เสียงกรีดร้องที่สื่อให้เห็นถึงความตื่นตระหนกสุดขีดดังขึ้นมาจากร่างของซูหลิง

     ร่างบางนั้นยันกายขึ้นมาด้วยสีหน้าหวาผวาและเหงื่อที่ฉโลมไปทั่วตัวในสภาพราวกับมีใครเอา

น้ำมาสาดไปทั่วร่างกายของเธอ

     " ........! ท-..ท้องฉัน.... "

     ร่างบางนั้นกล่าวออกมาเสียงแหบแห้งเล็กน้อยก่อนจะก้มลงมองหน้าท้องของตนเองในทันที 

จากนั้นเธอก็แสดงสีหน้าประหลาดใจออกมา

     ' ......ทำไมฉันยังไม่ตาย...? '

     ซูหลิงนั้นเผยให้เห็นสีหน้าสับสน ...เธอควรจะตายไปแล้วนี่นา?

     ด้วยน้ำมือของ 'สัตว์ประหลาด' ตัวนั้น

     " พี่? "

     " ....เอ๊ะ? "

     ขณะที่ซูหลิงกำลังสับสนไม่เข้าใจสถานการณ์อยู่นั้น ที่หน้าประตูก็มีเสียงเล็กๆดังขึ้น

     ที่ตรงนั้น เด็กสาวเรือนผมสีดำขลับใบหน้าสวยได้รูปค่อยๆเปิดประตูแง้มออกมา

     " เธอมัน.......ละ-...หลินหลิน? "

     วินาทีนั้น ราวกับได้เห็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ที่สุดในชีวิต ซูหลิงนั้นเบิกตาออกกว้างก่อนที่ดวงตา

ของเธอจะค่อยๆมีน้ำใสๆไหลออกมาอย่างช้าๆโดยที่เธอไม่รู้ตัว

     " หวา--!? พ-..พี่! ทำไมสภาพเป็นอย่างนั้นอะ!....อุ๊!? "

     เด็กผู้หญิงตรงหน้าแสดงท่าทีตื่นตระหนกพร้อมกับผลักประตูห้องนอนออกแล้วก็วิ่งตรงเข้ามา

ทว่าซูหลิงนั้นไม่ได้สนใจท่าทีแบบนั้นของ น้องสาว ของเธอ ช่วงเวลาเดียวกับที่น้องสาวของเธอ

ซูหลิน นั้นวิ่งเข้ามาในห้อง เธอเองก็กระฉากผ้าห่มออกไปแล้วพุ่งเข้าไปกอดตัวของน้องสาวของ

เธอไว้แน่น

     น้องสาวของเธอ ---ซูหลินนั้นควรที่จะตายไปตั้งนานแล้ว

     ซูหลิงนั้นไม่ทันได้สนใจคิดว่ามันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นหรือสถานการณ์ตอนนี้มันเป็นอย่างไร

     ความรู้สึกที่ได้รับมาจาก สัญชาตญาณ ของเธอมันบอกออกมาว่าคนที่อยู่ในอ้อมกอดของเธอ

ในตอนนี้นั้นเป็นตัวจริง! มันไม่ใช่แค่ความฝันหรือสิ่งที่เธอคิดไปเองอย่างที่ผ่านๆมา!

     " เอ่อ.......พี่......มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นรึเปล่า? "

     หลังจากที่กอดน้องสาวแน่นอยู่ครู่นึง หลินหลินก็พูดออกมาช้าๆ

     " ........นิดหน่อย....แต่พี่ไม่เป็นอะไรแล้วละ "

     ซูหลิงนั้นตอบกลับน้องสาวของเธอเบาๆแต่ถึงแบบนั้นเธอก็ยังไม่คลายอ้อมกอดอยู่ดี

     " ร-..หรอ...เอ่อ...แล้ว.. "

     ราวกับว่ากำลังรู้สึกลังเลอยู่เล็กน้อย หลินหลินนั้นเว้นช่วงจังหวะของเธอครู่นึง ก่อนที่จะกล่าว

ออกมาต่อว่า

     " ---ทำไมพี่ถึงกลายเป็นแบบนี้ละเนี่ย? "

     พอโดนทักออกมาแบบนั้น ซูหลิงก็รู้สึกตัวขึ้นมาได้

     ด้านขวาของพวกเธอพี่น้องนั้นมีกระจกติดผนังอยู่ และมันก็ได้สะท้อนร่างของเด็กผู้หญิงสอง

คนที่กำลังกอดกันกลมออกมา

     หนึ่งคือเด็กผู้หญิงเรือนผมสีดำขลับ ผิวสีขาวน้ำผึ้งที่คล้ำแดดเล็กน้อย ดูภายนอกแล้วก็ไม่ต่าง

อะไรกับเด็กสาววัยรุ่นที่กำลังจะย่างเยื้อเข้าสู่ช่วง ม.ปลาย ...หรือก็คือเป็นเด็กสาวหน้าตาน่ารักที่

อยู่ในเกณฑ์สูงกว่ามาตรฐานมาเล็กน้อย

     ทว่า ภาพของเด็กสาวอีกคนที่สะท้อนอยู่ในกระจกนั้น --ทำให้ซูหลิงต้องเบิกตากว้างด้วยความ

แปลกใจ

     สีขาว

     เรือนผม สีดวงตา สีผิว ---ทุกอย่างล้วนเป็นสีขาวสนิท

     แม้ว่าภายในห้องตอนนี้จะมืด และมีแสงเพียงแค่จากด้านหน้าบานประตูเท่านั้น ทว่าดวงตาของ

ซูหลิงนั้นก็ยังคงฉายภาพทุกอย่างกระจ่างชัดเจน

     เงาที่สะท้อนในกระจก ---ภาพของ ตัวเธอ เอง

     " ฮะฮะ... "

     " เอ่อ....พี่? "

     " อะฮะฮะฮะฮะฮะฮะฮะฮะฮะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮาฮาฮาฮาฮาฮาฮาฮาฮา

ฮาฮาฮาฮาฮาฮาฮาฮาฮาฮาฮาฮาฮาฮะฮะฮะฮะฮะฮะฮะฮะฮะ!!!!!! "

     " ว้าย!? พี่คะ?! เป็นอะไรไป!? เงินที่หนูให้ไว้ทุกวันใช้ไม่พอหรอ!!? "

     โดยไม่ได้สนใจท่าทีตื่นตระหนกของน้องสาว ซูหลิงนั้นหลุดหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งหลัง

จากที่ได้เห็นร่างกายของตัวเธอเองที่สะท้อนในกระจก

     " หลินหลิน ---วันนี้เป็นวันอะไรและวันที่เท่าไหร่? "

     " เอ๋..? ก็ วันที่ 23 มิถุนายน ปี 2024.... "

     ซูหลิงนั้นหยุดหัวเราะแล้วถามน้องสาวของเธอ ซึ่งซูหลินนั้นแม้จะยังคงทำสีหน้างงๆอยู่แต่ก็

ตอบกลับมาอย่างว่าง่าย

     23 มิถุนายน 2024

     ซูหลิงนั้น พอได้ฟังก็ชะงักไปชั่วขณะนึง ทว่าก็เปลี่ยนสีหน้ากลับมาเป็นแสยะยิ้มได้ในทันที

     แม้จะไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทว่าดูเหมือนตัวเธอนั้นจะ ย้อนเวลากลับมายังอดีต 

     สิ่งเดียวที่ทำให้เธอเข้าใจว่านี้ไม่ใช่ความฝันเฟืองไปเองของเธอก็คือ สัญชาตญาณ และ ร่าง

กาย ของเธอที่เห็นอยู่ในตอนนี้

     ' ดูเหมือนจะเป็นช่วงเวลา 1 สัปดาห์ก่อนโลกาวินาศ.......มากเกินพอ '

     ซูหลิงนั้นแสยะยิ้มกับตัวเองก่อนจะกำหมัดแน่น

     เมื่อมันไม่ใช่ความฝัน ถ้าเช่นนั้นในครั้งนี้ เธอสามารถแก้ไขมันได้

     ความผิดพลาด ความแค้น ความสูญเสียทั้งหมด และทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอได้รับและต้องทุกข์

ทนกับมันตลอดระยะเวลาถึง 50 ปีในอนาคตหลังจากนี้

     ' ฉันจะแก้ไขมัน ทุกสิ่งที่อย่างที่ฉันเสียไป และทุกๆสิ่งที่ชั้นควรจะได้รับ ฉันจะไม่มีวันยอมให้

เรื่องพวกนั้นเกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สอง '

     ร่างบางนั้นกำหนดเป้าหมายไว้ในใจของเธอ ท่ามกลางสายตาที่สับสนของน้องสาวที่อยู่ข้างๆ...

----------------------------------------------------------------------------

     ปี 2024 ---โลกได้ล่มสลายลงโดยเชื้อไวรัสปริศนาไร้ที่มา

     กว่าที่มนุษย์ชาติจะรู้ตัว ไวรัสนั้นก็ได้แทรกซึมอยู่ในทุกอนูของร่างกายสิ่งมีชีวิตทั้งหมดบนโลกแล้ว โดย

เชื้อไวรัสนั้นจะฝังตัวอยู่ในระบบร่างกายทุกส่วนของมนุษย์และในอวัยวะทุกอย่างไม่ว่าจะภายนอกหรือภายใน

ร่างกายในรูปแบบของเหลวที่จับกันเป็นก้อนเหมือนเยลลี่และมีขนาดที่เล็กกว่าเซลล์เม็ดเลือดแดงถึง 10 เท่า

บวกกับการที่มันไม่ได้ทำร้ายระบบต่างๆหรือดูดกลืนสารอาหารของสิ่งมีชีวิตไหนๆเลยขณะที่มันฝังอยู่ จึงทำ

ให้ไม่มีใครพบการคงอยู่ของมันในร่างกายเลย

     ทว่าในวันนึง ขณะที่โลกนั้นกำลังดำเนินไปตามปกติ ไวรัสที่แฝงตัวอยู่ในสิ่งมีชีวิตทั้งหมดนั้นก็ได้เกิดคลั่ง 

ขึ้นมาพร้อมๆกัน และเปลี่ยนให้สิ่งมีชีวิตทุกชนิดกลายเป็นอสูรกายที่ไร้สติสัมปชัญญะที่รู้จักแต่การฆ่าเท่านั้น

     ด้วยระยะเวลาเพียงแค่ 1 ช.ม. กับอีก 23 นาที ---โลกนั้นได้แปรเปลี่ยนกลายเป็นนรกบนดินโดยฉับพลัน

     

     ' และทั้งหมดนั้นก็จะเกิดขึ้นในอีก 167 ช.ม. กับอีก 48 นาทีหลังจากนี้.... '

     

     หลังจากที่พยายามอธิบายว่าตัวเองปกติดีให้น้องสาวของเธอฟังกว่า 2 ช.ม. ก็เป็นเวลาเกือบ 4 โมงแล้ว

     ซูหลิงนั้นเปิดคอมพิวเตอร์ของเธอก่อนที่จะยิ้มออกมาบางๆเมื่อเห็นภาพจอวินโดว์รันขึ้นมา

     ' มันนานมากแล้วจริงๆที่ชั้นรู้สึกว่าไอ้หน้าจอนี้มันไม่คุ้นเลยทั้งๆที่มันเป็นสิ่งที่ชั้นเคยใช้ประจำแท้ๆ.... '

     ถึงแม้จะรู้สึกว่าตนเองไม่ได้ใช้มันมานานมากมายขนาดไหนแล้วก็ตาม แต่นิ้วมือทั้งสิบของซูหลิงก็รัวแป้น

พิมพ์ลงไปอย่างต่อเนื่องด้วยความคุ้นเคยอย่างน่าประหลาด

     ภาพหน้าจอนั้นเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะขึ้นเพจสำหรับ'สั่งซื้อสินค้า'ขึ้นมา

     " ...มีบริการส่งถึงบ้านภายใน 3 วันไม่ว่าจะไกลแค่ไหนด้วยแฮะ....โลกใบนี้เคยมีการบริการที่ยอดเยี่ยม

ขนาดนี้อยู่ด้วยเนอะ "

     หลังจากที่พึมพำเบาๆ ซูหลิงก็กดสั่งซื้อสินค้าต่างๆลงตะกร้าอย่างรวดเร็ว

     ก่อนอื่นเลย --สารอาหารที่จำเป็นต่อการใช้ชีวิตประจำวันในแต่ละวันสำหรับคนสองคน ยาสามัญประจำบ้าน

     ในส่วนของน้ำดื่มจำนวนมาก และอาหารนั้นก็เน้นไปที่อาหารที่ให้พลังงานสูงและกักเก็บไว้ได้เป็นระยะเวลา

ยาวนาน

     " พวกชุดชั้นในนี่....ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ประดับประดาเลยแต่ราคาก็แพงใช่เล่นแฮะ "

     แม้จะคิดแบบนั้น แต่ซูหลิงก็กดสั่งซื้อไปโดยไม่ได้ใส่ใจอะไร

     ในช่วงเวลาที่ค่าเงินกำลังจะกลายเป็นศูนย์ในอีกไม่กี่วันข้างหน้าแบบนี้ ทำไมจะต้องใส่ใจเรื่องข้าวของราคา

แพงด้วยละ?

     คลิกๆๆ หลังจากที่สั่งข้าวของที่จำเป็นไปคร่าวๆแล้ว ซูหลิงก็พักทุกอย่างไว้เท่านี้ก่อน

     ระยะเวลา 1 สัปดาห์.....เป็นแต้มต่อที่ยอดเยี่ยมมาก

     เธอนั้นยังมีเรื่องอื่นที่สำคัญยิ่งกว่าอาหารหรือน้ำดื่มที่จำเป็นต้องทำ

     ร่างบางกดพักหน้าจอคอมพิวเตอร์ไว้ ก่อนที่จะค่อยๆลุกขึ้นช้าๆแล้วเดินไปสำรวจตัวเองที่กระจกอีกครั้งนึง

     ดวงตา สีผม สีผิว กระทั่งรอยเลือดฟาดก็แทบจะไม่มี

     นี่เป็นร่างกายแบบเดียวกันกับตัวเธอ ในอนาคต ไม่ผิดแน่

     

     หลังจากเกิดโลกาวินาศ สิ่งมีชีวิตบนโลกจะถูกนับรวมๆอยู่เพียงแค่สามประเภทเท่านั้น

     อย่างแรก แน่นอนว่าคือพวก 'ผู้ติดเชื้อ' ที่บ้าคลั่งไปเพราะไวรัสจนกลายเป็นเครื่องจักรสังหารกระหายเลือด

ที่มีชีวิตอยู่เพียงแค่ฆ่าฟันหรือดูดกลืนสิ่งอื่นๆเท่านั้น

     อย่างที่สองคือ เหล่าผู้ติดเชื้อที่ร่างกายมีภูมิต้านทานในระดับนึง ซึ่งสามารถต่อต้าน'ความบ้าคลั่ง'ที่เกิดจาก

ไวรัสในช่วงวินาทีที่มันคลั่งได้ --คนกลุ่มนี้จะถูกเรียกว่า'ผู้เหลือรอด'

     ส่วนอย่างสุดท้าย ...---คือสิ่งมีชีวิตที่เชื้อไวรัสในร่างเกิดการกลายพันธุ์จนกลายเป็นอะไรบางอย่างไป

     สิ่งมีชีวิตที่เกิดการกลายพันธุ์นั้นจะเริ่มมีลักษณะพิเศษทางร่างกายโผล่ขึ้นมา และประเภทของมันก็ขึ้นอยู่

กับความต้านทานไวรัสของโฮส

     หากเป็นพวกสัตว์ ก็อาจจะมีขนาดร่ายกายที่ใหญ่ขึ้นหรือเล็กลง ดุร้ายมากขึ้นหรือกระทั่งมีสติปัญญา 

     ...ในกรณีของมนุษย์นั้น ส่วนใหญ่จะเกิดขึ้นกับการพัฒนาการในด้านของร่างกายเสียส่วนใหญ่ ซึ่งมีทั้งผู้ที่

ไร้ซึ่งสติสัมปชัญญะกลายเป็นสัตว์ประหลาดไป และผู้ที่สามารถควบคุมตัวเองได้จนกลายเป็นมนุษย์พันธุ์ใหม่

ซึ่งคนและวัตว์พวกนี้จะถูกเรียกอย่างง่ายๆว่า 'พวกกลายพันธุ์'

     " ทั้งหมดนั้นควรเป็นเรื่องในอนาคต....แต่ดูเหมือนว่า "

     ซูหลิงจ้องมองร่างกายของเธออีกครั้งก่อนจะค่อยๆยกมือขวาขึ้นมากำหมัดไว้ แล้วก็ชกไปยังแผ่นกระจก

เบื้องหน้าอย่างรุนแรง

     กระจกคุณภาพดีราคาแพงที่แถมมากับอพาร์ทเม้นท์นั้นแตกออกเป็นเสี่ยงๆก่อนจะค่อยๆร่วงกราวลงมา

ที่พื้นห้อง และเผยให้เห็นถึงกำแพงเบื้องหลังกระจกที่มีรอยปริแตกเล็กๆ

     ซูหลิงนั้นยกมือขวาที่ชกออกไปเมื่อครู่ขึ้นมาดู ก็พบว่ามือของเธอนั้นเป็นแผลหวอหวะเลือดไหลนองเละ

เทะเต็มไปหมด

     ทว่าในช่วงวินาทีนั้นเอง บาดแผลทั้งหมดบนฝ่ามือของเธอก็ได้ค่อยๆเริ่มสมานตัวอย่างรวดเร็วด้วยความ

เร็วที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า จนไม่นานมือเรียวขาวของเธอก็หายสนิทราวกับไม่เคยมีบาดแผลมาก่อน

     " .....อา "

     พอเห็นแบบนั้น ซูหลิงนั้นยิ้มออกมาบางๆ

     ความสามารถของเธอยังคงเหมือนเดิม! นั่นเป็นข่าวดีที่สุด!

     ในสามประเภทของสิ่งมีชีวิตข้างตน ซูหลิงนั้นเป็นตัวประหลาดที่ 'ไม่ถูกจัดอยู่ในกลุ่มประเภทไหนเลย'

     แน่นอนว่าเธอติดเชื้อ แต่เธอนั้นไม่มีอาการ 'บ้าคลั่ง' เหมือนกับสิ่งมีชีวิตอื่นๆในโลก

     เธอนั้นไม่กลายเป็นพวกเสียสติไร้ฆ่ากัดกินชาวบ้านเหมือนซอมบี้ และที่สำคัญที่สุด ซูหลิงนั้นไม่จัดอยู่

ในกลุ่มผู้เหลือรอด เพราะปริมาณไวรัสที่อยู่ภายในร่างกายของเธอนั้นมัน 'มากมายมหาศาล' จนน่าตกใจ

     แม้จะมีพละกำลังมากมายผิดมนุษย์ หรือพลังการฟื้นฟูที่ราวกับสัตว์ประหลาด แต่นั้นไม่ใช่การ'กลายพันธุ์'

อย่างแน่นอน

     ความสามารถของเธอ ---พลังในการ 'ควบคุมและดูดกลืนไวรัส'

     มันเป็นพลังที่เธอรับรู้ได้โดยสัญชาตญาณในอนาคตหลังจากนี้ยามที่เธอกำลังจะถูกฝูง'ผู้ติดเชื้อ'รุมทึ้ง

     เธอสามารถรับรู้ถึง 'เชื้อไวรัส' 'ปริมาณ' 'บริเวณที่มันอยู่' ได้ทั้งหมดทุกจุดทุกเซลล์ทุกชีวิตที่มีไวรัสนรก

นี่เกาะติดเป็นกาฝากอยู่ ไม่เพียงเท่านั้นเธอยังสามารถควบคุมมันได้อย่างอิสระอีกด้วย

     การควบคุมไวรัส ทำให้ซูหลิงนั้นเข้าใจถึงระบบการทำงานของมัน เข้าใจถึงการกลายพันธุ์ของสิ่งมีชีวิต

พฤติกรรมของพวกผู้ติดเชื้อ กระทั่ง เชือมต่อ เข้ากับ 'เชื้อไวรัส'เอง 

     ในโลกที่เต็มไปด้วยสิ่งมีชีวิตที่ติดเชื้อไวรัส ---มันเป็นพลังที่ราวกับพระเจ้า

     ทว่ามันก็ยังมีข้อด้อยอยู่

     เธอนั้นไม่สามารถควบคุมไวรัสที่มีความแข็งแกร่งมากกว่าตัวเธอได้ และในอนาคตหลังจากนี้ สิ่งมีชีวิต

ต่างๆ ต่างก็ค่อยๆพัฒนาและปรับตัวจนไวรัสในร่างกายค่อยๆพัฒนาและแข็งแกร่งขึ้นไปอีกทุกวันๆ ไม่เว้น

แม้แต่เหล่า 'ผู้เหลือรอด' และยิ่งไม่ต้องพูดถึงพวก 'กลายพันธุ์' ที่มีการพัฒนาไวรัสในร่างกายที่แข็งแกร่ง

จนน่าปวดหัวเลย

     อีกทั้งการควบคุมไวรัสในตอนแรกๆของเธอยังจำเป็นต้องใช้พลังสมาธิมาก จนทำให้เธอเกือบตายเพราะ

แบบนั้นอยู่หลายครั้ง

     อย่างไรก็ตาม มันไม่ใช่ปัญหาหากเธอจะเริ่มพัฒนาและเพิ่มความแข็งแกร่งของเธอในตอนนี้