[Play] Role Play : Crystal Svet

oShirOyukio

---

? ? ? : โอ้...

เด็กสาวได้ยืนมองอย่างตกตะลึงกับสัดส่วนอันสวยงามของแอทร๊อกซ์ที่ได้เผยออกมาภายใต้ชุดเมดอันสวยงามนั่น จนเธอดูเหมือนกับสาวเมดแมวน้อยไปแล้วในตอนนี้

? ? ? : จริงๆแล้วชุดถูกออกแบบให้กระชับสัดส่วนน่ะ !! ไม่ต้องกังวลไปหรอก !!

เธอได้กระชับแว่นขึ้นอย่างมั่นใจในสัดส่วนที่ปรากฏออกมาบนชุดเมดเล็กๆนั่นอย่างภูมิใจด้วยใบหน้าที่มีอาการผิดปกติออกไปจากตอนแรกอย่างเห็นได้ชัด...

? ? ? : เพอร์เฟ็คทุกสัดส่วนจริงๆ ♥ เอาล่ะ !! ถ้าอย่างนั้นก็เริ่มงานกันเถอะ !!

เธอได้พึมพำเบาๆขึ้นกับตัวเองครู่หนึ่งก่อนที่จะได้หยิบเมนูอาหารเล็กๆขึ้นมาให้แอทร๊อกซ์ดูเพื่อจำรายการอาหารที่วางขาย พร้อมๆกับได้ให้แอทร๊อกซ์เตรียมตัวที่จะทำหน้าที่เมดสาวเป็นครั้งแรกด้วยเช่นกัน !!

1) พร้อมแล้ว
2) ขอเวลาครู่นึง
3) อื่นๆโปรดระบุ

1) พร้อมแล้ว

ภายในไม่ถึงเสี้ยวินาทีที่แอทร๊อกซ์ได้เปิดดูแต่ละหน้าและรายละเอียดภายในเมนู เธอสามารถจำได้ทั้งหมดด้วยการสแกนข้อมูล

"คือว่า..จำได้หมดเรียบร้อยแล้วค่ะ"

หุ่นยนต์สาวได้ยื่นเมนูคืนพร้อมเริ่มงานได้ทันที

---

? ? ? : ถ้าอย่างนั้นรบกวนด้วยนะ ♪

เด็กสาวได้ตอบขึ้นพร้อมกับได้ไปประจำการที่ด้านหลังเคาร์เตอร์โดยให้แอทร๊อกซ์และสาวน้อยอีกคนนั้นมายืนประจำการที่ด้านหน้าร้านเพื่อดูแลต้อนรับลูกค้า



ไม่นานนักก็ได้มีลูกค้าสองคนที่เป็นเด็กผู้ชายคนนึงและเด็กผู้หญิงชาวเอสเปอร์อีกคนมาที่ด้านหน้าร้าน จะต้อนรับพวกเขายังไงดีนะ ?

"ยินดีต้อนรับเจ้าค่ะ"

แอทร๊อกซ์ได้ยิ้มพร้อมก้มลงเชิญลูกค้าทั้ง 2 เข้าไปภายในร้าน

"ไม่ทราบว่ามาสเตอร์ทั้ง 2 ต้องการที่จะรับประทานอะไรดีเจ้าค่ะ?"

"ทางร้านของเราเรามีเมนูแนะนำนั้นคือ ไข่เจียว โมเอะโมเอะเหมี้ยววว พร้อมกับบริการพิเศษเจ้าค่ะ"

แอทร๊อกซ์ได้ต้อนรับลูกค้าทั้ง 2 ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มของเธอ

---

? ? ? : เห็นไม๊ล่ะ !! เมดยังน่ารักกว่าเธอตั้งเยอะเลย !!

เด็กหนุ่มได้เอ่ยขึ้นกับเพื่อนข้างๆของเขาก่อนที่จะได้เดินนำเข้าไปในคาเฟ่



? ? ? : อ- อะไรของนายเล่า !! ยังไงก็เถอะวันนี้นายต้องเลี้ยงชั้นด้วย !!

เด็กสาวได้ตะโกนขึ้นพร้อมกับวิ่งตามเพื่อนของเธอเข้ามาติดๆกันในทันที

ในระหว่างนั้นเองสาวน้อยเซเลอร์อีกคนนั้นก็ได้ติดพันกับลูกค้าอีกมุมนึงอยู่ ท่าทางงานนี้แอทร๊อกซ์คงจะต้องแสดงความสามารถแล้ว !!

1) เสิร์ฟน้ำ
2) แจกเมนู
3) อื่นๆโปรดระบุ

3) แจกเมนูและเสิร์ฟน้ำ

"เชิญมาสเตอร์เลือกดูเครื่องดื่มและอาหารได้เลยเจ้าค่ะ หากมีอะไรสงสัยหรือต้องการจะออเดอร์สามารถบอกได้ทันทีเจ้าค่ะ"

แอทร๊อกซ์ได้กล่าวออกไปพร้อมใบหน้าอันยิ้มแย้มเสมอผิดกับเรื่องราวก่อนหน้านี้ไปโดยสิ้นเชิง

---

? ? ? : ขอบคุณนะครับ ♪ เห็นไม๊ล่ะ !! ดูเมดไว้เป็นตัวอย่างซะบ้างก็ดีนะ !!

เด็กชายได้รับเมนูจากแอทร๊อกซ์อย่างอ่อนน้อมและกล่าวขอบคุณเธอขึ้นอย่างสุภาพก่อนที่จะได้หันมาบ่นเพื่อนของเขาขึ้นมา



? ? ? : มะ...โม่ว์... นายมันไม่เข้าใจผู้หญิงเอาซะเลย...

เด็กสาวได้กล่าวอุบอิบขึ้นมาพร้อมกับแสดงท่าทางไม่ค่อยพอใจในท่าทางของเพื่อนของเธอเท่าไรนัก...

? ? ? : ขอรบกวนหน่อยครับ ~ ผมขอสั่งอาหารเป็น ข้าวหน้าเนื้อทอด 1 ที่ กับ ราเมงเนื้อทอด 1 ที่ นะครับ

เด็กหนุ่มได้เริ่มสั่งอาหารกับแอทร๊อกซ์ก่อน แต่เมนูที่เขาสั่งนั้นกลับทำให้เพื่อนสาวของเขาที่มาด้วยเบ้ปากออกมาอย่างไม่เห็นด้วยในทันที

? ? ? : มาคาเฟ่กลับกินอะไรก็ไม่รู้ ~ เราขอเป็นสปาเก็ตตี้บาโลเนียกับเครปอย่างละ 1 ทีนะ เสิร์ฟพร้อมกันด้วยล่ะ ~

เด็กสาวได้สั่งอาหารด้านของเธอบ้าง ในขณะที่เด็กหนุ่มเพื่อนของเธอนั้นก็ได้เบ้ปากรีแอ้คชั่นคล้ายๆกันออกมาเหมือนกัน...

? ? ? : กินแค่นั้นจะไปอยู่ได้เร้อ ~ มิน่าพอออกไปสำรวจทีไรถึงนั่งอุดอู้อยู่กับที่ทุกที

? ? ? : วะ- ว่าไงนะ !! นายก็แค่หาข้ออ้างคนที่ไม่ชอบกินผักแค่นั้นเองแหละ !!

ดูเหมือนว่าเด็กทั้งสองคนนั้นจะเริ่มทะเลาะกันอุบอิบๆเหมือนตอนที่เข้ามาที่คาเฟ่ครั้งแรกอีกแล้ว...

1) ช่วยพูดให้ทั้งคู่สงบลง
2) รับออเดอร์แล้วไปยื่นที่เคาร์เตอร์
3) อื่นๆโปรดระบุ

2) รับออเดอร์แล้วไปยื่นที่เคาร์เตอร์

"ข้าวหน้าเนื้อทอด 1 ที่ กับ ราเมงเนื้อทอด 1 ที่,สปาเก็ตตี้บาโลเนียกับเครปอย่างละ 1 ที รับทราบเจ้าค่ะ"

"ขออนุญาติเก็บเมนูเจ้าค่ะ"

"หากมาสเตอร์ทั้ง 2 ท่านต้องการเรียกใช้บริการ กรุณาสั่นกระดิ่งเรียก แล้วแอทร๊อกซ์จะรีบมาทันทีเจ้าค่ะ"

แอทร๊อกซ์ได้เก็บเมนูพร้อมยิ้มออกมาหลังจากที่ได้เห็น เด็กสาวและเด็กหนุ่มคุยกันด้วยความสนิทสนม หลังจากนั้นก็ได้เอาออเดอร์ไปส่งยังเคาร์เตอร์

"กระ..กระโปรงมันสั้นไปรึเปล่าค่ะ.."

แอทร๊อกซ์ได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เบาพร้อมใบหน้าแดงก่ำของเธอ

---

? ? ? : ไม่หรอก !!! เราว่ามันเหมาะกับเธอจะตายไป !!

เด็กสาวได้รีบรับออเดอร์จากแอทร๊อกซ์มาพร้อมกับกล่าวชมในเรือนร่างที่แสนงามสง่าของแอทร๊อกซ์ด้วยในขณะเดียวกันก่อนที่เธอจะได้แปะป้ายอาหารนั้นไว้ที่ด้านหลังเพื่อให้พนักงานประจำครัวทำออเดอร์ที่ได้รับ

1) ถามว่าใครเป็นคนทำ
2) ยืนรอเฉยๆ
3) อื่นๆโปรดระบุ

3) มองไปเห็นเปียโนภายในร้านคาเฟ่

ระหว่างนั้นแอทร๊อกซ์ได้ถอดสายตาเพื่อดูบรรยากาศภายในร้าน จนได้พบกับเปียโนหลังหนึ่งตั้งอยู่บริเวณมุมร้าน

"นั้นมัน..เปียโนหลังนั้นของใครหรอคะ?"

หุ่นยนต์สาวได้ถามขึ้นด้วยความรู้สึกสงสัยและสนใจกับเปียโนหลังนั้น

---

? ? ? : ไม่มีเจ้าของหรอก แค่ถูกตั้งไว้ประดับร้านเฉยๆน่ะ

เด็กสาวได้ตอบขึ้นเมื่อแอทร๊อกซ์ได้ถามถึงเปียโนหลังที่ตั้งอยู่ภายในร้านนั่น
ไม่นานนักอาหารในออเดอร์ก็ได้ถูกนำวางเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว ต่อไปก็คงจะเป็นหน้าที่ของแอทร๊อกซ์ที่จะเป็นคนนำไปเสิร์ฟที่โต๊ะ

"ขออภัยที่ให้รอเจ้าค่ะ"

"อาหารที่มาสเตอร์ออเดอร์เจ้าค่ะ"

หุ่นยนต์สาวได้จัดวางอาหารที่ได้รับออเดอร์ไว้อย่างดี

"ถ้าหากไม่เป็นการรบกวนมาสเตอร์ทั้ง 2 ขอให้ดิฉันได้เล่นเปียโนให้ฟังระหว่างรับประทานอาหารไปพลางนะเจ้าคะ"

แอทร๊อกซ์ได้ส่งใบหน้าอันยิ้มแย้มก่อนที่จะเดินไปยังเปียโน และได้นั่งลงพร้อมทั้งบรรเลงเพลง ซึ่งตัวเธอเองนั้นไม่เคยเล่นเปียโนมาก่อน

[เสียงนี้...เพลงนี้...ในที่สุดฉันก็ได้ปลดปล่อยมันออกมาเสียที..]

หุ่นยนต์สาวได้เริ่มบรรเลงเพลงที่เธอได้ยินทุกๆครั้งที่ออกเดินทางตามหาโชคชะตาของเธอ

[...]

ระหว่างที่หุ่นยนต์สาวได้บรรเลงเพลงอันไพเราะด้วยมือทั้ง 2 ข้างของเธอ น้ำตาของเธอก็ค่อยๆรินไหลลงมาบนใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มที่เกิดจากความดีใจในวันที่เธอสามารถปลดปล่อยบทเพลงที่ได้ยินอยู่ภายในจิตใจของเธอ

---

Sunoki Kirano : ♥
Cruze Regius : ♥
Hadena Niji : ♥
Kuroi Megami : ♥
Tomoki Uemi : ♥

การแสดงของแอทร๊อกซ์ได้สร้างความประทับใจให้กับทุกๆคนภายในร้านจนคะแนนความนิยมของเธอในตัวเมืองนั้สูงขึ้นถึงแม้ว่าจะไม่มีใครรู้ที่มาที่ไปของเธอในตอนนี้ก็ตามแต่

? ? ? : โอ้... นี่แหละความสวยงามของหญิงสาวล่ะ !! ผิดกับคนข้างๆเลยแฮะ...

เด็กหนุ่มที่นั่งทานอาหารอยู่นั้นได้ลุกขึ้นปรบมือให้กับเสียงดนตรีของแอทร๊อกซ์อย่างพอใจพลางบ่นอุบอิบเบาๆและเปรียบเทียบกับเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆของเขา

หลังจากหมดเวลาช่วงงานแล้วนั้นแอทร๊อกซ์ก็ได้รับ Crystal Mana ตอบแทนในการมาช่วยงานที่ร้าน จากกิจกรรมของเธอในคาเฟ่วันนี้ทำให้ค่าความนิยมของเธอเพิ่มขึ้นอย่างลับๆ มันอาจจะส่งผลกับการทำงานครั้งต่อไปของเธอก็เป็นได้

ในขณะเดียวกันนั่นเองแอทร๊อกซ์ก็ได้สังเกตุเห็นคู่หนุ่ม-สาวคู่นึงผ่านกระจกที่ด้านนอกที่กำลังยืนมองเข้ามายังกลุ่มลูกค้ากลุ่มที่เธอได้เสิร์ฟอาหารไปเมื่อครู่นี้ภายในร้านอย่างน่าสงสัย...



1) ออกไปหา
2) ไม่สนใจ
3) อื่นๆโปรดระบุ

3)ออกไปต้อนรับ

"อะ.."

หลังจากหุ่นยนต์สาวรู้สึกตัว ใบหน้าของเธอเปลี่ยนไปเป็นสีแดงก่ำด้วยความเขิลอายมากๆ เมื่อเธอเห็นหนุ่ม-สาวด้านหน้าร้านจึงรีบออกไปต้อนรับ

"ยินดีต้อนรับเจ้าค่ะ"

แอทร๊อกซ์ได้ทักทายพร้อมกับยิ้ม

"ไม่ทราบว่ามาสเตอร์ทั้ง 2 ต้องการที่จะรับประทานอะไรดีเจ้าค่ะ?"

"ทางร้านของเรามีเมนูแนะนำนั้นคือ ไข่เจียว โมเอะโมเอะเหมี้ยววว พร้อมกับบริการพิเศษเจ้าค่ะ"

---

? ? ? : โฮ่ !! ถ้างั้นเราขอไข่เจียว โมเอะโมเอะเหมี้ยวววว 2 ที่นะ !!

หญิงสาวได้ตอบรับขึ้นพร้อมๆกับดึงชายหนุ่มอีกคนนั้นเข้ามานั่งทานด้วยกันภายในร้านด้วย แต่เมื่อครู่นี้ดูเหมือนว่าพวกเขาจะกำลังมีธุระอื่นนะ...?

"รับทราบเจ้าค่ะ กรุณารอสักครู่เจ้าค่ะ"

หุ่นยนต์สาวได้นำออเดอร์ไปส่งยังเคาร์เตอร์ และระหว่างนั้นก็ได้มองไปทางชายหนุ่มที่จู่ๆได้วิ่งออกไปจากร้าน

---

? ? ? : อ้าว... ถ้าอย่างนั้นรอขอทานคนเดียวสองที่เลยแล้วกันนะ !!

หญิงสาวได้บอกกับแอทร๊อกซ์ก่อนที่จะได้นั่งลงที่โต๊ะที่แอทร๊อกว์ได้รับรองในตอนแรก

ไม่นานนักออเดอร์ก็ได้ทำเสร็จเรียร้อยและพร้อมให้แอทร๊อกซ์นั้นจะไปเสิร์ฟแล้ว

"เอ่อ...บริการพิเศษของโปรโมชั่นที่มาพร้อมกับข้าวไข่เจียวโมเอะโมเอะเหมี้ยวคืออะไรหรอค่ะ?"

หุ่นยนต์สาวได้หันไปถามกับพนักงานที่เคาร์เตอร์ด้วยความสงสัย พร้อมกับเตรียมยกอาหารไปเสิร์ฟที่โต๊ะ

---

? ? ? : เขียนข้อความที่นายท่านต้องการลงบนหน้าไข่เจียวยังไงล่ะ !!

สาวแว่นได้ตอบขึ้นพร้อมกับชูนิ้วโปงให้กับแอทร๊อกซ์ในขณะที่อีกมือนึงก็ถือผ้าเช็ดหน้าที่กำลังซับเลือดกำเดาของตัวเองอยู่

"อะ..เป็นอะไรรึเปล่าคะ?"

หุ่นยนต์สาวได้สงสัยที่จู่ๆสาวแว่นคนนั้นก็เลือดกำเดาไหล

"ถ้าอย่างนั้นขอไปบริการลูกค้าก่อนนะคะ"

แอทร๊อกซ์เดินไปยังโต๊ะที่สั่งไข่เจียวโมเอะโอเมะเหมี้ยว เพื่อให้บริการพิเศษ

"ไม่ทราบว่ามาสเตอร์ต้องการให้ ดิฉันเขียนข้อความอะไรบนไข่เจียวดีเจ้าคะ?"

หุ่นยนต์สาวได้ถามด้วยใบหน้าอันยิ้มแย้มพร้อมกับเตรียมตัวที่จะเขียนข้อความหรือวาดภาพตามความต้องการของลูกค้าท่านนั้น

---

? ? ? : มาแล้วเหรอเนี่ย ~ น่าทานจังเลย ~

หญิงสาวได้นั่งมองอาหารที่ได้นำมาเสิร์ฟลงบนโต๊ะของเธอด้วยตาที่เป็นประกาย

? ? ? : ถ้าอย่างนั้นช่วยเขียนชื่อของเธอให้หน่อยสิ !!

เธอได้กล่าวออกมาอย่างตื่นเต้นพร้อมกับขอให้แอทร๊อกซ์เขียนชื่อของตัวเองลงไป

"รับทราบเจ้าค่ะ"

หุ่นยนต์สาวได้เขียนชื่อเธอลงบนไข่เจียวตามที่คุณลูกค้าต้องการ ระหว่างนั้นเองเธอก็ได้เห็น หุ่นยนต์เด็กสาว Calamity และหุ่นยนต์สาวอีกตนที่เป็นหนึ่งใน 3 ที่ลูเซอร์ได้ฉ่ายภาพโฮโลแกรม

[..Calamity? กับ..Ogonshoku Seikaku?]

---

? ? ? : โอ้ ~ เป็นชื่อที่แปลกจังเลยนะเนี่ย ♪

ลูกค้าสาวได้เอ่ยขึ้นอย่างสนใจเพราะว่าชื่อของแอทร๊อกซ์ที่ไม่เหมือนกับชาวเอสเปอร์ทั่วๆไปนั่นเอง

ในระหว่างเดียวกันแอทร๊อซ์ที่ได้เหลือบไปเห็นกลุ่มคนที่น่าจะเป็นเผ่าพันธ์เดียวกับเธอเช่นกัน แอทร๊อกซ์สามารถมองเห็นได้ถึงความมีชีวิตชีวาและความแตกต่างของหุ่นยนต์ตัวอื่นๆจากภาพจุดๆนั้นที่เธอได้ทอดสายตาออกไป

ขึ้นใหม่เลยจ้า

robomaru

Condition : Fine
Mana Source : 95

---

เมื่อระบบ sensor ของเขาทำงานขึ้นมา ระบบพรางตัวก็ทำงานตามทันที  เขาหยุดนิ่งอยู่กับที่  พร้อมกับใช้สายตามองไปรอบๆเท่าที่มุมมองจะทำได้  และฟังเสียงรอบตัว

        [. . .อะไรจะ . . .โชคดีขนาดนี้. . .]  เขาคิดอย่างเซ็งๆ ขณะที่พยายามสังเกตุการรอบๆ  พร้อมกับคอยระวังร่างกายไม่ให้เคลื่อนไหวหรือมีเสียงเล็ดลอดออกมา  ไม่เช่นนั้นระบบพรางตัวของเขาจะหยุดทำงานทันที

        [. . .หวังว่าคงไม่ใช่. . .เจ้าตัวเมื่อตอนเช้านะ. . .]  เขาคิดอย่างปลงๆ  ขณะที่ยังรอดูท่าทีโดยรอบอย่างระแวดระวัง

---

ระหว่างที่ซีดัสกำลังซุ่มมองอยู่นั้นเขาก็ได้เห็นกับชายหนุ่มคนนึงที่เดินออกมาใกล้ๆจุดที่เขายืนอยู่พร้อมๆกับดาบที่มีเปลวไฟสีม่วงห้อมล้อมรอบๆ เขาได้หยุดสังเกตุการณ์โดยรอบๆอยู่ครู่นึงแต่เมื่อไม่สามารถมองเห็นอะไรได้นั้นเขาจึงได้เดินกลับไปในซากตึกร้างนั่นแทน

        ". . .คิดไม่ผิด. . .อาคารนี่ต้องมีอะไรแน่ๆ. . ."  ซีดัสพูดขึ้นเบาๆ หลังจากที่ชายคนนั้นหายเข้าไปในตึกร้างเรียบร้อยแล้ว  ระบบพรางตัวของเขาก็หยุดทำงานเช่นกัน

        ". . .คงมาไม่เสียเที่ยวแล้วล่ะ. . ."  ซีดัสพูดพร้อมกับค่อยๆเคลื่อนตัวไปยังทางเข้าของอาคารอย่างระแวดระวัง  ยิ่งเห็นคนอื่นเดินเข้าไปก่อนหน้านี้แล้ว ยิ่งทำให้เขาระวังตัวมากขึ้นกว่าเดิม  เพราะการปะทะกับศัตรูโดยที่ยังมีข้อมูลไม่มาก  ไม่ใช่วิสัยของเขา

        ". . .ถ้าก่อนมาไปโซนมาร์เก็ต. . .แล้วก็อปอาวุธมาก่อน. . .ก็คงจะดี. . ."  ซีดัสบ่นเบาๆ  ก่อนจะค่อยๆเคลื่อนตัวเข้าไปภายในตัวอาคาร  เพื่อที่จะได้เข้าโหมดพรางตัวได้โดยไม่หลุด  เมื่อระบบเริ่มทำงานเวลาตรวจจับสิ่งมีชีวิตอื่นได้

---

จากเรดาห์ของซีดัส เขาสามารถตรวจจับความร้อนได้ 2 จุดจากภายในสิ่งก่อสร้างนั่น เมื่อเขาได้ปรับมุมมองของเขาเข้าไปนั้นเขาก็พบกับชายหนุ่มคนเมื่อครู่นี้ที่ได้นั่งพักกันด้านในกับหญิงสาวอีกคนนึง ดูเหมือนกับว่าทั้งสองจะพักผ่อนกันอยู่ในระหว่างเดินทางนี้

        ". . .คราวนี้สองคน. . ."  ซีดัสบ่นอย่างเซ็งๆ  พร้อมกับระบบพรางตัวที่หยุดทำงาน  เพราะระยะห่างยังมากพอดูอีกทั้งสองคนนั้นยังไม่สังเกตุเห็นเขาจึงไม่จำเป็นเท่าไหร่นักที่จะอยุ่ในโหมดพรางตัวต่อไป

        ". . .ถ้ามัวแต่รอให้. . .พวกนั้นไปก่อนแล้วค่อยสำรวจต่อ. . .คงได้เช้าก่อนจะสำรวจหมดพอดี. . ."  ซีดัสพูดเบาๆ ขณะที่กำลังครุ่นคิดว่าจะทำยังไงต่อไปดี  เพราะดูท่าสองคนนั้นคงจะอยู่ตรงนั้นไปอีกซักระยะแน่ๆ

        ". . .เฮ้อ. . ."  ซีดัสถอนหายใจ  ก่อนจะลุกขึ้นแล้วค่อยๆเดินตรงไปหาสองคนนั้นแบบช้าๆ  

        ". . .ลองเข้าไปขอรวมกลุ่ม. . .กับสองคนนั้นดูละกัน. . .ดีกว่ามัวแต่รอเฉยๆ. . ."  เข้าพูดเบาๆกับตัวเอง ระหว่างที่เดินเข้าไปหาทั้งสองคนนั้น  ถ้าโชคดีสองคนนั้นอาจไม่รู้ว่าเขาเป็นหุ่นยนต์

---

ซีดัสได้เดินเข้ามาใกล้ๆกับจุดพักของกลุ่มคนทั้งสองคนนั่น แต่ในระยะที่พวกเขามองเห็นนั้นชายหนุ่มคนนั้นก็ได้รีบชักดาบออกมาป้องกันตัวไว้ก่อนทันทีอย่างระแวดระวัง



? ? ? : ชิ... พวกหุ่นยนต์ปรากฏออกมาตอนนี้...

1) เจรจา
2) บลัฟ
3) แสดงภาษามือ
4) อื่นๆโปรดระบุ

1) เจรจา

        ". . .นี่. . .ถ้าฉันจะทำร้ายพวกนายจริง. . .ฉันไม่เดินมาโจ่งแจ้งแบบนี้หรอกนะ. . ."  ซีดัสพูดขึ้นพร้อมยกมือทั้งสองข้างขึ้น  หลังจากที่ชายคนนั้นชักดาบออกมา

[ตึง!!!!!]

        เสียงกระทืบเท้าอย่างแรงของซีดัสดังขึ้น  พร้อมกับฝุ่นที่ฝุ่งกระจายขึ้นมาจากพื้นด้วยแรงกระแทก  ทำให้บดบังตัวเขา

[ฉึบ!!!!]

        เสียงหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับฝุ่นรอบๆเริ่มบางลง  

        ". . .ก็อย่างที่เห็น. . ."  ซีดัสพูดขึ้นหลังจากฝุ่นจางลงจนหมด  เขาได้มานั่งไขว้ขา พร้อมโบกมือไปมา  บนซากเสาหักๆที่อยู่ด้านหลังของคนทั้งสอง

        ". . .ถ้าฉันจะทำร้ายจริง. . .พวกนายคงสลบไปแล้ว. . ."  ซีดัสพูดขึ้นก่อนจะปัดฝุ่นตามตัวแล้วลุกขึ้นยืน  พร้อมกับเดินไปทางคนทั้งสอง  และไม่ลืมที่จะยกมือทั้งสองค้างไว้

        ". . .พร้อมจะคุยรึยัง?. . ."  ซีดัสถามขึ้น ขณะที่เดินไปหาอย่างช้าๆ

---

? ? ? : ขอบอกไว้ก่อนว่าพวกเราไม่คิดจะทำงานให้พวกเครื่องจักรกลหรอกนะ

ชายหนุ่มคนนั้นได้กล่าวขึ้นในท่าทีระมัดระวังพร้อมๆกับค่อยๆลดดาบลงจนเหลือตรงช่วงสะเอวของเขา ในขณะเดียวกันนั้นผู้หญิงที่ด้านหลังก็ได้ค่อยๆลุกขึ้นมาห้ามชายหนุ่มที่ด้านหน้าไว้พร้อมๆกับได้เริ่มเจรจากับซีดัสด้วยเช่นกัน



? ? ? : หุ่นยนต์ตัวนี้ต่างจากตัวอื่นๆนะ... เขาอาจจะคุยรู้เรื่องก็ได้ล่ะมั้ง...

เธอได้กล่าวขึ้นพร้อมๆกับห้ามชายหนุ่มคนนั้นไว้ แต่ดูท่าทีของชายคนนั้นจะไม่ค่อยไว้วางใจซีดัสเท่าไรนัก...

        ". . .ฉันไม่ได้คิดจะให้ใครทำงานอะไรให้ซักหน่อย. . ."  ซีดัสพูดขึ้นพลาง ส่ายหน้าเบาๆ  

        ". . .ก็แค่ ถ้ามัวแต่ต้อง. . ระวังไประวังมา. . .มันก็สำรวจพื้นที่ไม่ถึงไหนซักที. . .สู้มาคุยกับพวกนาย. . .แล้วรวมกลุ่มสำรวจไปด้วยกัน. . .มันน่าจะง่ายกว่า. . ."  เขาพูดต่อ ก่อนจะเดินไปนั่งที่แท่นเสาที่หักอยู่ใกล้ๆ

        ". . .แล้วก็. . .ผู้หญิงคนนั้นอาจจะพูดถูก. . ."  เขาพูดขึ้นพลางมองไปที่หญิงสาวคนนั้น

        ". . .เพราะฉันจำอะไรก่อนหน้านี้ไม่ได้เลย. . .จะมีก็แต่เรื่องเรเนเกดกับภารกิจ. . .ที่เพิ่งได้รับข้อมูลมาเมื่อตอนฟื้นขึ้นในแลป. . .กับ. . ." ซีดัสเล่าก่อนจะชะงักตอนจะพูดประโยคสุดทาย

        ". . .กับ. . .คำพูดที่วนเวียนอยู่ในหัวว่า[แกมันก็แค่ผลงานที่ผิดพลาด]. . .แค่นั้น. . ."   เขาพูดขึ้นด้วยเสียงเรียบๆไร้อารมณ์ต่างจากก่อนหน้านี้

        ". . .ฉันชื่อ ซีดัส. . .แล้วนายกับเธอล่ะ. . ."  เขาบอกชื่อตัวเองก่อนจะเอ่ยถามชื่อทั้งสองคนนั้น

        ". . .แล้วก็นะ. . .ถ้าไม่ไว้ใจฉัน. . .จะเอาดาบจ่อไว้ตลอดทางก็ได้. . .ฉันไม่ว่า. . ."  เขาพูดพลางมองชายที่ถือดาบอยู่

---

? ? ? : ฮึ่ม. . .

ชายหนุ่มคนนั้นได้หลับตาลงอย่างไม่พอใจเท่าไรนักก่อนที่จะยอมเริ่มเจรจาด้วยอย่างสันติ

? ? ? : ถ้าอย่างนั้น... เรื่องที่ต้องการละ ?

หญิงสาวคนนั้นได้ตัดบทขึ้นมาก่อนพร้อมกับถามถึงเจตนาของซีดัส

        ". . .ก็แค่อยากขอร่วมทางไปด้วยแค่นั้นล่ะ. . .เพราะฉันขี้เกียจคอยระวังพวกนายทุกครั้งที่ไปเจอ. . ."  ซีดัสพูด ขึ้นพลางมองไปที่หญิงสาวคนนั้น

        ". . .แล้วอีกอย่าง. . .ฉันมีเซ็นเซอร์ไว้ตรวจหาคริสตัลอยู่แล้ว. . .คงช่วยหาคริสตัลได้ไวขึ้น. . .พวกนายก็จะมาสำรวจกับหาคริสตัลไม่ใช่รึไง?. . ."  เขาพูดพร้อมมองสลับไปมาระหว่างคนทั้งสอง

        ". . .ส่วนคริสตัลที่เจอ. . .แบ่งกันครึ่งๆ. . .คิดว่าไง?. . ."  ซีดัสถามขึ้นก่อนจะลุกขึ้นยืนช้าๆ แล้วเดินตรงไปหาคนทั้งสอง

---

? ? ? : หึ !! ที่แท้ก็จะมาฉวยเอาคริสตอลสินะ !! อุ้บ...

ชายหนุ่มคนนั้นได้ชักดาบขึ้นมาอีกครั้งก่อนที่จะโดนหญิงสาวที่ด้านหลังสับเข้าที่กลางหัวของเขาลงเสียก่อน

? ? ? : ถ้าแค่นั้นจริงๆล่ะก็ พวกเรกา็ยินดีที่จะร่วมงานด้วยค่ะ

หญิงสาวคนนั้นได้ตอบรับซีดัสอย่างรวดเร็วก่อนที่ชายคนนี้จะพูดอะไรขึ้นมาอีก

? ? ? : ด-เดี๋ยวสิ !!

เหมือนว่านักดาบหนุ่มคนนั้นจะยังอยากคัดค้านซีดัสอยู่เนือยๆ แต่ก็ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้เมื่อถูกหญิงสาวคนนั้นห้ามเอาไว้ก่อน

? ? ? : แต่ว่าในที่นี่นอกจากพวกเราก็อาจจะเจอกับเผ่าพันธ์อื่นได้ทุกเมื่อนะคะ

เธอได้อธิบายซีดัสให้เข้าใจถึงสถานการณ์อีกครั้งว่ามันอาจจะไม่ปลอดภัยซะทีเดียวเลยแม้ว่าจะอยู่รวมกลุ่มกันแบบนี้

        ". . .เพราะอย่างนั้นฉันถึงได้. . .มาขอรวมกลุ่มด้วยไงล่ะ. . .ลำพังฉันคนเดียวมันก็ไม่ใช่ปัญหาอะไรอยู่แล้ว. . .เพราะก่อนหน้านี้ที่ทางเข้าอาคาร คุณนักดาบนั่น. . .ก็เดินผ่านฉันไปโดยไม่ได้รู้สึกตัวอะไรเลยด้วยซ้ำ. . ."  ซีดัสพูดพลางโบกมือไปมา ก่อนจะมองไปทางชายถือดาบครู่หนึ่งแล้วหันกลับมา

        ". . .แต่ถ้าต้องคอย. . .เดินๆหยุดๆ. . .มันก็สำรวจไปไม่ถึงไหนซักที. . ."  เขาพูดต่อ

        ". . .แล้วก็นะคุณนักดาบ. . .ถ้าฉันคิดจะฮุบคริสตัลไปจริง. . .ฉันสะกดรอยตามไปจนเจอคริสตัล. . .แล้วค่อยจัดการพวกนาย. . .เพื่อแย่งคริสตัลไม่ง่ายกว่ารึไง. . .ไม่ต้องเสี่ยงเดินมาเจรจา. . .แล้วอาจโดนดาบเสียบเอาด้วย. . .จริงมั้ย. . ."  เขาพูดพลางมองไปทางชายหนุ่มที่ดูท่าจะกัดเขาไม่ปล่อยเลยทีเดียว

        ". . .ไหนๆก็จะร่วมทางกันแล้ว. . .แนะนำตัวหน่อยดีมั้ย คุณทั้งสอง?. . .ฉัน ซีดัส. . ."  เขาพูดพร้อมแนะนำตัวเองก่อนจะยื่นมือขวาออกไปทางหญิงสาว

---

? ? ? : เห็นไม๊ล่ะ ~ เราบอกแล้วว่าหุ่นยนต์ตัวนี้อาจจะไม่เหมือนตัวอื่นๆก็ได้

หยิงสาวได้บอกกับชายหนุ่มคนนั้นที่ยังไม่ค่อยจะยอมรับซีดัสเท่าไรนัก



เทนโซ มิซูโนะ : เราชื่อ เทนโซ มิซูโนะ พวกเราเป็นเมจิ้กเชี่ยนที่มาสำรวจโบราณอักษรที่นี่น่ะ ส่วนคริสตอลแล้วจริงๆเป็นของแถมเอง

เธอได้แนะนำตัวขึ้นอย่างเป็นมิตรพร้อมกับกล่าวถึงเผ่าพันธ์ของตัวเองเช่นกัน



มิสึคาจิ โทรุมิ : ...มิสึคาจิ โทรุมิ

นักดาบจอมเวทย์คนนั้นได้แนะนำตัวเองขึ้นด้วยเสียงค่อยๆและบ่างเบี่ยงออกไป ถ้าซีดัสไม่ใช่หุ่นยนต์แล้วนั้นเขาคงจะจับคลื่นความถี่เสียงได้ไม่ถนัดเท่าไรนักแน่ๆ...

เทนโซ มิซูโนะ : ตอนนี้พวกเราพบประตูที่ด้านล่างที่มีจารึกโบราณอยู่น่ะ ยังไม่มีใครเคยเปิดมันออกเลย ด้านในอาจจะมีคริสตอลอยู่ก็เป็นได้นะ

มิซูโนะได้บอกกับซีดดัสถึงแผนการคร่าวๆของพวกเธอว่าเดี๋ยวซักพักนั้นคงจะได้ลงไปสำรวจที่ด้านล่างของสถานที่แห่งนี้ด้วยกันถึงสถานที่แห่งใหม่ที่ยังไม่มีการบุกเบิก !!

        ". . .จะมีคริสตัลมั้ย. . .ไปถึงหน้าประตูก็คงรู้. . ."  ซีดัส พูดขึ้น พลางมองไปที่คนทั้งสอง

        ". . .ขอแค่เปิดประตูมา. . .ไม่เจอเรเนเกดก็พอแล้ว. . .ก่อนหน้านี้เจอตัวหนึ่ง. . .บุกมาในห้องทดสอบ. . .เล่นซะแขนขาดกระเด็นเลย. . .ทั้งที่เพิ่งออกจากแคปซูลแท้ๆ. . ."  ซีดัสบ่นขึ้นลอยๆ พลางลูบแขนข้างที่เคยขาดกระเด็น  

        ". . .ถ้าพวกเธอพร้อมแล้ว. . .นำทางได้เลย. . .ระบบแผนที่ฉันยังบันทึกโครงสร้างได้ไม่ถึงตรงนั้นเลย. . ."  ซีดัสบอกกับ เทนโซ มิซูโนะ  

        ". . .อ้อ. . .ถามอะไรอย่างสิ่. . .พวกเธอสองคนเป็นคู่. . .เอ่อ. . .ช่างเถ่อะไม่ใช่เรื่องของฉันนี่นะ. . ."  ซีดัสถามขึ้นลอยๆ  

---

มิสึคาจิ โทรุมิ : หนอย !! ไอเจ้าหุ่นนี่ !!

มิสึคาจิได้ชักดาบของเขาออกมาชี้มาที่ซีดัสด้วยใบห้นาที่แดงระเรื่ออีกรอบอยากตื่นตกใจยิ่งกว่าเห็นก้อดซิลล่าขนาดกว่า10เมตรปรากฏตัวขึ้นมาเสียอีก
ในขณะเดียวกันนั้นเขาก็ได้ถูกมิซูโนะห้ามไว้อีกครั้งโดยทันทีเพื่อไม่ให้การเดินทางของทั้งสามเกิดมีพิรุธขึ้นมาจนเผ่าพันธ์อื่นสังเกตุพบเสียก่อน

เทนโซ มิซูโนะ : มะ- ไม่ใช่หรอกค่ะ... พวกเราเป็นเพื่อนร่วมงานวิจัยที่หน่วยงานเวทย์มนต์น่ะค่ะ

มิซูโนะได้พยายามอธิบายขึ้นเสียก่อนเพื่อไม่ให้มิสึคาจิเกิดโมโหไล่ฟันซีดัสขาดเป็นสองส่วนแก้เขิน

เทนโซ มิซูโนะ : ถ้าอย่างนั้นพวกเราออกเดินทางกันไม๊คะ ?

หญิงสาวได้ถามขึ้นอีกครั้งก่อนที่จะได้ลุกขึ้นมาเตรียมตัวเพื่อที่จะออกเดินลงไปยังชั้นล่างกัน

1) พร้อมแล้ว
2) ขอเวลาซักครู่
3) อื่นๆโปรดระบุ

ขึ้นใหม่เลยจ้า

Blue_Moon

Condition : Fine
Mana : Full

---

2) ไปสอบถามประชาสัมพันธ์
เธอนำคริสตอลไปยังประชาสัมพันธ์ที่ใกล้ที่สุดเพื่ออถามทางไปลานประมูลพร้อมวิธีการส่งเข้าประมูลอย่างคร่าวๆด้วย

---

? ? ? : ลานประมูลนั้นจะอยู่ในตรอกเล็กๆของเขตุชุมชนน่ะค่ะ ตั้งอยู่ข้างๆกับห้องปรุงยาเล็กๆในเมืองเลย

หญิงสาวได้อธิบายขึ้นพร้อมกับวาดแผนที่ใหม่ให้กับไอเรียน่าอีกครั้งเพื่อบอกเส้นทางให้กับคนที่ไม่เคยเดินสำรวจเมืองเลยได้เข้าใจได้อย่างถูกต้อง

? ? ? : ส่วนวิธีนั้นอาจจะต้องเข้าไปติดต่อที่สถานที่นั้นเองนะคะ เพราะว่าการทำงานของพวกเขานั้นเป็นขององค์กรณ์อิสระน่ะค่ะ

ไอเรียน่ากล่าวขอบคุณแล้วเดินไปตามแผนที่ของหญิงสาว

---

-:- ช่วงเวลากลางคืน

ไอเรียน่าได้เดินออกจากสำนักงานใหญ่มาตามทางเดินที่มีแสงสลัวๆจากโคมไฟมานาระหว่างทางเรื่อยๆจนถึงที่ด้านหน้าสถานที่แห่งหนึ่งที่น่าจะเป็นทางเข้าของลานประมูล

ดูเหมือนว่าผู้ดูแลที่ด้านหน้านั้นจะไม่ต้อนรับเธอเท่าไรในตอนแรก แต่เมื่อเห็นคริสตอลตราเต่าที่เธอนำมาด้วยแล้วนั้นก็ทำให้เขาได้หลีกทางให้ไอเรียน่าเข้าไปสู่ด้านในทันที



1) เดินดูรอบๆ
2) หาจุดลงทะเบียนสิ้นค้า
3) อื่นๆโปรดระบุ

3) อื่นๆโปรดระบุ :: เดินดูรอบๆขณะที่หาจุดลงทะเบียนสินค้าด้วย

หลังจากที่ไอเรียน่าเดินเข้าไปด้านในโดยใช้ใบเบิกทางตราเต่าคริสตอลแล้ว เธอก็มองไปยังรอบๆ เพื่อสำรวจสถานที่และจุดลงทะเบียนสินค้า และดูสินค้าที่คนอื่นนำมาประมูลด้วยว่ามีอะไรน่าสนใจและเป็นประโยชน์ต่อเธอบ้างมั้ย

---

ภายในงานนั้นมีแต่สินค้าแปลกๆที่ไอเรียน่าไม่รู้จักเป็นส่วนใหญ่... เธอคงจะต้องไปลงทะเบียนและร่วมลงประมูณด้วยถึงจะสามารถทราบรายละเอียดสิ่งของต่างๆที่ถูกลงนำประมูลได้ แต่จากจำนวนคริสตอลมานาของเธอตอนนี้แล้วนั้นมันอาจจะเป็นไปได้ยากซักหน่อยที่จะร่วมลงประมูลด้วย...

ไม่นานนักไอเรียน่าก็ได้เดินทางมาถึงหน้าเคาร์เตอร์สำหรับลงของประมูล



? ? ? : ยินดีต้อนรับจ้า ~ เพิ่งเคยมาครั้งแรกสิน้า ~

หญิงสาวที่เคาร์เตอร์ได้ทักทายไอเรียน่าขึ้นอย่างเป็นมิตรพร้อมกับได้เตรียมแบบฟอร์มสำหรับกรอกสิ่งของที่จะลงประมูลและราคา

1) ขอคำแนะนำ
2) ทักทายปกติ
3) อื่นๆโปรดระบุ

1) ขอคำแนะนำ

" ค่ะ . . . ขอบคุณค่ะ "
ไอเรียน่าตอบหญิงสาวกลับไป ก่อนจะรับแบบฟอร์มที่หญิงสาวเตรียมไว้เพื่อมากรอกข้อมูล
ในขณะที่กรอกข้อมูลเธอพยายามนึกว่าเคยเห็นใบหน้าของหญิงสาวที่เคาร์เตอร์นี้ที่ไหนมาก่อน แต่สุดท้ายเธอก็นึกไม่ออก

เมื่อกรอกข้อมูลเสร็จแล้วเธอจึงยื่นส่งคืนให้กับหญิงสาวก่อนจะถามต่อ
" ไม่ทราบว่า คุณชื่ออะไรหรอค่ะ ? "

---

มิโซระ ทาคาโนะ : เอ๋... เรางั้นเหรอ ? เราชื่อ มิโซระ ทาคาโนะ เป็นพนักงานประจำจุดรับสินค้าเข้าประมูลน่ะจ้า

หญิงสาวได้แนะนำตัวขึ้นอย่างงุนงงเล็กน้อย เพราะว่ามีไม่กี่คนนักที่จะสนใจข้อมูลของพนักงานนัก

มิโซระ ทาคาโนะ : ส่วนเรื่องของที่นำมาประมูลนั้นขั้นต่ำน่าจะได้ซัก 5 000 Crystal Mana แต่ถ้าไม่รีบละก็อาจจะปล่อยให้นักลงทุนแย่งกันเพิ่มราคาซักพักก็ได้นะ

เธอได้แนะนำไอเรียน่าขึ้นเกี่ยวกับสินค้าคริสตอลตราเต่านี้พร้อมๆกับยื่นใบลงทะเบียนผู้ขายให้กับไอเรียน่าพร้อมกับคิวประมูลของเธอด้วยเช่นกัน

" เธอคือคนที่สร้าง Crystal magnificence งั้นหรอ ?? " ไอเรียน่าถามกลับไป
ก่อนที่เธอจะกำหนดราคาขั้นต่ำ 4000 crystal manaก่อนจะปล่อยให้ประมูลเพิ่มราคาต่อไป
" แล้วก็ขอดูลิสต์การประมูลวันนี้มีอะไรบ้างจะได้มั้ยค่ะ ? ? ? "

---

มิโซระ ทาคาโนะ : ใช่ค่ะ ~ จริงๆแล้วเราผลิตใช้เองน่ะนะ แต่ว่าเราต้องการจะให้จอมเวทย์คนอื่นๆใช้ได้ด้วยเราจึงได้บันทึกมันเป็นเรซิพีแบบเปิดไว้น่ะค่ะ มันจึงไม่มีขายแต่สามารถผลิตขึ้นเองได้ถาหากว่ามีวัตถุดิบ

เธอได้อธิบายขึ้นพร้อมๆกับยื่นใบรายการสินค้าที่ลงทะเบียนอื่นๆให้กับไอเรียน่าพร้อมๆกับใบหมายเลขลงทะเบียนแท่นประมูลของไอเรียน่าเช่นกัน ซึ่งจากคิวแล้วไอเรียน่าน่าจะได้เปิดตัวในเร็วๆนี้แล้วด้วยเช่นกัน
ที่ด้านล่างมุมกระดาษนั้นได้เขียนไว้ว่าผู้ที่ขายสินค้ามีสิทธิที่จะสามารถบิดซื้อของได้โดยใช้เครดิตรของราคาขั้นต่ำของราคาสินค้าในการวางมัดจำสินค้าอื่นๆๆเพื่อจองไว้ก่อนได้เช่นกันเพื่อที่จะไม่เกิดการเสียเปรียบในช่วงประมูลนั่นเอง

รายการสินค้า
- ยานภาหนะชนิดใหม่ ใช้แค่พลังงานมานาในการขับเคลื่อนโดยไม่ต้องใช้มานาซอร์ :: ราคาตั้ง 800 Crystal Mana
- แพ้คยาผงพกพา ใช้เปลี่ยนคริสตอลมานาดิบให้กลายเป็น Crystal Mana ที่ไหนก็ได้ จำนวน 12 ถุง :: ราคาตั้ง 200 Crystal Mana
- ศิลานักปราชญ์ ใช้แปลงวัตถุชนิดใดก็ได้ให้เป็นอีกชนิดนึงโดยไม่จำกัดหลักการณ์ทางวิทยาศาสตร์ :: ราคาตั้ง 37 000 Crystal Mana
- ไม้เท้าเมดูซ่า เพิ่มพลังเวทย์มนต์ของผู้ใช้รวมทั้งยังมีความสามารถในการสาปเป้าหมายให้กลายเป็นหิน :: ราคาตั้ง 3 600 Crystal Mana
- เสื้อคลุมไหมขาว เสื้อคลุมที่ช่วยให้ผู้สวมใส่สามารถที่จะลักลอบเข้าไปยังเมืองอื่นๆได้อย่างกลมกลืนรวมทั้งยังสามารถซ่อนตัวในสถานที่ต่างๆได้ :: ราคาตั้ง 1 800 Crystal Mana
- คริสตอลมานาดิบบรรจุซากสิ่งมีชีวิตดึกดำบรรพ์ :: ราคาตั้ง 12 000 Crystal Mana

- ไม้เท้าเมดูซ่า เพิ่มพลังเวทย์มนต์ของผู้ใช้รวมทั้งยังมีความสามารถในการสาปเป้าหมายให้กลายเป็นหิน :: ราคาตั้ง 3 600 Crystal Mana
เสนอ 4000 Crystal Mana

- แพ้คยาผงพกพา ใช้เปลี่ยนคริสตอลมานาดิบให้กลายเป็น Crystal Mana ที่ไหนก็ได้ จำนวน 12 ถุง :: ราคาตั้ง 200 Crystal Mana
เสนอ 250 Crystal Mana

-:- แอบเฝ้ามองดูคนที่ประมูล ศิลานักปราชญ์ ชนะ

เปิดดูวิธีการทำ Crystal magnificence พร้อมกับดูส่วนผสม หากไม่ทราบว่าเอาหาจากไหนก็ถามจากมิโซระ

---

จากเรซิพีของ Crystal magnificence ทำให้ไอเรียน่าพอจะคุ้นตากับวัตถุดิบต่างๆที่ถูกจัดเรียงไว้ที่แลปขึ้นมาบ้าง เธอคิดว่าเธอเองก็น่าจะสามารถทำมันได้ไม่ยากนักเมื่อกลับไปที่แลปแล้ว
- รากไม้ Nine Root + คริสตอลมานาดิบขนาดกลาง + เห็ด Blisterwort , เร่งปฏิกริยา :: สารเหลว Ectoplasm

ในขณะเดียวกันที่ด้านลานประมูลนั้น ไอเรียน่าก็ได้ใช้สิทธิในการจองสิ่งของไว้ล่วงหน้าก่อนทำให้ตอนนี้เธอจำเป็นที่จะต้องทำเงินจากคริสตอลตราเต่าให้ได้อย่างน้อย 3 640 Crystal Mana ซึ่งน่าจะไม่ใช่เรื่องยากนัก
ไม่นานหลังจากเวลาลงทะเบียนไอเรียน่าก็ได้ถูกเรียกตัวเข้าไปยังส่วนกลางของสถานที่แห่งนี้เพื่อเริ่มประมูลสินค้าของตัวเองบ้างแล้ว

มิโซระ ทาคาโนะ : โชคดีนะคะ ♪ อย่าลืมให้รายละเอียดสินค้าที่ดึงดูดเพื่อเพิ่มราคาอย่างรวดเร็วด้วยล่ะ

หญิงสาวได้แนะนำไอเรียน่าขึ้นอีกครั้งก่อนที่จะได้ก้มลาไอเรียน่าเล็กน้อยและปล่อยให้ไอเรียน่าได้เข้าสู่ลานต่อสู้สงครามเย็นครั้งแรกของเธอ !!

- โปรโมตสินค้าเพื่อเพิ่มดึงดูดความสนใจของผู้ซื้อในเวลา 3 เทิร์นให้ได้มากทีสุด

ไอเรียน่าได้ก้มลาหญิงสาวตอบด้วยเช่นกัน ก่อนเดินจากไป
เธอเปิดประตูเข้าสู่ลานต่อสู้ของสงครามเย็นในการประมูลนี้

เธอเริ่มจากการให้รายละเอียดของสินค้า
" คริสตอลตราเต่าบิน :: คริสตอลมานาดิบขนาดใหญ่ที่ภายในได้บรรจุเรเนเกตขนาดยักษ์ในสภาพที่สมบูรณ์(เพราะตีไม่เข้า. . .)และสดใหม่(???)เอาไว้ จึงสามารถนำไปประยุกต์ใช้ได้หลากหลายรูปแบบตามแต่จินตนาการของผู้ใช้ "

-:- สังเกตวิธีการโปรโมตสินค้าจากรอบๆตัว -:-

---

-:- ไม่สามารถสังเกตุได้เพราะลานแต่ละโซนถูกแบ่งไว้

1ST Turn

การแนะนำสินค้าของไอเรียน่าได้ดึงดูดความสนใจของจอมเวทย์กลุ่มเล็กๆส่วนนึง จนทำให้เริ่มมีเสียงเกี่ยวกับการปรึกษาข้อมูลกันตามกลุ่มต่างๆภายในห้องเกี่ยวกับสินค้าของไอเรียน่าขึ้น แต่ด้วยราคาที่จัดว่าอยู่ในระดับที่ค่อนข้างสูงทำให้ยังไม่มีใครกล้าลงเงินนักเมื่อยังไม่เข้าใจความสามารถในการใช้งานได้มากเท่าที่ควร

Magician A : เรเนเกดภายในมีสภาพสมบูรณ์สินะ ? ถ้าอย่างนั้นยังเป็นไปได้รึเปล่าที่จะนำมันไปทำเป็นสิ่งมีชีวิตเวทย์มนต์ได้น่ะ ?

ชายคนนึงในห้องได้เอ่ยถามไอเรียน่าขึ้นอย่างสุภาพถึงข้อมูลของ"คริสตอลตราเต่า"นี้ ซึ่งแน่นอนว่าไอเรียน่าทราบอยู่แล้วว่ามันสามารถนำไปใช้ในวิธีนั้นได้และได้ผลที่ค่อนข้างสูงด้วยเช่นกันแต่มันแค่ไม่ตรงกับความต้องการของไอเรียน่าเท่านั้นเอง

Magician B : ที่ว่า"คริสตอลเต่าบิน" มันคือสายพันธ์ Zeshrayda สินะ ? ถ้าอย่างนั้นมันคือสายพันธ์สิ่งมีชีวิตอะไรกันล่ะ ?

เมจิ้กเชี่ยนอีกคนได้ถามไอเรียน่าขึ้นด้วยความอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับสินค้า
โดยรวมจากข้อมูลของห้องหนังสือของไอเรียน่าแล้ว เต่าตัวนี้เป็นเรเนเกดที่มีชื่อว่า Zeshrayda และเป็นสายพันธ์สัตว์ประเภทเต่าบกโบราณ ไอเรียน่าน่าจะใช้ข้อมูลตรงนี้เพื่อขยายความสายพันธ์และความเป็นไปได้ในการใช้งานของสัตว์น้ำประเภทสัตว์เลื้อยคลานที่อยู่ในสายพันธ์ Chelonii และTestudines เพื่อเพิ่มความน่าสนใจขึ้นได้

" แน่นอนว่าได้ค่ะ มีงานวิจัยยืนยันผลลัพธ์ที่น่าพึงพอใจแล้วจำนวนมาก และนอกจากนี้คริสตอลวัตถุดิบที่สมบูรณ์ย่อมให้ผลลัพธ์ของสิ่งมีชีวิตเวทมนต์ที่แข็งแกร่งกว่าด้วย ซึ่งขอยืนยันว่าสายพันธุ์ Zeshrayda นี้เป็นสายพันธุ์ที่แข็งแกร่งแน่นอนค่ะ " เธอเปิดใช้งานสกิลเพื่อเรียกงานวิจัยขึ้นมาประกอบการอธิบาย
" เพียงแต่อาจจะมีการจำกัดเอาไว้ด้วยสายพันธุ์อาจทำให้นำไปสร้างเป็นสิ่งมีชีวิตเวทมนต์ได้ไม่ทุกชนิดเท่านั้น "
ไอเรียน่าตอบคำถามของชายหนุ่ม ก่อนที่อีกคนจะถามต่อ

" ใช่ค่ะ มันคือ Zeshrayda จัดอยู่ใน Kingdom:        Animalia
Phylum:        Chordata
Class:        Reptilia
Clade:        Testudinata
Order:               Testudines หรือ Chelonii
Genus:      Puppigerus
ซึ่งสกุล(Genus)นี้ มีเผ่าพันธุ์เป็น living fossil ด้วย ตัวอย่างเช่น Puppigerus Gameraous ที่รู้จักกันในชื่อสามัญว่า gamera ซึ่งเคยถูกสร้างเป็นภาพยนต์ หรือจะเป็น Puppigerus Oozeefipic ที่มีหน้าตา รูปร่างและสมองคล้ายมนุษย์ เมื่อนานมาแล้วเคยก็ตั้งเป็นกลุ่มชื่อว่า นินจาเต่า นอกจากนี้สายพันธุ์ยังมีความคล้ายคลึงกับ Godzillasaurus Godzillrian หรือก็คือ Godzilla ที่อยู่ในCladeเดียวกันด้วย เพราะฉะนั้นจึงมีความเป็นไปได้สูงที่จะสามารถพัฒนาสายพันธุ์ Zeshrayda ให้เป็นสายพันธุ์ทั้งสามในรูปแบบสิ่งมีชีวิตเวทย์มนต์ได้ "

---

Magician A : โอ...

หนึ่งในจอมเวทย์ด้านล่างได้ให้ความสนใจออกมาอย่างสังเกตุเห็นได้ชัดไม่แพ้กับคนอื่นๆที่เริ่มสนใจสินค้ากันมากขึ้นเลยทีเดียว

Magician C : ถ้าอย่างนั้นขอ Raise 500

ชายหนุ่มคนนึงได้เสนอราคาเพิ่มขึ้นก่อนเพื่อนทันทีเพื่อไม่ให้เสียโอกาศ แต่ดูเหมือนว่าภายด้านในห้องส่งนั้นก็ไม่ยอมที่จะให้ของแบบนี้หลุดมือไปง่ายๆจนกระทั่งราคาสินค้าตอนนี้ได้พุ่งสูงขึ้นมาถึง 7 200 Crystal Mana แล้ว

1) ใช้สิทธิเทิร์นสุดท้ายโฆษณาสินค้า
2) กำหนดราคาปิดประมูณ
3) อื่นๆโปรดระบุ

ขึ้นใหม่เลยจ้า

Melonpang

Condition : Fine
Mana Source : 90

---

        พอเดินมาถึงที่พัก คาลามิตี้ก็ปลดแรงดึงดูดออก คริสตัลจึงทำท่าจะ
ตกกระจายลงมาทันที

// Augmented (ฉบับปรับปรุง) //

        คาลามิตี้ยื่นมือไปแตะเศษคริสตัลในจังหวะที่มันลงมาแล้วทำการเชื่อม
ต่อชิ้นเล็กชิ้นน้อยนั้นรวมเข้าไว้ด้วยกันแบบหยาบๆ จนกลายเป็นคริสตัลมานา
ก้อนใหญ่ยักษ์ลูกนึงไปจริงๆ
       「 เอ้า เสร็จแล้วค่ะ 」
        เด็กสาววางมันลงในห้องหลังจากเอามันผ่านประตูเข้ามาแล้ว จากนั้นจึง
เดินมานั่งอยู่ข้างๆคุณแม่ของเธอ

---

? ? ? : ขอบคุณมากๆเลยน้า ~

จิ้งจอกสาวได้กล่าวขอบคุณคาลามิตี้ขึ้นอีกครั้งก่อนที่จะได้เสิร์ฟชาเขียวลงให้ทั้งสองบนโต๊ะพร้อมกับขนมเล็กๆด้วยเช่นกัน



ภายในห้องคาลามิตี้ได้สังเกตุเห็นคริสตอลมานาดิบจำนวนมากที่ถูกวางประดับเรียงรายเป็นรูปต่างๆภายในด้านหลังของประตูบานเลื่อนที่ต่อไปยังอีกห้องนึง เมื่อรวมกับจำนวนใหม่เข้าไปแล้วมันนับว่ามหาศาลอย่างมากเลยทีเดียว

? ? ? : ว่าแต่เอสเปอร์มาทำอะไรที่นี่กันล่ะ ? หรือว่าเรื่องเรเนเกดนั้นไปถึงตัวเมืองเอสเปอร์แล้วเหรอเนี่ย ?

เธอได้ถามขึ้นอย่างสงสัยพลางกับจิบชาร้อนๆไปด้วยพลางๆ

1) ถามถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
2) ถามโยว์ไคจิ้งจอกถึงป่าแห่งนี้
3) อื่นๆโปรดระบุ

// 1 + 3 // --> แนะนำตัวเอง

       「 ไม่นะ ปกติดีออก 」
        คาลามิตี้พูดด้วยน้ำเสียงระรื่นพลางตักเค้กเข้าปาก
       「 แถวนี้มีอะไรเกิดขึ้นหรอคะ? อ๊า.. หม่าม้า.. นี่มันอร่อยจังเลยอะ 」
        เด็กสาวพูดพลางยิ้มแล้วจับแก้มตัวเองด้วยสีหน้าเปี่ยมสุข

---

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : แปลกจังน้า ~ แสดงว่าขนมแบบนี้ไม่แพร่หลายในหมู่ของไยว์ไคสินะ

เซย์คากุได้ตัดขนมนั้นออกมาชิมเล็กๆก่อนที่จะได้ทักเรื่องวัฒนธรรมของเผ่าพันธ์โยว์ไคขึ้น

? ? ? : จริงๆแล้วน่าจะเป็นวัตถุดิบน่ะ เราไปเรียนวิธีทำขนมแบบนี้มาจาก"ตุ้กตาเรียกฝน"ที่อาศัยอยู่ด้านในป่านี่เองล่ะ

เธอได้ตอบขึ้นพลางกับอธิบายถึงที่มาที่ไป ทำให้จึงไม่น่าสงสัยเลยว่าทำไมในเมืองถึงมีแต่ของที่ดูแปลกๆเต็มไปหมด

? ? ? : ส่วนเรื่องของป่า เมื่อ 2 วันก่อนได้มีกลุ่มเรเนเกดบุกยึดเขตุป่าน่ะ แต่วันนี้มันกลับหายไปอย่างไร้ร่องรอยแล้วก็มีคริสตอลมานาดิบจำนวนมากปรากฏขึ้นมาเอง ตอนนี้กลุ่มของโยว์ไคกำลังได้วางแผนบุกเบิกและสำรวจทำเลป่าใหม่อีกครั้งเพื่อความปลอดภัยน่ะ

จิ้งจอกสาวได้อธิบายขึ้นกับเหตุการณ์ที่เพิ่งจะเกิดขึ้นไปได้ไม่นานนี้อย่างคร่าวๆขึ้น

1) ถามเกี่ยวกับสถานการณ์ป่าอีก
2) ถามเกี่ยวกับตัวป่าเองหลังเกิดเหตุการณ์
3) ถามเกี่ยวกับโยว์ไคที่ทำขนมนี่ขึ้น
4) อื่นๆโปรดระบุ

// 4 + 3 // --> สัมพเหระ

       「 หืมม แล้วแบบนี้อยู่ในป่าจะปลอดภัยหรือ? เราแค่ผ่านมา ไม่ได้มีเป้าหมาย
อะไรหรอก แต่ได้ยินมาเหมือนกันว่ามีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นก็เลยสนใจน่ะ 」
        คาลามิตี้พูดออกมาเรียบๆด้วยสีหน้าซื่อๆ ขณะที่ช้อนตักขนมยังคงคาอยุ่
ที่ริมฝีปาก
       「 อะ ลืมไปเลย เราชื่อว่าคาลามิตี้นะ ส่วนท่านผู้นี้คือหม่าม้าสุดรักของเราละ 」
       「 ครั้งนี้หนูไม่ลืมแนะนำตัวแล้วนะคะ หม่าม้า 」
        คาลามิตี้พูดกับคุณแม่ของเธอด้วยท่าทีร่าเริง เหมือนว่าคราวก่อนที่เธอได้
ไปเล่นกับเพื่อนๆกลุ่มเอสเปอร์แล้วลืมแนะนำตัวกัน จะค่อนข้างฝังใจอยู่
       「 แต่ที่สำคัญกว่านั้น เราอยากได้ขนมนี่อะ! 」
        เด็กสาวพูดพลางยิ้มแป้น

---

เซย์คากุได้ลูบหัวของคาลามิตี้ลงเบาๆเมื่อเห็นลูกสาวของเธอได้หันมายิ้มแป้นอย่างร่าเริงแบบนั้น

เทียร่า เคียวบิ : จริงด้วยสิ !! ยังไม่ได้แนะนำตัวเลย ~ เราชื่อ เทียร่า เคียวบิ เป็นโยว์ไคที่อาศัยอยู่ที่นี่ล่ะ

จิ้งจอกสาวได้แนะนำตัวเองขึ้นเหมือนกันพร้อมๆกับได้รินชาเพิ่มให้ทั้งสองด้วย

เทียร่า เคียวบิ : เราเองก็ยังทำไม่เก่งเลยน้า... คงจะต้องเข้าไปหาโยว์ไคตนนั้นที่ศาลเจ้าในป่าล่ะ

เคียวบิได้แนะนำขึ้นพร้อมกับบอกถึงสถานที่ที่เธอได้ไปเรียนรู้วิธีทำขนมนี่มา

        คาลามิตี้ทานขนมอย่างมีความสุขเป็นการบอกอ้อมๆเลยว่า"นี่ก็อร่อยแล้วน้า" ดู
เหมือนการมาครั้งนี้จะไม่ได้เสียเที่ยว นี่ใช่ที่เค้าเรียกว่า ทำดีได้ดีรึเปล่านะ?
       「 อะ.. นี่ๆ 」
        เด็กสาวพูดขึ้น หลังจากที่จัดการกับชาและขนมตรงหน้าจนเรียบวุธแล้วว่า
       「 นอกจากคริสตัลที่ผุดขึ้นมาได้ไงไม่รู้แล้ว ไม่มีอะไรเกิดขึ้นภายในป่านี้อีกเป็น
พิเศษหรือ คุณเทียร่า? 」
        คาลามิตี้ลองถามดูเผื่อจะได้ข้อมูลอะไรดีๆอีก

---

เทียร่า เคียวบิ : นั่นสิน้า ~ เรเนเกดจู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้น... จู่ๆก็หายไปแล้วมีคริสตอลผุดขึ้นมาแทน... จะว่ายังไงมันก็น่าแปลกอยู่ดี...

เคียวบิได้นั่งคิดและปะติปะต่อเรื่องราวต่างๆแต่ดูเหมือนว่าเธอเองก็ไม่สามารถที่จะไขปริศนาของป่านี้ได้

เทียร่า เคียวบิ : แต่ว่าถ้าเรื่องอื่นก็พอมีจะเล่าอยู่นะ !!

เธอได้หยิบหนังสือเก่าๆเล่มนึงขึ้นมาเหมือนกับนิทานปรมปราพร้อมกับได้เสนอที่จะเล่าเรื่องบางอย่างที่เกี่ยวกับป่าให้คาลามิตี้ฟัง

เทียร่า เคียวบิ : ป่าแห่งสายหมอกนี้ตามความเชื่อของโยว์ไคแล้ว มันเป็นแค่ป่าส่วนเล็กๆส่วนนึงของ"ป่ามายา"เท่านั้น ซึ่ง"ป่ามายา"ก็คือสถานที่พักอาศัยของอานเซสเตอร์ของพวกเราโยว์ไคทั้งหมด"องค์หญิงคากูระ"
"องค์หญิงคากูระ"สามารถที่จะรับรู้ถึง"พลังวิญญาณที่ไหลเวียนบนโลก"แห่งนี้ได้และทราบว่าวันนึงเมื่อ"อานเซสเตอร์ของผู้ที่มีพลังเหนือธรรมชาติ"ได้ตื่นขึ้นมานั้น โลกแห่งนี้จะตกอยู่ในภัยพิบัติอีกครั้ง
ทว่าหาก"พลังมานาที่จำเป็น"ไม่ครบองประกอบทั้ง 4 ดวง ก็สามารถที่จะผ่อนวิกฤติให้เบาลงไปได้ "องค์หญิงคากูระ"จึงได้แบ่งแยกป่าแห่งสายหมอกออกมาจากส่วนนึงของ"ป่ามายา"เพื่อที่จะซ่อนตัวอยู่ภายในโลกของเธอจนกว่าเวลานี้จะผ่านพ้นไป
ในขณะเดียวกันป่าแห่งสายหมอกก็ได้กลายเป็นสถานที่ศักสิทธิ์ของพวกเราโยว์ไคที่ได้รับความช่วยเหลือในการหมุนเวียนพลังงานใช้งานที่มีอยู่อย่างจำกัดได้อย่างไม่ขาดสายเช่นกัน. . .

จิ้งจอกสาวได้เอ่ยถึงเรื่องราวบางอย่างที่ถูกจารึกไว้บนหนังสือของพวกโยว์ไคให้กับคาลามิตี้และเซย์คากุฟังพร้อมๆกัน

        คาลามิตี้ฟังอย่างตั้งใจ ก่อนจะยกมือขึ้นสุดแขนแล้วถามต่อว่า
       「 ค่า ค่า! พลังวิญญาณที่ไหลเวียนอยู่บนโลก คืออะไรหรอค้า? 」
        เด็กสาวถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

---

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : กระแสมานาของโลกนี้ไงล่ะจ๊ะ โยว์ไคมีความเชื่อว่าหากสิ่งมีชีวิตดับสลายไปแล้วก็จะกลายเป็นส่วนนึงของกระแสพลังมานาที่คอยหล่อเลี้ยงโลกใบนี้ไว้น่ะ

เซย์คากุได้ช่วยอธิบายเสริมขึ้นในภาษาปกติเพื่อคาลามิตี้จะได้ทำความเข้าใจง่ายขึ้นด้วย

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : กล่าวก็คือ บรรพบุรุษของเผ่าพันธ์โยว์ไค คากูระ สามารถที่จะรับรู้ถึงความเป็นไปของโลกนี้ได้ด้วยธรรมชาติของโลกนี้ยังไงล่ะ

       「 โอ้... 」
        คาลามิตี้ทำหน้าตาทึ้งๆจากคำตอบของคุณแม่ของเธอ เด็กสาวครุ่นคิด
ต่อไปอีกหน่อยแล้วพูดต่อไปว่า
       「 หมายความว่าถ้าเราตามหาตัวองค์หญิงเจอเราก็อาจจะรู้ว่า เกิดอะไร
ขึ้นในป่าสายหมอกสินะคะ? 」

---

เทียร่า เคียวบิ : ก็เป็นไปได้นะ ~ แต่ว่านี่มันก็แค่เรื่องเล่าเท่านั่นล่ะ แหะๆๆ

เธอได้หัวเราะออกมาเบาๆในขณะที่เกาหัวแก้เก้อไปด้วยเช่นกัน

เทียร่า เคียวบิ : เรื่องขนมถ้าไม่รังเกียจเราจะสอนทำก็ได้นะ แต่คงไม่อร่อยเหมือนต้นฉบับหรอก

จิ้งจอกสาวได้เสนอขึ้นในขณะที่ทั้งสองยังอยู่กับเธอในตอนนี้

       「 เอ๊..? แต่เราแสกน... 」
        
วูบบ!

        เพ๊ยะ! อยู่ๆมือขวาของคาลามิตี้ก็ตวัดขึ้นมาตบแก้มของเธอเองจนหน้าหัน
เด็กสาวค้างไปแปปนึงก่อนจะรีบแก้เก้อขึ้นมาว่า
       「 ย..เย้! ดีใจจัง แต่จะไม่เป็นการรบกวนหรือ? 」
       「 หม่าม้า.. รีบกลับหรือเปล่าคะ? 」
        เด็กสาวหันไปถามคุณแม่ของเธอที่อยู่ข้างๆ ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากให้คุณแม่
รอนานสักเท่าไหร่ แต่นี้ก็เป็นโอกาศที่เธอจะลองมีสิ่งที่เรียกว่า"เพื่อน"ซะด้วยสิ

---

เซย์คากุได้ลูบหัวลูกสาวของเธอลงเบาๆเป็นเชิงอนุญาติ รวมทั้งยังดูเหมือนว่าทางเคียวบิเองนั้นก็ยินดีที่จะต้อนรับคาลามิตี้ด้วยเช่นกัน

เทียร่า เคียวบิ : ไม่รบกวนหรอก ~ ช่วงนี้่เราเก็บคริสตอลมานาดิบได้มากกว่าปกติด้วย เลยไม่ต้องเหนื่อยมากเหมือนช่วงก่อนหน้าน่ะ

เธอได้หัวเราะออกมาเบาๆพลางอธิบายสถานการณ์ของเธอ ซึ่งถ้าคาลามิตี้ยังจำห้องสะสมคริสตอลมานาดิบแกะสลักนั่นได้ก็คงจะพอเดาได้ว่าเธอคงมีมานาใช้อยู่อย่างสบายไปอีกนานเลยทีเดียว

        คาลามิตี้ยิ้มกว้างแล้วก็โก่งตัวไปหอมแก้มคุณแม่ของเธอ 1 ที ก่อนที่จะ
ตามเคียวบิไป

---

Tera Kyubi : ♥

เคียวบิได้ค่อยๆพาคาลามิตี้เข้ามาที่ครัวที่อยู่ไม่ไกลไปจากห้องรับแขกตรงกลางนัก ทำให้คาลามิตี้นั้นสามารถมองเห็นคุณแม่ของเธอจากตรงนี้ได้เช่นกัน
ด้วยความสามารถพื้นฐานของคาลามิตี้นั้นทำให้เธอสามารถที่จะทำความเข้าใจกับวิธีการทำขนมและทำตามเคียวบิได้อย่างไม่ยากเย็นนัก

- ได้รับสูตรทำขนม Layer moon cake
- Layer moon cake * 2

เทียร่า เคียวบิ : โอ้ว์ ~ ดูเหมือนว่าคาลามิตี้จะมีพรสวรรห์นะเนี่ย ~

เคียวบิได้เอ่ยชมขึ้นเมื่อพบว่าคาลามิตี้สามารถทำเค้กนี้ออกมาได้สำเร็จภายในครั้งแรกที่ได้ลองทำเลย

       「 จริงหรอ? 」
        เด็กสาวยิ้มๆขณะที่ยังมีเศษวัตถุดิบเปื้อนใบหน้าอยู่เล็กน้อย ไม่นานนัก
หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจแล้ว เธอก็ขออนุญาตหยิบจานกับชามาจัดเป็นปาร์ตี้
น้ำชารอบที่สอง พร้อมกับทานเค้กอย่างมีความสุข
       「 โฮะ..! 」
        เด็กน้อยนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้.. ถ้าเกิดเธอสามารถก๊อปปี้สูตรการ
ทำขนมหรืออาหารโดยเพียงแค่มองแบบนี้ละก็
       「 นี่มัน..ไม่เลวเลย 」
        คาลามิตี้พูดขณะที่กำลังเลียปลายช้อน เด็กสาวตัดสินใจแล้วว่าจากนี้
เป้าหมายต่อไปคือการไปที่คาเฟ่ในเมืองเอสเปอร์ที่คุณแม่ของเธอพาไปเมื่อ
คราวที่แล้วดีกว่า
        เผื่อจะได้เจอเด็กๆพวกนั้นที่มาเล่นน้ำกับเธอด้วย
       「 คุณเทียร่ามีโปรแกรมจะทำอะไรหลังจากนี้หรือเปล่าคะ? 」
        เด็กสาวยิ้มแล้วถามอาจารย์ผู้สอนทำขนม(?)ของเธอ

---

Ogonshoku Seikaku : ♥♥♥♥♥♥♥♥♥
Tera Kyubi : ♥♥

ทั้งสามได้นั่งทานเลเยอร์มูนเค้กที่คาลามิตี้ได้ลงมือทำด้วยกันอีกครั้งนึง ด้วยรสชาติที่อร่อยของการทำครั้งแรกนั้นทำให้ทั้งหมดนั้นรู้สึกมีความสุขไปด้วยกันกับงานเลี้ยงน้ำชาเล็กๆในป่าลึกแห่งนี้

เทียร่า เคียวบิ : เราเหรอ ? วันนี้คงไม่ทำอะไรแล้วล่ะนะ แต่ปกติแล้วเราจะออกไปหาคริสตอลในป่ามาเก็บไว้น่ะ แต่วันนี้ก็ได้มาเยอะแล้ว คงจะไม่มีอะไรแล้วล่ะ

เคียวบิได้อธิบายขึ้นถึงโปแกรมอดิเรกประจำชีวิตประจำวันของเธอกับคาลามิตี้

ขึ้นใหม่เลยจ้า

Loki_Zero

Condition : Fine

---

จากการที่สูญเสียของรักไปทำให้เขาไม่มีแรงที่จะสู้ต่อดังนั่นเขาจึงเลือกที่จะวิ่งไปให้ไกลที่สุดเพื่อลืมความสูญเสียอันยิ่งใหญ่นี่

---

Ace ได้วิ่งสุดชีวิตออกมาจากมิติประหลาดนั่นเพื่อให้พ้นจากการตามล่าของเรเนเกดทั้งสองตัวนั้น แต่ทันทีที่เขาได้ก้าวขาออกมาจากช่องมิตินั่นเขาก็พบว่าเรเนเกดทั้งสองตัวภายด้านในนั้นไม่สามารถที่จะตามเขาออกมายังด้านนอกนี่ได้

เมื่อเขาออกมาแล้วก็นั่งพักทำใจเรื่องกางเกงในสุดที่รักของเขาที่ได้ลาโลกนี้ไปแล้วตอนนี้เขารู้สึกหิวขึ้นมาได้นำเอาเบนโตะที่เขาชื้อมาออกมากิน เวลาผ่านไปสักพักจนเขาทำใจได้ก็ ''เอาละพร้อมจะลุยอีกครั้งแล้วถึงแม้กางเกงในจะสูยเสียไปแล้วแต่ราสามารถยังหใหม่ได้เพราะฉะเราต้องไม่เสียใจกับมัน'' Ace เดินลงไปในที่ต่างมิติอีกครั้งเขาพร้อมที่จะสำรวจแล้ว !!

---

หลังจากที่Aceได้รอจนพวกเรเนเกดด้านในนั้นย้ายออกไปจากในระยะแล้วเขาก็ได้ลงสำรวจมิติประหลาดนั่นอีกครั้ง !! แต่ครั้งนี้เขากลับพบเรเนเกดตัวใหม่ที่มายืนเฝ้าทางอยู่เพียงตัวเดียวเท่านั้นแทน !!

''ทำไมในมิตินั่นเพวกเรเกเนดเยอะกันจริงมันต้องมีอะไรบางอย่างในมิตินี้แน่นอน'' Ace ยังคงไม่มีรีบไปโจตตีมันเหมือนเดิมเขายังคงรอดูมันไปก่อนเขากลัวถ้าเข้าไปโจตตีแล้วอยู่มีพวกเรเนเกดตัวอื่นมาเห็นจะกลายเป็นการต่อสู้ที่ยุ่งยาก

---

ระหว่างที่ Ace ได้ซุ่มโป่งอยู่จนเวลาผ่านไปชั่วขณะนึงแล้วนั้น เรเนเกดตัวนั้นก็ได้ค่อยๆเคลื่อนย้ายตัวเองออกไปข้างๆทางแทนจนตรงกลางนั้นเกิดเป็นช่องว่างขึ้นอีกครั้งนึงเหมือนกับคราวที่แล้ว

1) จังหวะนี้ล่ะ !! พุ่งเข้าไปเลย !!
2) มันเป็นกับดัก !! จะรออยู่ตรงนี้ต่อไป !!
3) อื่นๆโปรดระบุ

1
''เอาละเราจะเสียเวลาเหมือนคราวที่แล้วไม่ได้!!'' Ace ไม่รอช้าเขากระโดดออกมาจากที่ช่อนแล้วรีบวิ่งออกไปแต่เขาก็ยังไม่ลืมที่จะระวังตัวเหมือนเดิม

---

Ace ได้พุ่งตัวผ่ากลางเข้าไปยังดงไม้ที่อีกฟากของลำธารในสถานที่แห่งนี้ได้สำเร็จ !! แต่เมื่อเขาได้ใจเย็นลงและมองออกไปยังด้านนอกที่หลบภัยของเขานั้น เขาก็กลับพบว่าตัวเขาเองนั้นอยู่ท่ามกลางฝูงเรเนเกดจำนวนมากที่ล้อมรอบๆพุ่มไม้ที่หลบภัยของเขาไว้อยู่... มันเป็นไปไม่ได้เลยที่ชายหนุ่มจะสามารถกลับไปยังจุดเดิมหรือเดินหน้าต่อไปได้โดยไม่ทำให้เรเนเกดพวกนั้รู้ตัวเสียก่อน...



เสียงมิวสิคได้ค่อยๆดังขึ้นในหัวของAce !! จากการที่มาเฝ้าสังเกตุการณ์เป็นระยะเวลายาวนานทำให้ชายหนุ่มพอจะเดาการเคลื่อนไหวของพวกมันได้บ้าง มันอาจจะเป็นทางเดียวที่จะสามารถเปิดทางหนีไปได้ถ้าหากเขาสามารถทำการลอบฆ่าพวกมันอย่างเงียบๆทีละตัวได้

* Ace สามารถลอบฆ่าศัตรูที่อยู่ภายในช่องที่ห่างออกไป 1 ช่องได้ 1 ตัว ในแต่ละ 1 เทิร์น
     - หากมีศัตรูที่อยู่ติดช่องกับศัตรูตัวที่ลอบฆ่าอยู่ด้วย จะทำให้ศัตรูตัวอื่นๆทั้งหมดรู้ตัวทันที

1) ใช้ยันต์อวาตาร์แล้วเข้าบวก
2) จัดการตั้กแตนสีดำข้างๆนี้ก่อน
3) อื่นๆโปรดระบุ

2
Ace เลือกที่จะจัดการตั้กแตนสีดำตัวนี้เขาค่อยๆย่องเข้าไปหามันแบบเงียบๆจนถึงในระยะที่เหมาะ Aceแทงดาบไปจุดสีแดงตรงช่วงล่างของมัน

---

Condition : Fine



Ace ได้ลอบฆ่าตั้กแตนตัวสีดำนั่นลงอย่างรวดเร็ว !! พร้อมกับอำพรางซากร่างของมันไว้ในพุ่มไม้ด้วยเช่นกันก่อนที่เขาจะได้รีบหลบตัวกลับมาที่พุ่มไม้ตรงกลางเดิม...
เรเนเกดรอบๆนั้นได้ค่อยๆเคลื่อนย้ายที่ตามปกติพร้อมๆกับตรวจตราเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น พวกมันคงจะยังไม่รู้ตัวในตอนนี้

ในขณะนั้นเป้าหมายใหม่ของ Ace ก็ได้ค่อยๆปรากฏตัวขึ้นในจุดเดิม หากแต่ว่าคราวนี้มันกลับเป็นเรเนเกดที่ Ace คุ้นเคยและมันสามารถที่จะบินได้ด้วย...

- หากลอบฆ่า ระบุวิธีจัดการ
- หากอยู่นิ่งๆจะผ่านรอบและเปลี่ยนพิกัดของเรเนเกดทุกตัว

เขาเลือกที่จะจัดการเรเนเกดที่บินได้ที่เขาคุ้นเคย Ace ค่อยๆเข้าไปหามันอย่างเงียบๆเขาปืนขึ้นไปบนต้นไม้แล้วรอจังหวะที่มันบินผ่าน เขากระโดดแตะไปที่ตัวของมันให้มันลงอยู่ที่พื้นหลังจากนั่นเขาได้กระหนํ่าแทงไปจุดสีแดงของมันแบบไม่ปราณี

---

Ace ได้ลอบฆ่าเรเนเกดตัวนั้นลงอย่างชำนาญ !! แต่ด้วยขนาดที่ใหญ่และการเคลื่อนไหวของมันทำให้เรเนเกดตัวอื่นนั้นเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติเข้าเสียแล้ว... ทำให้พวกมันจึงได้รีบมาออรวมกันที่บริเวณที่เรเนเกดที่บิดนได้ตัวนั้นหายไป

Ace ก็รู้ได้ว่าพวกเรเนเกดเรื่มรู้ถึงการหายไปของพวกของมัน Ace ปืนขึ้นไปหลบอยู่บนต้นไม้เพื่อรอดูสถาณการ์ณต่อไป

---

Ace ได้ซ่อนตัวเพื่อรอดูการเคลื่อนไหวของเรเนเกดตัวที่เหลืออย่างรอบคอบ
ดูเหมือนว่าจะมีเหยื่อมาหลงกลเดิมอีกครั้งแล้วในตอนนี้ แต่ในขณะเดียวกันนั้น Ace เองก็สัมผัสได้ถึงพลังเวทย์มนต์ที่แผ่กระจายออกมาจากเรเนเกดทางทิศเหนือด้วยเช่นกัน ?!

1) อยู่กับที่
2) จัดการตัวข้างๆก่อน
3) จัดการตัวทางทิศเหนือ แล้วเสี่ยงดวงเผ่นขึ้นไปทางเหนือต่อทันที
4) อื่นๆโปรดระบุ

2
Ace รอจังหวะที่มันบินผ่านมาทางเขาเมื่ออยู่จังหวะที่เหมาะเขากระโดดไปเกราะที่ปีกของมันแล้วใช้มือกระชากปีกของมันทั้งสองข้างออกมาเพื่อให้มันไม่สามารถบินได้หลังจากนั่นเขาต่อยไปที่จุดสีแดงๆตรงช่วงหลังของมันไม่ยั้ง

---

หลังจากที่ Ace ได้จัดการกับเรเนเกดตัวเล็กสีดำ-แดงนั่นลงแล้ว เขาก็พบว่าเรเนเกดตัวอื่นๆนั้นเริ่มที่จะรู้ตัวและสงสัยกับสถานการณ์มากขึ้นกว่าเดิมมากๆแล้ว พวกมันได้รีบค้นหารอบๆสถานที่อย่างอลม่านแต่ก็ไม่พบ Ace แต่อย่างใดจึงทำให้พวกมันได้รีบถอยกลับเข้าไปในสายหมอกของป่าด้านในกันหมดเลยทันที !!

ในขณะเดียวกัน Ace ที่ปลอดภัยจากสายตาของพวกเรเนเกดในตอนนี้ก็ได้สังเกตุเห็นที่ลำธารที่เขาข้ามผ่านมาเมื่อกี้จากตัวศาลเจ้าว่าลำธารนั่นเหมือนกับจะต่อทอดยาวออกไปยังธารสายหลักที่เขากระโดดเล่น(?)อยู่บ่อยๆด้วยเช่นกัน

''อืมดูเหมือนลำธาณนี่จะเชื่อมต่อกับที่เราชอบโดดเล่นอยู่สินะเอาละรู้ทางออกแล้วเพราะฉะนั่นรีบตามเรเนเกดพวกนั่นไปดีกว่า'' Ace วิ่งตามพวกมันไปอย่างเงียบๆเพื่อไม่ให้พวกมันรู้ตัว เขาอย่างรู้เหลือเกินทำไมในสถานที่แบบนี้ถึงมีเรเนเกิดมากผิดปกติ

---

Ace ได้สะกดรอยตามกลุ่มเรเนเกดพวกนั้นมาเรื่อยๆจนกระทั่งเขาเข้ามาพบกับส่วนนึงของป่าที่ถูกเซลของพวกเรเนเกดกลืนกินจนฉากรอบๆกลายเป็นเสมือนพวกเดียวกับพวกมันไป สายธารที่เชื่อมต่อนั้นก็ได้ค่อยๆกลายเป็นสายน้ำกรดสีแดงแทนไปหมดด้วย



1) เข้าสำรวจ
2) กลับเมืองไปรายงานอลิซาเบต
3) กลับไปถามฮินะเรื่องเรียกฝน
4) อื่นๆโปรดระบุ

1
''คิคถูกแล้วจริงๆที่ตามพวกนั่นมา'' Ace แปลกใจเล็กน้อยที่เห็นป่าถูกกินไปขนาดนี้แต่ยังไม่มีใครมารู้จากที่เขาคิคนั่นน่าจะเป็นเพราะหากมีใครหลงเข้ามาในนี้คงถูกพวกเรเนเกดจับไป Ace ยิ้งเพื่มความระวังตัวมากขึ้นไปอีกเมื้อเข้าในพื้นที่ของพวกเรเนเกด

---

พื้นดินที่ทรุดตัวรวมทังสภาพอากาศที่ไม่ดีนักทำให้ Ace ไม่สามารถที่จะสัมผัสถึงพลังธรรมชาติหรือคริสตอลได้เลยแม้แต่น้อย

ชายหนุ่มได้ตัดสินใจที่จะเข้าสำรวจเพียงลำพังในสถานที่ที่น่าจะเป็นรังของพวกเรเนเกดภายในซากป่าแห่งนี้...
ยังไม่ทันที่ Ace จะได้ออกเดินไปไกลนั้นเขาก็ได้ไปติดกับสายธารกรดขนาดใหญ่เข้าเสียก่อน ด้วยพลังโยว์ไคของเขาแล้วมันไม่สามารถที่จะผ่านไปได้โดยไม่เจ็บตัวเลย

1) ฝ่าไป
2) กลับไปที่เมืองเพื่อหาวิธีจัดการกับบึงกรดที่ขวางทางนี่ก่อน
3) อื่นๆโปรดระบุ

1
Ace ถอยตัวออกมาแล้ววิ่งกระโดดข้ามลำธาณไป

---

Ace ได้กระโดดข้ามฟากมายังอีกฝั่งนึงโดยปลอดภัย แต่ด้วยค่าความสามารถของเขาที่มีอยู่ในตอนนี้ทำให้เขาไม่สามารถที่จะกระโดดกลับไปยังฝั่งเดิมโดยใช้เส้นทางเดิมได้
ที่อีกฟากนึง Ace ได้พบกับพื้นสีเทาที่แตกระแหงเป็นทางเดินทอดยาวที่ถูกห้อมล้อมไว้ด้วยกรดสีแดงฉาน ไม่มีวี่แววของโยว์ไคหรือแม้แต่เผ่าพันธ์อื่นๆให้เขาพบเลยแม้แต่น้อย

เส้นทางด้านหน้าของเขาเป็นแค่ทางโล่งๆไม่มีที่ให้หลบซ่อน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็คงจะต้องมีแต่ฝ่าฟันไปให้ได้ตรงๆเท่านั้น...
ในขณะที่ Ace เตรียมตัวที่จะเข้าสำรวจสถานที่แปลกๆแห่งนี้นั้น ก็ได้มีกลุ่มเรเนเกดตัวเล็กๆปรากฏตัวขึ้นมาเสียก่อนพร้อมกับเข้าโจมตีเขาในทันทีเป็นการต้อนรับผู้มาเยือน !!

Ace วิ่งไปจับเรเนเกดตัวแรกแล้วจับฟาดไปใส่ตัวที่2 แล้วแทงเข้าที่กลางตัวของพวกทั้ง2พร้อมๆกัน

---

Condition : Fine

ฉัวะ !! Ace ได้ทำการโจมตีสวนเรเนเกดตัวเล็กๆนั่นอย่างชำนาญจากประสบการณ์ที่ผ่านมาอย่างโชกโชนก่อนที่ร่างของเรเนเกดตัวเล็กๆทั้งสองตัวนั่นจะได้ค่อยๆกระเด็นลงไปในธารกรดสีแดงข้างๆจนร่างกายของพวกมันค่อยๆละลายแหลกไปอย่างช้าๆ

จากสถานการณ์แล้ว Ace คงจะอยู่จุดเดิมนานๆในสถานที่แห่งนี้ไม่ได้ เพราะมันจะทำให้เขาตกเป็นเป้าหมายของเรเนเกดตัวอื่นๆภายในรัง(?)ของพวกมันนี้ได้

1) เดินหน้าต่อ
2) ลองสำรวจรอบๆบริเวณ
3) อื่นๆโปรดระบุ

1
เขายังคงเดินหน้าต่อไปแต่ยังไม่ลดความระมัดระวังตัวเลยแม้แต่น้อย

---

เนื่องจากสภาพอากาศที่ผิดแปลกด้านในทำให้ Ace ไม่สามารถรู้ได้เลยว่าตอนนี้มันเป็นช่วงเวลาอะไรและจะมีอะไรเกิดขึ้นกันแน่
เขายังคงพยายามเดินหน้าต่อไปเพื่อสำรวจสถานที่แห่งนี้ และไม่นานนักเขาก็ได้พบกับคริสตอลมานาดิบที่มีสีดำตกอยู่บนพื้น มันดูไมเ่หมือนกับคริสตอลที่ใช้พลังงานจนหมดไปแล้วหรือคริสตอลมานาดิบทั่วๆไปเลยแม้แต่น้อย เขาน่าจะนำมันกลับไปหาข้อมูลเพิ่มที่เมืองได้

1) เดินหน้าต่อ
2) หาทางออก
3) อื่นๆโปรดระบุ

3เก็บคริสตอสีดำและเดินหน้าต่อ
''คริสตอลมานาสีดำหรอไม่เคยเห็นเลย'' เขาก้มลงไปเก้บมาแล้วค่อยเดินหน้าต่อไป

---

ระหว่างที่ Ace กำลังเดินหน้าต่อไปนั้นเขาก็พบว่าทางด้านหน้าเป็นแค่เส้นทางยาวๆที่เชื่อมต่อไปยังห้วงลึกของสถานที่เท่านั้น แต่ระหว่างทางก็มีเรเนเกดจำนวนมากขวางอยู่เต็มไปหมดเช่นกันทำให้การบุกเข้าไปตรงๆอาจจะเสี่ยงอันตรายกับตัวซีกร์เพียงลำพังมากเช่นกัน

ขึ้นใหม่เลยจ้า

Chavavan

---

3) ????

"อืม. . . . นับว่าเป็นสีที่ฉูดฉาดใช้ได้ ต้องอาศัยความกล้าในเลือกมากเลยที่เดียว" ซีกร์ตอบออกไป พร้อมกับของมือลูบคางของตนเอง

"แต่เดียว ลื้อมาลงจอดอะไรตรง ระเบียงห้องชาวบ้านเขาเนี้ยหา?" เขาได้ถามคำถามกลับไป

---

? ? ? : ที่นี่เป็นเขตุของสมาพันธ์ผู้ใช้พลังพิเศษแห่งปลายขอบฟ้าแห่งจินตนาการ เราคือผู้ครอบครองพลังแห่งดวงตาทรราชกำลังทำภารกิจที่จะออกตามหาสถานที่แห่งนั้นอยู่

หญิงสาวได้อธิบายขึ้นในภาษาจากอีกโลกนึงจนอาจจะทำให้ซีกร์เกือบจะสลบและนอนไปตรงระเบียงนั่นเลยทีเดียว... ในจังหวะนั้นเองก็ได้มีสายลมพัดผ่านมาที่ระหว่างของทั้งสองจนซีกร์ต้องยกมือขึ้นบังหน้าไว้เล็กน้อย แต่เมื่อเขามองมาอีกครั้งนั้นหญิงสาวคนนั้นก็ไม่อยู่ตรงะรเบียงของเขาซะแล้ว

". . . . . . . . ." ความเงียบเข้าครอบงำพื่นที่นั้นอีกครั้ง จนทำให้ซีกร์คิดว่า เขาควรจะไปนอนต่อได้แล้ว
แล้วเขาก็รีบตรงดิ่ง ทึ้งลงบยที่นอนอันเดิมทันที่

"มันควร. . . . จะเป็นความฝันละมั้ง. . . ." แล้วเขาก็หลับตาลงอีกครั้ง

---

-:- ช่วงเวลาเช้า

หลังจากที่ซีกร์ได้นอนหลับไปพักใหญ่ๆเขาก็ได้ตื่นขึ้นมารับอรุณรุ่งของวันรุ่งขึ้นอีกครั้งนึง เมื่อวานนี้มันอาจจะเป็นแค่ความฝันที่สมจริงสุดๆก็เป็นได้...

1) ออกมาสูดอากาศที่ระเบียง
2) นอนต่อ
3) ออกไปรับภารกิจที่สำนักงานหลัก
4) อื่นๆโปรดระบุ

---

1) ออกมาสูดอากาศที่ระเบียง+เช็กสิ่งของว่ามีอะไรเหลือยู่บ้าง

ซีกร์ตื่นขึ้นมารับ เช้าอันสดใส(?) พร้อมกับวางแผนว่าวันจะทำอะไรต่อไปดี

"ก่อนอื่น ก็ต้องเริ่มจากเช็กของ ละนะว่ามีอะไรเหลือบ้าง" ว่าแล้วเขาก็เริ่มตรวจดูสิ่งของของตัวเอง

". . . . . . ." เขามองไปที่ระเบียง ที่เมือคืนมีสาวน้อยฟาดแข็งใส่หน้าเขาไป

"ถ้ามันเป็นฝัน มังก็คงจะสมจริงมากๆ" แล้วเขาก็ลุกไปสูดอากาศที่ระเบียง

"เอาละ. . . . วันจะหาไรกินดี" แล้วเขาก็ทอดสายตามองยาวออกไป ยังปลายของฟ้า

---

เมื่อซีกร์ได้ตรวจดูในกระเป๋าเก็บของของเขานั้น ชายหนุ่มก็พบว่าอาหารที่ใช้ในการเดินทางนั้นหายไปเป็นจำนวนมาก !! แม้กระทั่งน้ำดื่ม !! ทั้งๆที่เขาเคยกินไปแค่ข้าวปั้นอันเดียวเท่านั้น. . .

พักจากเรื่องของหายมา... ขณะที่เขากำลังทอดสายตาออกไปยังวิวอันแสนสุขสงบและร่มรื่นอยู่นั่นเองหญิงสาวในความฝันของเขาก็ได้ปรากฏตัวขึ้นมาข้างๆกับเขาอีกครั้งที่ระเบียงที่เขากำลังยืนอยู่



? ? ? : เราพบกันอีกแล้วนะ

หญิงสาวได้ทักทายซีกร์ขึ้นพร้อมๆกับค่อยๆหันหลังให้กับซีกร์ด้วยมาดเท่และค่อยๆเดินเข้ามาภายในห้องของซีกร์โดยไม่ขออนุญาติอย่างช้าๆ

? ? ? : ถึงที่นี่จะเป็นเขตุอิทธิพลของกลุ่มจอมเวทย์แห่งมิติเวลา แต่ถ้าพวกเราร่วมมือกันล่ะก็พวกนั้นก็ไม่กล้าทำอะไรเราแน่ๆ ฝากตัวด้วยนะ เว้พพ้อน มาเนีย

เธอได้กล่าวชื่อแปลกๆที่น่าจะตั้งให้ซีกร์ขึ้นมาพร้อมๆกับเอ่ยเรื่องที่ซีกร์ไม่น่าจะสามารถเข้าใจได้ออกมา

---

"ถ้ามันเป็นฝัน มังก็คงจะสมจริงมา. . . . " ยังไม่ทันจบประโยคสาวที่ว่านั้นก็ แสดงตัวออกมา ทักทายเล็กน้อย

". . . . . . . . . . .หะ?" ดูเหมือนว่าเช้านี่จะไม่สงบสุขเสียแล้ว ซีร์คิดในใจ เริ่มด้วยจากพบว่าของหายไปจำนวนมาก แถมยังมี. . . . . สาวน้อย. . . . .สักอย่างเดินดุ่มๆ เข้ามาอีกตั่งหาก

"เว้พพ้อน มาเนีย??" เขาเอ้ยต่อออกมา ด้วยความงงงวย
แต่มันก็แอบคุ้นหูเล็กๆ เขาคิดอย่างนั้น

"อืม. . . แล้วตู. . . ควรจะทำยังไงดี" เขาคิดในใจ เพราะดูเหมือนตอนนี่ควรจะไปจับยัยแมวขโมยนั้น มากกว่า

". . . . . . . "

"ดูเหมือนจะไม่มีทางเลือกซะแล้ว!!" เขาคิดในใจพร้อมกับเริ่มพูดประโยคนึงขึ้นมา

"วันนี่ สายลมช่างแปรปวนเหลือเกิน" เขาเก็กหน้าเข้มพูดพร้อมกับมองขึ้นไปบนท้องฟ้า

"หรือจะเป็นการ ต้อนรับการมาของ ผู้ครอบครองพลังแห่งดวงตาทรราช" แล้วเขาก็หันหลังเดินกลับเข้ามาในห้องด้วยอีกคน

"แต่ เสียใจด้วยตอนนี่ ข้ามิอาจจะร่วมกับเธอ เนื่องจากตอนนี่นั้นอปุกรณ์ขึ้นสำคัญของข้านั้น ได้ถูกขโมยไปเสียแล้ว" เขาพูดขึ้นมาพร้อมพร้อมกับทำหน้าเสียดาย

"ข้าก็ยังคงไม่สามารถทำอะไร จนกว่าจะนำสิ่งนั้น กลับมาได้อีกครั้ง"

"เว้นเสียแต่ว่า. . . . . . "เขาพูด โดยหยุดไว้ช่วงนึง

"ได้ความช่วยเหลือจากใครสักคน มันก็ต้องสำเร็จเร็วขึ้นแน่ๆ" เขาพูดพร้อมกับมองไปที่สาวน้อยคนนั้นเล็กน้อย

---

? ? ? : โอ้ ~ ! เป็นอย่างที่"ผู้ควบคุมสวนแห่งอัญมณี"ได้บอกไว้จริงๆ !! ในนามของผู้ถือพลังแห่งดวงตาทรราชเรายินดีที่จะช่วยในการค้นหาอาวุธอันทรงพลังที่หายไปของท่าน

หญิงสาวได้ตอบกลับมาด้วยภาษาเดียวกันเป็นเชิงว่าเธอตกลงที่จะช่วยเหลือซีกร์ในการค้นหาสิ่งของที่หายไปของเขานั่น

---

"นี่ตูต้องแปล ภาษาคนเป็น ภาษาคนอีกรอบสินะ" ซีกร์คิดในใจ หลังจากที่การพูดของสาวน้อยนั้นแล้ว

"ดูท่า คงต้องตามน้ำไปก่อนสินะ" เขาคิดในใจอย่างไม่มีทางเลือก

"โอ้ ~ ! สมแล้วที่เป็นผู้ถือพลังแห่งดวงตาทรราช ช่างอะไรได้รวดเร็วยิ่งนัก" เขาตอบออกไป พร้อมกับกวาดมือขึ้นข้างบน

"ข้า คงต้องขอบคุณการช่วยเหลือครั่งนี่แน่นอน" เขากล่าวต่อออกไป

"แต่ก่อนอื่น. . . .  กองทัพต้องดินด้วยท้อง เราไปหาอะไรทานกันก่อนดีกว่า" เขาพูดก่อนที่จะเริ่มเก็บข้าวของ แล้วเริ่มออกเดินทางไปยังร้านคาเฟ่ เดิมอีกครั้ง จริงแล้วเขารู้จักอยู่ร้านเดียวตั่งหาก. . .

"พูดถึงผู้ที่ได้ขโมยของ ของข้าไปนั้น มีข้อมูลน้อยมาก แถบสมัพัสถึงตัวตนไม่ได้เลย" เขาพูดขึ้นมาระหว่างทางเดินไปร้าน พร้อมกับสายหน้าอย่างหน่ายๆ แล้วก็ครุ่นคิด เพื่อจะนึกอะไรออกมาบ้าง

"อ้อใช้ ตอนที่ได้พบกับเธอคนนั้น เขาได้กล่าวออกมาว่า ซูโนกิ คิราโนะ ซันโจ ออกมาด้วย" ในที่สุดเขาก็นึกอะไรออกมาบ้างเล็กน้อย

"บางที่นั้นอาจจะนามของเธอผู้นั้นก็เป็นได้" ตอนนี่เขาเริ่มพูดได้สำนวนที่เปลียนไป

---

? ? ? : ซูโนกิ คิราโนะ . . . อ๋อ ~ คาลามิตี้พริ้นเซสนั่นเอง !!

ดูเหมือนว่าผู้ถือพลังแห่งดวงตาทรราชจะรู้ว่าคนที่ซีกร์หมายถึงนั้นคือใคร !!

? ? ? : แต่ว่าถ้าหากไปยังที่แห่งนั้นอาจจะเจอเธอก็เป็นได้

เธอได้แนะนำขึ้นพร้อมกับกล่าวถึงสถานที่ซีกร์ตั้งใจจะไปในทีแรกเมื่อกี้นี้ขึ้นมาว่าอาจจะมีโอกาศสูงที่จะได้เจอกับคนที่เขากำลังตามหาอยู่ด้วยเช่นกัน

---

"สมแล้วที่เป็นถึง ผู้ถือพลังแห่งดวงตาทรราช" ซีกร์กล่าวออกมาอย่างดี ว่าเรื่องนี่ดูเหมือนจะง่ายขึ้นเล็กน้อย(?)

"งั้นเราก็รีบไปที่ร้านนั้นกันเถอะ" ว่าแล้วเขาก็เริ่มซอยเท้าให้เดินเร็วขึ้น

"หืม. . . คาลามิตี้พริ้นเซสงั้นสินะ" เอาบ่นพึมพัมออกมาเล็กน้อย

ดูเหมือนท้ายสุดสำนวนพูดเขาก็กลีบดั่งเดิม ไม่ว่าด้วยเหตูผลอะไรก็แล้วแต่

---

ซีกร์และผู้ถือพลังแห่งดวงตาทรราชได้ค่อยๆเดินทางกันออกมาจากห้องพักพร้อมกับลงมายัง Market Area A ที่เป็นที่ตั้งของร้านคาเฟ่ดังกล่าวนั่นเอง...
ในจังหวะเดียวกันนั้นซีกร์ก็ได้มองทอดสายตาผ่านเข้าไปจนพบกับเด็กสาวคนที่เขาสงสัยกำลังนั่งรออาหารอยู่ที่ภายด้านในของร้านคาเฟ่พอดี

"เฮ้ยเดียว เจอแล้วหรอ ง่ายไปแล้วมั้ง?"  ซีกร์พูดขึ้นพร้อมกับ ยืนจ้องเป้าหมายของเค้าอยู่

"อืม. . . ถ้าเดินเข้าไปจับตัวดื้อๆเลย มันก็คงไม่ดีแน่ๆ" เขาพูดต่อพร้อมกับลุปคางตัวเอง

"มีคำแนะนำ อะไรที่ช่วยให้จับย̶ั̶ย̶แ̶ม̶ว̶ข̶โ̶ม̶ย̶เธอได้ง่ายขึ้นมั้ย ผู้ถือพลังแห่งดวงตาทรราช?"
แล้วสุดท้าย เขาก็หันไปขอความช่วยเหลืิอที่เธอจนได้

---

? ? ? : หึหึหึ !! ไม่ยากนักหรอก !! ด้วยพลังของดวงตาทรราชแล้ว เราสามารถที่จะควบคุมจิตใจของผู้ที่จ้องมองมันได้และบังคับให้เธอตามออกมาได้ยังไงล่ะ !!

หญิงสาวได้ตอบขึ้นพลางทำท่าว่าจะบุกเข้าไปโต้งๆทั้งแบบนี้...

1) ดึงไว้ก่อน
2) ลุยเข้าไปเลย !!
3) อื่นๆโปรดระบุ

---

2) ลุยเข้าไปเลย !!

"GOOOOOOOOOOOO!!" ซีกร์ร้องขึ้น พร้อมกับเดินแซงหน้าไปที่ประตูของร้าน แล้วกำลังจะยกเท้าขึ้นถีบ

". . . . . ." แล้วเขาก็ลดเท้าลง เหมือนจะคิดได้ว่า คงไม่ดีนักถ้าจะเปิดประตูอย่างผู้ชายตอนนี่ แล้วเขาก็เปิดเข้าไปแบบปกติ

เขาเดินตรงไปยัง แมวขโมยที่กำลงกินอาหารอยู่อย่างสงบ(?)

"หึ ยัยแมวขโมย อย่าหวังว่าจะรอดไปเลย" เขากล่างขึ้นพร้อมกับ เอานิ้วชี้หน้าไป เพื่อดึงความสนใจมา

"เอาละชั้น มั่นใจในตัวเธอนะ ผู้ถือพลังแห่งดวงตาทรราช" เขาให้สัญญานเล็กน้อย

"มองซะ" เขากล่าวขึ้นอย่างดุดัน พร้อมกับยก ผู้ถือพลังแห่งดวงตาทรราช มาคั่นกลางระหว่าง เขากับแมวขโมย เพื่อจะได้ให้ได้จ้องอย่างสมใจ

---

? ? ? : ฮึ ~ ฮื่อ ~ วางใจเราได้เลย !! ด้วยพลังของดวงตาแห่งทรราชคู่นี้ เธอจะต้องอยู่ใต้คำสั่งของเราแต่เพียงผู้เดียว

หญิงสาวได้หัวเราะขึ้นเบาๆพร้อมกับค่อยๆสอดนิ้วชี้และนิ้วกลางของเธอขึ้นมาเป็นรูปตัววีที่ด้านหน้าดวงตาข้างขวาของเธอ

ชิซูกุ เรย์มิ : ชิซูกุ เรย์มิ ขอสั่งเจ้าด้วยอำนาจจากดวงตาแห่งทรราช...

เธอได้โพสท่าขึ้นเหมือนกับผู้ปฏิวัตจักรวัติบริทาเนี่ยน แต่ก็ดันโดนเด็กหนุ่มที่นั่งทานอาหารโต๊ะเดียวกับน้องแมวขโมยขัดขึ้นมาเสียก่อน...



? ? ? : เล่นอะไรกันเที่ยงๆแบบนี้เล่า... อีกอย่างนี่มันคาเฟ่นะ...

เด็กหนุ่มได้เอ่ยขัดขึ้นมาพร้อมกับมองทั้ง 3 คนตรงหน้าเขาอย่างเอือมระอา
ในขณะเดียวกันนั่นเองน้องแมวขโมยของซีกร์ก็จำความได้ขึ้นมา เธอได้หันสายตาเบนมาทางซีกร์ก่อนที่จะได้ร้องขึ้นอย่างตกใจ



? ? ? : อะ- เอ๋ ?! นายนั่นนี่นา !! ชิส์... รู้ตัวแล้วเหรอนี่

แมวน้อยได้สบทเล็กน้อยก่อนที่จะรีบหันหน้าหลบจากซีกร์มาและบ่นอุบอิบเบาๆ แต่ด้วยหูที่ถูกจูนมาอย่างดีของซีกร์ !! ทำให้เขาสามารถได้ยินคำพูดทั้งหมดนั่นได้เพราะมันเกี่ยวกับของที่หายไปของเขาแน่ๆ !! สัญชาตยานของเขาบอกมาแบบนั้น !!

? ? ? : นี่เธอ !! อย่าบอกว่าไปขโมยของคนอื่นมาอีกนะ ?!

เด็กหนุ่มได้รู้สึกเอะใจขึ้นก่อนที่จะรีบถามแมวน้อยด้วยน้ำเสียงที่ฉะฉานและตรงประเด็น จนทำเอาแมวน้อยนั้นได้แต่หัวเราะแห้งๆออกมาเพื่อกลบเกลื่อนความผิด(?)ของตัวเอง

ในขณะที่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม !! ยังไม่ทันที่ซีกร์จะได้ทวงของคืนนั้นก็ได้มีเมดสาวภายในร้านเดินตรงเข้ามายังสถานที่เกิดเหตุ !! พร้อมๆกับได้ต้อนรับและเชิญซีกร์พร้อมกับผู้ถือดวงตาทรราชเข้ามาใช้บริการร้านคาเฟ่เสียก่อนทำให้แมวน้อยได้ใช้จังหวะนั้นในการหลบหนีออกไปอย่างว่องไว !!



"ยินดีต้อนรับเจ้าค่ะ"
"ไม่ทราบว่ามาสเตอร์ทั้ง 2 ต้องการที่จะรับประทานอะไรดีเจ้าค่ะ?"
"ทางร้านของเรามีเมนูแนะนำนั้นคือ ไข่เจียว โมเอะโมเอะเหมี้ยววว พร้อมกับบริการพิเศษเจ้าค่ะ"

ชิซูกุ เรย์มิ : โฮ่ !! ถ้างั้นเราขอไข่เจียว โมเอะโมเอะเหมี้ยวววว 2 ที่นะ !!

ผู้ถือดวงตาแห่งทรราชที่ถูกเบี่ยงเบนความสนใจได้ตกลงยินยอมตามคำเชื้อเชิญของเมดสาวพร้อมๆกับได้ลากซีกร์มานั่งกินอาหารด้วยกันด้วย(อีกรอบ)อย่างช่วยไม่ได้...

ขึ้นใหม่เลยจ้า

Melonpang

Condition : Fine
Mana Source : 90

---

        ' สะสม..? '
        คาลามิตี้เอียงคอ เธอวางช้อนลงก่อนที่จะลุกขึ้นยืน
       「 ถ้าเช่นนั้นก็คงต้องขอลาแล้วละค่ะ 」
       「 ขอบคุณสำหรับวิธีทำสิ่งๆนี้นะคะ ~ 」
        เด็กสาวได้เอ่ยขึ้นพร้อมกับโค้งหัวเล็กน้อยเพื่อขอบคุณ
แล้วบอกต่อไปว่า
       「 เอาไว้เรามาอีกได้มั้ยคะ? 」
        เด็กสาวถามขณะที่เอื้อมมือไปจับมือของคุณแม่ของเธอ

---

Tera Kyubi : ♥♥♥

เทียร่า เคียวบิ : ได้สิ ♪ เราเองก็อยู่ที่นี่ตลอดอยู่แล้ว ถ้าสะดวกเมื่อไรเราจะรอน้า ~

จิ้งจอกสาวได้ตอบกลับมายังคาลามิตี้ก่อนที่เซย์คากุและคาลามิตี้นั้นจะได้โบกมือลาเคียวบิไปและกลับออกมาที่ทางเข้าด้านหน้าของป่าด้วยกัน

1) เข้าสำรวจป่าแห่งสายหมอก
2) ไปยังเมืองเอสเปอร์
3) ไปยังเมืองโยว์ไค
4) อื่นๆโปรดระบุ

// 2 //

       「 ยังเหลือเวลาใช่มั้ยคะ? 」
        คาลามิตี้เงยหน้ามองคุณแม่ของเธอแล้วก็ยิ้มด้วยรอยยิ้มใสซื่อ ก่อนที่จะกอดแขน
คุณแม่ของเธอแน่นๆ
       「 วันนี้พวกเราไปเที่ยวแบบนอนค้างกันเถอะค่ะ หม่าม้า ~ 」
        เด็กสาวดูจะอ้อนคุณแม่ของเธอเป็นพิเศษอันเนื่องมาจากเหตุที่เกิดเมื่อวาน เธอ
ช้อนตามองด้วยสายตาอ้อนๆพลางพูดต่อไปว่า
       「 ไปเที่ยวเมืองเอสเปอร์กันนะคะ? นะ? นะ? 」

---

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : เดินทางตอนกลางคืนบนเส้นทางนี้พวกโยว์ไคน่าจะกำลังอยู่ในช่วงทำภารกิจกันน่าจะไม่อันตรายมาก รวมทั้งเดินทางถึงที่นั่นก็น่าจะเช้าพอดีเลยน้า ~

เซย์คากุได้กล่าวถึงแผนการเดินทางคร่าวๆพร้อมๆกับได้ตกลงพาคาลามิตี้ไปค้างวันกันต่อที่เมืองเอสเปอร์ต่อในทันที



-:- ช่วงเวลาเช้า

เซย์คากุและคาลามิตี้ได้เดินทางมาถึงเมืองของเหล่าเอสเปอร์ในยามเช้าตรู่ ทำให้บริเวณด้านหน้าทางเข้าจนไปถึงสระน้ำตรงกลางนั้นเงียบสงัดแต่ร่มรื่นและสวยงามไปอีกแบบ

อากาศยามเช้าที่บริสุทธิ์พร้อมกับลมเย็นๆได้พัดอ่อยๆจนทำให้คาลามิตี้ที่เดินทางมาตลอดทั้งวันนั้นรู้สึกง่วงขึ้นมาเล็กน้อยจากความอ่อนเพลียที่ไม่น่าจะมีในหุ่นยนต์. . .
ในขณะเดียวกันนั่นเองที่สวนที่ห่างออกไปในระยะสายตาคาลามิตี้ก็ได้เหลือบไปเห็นกับสถานที่ที่เหมือนกับว่าจะถูกจัดไว้สำหรับรับเช้าวันใหม่อย่างเป็นรื่นรมย์มากๆและให้ความรู้สึกน่าไปพักผ่อนมากจริงๆ



1) ไปชมสวน
2) ไปหาที่พัก
3) อื่นๆโปรดระบุ

// 1 //

       「 ถึงแล้ว ~ 」
        เด็กสาวยืดแขนเพื่อไล่ความง่วง อาการประหลาดที่น่าจะเกิดจากการ
ฝืนใช้สมองกลมากกว่าปกติด้วยความไม่ชิน
        คาลามิตี้ดึงแขนเสื้อคุณแม่ของเธอ จากนั้นก็ยิ้มให้ด้วยสีหน้าที่เพลียๆ
เล็กน้อย ก่อนจะชี้ไปยังสวนที่ดูร่มเงาและสวยงามในยามเช้า
       「 หม่าม้าไม่เหนื่อยหรือคะ? ไปนั่งรับลมตรงนั้นสักครู่นึงแล้วค่อยไปหา
ที่พักด้วยกันเถอะค่ะ 」

---

เซย์คากุได้ตกลงตามที่ลูกสาวของเธอขอมาพร้อมกับได้ค่อยจูงมือพาคาลามิตี้ไปยังบริเวณสวนเล็กๆที่ดูสวยงามนั่น
เมื่อคาลามิตี้ได้เริ่มเข้ามาใกล้กับสถานที่เรื่อยๆนั้นเธอก็ได้รับกับกลิ่นหอมอ่อนๆที่ลอยมาตามสายลมโชยนั่น จากระบบข้อมูลแล้วมันเป็นกลิ่นชาเมเปิ้ลดอกไม้นั่นเอง ~ หลังจากที่ทั้งสองได้เดินเข้ามาได้ระยะหนึ่งแล้วคาลามิตี้ก็ได้สังเกตุเห็นกับหญิงสาวชาวเอสเปอร์คนนึงที่กำลังนั่งจิบชาอยู่ที่ซุ้มตรงกลางสวนแห่งนี้เข้า

        คาลามิตี้มองหญิงสาวตรงหน้า ก่อนที่จะก้มให้เธอคนนั้นเมื่อเผลอไปสบตาเข้า
เด็กสาวนิ่งคิดสักแปป ก็เดินออกแรงพาคุณแม่เข้าไปทักหญิงสาวคนนี้ด้วยกัน
       「 สวัสดีค่ะ 」
        เด็กสาวยิ้มบางๆแล้วทักขึ้นเรียบๆ

---

หญิงสาวคนนั้นได้จิบชาพลางกลับมองมาทางคาลามิตี้และเซยคากุด้วยพร้อมๆกัน. . .

? ? ? : พวกเธอคงจะเป็นผู้มาเยือนจากต่างมิติสินะ มาได้จังหวะพอดีเลย

เธอคนนั้นได้กล่าวพุดอะไรแปลกๆขึ้นด้วยท่าทางที่เหมือนกับคุณหนูผู้สูงศักดิ์ก่อนที่จะได้ค่อยๆจัดเก้าอี้เพิ่มและขยับวางถาดคุ้กกี้พร้อมกับชานั้นไวที่ตรงกลางโต๊ะเหมือนกับเป็นการเชื้อเชิญคาลามิตี้และเซย์คากุ

        สาวน้อยยืนน้ำหน้าเป๋อเพราะไม่เข้าใจประโยค หรือไม่บางทีเธออาจจะมี
อะไรผิดพลาดในการใช้ภาษา(?)
       「 หม่าม้า ...พวกเราเป็นคนจากต่างมิติหรือคะ? 」
        คาลามิตี้หันไปถามคุณแม่ของเธอด้วยความใสซื่อๆ เนื่องจากเธอยิ่งง่วงๆ
เพลียๆอยู่ ดาต้าภายในสมองเลยประมวลผลไม่ทัน

---

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : มะ- ไม่ใช่หรอกจ๊ะ... น่าจะเป็นการทักทายปกติ(?)ของพวกเขาน่ะ

เซย์คากุได้รีบอธิบายเพื่อไม่ให้คาลามิตี้เข้าใจผิดขึ้นเกี่ยวกับการทักทายของเอสเปอร์บางคน
ในขณะเดียวกันนั้นหญิงสาวชาวเอสเปอร์ก็ได้อมยิ้มขึ้นเล็กๆก่อนที่จะได้เริ่มกล่าวต่อไปในเชิงสนทนาของเธอ

? ? ? : ใช่แล้วล่ะ ~ ผู้เดินทางข้ามมิติทั้งสอง นับว่าเป็นเกียรติยิ่งนักที่ได้มาพบกับพวกท่านที่ดินแดนเนเวอร์แลนด์แห่งนี้ ถ้าพวกท่านไม่รีบร้อนละก็จะหยุดพักที่ดินแดนแห่งความฝันนี้ก่อนไม๊ล่ะ ?

หญิงสาวได้เอ่ยเชิญชวนคาลามิตี้และเซย์คากุขึ้นอีกครั้งจนทำเอาเซย์คากุนั้นได้แต่หัวเราะแห้งๆออกมากับท่าทางของหญิงสาวตรงหน้าของเธออย่างอดไม่ได้

ปิ้บ--ปิ้บ--

       「 เนเวอร์แลนด์..ดินแดนของเด็กหลงทาง ที่จะทำลายอายุขัยของเด็กที่ผ่านมัน
ไปไม่พ้น.. 」
        คาลามิตี้พึมพำ สักพักเธอก็นั่งลงเงียบๆแล้วยกน้ำชาขึ้นมาดื่ม หยิบคุ๊กกี้แล้วก็กิน
แล้วก็ดื่มแล้วก็กินแล้วก็ดื่ม

ตี้ด---

       「 ...ขอบคุณที่เลี้ยงค่า 」
        เด็กสาวได้พูดขึ้นหลังจากที่กินขนมจนเกลี้ยงด้วยความเร็วอย่างกับยัดมันเข้าไป
ในหลุมดำ...

---

? ? ? : เนเวอร์แลนด์ของเรานั้นไม่เหมือนกับที่อื่นหรอกน้า ~

หญิงสาวได้กล่าวขึ้นพร้อมๆกับนั่งมองคาลามิตี้และเซย์คากุไปด้วยอย่างเพลิดเพลิน

? ? ? : แต่ดูเหมือนว่าท่านทั้งสองจะคงไม่ต้องการไปยังเนเวอร์แลนด์ในตอนนี้กระมัง ?

เธอได้หัวเราะออกมาเบาๆเมื่อเห็นท่าที่ซลึมซลือเหมือนกับง่วงนอนของคาลามิตี้แบบนั้น

? ? ? : หากเส้นทางของพวกเรานั้นเชื่อมต่อถึงกัน คงได้เจอกันอีกในไม่นานนี้แน่ๆ จนกว่าจะถึงตอนนั้น...

เธอได้กล่าวทิ้งท้ายไว้ก่อนที่จะได้ค่อยๆลุกขึ้นพร้อมกับเก็บถาดขนมและน้ำชาขึ้นมาและค่อยๆหายตัวไปจากสวนแห่งนี้

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : เป็นคนที่แปลกจริงๆเลยนะ...

เซย์คากุได้กล่าวขึ้นมาลอยๆก่อนที่จะได้ตัดสินใจพาคาลามิตี้นั้นไปหาห้องพักเสียก่อนและไม่นานนักเซย์คากุก็ได้สามารถลักลอบเข้าไปยัง Rest Area A อย่างถูกกฏหมายของเมืองเอสเปอร์ได้พร้อมๆกับได้ห้องพักห้องนึงที่จะใช้ในการพักผ่อนค้างวันกับคาลามิตี้ในวันนี้

       「 เห๊ะ! ..... อ..อ้าว? 」
        คาลามิตี้สะดุ้งเฮือกขึ้นมาเมื่อเธอเริ่มได้สติ ดูเหมือนเธอจะย้ายมา
เข้าห้องพักโดยไม่รู้ตัว
        เด็กสาวหันรีหันขวาด้วยท่าทีเหมือนกับคนเพิ่งจะตาสว่าง ก่อนจะ
เหลือบไปเห็นว่าคุณแม่ของเธอก็ยืนอยู่ข้างๆ
       「 ...อรุณสวัสดิ์ค่ะ เอ๊ย ไม่ใช่สิ หม่าม้า? ที่นี้คือ 」
        เมื่อสติมาปัญญาก็กลับมาด้วย ที่นี้เป็นห้องพักที่ค่อนข้างดูดีทีเดียว
คาลามิตี้กังวลนิดหน่อยว่าเราเข้ามาที่แบบนี้จะดีรึเปล่า แต่พอคิดไปคิดมา
เด็กสาวก็เลิกคิด เพราะเธอเชื่อใจคุณแม่มากกว่าความกังวลของตัวเอง
        ไม่กี่นาทีต่อมาเธอก็ลงไปนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนพื้นเย็นๆซะงั้น ด้วย
ความคิดแบบเด็กๆที่ว่าพื้นมันเย็นดี
       「 อ๊า.. ให้หนูอยู่ทั้งชาติยังได้อะ 」
        เด็กสาวพูดพลางหลับตาพริ้ม

---

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก ~

เซย์คากุได้เอ็ดคาลามิตี้ขึ้นเบาๆก่อนที่จะได้อุ้มร่างของลูกสาวเธอขึ้นมาและนำไปที่เตียงนอนในห้องแทน

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : แต่ว่าถ้าจะหลับไปนานขนาดนั้นคุณแม่ก็เหงาแย่น่ะสิ

เธอได้ยิ้มขึ้นบางๆก่อนที่จะค่อยๆวางร่างของคาลามิตี้ลงบนฟูกที่นอนอย่างอ่อนโยน

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : เพราะฉะนั้นต้องตื่นขึ้นมาด้วยนะจ๊ะ ~♫

หญิงสาวได้ค่อยๆจัดผ้าห่มให้กับลูกน้อยของเธอก่อนที่จะได้นั่งลงข้างๆเป็นเพื่อนกับคาลามิตี้และรอจนกว่าลูกของเธอจะหลับไป

        คาลามิตี้ได้ยกมือขึ้นมาช้าๆแล้วแตะเบาๆที่แก้มของคุณแม่ของเธอ
จากนั้นเธอก็ยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วพูดต่อไปว่า
       「 หนูจะอยู่กับหม่าม้าตลอดไปเลยค่ะ 」
        จากนั้นเด็กสาวก็หลับตาลงแล้วพล๊อยหลับไป

---

-:- ช่วงเวลากลางวัน

คาลามิตี้ได้หลับพักผ่อนไปพักใหญ่ๆก่อนที่จะได้ตื่นขึ้นอีกครั้งภายในห้องพักที่เมืองของชาวเอสเปอร์ เมื่อเธอรู้สึกตัวแล้วก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาช่วงกลางวัน ร่างของเธอได้นอนพักผ่อนอยู่บนฟูกเตียงภายในห้องที่เชื่อมต่อไปยังห้องด้านนอกไม่ไกลนัก เธอจะทำอะไรที่นี่ก่อนดีนะ ?

1) ไปยัง... (ระบุสถานที่)
2) อื่นๆโปรดระบุ

// 2 // --> มองหาคุณแม่เซย์กาคุ

     " หม่าม้า? "
     เด็กสาวขยี้ตาแล้วร้องเรียกคุณแม่ของเธอเป็นอันดับแรก

---

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : ตื่นแล้วเหรอจ๊ะ ~

เซย์คากุได้ขานรับขึ้นก่อนที่จะได้เปิดประตูเข้ามาภายในห้องพักที่คาลามิตี้นอนพักอยู่

       「 หม่าม๊า~ 」
        เด็กสาวลุกจากเตียง ขึ้นมานั่ง

ตี้ด---

        ระบบในร่างกายทำงานเรียบร้อยดี
       「 หม่าม้า หนูอยากไปทานของหวานแบบครั้งที่แล้วจัง 」

---

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : ได้สิจ๊ะ ♥ อยู่ที่นี่ทั้งทีนี่นา ~

เซย์คากุได้ตอบรับลูกสาวของเธอก่อนที่จะค่อยๆจับมือของลูกสาวเธอขึ้นมากุมไว้ พร้อมๆกับได้ค่อยๆพาคาลามิตี้ออกไปยังด้านนอกห้องพักจนกระทั่งถึงแถบถนนที่เด็กสาวเริ่มคุ้นเคย



ในขณะที่คาลามิตี้และเซย์คากุกำลังเดินทางมาที่ร้านคาเฟ่นั้น พวกเธอก็ได้พบกับเด็กสาวคนนึงที่วิ่งสวนทางออกมาจากร้านด้วยท่าทางเร่งรีบผ่านพวกเธอทั้งสองคนไป



1) ลองตามไปดู
2) ไม่สนใจ เพราะคาเฟ่อยู่แค่ตรงหน้านี้แล้ว !!
3) อื่นๆโปรดระบุ

// 2 //

       「 เกิดอะไรขึ้นน่ะ.. 」
        คาลามิตี้พึมพำเบาๆ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรเท่าไหร่ เพราะคาเฟ่อยู่
ตรงหน้านี้แล้ว!!

---

คาลามิตี้ได้ปล่อยให้เด็กสาวคนนั้นวิ่งออกไป ในเวลาที่ไล่เลี่ยกันนั้นก็ได้มีชายหนุ่มอีกคนนึงวิ่งตามออกไปติดๆ !! แต่นั่นก็ไม่ได้เบี่ยงเบนความสนใจที่มีต่อร้านคาเฟ่ของคาลามิตี้นัก

ไม่นานนักคาลามิตี้ก็ได้เข้ามาที่ร้านคาเฟ่นี้อีกครั้ง เด็กสาวในชุดเซเลอร์ผมสีดำที่คุ้นหน้าก็ได้ค่อยๆออกมาต้อนรับทั้งสองที่ด้านหน้าร้านเช่นเดิมพร้อมๆกับได้เชิญคาลามิตี้และเซย์คากุเข้าไปยังด้านใน



? ? ? : ยินดีต้อนรับค่ะ คุณหนูน้อย และ คุณผู้หญิง ~ ♫

เด็กสาวได้กล่าวต้อนรับทั้งสองอีกครั้งก่อนที่จะได้ยื่นเมนูให้ทั้งสองดูด้วยเช่นกัน

? ? ? : คุณหนูสนใจอะไรเป็นพิเศษรึเปล่าคะ ? ตอนนี้ที่ร้านมีเมนูพิเศษ " ไข่เจียว โมเอะโมเอะเหมี้ยววว " ด้วยนะคะ

เธอได้ชวนคาลามิตี้คุยขึ้นอย่างร่าเริง คาดว่าเธอน่าจะจำคาลามิตี้ได้จากคราวที่แล้วนั่นเอง

       「 โม...เอ้..? 」
        เด็กสาวเอียงคอทำหน้าเป๋อเหล๋อออกมาเพราะไม่เข้าใจสิ่งที่
ชาวเอสเปอร์พูดอีกแล้ว
       「 เอ่อ.. ... เอานี่กับนั่นแล้วก็นู้น... 」
        คาลามิตี้ที่เดินมานั่งที่โต๊ะ จัดการสั่งของหวานที่เธอไม่ได้สั่ง
เมื่อครั้งที่แล้วเยอะแยะ
       「 เอ่อ....... เอานี่ด้วยค่ะ 」
        เธอเงียบไปเพราะว่าไม่รุ้จะชวนคุยยังไงดี เลยตัดปัญหาด้วยการ
สั่งไข่เจียวซึ่งเป็นเมนูแนะนำด้วยซะเลย
        เด็กสาวก้มหน้าเล็กน้อย

---

? ? ? : รับทราบค่ะ ♥

เด็กสาวได้ยิ้มรับคาลามิตี้ก่อนที่จะได้ย้อนกลับไปพร้อมกับเมนูในมือของเธอที่ด้านหลังร้าน

ออกอนโชคุ เซย์คากุ : เป็นอะไรรึเปล่าเอ่ย ?

เซย์คากุได้ถามลูกสาวของเธอที่นั่งก้มหน้าอย่างเอียงอายขึ้นพร้อมกับแตะนิ้วชี้ของเธอลงที่แก้มของคาลามิตี้เบาๆ

ขึ้นใหม่เลยจ้า

robomaru

Mana source : 95

---

1) พร้อมแล้ว

        ". . .ก็แค่ถามเฉยๆ. . .แต่ดูจากท่าทาง. . .ก็พอเดาได้. . ."  ซีดัสพูดขึ้นลอยๆ พลางมองใบหน้าที่ขึ้นสีของมิสึคาจิ

        ". . .แล้วก็นะคุณนักดาบ. . .ถ้ายังอารมณ์ร้อนแบบนี้. . .มันอาจทำพวกเรา. . .ตกอยู่ในอันตรายได้นะ. . ."  เขาพูดต่อก่อนจะหันไปทาง มิซูโนะ

        ". . .นำทางได้เลย. . ."  เขาพูดพร้อมกับสะบัดมือข้างขวา

---

มิสึคาจิ โทรุมิ : เป็นแค่หุ่นยนต์แท้ๆ !! พวกนายมันก็แค่ทำตามคำสั่งเท่านั้นล่ะ !!

ชายหนุ่มได้ตะหวาดออกมาอย่างไม่สบอารมณ์กับซีดัสเท่าไรนักก่อนที่จะเดินดุ่มๆนำทั้งสองไปเสียดื้อๆแบบนั้น

เทนโซ มิซูโนะ : ขอโทษแทนเขาด้วยนะคะ แหะๆๆ พอดีว่าเผ่าพันธ์หุ่นยนต์ของคุณเป็นกลุ่มที่ทุกๆคนนั้นกลัวและเกลียดชังมากที่สุด โทรุมิเขาก็เลยเหมารวมหุ่นยนต์ทุกตัวไว้แบบนั้นไปน่ะค่ะ

มิซูโนะได้ขอโทษขึ้นแทนกับโทรุมิเพื่อไม่ให้ซีดัสรู้สึกแย่ไปกว่านี้ เธอคงจะคิดว่าซีดัสนั้นคงน่าจะต่างกับหุ่นยนต์ทั่วๆไปที่ทำตามแต่คำสั่งเพียงเท่านั้น
ไม่นานนักทั้ง 3 ก็ได้ลงมายังด้านล่างสุดของดันเจี้ยนที่มีประตูประหลาดปิดกันอยู่พร้อมกับอักขระที่เป็นภาษาโบราณที่ซีดัสไม่สามารถเข้าใจได้จารึกอยู่
จากภายด้านนอกแล้วซีดัสไม่สามารถที่จะจับสัมผัสของพื้นที่ด้านในได้เลยแม้แต่น้อย คงจำเป็นที่จะต้องเปิดมันออกก่อนเพื่อที่จะให้ระบบของเขาสามารถทำงานได้อย่างเต็มที่



ในขณะเดียวกันนั้นมิซูโนะก็ได้เริ่มแก้ไขอักขระบนกำแพงนั่นอย่างเชี่ยวชาญโดยมีซีดัสและมิสึคาจิที่คอยดูลาดลาวแถวๆนั้นให้กับเธอ
ไม่นานนักประตูนั่นก็ได้ค่อยๆขยับออกอย่างช้าๆด้วยจารึกเวทย์มนต์แบบใหม่ที่มิซูโนะได้เขียนแก้ลงไป แต่ยังไม่ทันที่ประตูจะเปิดอ้าจนสุดนั้นซีดัสก็สัมผัสได้ถึงพลังงาน Mana Source จำนวนมหาศาลที่แพร่กระจายออกมาจากด้านในนั้นจนทำให้ซีดัสรู้สึกไม่ชอบใจกับสิ่งที่อยู่ด้านหลังประตูนั่นเท่าไรนัก...



เมื่อประตูโบราณนั่นได้เปิดขึ้นจนสุดแล้วนั้นซีดัสก็พบเห็นร่างของหุ่นยนต์ตัวนึงที่ถูกโซ่ตรวนจำนวนมากตรึงเอาไว้
ในขณะที่มิซูโนะและมิสึคาจิกำลังตกตะลึงกับซากหุ่นยนต์ที่เปี่ยมไปด้วยพลังงานมหาศาลอยู่นั้นระบบของซีดัสก็ได้เริ่มเตือนภัยขึ้นถึงสัญญาณอันตรายระดับสีแดงสูงสุด...
เคร้ง... เสียงโซ่ที่ผนึกร่างของหุ่นนั้นได้ค่อยหลุดลงมาทีละเส้นอย่างช้าๆก่อนที่ร่างนั้นจะพุ่งพล่านไปด้วยเพลิงพลังงาน Mana Source จำนวนมากที่หลั่งไหลออกมา...

1) เตือนมิซูโนะและมิสึคาจิ
2) โจมตีก่อนทันที !!
3) อื่นๆโปรดระบุ

1) เตือนมิซูโนะและมิสึคาจิ

        ". . .มิซูโนะ,มิสึคาจิ  ระวัง. . .เจ้านั่นมัน. . ."  ซีดัสบอกเตือนทั้งสองที่ยังคงตกตะลึงอยู่  

        ". . .พลังงานขนาดนี้. . .ไม่น่าเป็นไปได้. . ."  เขาพูดขึ้น พร้อมกับมองตรงไปยังซากหุ่นยนต์ในห้องนั้นที่กำลังหลุดจากพันธนาการทีละน้อยๆ

        ". . .รีบหนี. . .หนีออกไป. . .ไม่งั้น. . .ตายหมู่แน่ๆ. . .เร็ว!!!!. . ."  เขารีบบอกทั้งสองคน  ในขณะที่เจ้าหุ่นนั่นยังไม่หลุกจากโซ่ตรวนทั้งหมด พร้อมกับวิ่งไปทางมิสึคาจิ

        ". . .Physical Data Absorber. . .Activating!!. . ."  เขาพูดขึ้นพร้อมกับมือที่จับดาบของ มิสึคาจิ มีแสงสว่างวูปขึ้น

ได้รับ Katana Sword Data Card  1 ใบ

        ". . .อย่าได้คิดชักดาบไปสู้มันเชียว. . .หนีซะตอนที่ยังมีโอกาส. . . "  ซีดัสพูดขึ้นหลังจากที่เขาก็อปข้อมูลของดาบมิสึคาจิมาเรียบร้อยแล้ว  พร้อมทั้งย้ำให้ทั้งสองคนรีบหนี  เพราะสิ่งตรงหน้าไม่ใช่อะไรที่คนแค่3คนจะต่อกรด้วยได้

        ". . .คงต้องยืมพลังจากเธอด้วยล่ะนะ. . .Ability Data Absorber. . .Activating!!. . ."  เขาพูดขึ้นก่อนจะแตะที่หลังของ มิซูโนะ

---

Condition : Fine
Mana Source : 85

Physical Data Absorber : Katana Sword *1
Ability Data Card :: Miracle Color Change *1
     - Miracle Color Change :: ใช้ Crystal Mana 10 หน่วยในการใช้งาน , เปลี่ยนธาตุหรือสสารของการโจมตีใดก็ได้ให้กลายเป็นธาตุหรือสสารที่ผู้ใช้กำหนด

มิสึคาจิ โทรุมิ : ทะ- ทำอะไรของนายน่ะ !! แล้วมันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย ?!

ชายหนุ่มได้ตะโกนขึ้นอย่างตกใจพร้อมๆกับได้ดูต้นทางให้ซีดัสและมิซึโนะวิ่งนำกันไปก่อนพร้อมกับมองสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นเบื้องหน้าของพวกเขาอย่างไม่เข้าใจซักเท่าไรนัก

เทนโซ มิซูโนะ : ซีดัสซัง นั่นไม่ใช่หุ่นยนต์พวกเดียวกับคุณเหรอคะ ?

มิซูโนะได้ถามขึ้นอย่างสงสัยพร้อมๆกับรีบออกเท้าวิ่งทันทีที่ซีดัสได้ให้สัญญาณแม้ว่าจะยังไม่เข้าใจสถานการณ์เท่าไรก็ตาม
ส่วนตัวซีดัสเองนั้นได้มีข้อมูลแผนที่เส้นทางได้ถูกบันทึกไว้เรียบร้อยแล้วในตอนนี้ อย่างน้อยๆเขาก็สามารถที่จะวิ่งย้อนกลับไปทางเดิมได้อย่างไม่หลงแน่ๆในตอนนี้

ควับ !! สายลมได้พัดพรือจากด้านหลังประตูออกมาจนทั้งสามรู้สึกถึงความกดดันที่มากขึ้นอย่างชัดเจน ความรู้สึกนี้มันช่างคล้ายคลึงกับครั้งที่ซีดัสได้พบกับหุ่นที่ชื่อไนท์แมร์นั่นเป็นครั้งแรกมากๆ !! ความรู้สึกกดดัน หวาดกลัว และ ไม่อาจคิดที่ะจต่อต้านได้ได้ถูกแพร่กระจายออกมารอบๆจนทำให้มิสึคาจิและมิซูโนะนั้นเคลื่อนไหวได้ไม่สะดวกเหมือนตอนแรกนักด้วยความกดดันที่ถูกแพร่กระจายออกมาจากหุ่นยนต์นั่น แต่สำหรับซีดัสนั้นถึงเขาจะรับรู้ได้แต่มันก็ไม่ได้ส่งผลต่อร่างกายของเขาแต่ทางใด

ซูมมม !! Mana Source ที่ไหลกระจัดกระจายออกมาในตอนแรกนั้นได้ค่อยๆรวมตัวกันที่ตัวของหุ่นยนต์ประหลาดด้านหน้าประตูโบราณนั่นอีกครั้ง !! ก่อนที่สัมผัสพลังมหาศาลที่อยู่บนเรดาห์ของซีดัสนั้นจะได้ค่อยๆลดลงเป็นจุดๆเดียวแทน

? ? ? : เมื่อใดที่ความมืดหวนกลับคืน... จึงถึงเวลาที่พลังจะตกทอดไปยังผู้ที่อาศัยในเวลาปัจจุบัน... โอ... จงยกอาวุธของพวกเจ้าขึ้นสู้และประกาศศักดาของผู้ที่คู่ควร...

เสียงที่เหมือนกับบรรทึกอะไรบางอย่างได้ดึงขึ้นมาจากร่างของหุ่นยนต์ตัวนั้นก่อนที่มันจะได้ปรากฏดาบมานาที่มีคมดาบเป็นเปลวเพลิงสีน้ำเงินสว่างออกมาจากมือของหุ่นยนต์ตัวนั้น !!
เปรี๊ยะ !! ผืนดินได้ขาดออกเป็นสองส่วนพร้อมๆกับแรงระเบิดมานามหาศาลที่พุ่งขึ้นมาจากรอยแยกนั่น ทั้งหมดได้เกิดจากการฟันของหุ่นยนต์ปริศนานั้นในชั่วพริบตาจนมิสึคาจิและมิซูโนะนั้นได้แต่พยายามตะเกียดตะกายด้วยแรงทั้งหมดที่มีเพื่อวิ่งหนีเอาตัวรอดและตามซีดัสออกไปยังทางออกให้ได้ !!

        ". . .ไม่. . .ฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร. . .แต่ระบบเตือนภับระดับสีแดงทำงาน. . .ไม่ใช่เรื่องดีแน่. . ."  ซีดัสพูดขณะที่ หันมามองทั้งสองคนที่ยังเคลื่อนตัวได้ไม่ถนัดนัก  แต่ไม่นานเขาก็ได้รุ้สึกถึงอะไรบางอย่างที่กำลังพุ่งมาเป็นระลอกที่สอง

        ". . .บ้าชิบ. . ."  เขาสบถเมื่อทั้งเห็นท่าทีว่าทั้งสองคนคงไม่สามารถหลบหรือตามเขามาได้ทัน  เขาหันกลับไปยังทั้งสองคนแล้วถือวิสาสะคว้าเอวทั้งสองคนไว้  แล้วตั้งท่าเตรียมทำอะไรซักอย่าง

        ". . .อย่าถือโทษกันเลยนะ. . ."  เขาพูดพร้อมกับออกแรงเต็มที่โยนทั้งสองคนไปยังทางออก จากนั้นเขาก็รีบตั้งท่าพุ่งตามทั้งสองคนไปที่ทางออกทันที  แต่ดูท่าจะไม่ทัน  บางอย่างที่พุ่งเข้ามาแม้จะไม่โดนเขาเต็มๆแต่ก็ทำให้เขาถึงกับเสียหลัก ทำให้โอกาสจะหนีออกไปได้ริบรี่ขึ้นทุกขณะ

        ". . .จนได้สิ่นะ. . ." เขาพูดอย่างเซ็งๆ กับการกระทำของตัวเองก่อนหน้านี้  ขณะที่เขาหันไปมองหุ่นโบราณตัวนั้น  บางอย่างก็แทรกเข้ามาในหัวของเขา  ภาพของหุ่นตัวนั้น  พร้อมกับข้อมูลบางอย่าง ข้อมูลที่ดูท่าจะถูกเก็บเอาไว้ในตัวเขาเมื่อนานมาแล้ว

        ". . .A-. . .Ancestor of Machine. . ."  เขาพูดขึ้นมาเบาๆ พร้อมกับมองไปทางหุ่นตัวนั้น

---

Misukaji Torumi : ♥
Tenso Mizuno : ♥



Condition : Fine
Mana Source : 85

Physical Data Absorber : Katana Sword *1
Ability Data Card :: Miracle Color Change *1
     - Miracle Color Change :: ใช้ Crystal Mana 10 หน่วยในการใช้งาน , เปลี่ยนธาตุหรือสสารของการโจมตีใดก็ได้ให้กลายเป็นธาตุหรือสสารที่ผู้ใช้กำหนด

ด้วยพละกำลังที่ต่ำน้อยของซีดัสนั้นทำให้เขาไม่สามารถที่จะโยนส่งมิซูโนะและมิสึคาจิให้ออกไปไกลได้มากนัก แต่มันก็ช่วยส่งให้ทั้งสองออกไปไกลกว่าเดิมอีกหน่อยได้อยู่ดี

? ? ? : โอ... ผู้สืบทอดวิทยาการแห่งเหล็กกล้า... หากเจ้าคู่ควรกับพลังนี้ก็จงพิสูจน์มันด้วยสองมือของเจ้า...

หุ่นยนต์ตัวสีฟ้านั้นได้ล้อคเป้าหมายลงที่ซีดัสก่อนที่จะค่อยๆเดินเข้ามาหาเขาอย่างช้าๆพร้อมกับพูดถึงการสืบทอดพลังบางอย่างด้วยเช่นเดียวกัน

เทนโซ มิซูโนะ : ซ- ซีดัสซัง !!

หญิงสาวได้ตะโกนเรียกชื่อของซีดัสขึ้นจากระยะไกล แต่มิสึคาจิก็ได้รีบจับร่างของหญิงสาวหมอบลงเสียก่อนเพื่อหลบคลื่นพลังมานาซอร์ที่โจมตีออกมาจากหุ่นตัวนั้น

มิสึคาจิ โทรุมิ : เห้ย !! เจ้าหุ่นกระป๋องตรงนั้นน่ะ !! มีแผนรึเปล่า ?!

มิสึคาจิได้รีบเรียกซีดัสขึ้นก่อนที่พวกเขาจะไม่ได้มีโอกาศได้สื่อสารกันอีกพร้อมๆกับถามถึงความเห็นของซีดัสขึ้นในตอนนี้

ขึ้นใหม่แล้วนะ

tourt0ur

Condition : Fine

---

ทัวร์ :: ผมอยากจะลองอาหารพื้นเมืองของเผ่าเมจิกอ่ะคับ

ทัวร์แสดงความต้องการ

ทัวร์ : วันนี้ชินกุมีธุระที่ไหนป่าวคับ

---

อาวาอิ ชินกุ : อาหารพื้นเมืองงั้นเหรอ ?

ชินกุได้ค่อยๆเริ่มเปิดเมนูดูก่อนที่จะได้เลือกสั่งเมนูบางอย่างมาที่โต๊ะ ซึ่งมันประกอบไปด้วยเนื้อชนิดต่างๆรวมไปทั้งสัตว์ทะเลและผลไม้ต่างๆรวมกันอยู่ในถาดเดียวกัน !!



ในขณะที่ทัวร์กำลังนั่งมองรูปร่างที่ประหลาดของอาหารตรงหน้านี้อยู่นั้น ก็ได้มีจอมเวทย์คนนึงในเมืองที่ทำหน้าที่แจกประกาศข่าวสารสำหรับเหตุการณ์สำคัญๆที่กำลังเกิดขึ้นบนโลกใบนี้ โดยเนื้อหาของสิ่งที่กำลังเป็นที่สนใจของทุกๆเผ่าพันธ์ทั่วราชอณาจักรในตอนนี้นั้นก็คือเหตุการณ์ที่เรเนเกดได้ปรากฏตัวขึ้นจำนวนมากในป่าที่ตั้งอยู่ใกล้ๆกับเมืองของพวกโยว์ไคแต่กลับหายตัวไปทั้งหมดอย่างไร้ร่องรอยภายในสองวันเท่านั้น

ทัวร์ : โห หลากหลายน่ากินจัง

ทัวร์ทานอาหารไปพลางอ่านประกาศไปพลาง

ทัวร์ : หายไปจากป่าอย่างรวดเร็วงั้นหรอ  พวกนั้นกำลังทำอะไรอยู่กันแน่นะ?

หลังจากทานเสร็จ

ทัวร์ : เราลองไปดูแถวป่านั้นดูมั๊ยคับ

ทัวร์ชวนเด็กสาวไปป่าที่ปรากฏของในประกาศ

---

อาวาอิ ชินกุ : ได้สิ ♪ เราเองก็สนใจที่จะบุกเบิกป่าของทางโยว์ไคเหมือนกัน

ชินกุได้ตอบรับตกลงในขณะที่นั่งทาอาหารไปพร้อมๆกับทัวร์ด้วยเช่นกัน

อาวาอิ ชินกุ : พวกเรเนเกดไม่น่าจะหายไปไหนจากพื้นที่ที่มีคริสตอลมานาดิบหลงเหลืออยู่... มันน่าจะต้องเป็นสถานที่ใดที่นึงของป่าที่ยังไม่ถูกค้นพบแน่ๆ

หญิงสาวได้ตั้งขอสันนิษฐานขึ้นเพื่อที่จะช่วยเพิ่มตัวเลือกในการสำรวจของทัวร์ด้วย

ทัวร์ : นั่นสิ ป่านั้นผมเคยได้ยินว่ามันยากแก่การเข้าไปให้ครบทุกพื้นที่เหมือนกัน คงต้องเริ่มจากแถวๆนั้นล่ะมั้ง  งั้นเราเตรียมตัวเดินทางกันเลยมั๊ยครับ

---

อาวาอิ ชินกุ : ขนาดโยว์ไคเองยังมีปัญหาเรื่องการเข้าบุกเบิกเหรอเนี่ย ?

ชินกุได้เอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัยที่แม้กระทั่งเผ่าพันธ์ที่สามารถเข้าสำรวจบุกเบิกได้มากที่สุดนั้นกลับมีข้อมูลเกี่ยวกับป่านี้เพียงน้อยนิดเท่าๆกับเผ่าอื่นๆเท่านั้น พร้อมๆกับจ่ายค่าอาหารและลุกขึ้นมาพร้อมๆกับทัวร์

อาวาอิ ชินกุ : ถ้าออกเดินทางพรุ่งนี้เช้าน่าจะถึงตัวเมืองช่วงเวลาเย็นๆนะ

เธอได้เสนอกับทัวร์ขึ้นก่อนที่จะได้เตรียมพร้อมที่จะไปเตรียมของและออกเดินทางด้วยกัน

1) ถามชินกุถึงของที่น่าจะจำเป็นต้องใช้
2) รบกวนชินกุพาไปยังร้านขายอุปกรณ์ของเมือง
3) วันนี้กลับไปพักก่อน แล้วค่อยเตรียมของพรุ่งนี้เช้า
4) อื่นๆโปรดระบุ

2 ไปร้านอุปกรณ์ของเมือง

ทัวร์ : โยวไคไม่ได้เก่งเรื่องอย่างนั้นทุกคนหรอกคับ แหะๆ เอ่อ ชินกุซังผมว่าเราไปเตรียมอุปกรณ์ในการเดินทางดีกว่านะคับ มีร้านแบบนั้นมั๊ย

ทัวร์ได้ถามถึงร้านขายอุปกรณ์

---

อาวาอิ ชินกุ : จริงด้วยสินะ แต่ว่าพวกยาหรือยันต์ต่างๆที่นี่คงไม่มีขายคงจะต้องแวะเมืองของโยว์ไคก่อนด้วยอีกทีล่ะนะ

หญิงสาวได้เอ่ยแนะนำขึ้นพร้อมกับนำทางทัวร์ไปยังย่านค้าขายภายในเมืองที่มีร้านขายสินค้าเวทย์มนต์และวัตถุดิบอยู่เต็มไปหมด



อาวาอิ ชินกุ : เรามีสูตรยาของเอสเปอร์อยู่ล่ะ แต่ว่าถ้านอกจากนี้แล้วทัวร์ต้องการอะไรเป็นพิเศษก็บอกได้นะ

ชินกุได้กล่าวขึ้นในขระที่ค่อยๆเลือกซื้อวัตถุดิบในกราปรุงยามาส่วนนึง ดูเหมือนว่าอุปกรณ์ต่างๆภายในเมืองนี้นั้นจำเป็นที่จะต้องเลือกซื้อวัตถุดิบและนำมาผลิตเองในสถานที่พิเศษเท่านั้นซึ่งต่างจากเมืองอื่นๆที่มีของสำเร็จรูปขายแล้วเสร็จ

ทัวร์ : เหมือนจะไม่มีอะไรที่ผมใช้เป็นเลยนะเนี๊ยะ แหะ

ทัวร์พูดพลางเกาอย่างเขินๆ

ทัวร์ : อ่อ นอกจากการ์ดนี่แล้วผมยังไม่มีอาวุธไว้ต่อสู้เลยคับ

---

อาวาอิ ชินกุ : นั่นสินะ... การ์ดเมื่อครั้งนั้นคงจะไม่ใช่อาวุธที่ใช้ในการต่อสู้สินะ...

ชินกุได้ทำท่าครุ่นคิดขึ้นชั่วขณะก่อนที่เธอเหมือนว่าจะคิดอะไรออกพร้อมๆกับหยิบของแปลกๆหลายอย่างภายในร้านติดไปด้วย

อาวาอิ ชินกุ : เราว่าเราพอจะสร้าง"มัน"ได้อยู่ล่ะนะ ~

เธอได้กล่าวขึ้นถึงเรื่องอาวุธของทัวร์ ซึ่งแน่นอนว่าที่เมืองนี้ก็คงจะต้องผลิตเอาเองเช่นกัน... แต่อย่างน้อยๆเธอก็คิดว่าเธอมีไอเดียบางอย่างขึ้นมาแล้ว

1) ถามถึงสิ่งของอย่างอื่นที่น่าจะจำเป็น
2) ตกลงตามนั้นแล้วกลับไปที่พัก
3) อื่นๆโปรดระบุ

2 ตกลงแล้วกลับที่พัก

ทัวร์ : "มัน" ที่ว่านี่คืออะไรคับ  ต้องใช้อะไรอีกหรือป่าวคับ ถ้าไม่เรากลับไปเตรียมจัดของกันที่ที่พักเถอะ พรุ่งนี้จะได้ออกเ้ดินทางแต่เช้า

ทัวร์ได้ช่วยชนกุถือของที่ซื้อมาแล้วเดินกลับที่พักด้วยกัน

---

อาวาอิ ชินกุ : เครื่องยิงการ์ดไงล่ะ ~

ชินกุได้ตอบกับทัวร์ขึ้นพร้อมๆกับได้เดินนำชายหนุ่มกลับไปที่ห้องพักในทันที

-:- ช่วงเวลากลางคืน

ภายในค่ำคืนนี้ชินกุอาจจะไม่ว่างมาหาทัวร์ได้บ่อยๆนัก เพราะฉะนั้นทัวร์เองก็คงจะมีตัวเลือกที่แปลกไปจากเดิมในเวลาว่างสำหรับคืนนี้

1) ออกไปสำรวจเมืองอีกรอบ
2) ย้อนกลับไปยังตรอกที่ต่อสู้กับเงาปริศนานั่น
3) เก็บเตรียมของตัวเองแล้วนอนเลย
4) อื่นๆโปรดระบุ

2

ทัวร์ : ว่างจังแหะ ว่างัยทำอะไรดี
ออกไปเที่ยว
ทัวร์ : ออกไปคนเดียวโดนซิวทำไง
แต่เราคาใจเรื่องเมื่อวันนั้นน่ะ
ดิชั้นก็ด้วยค่ะนายท่าน
ทัวร์ : นั่นสินะ งั้นเอาตามนี้

ว่าแล้วทัวร์ก็ได้ออกไปยังที่ๆเคยต่อสู้เมื่อวันก่อนโดยไม่ลืมทิ้งโน๊ตไว้ให้ชินกุ

---

ทัวร์ได้ตัดสินใจเดินย้อนกลับมาที่บริเวณตัวเมืองยังที่ตรอกเล็กๆที่เขาได้ทำการต่อสู้กับเงาปริศนานั่นอีกครั้ง แต่เขาก็พบว่าสถานที่ถูกจัดกลับเป็นระเบียบเรียบร้อยอีกครั้งแล้วในตอนนี้ รวมทั้งยังไม่มีร่องรอยของการต่อสู้หลงเหลืออยู่เลยแม้แต่น้อย

? ? ? : สวัสดีครับ ~ มาทำอะไรแถวนี้อย่างนั้นเหรอ ?

เสียงของชายหนุ่มคนนึงได้ทักขึ้นจากด้านหลังของทัวร์ เมื่อทัวร์ได้หันกลับไปนั้นเขาก็พบกับชายคนนึงที่มีลักษณะคล้ายกับพวกเผ่าพันธ์จอมเวทย์ที่กำลังยืนขวางทางออกจากตรอกทางเดิมของทัวร์อยู่

ไฟว์เลยมั๊ยมาสเตอร์
(จะบ้าเร๊อะ)
ทัวร์ : อ๊ะ. พอดีผมนอนไม่ค่อยจะหลับน่ะครับ เลยมาเดินเล่นมาเรื่อยๆ แหะๆ

ทัวร์ตอบกลับไปอย่างยิ้มแย้ม

---

? ? ? : หืม ? เลือกที่เดินได้น่าสงสัยจังเลยนะครับ

ชายหนุ่มคนนั้นได้ยิ้มที่มุมปากออกมาเล็กๆก่อนที่จะได้ค่อยๆเดินเข้ามาหาทัวร์อย่างช้าๆ

? ? ? : คุณคงจะไม่รู้เรื่องอะไรเมื่อตอนเย็นสินะ ?

เขาได้ถามต่อขึ้นอย่างสงสัยกับทัวร์

หรือคนๆนี้จะเป็นพวกเดียวกะคนที่เราสู้ด้วย
ทัวร์ : ทำไมหรอครับเมืองเย็นเกิดอะไรขึ้นตรงนี้หรอ อ่อ เรื่องโกเลมนั่นหรอครับ ผมกะชินกุซังได้ช่วยเด็กท่าท่างบ๊องหยุดโกเลมไว้เองแหละ

---

? ? ? : เห... คุณช่วยหยุดโกเล็มไว้อย่างนั้นเหรอ ?

ชายหนุ่มได้แสดงท่าทีสงสัยขึ้นมาในขณะที่จับจ้องทัวร์อย่างไม่ลดละสายตา

? ? ? : แล้วหลังจากนั้นล่ะครับ ?

ทัวร์ : ก็ไม่มีอะไรเป็นพิเศษนี่ครับ  ว่าแต่คุณเป็นใครหรอครับ ยิงคำถามในคนที่ไม่รู้จักรัวๆแบบนี้  มันน่าสงสัยนะครับ

เมื่อเห็นว่าถูกจ้อง เค้าจึงจ้องกลับมาบ้าง

---

? ? ? : ผมคงจะตอบคำถามของคุณไม่ได้...

ชายหนุ่มได้ส่ายหน้าไป-มาและตอบคำถามของทัวร์โดยไม่เหมือนกับการตอบที่ชัดเจนเท่าไรนัก

? ? ? : แต่ว่ายังไงผมก็ต้องตรวจตราดูก่อนล่ะนะ... ผมขอหมายเลขประชาชนประจำเผ่าเผ่าของคุณด้วย...

เขาได้กล่าวขึ้นพร้อมกับยืนขวางทางกลับของทัวร์ไว้ ซึ่งแน่นอนว่าโยว์ไคแบบทัวร์นั้นไม่มีหมายเลขพวกนี้แน่ๆ

1) มั่วส่ง
2) หาทางหลบหนี
3) อื่นๆโปรดระบุ

2 หาทางหลบหนี

ทัวร์ : ทีคุณถามผมยังตอบ พอผมถามมั่งคุณตอบไม่ได้แบบนี้ ผมก็ไม่มีความจำเป็นต้องทำตามที่คุณบอกนี่ครับ

ชายหนุ่มพูดพลางหยิบการ์ดมาแอบเตรียมไว้ข้างหลัง พร้อมมองหาช่องทางที่จะหนีได้

---

ในขณะที่ทัวร์กำลังมองหาเส้นทางนั้นเขาก็พบว่าที่ด้านหลังนั้นมีช่องทางที่สามารถจะวิ่งหลบออกไปได้ แต่ว่ามันเชื่อมต่อไปยังส่วนไหนของเมืองทัวร์เองก็ไม่สามารถรู้ได้เช่นกัน...

? ? ? : เรื่องนั้นก็คงเป็นไปไม่ได้อีกละนะ... เพราะว่าผมมีข้อมูลพื้นฐานของจอมเวทย์ทุกคนในเมืองยกเว้นแต่คุณเพียงคนเดียว...

ชายหนุ่มได้กล่าวขึ้นด้วยท่าทางสงสัยในตัวทัวร์เป็นอย่างมาก จากคำพูดแล้วเขาคงจะยังสันนิษฐานว่าทัวร์นั้นยังเป็นคนของเผ่าพันธ์จอมเวทย์อยู่

ฟู่ว์ !! พื้นอิฐบล้อคด้านหลังของชายหนุ่มปริศนาได้ค่อยๆแปรสภาพเป็นกำแพงสูงขึ้นมาปิดทางด้านหลังของเขาเอาไว้ด้วยปฏิกริยาบางอย่างเพื่อป้องกันไม่ให้ทัวร์วิ่งสวนกลับออกไปได้ !!

ทัวร์ : แหงสิครับ ก็ผมเป็นโยวไคนี่ และผมก็มีเดทดับชินกุซังในวันพรุ่งนี้เสียด้วยงั้นลาก่อนนะ คุณตำรวจ

ทัวร์พูดพลางปาการ์ดไปยังช่องดังกล่าวที่อยู่ด้านหลังของเค้า แล้วใช้ Warp เข้าไปในนั้น

---

? ? ? : ถ้างั้นผมคงปล่อยไปไม่ได้แล้วล่ะมั้ง ?!

ชายหนุ่มได้ร่ายเวทย์บางอย่างออกมาอย่างรวดเร็ว !! แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ทันการเคลื่อนไหวของทัวร์ที่รวดเร็วกว่า !!
แม้ว่าตอนนี้ทัวร์จะสามารถหลบพ้นออกมาได้จากสายตาของจอมเวทย์คนนั้นไปแล้ว แต่ทัวร์เองก็คงจะต้องระวังตัวเองไว้อยู่ดี ตอนนี้คงจะเป็นการดีหากว่าเขารีบกลับที่พักและออกเดินทางในวันรุ่งขึ้นโดยเร็วก่อนที่จะมีข่าวลือเกี่ยวกับตัวเขาออกมาภายในเมือง

ทัวร์รีบกลับเข้าที่พักอย่างรวดเร็ว

ทัวร์ : อะไรกันคนเค้าอุตส่าห์ช่วยสู้กับเซเรเกตให้ยังจะมาสงสัยเราอีก

เค้าได้บ่นออกมาเล็กน้อยก่อนที่จะข่มตาหลับเพราะพรุ่งนี้คงต้องรีบเดินทางแต่เช้า

---

-:- ช่วงเวลาเช้า

หลังจากที่ทัวร์ได้หลบเข้ามายังเขตุที่พักเขาก็พบว่าไม่ได้มีร่องรอยการติดตามมาของจอมเวทย์ชายหนุ่มเมื่อวานคนนี้เลยแม้แต่น้อย เขาน่าจะปลอดภัยภายในเขตุนี้อยู่ได้ซักพักนึง
ช่วงเช้าของวันใหม่นี้ทัวร์พบว่าชินกุได้ตื่นขึ้นมาแล้วเช่นกัน เธอได้ค่อยๆก้มลงมองทัวร์ที่พึ่งตื่นเมื่อครู่นี้อย่างช้าๆก่อนที่จะได้หยิบอุปกรณ์บางอย่างออกมาพร้อมๆกัน

อาวาอิ ชินกุ : ตื่นแล้วเหรอคะ ♪

เธอได้ทักทายทัวร์ขึ้นพร้อมๆกับยื่นปืนพกกระบอกนึงที่มีรูปร่างประหลาดขึ้นมาให้กับทัวร์

ทัวร์ : นี่หรอคับที่ทำทั้งคืน

ทัวร์รับมือมาแล้วคว้ามือชินกุไว้

ทัวร์ : ขอบคุณมากนะ ลำบากแย่เลยสิ

เค้าพูดพลางจุบพิศที่หลังมือของชินกุ แล้วยิ้มให้

ทัวร์ : ผมคงต้องทำการ์ดเพิ่มแล้วสินะ คงต้องไปหาซื้อที่เมืองผมแล้วล่ะ

---

อาวาอิ ชินกุ : ม- ไม่หรอกค่ะ ♥

ชินกุได้หน้าแดงขึ้นพร้อมๆกับรับคำหวานของทัวร์แทบจะทันควัญ ก่อนที่เธอจะได้แบ่งอุปกรณ์เบื้องต้นในการเดินทางให้กับทัวร์และเตรียมที่จะออกเดินทางจากเมืองกัน

1) ออกเดินทางเลย
2) มีเรื่องที่จะต้องทำในเมืองก่อน
3) อื่นๆโปรดระบุ

ขึ้นใหม่เลยจ้า

nutchsnon

ไคร์นได้เดินเข้ามายังศาลเจ้าพร้อมๆกับร่างตกผลึกของโยว์ไคตนนึง แต่สิ่งที่ไคร์นได้เจอนั้นกลับเป็นพรีสเทรสคนนึงที่ได้ยืนประจำอยู่ที่ด้านในแทน... แต่ไม่ว่าไคร์นจะมองซักกี่ครั้งสถานที่แห่งนี้มันก็ยังเป็นศาลเจ้าอยู่ดี... แต่องค์ประกอบที่แปลกประหลาดนั้นยังไม่ทำให้ไคร์นตะลึงได้น้อยลงเลยเมื่อไคร์นพบว่าพรีสเทรสคนนั้นกลับมีจิ้งจอกตัวเล็กๆตัวนึงเป็นสัตว์เลี้ยงซะอย่างนั้น...



? ? ? : สวัสดีค่ะ คุณนักเดินทาง

เธอได้ค่อยๆกล่าวทักทายไคร์นขึ้นอย่างเป็นมิตรพร้อมๆกับได้เดินเข้ามาใกล้ๆกับร่างของโยว์ไคตนนั้น

? ? ? : โชคดีจังเลยนะคะ ที่ได้คุณช่วยเอาไว้ ไม่อย่างนั้นร่างของ"ไพท่อน"คงจะแตกสลายไปแล้วแน่ๆ

พรีสเทรสสาวได้กล่าวขอบคุณไคร์นขึ้นก่อนที่จะได้ค่อยๆนำร่างนั้นเข้าไปที่ด้านในของศาลเจ้า

1) เดินตามไปด้วย
2) รอที่ด้านหน้า
3) กลับเมืองคาเรียชานสควอต์
4) อื่นๆโปรดระบุ

1) เดินตามเข้าไป

ไคร์น : ค่อยยังช่วย ได้ยินแบบนี้ท่าทางจะไม่อันตรายมากสินะคะ
( ยิ้มแห้งๆ ก่อนจะขยับฮู๊ดเบาๆ )
(เดินตามเข้ามา)

ไคร์น : แล้วต้องทำยังไงเธอถึงจะกลับมาเป็นปรกติหรอ?

[ ถ้าโชคดีคงได้เห็นวิธีรักษาอาการตกผลึกนี่ล่ะนะ ]

---

? ? ? : จริงๆแล้วหากว่าเป็นเมจิ้กเชี่ยนหรือเอสเปอร์อาจจะไม่รอดแล้วก็เป็นได้น่ะค่ะ

พรีสเทรสได้กล่าวขึ้นด้วยท่าที่จริงๆจังพร้อมๆกับเตือนไคร์นให้ระวังอาการดังกล่าวที่เกิดขึ้นนี้ไว้ด้วยเช่นกัน

? ? ? : แต่เพราะว่าเด็กคนนี้เป็นโยว์ไคสายพันธ์สัตว์อสูรทำให้ร่างทรงของเธอสามารถที่จะคงอยู่ได้เพราะร่างจำแลงนั้นยังคงปกติดีอยู่ วิธีการรักษานั้นหากว่าเราสามารถถ่ายทอดพลังงาน Crystal Mana ตามจำนวนที่ร่างของเด็กต้องการในจังหวะที่ถูกต้องก็จะสามารถคลายสภาพกลายเป็นหินของเธอได้น่ะค่ะ

เธอได้กล่าวอธิบายขึ้นกับไคร์นก่อนที่จะได้วางร่างของเด็กสาวโยว์ไคคนนี้ลงที่พื้นศิลาหลุมศพภายในศาลเจ้าพร้อมๆกับได้เริ่มวางเรียงคริสตอลมานาดิบจำนวนนึงไว้รอบๆกับร่างของเด็กสาวเพื่อเริ่มทำการช่วยเหลือตามวิถีของพวกโยว์ไค

1) ถามลักษณะอาการและต้นเหตุ
2) ยืนมองเงียบๆ
3) แยกตัวออกไป
4) อื่นๆโปรดระบุ

2) ยืนมองเงียบๆ

ไคร์น : [ อย่างนี้นี่เอง . . . เพราะพลังอันกล้าแกร่งก็เลยไม่ค่อยเกรงกลัวความตายกันมากสินะ ]

อีฟ : [ ทุกชีวิตย่อมต้องการรักษาชีวิตของตัวเองเอาไว้ค่ะ แต่ว่าดูท่าทางจะใช้เวลารักษากันน่าดูนะคะ? ]

ไคร์น : [ อืม ]

( เมื่อกี้เธอพูดถึงเมจิเชียน กับ เอสเปอร์สินะ? เฮ้อ ชั้นว่าเธอรู้ตัวแล้วแหงๆ เอาเถอะดูท่ายังยังเป็นมิตรอยู่คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง )
( ยืนมองและสังเกตุการรักษาต่อไปแบบนั้น )

---

พรีสเทรสสาวได้ค่อยๆหมุนเวียนกระแสพลังงานมานาจากคริสตอลมานาดิบรอบๆตัวของโยว์ไคตนนั้นพร้อมๆกับได้ค่อยๆถ่ายเทกระแสพลังงานมานาไปยังร่างเล็กๆนั้นอย่างช้าๆ กระบวนการดังกล่าวนั้นน่าจะใช้เวลานานพอสมควร ไคร์นอาจจะไม่ได้พูดคุยกับเด็กสาวโยว์ไคคนนี้จนกว่าจะถึงพรุ่งนี้เช้าเลยก็เป็นได้

1) เดินสำรวจศาลเจ้า
2) เดินกลับไปหาจิ้งจอกหน้าศาลเจ้า
3) แยกตัวกลับเมืองของจอมเวทย์
4) อื่นๆโปรดระบุ

ไคร์น : นะนาน . . . ( บ่นพึมพำ )

อีฟ : [ น่าจะเป็นแบบนั้นนะคะ ดูจากอาการแล้วไม่ใช่ว่าจะหายดีในเวลาอันสั้นได้เลย ]

ไคร์น : อืมมม ถ้าอย่างงั้น ขอตัวเดินทางกลับเลยแล้วกันนะคะ ขอบคุณมากที่ช่วยรักษาเด็กคนนี้

3)แยกตัวกลับเมืองจอมเวทย์

---

ในระหว่างที่ไคร์นกำลังเดินออกมาจากด้านในศาลเจ้านั้นสุนัขจิ้งจอกตัวแรกที่ไคร์นเห็นนั้นก็ได้เดินเข้ามาหาเธออย่างช้าๆ พร้อมกับเริ่มพูดคุยขึ้นด้วย?!



? ? ? : หากไม่มีธรุะละก็จะพักอยู่ที่ศาลเจ้าเพื่อรอเด็กคนนั้นฟื้นตัวก็ได้นะ

จิ้งจอกตัวนั้นได้แนะนำไคร์นขึ้นมาก่อนที่ไคร์นจะออกไปจากบริเวณของศาลเจ้านี้

1) ยืนยันกลับเมือง
2) ขอพักอาศัย
3) อื่นๆโปรดระบุ

3) ถามถึงความปลอดภัยก่อนจะตกลงพักที่นี่

ไคร์น : ? ก็ไม่เชิงว่ามีธุระหรอก แค่ไม่อยากอยู่ที่ไหนนานๆ . . . แต่ก็ . . . ใช่ว่าจะกลับที่ๆตัวเองมาได้เหมือนกันล่ะนะ . . .

[ เอายังไงดี . . . แต่ถ้ากลับไปตอนนี้มีหวังโดนสอบสวนเรื่อง เมจิกเชี่ยน นั่นแน่ๆ . . . ]

ไคร์น : เอ่อ เธอรู้จักตัวตนของชั้นใช่มะ? มันจะไม่เป็นอะไรหรอ ที่จะให้เผ่าพันธ์อื่นมาพักอาศัยด้วยน่ะ?

( ไคร์นยิงคำถามที่ต้องถามให้แน่ใจให้ได้ว่าตัวเองจะปลอดภัยหากพักที่นี่ )

---

? ? ? : เราเข้าใจดี... ชาวโยว์ไคส่วนใหญ่ถึงแม้จะไม่ติดใจเรื่องสงครามคริสตอลในตอนนี้ แต่ก็ยังมีบางส่วนที่ไม่ต้อนรับผู้คนจากต่างเผ่าพันธ์เหมือนกัน...

จิ้งจอกตัวเล็กๆนั่นได้ตอบไคร์นขึ้นอย่างตรงไปตรงมากับคำถามของเธอว่า ไม่ว่าจะอยู่ส่วนไหนนั้นก็ยังมีอัตรายอยู่ดีไม่ว่าจะมากหรือน้อยก็ตาม

? ? ? : แต่ที่ศาลเจ้านี้พวกเราเป็นกลางกับทุกๆฝ่าย หากว่ามีความจำเป็นจริงๆพวกเราก็จะสามารถหาที่พักชั่วคราวให้ได้

ไคร์น : ฮืมม ถ้าอย่างนั้นก็ไม่เกรงใจล่ะนะ . . .  [ หันมองซ้ายขวาว่าไม่เป็นจุดสนใจก่อนจะเปิดฮูดออกมารับลม ]

ไคร์น : น่าตกใจจริงๆนะนี่ ว่าเผ่าที่เป็นศัตรูที่น่ากลัวที่สุดอย่างโยไคจะเป็นมิตรแบบนี้ ต่างจากที่ได้ยินมาลิบลับเลยล่ะ [ บ่นออกมาเบาๆ ก่อนจะเรียกดาบออกมา ]

ไคร์น : เฮ้อ . . . ไม่ค่อยได้ใช้งานแต่ก็เรียกออกมาบ่อยเกิดไปล่ะมั้งนะ [ มองตัวดาบที่มีรอยถลอก ]

ไคร์น : ว่าแต่ อืมม ? อ่า ท่าทางจะยังไม่ได้แนะนำตัวเลยสินะ อื้ม ชั้นชื่อว่า ไคร์น ก็อย่างที่เห็นล่ะนะ ชั้นเป็นเผ่าเมจิกเชี่ยน ยินดีที่ได้รู้จัก

---

ริกะ : เราชื่อ ริกะ

จิ้งจอกตัวนั้นได้แนะนำตัวขึ้นก่อนที่จะได้แสดงเส้นทางโดยแสงเทียนภายในศาลเจ้าไปยังห้องห้องพักภายในศาลเจ้านี้ให้กับไคร์น



ริกะ : ห้องพักของเธอใช้เป็นห้องนี้ไปก่อนแล้วกันนะ

เดินเข้ามาในห้อง

'' หืม~ ขอบใจนะ''

เดินไปนั่งบนเตียงพลางเอื้อมมือมาแตะที่หลังหมวกแล้วถอดมันออก

'' ไม่ต้องห่วงเรื่องอาหารการกินของชั้นก็ได้นะ แค่ห้องที่ให้ใช้ตอนนี้ก็พอแล้วล่ะ ''

หันมาขอบคุณก่อนจะถอดเสื้อฮูดออกและพาดตรงหัวเตียงใกล้ๆ

'' ขอบคุณอีกครั้งสำหรับการต้อนรับนะ ชั้นไม่เป็นไรแล้วล่ะ เธอกลับไปทำงานต่อเถอะ ''

#เสร็จสิ้น