สวัสดีอีกครั้ง นี่คือกอบัวเองค่ะ
เช้าวันนี้ช่างสดชื่นแจ่มใส เหมาะแก่การออกไปเดินเล่นนอกบ้านเสียเหลือเกิน
ก็---ควรจะเป็นราวๆนั้น
" กรี้ดดดดดดด!! "
--------ถ้าไม่ใช่เพราะว่าตอนเปิดหน้าต่าง จะมีศพขึ้นอืดผูกคอตายห้อยหัวจ้องเข้ามาเต็มๆหน้าของฉันล่ะก็นะ
.
.
.
.
" เนตร! เนตรร!! "
" .....อะราย.......นี่มันเพิ่งจะเที่ยงเองนะ...... "
" นี่มันเที่ยงแล้วต่างหาก!----ไม่สิ! ช่วยด้วย! มีอะไรไม่รู้ห้อยอยู่ที่หน้าต่างอ้ะ!? "
" ....ขี้นกเหรอ?....ช่างแม่มดิ.... "
" ไม่ช่ายย! 'ไอ้นั่น' น่ะไม่มีทางใช่ขี้นกเด็ดๆเลยอะ! "
" .....จิ๊ "
เนตรเด๊าะลิ้น ก่อนจะลุกขึ้นมาจากเตียงด้วยสีหน้าเหม็นเบื่อ
เหมือนว่าเมื่อตืนเธอจะนั่งดูหนังโต้รุ่ง...รู้สึกผิดอยู่หรอก แต่ไอ้ที่หน้าต่างตอนนี้มันสำคัญกว่าอะ
" .....ไหนล่ะ? "
" เอ๊ะ? อ้าว "
ทว่าพอเดินมาถึงที่หน้าต่าง ไอ้เจ้าสิ่งนั่นมันก็หายไปซะแล้ว
" .......ไปนอนต่อละ "
" ---เดี๋ยว! มะ..มันหายไปแล้วก็จริง แต่ถ้ามันแอบหลบอยู่แถวๆนี้รอให้เนตรหลับไปก่อนล่ะ?! ข..ขอร้องล่ะ อย่าเพิ่งน้อนน "
" อือออ.... "
ฉันเขย่าตัวของเนตรไปมา พร้อมกับมองไปรอบๆอย่างหวาดระแวง
เจ้า 'สิ่งนั่น' เนี่ยมันชอบออกมาเฉพาะตอนที่ฉันอยู่คนเดียว-----เชื่อได้เลยว่าถ้าเนตรหลับไปเมื่อไหร่มันต้องโผล่มาแน่
เพราะงั้นถึงจะไม่ดีกับเนตร แต่จะยอมให้เธอนอนต่อไม่ได้-----ให้นอนตอนนี้ไม่ได้อะ!!
" .....เฮ้อ เค...เข้าใจแล้ว "
" จ-จริงนะ!? "
" เดี๋ยวเคลียร์ให้...เย็นนี้เลี้ยงพิซซ่าด้วย "
" เค้าแถมฮาเก้นดาสกระปุกใหญ่ให้เลยเอ้า! ช-..ช่วยที! "
" ดีล "
เนตรดูจะตาสว่างในทันที เธออ้าปากหาวก่อนจะค่อยๆบิดขี้เกียจ
" ....อืม "
เนตรมองซ้ายมองขวาอยู่พักนึง ก่อนที่จะขยับมือคว้าไปที่อากาศว่างเปล่า
" ----ฮิ๊ค!? "
ในวินาทีนั้น มือของเนตรก็ค่อยๆปรากฏอะไรบางอย่างโผล่ออกมา
เพราะว่ากลัว ฉันจึงรีบปิดตาของตัวเองก็จริง แต่เมื่อกี้เหมือนว่าจะเห็นอยู่แว่บนึง...
' ซาก....แมว? '
ถ้ามองไม่ผิด เหมือนว่าเนตรจะคว้า 'ซากศพแมว' เอาไว้อยู่....ถ้ามองไม่ผิดนะ
" เอ้า เรียบร้อยแล้ว "
" น..เนตร ไอ้ที่เค้าเห็นมันไม่ใช่แมวนะ... "
" แมว? พูดเรื่องอะไร? "
" เอ๊..? "
คำพูดของเนตรทำให้ฉันรู้สึกแปลกใจ
เพราะงั้นจะเผลอลืมตาขึ้นมา
" ----ไอ้นี่มัน 'หัว' คนต่างหาก "
เนตรพูดทิ้งท้ายว่างั้น แต่ฉันไม่ได้ฟัง
ดวงตาซืดๆเป็นต้อขาว มีหนอนตัวเล็กๆชอนไชขยุกขยิกไปมาใต้ผิวหนัง กลิ่นไม่พึงประสงค์กระทบเข้ากับจมูกของฉันใระยะประชิด
อ้อ...อย่างนี้นี่เอง ทรงผมมันหลอกตาสินะ
ฮะฮะ
โครม
ความทรงจำของฉันสิ้นสุดลงตรงนั้น ก่อนที่ฉันจะหมดสติไป
.
.
.
.
" .....เป็นวันที่เลวร้ายที่สุดเลย "
" เหรอ--? ก็เห็นงี้เกือบทุกเช้าได้ "
" เค้าไม่ได้อยากเจออะไรแบบนี้ทุกเช้าสักหน่อยนะ!! ฮืออออ!! "
ณ.ห้างสรรพสินค้า ฉันและเนตรกำลังเดินเที่ยวเล่นกันอยู่
ตอนนี้เป็นช่วงเวลาปิดเทอม เด็กๆส่วนใหญ่นั้นล้วนกลับบ้านหรือไม่ก็ไปเที่ยวที่ไหนกัน เพราะงั้นหอพักของพวกเราก็จะเงียบเป็นพิเศษหน่อย
ทั้งฉันและเนตรนั้นไม่มีแผนจะกลับไปที่บ้าน เนตรน่ะว่าไปอย่าง แต่ฉันเนี่ยถึงกลับไปมันก็ไม่มีอะไรให้ทำ
อุปกรณ์สำคัญๆทั้งหมดล้วนอยู่ที่หอแล้ว มันเป็นเรื่องน่ารำคาญมากกว่าถ้าจะต้องขนกลับบ้านทั้งหมดนั่น....
เหนือสิ่งอื่นใดคือฉันไม่อยากอยู่ตัวคนเดียวด้วย
ไม่ใช่ในความหมายว่าเหงาหรอกนะ
" แต่ไหนแต่ไร.....ไอ้เจ้านั่นปกติมันต้องออกมาตอนกลางคืนไม่ใช่เหรอ ออกมาตอนเที่ยงแดดแยงตาแบบนี้ได้ไง ขี้โกงนี่นา! "
" ผีจะออกมาหลังตีสองตีสามเท่านั้น-----นั่นเป็นความเชื่อผิดๆ สิ่งที่เรียกว่าวิญญาณมันก็ล่องลอยอยู่รอบๆนี้เต็มไปหมดตลอด 24 ช.ม. นั่นละ-----เคยบอกไปแล้วนี่? "
" ก็รู้อยู่หรอก...แต่ก็ไม่อยากเชื่อนี่นา "
อยู่ตลอด 24 ช.ม. หมายความว่ามีโอกาสโดนหลอกได้แบบนอนสต๊อป
แค่ฟังก็อยากจะหนีไปในอวกาศแล้ว
ขณะที่ฉันกำลังหดหู่ เนตรก็กำลังดูดชานมไข่มุกร้านดังที่เพิ่งไปต่อแถวซื้อมาเมื่อครู่ด้วยสีหน้าที่ไม่รู้ว่าเจ้าตัวอร่อยหรือไม่อร่อย
ฉันมองภาพของเพื่อนสาวตัวเล็กที่อยู่ข้างๆ ก่อนที่จะยิ้มแห้งๆออกมา
" เนตรเนี่ยก็เปลี่ยนไปเยอะเลยเน๊าะ... "
" หะ? "
" ก็แหม ถ้าเป็นเมื่อก่อนล่ะก็ 'เดินห้าง? มันคืออะไร? ถ้าแค่เดินไปมาล่ะก็สู้นอนอยู่บ้านเล่นกมดีกว่าไม่ใช่เรอะ?' ----เนี่ย ต้องพูดว่างั้นแล้วก็ไม่ยอมออกมาด้วยกันแหงเลยอยู่แล้วนี่ "
" เอาตรงๆตอนนี้ก็คิดงั้นแหละ "
" อะ..อ้าว "
หน้าแตกดังเพล้ง
อ..อืม...นี่แหละเนตร เพื่อสาวผู้ไม่สนใจโลกของฉัน
เดาผิด...น่าอายชะมัดเลย
" ....แต่ก็ "
" ฟุเฮ้..? "
ในตอนที่ฉันกำลังเตรียมจะเก็บเศษหน้าของตัวเองกลับมาต่อคืน เนตรก็เอ่ยปากพูดอะไรบางอย่างเสียงค่อย
" ....ออกมาเดินเล่น จริงๆแล้วก็ไม่ใช่เรื่องเสียเปล่าซะทีเดียว... "
" -----อ้า...! "
วินาทีที่ได้ยินว่างั้น ฉันก็ผุดยิ้มเผล่ ก่อนจะเข้าไปเกาะแกะยัยตัวเล็กแล้วก็เอานิ้วจิ้มแก้มของเธอจึ้กๆ
" อารายก๊านนน? อะไรกันคะเนี่ย? เฮะเฮะ ตัวเองก็สนุกเหมือนกันใช่ม้า? แต่จะบอกตรงๆว่าสนุกก็เขินซีน้า~? ไม่ซื่อตรงเลยน้าค้าคุณเนตรขา~♥ "
" ......ที่ขาหล่อนมีอะไรเกาะอยู่แน่ะ "
" อุกรี้ดดดดดดด!? "
ฉันปล่อยตัวเนตรพร้อมๆกับกระโดดเหยงๆไปมาในทันที
อย่างไรก็ตาม เมื่อมองลงไปที่ขาของตัวเองก็พบว่ามันไม่มีอะไรอยู่เลย
" น-..เนตรอ้ะ!! "
" ฮาฮาฮา "
พอเห็นท่าทีของฉัน เนตรก็หัวเราะด้วยน้ำเสียงโมโนโทนแถมยังไม่แสดงสีหน้าสักนิด
ในฐานะที่รู้จักกันมานาน ฉันรู้ดีว่านั่นเป็นสีหน้า 'สะใจ' ของคุณเธอนี่แหละ
ฝ..ฝากไว้ก่อนเถอะ...ฮึก