สวัสดีอีกครั้ง นี่คือกอบัวเองค่ะ

     เช้าวันนี้ช่างสดชื่นแจ่มใส เหมาะแก่การออกไปเดินเล่นนอกบ้านเสียเหลือเกิน

     ก็---ควรจะเป็นราวๆนั้น

     " กรี้ดดดดดดด!! "

     --------ถ้าไม่ใช่เพราะว่าตอนเปิดหน้าต่าง จะมีศพขึ้นอืดผูกคอตายห้อยหัวจ้องเข้ามาเต็มๆหน้าของฉันล่ะก็นะ

.

.

.

.

     " เนตร! เนตรร!! "

     " .....อะราย.......นี่มันเพิ่งจะเที่ยงเองนะ...... "

     " นี่มันเที่ยงแล้วต่างหาก!----ไม่สิ! ช่วยด้วย! มีอะไรไม่รู้ห้อยอยู่ที่หน้าต่างอ้ะ!? "

     " ....ขี้นกเหรอ?....ช่างแม่มดิ.... "

     " ไม่ช่ายย! 'ไอ้นั่น' น่ะไม่มีทางใช่ขี้นกเด็ดๆเลยอะ! "

     " .....จิ๊ "

     เนตรเด๊าะลิ้น ก่อนจะลุกขึ้นมาจากเตียงด้วยสีหน้าเหม็นเบื่อ

     เหมือนว่าเมื่อตืนเธอจะนั่งดูหนังโต้รุ่ง...รู้สึกผิดอยู่หรอก แต่ไอ้ที่หน้าต่างตอนนี้มันสำคัญกว่าอะ

     " .....ไหนล่ะ? "

     " เอ๊ะ? อ้าว "

     ทว่าพอเดินมาถึงที่หน้าต่าง ไอ้เจ้าสิ่งนั่นมันก็หายไปซะแล้ว

     " .......ไปนอนต่อละ "

     " ---เดี๋ยว! มะ..มันหายไปแล้วก็จริง แต่ถ้ามันแอบหลบอยู่แถวๆนี้รอให้เนตรหลับไปก่อนล่ะ?! ข..ขอร้องล่ะ อย่าเพิ่งน้อนน "

     " อือออ.... "

     ฉันเขย่าตัวของเนตรไปมา พร้อมกับมองไปรอบๆอย่างหวาดระแวง

     เจ้า 'สิ่งนั่น' เนี่ยมันชอบออกมาเฉพาะตอนที่ฉันอยู่คนเดียว-----เชื่อได้เลยว่าถ้าเนตรหลับไปเมื่อไหร่มันต้องโผล่มาแน่

     เพราะงั้นถึงจะไม่ดีกับเนตร แต่จะยอมให้เธอนอนต่อไม่ได้-----ให้นอนตอนนี้ไม่ได้อะ!!

     " .....เฮ้อ เค...เข้าใจแล้ว "

     " จ-จริงนะ!? "

     " เดี๋ยวเคลียร์ให้...เย็นนี้เลี้ยงพิซซ่าด้วย "

     " เค้าแถมฮาเก้นดาสกระปุกใหญ่ให้เลยเอ้า! ช-..ช่วยที! "

     " ดีล "

     เนตรดูจะตาสว่างในทันที เธออ้าปากหาวก่อนจะค่อยๆบิดขี้เกียจ

     " ....อืม "

     เนตรมองซ้ายมองขวาอยู่พักนึง ก่อนที่จะขยับมือคว้าไปที่อากาศว่างเปล่า

     " ----ฮิ๊ค!? "

     ในวินาทีนั้น มือของเนตรก็ค่อยๆปรากฏอะไรบางอย่างโผล่ออกมา

     เพราะว่ากลัว ฉันจึงรีบปิดตาของตัวเองก็จริง แต่เมื่อกี้เหมือนว่าจะเห็นอยู่แว่บนึง...

     ถ้ามองไม่ผิด เหมือนว่าเนตรจะคว้า 'ซากศพแมว' เอาไว้อยู่....ถ้ามองไม่ผิดนะ

     " เอ้า เรียบร้อยแล้ว " 

     " น..เนตร ไอ้ที่เค้าเห็นมันไม่ใช่แมวนะ... "

     " แมว? พูดเรื่องอะไร? "

     " เอ๊..? "

     คำพูดของเนตรทำให้ฉันรู้สึกแปลกใจ

     เพราะงั้นจะเผลอลืมตาขึ้นมา

     " ----ไอ้นี่มัน 'หัว' คนต่างหาก "

     เนตรพูดทิ้งท้ายว่างั้น แต่ฉันไม่ได้ฟัง

     ดวงตาซืดๆเป็นต้อขาว มีหนอนตัวเล็กๆชอนไชขยุกขยิกไปมาใต้ผิวหนัง กลิ่นไม่พึงประสงค์กระทบเข้ากับจมูกของฉันใระยะประชิด

     อ้อ...อย่างนี้นี่เอง ทรงผมมันหลอกตาสินะ

     ฮะฮะ

     ความทรงจำของฉันสิ้นสุดลงตรงนั้น ก่อนที่ฉันจะหมดสติไป

.

.

.

.

     " .....เป็นวันที่เลวร้ายที่สุดเลย "

     " เหรอ--? ก็เห็นงี้เกือบทุกเช้าได้ "

     " เค้าไม่ได้อยากเจออะไรแบบนี้ทุกเช้าสักหน่อยนะ!! ฮืออออ!! "

     ณ.ห้างสรรพสินค้า ฉันและเนตรกำลังเดินเที่ยวเล่นกันอยู่

     ตอนนี้เป็นช่วงเวลาปิดเทอม เด็กๆส่วนใหญ่นั้นล้วนกลับบ้านหรือไม่ก็ไปเที่ยวที่ไหนกัน เพราะงั้นหอพักของพวกเราก็จะเงียบเป็นพิเศษหน่อย

     ทั้งฉันและเนตรนั้นไม่มีแผนจะกลับไปที่บ้าน เนตรน่ะว่าไปอย่าง แต่ฉันเนี่ยถึงกลับไปมันก็ไม่มีอะไรให้ทำ

     อุปกรณ์สำคัญๆทั้งหมดล้วนอยู่ที่หอแล้ว มันเป็นเรื่องน่ารำคาญมากกว่าถ้าจะต้องขนกลับบ้านทั้งหมดนั่น....

     เหนือสิ่งอื่นใดคือฉันไม่อยากอยู่ตัวคนเดียวด้วย

     ไม่ใช่ในความหมายว่าเหงาหรอกนะ

     " แต่ไหนแต่ไร.....ไอ้เจ้านั่นปกติมันต้องออกมาตอนกลางคืนไม่ใช่เหรอ ออกมาตอนเที่ยงแดดแยงตาแบบนี้ได้ไง ขี้โกงนี่นา! "

     " ผีจะออกมาหลังตีสองตีสามเท่านั้น-----นั่นเป็นความเชื่อผิดๆ สิ่งที่เรียกว่าวิญญาณมันก็ล่องลอยอยู่รอบๆนี้เต็มไปหมดตลอด 24 ช.ม. นั่นละ-----เคยบอกไปแล้วนี่? "

     " ก็รู้อยู่หรอก...แต่ก็ไม่อยากเชื่อนี่นา "

     อยู่ตลอด 24 ช.ม. หมายความว่ามีโอกาสโดนหลอกได้แบบนอนสต๊อป

     แค่ฟังก็อยากจะหนีไปในอวกาศแล้ว

     ขณะที่ฉันกำลังหดหู่ เนตรก็กำลังดูดชานมไข่มุกร้านดังที่เพิ่งไปต่อแถวซื้อมาเมื่อครู่ด้วยสีหน้าที่ไม่รู้ว่าเจ้าตัวอร่อยหรือไม่อร่อย

     ฉันมองภาพของเพื่อนสาวตัวเล็กที่อยู่ข้างๆ ก่อนที่จะยิ้มแห้งๆออกมา

     " เนตรเนี่ยก็เปลี่ยนไปเยอะเลยเน๊าะ... "

     " หะ? "

     " ก็แหม ถ้าเป็นเมื่อก่อนล่ะก็ 'เดินห้าง? มันคืออะไร? ถ้าแค่เดินไปมาล่ะก็สู้นอนอยู่บ้านเล่นกมดีกว่าไม่ใช่เรอะ?' ----เนี่ย ต้องพูดว่างั้นแล้วก็ไม่ยอมออกมาด้วยกันแหงเลยอยู่แล้วนี่ "

     " เอาตรงๆตอนนี้ก็คิดงั้นแหละ "

     " อะ..อ้าว "

     หน้าแตกดังเพล้ง

     อ..อืม...นี่แหละเนตร เพื่อสาวผู้ไม่สนใจโลกของฉัน

     เดาผิด...น่าอายชะมัดเลย

 

     " ....แต่ก็ "

     " ฟุเฮ้..? "

     

     ในตอนที่ฉันกำลังเตรียมจะเก็บเศษหน้าของตัวเองกลับมาต่อคืน เนตรก็เอ่ยปากพูดอะไรบางอย่างเสียงค่อย

  

     " ....ออกมาเดินเล่น จริงๆแล้วก็ไม่ใช่เรื่องเสียเปล่าซะทีเดียว... "

     " -----อ้า...! "

     วินาทีที่ได้ยินว่างั้น ฉันก็ผุดยิ้มเผล่ ก่อนจะเข้าไปเกาะแกะยัยตัวเล็กแล้วก็เอานิ้วจิ้มแก้มของเธอจึ้กๆ

     " อารายก๊านนน? อะไรกันคะเนี่ย? เฮะเฮะ ตัวเองก็สนุกเหมือนกันใช่ม้า? แต่จะบอกตรงๆว่าสนุกก็เขินซีน้า~? ไม่ซื่อตรงเลยน้าค้าคุณเนตรขา~♥ "

     " ......ที่ขาหล่อนมีอะไรเกาะอยู่แน่ะ "

     " อุกรี้ดดดดดดด!? "

     ฉันปล่อยตัวเนตรพร้อมๆกับกระโดดเหยงๆไปมาในทันที

     อย่างไรก็ตาม เมื่อมองลงไปที่ขาของตัวเองก็พบว่ามันไม่มีอะไรอยู่เลย

     " น-..เนตรอ้ะ!! " 

     " ฮาฮาฮา "

     พอเห็นท่าทีของฉัน เนตรก็หัวเราะด้วยน้ำเสียงโมโนโทนแถมยังไม่แสดงสีหน้าสักนิด

     ในฐานะที่รู้จักกันมานาน ฉันรู้ดีว่านั่นเป็นสีหน้า 'สะใจ' ของคุณเธอนี่แหละ

     ฝ..ฝากไว้ก่อนเถอะ...ฮึก