" ซีกร์บ่ออกมาอย่างมึนงง
"ดูเหมือนว่า ชั้นจะผลาดอะไรบ้างอย่างไปนะ แต่ก็ช่างมันเถอะ" เขาพูดออกมาอย่างปลงๆ

"แต่การที่ ล่นบอกแค่ว่าหายไป 'ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ' นี่ใครมันจะไปหาเจอว่าาาาาาาาาา"
หลังจากที่โวยวายกับตัวเองแล้ว เขาก็เดินเข้าสำรวจเมืองร้างนั้นอย่างไร้จุดหมาย

---

หลังจากที่ทำใจได้แล้วและเริ่มออกเดินเท้านั้น ก้าวแรกของชายหนุ่มก็ได้พบกับคริสตอลมานาพลังงานก้อนเล็กๆที่หล่นอยู่บ้นพื้น แต่ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะได้เข้าสำรวจนั้นคริสตอลก้อนแรกที่สมควรจะเป็นของเขาก็ได้ถูกตัวประหลาดสี่ขาตัวสูงขนาดเอวของเขาเก็บคริสตอลนั่นกินเข้าไปเสียก่อน !!



1) ทักทาย
2) ทวงคริสตอลคืน
3) เปิดฉากโจมตี
4) เผ่น
5) อื่นๆโปรดระบุ

---

3) เปิดฉากโจมตี
"โทษที่นะไอ้ 4 ขา แต่ว่าก้อนนั้นนะมันเป็นของชั้น" ว่าแล้วซีกร์ก็เปิดฉากชักปืนคู่ใจของเขาออกมายิง แบบไม่ให้ตั่งตัว

---

Condition : Fine
As :
Ammo : 0 / 21

เสียงกระสุนกระทบร่างสีดำทมิฬนั่นเข้าอย่างแม่นยำจนทำให้ร่างของมันผงะออกไปตามแรงกระสุนทันที !! ทันทีที่การทักทายจบลงนั้นมันก็ได้กระโดดตัวเข้ามาหาซีกร์พร้อมกับข่วนลงด้วยขาหน้าของมันอย่างรุนแรงจนพื้นดินด้านหน้าของชายหนุ่มนั้นถูกกดเป็นรอยเล็บลงไป !!

---

"ดุดันเสียจริง ถ้าโดนเข้าไปคงเจ็บแน่" ว่าแล้วเขาก็ถอยมาเล็กน้อย
"เจอแบบหน่อยแล้วกัน" ว่าแล้วเขาก็สะบัดมือซ้ายของเขาออกไปข้างหน้า

"Force!!" เขาเริ่มใช้พลังกดร่างสีดำนั้นไว้ให้ติดกับพื่น พร้อมกับพุ่งเข้าไปโจมตีที่ขาหลังทันที่!!

---

Condition : Fine
As :
Ammo : 0 / 21

ฉัวะ !! ซีกร์ได้ฟันที่ขาของเป้าหมายลงจนเกิดเป็นรอยถลอกออกมา ชิ้นส่วนของมันได้กระจายออกมาเล็กๆคล้ายๆกับเศษคริสตอลแต่ในเวลาเดียวกันนั้นมันก็ได้ดีดตัวขึ้นต้านกับแรงของพลังจากซีกร์และพุ่งชนจนชายหนุ่มกระเด็นถอยออกไปเล็กน้อย

"ร้ายกาจใช้เล่นนะเนี้ย"  ซีกร์ถอยตามแรงชนเล็กน้อย
"งั้นแบบนี่ละ" ว่าแล้วเขาก็เริ่มโจมตีอีกครั้ง

"Shunpo" ซีกร์กระโดดอย่างรอดเร็วไปอยู่เหนือร่างสีดำนั้น ก่อนที่จะแทงลงไปที่กลางหลังของมัน

---

Condition : Fine
As :
Ammo : 0 / 21

ฉึก !! ดาบของซีกร์ได้แทงผ่านกลางร่างของศัตรูของเขาได้อย่างง่ายดายผิดกับครั้งแรก !! จนร่างของมันดิ้นอย่างทุรนทุรายด้วยความเจ็บปวดก่อนที่จะค่อยๆทรุดตายลงไปอย่างช้าๆ

หลังจากที่ร่างสีดำนั่นแน่นิ่งลงไปแล้วนั้นก้อนคริสตอลเล็กๆที่ซีกร์เห็นในตอนแรกก็ได้กลิ้งออกมาจากร่างของสัตว์ประหลาดนั่น แต่ว่าคริสตอลนั้นกลับไม่มีพลังงานใดๆเหลืออยู่จนมันเปรียบเสมือนกับหินธรรมดาๆก้อนนึงเท่านั้น

"จบกัน. . . ." ซีกหยิบก้อนขึ้นมาดู พร้อมกับทำหน้าสิ้นหวัง "เสียแรงเปล่าจริงๆ"
ว่าแล้วซีกร์ ก็รีโหลดกระสุนและลองไปสำรวจศพเจ้า4ขานั้นเพื่อจะมีอะไรที่ใช้ประโยชน์ได้บ้าง ก่อนที่จะออกสำรวจหาหญิงสาวต่อไป

---

-:- ช่วงเวลากลางวัน

จากที่สำรวจแล้วเศษซากแมลงสีดำแห้งๆคงจะไม่มีอะไรที่เขาสามารถใช้งานได้... ทำให้ซีกร์ต้องตัดสินใจทิ้งผลงานที่เกือบจะเป็นความสำเร็จแรกของเขาไว้ที่เดิมและให้มันจางหายไปกับสายลม...

ในขณะเดียวกันอากาศก็ได้เริ่มอบอ้าวขึ้นเล็กน้อยจนเขารู้สึกร้อนขึ้นมานิดๆ แต่ว่าบนท้องฟ้านั้นกลับไม่เปลี่ยนสีไปเลยแม้แต่น้อยภายใต้สถานที่แห่งนี้ทั้งๆที่มันยังสว่างอยู่ที่เมืองในตอนแรกแท้ๆ...

1) หาจุดพัก
2) เข้าสำรวจสิ่งก่อสร้างใกล้ๆต่อ
3) อื่นๆโปรดระบุ

---

2) เข้าสำรวจสิ่งก่อสร้างใกล้ๆต่อ
"จะว่าไป การเดินดุมๆเข้าไปหาคนนี่ มันไม่ใช้เรื่องตลกนะเนี้ย"
ซีกร์บ่นอุบอิบ ก่อนก็เริ่มสำรวจต่อเพราะเขาไม่มีทางเลือกมากนัก

? ? ? : มาทำภารกิจแล้วยังจะบ่นอีกงั้นเรอะ !!



เสียงตะหวาดของเด็กหนุ่มคนนึงได้ดังลั่นขึ้นมาจากด้านหน้าของซีกร์... แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้พูดกับซีกร์นะ...

? ? ? : ก็เดินกันมาตั้งแต่เช้าแล้วอ๊ะ !! จะพักมั่งไม่ได้รึไงเล่า =3= ถ้านายบ้างานนักล่ะก็เดินสำรวจต่อไปคนเดียวเลย !!



เสียงของเด็กสาวอีกคนนึงได้เถียงกลับจนดังก้องมากระทบหน้าซีกร์อีกครั้งอย่างไม่ได้ตั้งใจ... เมื่อซีกร์ได้หยุดมองสถานการณ์ชั่วขณะนั้นเขาก็ได้มองเห็นกับเด็กวัยรุ่นกลุ่มเอสเปอร์สองคนที่กำลังเดินเถียงเสียงกังวาลกันอยู่ตรงด้านหน้าของเขา...

1) ตูทำอะไรก็ผิดสินะ...
2) หลบมุมให้ทั้งสองผ่านไปก่อน
3) เปลี่ยนทิศทางการสำรวจ
4) อื่นๆโปรดระบุ

---

4) แอบซุมตามไปเงียบๆ

"หึ หะ. . . อ้อไม่ใช้ตูนี่หว่า" ซีกร์แอบตกใจเล็กน้อย
"อืม. . .  ถ้าเป็น 2 คนนี่อาจะรู้อะไรก็ได้นะเนี้ย" ซีกร์ เริ่มคิดถึงความเป็นไปได้
"แต่ไอ้การที่ จะเดินเข้าไปทักเลยก็กระไรอยู่. . . "
"เอาเป็นว่าแอบตามไปดีว่า" ว่าแล้วซีกร์ก็ย่องตามไปอย่างเงียบๆ

---

? ? ? : ถ้าอย่างนั้นก็อย่าตามมาก็แล้วกัน !!

เมื่อซีกร์ได้เริ่มสะกดรอยอย่างเงียบๆนั้น !! เด็กหนุ่มก็ได้ตะโกนขึ้นมาอีกครั้ง... แน่นอนว่าไม่ได้พูดกับซีกร์...

? ? ? : ชั้นไม่ตามนายให้เมื่อยหรอก !! นั่งกินข้าวปั้นให้อิ่มสบายแล้วกลับดีกว่า ♪

เมื่อกล่าวจบแล้วหญิงสาวคนนั้นก็ได้ปัดพื้นแถวๆนั้นเบาๆก่อนที่จะนั่งจุ้มปุ้กลงอย่างขี้เกียจและหยิบข้าวปั้นออกมานั่งกินอย่างสบายใจโดยปล่อยให้เด็กผู้ชายอีกคนเดินเข้าไปด้านในอย่างหัวเสีย

1) ตามเด็กผู้ชายคนนั้นเข้าไป
2) หยุดรอด้านนอกที่เดิม
3) อื่นๆโปรดระบุ

3) เข้าไปนั้งกินด้วยอย่าง แนบเนี้ยน

"บ้าจริง!! จะมาแยกทางกันอะไรตอนนี่" ซีกร์บ่นอย่างช่วยไม่ได้
"ส่งสัยคงต้องใช้แผน2"
ว่าแล้วซีกร์ ก็เคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว เอาไปนั้งเนียนกินข้าวปันด้วย

ฟุบๆ

"อืม~ มันอร่อยจริง นะเนี้ย งำๆ"  ซีกร์เข้ามาอย่างแนบเนี้ย
"นี่ๆ จะว่าไปเธอเคยได้ยินเรื่องเกียวกับ ACE หายตัวไปอย่างลึกลับบ้างมั้ย งำๆ"
"เธอพอจะช่วยบอกอะไรทีเกียวกับเรื่องนี่ได้มั้ย งำๆ"

? ? ? : เอ๋...

หญิงสาวได้มองซีกร์ด้วยท่าทีประหลาดใจปนสงสัย... ก่อนที่จะยอมพูดด้วยอย่างปกติ...

? ? ? : ไม่รู้หรอก... พวกเราแค่มาหาแหล่งพลังงานทั่วๆไปแค่นั้นเอง...

เธอได้อธิบายขึ้นถึงภารกิจที่มาทำกันสองคนกับเพื่อนของเธออีกคนที่หายเข้าไปด้านในแล้วในตอนนี้...

? ? ? : แต่ว่าพวกเอสเปอร์ทุกคนย่อมรู้จัก ACE อยู่แล้วล่ะ แต่ไม่ค่อยมีคนยุ่งกับเธอนักเพราะพลังของ ACE น่ากลัวมากๆน่ะ

เมื่อกล่าวถึงคนที่ซีกร์ต้องไปช่วยเหลือขึ้นมาก็ทำให้หญิงสาวนั้นถอนหายใจออกมาหลายฟอดอย่างนับไม่ถ้วน

? ? ? : ...อีกอย่าง ถ้าขนาด ACE เองยังหายตัวไปแบบนี้ คนอื่นๆจะรอดมาง่ายๆเร้อ

เธอได้กล่าวต่อไปอย่างสิ้นหวังในขณะที่นั่งอุดอู้อยู่ด้านนอกนี้

---

"อืมๆ อย่างนั้นหรอ ที่ว่าน่ากลัว นี่น่ากลัวยังไงหรอ?"
ซีกร์ถามต่อ อย่างน้อยเขาจะได้รู้อะไรเพิ่มเติมบ้าง

---

? ? ? : ACE สามารถเปิดประตูที่มีอาวุธอยู่ในนั้นอย่างนับไม่ถ้วนออกมาได้และใช้งานอาวุธเหล่านั้นได้อย่างอิสระ แต่ว่าพลังนั่นมันไม่สนใจว่าใครจะอยู่ฝ่ายไหนน่ะสิ

หญิงสาวได้ถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนที่จะได้วาดนิ้วประกอบกับการอธิบายเกี่ยวกับพลังจิตของ ACE ของกลุ่มเอสเปอร์

? ? ? : นายมาทำภารกิจช่วยเหลือ ACE งั้นเหรอ ?

เธอได้ถามซีกร์ขึ้นต่อด้วยความสงสัย

"อ่า. . . ก็ทำนองนั้นและ" ซีกร์พูดพร้อมกับลุกขึ้นปัดฝุ่นเล็กน้อย
"ขอบใจมากสำหรับคำตอบ. . . . และข้ามปั้น นะสาวน้อย"
ว่าแล้วเขาก็ออกเดินตามหา ACE คนนั้นต่อไป

? ? ? : เฮะ...

หญิงสาวได้ยิ้มอย่างมีเลศนัยเหลียวหลังของซีกร์มาก่อนที่จะหยิบข้าวปั้นก้อนนึงที่น่าจะเป็นของซีกร์ขึ้นมากิน

ซีกร์ได้ตัดสินใจเดินเข้าสำรวจสถานที่ต่อไปเพื่อหาเบาะแสของคนที่เขาจะมาตามหาในครั้งนี้ แต่ด้วยสภาพตัวเมืองที่ทรุดโทรมทำให้เป็นการยากที่จะแกะร่องรอยต่างๆได้ง่ายนัก

ฟุ้บ !! ระหว่างทางที่เขากำลังเดินสำรวจอยู่นั่นเองซีกร์ก็ได้พบกับเด็กหนุ่มคนเมื่อกี้อีกครั้งซึ่งดูเหมือนว่าเขาจะกำลังต่อสู้อยู่กับตัวอะไรบางอย่างอยู่และดูเหมือนว่าจะเสียเปรียบแบบสุดๆอีกด้วย





1) เข้าช่วยเหลือ
2) เผ่นก่อน
3) อื่นๆโปรดระบุ

1) เข้าช่วยเหลือ (แบบแอบๆก่อน)

". . . . . . . "

"นี่ แบบนี่คงต้องเข้าไปช่วยสินะ" ซีกร์พูดอย่างช่วยไม่ได้อีกครั้ง
"แต่หน้าตา มันดูร้ายกาจใช้ได้นะเนี้ย"

ว่าแล้วเขาก็ทดลองแอบซุมยิง เจ้าตัวแดงนั้นจากข้างหลังไป 1 นัด

---

Condition : Fine
As :
Ammo : 2 / 18

กระสุนของซีกร์ได้ยิงเข้าที่ด้านหลังของสัตว์ประหลาดนั่นอย่างจัง แต่ดูเหมือนว่ามันจะหยุดการเคลื่อนไหวของสัตว์นั่นไม่ได้ !!

ควั้บ !! เด็กหนุ่มได้รีบใช้จังหวะที่ซีกร์ยิงโจมตีและทำให้การโจมตีของสัตว์ประหลาดนั่นคลาดเคลื่อนไปเล็กน้อยนั้นหลบตัวออกมาก่อนที่เขาจะได้โจมตีกลับด้วยมีดสั้นของเขาในระยะใกล้อย่างรวดเร็ว !! แต่มันกลับหักครึ่งออกอย่างไม่เป็นท่าจนทำให้เขาต้องรีบวิ่งหนีออกไปจากซากสิ่งก่อสร้างนี่โดยที่ลากเจ้าสัตว์นั่นออกไปด้วย

1) ตามไปช่วย
2) เข้าสำรวจ
3) อื่นๆโปรดระบุ

ขึ้นใหม่ด้วยจ้า

Melonpang

Condition : Fine
Mana Source : 50

---

       「 ไม่ว่าที่ไหนที่่ถ้าเป็นที่ๆท่านแม่พาไปละก็ หนูจะไปด้วยทุกทีเลยค่ะ~ 」
        เด็กสาวพูดขึ้นขณะที่กำลังกอดแขนท่านแม่ของตนอยู่
       「 หนูจะปกป้องท่านแม่จากสถานที่อันตรายนั่นเอง 」

---

Ogonshoku Seikaku : ♥♥♥♥

เซย์คากุได้ยิ้มออกมาอย่างดีใจและทึ่งในปฏิกริยาที่เหมือนกับปาฏิหารจากหุ่นน้อยที่เป็นลูกสาวของเธอ พลางได้ค่อยๆกอดร่างของคาลามิตี้ไว้อย่างอ่อนโยนพร้อมๆกัน

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : ไม่ต้องกังวลไปหรอกนะ เพราะว่าแม่ไม่ได้พาคาลามิตี้ออกไปสู้รบกับพวกเอสเปอร์หรอกจ๊ะ

เธอได้พยายามอธิบายขึ้นก่อนที่จะได้ตั้งค่าโปรแกรมเพื่อเปลี่ยนสีตาข้างนึงให้กลายเป็นอีกสีนึงเพื่อให้กลมกลืนกับพวกเอสเปอร์

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : คาลามิตี้เองก็ทำแบบเดียวกันกับแม่ด้วยนะ เมื่อถึงเมืองแล้วแม่จะดูแลคาลามิตี้เองจ๊ะ

เซย์คากุได้อธิบายอีกครั้งนึงโดยที่ยังไม่ยอมบอกว่าจะพาคาลามิตี้นั้นไปทำอะไรที่เมืองของเอสเปอร์กันแน่

        เด็กสาวยิ้มบางๆแล้วทำตามที่ท่านแม่ของเธอบอกทันที

วี้..วี้..

        ดวงตาด้านขวาของเธอก็พลันเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที
       「 แบบนี้ใช้ได้มั้ยคะ? 」
        คาลามิตี้ยิ้มกว้างให้ท่านแม่ของเธอ แล้วก็หลับตาพร้อมก้มหัวต่ำนิดๆ

---

เมื่อเห็นท่าที่ดังนั้นเซย์คากุก็ได้ค่อยเอื้อมมือของเธอขึ้นมาลูบหัวของคาลามิตี้อย่างอ่อนโยนก่อนที่จะได้ยิ้มรับให้

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : เก่งมากจ๊ะ

เธอได้กล่าวชมลูกสาวของเธอเล็กน้อยก่อนที่จะได้่อยๆลุกขึ้นอย่างช้าๆและได้ค่อยจูงมือของคาลามิตี้ออกไป

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : คาลามิตี้ต้องการจะทำอะไรก่อนไปรึเปล่าจ๊ะ ?

ก่อนที่จะออกไปจากตัวเมืองนั้นเซย์คากุก็ได้รีบถามคาลามิตี้ไว้เสียก่อนเผื่อว่าเธอมีสิ่งที่ต้องการจะทำก่อนที่จะออกเดินทางในวันนี้

       「 ไม่ค่ะ หนูอยากเห็นเมืองของพวกเอสเปอร์เร็วๆจัง 」
        เด็กสาวพูดยิ้มๆพลางแกว่งมือข้างที่ว่างไปมาด้วยท่าทีตื่นเต้น

---

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : ถ้าอย่างนั้นออกเดินทางกันเถอะ

เมื่อกล่าวจบแล้ว เซย์คากุก็ได้ออกเดินทางโดยใช้การเดินทางทางน้ำเพื่อเข้าสู่เมืองหลวงของพวกเอสเปอร์อย่างแนบเนียน



-:- ช่วงเวลากลางวัน

หลังจากที่เดินทางกันมาได้ซักพักแล้วนั้นเซย์คากุก็ได้พาคาลามิตี้เข้ามายังตัวเมืองได้อย่างแนบเนียนเพราะว่าที่เมืองอื่นๆนอกเหนือจากเมืองของพวกเครื่องจักรกลนั้นจะไม่มีการตรวจสอบผู้ที่เข้าเมืองมาที่ด่านหน้าบ่อยครั้งนัก

ช่วงเวลาที่ทั้งสองมาถึงนั้นเป็นเวลาเที่ยงวันทำให้มีเหล่าเอสเปอร์ภายในเมืองนั้นะพลุ่งพล่านเต็มไปหมด แต่ด้วยลักษณะภายนอกของทั้งสองนั้นทำให้ไม่สามารถแยกแยะออกได้ง่ายนักว่าเป็นผู้ที่มาจากเผ่าหุ่นยนต์

เซยคากุได้จับมือของคาลามิตี้ไว้อย่างกระชับเพื่อไม่ให้พวกเธอนั้นพลัดหลงกัน ในระหว่างที่เดินนำทางให้กับคาลามิตี้อย่างช้าๆเพื่อให้คาลามิตี้นั้นได้สัมผัสและรับรู้ถึงสภาพของตัวเมืองแห่งนี้ด้วยตัวเอง และไม่นานนักเธอก็ได้เดินพาคาลามิตี้มายังสวนน้ำที่ร่มรื่นและสวยงามที่อยู่ใจกลางเมือง

        เด็กสาวรู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งที่เห็นร้านรวงแปลกๆ เธอบันทึกข้อมูลภาพเรื่อยๆอย่างเพลิด
เพลิน จนท่านแม่ของเธอพามาถึงเขตสระว่ายน้ำแห่งนึง
       「 หวา.. 」
        คาลามิตี้อุทานออกมาเบาๆ
       「 บ่อน้ำสวยจัง! 」
        เด็กสาวทำตาเป็นประกาย เพราะว่าตอนนี้เธอกำลังอยู่ในที่ๆเรียกว่าสระว่ายน้ำ.. ที่ๆเผ่าพันธุ์
เอสเปอร์จะมาฝึกฝนกันที่นั่น!!(?)

ด้วยความน่ารักและท่าทางที่ดูคื่นเต้นของคาลามิตี้นั้นทำให้ผู้คนแถวๆนั้นได้พากันอมยิ้มกับความสดใสของเธอขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : เดี๋ยวเย็นกว่านี้อีกนิดแม่จะพากลับมานะจ๊ะ

เซย์คากุได้อธิบายขึ้นในขณะที่ได้ค่อยๆจูงมือของคาลามิตี้ที่กำลังมองสระน้ำกลางเมืองนั่นอย่างสนใจอยู่
หลังจากที่เดินผ่านสระน้ำกันไม่นานนักทั้งสองก็ได้เดินเข้ามาสู่ย่านค้าขายที่ต่างจากเมืองของเครื่องจักรกลโดยสิ้นเชิง ไม่ว่าจะเป็นข้าวของที่วางขายรายเรียงตามทางรวมไปถึงยังมีร้านขายอาหารต่างๆที่มีการจัดที่นั่งและการประดับที่ดูงามตาอีกด้วยเช่นกัน



ไม่นานนักเซย์คากุก็ได้นำลูกสาวของเธอมาหยุดลง ณ ร้านคาเฟ่ที่แปลกตาแห่งนึงพร้อมกับได้พาคาลามิตี้นั้นนั่งลงยังโต๊ะเล็กๆในร้านที่ติดกับหน้าต่างเพื่อที่จะสามารถมองวิวข้างนอกได้ด้วยเช่นกัน



? ? ? : ยินดีต้อนรับค่ะ ~ ♪

ไม่นานนักก็ได้มีเด็กสาวเอสเปอร์คนนึงที่ใส่ชุดในยูนิฟอร์มคล้ายๆกับเมดเดินเข้ามายังโต๊ะที่ทั้งสองนั่งอยู่ก่อนที่จะได้วางหนังสือแปลกๆที่มีรายชื่อของข้อมูลของอาหารที่จากข้อมูลแล้วคาลามิตี้ทราบว่าเป็นแหล่งพลังงานของพวกเอสเปอร์นั่นเอง

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : จะถามว่าทานอะไรคงไม่ได้สิน้า...

เซย์คากุได้หัวเราะออกมาเบาๆในขณะที่คาลามิตี้กำลังนั่งดูรายการอาหารอยู่ก่อนที่เธอจะได้ตัดสินใจสั่งอะไรบางอย่างมาให้แทน ไม่นานนักก็ได้มีอาหารหน้าตาแปลกๆมาวางเสิร์ฟลงบนโต๊ะที่ทั้งสองได้นั่งอยู่





ออกอนโชคุ เซย์คากุ : ลองทานดูสิจ๊ะ

เซย์คากุได้เอ่ยขึ้นก่อนที่จะได้แสดงท่าทางประกอบการกินจากจานของเธอเพื่อให้คาลามิตี้ดู

       「 ...? 」
        คาลามิตี้มองอาหารตรงหน้า ดวงตาของเธอกระพริบๆเบาเพื่อไม่ให้มีใครผิดสังเกต
หลังจากที่แสกนคร่าวๆด้วยสายตาเพื่อเทียบสิ่งของตรงหน้ากับข้อมูลของเธอ
       「 อืม... 」
        เธอก็ยังไม่ทราบของตรงหน้าเธออยู่ดี แต่ท่านแม่เอามาให้คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง
        เด็กสาวทำท่าจะเอามือหยิบเค้กตรงหน้า .. แต่ก็รู้สึกตัวก่อน เธอละมือกลับมาแล้วหยิบ
ส้อมจิ้มลงไป
       「 โอ้~ 」
        เด็กสาวยิ้มบางๆ เธอจิ้มขึ้นจิ้มลงอยู่สองสามทีก่อนจะรู้สึกตัวถึงสายตาของท่านแม่
ของเธอ เธอจึงรีบตักมันขึ้นมาเข้าปากโดยที่หน้าแดงๆเพราะความอาย
       「 .. ! 」
        แล้วก็ยิ้มพร้อมหลับตาพริ้ม
       「 ~~~ 」

---

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : ถึงจะไม่พลังงานที่พวกเราต้องใช้ก็เถอะ ~ แต่คาลามิตี้รู้สึกอย่างไรบ้างล่ะ ?

เธอได้เอ่ยถามลูกสาวของเธอขึ้นพร้อมกับรอฟังคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ

        คาลามิตี้กระพริบตาปริบๆ ก่อนจะนึกอะไรบ้างอย่างขึ้นมาได้
เธอจึงตอบไปว่า
       「 นี่เป็นสิ่งที่เรียกว่า รสหวาน สินะคะ~ 」
        เธอยิ้มตอบผู้เป็นแม่ แล้วก็จิ้มกินต่อ

---

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : อื้ม ♫ แต่ว่าปกติแล้วพวกเราจะไม่รับรู้รสชาติพวกนี้หรอกนะ

เซย์คากุได้อธิบายขึ้นมาพลางกับนั่งทานอาหารในจานของเธอไปพร้อมๆกับลูกสาวของเธอด้วยเช่นกัน

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : รวมทั้งอยู่ที่เมืองเครื่องจักรก็จะไม่มีของแบบนี้ไว้บริการด้วยสิ

เธอได้อธิบายเสริมพลางหัวเราะออกมาเบาๆเหมือนกับพยายามจะหยอกคาลามิตี้ว่าถ้ากลับไปที่บ้านก็อาจจะไม่ได้ทานของอร่อยๆอีก

       「 อุ.. 」
        เด็กสาวจังหวะสะดุดไปเล็กน้อย ก่อนจะพูดออกไปด้วยน้ำเสียงแง่งอน
เล็กน้อยว่า
       「 ข..ของแค่นี้เทียบไม่ได้กับการได้อยู่กับท่านแม่หรอกค่ะ 」
         คาลามิตี้พูดพลางตักเค้กคำสุดท้ายเข้าปาก
       「 ....แต่ว่าอันนี้ซื้อกลับไปได้ใช่มั้ยคะ? 」
         เด็กสาวพูดด้วยท่าทีเขินอาย

---

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : ได้สิ ♥ แบบไหนที่คาลามิตี้ชอบคุณแม่จะซื้อกลับไปให้หมดเลยจ๊ะ
เธอได้กล่าวตอบพลางอมยิ้มขึ้นเล็กๆพร้อมๆกับได้ม้วนเส้นสปาเก้ตตี้ขึ้นมาเล็กๆและป้อนให้กับคาลามิตี้

       「 จริงนะ! 」
        เด็กสาวยิ้มกว้างพร้อมกับอ้าม~ สปาเก้ตตี้ที่ท่านแม่ของเธอป้อนให้อย่างมีความสุข
       「 รักท่านแม่ที่สุดเลย~♥ 」
        เธอพูดพร้อมกับทานอาหารบนโต๊ะอีกหลายคำ

---

เมื่อรับประทานอาหารเสร็จแล้วนั้นเซย์คากุก็ได้ค่อยๆพาคาลามิตี้ไปที่ด้านหน้าเคาร์เตอร์เพื่อเลือกซื้อเค้กจำนวนนึงติดกลับมาด้วย



หลังจากที่ได้รับขนมเค้กมาแล้วนั้นเธอก็ได้พาลูกสาวของเธอเดินตรงไปยังชิงช้าสวรรค์ที่ตั้งอยู่ไม่ไกลออกไปจากย่านร้านค้าเท่าไรนักก่อนที่จะได้พาคาลามิตี้นั้นขึ้นไปนั่งบนชิงช้าสวรรห์เพื่อมองรูปของเมืองจากด้านบนเป็นวงกว้างที่มีบรรยากาศที่แตกต่างไปจากเมืองของเครื่องจักรกลโดยสิ้นเชิง

        คาลามิตี้บันทึกภาพและข้อมูลต่างๆลงในความจำรัวๆ.. เธอมองภาพเมือง ผู้คนที่เล็กลง
เรื่อยๆ วิวที่ห่างไกลออกไปด้วยสายตาประทับใจ
       「 ....ที่นี้มีชีวิตชีวาแตกต่างกับเมืองของเราเลยนะคะ 」
        คาลามิตี้พูดเสียงเรียบ เด็กสาวเขยิบเข้าไปนั่งใกล้ๆท่านแม่ของเธอแล้วถามต่อไปด้วย
น้ำเสียงที่เบาบางลง
       「 ท่านแม่ชอบที่นี้มากกว่าเมืองของเราหรือคะ? 」

---

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : จริงๆแล้วเป็นพวกเราที่ต่างไปจากคนอื่นๆน่ะ

เธอได้ยิ้มบางๆออกมาด้วยแววตาที่รู้สึกว้าเหว่เล็กๆพลางกับลูบหัวของคาลามิตี้เบาๆด้วยความอ่อนโยน

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : แม่เองเคยมีความฝันที่จะได้มีลูกตัวเล็กๆซักคนจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายก็ได้ อยากที่จะพาเขาไปในสถานที่ต่างๆและรับรู้ในสิ่งที่หุ่นยนต์ตัวอื่นๆนั้นไม่มีทางเข้าใจได้และมีความสุขด้วยกันแค่สองคนบนโลกใบนี้โดยไม่ต้องคำนึงถึงเรื่องวุ่นวายใดๆที่กำลังเกิดขึ้น

เซย์คากุได้พูดออกมาลอยๆพร้อมกับอมยิ้มขึ้นมาเล็กๆเมื่อเธอได้เห็นใบหน้าที่แสนน่ารักของลูกสาวของเธอที่กำลังนั่งอยู่ข้างๆกับเธอในตอนนี้

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : ถึงตอนนี้คาลามิตี้อาจจะไม่เข้าใจทั้งหมด แต่แม่แค่อยากให้ลูกมีความสุขที่ได้เกิดมาแค่นั้นก็พอแล้วล่ะ

วี้..วี้...

        เสียงประมวลผลในหัวของเด็กสาวหยุดลง ดวงตาทั้งสองของเด็กสาวก็กลับมาเป็น
สีเหลืองอำพันทั้งสองข้างเหมือนเดิม
       「 หนูรักท่านแม่นะคะ 」
        เด็กสาวยิ้มให้ผู้เป็นแม่อย่างอ่อนโยน จากนั้นก็ยกมือขวาขึ้นมาลูบหัวท่านแม่ของเธอ
เบาๆเหมือนกับที่ท่านแม่ลูบหัวเธอ
       「 หนูมีความสุขที่ได้เกิดมาเป็นลูกของท่านแม่ค่ะ 」
        คาลามิตี้ไม่สนว่าความรู้สึกในดาต้านี่คืออะไร แต่สิ่งที่เธอมั่นใจคือ เธอรักคนตรงหน้า
อย่างหมดหัวใจ

---

Ogonshoku Seikaku : ♥♥♥♥♥

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : ขอบคุณนะ

เซย์คากุได้เอ่ยออกมาสั้นๆพร้อมๆกับได้จูบลงเบาๆที่หน้าผากของลูกสาวของเธออย่างทะนุถนอม

-:- ช่วงเวลาเย็น

ไม่นานนักกระเช้านั้นก็ได้เลื่อนกลับมายังจุดเริ่มต้น เซย์คากุได้ค่อยๆจูงมือของลูกสาวตัวน้อยของเธอลงมาและได้ค่อยๆพาคาลามิตี้เดินวนกลับมายังสวนน้ำในตอนแรก



ออกอนโชคุ เซย์คากุ : อย่าลืมเปลี่ยนสีตาให้เข้ากับสถานที่ด้วยล่ะ

เธอได้เอ่ยเตือนคาลามิตี้อีกครั้งนึงพร้อมๆกับค่อยๆพาคาลามิตี้นั้นมานั่งยังซุ้มแห่งนึงที่อยู่ในเขตุของสระว่ายน้ำนี้
ในขณะเดียวกันนั้นก็ได้มีชาวเอสเปอร์กลุ่มเล็กๆที่กำลังเล่นน้ำอยู่กันที่สระอย่างสนุกสนานจนทำให้คาลามิตี้นั้นสามารถมองเห็นได้จากจุดนี้

       「 รับทราบค่า '  v ' 」
        คาลามิตี้ปรับสีตาเป็นสองสีเหมือนเดิม ด้วยท่าทีขึงขัง
        ขณะนั้นเด็กสาวก็มองไปรอบๆเพื่อชมบรรยากาศที่นี้อีกครั้ง และก็เหลือบไปเห็น
กลุ่มเอสเปอร์ซึ่งเป็นชนเผ่าพื้นที่กำลังเล่นน้ำด้วยท่าทางสนุกสนาน
       「 ท่านแม่ ท่านแม่เซย์กาคุคะ 」
        เด็กสาวดึงแขนเสื้อท่านแม่ของเธอพลางทำสายตาที่เหมือนกับเด็กที่อยากได้
ของเล่นที่ต้องการ คาลามิตี้พูดต่อด้วยน้ำเสียงอ้อนๆว่า
       「 หนูขอไปเดินเล่นตรงนั้นแปปนึงได้มั้ย~?? 」
        เธอทำหน้ายิ้มๆ พลางชี้นิ้วไปที่เอสเปอร์กลุ่มนั้น

---

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : ได้สิ แต่ว่าต้องระวังตัวเองด้วยนะ

เซย์คากุได้อนุญาติลูกสาวของเธอพร้อมกับนั่งมองอยู่ห่างๆ

ขึ้นใหม่เลยจ้า

Chavavan

Condition : Fine
As : Full

---

2) เข้าสำรวจ(ต่อ)

"ลาก่อนพ่อหนุ่ม ขอเจ้าโชคดี" เขากล่าวพร้อมกับโบกลา นักบุกเบิกที่เสียสละ ลากเจ้าตัวโยงนั้นออกไป
"เอาละ เรามาทำงานของเราต่อดีกว่า" ว่าแล้วก็เริ่มสำรวจต่ออีกครั้ง
"แถวนี่มันต้องมีอะไรแน่ๆ ถึงได้ตัวระดับนั้นอยู่ได้" ซีกร์เริ่มพิจารนา
"สาวคลังอาวุธ ยังคงอยู่ดีนะ"

---

หลังจากที่จัดการพลีชีพ(?)เด็กหนุ่มคนนั้นอย่างตั้งใจแล้วนั้น ซีกร์ก็ได้เข้าสำรวจพื้นที่ด้านในต่อทันทีซึ่งเขาก็ได้พบว่ามันมีบรรไดลงที่อยู่ด้านหลังของจุดที่ตัวประหลาดเมื่อกี้เคลื่อนที่ออกมาอยู่ !! แต่ทางลงนั้นมันมืดมิดมากๆจนมองอะไรไม่เห็นเลยนั้นเป็นปัญหาในการลงสำรวจในตอนนี้

---

"นี่มันก็มืดไปหน่อยนะ จะเดินไปแบบนี่คงดีแน่นอน" ว่าแล้วซีกร์ก็เริ่มมองไปรอบๆ
"อะไรก็ได้ ที่ทำให้สว่างที่" เขาเริ่มมองหา อะไรก็ได้ที่ส่องแสงได้ แน่นอนรวมถึงสวิตซ์ไฟด้วยเช่นกัน
"หรือว่าต้องตัดใจจากทางนี่กันนะ" เขาเริ่มมองหาเส้นทางอื่นๆด้วย เพิื่อในกรณีที่หมดหนทางจริงๆ

---

ระหว่างที่เข้ากำลังเดินหาสวิทตซ์ไฟนั้นเขาก็ได้เดินเข้าไปเตะกับอะไรเข้าบางอย่าง... เมื่อชายหนุ่มได้ก้มลงไปมองเขาก็ต้องตกใจ !! เมื่อเขาเกือบที่จะเหยียบไฟฉายแปลกๆตรงหน้าพังคาเท้าไปแล้ว !!

หลังจากทำสวจแล้วนั้นเขาก็พบว่ามัน(น่าจะ)ยังคงใช้งานได้อยู่ โดยสิ่งประหลาดที่มีรูปร่างเหมือนไฟฉายนี้นั้นใช้พลังงานจาก Mana Crystal 10 หน่วยในการใช้งาน

1) ใช้พลังงาน Mana Crystal แล้วฉายไฟดู
2) ใช้พลังงาน Mana Crystal แล้วฉายใส่ตัวเอง
3) ทิ้งไว้ที่เดิม
4) อื่นๆโปรดระบุ

4) สำรวจดูก่อนว่าคืออะไรดันแน่ๆ

"อะๆ เกือบเศร้าแล้วไง" ว่าแล้วซีกร์ก็หยิบ สิ่งนั้นขึ้นมา
"ว่าแต่ เจ้านี่มันคืออะไละเนี้ย. . . "
แล้วก็เริ่มศึกษาเจ้าสิ่งดูอย่างคร่าวๆ ว่ามันคืออะไร ด้วยความสามารถที่เขาน่าจะทำได้ไม่ยากนัก

เมื่อซีกร์ได้เริ่มทำการสำรวจนั้นก็พบว่าไฟฉายนี้มันเป็นไฟฉายย่อส่วนนั่นเอง !! ด้วยพลังของคริสตอลมานาจะทำให้สิ่งที่ถูกฉายมีสภาพเล็กลงไปชั่วขณะได้ !!
แต่เหมือนว่ามันจะไม่ช่วยอะไรเขาเท่าไรในตอนนี้...

ระหว่างที่ชายหนุ่มกำลังยืนยิ้มดีใจกับการที่ได้เจอไฟฉายแล้วนั้นเขาก็ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวแปลกๆในที่มืดด้านล่างแห่งนี้ และดูเหมือนว่ามันกำลังวิ่งมาทางเขาด้วย !!

1) วิ่งขึ้นบรรได้ก่อน
2) ยืนรอดู
3) อื่นๆโปรดระบุ

---

3)หาที่แถวนั้นแล้วแอบ ซุ่มอย่างรวดเร็ว

"โอ้~ นี่มันดูเหมือนจะมีประโยชน์ใช้ได้นะเนี้ย" ซีกร์รู้สึกดีใจ ในที่สุดเขาก็เจออะไรเป็นชิ้นเป็นอันสักที่
"เอาละรีบเก็บมันก่อนดีว่า" แล้วเขาก็เก็บเจ้านั้นไป เพราะดูเหมือนว่าตอนจะมีอะไรบ้างอย่าง กำลังขึ้นมา

"หวังว่ามันจะหาไม่เจอนะ" ว่าซีกร์ก็หาที่แถวนี่ซุ่ม โดยหวังว่าเจ้าตัวที่กำลังจะขึ้นมา จะหาเขาไม่เจอ

ในขณะที่ซีกร์กำลังซุ่มอยู่นั้นเสียงนั่นก็ได้ค่อยๆเงียบลงไปอย่างช้าๆ... แต่ยังไม่ทันทีชายหนุ่มจะเบาใจได้นั้นเขาก็เห็นประกายแสงเหมือนกับของมีคมได้พุ่งมาใส่เขาจากด้านหลังอย่างรวดเร็ว !!

1) ป้องกัน
2) โจมตีสวน

---

1) ป้องกัน

"บ้าจริง!!!" ชายหนุ่มพูดอย่างหัวเสีย
"Force!!" เขาได้พลังหยุดสิ่งนั้นไว้ ก่อนที่จะดึงมันกลับมาใส่มือตัวเอง
"ทักทายกันรุนแรงเสียจริงนะ"

---

Condition : Fine
AS :

ตูม!! คลื่นพลังที่ปล่อยออกจากตัวของชายหนุ่มได้ระเบิดออกและผลักเป้าหมายที่จะเข้ามาโจมตีเขานั้นออกไปอย่างรุนแรงจนสถานที่นั้นสั่นคลอนเล็กน้อยด้วยสภาพที่จวนจะถล่มของสถานที่อยู่แล้วเช่นกัน

เมื่อซีกร์ได้มองกลับไปนั้นเขาก็พบว่า !! เขาได้กำจัดศัตรูตัวเล็กที่เล็กกว่าแมลงสีดำๆตัวแรกที่เขาเจอเสียอีก !! ชายหนุ่มได้คร่าชีวิตมันลงอย่างโหดเหี้ยมจนทำให้ซากที่โดนแรงกระแทกจากพลังจิตของชายหนุ่มนั้นชักดิ้นเหมือยกับแมลงถูกคว่ำตัวอยู่พักใหญ่ๆก่อนที่มันจะแน่นิ่งลงอย่างช้าๆ...



แต่ว่ามันก็เป็นการเตือนชายหนุ่มเหมือนกันว่าภายในนี้จะต้องมีพวกแบบนี้เต็มไปหมดแน่ๆ...

". . . . . . " ซีกร์แอบรู้เสียเล็ก ที่ดูเหมือนว่าเขาลงแรงเกินกำลังไปนิดนึง
"เอาละ ดูเหมือนนี่ไม่ใช้เวลาที่จะมาอยู่นิ่งๆและ" เขาตระหนักถึง สิ่งที่กำลังจะตามมา
"โกยดีกว่า" ว่าแล้วก็รีบลี้ภัยออกจากที่แห่งนั้น แล้วกลับไปทำตามงานดั่งเติมตอนแรกของเขา

"คุณ ACE ครับ อยู่แห่งหนใด. . . . . . "

---

ในระหว่างที่ชายหนุ่มกำลังเดินขึ้นมานั้น !! เขาก็ต้องตกใจและผงะถอยหลังลงมายังบรรไดอีกครั้งเมื่อพบว่ามีตัวประหลาดมายืนขวางทางออกของเขาอยู่



1) ใช้ไฟฉายย่อส่วน !!
2) ถอยกลับลงไป...(ก็ได้)
3)อื่นๆโปรดระบุ

2) ถอยกลับลงไป...(ก็ได้วะ)

". . . . . . . " เมือซีกร์เห็นเจ้าตัวโยงนั้นยืนอยู่ เขาถึงกับถอนหายใจแล้วเดินกลับไปที่เดิม
"ช่างเป็นทางเลือกที่ดีจริงๆ"

---

? ? ? : หึ !! สภาพดูไม่ได้เลยนะ

เสียงเล็กๆที่มีโทนค่อนข้างสูงได้ดังออกมาจากภายในสิ่งก่อสร้างอย่างน่าพิศวง แต่มันไม่ได้ทำให้ซีกร์รู้สึกกลัวเท่ากับตัวข้างบนเลยแม้แต่น้อย...

? ? ? : เป็นเอสเปอร์แท้ๆแต่กลับถูกต้อนเสียจนมุมแบบนี้มันน่าอับอายนัก !!

เสียงนั่นได้กล่าวต่อว่าซีกร์ต่อจนเหมือนจะเจ็บเข้ากระดองใจ แต่จะว่าไปแล้วซีกร์ก็ยังไม่เห็นที่มาของเสียงนั่นเลยแม้แต่น้อย... แต่เมื่อเขาสำรวจดูดีๆนั้นเขาก็เหลือไปเห็นกับเด็กสาวผมสีบลอนด์เป็นประกายคนนึงที่กำลังคลานเข้ามาที่บรรไดต่ำจากที่เขายืนอยู่ด้วยสภาพซอมซ่อและทรุดโทรมอย่างหนัก... จนเขาลืมไปเลยว่าจะรู้สึกหรือตอบรับอย่างไรดีกับสภาพที่เขาเห็น...
ิ้

---

"นั้นกำลัง พูดถึงตัวเองรึเปล่า แม่สาวน้อย" ซีกร์พูดพร้อมเดินเข้าไปเธอใกล้ๆ
"ถ้าเห็นแล้ว ก็คงช่วยไม่ได้ละนะ" ว่าแล้วก็ใช้ ยาฟื้นฟูพลังขนาดเล็ก ให้กับเธอไป ก่อนที่จะส่งน้ำดื่มให้
"ดูจากสภาพแล้ว ก็คงไม่ต่างกันเท่าไรสินะ" เขาพูดพร้อมกับนั้งลงข้างๆเธอ (แอบRestไปในตัว)

"อืมมมมมม......."

"เอาละ ระหว่างฝ่าพี่โย่งหน้าประตูนั้น กับลงไปเดินเล่นล่างต่อ เราควรจะเลือกอะไรดี?"

---

Amaterasu Erika : ♥

เมื่อซีกร์ได้หยิบน้ำออกมานั้นเขาก็พบว่าข้าวปั้นของเขาหายไปหนึ่งอัน... เมื่อไรก็ไม่อาจจะทราบได้แต่เขาน่าจะพอเดาได้ว่าหายไปตอนไหน...
เด็กสาวคนนั้นได้พลิกตัวกลับมานั่งอย่างช้าๆด้วยสภาพที่หมดแรงและเหนื่อยอ่อน

? ? ? : ไปไหนไม่ได้ทั้งนั้นล่ะ...

เธอได้เอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่นิ่งเรียบพลางก้มหน้าลงไปอย่างช้าๆ

? ? ? : เจ้าตัวข้างบนนั่นมันสามารถลดขนาดลำตัวเพื่อลงมาไล่กวาดคนที่ติดอยู่ข้างล่างได้หากว่าไปยุ่งกับมัน... ส่วนด้านล่างก็มีตัวประหลาดอีกตัวที่มุดตึกได้โดยไม่ทำให้ตึกถล่ม...

เธอได้กล่าวบอกถึงอันตรายของสถานที่แห่งนี้ก่อนที่จะกอดเข่าขึ้นมาอย่างสิ้นหวังก่อนที่จะค่อยๆปล่อยโฮออกมาอย่างไร้เดียงสา

? ? ? : ทำไมนายถึงไม่หัดหาทางหนีไว้บ้าง !! ดูซิเข้ามาติดแหงกแบบนี้มันน่าสมเพศเสียจริงๆเลย !!!!!!!!

เด็กสาวได้พูดไปพลางร้องโฮไปด้วยในขณะที่เหมือนจะว่าซีกร์ไปด้วย...ล่ะมั้ง(?)

1) ไม่ต้องห่วง ชั้นจะพาพวกเราออกไปเอง !!
2) ไม่ต้องห่วง ชั้นจะรอดออกไปให้ได้ !!
3) อื่นๆโปรดระบุ

---

"หึ~! ทางออกหนะมันมีอยู่เสมอและไม่ทางใดก็ทางนึงและนะ "
ว่าแล้วซีกร์ก็หยิบไฟฉายที่คิดว่าน่าจะช่วยเขาได้ออกมา ใส่พลังงานเข้าไป//รีโหลกระสุนด้วย

"เอ้า เลิกโวยวายได้แล้วแม่สาวน้อย พร้อมจะออกไปจากรูนี่รึยัง" ซีกร์พูดพร้อมลุกขึ้น แล้วรอเธอลุกขึ้น
//แอบซุมย่องขึ้นไปหาพี่โยง

---

? ? ? : แต่ว่าเรามาตามหาคนอะ...

เธอได้พูดขึ้นจนทำให้ซีกร์นั้นหยุดชะงักไปชั่วขณะเลยทันที...

? ? ? : ดูเหมือนว่าเขาจะลงไปข้างล่างนี้ด้วย...

เธอพูดต่อจนทำให้ซีกร์นั้นปวดหัวจนแทบจะตกจากบรรไดลงมาเลยก็มิปาน... ก่อนที่จะต้องเริ่มคิดวิธีใหม่อีกรอบ...

1) งั้นเราแยกกันตรงนี้แล้วกัน...
2) ลงมาถามไถ่เรื่องราวอีกครั้ง
3) อื่นๆโปรดระบุ

---

3) เดินกลับลงไปข้างล่าง

"โอเคงั้นเรา ลงไปข้างกันเถอะ" ว่าแล้วซีกร์หันตัวกลับ 180 องศา
"หาคนในรูปนี่สินะ" ว่าแล้วเขาก็หยิบรูปขึ้นมาดู

"ว่ามันมืดขนาดนี่จะลงไปยังละนี่ ถ้าคงไม่ได้มีไฟฉายติดตัวมาสินะ?"

---

? ? ? : ใช่ๆ !! คนนี้แหละ !! นายเจอเขาแล้วเหรอ !!

เด็กสาวได้ดีดตัวขึ้นมายืนพร้อมกับถามซีกร์ด้วยท่าทางดีใจ... แต่หารู้ว่านั่นมันภาพจากข้อมูลของทางสำนักงาน... แต่ว่าแล้วเธอไม่มีเหรอ...
ถึงจะเป็นเรื่องที่ถูกปล่อยให้ซีกร์สงสัยอย่างหาคำตอบไม่ได้แต่แม่เด็กสาวก็ดูเหมือนว่าจะตั้งความหวังไว้กับซีกร์อย่างมากเผื่อว่าจะสามารถพาเธอรอดออกไปได้...

? ? ? : มีตะเกียงน้ำมันใช้แทนกันได้รึเปล่า ?

เธอได้หยิบตะเกียงน้ำมันที่มีสภาพเก่าๆออกมาอันนึงก่อนที่จะจุดมันขึ้นเพื่อให้แสงสว่าง...

---

"อ้อ ยังหรอก" ซีกร์ตอบตามความเป็นจริง
"เร็วๆ นี่และนะ เดียงเราก็คงได้พบพร้อมกันเอง" เขาพูดต่อพร้อมกับหยิบตะเกียงนั้นขึ้นมา

"อืม. . . ถึงจะดูเก่าไปหน่อย แต่ก็คลาสสิกดี" แล้วก็ที่ค่อยๆเดินลงไป
"เอาละ ชั้นตอบคำถามแล้ว ตาเธอตอบมั้ง" ซีกร์ถามกลับ

"ช่วยเล่าอะไร ก็ได้เกียวคนในรูปภาพนั้นที่ มาทำอะไรแถวนี่? เป็นคนยังไง? คิดจะทำอะไรกันแน่? อะไรก็ได้"
"ดูถ้าแล้ว เธอคงมีเหตุผลที่ต้องให้มาสินะ" ซีกร์พูดพร้อมสังเกตุ สาวน้อยผมทอง ที่ดูท่าทางไม่เหมาะกับการมาทำอะไรแบบนี่สักเท่าไรนัก ขณะเดินลงไปเรื่อยๆ

---

? ? ? : ก็... เป็นเรื่องบุญคุณน่ะ...

เธอได้ก้มหน้าเนือยๆก่อนที่จะตอบซีกร์ด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์เท่าไรนัก

? ? ? : ชั้นจะเป็นฝ่ายช่วยเธอให้ได้เลยคอยดูสิ !!!

เด็กสาวได้ตะโกนลั่นขึ้นมาอีกครั้งด้วยท่าทางที่ไม่ยอมแพ้ ดูเหมือนว่าเธอจะเคยโดน Ace ช่วยไว้ในสมัยก่อนๆทำให้เธอรู้สึกพ่ายแพ้อยู่ในตอนนี้แน่ๆ...

? ? ? : เรื่องของ อากิระซังสินะ... เธอเป็น Ace ของเผ่าเอสเปอร์แล้วก็รักการผจญภัยมากๆน่ะ เธอเป็นคนที่ค่อนข้างมั่นใจในตัวเองและผยองอวดตัวนิดหน่อยด้วย แย่จริงๆเลยนะคนแบบนี้ ฮัดชิ้ว ~*

เธอได้กล่าวอธิบายถึง Ace ของเผ่าเอสเปอร์แบบคร่าวๆ แต่อาจจะเชื่อได้ 50-50 ล่ะมั้ง(?) ก่อนที่เธอจะจามออกมาเพราะนินทาตัวเอง...

? ? ? : ชั้นรู้แค่ว่าเธอมาตามหาคริสตอลที่นี่ เธอบอกชั้นก่อนออกจากเมืองว่ามันเป็นคริสตอลที่ใหญ่มากๆ...

ระหว่างที่อธิบายนั้นจู่ๆเธอก็ได้ค่อยๆเงียบลงและก้มหน้าลงอย่างไม่สบอารมณ์อีกครั้งอย่างเงียบๆ...

---

"อืมมม.... นั้นเองสินะ"  ในที่สุดซีกร์ก็พอรู้อะไรขึ้นมา. . . . .บ้าง. . .
"อย่างน้อย ก็รู้แล้วเธอข้างล่างนี่สินะ เพื่อมาอะไรบ้างอย่างที่ยิ่งใหญ่สินะ"

"เอาละ แม่สาวน้อย สิ่งที่เราต้องทำก็ลงไป แล้วพาเธอกลับขึ้นมา ง่ายใช้มั้ยละ"
เขาพูดพร้อมกับเดินลงไปเรือยๆ
"ว่าแต่ทำไมไอ้หลุมนี่มันลึกอย่างนี่นะ"
แล้วซีกร์ ก็เริ่มส่องไฟสำรวจรอบๆ เขา เพืออะไรก็แล้วแต่. . .

---

? ? ? : คริสตอลขนาดใหญ่นั้นอาจจะหนักไม่กี่กิโล ไม่ก็อาจจะหนักเป็นตันเลยนะ !! ต่อให้พวกเรามากัน 3 คนก็คงแบ่งขึ้นมาไม่ไหวหรอก !!

เธอได้กล่าวขึ้นพลางปัดมือไป-มาอย่างไม่เชื่อว่าจะเป็นไปได้ซักเท่าไร...

? ? ? : สถานที่แห่งนี้เคยเป็นที่อยู่ของพวกมนุษย์ก่อนที่จะสูญพันธ์ไปหมดน่ะ เพราะเหตุการณ์ของคริสตอลมานาที่เกิดบนพื้นผิวน้อยลงทำให้พวก "เรเนเกด" นั้นบุกเบิกขโมยคริสตอลดิบจนหมดในขณะที่มนุษย์ไม่สามารถตอบโต้พวกมันได้ จึงได้หลบภัยกันลึกลงไปยังใต้ดินนี้

เด็กสาวได้อธิบายเสริมในขณะที่ซีกร์น้้นได้ค่อยๆเดินลงไปด้านล่างเรื่อยๆพร้อมๆกับเธอ... แต่ในขณะนั้นเอง !! ก็ได้มีเสียงการเคลื่อนไหวบางอย่างที่ใกล้เข้ามายังพวกเขาทั้งสองคนอย่างรวดเร็ว !!

? ? ? : ระวัง !!

คมดาบใสๆของเด็กสาวได้กระหวัดออกมาในท่าสงบนิ่ง ความเร็วในการชักดาบนั้นเร็วจนซีกร์เกือบจะมองไม่เห็นด้วยตาเปล่าแต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ทำให้ซีกร์ตกใจได้มากกว่าแขนของตัวประหลาดที่คมกริบเหมือนกับใบมีดที่ได้ขาดกระเด็นลงตรงหน้าของเขาหนึ่งข้างในตอนนี้ !!

เมื่อชายหนุ่มได้สังเกตุลงไปนั้นเขาก็ได้เห็นกับสัตว์ประหลาดจำนวน 3 ตัวโดยมีตัวนึงที่มีสีลำตัวเป็นสีแดงสด ในขณะที่ตัวสีดำตัวนึงนั้นมีสภาพแขนขาดไปข้างนึงแต่ระยะของมันกลับอยู่ไกลออกไปจากซีกร์และเด็กสาวคนนี้ในระยะไกลจากเมื่อครู่ค่อนข้างมาก !!



? ? ? : ศัตรูพวกนี้มีการเคลื่อนไหวที่ช้า แต่การโจมตีที่รวดเร็ว พวกมันจะวาร์ปเข้ามาโจมตีในระยะใกล้ได้เมื่อพวกมันต้องการจะโจมตีเท่านั้น ถ้าหากนายตัดแขนของพวกมันทั้งสองข้างได้พวกมันก็จะไม่น่ากลัวแล้วล่ะ

เธอได้อธิบายขึ้นก่อนที่จะได้ตวัดดาบอีกครั้งเพื่อรบกวนจังหวะของศัตรูไม่ให้ทำการโจมตีฉับพลันในจังหวะนี้

ขึ้นใหม่เลยจ้า

Loki_Zero

Condition : Fine

---

[4] ไปรายงานเรื่องที่คนหายในป่าและไปแลกคริสตอล

''เอาละในที่สุดก็ถึงเมืองสักทีเราควรจะไปรายงานเรื่องข่าวลือนั่นก่อนเผื่อจะได้อะไรตอบแทนบ้าง แล้วค่อยไปแลกคริสตอล'' Ace จากที่เขาได้ทราบมาจาก RM ว่าสามารถ
ไปรายงานได้ที่เขต Market เขาจึงเดินไปทันที

ไม่นานนัก Ace ก็ได้เดินทางเข้ามายังย่านขายของของเมืองที่พลุ่งพล่านและเต็มไปด้วยโยไคต่างชนิดที่กำลังวิ่งเร่หางานพิเศษทำอยู่ในตัวเมืองเพื่อแลกกับพลังงานคริสตอลมานา คงจะเป็นเพราะสภาพของป่าที่อันตรายในตอนนี้ทำให้ไม่มีคนเข้าไปหาพลังงานในนั้นเหมือนสมัยก่อนๆ

ในเวลาเดียวกันนั้น Ace ก็ได้เดินมาหยุดลงตรงจุดประชาสัมพันธ์ที่ถูกตั้งอยู่ในเขตุค้าขายของเมืองโดยดูเหมือนจะมีโยไคจิ้งจอกตนนึงที่ทำหน้าที่รับเรื่องอยู่ ณ จุดนี้



? ? ? : สวัสดีค่ะ ต้องการจะใช้บริการอะไรอย่างนั้นเหรอคะ ?

เธอได้ถามขึ้นด้วยท่าทีสุภาพอ่อนน้อมและรอคำตอบจาก Ace

''ครับ ผมมีข้อมูลเกี่ยวเรื่องโยไคที่หายไปในป่านะครับ แท้จริงมันคือแมงมุมยักษ์ครับโดยวิธีหาเหยื่อของมันคือการล่อเหยื่อด้วยก้อนคริสตอลนะครับ''
Ace บอกข้อมูลกับพนักงานสาวไป

เมื่อมีรายงานดังนั้นมันทำให้โยไคจิ้งจอกสาวที่ยืนรับเรื่องอยู่ถึงกับถอดสีหน้าออกมาอย่างตกใจรวมทั้งยังมีเสียงซุบซิบกล่าวคุยกนฉอดๆไปหมดจากโยไคที่อยู่ใกล้ๆระแวกไปปากต่อปากจนเหมือนว่ามันจะกลายเป็นข่าวลือใหม่ของเมืองเสียแล้ว !!

? ? ? : ถ- ถ้าเป็นเรื่องนั้นล่ะก็เราคงจะต้องส่งตัวของคุณไปหาผู้ที่ดูแลเรื่องนี้โดยตรงล่ะนะคะ

โยไคสาวได้มีท่าทีตะกุกตะกักก่อนที่เธอจะได้เริ่มทำเอกสารรายงานตัวและบัตรผ่านเข้าหาบุคคลสำคัญคนนึงของเมืองแห่งนี้ให้กับ Ace

? ? ? : รบกวนช่วยไปรายงานตัวที่ Abandoned Palace ทางทิศตะวันออกของเมืองด้วยค่ะ

เธอได้ยื่นเอกสารทั้งหมดที่ Ace ต้องใช้ให้กับชายหนุ่มก่อนที่จะแนบแผนที่เล็กๆมาให้กับเขาด้วยเช่นกัน

''อะครับ'' Ace รับเอกสารทั้งแล้วเดินทางไปยัง Abandoned Palace ตามที่โยไคสาวแนะนำ

---

ไม่นานนัก Ace ก็ได้มาถึงที่ด้านหน้าของคฤหาศร้างที่เป็นที่พักจุดหนึ่งของพวกโยไค ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะได้เข้าไปด้านในนั้นเขาก็ได้พบกับโยไคตนนึงที่กำลังเดินออกมาจากด้านในของคฤหาศร้างด้านหน้า



1) สอบถามและแสดงเอกสาร
2) เดินผ่านเข้าไป
3) อื่นๆโปรดระบุ

[1]
''เออ คือขอประทานโทษนะครับคือผมมาตามเอกสารใบนี้นะครับพอจะทราบไหมครับว่าต้องไปไหนต่อ'' Ace ถามหญิงสาวที่อยู่ข้างหน้าด้วยความเป็นมิตร

---

? ? ? : ...

โยไคตนนั้นได้หยุดเท้าลงก่อนที่จะได้หันมาให้ความสนใจกับ Ace พร้อมกับตรวจเอกสารต่างๆของเขาดูอย่างครบถ้วนก่อนที่จะได้เผาทำลายเอกสารทั้งหมดด้วยเปลวไฟสีเขียวแก่ที่หุ้มไปด้วยประกายสีดำอย่างรวดเร็วทันที

? ? ? : ไปคุยกันที่ห้องก็แล้วกันนะ...

เธอได้หันกลับมากล่าวบอกกับ Ace ก่อนที่จะได้เดินนำทาง Ace ไปยังภายในของคฤหาศ

? ? ? : แต่ว่า... เราไม่เคยเห็นท่านมาก่อนเลย... มีห้องพักรึยังล่ะ ?

โยไคสาวได้ถามขึ้นขณะที่ได้เดินนำ Ace ภายในคฤหาศร้างแห่งนี้

1) บอกว่ายังไม่มี และ ต้องการห้องพักที่นี่
2) บอกว่ายังไม่มี แต่ต้องการห้องพักจุดอื่น
3) บอกว่ามีแล้ว
4) อื่นๆโปรดระบุ

[3]
''มีแล้วครับ เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่าพอดีผมมีที่ต้องไปต่อนะครับ''

---

? ? ? : อืม...

เธอได้ตอบกลับมาสั้นๆก่อนที่จะได้นำ Ace ไปยังห้องพักของเธอเสียก่อนเพื่อที่จะได้เริ่มบทสนทนากัน



? ? ? : ท่านกล่าวว่ามีสิ่งมีชีวิตรูปร่างคล้ายแมงมุมที่ดักกินเหยื่อด้วยการใช้พลังงานของคริสตอลภายในป่าอย่างนั้นสินะ...

โยไคสาวได้เอ่ยถามด้วยเสียงเรียบๆนิ่งๆพร้อมๆกับเรียบเรียงเหตุการณ์อีกครั้งหนึ่ง

? ? ? : สามารถที่ระบุเผ่าพันธ์ของสิ่งมีชีวิตนั่นได้รึเปล่า ?

เธอได้ถามต่อไปเพื่อความแน่ใจเกี่ยวกับเป้าหมายในครั้งนี้

''ก็ไม่รู้นะว่ามันเป็นเผ่าพันธ์อะไรแต่ตัวของเป็นสีแดงทั้วตัวเลยและการโจตตีอะไรก็ไม่รู้พอดีหนีออกมาก่อนที่จะได้สู้น่ะ ''

---

? ? ? : อืม... ถ้าอย่างนั้นขอบคุณสำหรับข้อมูลมาก

เธอได้ก้มหัวเล็กๆขอบคุณ Ace ก่อนที่จะได้มอบค่าตอบแทนและแปลงพลังงานของคริสตอลให้กับชายหนุ่มด้วยเลยในทันที แต่ตามปกติแล้วเขาคงจะต้องไปแปลงพลังงานจากคริสตอลที่ย่านการค้าเท่านั้น...

หลังจากที่คุยกันเสร็จแล้วนั้นโยไคสาวก็ได้เดินลงมาส่ง Ace ที่หน้าทางออกอีกครั้งก่อนที่จะได้แยกทางกันที่หน้าทางออก

? ? ? : ขอบคุณท่านที่อุส่าห์เสียเวลาตรวจสอบเรื่องราวนี้ให้กับเผ่าพันธ์ของพวกเรา

เมื่อกลาวจบแล้วนั้นหญิงสาวก็ได้สยายปีกที่ดูคล้ายปีกของค้างคาวออกมาก่อนที่เธอจะได้บินออกไปยังทิศทางของป่าแห่งนั้น

''เอาละต่อจากนี้จะทำอะไรดีนะ อืมม ดูเหมือนเธอคนนั่นจะบินไปที่ป่าสะด้วยสิลองเข้าไปดูอีกรอบดีกว่าตอนนี้เราก็น่าจะพร้อมจะสู้ละหากเกิดอะไรขึ้นมา''
Ace เดินทางเข้าไปในป่าอีกรอบแต่รอบนี้เขาจะไม่เหมือนครั้งก่อนที่เข้าไปแล้ว !!!

---

-:- เวลาเช้า



ไม่รีรอช้าให้เสียเวลา Ace ได้รีบจ้ำอ้าวออกเดินทางจากตัวเมืองเพื่อกลับมาแก้มือ ณ ป่าแห่งนี้อีกครั้ง !! แต่เมื่อมาถึงที่ด้านหน้านั้นเขาก็เริ่มหมดแรงจากความหิวโหยเสียแล้ว...

ไม่ไกลจากจุดที่เขาเข้ามานั้นเขาก็ได้พบกับโยไคจิ้งจอกสาวคนเดียวกับที่เขาเจอเมื่อวานนั้นยืนอยู่ที่ด้านหน้าของทางเข้าเช่นเดิมอีกแล้ว



1) ทักทาย
2) เข้าป่านเลย
3) อื่นๆโปรดระบุ

[1]
''สวัสดีครับเราเจอกันอีกแล้วนะครับ'' Ace เข้าไปทักทายด้วยความเป็นมิตรอีกครั้ง

? ? ? : ยังอยู่แถวนี้อีกเหรอเนี่ย ?

หญิงสาวคนนั้นได้ทักทายขึ้นก่อนที่จะได้ยื่นปลาย่างให้กับ Ace หนึ่งไม้อย่างช้าๆ

? ? ? : มาหาคริสตอลอีกแล้วเหรอ ? ขยันจังเลยนะ

เธอได้กล่าวชื่นชม Ace ขึ้นเพราะแม้ว่าจะมีข่าวอันตรายเกิดขึ้นในตอนนี้ Ace ก็ยังไม่ลดละความพยายาม(?)ที่จะเข้ามาหาแหล่งพลังงานต่อ

''ก็เก็บไว้เยอะๆเมื่อถึงเวลาใช้จะได้ใช้ได้เต็มที'' เขานั่งลงแล้วรับปลาย่างไม้นั่นมา

---

? ? ? : วันนี้เราเห็นคุณอลิซาเบตบินมาแถวนี้ด้วย จะมีอะไรรึเปล่านะ...

จิ้งจอกสาวได้กระดิกหูของเธอเบาๆอย่างตื่นตัวก่อนที่จะได้เหลียวมองเข้าไปในป่าแห่งนั้นอย่างกังวล อลิซาเบตที่เธอหมายถึงนั้นเธอน่าจะเป็นโยไคผมสีม่วงที่ Ace ได้เจอที่คฤหาศร้างก่อนหน้านี้แน่ๆ

เทียร่า เคียวบิ : จะว่าไปยังไม่รู้จักนายเลย เราชื่อ เทียร่า เคียวบิ นะ

เธอได้แนะนำตัวเองขึ้นในขณะที่ยืนทานอาหารเช้าอยู่ใกล้ๆกับ Ace

''ที่เธอคนนั่นบินไปคงเกี่ยวกับเรื่องข่าวลือนั่นละผมพึ่งไปรายงานเรื่องนั่นมาพอดี'' Ace ตอบคำพูดที่เอ่ยออกมาลอยๆของเธอ ''ผมชื่อ Ace นะยินดีที่ได้รู้จัก''

---

เทียร่า เคียวบิ : ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันน้า ~

เธอได้ทักทาย Ace อีกรอบก่อนที่จะได้แสดงท่าทางสนใจเกี่ยวกับเรื่องข่าวลือที่ Ace กล่าวขึ้นเมื่อครู่นี้ หรือว่าเธอจะอยู่ในป่ามาตั้งแต่เมื่อวานแล้วเหมือนกันนะ ?

เทียร่า เคียวบิ : ข่าวลือที่ว่าคือเรื่องอะไรเหรอ ? ถึงทำให้อลิซาเบตมาตรวจสอบเองได้เนี่ย

''ก็คงเป็นเรื่องแมงมุงยักษ์สีแดงในป่านั่นละมันใช้คริสตอลเป้นเหยื่อให้คนไปติดกับดับของมัน'' Ace ตอบไปในขณะที่เขากินปลาย่างอยู่

---

เทียร่า เคียวบิ : เรามีสเปรย์กำจัดแมลงของพวกเอสเปอร์ล่ะ !! นายว่ามันจะใช้งานได้ไม๊ ?

เคียวบิได้ชูกระป๋องสเปรย์ยาฆ่าแมลงขึ้นมาก่อนที่จะยื่นให้ Ace ดู

1) มันต้องใช้ได้แน่ๆ !!
2) ไม่น่าจะได้ผลนะ...
3) อื่นๆโปรดระบุ

[1]
''มันจะต้องได้ผลสเปรย์กำจัดแมลงนี่เป็นถึงของพวกเอสเปอร์!!'' เขาลุกขึ้นยืนพร้อมชี้ไปที่ทางเข้าป่า ''เอาละเราจะรออะไรกันไปกำจัดมันเลย!!!''

---

เทียร่า เคียวบิ : อะ- โอ้ !! เห็นความมั่นใจของนายแล้วเราชักอยากจะลุยกับมันซักตั้งแล้วสิเนี่ย !!

เคียวบิได้ตอบขึ้นทั้งๆที่ยังไม่รู้ขนาดตัวของแมงมุมที่ได้กล่าวขึ้นเลยด้วยซ้ำ แต่เธอก็ได้ตัดสินใจที่จะเข้าไปจัดการแมลงพวกนี้ให้สิ้นซากพร้อมๆกับ Ace ทันที!!
แต่ยังไม่ทันทีทั้งสองจะได้บุกเข้าไปนั้น !! ก็ได้มีกลุ่มปีศาจตัวเล็กๆวิ่งออกมาด้วยกันถึง 3 ตัว พร้อมกับแรงสั่นไหวที่ทำให้ต้นไม้ของป่านั้นไหวตัวจนนกในป่าได้กระเจิงบินออกไปเป็นจำนวนมาก !! แต่พวกเขาคงจะต้องคำนึงถึงศัตรูตรงหน้าเสียก่อนสถานการณ์อื่นๆล่ะนะ !!



1) ใช้สเปรย์จัดการพวกมันในระยะเผาขน !!
2) ต่อสู้แบบปกติเพราะกลัวว่าจะเป็นการสิ้นเปลือง !!
3) อื่นๆโปรดระบุ

[2]
''หือ ก็แค่ไอพวกลูกกระจอกไม่คู่ควรกับสเปรย์กระป๋องนี่หรอก  เทียร่าช่วยสนับสนุนด้วย !!'' Ace วิ่งเข้าไปหาพวกมันทั้ง3ตัวอย่างไม่รีรอ เขาฟันเปิดจังหวะไปที่พวกมันตัวหนึ่งแล้วใช้ Rising Strike x2 ฟันไปที่กลางตัวของมัน

---

Condition : Fine

ฉัวะ !! Ace สามารถฆ่าพวกมันลงได้อย่างง่ายดาย !! ผิดกับตอนแรกที่เขาสามารถสร้างรอยขีดข่วนเล็กๆได้เท่านั้น !! จนตอนนี้ศัตรูได้เหลือเพียงตัวเดียวที่ยังรอดเหลืออยู่ !!

ตุ้บ !! เสียงปายฮัลเบิร์ดที่ไร้คมของจิ้งจอกสาวได้ทุบตีลงยังแมลงสีดำนั่นอย่างต่อเนื่องจนตัวของมันค่อยๆแบนลงเรื่อยๆจนแทบจะติดกับดิน !!

1) เข้าไปซ้ำด้วย !!
2) รอให้แมลงนั่นแบนติดดินแล้วค่อยเดินเข้ามาหา
3) อื่นๆโปรดระบุ

1
Ace เข้าไปฟันชํ้า แล้วรอดูว่าพวกมันให้แน่ใจว่าพวกนั่นตายสนิทหมดแล้วค่อยดูเข้าไปในป่าต่อไป

---

หลังจากที่ Aceได้ฟันซ้ำจนปีศาจทั้ง 3 ตัวนั้นแน่นิ่งไปแล้ว ก็ได้มีเศษคริสตอลเล็กๆเหมือนกับที่เขาได้เก็บกลับเมืองไปเมื่อวานกลิ้งออกมาจากตัวพวกมันเพียงแต่ว่าเขาสัมผัสไม่ได้ถึงพลังงานภายในของคริสตอลนั่นเลยแม้แต่น้อยราวกับว่ามันเป็นแค่ก้อนหินธรรมาๆเท่านั้นในตอนนี้

หลังจากที่ทั้งสองได้จัดการกับแมลงประหลาดด้านหน้านี้ทั้งหมดแล้วพวกเขาก็ได้เข้าไปสำรวจป่าด้านในทันทีหมายจะจัดการกับแมงมุมคู่อริตัวเมื่อวานของเขา !!
และหลังจากที่ทั้งสองเดินกันได้ไม่นานนั้นเขาก็ได้พบกับคู่อริเก่าของเขาที่กำลังชักใยอยู่อย่างเงียบๆภายในป่าลึกโดยมีคริสตอลก้อนเล็กๆคล้ายกับเมื่อวานวางหลอกล่ออยู่ตรงกลางเช่นเดิม !!



1) จัดการฉีดไบก้อน !!
2) วิ่งเข้าไปขโมยคริสตอลก่อนด้วยความงก
3) แอบดูสถานการณ์ก่อน
4) อื่นๆโปรดระบุ

[3]
เขายังไม่ค่อยมั่นใจที่จะเข้าไปบุกตอนนี้หากมีเจ้าพวกแมงมุมตัวเล็กออกมาด้วยจะกลายเป็นการต่อสู้ที่ลำบาท ''เทียร่า เราควรจะดูสถาณการณ์ก่อนรอจังหวะที่มันเผลอแล้วค่อยจัดการมันด้วยไบก้อนขวดสีเขียวอันนี้'' เขาหยิบมันขึ้นมาเตรียมไว้ในมือหากมันเผลอเมื่อไรละกันโดนฉีกแน่ !!!

---

เทียร่า เคียวบิ : นั่นเป็นสัญญาณของพวกเรารึเปล่าน่ะ...

โยไคสาวได้ชี้นิ้วเรียวๆของเธอชี้ออกไปในขณะที่ในมืออีกข้างก็ได้ถือขวดยาฆ่าแมลงไว้เช่นเดียวกับ Ace

ซ่าาาา !! เสียงของเปลวไฟสีดำที่กระจายเป็นวงกว้างได้สาดโจมตีลงไปที่ตัวของแมงมุมนั่นและใยของมันจนบริเวณของการต่อสู้ลุกไหม้เป็นจุลขึ้นมาเป็นวงกว้าง !!





@#$%^! เสียงของแมงมุมยักษ์นั่นได้ร้องคำรามออกมาเป็นเสียงดังก่อนที่มันจะได้เรียกสายฟ้าสีแดงสดผ่าลงมาและทำลายพื้นที่โดยรอบอย่างรุนแรง !! จนสภาพกลางป่าตอนนี้กลายเป็นลานเตียนโล่งๆไปหมดแล้ว

1) หลบออกจากบริเวณก่อน
2) จังหวะนี้ล่ะ !!
3) อื่นๆโปรดระบุ

[2]
''ตอนนี้ละ'' Ace วิ่งไปพ่นไบก้อนใส่แมงมุมยักษ์!!

---

Condition : Fine

เคียวบิเองก็ไม่รอช้าได้รีบพุ่งเข้าไปช่วย Ace นั้นฉีดยาฆ่าแมลงใส่เจ้าแมงมุมยักษ์นั่นด้วยมือที่สั่นคลอนด้วยความกลัว แต่มาถึงขนาดนี้แล้วเธอจึงตัดสินใจที่จะร่วมด้วยช่วยรมควัญ !!

. . . . . ทุกๆอย่างเหมือนหยุดลงเพียงเสี้ยววินาที ทั้งแมงมุมยักษ์นั่นและอลิซาเบตที่มองภาพด้านล่างด้วยอาการตกใจชั่วขณะ . . . . .

วูบบบบบ !!! ขาแมงมุมนั่นได้กวาดลมกรรโชกขึ้นมาอย่างรุนแรงจนพัด Ace และ เคียวบิกระเด็นออกมาจากระยะของตัวมันในทันที !! ดูเหมือนว่ายานั่นจะไม่ได้ผลเลยแม้แต่น้อย...

ในขณะเดียวกันนั้น !! เปลวเพลิงที่อลิซาเบตได้ปล่อยออกมาก็ระเบิดออกเป็นจุดๆ !! โดยดูเหมือนว่ามันจะระเบิดออกเพราะก๊าซที่กระจายในอากาศของยาฆ่าแมลงที่ถูกพ่นออกมาเมื่อครู่นั่นเอง !!

1) ได้ผล !!
2) เปลี่ยนเป็นสู้แบบปกติแทน
3) อื่นๆโปรดระบุ

ขึ้นใหม่ด้วยจ้า

Blue_Moon

Condition : Fine
Mana : Max

---

" ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน ~ อืม มิน่าละยาที่ออกมาถึงเป็นของสายนั้น . . . อ๊ะ  ลืมบอกไปเลย เราถนัดพวกสายพลังงานนะ "
ไอเรียน่ากล่าว พร้อมยื่นมือไปกุมมือหญิงสาวเอาไว้ราวกับตื่นเต้นมากดูเหมือนเธอกำลังจะสนใจเกี่ยวกับเวทย์สายสิ่งมีชีวิตเวทย์มนต์

" แต่จริงๆแล้ว เราก็ไม่ค่อยรู้เรื่องของสายอื่นมากเท่าไรอะ พวกสายสิ่งมีชีวิตเวทย์มนต์ มันสร้างยังไงหรอ ? แล้วก็จะว่าไปสิ่งมีชีวิตเวทย์มนต์ของเธอเป็นไงหรอ ??? "
หญิงสาวถามอย่างใสซื่อด้วยความไม่รู้โดยแท้จริง

---

คาเซฮานะ มาโฮว์กิ : แต่ละตัวมันก็ใช้วัตถดิบที่ต่างกันนะ แต่ว่าจริงๆแล้วมันถูกสร้างออกมาจากพลังของจินตนาการของผู้สร้างมากกว่าพลังจากวัตถุดิบน่ะ

เธอได้กล่าวบอกพร้อมกับกล่าวถึงทฤษฏีการสร้างสิ่งมีชีวิตเวทย์มนต์ที่ส่งผลโดยตรงขณะที่สร้าง

คาเซฮานะ มาโฮว์กิ : เราเองยังไม่มีสิ่งมีชีวิตเวทย์มนต์หรอก เพราะว่างานวิจัยของเรามันเหมือนกับการวิ่งตามความฝันน่ะ...

มาโฮว์กิได้อธิบายเสริมต่อมาก่อนที่จะหัวเราะแห้งๆออกมาอย่างเศร้าใจ

ไอเรียน่าทำหน้าจนแสดงให้เห็นว่าสนใจมาก
" หืมมม ความฝันหรอ ??? เธออยากสร้างสิ่งมีชีวิตเวทย์มนต์ที่ยิ่งใหญ่ขนาดไหนกันแน่เนี่ยขนาดเธอยังสร้างไม่ได้ ??? "

" แล้วก็ สิ่งมีชีวิตเวทย์มนต์ส่วนใหญ่นอกจากโกเลมจะมีอะไรบ้างอะ ? "

---

คาเซฮานะ มาโฮว์กิ : นกฟินิกส์ที่สามารถฟื้นตัวจากพลังของ Crystal Mana ได้โดยไม่มีวันตายน่ะ

เธอกล่าวพลางน้ำตาไหลพราก เพราะดูเหมือนว่างานวิจัยของเธอจะไม่คืบหน้าอย่างที่ฝันไว้

คาเซฮานะ มาโฮว์กิ : ส่วนเรื่องสิ่งมีชีวิตเวทย์มนต์นั้นก็มีหลายอย่างนะ เช่นพวก ไฮดร้า , ตุ้กตา , เกราะ อะไรทำนองนี้ล่ะ

เธอได้กล่าวแนะนำขึ้นถึงสิ่งมีชีวิตเวทย์มนต์แขนงต่างๆที่เป็นที่นิยมในหมู่จอมเวทย์ตอนนี้

อยู่ดีๆไอเรียน่าทำหน้าช็อคเหมือนโลกแตก
" ฮือออออ . . . ตอนแรกที่คุยนี้ตั้งเป้าไว้ว่าจะสร้างฟินิกส์เหมือนกัน . . . "
ขณะที่พูดน้ำตาของหญิงสาวก็ค่อยๆไหล จนสุดท้ายน้ำตาของเธอก็ไหลพรากเช่นกัน

ไอเรียน่าเข้าไปกอดกับมาโฮว์กิ
" มาโฮวกิ ฉันจะช่วยเธอวิจัยฟินิกส์เอง . . . "

---

คาเซฮานะ มาโฮว์กิ : เอ๋ ?! ก็ดีสิ เพราะว่าทุกๆคนที่มาร่วมวิจัยนั้นล้มเลิกกันไปหมดทุกคนเลย

มาโฮว์กิได้กุมมือของไอเรียน่าไว้ก่อนที่จะตอบตกลงอย่างรวดเร็ว

คาเซฮานะ มาโฮว์กิ : เธอจะเริ่มงานได้เมื่อไรล่ะ ? เพราะว่าเราอาศัยอยู่ที่แลปเลยไม่ได้กลับบ้านมานานหลายปีแล้ว

เธอได้อธิบายขึ้นพร้อมกับถามไอเรียน่าถึงช่วงเวลาที่เธอจะสะดวกและมาช่วยงานของเธอได้

" ตอนนี้เลยมั้ย มีไอเดียที่อยากจะลองอยู่พอดี . . . "
ไอเรียน่าตอบรับพร้อมเช็ดน้ำตา

" เดี่ยวกะว่าจะแวะมาช่วยเรื่อยๆ พลัดกับออกไปดันเจี้ยน เพื่อหาวัตถุดิบมาทดลอง กับหางานวิจัยที่เกี่ยวข้องมาอ้างอิงเพิ่ม "

---

คาเซฮานะ มาโฮว์กิ : งั้นก็วิเศษไปเลยน่ะสิ ถ้าอย่างนั้นเราไปพร้อมๆกันเลยเถอะ !!

เมื่อกล่าวจบแล้วมาโฮว์กิก็ได้ถือวิสาสะลากไอเรียน่าออกไปที่หน่วยงานของเมืองอย่างรวดเร็วทันที !!

-:- ช่วงเวลาเย็น



ไม่นานนักอเรียน่าก็ได้ถูกลักพาตัวเข้าไปยังด้านในของหน่วยงานหลักของสมาคมจอมเวทย์ แต่ยังไม่ทันที่ไอเรียน่าจะได้แนะนำตัวหรือสำรวจสถานที่เธอก็โดนลากไปยังห้องแลปที่ยื่นออกไปบนเนินเขาทางทิศตะวันตกของสถานที่ทันที !!





คาเซฮานะ มาโฮว์กิ : ยินดีต้อนรับ ♪ นี่เป็นห้องแลปของเราเองล่ะ

เธอได้รีบพาไอเรียน่าเข้ามายังห้องแลปส่วนตัวของเธอที่เต็มไปด้วยวัตถุดิบต่างๆวางเรียงรายอยู่จนแน่นเต็มห้องไปหมดจนเกือบจะไม่มีทางเดินเหลืออยู่เลย

" งั้นไปกินข้า . . . . . . " ไม่ทันที่ไอเรียน่าจะพูดจบอยู่ดีๆเธอก็ถูกพามาถึงห้องแลปของมาโฮว์กิแล้ว

" . . . . . " หญิงสาวมองดูไปรอบๆห้องแลป
" แล้ววิจัยไปถึงไหนแล้วหรอ ???? "

---

คาเซฮานะ มาโฮว์กิ : ได้มีทั้งโครงสร้าง , ยีนและDNA , ข้อมูลลักษณะทางพันธุกรรม รวมทั้งวัตถุดิบทั้งหมดแล้วล่ะ

เธอได้กล่าวขึ้นก่อนที่จะได้หอบข้าวของสิ่งประดิษฐ์ออกมาวางในที่แคบๆจนแคบกว่าเดิม

คาเซฮานะ มาโฮว์กิ : แต่ว่าสิ่งที่ไม่มีก็คือแหล่งพลังงานที่จะเข้ากับฟีนิกส์ได้เท่านั้นล่ะ

เมื่อกล่าวจบนั้นมาโฮว์กิก็ได้ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่อย่างสิ้นหวัง

" อืม . . . . ลองพลังงานแบบไหนไปบ้างแล้วอะ ?? หรือมีข้อผิดพลาดที่กลไกการไหลเวียนของพลังงานอะ ??? "
ไอเรียน่าถามพร้อมกับเตรียมดึงข้อมูลจาก ห้องสมุดของเธอ

---

คาเซฮานะ มาโฮว์กิ : ก็... ใช้คริสตอลมานาโดยตรงอย่างเดียวน่ะ

เธอยิ้มแห้งๆพลางกับหัวเราะออกมาเบาๆก่อนที่จะแสดงผังการเดินพลังงานที่เธอได้ทดสอบเองขึ้นมาให้ไอเรียน่าดู แต่เมื่อไอเรียน่ามองแล้วนั้นเธอก็สามารถรับรู้ได้ว่าพลังงานหมุนเวียนที่ใช้นั้นไม่พอที่จะทำให้ร่างกายฟินิส์สามารถรีไซเคิ้ลพลังมานาได้ ซึ่งนับว่ามันเป็นการยากมากๆเลยที่จะสามารถทำให้ Mana crystal สามารถรีไซเคิ้ลใช้เองได้อย่างไม่จำกัด

แต่ว่าจากทฤษฏีที่ไอเรียน่าเคยศึกษานั้น เธอทราบอยู่ว่าคริสตอลมานาธรรมชาติดิบนั้นสามารถเกิดขึ้นเองได้ ถ้าเธอสามารถไขข้อสงสัยเกี่ยวกับต้นกำเนิดของคริสตอลดิบได้ล่ะก็การพัฒนาสิ่งมีชีวิตเวทย์มนต์ใหม่ๆอาจจะเป็นไปได้ก็ได้

" เอ้ะ . . . . " หญิงสาวตกใจเล็กน้อยเพราะทำงานมาหลายปีแล้วไม่ใช่หรออออออ!?

-:- Use skill :: Open library

ไอเรียน่าเปิดเอกสาร เกี่ยวกับการไหลเวียนของพลังงานของคริสตอลที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ กับ ทบทวนดูกลไกทั้งหมดของสกิล Mana Eater เพื่อนำมาปรับใช้กับฟินิกส์

" ถ้ามันมีการสูญเสียพลังงานไปเรื่อยๆ ก็ต้องหาทางดึงพลังงานกลับมาได้ด้วย แล้วก็ อาจจะใช้ระบบไฮบริดด้วยถ้านำแหล่งพลังงานอันอื่นมาด้วย . . . "
หญิงสาวพูดขึ้นลอยๆพร้อมกับลองหาข้อมูลเกี่ยวกับ AS และ Mana source เพื่อว่าจะนำมาปรับใช้ได้

---

จากข้อมูลที่ไอเรียน่าเคยค้นคว้าอยู่นั้น เธอพบความเป็นไปได้ที่จะใช้พลังแบบเดียวกับพวกเอสเปอร์ในการสร้างสิ่งมีชีวิตเวทย์มนต์นี้แต่มันเป็นเรื่องยากที่จะใช้พลังจิตนั้นร่วมกับพลังมานาของชนเผ่าเมจิ้กเชี่ยนเพราะว่าแขนงพลังที่ต่างกันออกไปคนละแขนงนั่นเอง

แต่ในขณะเดียวกันนั้นเองไอเรียน่าก็พบว่าถ้าหากสามารถที่จะสร้างสิ่งมีชีวิตเวทย์มนต์นั้นๆขึ้นมาได้โดยไม่ทำให้คริสตอลแตกสลายไปหรือมีการควบคุมพลังงานได้ล่ะก็ตัวคริสตอลดิบก็จะสามารถทำหน้าที่เป็นที่รองรับพลังงานในการถ่ายเทพลังงาน Crystal Mana ได้เรื่อยๆเช่นกัน แต่การที่จะทำแบบนั้นเธอต้องการคริสตอลมานาดิบที่มีนขนาดค่อนข้างใหญ่และคุณภาพดีอีกด้วย

" ดูนี้สิ " ไอเรียน่าได้ส่งเอกสารที่ค้นเจอให้มาโฮว์กิดูพร้อมกับ อธิบายถึงความเป็นไปได้
" ดูเหมือนว่า ตอนนี้เรามีสองทางเลือกนะ คือใช้ASของพวกเอสเปอร์ กับ การตามหา คริสตอลมานา ถ้าเป็นไปได้ก็อยากทดลองทั้งสองทางเลือกอะนะ โดยที่ทางเลือกแรกมีเงื่อนไขคือต้องได้รับความร่วมมือจากเอสเปอร์ด้วยซึ่งฉันไม่รู้จักพวกนั้นเลย กับทางเลือกที่สองคือหาคริสตอลดิบอันนี้มีวัตถุดิบในแลปมั้ยอะ ??? ถ้าไม่มีเดียวออกไปหาให้ก็ได้ . . . มั้ง "

---

คาเซฮานะ มาโฮว์กิ : เรื่องการใช้พลังจิตอาจจะเป็นไปไม่ได้หรอก... เพราะเราจะต้องใช้ร่างกายเป็นๆของเอสเปอร์ในการทดลองแต่ล่ะครั้ง รวมทั้งกระแสพลังคนละแขนงจึงทำให้มันเป็นไปได้ยากน่ะ

เธอได้ออกความเห็นเรื่องทฤษฏีก่อนที่จะได้อ่านอีกทฤษฏีนึงและพยายามทำความเข้าใจกับมัน

คาเซฮานะ มาโฮว์กิ : จริงอยู่ว่าการใช้ก้อนคริสตอลดิบนั้นมีความเป็นไปได้สูง แต่ยุคปัจจุบันการจะหาได้ซักก่อนนี่เป็นเรื่องยากมากๆรวมทั้งอาจจะต้องต่อสู้แย่งชิงกับนั่งล่าคนอื่นๆด้วยสิ

มาโฮว์กิได้เสนอความเห็นของเธอออกมาพลางทำหน้าคิดไม่ตกออกมา

1) ไปดักตีหัวเอสเปอร์กันเถอะ
2) ไปตามหาคริสตอลกันเถอะ
3) อื่นๆโปรดระบุ

2.5) ไปตามหาคริสตอลกันเถอะ แต่ถ้าเจอเอสเปอร์อยู่คนเดียวในป่าด้วยก็ถือว่าเป็นด่านbonus!

" ไปตามหาคริสตอลกันก่อนเถอะ เพราะมันง่ายดีและต่อให้พลาดก็ยังสามารถสะสมcrystal manaเยอะๆแล้วค่อยไปตีหัวเอสเปอร์ที่หลังได้ "

---

คาเซฮานะ มาโฮว์กิ : ถึงจะฟังดูอันตราย... แต่ถ้าไปกันสองคนพวกเราคงรุมเอสเปอร์คนเดียวไหวแหละน่า !!

มาโฮว์กิได้แท้กมือไอเรียน่าขึ้นก่อนที่เธอจะได้แจกแจง Mana Crystal และอุปกรณณ์ต่างๆในการเดินทางให้กับไอเรียน่าด้วยเช่นกัน

คาเซฮานะ มาโฮว์กิ : ว่าแต่ไอเรียน่าต้องการใช้อะไรบางเหรอ ?

เธอได้ถามไอเรียน่าขึ้นก่อนเพื่อที่จะได้แจกแจงอุปกรณ์เวทย์มนต์ให้กับไอเรียน่าได้อย่างถูกต้อง

"ก่อนอื่นสิ่งที่สำคัญและจำเป็นที่สุดตอนนี้ก็คือ . . . " หญิงสาวทำหน้าเค่งเครียดมาก

" ข้าว . . . . หิวแล้วอะ . . . " เนื่องจากตอนนี้ก็เย็นแล้ว แล้วเธอเองก็ไม่ได้กินข้าวมาทั้งวันแล้วด้วย
หลังพูดไม่ทันไรก็มีเสียงตอบรับมาจากท้องของเธอ ดูเหมือนว่าท้องก็เห็นด้วยว่าถึงเวลาแล้ว

" ถ้าของที่อยากได้ส่วนใหญ่ก็คงเป็นยาละมั้ง แล้วก็วัตถุดิบสำหรับผสมยาที่ทำเมื่อเช้าด้วย (จริงๆแล้วแค่อยากลองของใหม่ . . .) "

---

คาเซฮานะ มาโฮว์กิ : ยาที่ทำเมื่อเช้าคงต้องกลับมาทำที่แลปคืนนี้ล่ะนะ ถ้าอย่างนั้นเราไปหาอะไรทานกันก่อนแล้วกัน

เมื่อเธอได้ยินดังนั้นเธอก็ได้ตันสินใจพาไอเรียน่าออกไปยังย่านชุมชนเพื่อหาอะไรทานกันเสียก่อน



ไม่นานนักไอเรียน่าและมาโฮว์กิก็ได้เดินมาถึงใจกลางย่านชุมชน มาโฮว์กิก็ได้พาไอเรียน่าเข้าไปยังร้านขายอาหารแห่งนึงทีมีอาหารแปลกๆเต็มไปหมด ดูเหมือนว่าร้านแห่งนี้จะเป็นแบบบริการตัวเองจึงทำให้ไอเรียน่าสามารถเดินดูอาหารไปด้วยได้พร้อมๆกันเลย

1) เดินดูก่อน
2) อะไรก็ได้ !! หิว !!
3) อื่นๆโปรดระบุ

2) อะไรก็ได้ !! หิว !! :: แต่มีขอบเขตว่าไม่แปลกเกินไป กับกินแล้วไม่เกินอะไรแปลกๆ

" หืม!!! ทางนี้ . . . . "
ไอเรียน่าพูงพลางลากมาโฮวกิไปด้วย
เธอเดินตามกลิ่นอาหารที่น่าอร่อยนั้นไป ด้วยความมั่นใจอย่างเต็มเปี่ยมว่าปลายทางจะมีอะไรที่อร่อยแน่ๆ

---

คาเซฮานะ มาโฮว์กิ : อะ- เอ๋ ?!

ด้วยพลังความหิวทำให้มาโฮว์กินั้นโดนไอเรียน่าลากตามเธอไปอย่างง่ายดาย และที่สุดทางนั้นไอเรียน่าก็ได้พบกับเซ็ทเบนโตะที่คงเหลือจัดวางไว้แค่เซ็ทเดียวเท่านั้นวางอยู่ !!

ไอเรียน่าไม่ได้ตอบคำถามมาโฮว์กิในทันทีแต่เลือกที่จะซื้อเบนโตะอย่างรวดเร็วราวกับมีลางสังหรณ์ว่าะมีคนมาแย่งเบนโตะที่รักของเธอ

หลังจากที่ซื้อเสร็จแล้ว ไอเรียน่าก็หันกลับมาคุยกับมาโฮว์กิ
" ฉันเอาอันนี้แหละ มาแบ่งกันมั้ย ??? "

---

คาเซฮานะ มาโฮว์กิ : ก็ได้นะ... แต่ว่าจะกินกันหมดเหรอ ?

เธอได้ถามขึ้นด้วยท่าทีประหม่าเล็กน้อยก่อนที่จะได้คืนคริสตอลมานาส่วนนึงค่าอาหารคืนให้กับไอเรียน่าด้วย

" อืม ก็น่าจะหมดแหละ ยังไงฉันก็กินเยอะอยู่แล้วหละ ต่อให้กินหมดน่าก็ไม่จุกหรืออ้วนขึ้นหรอก แถมยังไม่ได้กินข้าวมาทั้งวันด้วย55 "
ไอเรียน่าพูดขึ้นพร้อมกับส่งตะเกียบให้แล้วเริ่มกินด้วยกัน

-:- ถ้ากินไม่ไหวก็เหลือไว้ไม่ฝืนยัดเข้าไป . . .

---

ไอเรียน่าได้นั่งทานกับมาโฮว์กิอยู่พักใหญ่ๆจนอาหารในเบนโตะทั้งสามนั้นหมดลงอย่างพอดิบพอดี

คาเซฮานะ มาโฮว์กิ : อิ่มจริงๆ... เราไม่ได้ทานอาหารครบหมู่และเต็มท้องแบบนี้มานานเท่าไรแล้วนะ...

มาโฮว์กิได้นั่งอืดพร้อมกับพูดออกมาลอยๆเรื่องอาหารมื้อเย็นนี้

คาเซฮานะ มาโฮว์กิ : ถ้าอย่างนั้นพวกเรากลับไปเตรียมตัวกันเลยไม๊ ?

1) ขอแยกตัวออกไปทำธุระ
2) กลับไปที่แลปเลย
3) อื่นๆโปรดระบุ

ขึ้นใหม่เลยจ้า

tourt0ur

Condition : Fine

---

Route :: B

ทัวร์ : ได้ข่าวว่ามีกลุ่มคนจะจ้างพวกเราไปหาแหล่งพลังงานลองไปดูดีกว่า
แหม่จะไปหลีสาวเผ่าอื่นล่ะสิมาสเตอร์
อย่าเสียมารยาทกับนายท่านสิ
ใช่ๆคุณทัวร์แค่จะหาเงินใช้เองนะ
จริงหราค๊าาาา
.........

ทัวร์ : เงียบๆกันหน่อยนะสาวๆ

และแล้วทัวร์ก็เดินมาถึงตลาด แล้วก็ได้เริ่มมองหาคนที่จะจ้างตัวเองไปทำงาน

---

เมื่อมาถึงแล้วเขาก็พบกับชาวเอสเปอร์และเมจิ้กเชี่ยนจำนวนนึงที่ได้เดินสำรวจอยู่ในย่านการค้าภายในเมืองของโยไค จุดๆนี้เป็นจุดที่ทางเมืองนั้นได้อนุญาติให้เผ่าพันธ์อื่นๆสามารถเข้ามาเพื่อหาโยไคที่จะช่วยเรื่องงานด้วยเพื่อแลกกับค่าตอบแทน

หลังจากที่ทัวร์ได้มองหาลิสภารกิจที่ต้องการตัวโยไคแล้วนั้น เขาก็พบว่าค่อนข้างมีจำนวนมากและแต่ละกลุ่มนั้นก็มีความต้องการและสถานที่ที่จะไปต่างกันไปด้วยเช่นกัน

1) เลือกภารกิจที่ดูแล้วค่อนข้างปลอดภัย
2) เลือกภารกิจที่ดูแล้วค่อนข้างท้าทาย
3) เลือกภารกิจที่มีสถานที่ใกล้เมืองมากที่สุด
4) อื่นๆโปรดระบุ

เลือก 1

ทัวร์ : เอาอันไหนดีน้าาา
เอาง่ายๆก่อนล่ะกันค่ะนายท่าน
ทัวร์ : แต่ว่า...
เอาง่ายค่ะนายท่าน
ทัวร์ : คะครับ!!!

ทัวร์เลยเลือกแบบง่ายเพื่อดูรายละเอียด

ภารกิจที่ค่อนข้างดูแล้วน่าจะสำเร็จง่ายนั้นเป็นการว่าจ้างจากกลุ่มของเครื่องจักรกลทีไ่ด้นัดโยไคผู้สนใจให้ไปพบที่ป่าใกล้ๆของเมืองที่อยู่ออกไปทางตะวันออก จากที่ดูแล้วนั้นพวกหุ่นยนต์จะมีความสามารถในการต่อสู้ที่ค่อนข้างสูงทำให้ทัวร์สามารถมั่นใจเรื่องความปลอดภัยของตัวเองได้ระดับนึง



แต่ก็ยังมีอีกภารกิจนั้นที่ดูเหมือนกับว่าอาจจะไม่ยากเกินความสามารถนักเหมือนกันโดยเป็นการว่าจ้างจากเผ่าพันธ์เมจิ้กเชี่ยนเพียงคนเดียวเท่านั้นรวมทั้งสถานที่นัดก็ยังเป็นเมืองร้างโบราณที่ค่อนข้างไกลออกไปทางใต้อีกด้วย...

ทัวร์ได้ตัดสิ้นใจเลือกภารกิจจากเผ่าจอมเวทย์เนื่องจากไม่ค่อยชอบทำงานเป็นกลุ่มซักเท่าไหร่ เมื่อเลือกได้ก็ได้เดินทางออกจากเมื่อเพื่อไปยังจุดนัดหมายทันที

---

ทัวร์ได้ตัดสินใจออกเดินทางทันทีโดยที่ลืมซื้อของกินไปด้วย ทำให้เมื่อเขาเดินทางมาถึงนั้นก็ทำให้เสียงท้องของเขาร้องน่ากลัวกว่าโยไคพวกเดียวกันเสียอีก...



-:- ช่วงเวลากลางคืน

หลังจากที่เดินหิวได้ซักพักนึงทัวร์ก็ได้พบกับหญิงสาวคนนึงที่น่าจะเป็นคนของเ่าพันธ์เมจิ้กเชี่ยน แต่นอกเมืองในสถานที่แบบนี้นั้นมันเป็นเรื่องปกติที่ต่างเผ่าพันธ์นั้นจะเปิดฉากโจมตีกันก่อนเมื่อเห็นหน้าเสียด้วยสิ...



1) รายงานตัวเรื่องภารกิจ
2) ขอของกิน
3) อื่นๆโปรดระบุ

1 รายงานตัว

หิวแล้ววววมาสเตอร์ ขออะไรกินหน่อยซี้
ทัวร์ : ก็ใครกันล่ะบอกว่ามาเลยๆ

ระหว่างที่ทัวร์กำลังต่อปากต่อคำกับการ์ดตัวเองอยู่

นายท่าน
ทัวร์ ได้สังเกตุเห็นเด็กสาวเผ่าจอมเวมย์ตามที่การ์ดใบหนึ่งของเค้าทัก

ทัวร์ : เอ่อ สวัสดีครับ คุณใช่คนที่ติดประกาศจ้างโยวไคตามหาแหล่งพลังงานรึปล่าวครับ

ทัวร์รีบบอกจุดประสงค์ตัวเอง

---

? ? ? : อาระ ~ ?

หญิงสาวได้ค่อยๆหันกลับมาและมองมายังทัวร์เพื่อตรวจลักษณะอีกครั้งด้วยสายตาจนมั่นใจแล้วว่าทัวร์นั้นเป็นโยไคจริงๆ

อาวาอิ ชินกุ : นามของเราคืออาวาอิ ชินกุ ยินดีที่ได้ร่วมงานกันค่ะ

เธอได้แนะนำตัวอย่างนอบน้อมในขณะที่ยังไม่ขยับตัวไปไหนจากจุดเดิม

อาวาอิ ชินกุ : เงื่อนไขคือการตามหาคริสตอลขนาดใหญ่ที่ซากสถานที่แห่งนี้ ของทั้งหมดเราจะแบ่งกัน 50-50 ตามความต้องการของแต่ละฝ่าย แต่มีเงื่อนไขว่าเราต้องการคริสตอลดิบเปล่าๆหลังจากที่แบ่งพลัง Crystal Mana ด้านในตามเงื่อนไขแล้ว คุณมีเงื่อนไขใดที่ต้องการจะเสนอหรือไม่ ?

ทันทีหลังจากการแนะนำตัวนั้นหญิงสาวก็ได้เริ่มคุยเข้าเรื่องงานเลยทันที

ทัวร์ : ไม่มีอะไรเป็นพิเศษหรอกครับนอกจาก..... แบ่งอาหารให้ทีได้มั๊ยครับพอดีผมหิวมากเลยตอนนี้

เมื่อพูดจบทัวร์ก็ได้เดินเข้าไปหา

ทัวร์ : ในนี้ใช่มั๊ย ผมพึ่งพาอะไรไม่ได้เท่าไหร่ขอความกรุณาด้วยเช่นกันครับ

---

หญิงสาวได้ยื่นกล่องอาหารเบนโตะพร้อมกับน้ำดื่มให้กับทัวร์ก่อนที่ะได้นั่งลงข้างๆกันตรงลานพื้นหญ้าเล็กๆใต้สิ่งก่อนสร้างนั่น

อาวาอิ ชินกุ : ถ่อมตนจังเลยนะ

เธอได้ยิ้มขึ้นเล็กๆอย่างมีเลศนัยพร้อมกับได้ให้เวลาพักกับทัวร์เสียก่อนที่จะเริ่มภารกิจ

หลังจากพักทานอาหารเรียบร้อยแล้ว ก็ได้เวลาทำงาน ทัวร์ได้ยื่นมือออกมาข้างหน้าพร้อมการ์ด 5 ใบ แล้วซักพักไพ่ทั้ง5ก็ได้เปร่งเเสงต่างๆออกมาแล้วลอยอยู่รอบๆตัวทัวร์

ทัวร์ : เอาล่ะนะ ช่วยที

Sense

ทัวร์ : ผมสามารถจับพลังงานคริสตัลที่อยู่ใกล้ๆได้คับ

ว่าแล้วทัวร์ก็เดินนำเข้าไปในเมืองร้าง

---

อาวาอิ ชินกุ : อาร๊ะ ~ ดูเหมือนเราจะได้คนที่ทำงานเป็นมาช่วยซักทีสินะเนี่ย

เธอได้เดินยิ้มร่าตามทัวร์ไปอย่างติดๆ ส่วนทางด้านทัวร์นั้นเขาก็ได้ตรวจพบกับแหล่งพลังงานใกล้ๆกับจุดที่พวกเขาอยู่ในตอนนี้ เขาได้เดินนำทางชินกุไปไม่นานนักพวกเขาก็ได้พบกกับก้อนคริสตอลที่มีขนาดกลางหล่นอยู่ที่พื้นด้านในสิ่งก่อสร้างก้อนหนึ่ง



แต่ยังไม่ทันที่ทั้งสองจะได้เข้าไปเก็บคริสตอลนั้น ก็ได้มีสัตว์แปลกปลอมตัวนึงวิ่งเข้ามาจากอีกทางจากฝั่งตรงข้ามของพวกเขาเข้าพอดี !! เหมือนกับว่ามันกำลังจะพยายามขโมยคริสตอลนั้นไปอยู่ !!



1) โจมตีทันที
2) ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของชินกุ
3) อื่นๆโปรดระบุ

เลือก3 ช่วยกัน
มาสเตอร์!!!
ทัวร์ : อาวาอิซัง ผมจะล่อมันไว้นะครับ เตรียมร่ายเวทย์ได้เลยครับ

การ์ดทั้ง5ได้ลอยกลับเข้ามาหาทัวร์ แล้วเค้าได้เลือกการ์ดขึ้นมา1ใบแล้วการ์ดใบนั้นก็เปลี่ยนเป็นแสงสีเขียวหุ้มตัวเค้า

Speed up

ทัวร์ไม่รอช้าขว้างการ์ดอีกใบไปทางด้านหลังของเจ้าสัตว์ประหลาด ทันทีี่การ์ดกระทบพื้นที่อยู่ข้างหลังสัตว์นั่นทัวร์ก็หายตัวไปจากที่เดิมไปโผล่ข้างหลังสัตว์ประหลาดอย่างกับหายตัวได้

Warp

Lock

เมื่อมาอยู่ข้างหลังได้ทัวร์ได้ปาการ์ดไปที่บริเวณขาทำให้สัตว์ประหลาดเคลื่อนที่ช้าลง

ทัวร์ : จัดการได้เลยครับ อาวาอิซัง

---

ควั้บ !! เวทย์มนต์วงแหวนเลือดสีแดงสดล้อมรอบสัตว์แปลกๆตัวเล็กนั่นไว้ ก่อนที่มันจะได้ถูกบีบรัดจนแตกกระจายออกไปจนเศษซากของมันกระจัดกระจายเต็มพื้นที่ไปหมด

อาวาอิ ชินกุ : ความสามารถในการต่อสู้ใช้ได้เลยนะเนี่ย ♪ เป็นโยไคที่แรร์จริงๆเลยนะ

ชินกุได้เอ่ยชมทัวร์ขึ้นก่อนที่จะเข้าไปเก็บคริสตอลนั่นขึ้นมาอย่างช้าๆ

อาวาอิ ชินกุ : ภารกิจวันนี้ก็คงจะเสร็จแล้วล่ะนะ

หญิงสาวได้เอ่ยขึ้นบอกกับทัวร์ แต่ยังไม่ทันที่ทั้งสองจะได้หวนกลับออกมานั้นที่ด้านหลังของพวกเขาก็ได้มีสัตว์แปลกปลอมวิ่งกรูกันเข้ามาอีกจำนวนนึงอย่างรวดเร็วทันที !!



ฟุ้บ !! พื้นที่ด้านหน้านั้นได้มีกำแพงสีแดงสดตั้งขึ้นกั้นขวางระหว่างพวกทัวร์และพวกแมลงนั่นไว้อย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้มันเข้าใกล้ได้มากไปกว่านี้

อาวาอิ ชินกุ : สงสัยจะไม่ได้กลับกันง่ายๆซะแล้วสิ... ไว้เราจะให้ค่าตอบแทนพิเศษนะ

1) ตกลง และ เริ่มการต่อสู้
2) แนะนำว่าให้หาทางหนีอื่นกัน
3) อื่นๆโปรดระบุ

1) ตกลงและเริ่มต่อสู้

ทัวร์ : เรื่องค่าตอบแทนยังงัยก็ได้ครับ

เมื่อพูดจบทัวร์จึงถอยมาตั้งหลักแล้วปาการ์ดไปปักที่ตัวแมลงทั้ง3ตัว แล้วก็ได้หยิบแท่งไม้แถวๆนั้นขึ้นมา

ทัวร์ : เผ่าของผมไม่สามารถใช้วิชาโจมตีได้ถี่ๆนะครับ

Warp

ทัวร์ได้หายไปโผล่เหนือแมลงที่ถูกการ์ดปักไว้ ฉึกทัวร์ได้เอาไม้เสียบลงมาที่กลางตัวแมลงนั่นแล้วรีบวาปไปหาอีก2ตัวแล้วทำแบบเดียวกัน(ผลของคล๊อกอัพทพให้ลดดีเลย์วาปลง)

---

Condition : Fine



ฉัวะ !! ถึงแม้พลังโจมตีของทัวร์จะไม่มากก็ตาม แต่การที่เขาซัดเข้าที่จุดอ่อนของปีศาจนั่นก็ทำให้สามารถปักมันลงกับพื้นจนมันดิ้นอย่างทุรนทุรายและพยายามจะดิ้นให้หลุดให้ได้ !!

ไม่รอช้านั้น ชินกุก็ได้จัดการปลิดชีพของศัตรูเป้าหมายของเธออย่างรวดเร็วในระหว่างที่พวกมันกำลังถูกเบี่ยงเบนความสนใจโดยทัวร์อยู่จนศัตรูทั้งหลายนั้นหายไปในชั่วพริบตาเดียว

ศัตรูที่รอดเหลืออีกหนึ่งตัวนั้นได้ค่อยๆวิ่งถอยไปอย่างตื่นกลัวหลังจากที่เห็นสถานการณ์ตรงหน้านี้

1) ปลิดชีพมัน
2) ปล่อยไป
3) อื่นๆโปรดระบุ

1 ปลิดชีพมัน

ทัวร์ : ถ้ามันไปตามพวกมาอีกจะยุ่ง

Enchant

การ์ดพุ่งเข้าไปหาเป้าหมายเหมือนถูกล็อคเป้าไว้

---

Awai Shinku : ♥

ฉัวะ !! ร่างของปีศาจนั่นได้ถูกโจมตีซ้ำอย่างแม่นยำก่อนที่ร่างของมันจะได้ค่อยๆหยุดนิ่งและตายลงเหมือนกับตัวอื่นๆอย่างช้าๆ

อาวาอิ ชินกุ : คงจะเสร็จธุระจริงๆแล้วล่ะนะ คราวนี้

หญิงสาวได้เอ่ยขึ้นก่อนที่เธอจะได้ทำการแบ่ง Crystal Mana จำนวนนึงให้กับทัวร์ตามที่สัญญาไว้

อาวาอิ ชินกุ : นายเองจะกลับเลยรึเปล่า ? ที่เมืองของพวกโยไคนั้นอยู่ไกลจากสถานที่แห่งนี้มากอยู่เสียด้วย สนใจจะไปพักที่เมืองของพวกเมจิ้กเชี่ยนก่อนซักคืนนึงไม๊ล่ะ ?

เธอได้ยื่นข้อเสนอขึ้นหลังจากที่จบภารกิจลงแล้วเพื่อเชื้อเชิญทัวร์ไปค้างแรมคืนนี้เสียก่อนที่เมืองของเผ่าพันธ์จอมเวทย์

ดีเลยมาสเตอร์เค้าอยากไปเที่ยว
แต่มันจะปลอดภัยหรอคะ
เธอหึงที่คุณทัวร์ต้องไปกับสาวคนอื่นล่ะสิ
ปะ..ป่าวนะ
ทัวร์ : ก็ดีนะครับ  ว่าแต่จะไม่เป็นไรหรอครับ ให้คนเผ่าอื่นเข้าเมืองตัวเองแบบนี้

ทัวร์พูดพลางรับส่วนแบ่งมา

---

Awai Shinku : ♥♥

อาวาอิ ชินกุ : ไม่เป็นอะไรหรอก ถ้ามีคนในเผ่ารับรองน่ะ

เธอได้ตอบขึ้นก่อนที่จะได้ค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ๆกับทัวร์และควงแขนของชายหนุ่มข้างนึงขึ้นมาเบาๆ

อาวาอิ ชินกุ : ว่าแต่ว่า... ยังไม่รู้ชื่อของนายเลย

ทัวร์ : อ่อ ลืมไปเลยคับ  ทัวร์คับ
ปล่อยมาสเตอร์เดี้ยวนี้นะย๊าาาาา
ตะโกนไปก็ไม่มีใครได้ยินหรอกน่า
จีบเลยค่ะ ฤดูใบไม้ผลิจะได้มาถึงซักที

ทัวร์หน้าแดงขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเพราะเค้าไม่เคยใกล้ชิดกับหญิงใดขนาดนี้มาก่อน

ทัวร์ : งะ..งั้น เริ่มเดินทางกันเลยมั๊ย

---

-:- ช่วงเวลาเช้า

หลังจากการเดินทางที่ยาวไกลนั้นทัวร์และชินกุก็ได้เดินทางมาถึงเมืองของเผ่าพันธ์จอมเวทย์ในเวลาเช้าพอดีจนทำให้ทั้งสองนั้นเริ่มรู้สึกอ่อนเพลียจากการเดินทางขึ้นมาบ้างเล็กน้อยในขณะนี้



อาวาอิ ชินกุ : อยากจะไปหาอะไรทานก่อน หรือ ไปที่พักก่อนดีล่ะ ?

หญิงสาวได้ถามขึ้นโดยถามความสมัครใจของทัวร์ก่อนว่าอยากจะทำอะไรก่อนดี

1) ไปหาอะไรทานก่อน
2) ไปยังที่พักก่อน
3) อื่นๆโปรดระบุ

2ไปยังที่พัก

ทัวร์ : ขอนอนก่อนดีกว่าคับ จะล้มทั้งยืนแล้ว
พูดเป็นคนแก่ไปได้มาสเตอร์มาที่แปลกใหม่ต้องเที่ยวสิ
นายท่านไม่ได้เป็นวิญญาณเหมือนเรานะ จะได้ไม่ต้องพัก

สีหน้าของทัวร์อิดโรยอย่างเห็นได้ชัดเนื่องจากการที่มีวิญญาณเพียงครึ่งเดียวจะทำให้ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง

---

เมื่อได้ยินดังนั้นชินกุจึงได้ค่อยๆดึงแขนทัวร์ไปยังห้องพักของเธอภายในเขตุชุมชมเพื่อให้ชายหนุ่มได้พักผ่อน



หลังจากที่เดินผ่านย่านชุมชนและผู้คนมายังสิ่งก่อสร้างแห่งหนึ่งแล้วนั้นทัวร์ก็พบว่าตัวเองได้เข้ามายังห้องนอนเรียบๆแห่งหนึ่งที่มีสีสรรห์ค่อนข้างหวานและสวยงาม



อาวาอิ ชินกุ : ถ้าอย่างนั้นนอนพักบนเตียงไปก่อนก็แล้วกันนะ เดี๋ยวเราจะออกไปซื้ออุปกรณ์ด้านนอก

เธอได้ค่อยๆปล่อยแขนของทัวร์ออกก่อนที่จะได้ค่อยๆปล่อยร่างของทัวร์ลงบนเตียงนุ่มๆในห้องนั้น

อาวาอิ ชินกุ : แต่ว่าถ้าอยากให้นอนด้วยล่ะก็เราจะอยู่ด้วยก็ได้นะ ♪

ชินกุได้กล่าวเชิงล้อเล่นขึ้นก่อนอีกครั้งก่อนที่เธอจะได้ออกไปซื้อของที่ด้านนอกและปล่อยให้ทัวร์พักผ่อนในห้องของเธอ

ทัวร์ : ฮ่ะๆ ไปดีมาดีนะครับ

เมื่อทัวร์ได้อยู่คนเดียวในห้องเค้าเลยเรียกการ์ดทั้งห้าของเค้าออกมา

ทัวร์ : รบกวนเหมือนเดิมนะ

การ์ดทั้งห้าใบกลายเป็นเส้นแสงสีต่างๆวิ่งวนไปมารอบๆตัวทัวร์ที่กำลังนอนอยู่ ซักพักทัวร์ก็หลับไป

---

-:- ช่วงเวลาเย็น

ไม่นานนักเวลาก็ตกลงสู่ช่วงเย็นแล้ว แสงแดดแสดส้มได้สอดลอดผ่านช่วงม่านและกระจกเข้ามายภายในห้องอ่อนๆจนทำให้ทัวร์รู้สึกตัวอีกครั้งนึง

1) นอนต่ออีกซักพัก
2) ตื่น
3) อื่นๆโปรดระบุ

ขึ้นใหม่เลยจ้า